You wanna... Eat me? [Τέλος-Δουλειά] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Έκλεισα το πτώμα του νεκρού φρουρού στο κελί μου, αφού όμως πρώτα του αφαίρεσα τα ρούχα και τα φόρεσα, τουλάχιστον για λίγο θα μου πρόσφεραν λίγη κάλυψη από μη επιθυμητά βλέμματα... Βγήκα από το κτήριο που με είχαν και κατευθύνθηκα προς το μέρος που υπολόγιζα πως θα είναι το σπίτι του δολοφόνου που έψαχνα, είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά, γύρω μου έβλεπα αρκετούς από τους ανθρωποφάγους να είναι πεσμένοι στο έδαφος αναίσθητοι από το πολύ ποτό. "Μάλλον έκαναν γλέντι για την σύλληψη μου, σε ξινό θα τους βγει..." Είπα από μέσα μου, έφτασα πράγματι στο σπίτι που ήθελα. Προσεχτικά για να μην δώσω στόχο, κοίταξα γύρω μου για να δω αν υπήρχε κάποιος εχθρός, αλλά δεν είδα κανέναν. Άνοιξα σιγά σιγά την πόρτα και μπήκα στο εσωτερικό του σπιτιού, έβλεπα φως σε ένα δωμάτιο, προχώρησα προς τα εκεί και είδα τον στόχο μου να κοιμάται αγκαλιά με την ερωμένη του. Τους πλησίασα και τους έσφαξα στον ύπνο τους...
"Καλύτερα να χάσω μερικά λεφτά από την πληρωμή μου, παρά την ζωή μου..." Σκέφτηκα, φόρτωσα τον εχθρό μου σε έναν μεγάλο σάκο και τον έβαλα στην πλάτη μου. Δεν είχα χρόνο για το κατάνα μου, θα έπρεπε να το αφήσω "σουβενίρ" στον αρχηγό της φυλής αυτής, έτσι σιγά σιγά κινήθηκα προς την έξοδο του σπιτιού...

Άνοιξα σιγά σιγά την πόρτα του σπιτιού και κοίταξα γύρω μου, ακόμα καμία κίνηση δεν είχε κάνει την εμφάνιση της. Τράβηξα τον νεκρό μου στόχο και βγήκα από το σπίτι, προχωρούσα αργά ενώ παράλληλα χρησιμοποιούσα τις σκιές για να καλύψω τον εαυτό μου από τους φρουρούς του χωριού.
Μερικά λεπτά αργότερα είχα σχεδόν φτάσει στο τέλος του χωριού, μπροστά μου περιπολούσε ένας φρουρός, είχα μείνει αρκετή ώρα ακίνητος για να δω αν θα κάνει την εμφάνιση του κάποιος άλλος φρουρός, όταν πλέον σιγουρεύτηκα πως το έδαφος ήταν "καθαρό", έκανα την κίνηση μου. Άφησα στο έδαφος το πτώμα του δολοφόνου, ώστε να μπορώ να κινηθώ πιο γρήγορα. Περίμενα να με πλησιάσει ο φρουρός και μόλις με πέρασε, τον άρπαξα και τον κάρφωσα αρκετές φορές στο στήθος και την καρδιά. Έκρυψα το νεκρό του κορμί στις σκιές και φόρτωσα και πάλι τον στόχο μου στις πλάτες μου, κινήθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να φτάσω στο μικρό δασάκι που υπήρχε γύρω από το χωριό, για καλή μου τύχη κανείς δεν με είδε και έτσι κρύφτηκα ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση του δάσους.

Δεν άντεχα στην σκέψη πως θα άφηνα το κατάνα μου πίσω, με είχε σώσει πολλές φορές μέχρι τώρα, θα μπορούσε κανείς να πει πως του όφειλα την ζωή μου, όμως αν επέστρεφα στο χωριό για να ψάξω να το βρω, κατά πάσα πιθανότητα θα με έπιαναν και θα με ξανά φυλάκιζαν. Έτσι με βαριά καρδιά κίνησα μια ακόμη φορά για το πλοίο μου, έσερνα σιγά σιγά το πτώμα του Lector, έτσι λεγόταν ο στόχος μου σύμφωνα με το Poster του, παρόλα αυτά κανένας δεν ήξερε το αληθινό του όνομα...
Σαν εμένα είναι και αυτός... Δεν έχει άλλο όνομα και πήρε ένα που του άρεσε... Είπα, ήταν αλήθεια... Από τότε που είχα ξυπνήσει δίχως να ξέρω που βρίσκομαι στο νησί Ice Nine της North Blue, δεν ήξερα πως με λένε... Το μόνο όνομα που είχε κολλήσει στο μυαλό μου, ήταν αυτό που χρησιμοποιούσα μέχρι και σήμερα, "Kenshin", ούτε καν ήξερα αν είναι δικό μου... Με τις σκέψεις αυτές στο μυαλό μου, έφτασα αρκετή ώρα μετά στο πλοίο μου, το ελευθέρωσα από τα "σκεπάσματα" του και έριξα μέσα τον Lector. Ύστερα με όση δύναμη μου είχε απομείνει, έσπρωξα το πλοίο μου μέχρι την θάλασσα και μπήκα μέσα, έκανα κουπί δυνατά για να απομακρυνθώ όσο πιο πολύ μπορούσα από το νησί αυτό...

Περίπου μισή ώρα μετά είχα απομακρυνθεί από το νησί και επιτέλους βρήκα το πλοίο των Marine που θα περίμενε στα ανοιχτά του Kumate Island. Έδεσα το πλοίο μου στο δικό τους και τους έστειλα τον Lector πάνω, μερικά λεπτά μετά είχα ανέβει και εγώ στο κατάστρωμα τους.
Νεκρός? Περίεργο, θα περίμενα να μας τον φέρεις ζωντανό για να εισπράξεις το επιπλέον ποσό... Μάλλον δεν σου αρέσουν και πολύ τα λεφτά, έτσι δεν είναι μικρέ κυνηγέ? Μου είπε ειρωνικά ο Marine καθώς μου κούναγε την πληρωμή μου, μπροστά στην μούρη μου. Με μια κίνηση πήρα τα λεφτά και του γύρισα την πλάτη, έφτασα μέχρι την σκάλα και πριν κατέβω στο πλοίο μου, του είπα:
Μη μπερδεύεσαι Marine, δεν είμαστε σύμμαχοι και σίγουρα δεν εκτιμώ τον τόνο σου... Σας βοηθάω γιατί με συμφέρει από τις πληρωμές, αλλά ποτέ δεν θα είμαι ένας από εσάς... Όσο για το γιατί τον σκότωσα, ας πούμε πως η ζωή μου αξίζει περισσότερο από 2.000 μπέλι...
Με τα λόγια αυτά κατέβηκα από το πλοίο των Marine και αφού έλυσα το δικό μου, απομακρύνθηκα και έβαλα πλώρη για τον επόμενο μου προορισμό... Πρώτο μέλημα μου ήταν να αναπληρώσω το χαμένο μου κατάνα, πλέον είχα ένα εύλογο χρηματικό ποσό πάνω μου, οπότε δεν θα ήταν και πολύ δύσκολο...

Θα διαβαστεί από εμένα.

Yuuta (Makoto)

Όνομα χαρακτήρα: "Kenshin"

P.o.M. Points: 7

Belli: 24.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Ήταν καλό που έκανες τους ανθρωποφάγους μέχρι ένα σημείο να έχουν επίγνωση του ότι γίνεται στο νησί τους, το γεγονός δηλαδή ότι έπιασαν τον Kenshin πάνω στον ύπνο του. Μου φάνηκε παράξενο μεν που για να το γλεντήσουν, δεν έσφαξαν και τον χαρακτήρα σου μαζί αλλά αυτό γίνεται για την ροή της χαρακτήρας. Θα ήθελα να σου κάνουν κάτι παραπάνω για να δείξουν την βιαιότητα που θα μπορούσε να έχει ένας ανθρωποφάγος, αλλά τουλάχιστον χρησιμοποίησες κάτι από αυτό στην σκηνή με τον φρουρό. Με απογοήτευσες στην σκηνή με τον Lector, η σκηνή με τον φρουρό κατέληξε να φαντάζει πολύ καλύτερη στα μάτια μου. Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω, αλλά θα ήθελα να δημιουργήσεις παραδείγματος χάρη μια εμφάνιση εσύ μέσα από την φαντασία σου γι' αυτό τον χαρακτήρα, να περιγράψεις λίγο το πτώμα του και λίγο την σκηνή του φόνου, μιας και αυτός ήταν ο κύριος στόχος σου και όχι οι δύο φρουροί. Εφόσον εστιάζεις στις ιστορίες σου, στις μάχες και στους φόνους, θα σου πρότεινα ως συμβουλή όχι να περιγράφεις με λεπτομέρειες αλλά να αναφέρεις που και που την έκφραση των προσώπων τους, την κίνηση του πτώματος που πέφτει στο έδαφος παραδείγματος χάρη, πώς έμπηξες το μαχαίρι μέσα στο στόμα του, το αίμα. Μπορεί να ακούγεται λίγο πιο βίαιοι, αλλά πιστεύω ότι μπορείς να το αποδώσεις αυτό. Η σκηνή με τον Marine ήταν ενδιαφέρουσα, πέταξες και κάποιο hint για το ότι θα σε παρακαλούσαν να μπεις στην παράταξή τους και να τους υπηρετείς, αλλά με άφησε με την απορία. Σε γενικές γραμμές ήταν καλή ιστορία, θα προτιμούσα όμως να δώσεις βάση στον φρουρό και στον φόνο του Lector, πάρά στον δεύτερο φρουρό. Έτσι θα έδινες μια αγωνία, κορύφωση στην μέση της ιστορίας και θα έκλεινες με μια σκηνή που δείχνει την ιδεολογία και την άποψη του χαρακτήρα σου.

Συμβουλή για την δομή της ιστορίας. Προσπάθησες να μην βάζεις τόσα κόμματα: Χάνεται το μάτι του αναγνώστη λίγο. Πολύ ωραίο το ότι προσπαθείς να κάνεις μακροσκελείς προτάσεις και όχι τις κλασσικές, αλλά σε κάποια σημεία έχεις βάλει αρκετά κόμματα.

Πχ.

" Βγήκα από το κτήριο που με είχαν και κατευθύνθηκα προς το μέρος που υπολόγιζα πως θα είναι το σπίτι του δολοφόνου που έψαχνα, είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά, γύρω μου έβλεπα αρκετούς από τους ανθρωποφάγους να είναι πεσμένοι στο έδαφος αναίσθητοι από το πολύ ποτό"

Βγήκα από το κτήριο που με είχαν και κατευθύνθηκα προς το μέρος που υπολόγιζαν πως θα είναι το σπίτι του δολοφόνου που έψαχνα. Είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά. Γύρω μου έβλεπα αρκετούς από τους ανθρωποφάγους να είναι πεσμένοι στο έδαφος, αναίσθητοι από το πολύ ποτό.

Έτσι κρατάς και την αγωνία. Τις μικρές προτάσεις κράτα τες που και που γιατί στην περιγραφή του χώρου, η στατική περιγραφή και μια απλή λεπτομέρεια για την οποία θες να δώσεις έμφαση καλό είναι να μην μπλέκεται με άλλο αντικείμενο που θες να τονίσεις. Αυτό το λέω περισσότερο ως συμβουλή.

Yuuta

» Paid Protection [Τέλος-Δουλειά] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» Ellite Killer [Τέλος-Δουλειά] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [τελος-δουλειά] μια μεγάλη γιορτή [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος-Αποστολή]Δουλειά για όλους [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Once Again... [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]