You wanna... Eat me? [Τέλος-Δουλειά] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Fri Nov 16, 2012 7:40 pm; edited 2 times in total

Ήμουν στα ανοικτά του Dawn Island και στον δρόμο για το Kumate Island της East Blue. Σκοπός μου ήταν να κάνω μια μικρή στάση στο νησί και να πιάσω έναν ανθρωποφάγο-δολοφόνο, που είχε θεαθεί στο νησάκι αυτό. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, στο νησί υπήρχε και μια φυλή ανθρωποφάγων, οπότε έπρεπε να προσέχω για να μην τους "συναντήσω". Το μόνο πρόβλημα ήταν πως ο δολοφόνος που κυνηγούσα είχε βρει καταφύγιο στην φυλή αυτή, αποφάσισα να κρατήσω τις αποστάσεις μου και να μην κάνω μια "καμικάζι-σύλληψη" όπως αυτή του νεκρού πλέον Higuma.
"Μάλλον πρέπει να μείνω μακριά τους και απλά να παρακολουθώ τις κινήσεις τους, έτσι ώστε να βρω τον στόχο μου..." Είπα στον εαυτό μου, καθώς έφτανα στο νησάκι, ήταν ένα ιδιαίτερα μικρό νησί, δυο βουνά υπήρχαν αριστερά και δεξιά του νησιού.

Αυτό θα κάνει την παρακολούθηση μου πιο εύκολη... Συνέχισα να λέω, έφτασα επιτέλους στις ακτές του νησιού και αφού κατέβηκα από το πλοίο μου, το έκρυψα κάτω από μερικά κλαδιά και μερικά φύλλα δέντρων, ύστερα έσβησα τα ίχνη μου από την άμμο και κατευθύνθηκα προς το κέντρο του νησιού, το μικρό δασάκι που υπήρχε εκεί, θα μου πρόσφερε μια καλή αρχική κάλυψη...Έφτασα στο δασάκι και αφού ήμουν πλέον στο κέντρο του, ανέβηκα σε ένα πυκνό δέντρο για να περάσω το βράδυ μου, για καλή μου τύχη είχα μερικές προμήθειες μαζί μου και έτσι δεν χρειάστηκε να κυνηγήσω την τροφή μου και να "θέσω σε κίνδυνο" την κάλυψη μου. Το βράδυ μου πέρασε πάνω σε ένα κλαδί του δέντρου, είχα δέσει τον εαυτό μου στον κορμό του δέντρου, έτσι ώστε να αποφύγω μια ανεπιθύμητη πτώση αν με έπαιρνε ο ύπνος.

Ξημέρωσε και σιγά σιγά ξύπνησα από μια ακτίνα ηλίου που έμπαινε μέσα στο μάτι μου, κοίταξα γύρω για να εντοπίσω κάποια κίνηση, αλλά δεν είδα κάτι. Έτσι λύθηκα και κατέβηκα από το δέντρο, κάνοντας όσο λιγότερη φασαρία μπορούσα. Μάζεψα τα πράγματα μου μέσα στον σάκο μου και συνέχισα την πορεία μου, για να βρω το χωριό των ανθρωποφάγων. Μερικές ώρες αργότερα ήμουν πάνω σε μια πλαγιά του βουνού και παρακολουθούσα από μακριά τους ανθρωποφάγους. Φαίνονταν ήρεμοι άνθρωποι, αν και δεν θα ήθελα να αναγκαστώ να τους γνωρίσω... Η υπόλοιπη μέρα μου πέρασε πάνω στην πλαγιά αυτή, χρησιμοποιώντας ένα ζευγάρι κιάλια που είχα πάνω μου, έψαχνα να βρω τον στόχο μου συγκρίνοντας έναν έναν τους ανθρώπους που έβλεπα με το Wanted Poster που είχα στο χέρι μου. Γύρω στο απόγευμα, είχα επιτέλους βρει τον άνθρωπο που με οδήγησε στο μέρος αυτό...

Αποφάσισα να παραμείνω πάνω στην πλαγιά όλο το βράδυ και να περιμένω τον στόχο μου να κάνει την κίνηση του. Δεν ήξερε πως είμαι εδώ, οπότε το στοιχείο του αιφνιδιασμού ήταν δικό μου, σύμφωνα με την αποστολή μου, ένα πλοίο των μπλε ανθρωπάκων υπήρχε κάπου κοντά στο νησί, όποτε το μόνο που είχα να κάνω ήταν το να πιάσω τον δολοφόνο και να τους τον παραδώσω, εν ολίγοις απλά θα έκανα την βρομοδουλειά και εκείνοι θα έπαιρναν την δόξα...
Έλα σοβαρέψου, θα πάρω καλά λεφτά για το κεφάλι του, ας πάρουν αυτοί την δόξα, άλλωστε στο μέλλον θα με παρακαλάνε να είμαι με το μέρος τους... Είπα στο εαυτό μου για να τον επαναφέρω στον στόχο μου. Είχε πλέον σουρουπώσει για μια ακόμη φορά, τα πράγματα στο χωριουδάκι των ανθρωποφάγων κυλούσαν αργά, τίποτα δεν συνέβαινε που να μου προκαλεί το ενδιαφέρον. Ο στόχος μου, έμενε σε ένα μικρό σπιτάκι, περίπου στο κέντρο του χωριού, πράγμα που δεν βοηθούσε την αποστολή μου, μιας που ήταν αρκετά δύσκολο να τον πλησιάσω δίχως να με καταλάβει κάποιος από τους φρουρούς που έκαναν περιπολίες γύρω από το χωριό...

Η ώρα περνούσε και τίποτα το ιδιαίτερο δεν συνέβαινε, έτσι ύστερα από αρκετή ώρα το μάτια μου έκλεισαν και με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα απότομα καθώς κάποιος με πέταξε κάτω σε ένα παγωμένο δάπεδο, άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου, καμιά δεκαριά άντρες βρισκόντουσαν μπροστά μου και με κοιτούσαν λες και ήμουν το μεσημεριανό τους. Παρατήρησα πως ήμουν δεμένος και το κατάνα μου είχε αφαιρεθεί και πλέον βρισκόταν στο χέρι ενός από τους άντρες.
Καλώς ήρθες φίλε μου στο νησί μας, είχαμε καιρό να δούμε ξένους και οι χωριανοί ήθελαν πολύ να σε γνωρίσουν. Έτσι σε πιάσαμε και σε φέραμε εδώ μαζί μας, πραγματικά νόμιζες πως έμενες απαρατήρητος από τους άριστα εκπαιδευμένους κυνηγούς μας? Είπε ο τύπος που κρατούσε το κατάνα μου στα χέρια του, από ότι μπορούσα να καταλάβω, πρέπει να ήταν ο αρχηγός τους, φαινόταν να είναι διαφορετικά ντυμένος από τους υπόλοιπους.

Να σου πω την αλήθεια βασιζόμουν στο ότι δεν θα με καταλαβαίνατε, άλλωστε δεν είχα και ιδιαίτερη όρεξη να σας "γνωρίσω" Του είπα τελικά, εκείνος με κοιτούσε με ενδιαφέρον, ήμουν σίγουρος πως αν δεν κατάφερνα γρήγορα να φύγω από εδώ πέρα, θα κατέληγα στο στομάχι των χωριανών... Έβαλα λίγη δύναμη στο έδαφος και κατάφερα να σηκωθώ και να στηρίξω το σώμα μου στον τοίχο, οι φρουροί μπροστά μου θορυβήθηκαν με την ξαφνική μου κίνηση, αλλά μια κίνηση του τύπου που μου είχε μιλήσει πριν, τους έκανε να ηρεμήσουν και πάλι.
Τι ακριβώς σκοπεύεται να μου κάνετε? Δεν σας ενόχλησα καθόλου από την μέρα που ήρθα, οπότε γιατι μου επιτεθήκατε? Ρώτησα τον τύπο που είχε μιλήσει πριν, εκείνος χαμογέλασε σκοτεινά και μου είπε πως στόχος τους ήταν να με φάνε...

Οι άντρες μου σε είχαν καταλάβει από το πρωί που μας "παρακολουθούσες" πάνω από την πλαγιά του βουνού, αφήσαμε την μέρα να περάσει ώστε να μην μας καταλάβεις ενώ παράλληλα σε παρακολουθούσαμε, όταν έφτασε το βράδυ σε πλησιάσαμε και σε δέσαμε, άλλωστε δεν ήταν και τόσο δύσκολο μιας που κοιμόσουν αρκετά βαριά, ώστε να μην μας καταλάβεις... Είπε τελικά ο αρχηγός των ανθρωποφάγων. Είχε δίκιο, έριξα τις άμυνες μου και βρήκαν ευκαιρία να με κυκλώσουν και τώρα έπρεπε όχι μόνο να καταφέρω να πιάσω τον στόχο μου, αλλά και να δραπετεύσω από ένα χωριό γεμάτο με ανθρώπους που με βλέπουν σαν ένα καλό και νόστιμο πιάτο φαγητό...
Έχεις σκεφτεί πως ίσως ήθελα να με πιάσετε για να μπορέσω να εισχωρήσω στο χωριό σας? Μπορεί να μην μου την φέρατε, αλλά να σας κορόιδεψα εγώ... Του είπα με ένα ψεύτικο ύφος σιγουριάς στην φωνή μου μήπως και καταφέρω να του βάλω μερικές αμφιβολίες στο μυαλό του, όμως εκείνος γέλασε δυνατά και μου είπε πως τα ψέματα μου ήταν ίσως τα χειρότερα που είχε ακούσει τα τελευταία χρόνια...

Ο αρχηγός και οι άντρες του, μου γύρισαν την πλάτη και έφυγαν από το κελί που με είχαν φυλακίσει, κλείνοντας την πόρτα πίσω τους. Περίμενα μέχρι να μην μπορώ να τους ακούω πλέον και ύστερα προσπάθησα να πιάσω το μικρό μαχαιράκι που είχα πάντα στερεωμένο στο μέσα μέρος της ζώνης μου. Για καλή μου τύχη δεν το είχαν παρατηρήσει και έτσι ήταν ακόμα εκεί, αρκετά λεπτά αργότερα κατάφερα επιτέλους να το πιάσω. Έκοψα τα δεσμά μου και πλησίασα αθόρυβα την πόρτα, έσκυψα και κοίταξα κάτω από την χαραμάδα, για να δω το περιβάλλον έξω από το δωμάτιο. Ήταν ένας μικρός χώρος με έναν μόνο φρουρό, ο οποίος λαγοκοιμότανε... Δοκίμασα να ξεκλειδώσω την πόρτα με την λεπίδα του μαχαιριού μου, αλλά δεν χώραγε στην μικρή τρύπα της πόρτας και έτσι σταμάτησα τις προσπάθειες για να αποφύγω τυχών θορύβους. Επέστρεψα στην θέση μου και έκατσα όπως με είχαν αφήσει οι φρουροί, τα χέρια μου τα είχα πίσω από την πλάτη σαν να ήταν δεμένα, μόνο που τώρα κράταγα το μαχαίρι μου...

Με ακούει κανείς? Είναι κανείς εδώ έξω, θέλω λίγο νερό... Φώναξα όσο πιο πιστευτά μπορούσα, περίμενα λίγο αλλά δεν πήρα απάντηση και ξαναδοκίμασα πιο δυνατά αυτή την φορά...
Σκάσε... Μόνο φωνές είσαι, δεν είσαι καλεσμένος μας. Είσαι αιχμάλωτος μας, κατάλαβε το και βγάλε τον σκασμό... Ακούστηκε η βαριά φωνή του φρουρού έξω από το κελί μου...
Νομίζω πως θα έπρεπε να με σέβεσαι λίγο παραπάνω μικρέ... Αν βγω ποτέ από εδώ θα σου μάθω τον σεβασμό γράμμα γράμμα... Σκυλιά του αρχηγού σας, ότι σας λέει το κάνετε... Μήπως του δανείζετε και τις γυναίκες σας? Του είπα για να τον προκαλέσω και έπιασε, τον άκουσα να σηκώνετε και να έρχεται προς το μέρος μου...
Αν δεν το βουλώσεις, θα σου μάθω να μην μιλάς αν δεν σου μιλάνε... Ξέρεις μου επιτρέπεται να σε κάνω ασήκωτο από το ξύλο, αρκεί να μη σε σκοτώσω... Γρύλισε ο φρουρός έξω από την πόρτα μου...
Ναι τώρα με έκανες και φοβήθηκα... Πήγαινε στον αρχηγό σου να πάρεις άδεια πρώτα και μετά έλα να μου το ξαναπείς.. Συνέχισα να του λέω με το ίδιο ειρωνικό ύφος...

Το σχέδιο μου έπιασε, άκουσα την πόρτα να ξεκλειδώνεται και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ο φρουρός μπήκε μέσα στο κελί μου, φαινόταν αρκετά αγριεμένος από τα λεγόμενα μου, στο χέρι του είχε ένα κομμάτι ξύλο. Τον κοίταξα με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στο πρόσωπο, σαν να του έλεγα: "Έλα αν έχεις τα κότσια..", κινήθηκε προς το μέρος μου ενώ παράλληλα είχε σηκώσει το ξύλο στον αέρα, τον άφησα να με βαρέσει για να μην καταλάβει τίποτα, άρχισε να με κοπανάει με το ξύλο. Δεν κουνιόμουν ούτε και καλυπτόμουν από τα χτυπήματα του, του έδωσα χρόνο να πιστέψει πως θα μπορούσε να με "τιμωρήσει" για την κακή μου συμπεριφορά. Μερικά λεπτά αργότερα ο φρουρός σταμάτησε, σχεδόν όλο μου το σώμα πονούσε αλλά δεν έδινα σημασία.
Κατάλαβες γιατί δεν θα έπρεπε να μιλάς όταν δεν σου μιλάνε? Είπε εκείνος καθώς γύρισε για να βγει από το κελί μου, του έπιασα το πόδι και τον πέταξα στο έδαφος. Μονομιάς σήκωσα το μαχαίρι μου και τον κάρφωσα στον λαιμό, άκουσα τον επιθανάτιο του βρόγχο καθώς ψόφαγε σαν αγρίμι μπροστά μου.
Σηκώθηκα και του πάτησα με δύναμη το κεφάλι στο έδαφος, σπάζοντας το κρανίο του...
Κατάλαβα πως δεν είστε αρκετοί για να με σταματήσετε... Σκουλήκια, δεν αξίζετε καν την προσοχή μου...

» Paid Protection [Τέλος-Δουλειά] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» Ellite Killer [Τέλος-Δουλειά] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [τελος-δουλειά] μια μεγάλη γιορτή [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος-Αποστολή]Δουλειά για όλους [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Once Again... [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]