[Τέλος]The Departed.... [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Κάτι στο ύφος του έκανε την κοπέλα να ξεχάσει τις σκέψεις της περί "νεαρού καλοσυνάτου". Θα έπερνε αμυντική στάση αλλά εκείνος δεν ήταν σαν τους άλλους marine για να το κάνει. Κοίταξε πάνω από το χέρι του που σημείωνε ζωηρά και πλήρως αποροφημένος.
-Θα πας να πολεμήσεις ολόκληρο πλήρωμα;
-Είμαι κυνηγός ξέρεις, απάντησε γρήγορα θεωρώντας το γεγονός απάντηση. Επέστρεψε στον φάκελο.
-Α! Δεν ξέρω! είπε και σήκωσε τα πόδια για να τα σταυρώσει πάνω στο γραφείο. Έπεσαν με περισσότερη από την αναγκαία δυναμη και του ανασήκωσαν τα έγγραφα. Σήκωσε το βλέμμα εκνευρισμένος. Μάλλον δεν το θεωρούσε αστείο. Δεν μου φαίνεσαι σε θέση να πας ενάντια σε τόσους πειρατές. Εκτός αν ψάχνεις κάποιον να σου πάρει το κεφάλι!
-Έχω λόγο που τους ψάχνω. Αν ανησυχείς για την ασφάλεια μου, μπορώ να σου δείξω αν υπάρχει λόγος! Εξάλλου, είπε με τόνο που υπονούσε ότι δε την θεωρούσε σε θέση να τον κρίνει. Εσύ δεν φαίνεσαι σε πολύ καλύτερη θέση, χωμένη βολικά σε ένα γραφείο!
Τώρα η κοπέλα έγινε έξω φρενών! Τον είχε βοηθήσει με την έρευνα του -από την δική της πλευρά έτσι το έβλεπε!- την χλεύαζε κι από πάνω!

Η κοπέλα προσπάθησε να σηκωθεί. Έπεσε πίσω, ξαναδοκίμασε. Ο κυνηγός τσιτώθηκε και αποφάσισε να βάλει μια απόσταση ασφαλείας μεταξύ τους. Αυτό του έλειπε! Να προκαλέσει καβγά με marine και μάλιστα μέσα στην βάση τους! Απομακρύνθηκε μερικά βήματα και είδε την κοπέλα να ετοιμάζεται να βγάλει ένα σπαθί που είχε περασμένο στην ζώνη της. Το θέαμα όμως, με αυτή να παλεύει να το τραβήξει και παράλληλα να παραμένει όρθια, ήταν ξεκαρδιστικό και με το ζόρι κρατιόταν. Αυτό όμως τον έκανε να χαλαρώσει και βρήκε λύση στο πρόβλημα.
-Δεν ξέρω γιατί προσβάλεσαι! Και μένα, έτσι μου είπαν για σένα οι υπόλοιποι και δεν φαντάστηκα ότι θα σε πείραζε! της πέταξε βιαστικά.
Η κοπέλα έμεινε με το χέρι σε γωνία για να βγάλει το όπλο της αλλά χωρίς να το βγάζει. Σήκωσε το κεφάλι με μισόκλειστα, επιτεθετικά μάτια.
-Οι "υπόλοιποι"; Ποιοι "υπόλοιποι";
Της εξήγησε εν συντομία για τον marine στην συνοδία και την υποβιβαστική του αναφορά σε εκείνη.
-Ωστέ έτσι σου είπαν ε;; και για καλή του τύχη, η οργή της στράφηκε εύκολα στους άλλους.

-Έλα μην το σκέφτεσαι και μην ζεις με την κακιά των άλλων. Θα έχουν τους λόγους τους που λένε ότι λένε πίσω απ την πλάτη σου…είπα ενώ προσπαθούσα να την ηρεμίσω, αλλά έδειχνε να είναι προβληματισμένη. Είχα ήδη αρχίσει να νοιώθω άσχημα που της είπα έτσι στεγνά την αλήθεια μπροστά της, αλλά δεν είχα λόγω να μπω σε λεπτομερές γιατί έψαχνα τους πειρατές και όσα είπα ήταν μια λύση για να ξεγλιστρήσω και να αλλάξω θέμα…
Εκείνη κάθισε σιωπηλή στο γραφείο της παίζοντας με την κούπα της ενώ εγώ συνέχισα να διαβάζω τον φάκελο. Συμφωνά με την τελευταία αναφορά, τα ίχνη του πληρώματος χάθηκαν τελείως πριν από 4 χρόνια και από τότε δεν υπάρχουν στα νερά αυτά πειρατές με αυτό το όνομα, Η τελευταία του στάση ήταν το Mejis Island, το νησί απ το όποιο είχα αρχίσει το ταξίδι μου. Μετά από την τελευταία τους επιδρομή το πλήρωμα εξαφανίστηκε. Άραγε αποσύρθηκαν και αυτή ήταν η τελευταία τους παράσταση? Έβγαλα απ την τσάντα μου τον χάρτη που χρησιμοποιούσα και στο πλοίο μου και είδα ότι το Mejis Island ήταν περίπου μια μέρα δρόμος, οπότε δεν ήταν ιδιαίτερος κόπος να πάω να κάνω μια ερευνά. Στην τελική δεν ήταν η πρώτη φορά που θα έκανα κάτι τέτοιο. Όσο διάβαζα τον φάκελο η κοπέλα συνέχισε να μουρμουρίσει ότι ήθελε να πλακώσει τους συναδέλφους της. Σε κάποια φάση ήθελα να πιω λίγο νερό όποτε βγήκα έξω στον διάδρομο και γέμισα δυο ποτήρια νερό. Πριν μπω διακριτικά και πάλι μέσα στο γραφείο κοίταξα τον διάδρομο αν υπήρχε κάνεις και αφού σιγουρεύτηκα ότι δεν ήταν κάνεις πήρα τον κουβά με την σφουγγαρίστρα που υπήρχε έξω από το γραφείο της κοπελιά…
-Τι κάνεις εκεί? Θα σφουγγαρίσεις?...ρώτησε γελώντας…
-Κοντά έπεσες…είπε ενώ της χαμογελούσα….

-Πιες το…είπα ενώ της έδινα το ένα ποτήρι με το νερό…
-Θέλεις να με μεθύσεις εεε?...είπε με ένα χαζό ύφος…
-Ναι το βρήκες, πιες τώρα…είπα ενώ την παρακινούσα να το πιει….
Έβγαλα την σφουγγαρίστρα από τον κουβά και κάθισα διπλά στην κοπέλα. Την ρώτησα πως ένοιωθε αλλά δεν πήρα απάντηση. Είχε χλομιάσει για τα καλά, Χωρίς να πω κουβέντα της έδωσα τον κουβά και άρχισε να ξερνάει. Της έδωσα στην συνέχεια και το δικό μου ποτήρι με νερό για να ξεπλύνει το στόμα της. Την χτύπησα ελαφρά στην πλάτη για να σταματήσει να βήχει…
-Αν χρειαστείς και άλλο νερό πες μου…της είπα ενώ γυρνούσα και πάλι στο διάβασμα. Εκείνη δεν μίλησε απλά κάθισε διπλά μου αμίλητη. Αυτό που κατάλαβα ήταν ότι ήθελε να ηρεμίσει και ότι σιγά σιγα άρχισε να νοιώθει καλύτερα. Εγώ στο μεταξύ είχα σημειώσει όλα όσα ήθελα στο χαρτί που μου είχε δώσει. Οι πληροφορίες δεν ήταν και πιο διαφωτιστικές, αλλά από το τίποτα κάτι ήταν και αυτό…
-Είσαι καλύτερα?
-Ναι…σε ευχαριστώ! Αν και ακόμα σου κράτα κακιά για αυτό που είπες πριν…
-Ας πούμε ότι είχα τους λόγους μου. Πάντως δεν χρειάζεται να ανησυχείς για εμένα. Δεν έχω σκοπό σε καμία περίπτωση να βάλω με ένα ολόκληρο πλήρωμα. Αντίθετα χρησιμοποιώ το μυαλό μου για να πτυχή τον στόχο μου. Έτσι έγινα κυνηγός…
-Καλύτερα να το κάνεις και τούτη την φορά τότε…
Της χαμογέλασα και κάθισα κανονικά στην καρέκλα. Τύλιξα το χαρτί που μου είχε δώσει και το έβαλα στην τσάντα μου. Με βάση αυτά που είχα σημειώσει θα έκανα και τις ανάλογες κινήσεις….
-Γιατί το έκανες αυτό πάντως? Που μου έδωσες νερό εννοώ…
-Αν θες να πλακώσεις τους συναδέλφου σου, δεν μπορείς να είσαι σε τέτοια κατάσταση. Ίσα ίσα τους δίνεις την ευκαιρία να γελάσουν μαζί σου….

Αφού είχα τελειώσει την δουλεία μου είχε έρθει η ώρα να φύγω από το κτήριο και να συνεχίσω την βόλτα μου στο νησί. Ενώ πρότεινα στην κοπελιά να καθίσει λίγο ακόμα στο γραφείο της για να ξεκουραστεί και να ηρεμίσει. Εκεί παρ όλα αυτά επέμεινε ότι ήθελε να με συνοδέψει μέχρι την είσοδο. Μου έκανε εντύπωση πάντως σαν κοπέλα. Το μονό σίγουρο ήταν ότι για να βρίσκετε στην θέση που ήταν έπρεπε να είχε πολύ πείσμα. Δεν είχα καταλάβει ακόμα γιατί την είχαν αποκαλέσει έτσι οι συνάδελφοι της, αλλά ούτε ήθελα να μπω σε αυτή την διαδικασία. Εμένα αυτό που μου έφτιαξε την διάθεση ήταν η συμπεριφορά της αφότου ηρέμισε…
-Μπορεί να μου θυμίσεις ποιος με είπε στραβάδι…?ρώτησε η κοπελιά ενώ κατεβαίναμε τις σκόλες….
-Ήταν ο τύπος στην είσοδο…γιατί?
-Περίμενε μισό λεπτό…είπε ενώ κατευθύνθηκε προς την είσοδο…
-Καλημέρα Shura…ακούστηκε χαρωπά ο τύπος που την είχε αποκαλέσει στραβάδι…
-ΚΑΛΗΜΕΡΑ JEIK!!.. είπε ενώ του έριξε μια δυνατή μπούνια και τον αιφνιδίασε. Ο τύπος έπεσε κάτω και δεν σηκώθηκε. Εκείνη την στιγμή έτυχε να παίρνει ένας συνάδελφος της κοπελιάς με κάτι νεοσύλλεκτους και είχε πέσει κάτω από τα γέλια…
-Και αυτό συμβαίνει όταν νευριάζει η Shura…
-Καλημέρα παΐδια… είπε εκείνη με ένα χαμόγελο στα χείλη. Το ίδιο δευτερόλεπτο όλοι οι νεοσύλλεκτοι έκαναν μεταβολή. Εγώ πάλι καθόμουν σε μια γωνία και κοιτούσα το θέαμα. Ένα ηλίθιο χαμόγελο είχε ζωγραφιστεί στα χείλη μου βλέποντας όλα όσα είχαν συμβεί. Στο μεταξύ ο τύπος ακόμα δεν είχε σηκωθεί από το πάτωμα και αυτό έκανε την κατάσταση ακόμα πιο τραγική. Πήγα τότε προς το μέρος της κοπελιάς για να την αποχαιρετίσω…

-Λογικά κάποια στιγμή θα ξανασυναντηθούμε κυνηγέ…
-Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό μετά από αυτό που είδα στο τέλος…είπε ενώ προσπαθούσα να την πειράξω…
-Δεν μου έχεις πει πως σε λένε! Εσύ έμαθες το δικό μου έστω και από σπόντα…
-Το όνομα μου είναι Noctis...είπα ενώ της έδινα το χέρι μου. Ευτυχώς η χειραψία της ήταν ήρεμη σε σχέση με την χειραψία που είχε με τον άλλο πριν λίγο…
-Να σε ρωτήσω κάτι γιατί ποτέ δεν το κατάλαβα…
-Ρωτά με ότι θες…
-Γιατί έγινες κυνηγός? Αφού ουσιαστικά πόλεμος τους επικηρυγμένους…
-Δεν έγινα επειδή το επέλεξα και ένας λόγος που δεν ξέρω αν θα ήθελα ποτέ να δουλέψω για την κυβέρνηση είναι επειδή δεν θέλω να έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου. Δεν λέω υπάρχουν και καλοί Marines, αλλά κατά διαστήματα βλέπω πολλά άτομα που νομίζουν ότι έχουν εξουσία….
-Το καταλαβαίνω και το συμμερίζομαι…είπε εκείνη με ήμερο ύφος…
-Λογικά θα σε ξανασυναντήσω κάποια στιγμή…είπα ενώ πήγαινα για να φύγω. Εκείνη απλά με χαιρέτισε και ξαναμπήκε στο κτήριο. Εγώ αποφάσισα να ακολουθήσω το πρόγραμμα που είχα κατά νου. Πήρα τους δρόμους και όπου με έβγαζε για να περάσει η ώρα μου. Ενώ περπατούσε σκέφτηκα ότι είχα κάποια στοιχειά στα χεριά μου και ότι με την πρώτη ευκαιρία έπρεπε να δουλέψω πάνω σε αυτά. Θα ήταν μια καλή ευκαιρία , όταν γυρνούσα πίσω στο πανδοχείο να ανακεφαλαίωνα την κατάσταση και να δω από πού θα μπορούσα να αρχίσω. Επειδή ακριβώς το ταξίδι μου είχε ξεκινήσει από το Mejis Island η κατάσταση θα γινόταν πολύ πιο εύκολη αν δεν ήξερα καν το νησί….

Το ίδιο βραδύ κλείστηκα μέσα στο δωμάτιο και άρχισα να σκέφτομαι από πού θα μπορούσα να ξεκινήσω τις έρευνες μου στο νησί. Συνέχισα να δουλεύω μέχρι πολύ αργά το βραδύ μέχρι που με πηρέ ο ύπνος. Το επόμενο πρωί αποφάσισα να ηρεμίσω και να χαλαρώσω για το υπόλοιπο της ημέρας για να ιδιάσει το μυαλό μου. Το είχα πραγματικά ανάγκη μετά την πίεση των τελευταίων ήμερων. Έτσι λοιπόν απλά κάθισα στο δωμάτιο και έκανα σοβαρές συζητήσεις με το κρεβάτι μου…
Το επόμενο πρωί ετοίμασα τα πράγματα μου και πήγα στον πανδοχέα για να τον πληρώσω. Εκείνος με ευχαρίστησε που προτίμησα το πανδοχείο του και στην συνεχεία πήγα προς το λιμάνι που είχα αφήσει το πλοίο μου. Άρχισα να κάνω τις ετοιμασίες για να μπορέσω να ξεκινήσω το ταξίδι , όπως να μαζέψω την άγκυρα και να ανοίξω τα πανιά. Λίγα λεπτά αργότερα είχα βγει ήδη από το λιμάνι και έβγαινα προς τα ανοιχτό του νησιού. Έθεσα ως ποριά των Mejis Island και έστριψα το πλοίο προς την ανάλογη κατεύθυνση. Ο καιρός ευτυχώς για εμένα ήταν ευνοϊκός και το μικρό μου πλοίο κάλυψε μέσα σε πολύ μικρό διάστημα αρκετά μεγάλη απόσταση. Άραγε θα έβρισκα αυτό που ήθελα? Και αν ναι πιο θα ήταν το κόστος…?

Πίσω στην βάση, η κοπελα παρατήρησε την πλάτη του Noctis καθώς απομακρυνόταν. Από όλους της συναδέλφους της, εκείνος της είχε φερθεί πιο φιλικά και ευγενικά. Κι αυτή είχε κοντέψει να τον φάει στην αρχή έτσι όπως είχε συνηθίσει να πιάνεται με το παραμικρό στην βάση. Ίσως τελικά να έφταιγε και η ίδια για την αντιμετώπιση που λάμβανε από τους marines. Ωστόσο, και οι marines θα μάθαιναν να την σέβονταν. Θα συνέχιζε τα ταξίδια και την καλή δουλειά μέχρι να το επιτύχαινε. Για εκείνη την ώρα όμως, θα έδειχνε στον Jeik πως δεν έπρεπε να προσβάλλει δημοσίως την ανωτερη του, οποια γνώμη και να είχε για το άτομο της. Πήγε από την μέσα πόρτα της εισόδου, εκείνη που σύνδεε τον εσωτερικό διάδρομο με το γραφείο της υποδοχής και έπιασε το ένα πόδι του ακόμα πεσμένου Jeik. Άρχισε να τον σέρνει προς γενική φρίκη των νεοσύλλεκτων. Ας τους γινόταν κι αυτών ένα μάθημα!
-Λοιπόν Jeik-στραβάδι μου! Σου έχω μια δουλίτσα! Μιας και είχαμε ένα ατυχηματάκι στον πάνω όροφο, θέλω να πάρεις τη σφουγγαρίστρα, ένα σφουγκάρι και μπόλικη χλωρίνη και να στρωθείς στην δουλειά! Έχουμε να δώσουμε το καλό παράδειγμα στα επόμενα στραβάδια της βάσης!

Μετά τα γυμνάσια του Jeik, η κοπέλα επέστρεψε στην καθημερινότητα της. Τα εγγραφα που έπρεπε να συμπληρώσει την περίμεναν καρτερικά αλλά εκείνη δεν χρειάστηκε να ασχοληθεί. Ένας marine, πολύ αναστατωμένος, βιάστηκε να μπει στο δωμάτιο. Έμεινε με τα χείλη σφυγμένα να περιμένει προσοχή. Μάλλον είχε ακούσει τι είχε γίνει και περίμενε από λεπτό σε λεπτό την κοπέλα να του πετάξει καμιά καρέκλα στο κεφάλι. Με μια χειρονομία τον προέτρεψε να μιλήσει.
-Ο κύριος Orahaku με έστειλε να σας ενημερώσω δεσποινίς! είπε βαρώντας προσοχή. Το πλοίο σας είναι έτοιμο για αναχώρηση!
Η κοπέλα χάρηκε από την αλλαγή στάσης απέναντι της(σε στάση τρόμου!) αλλά παραξενεύτηκε. Έδιωξε το νεαρό και ετοίμασε γρήγορα όλα της τα πράγματα. Δεν είχε κανέναν να αποχαιρετήσει στην βάση. Ο μόνος που υπήρχε να την ενδιαφέρει ήταν ο ίδιος ο δάσκαλος της αλλά αυτός θα ερχόταν μαζί της. Πηγαίνοντας γοργά προς το λιμάνι όπου περίμενε το πλοίο τους, τον ανακάλυψε έτοιμο να επιβλέπει τους ναύτες.

Αφού εδωσε τα πράγματα της για να τα μεταφέρουν στο δωμάτιο της έφυγε για το μέρος όπου καθόταν ο αυστηρός άντρας. Τον ρώτησε απορημένη τι είχε συμβεί και έευγαν τόσο απρόοπτα. Παράλληλα άρχισε να βοηθά με τις δουλειές του πλοίου. Οι υπόλοιποι ναύτες έπαθαν σοκ. Πλέον εκείνη ήταν ανώτερη τους και δεν χρειαζόταν να ασχολείται με τέτοιες δουλειές. Εκείνη όμως ασυναίσθητα είχε συνηθίσει την δουλειά, της έδινε κάτι να ασχολείται, οπότε δεν τους έδωσε σημασία. Στην πραγματικότητα, η κοπέλα δεν είχε συνηθίσει ακόμα ότι είχε πάρει προαγωγή και ότι αυτό σήμαινε διαφορετική συμπεριφορά.
-Δεν έγινε τίποτα συγκεκριμένο. Παρατήρησα ότι η ανυπομονησία σου είχε αρχίσει να επηρεάζει τα νεύρα σου και επέσπευσα τις διαδικασίες. Την κοίταξε πλάγια με σοβαρό ύφος και η κοπέλα χαμογέλασε αμήχανα φέρνοντας το χέρι πίσω από το κεφάλι της. Μάλλον πάνω στην ώρα το έκανα!