Paid Protection [Τέλος-Δουλειά] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Tue Nov 20, 2012 9:54 pm; edited 2 times in total

Βρισκόμουν στο MirrorBall Island, το νησί που έχει στο κέντρο του μια τεράστια ντισκομπάλα. Στόχος μου ήταν να μείνω εδώ μια ή δυο μέρες και να χαλαρώσω, μιας που το μέρος ήταν ότι πρέπει για ξεφάντωμα και μεθύσι μέχρι το πρωί. Ωστόσο στα σχέδια μου προστέθηκε και ένας καινούργιος στόχος, έμαθα πως ο ιδιοκτήτης της εταιρίας Doskoi Panda ήθελε να διεξάγει ένα φεστιβάλ κατά το οποίο θα παρουσιαστούν τα νέα είδη της γνωστής φίρμας. Ήθελε έναν ή δυο ανθρώπους για να κρατήσουν την τάξη κατά την διάρκεια του φεστιβάλ και να αποτρέψουν οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει.
"Δεν είναι και άσχημα, θα κάνω διακοπές και θα πληρωθώ και για αυτό...!" Μονολογούσα καθώς προχωρούσα στους γεμάτους με κόσμο δρόμους του νησιού. Ήταν λες και βρισκόμουν σε ένα συνεχόμενο καρναβάλι το οποίο είχε επίκεντρο όλο το νησί, όλοι χόρευαν και έπιναν, ενώ μουσικές και διάφοροι αστείοι διαγωνισμοί είχαν την τιμητική τους.

Αρκετά μαγαζιά εκτείνονταν σε όλο το μήκος του δρόμου, σχεδόν όλα ήταν γεμάτα με κόσμο, ενώ από αρκετά άλλα έβλεπες ανθρώπους να βγαίνουν κουβαλώντας μεγάλες τσάντες που περιείχαν κάθε λογής πράγματα, από ποτά μέχρι ρούχα αλλά και μερικά όπλα. Προχώρησα αρκετά μέχρι που έφτασα στο μέρος που ήθελα να πάω, στην εταιρία Doskoi Panda. Κοίταξα λίγο το κτήριο που στεγαζόταν η εταιρία, ήταν τεράστιο και σου έδινε αμέσως να καταλάβεις πως ο ιδιοκτήτης δεν φοβόταν τα έξοδα. Έτσι λοιπόν, με αρκετή σιγουριά πως θα πάρω την δουλειά, κίνησα για να μπω στην εταιρία. Άνοιξα την είσοδο και μπήκα, κατευθύνθηκα προς την κοπέλα πίσω από τον πάγκο με τις πληροφορίες και αφού έμαθα που είναι το γραφείο του ιδιοκτήτη, ανέβηκα για να τον συναντήσω.
Ο κύριος Doskoi Joe θα σας δει εντός πέντε λεπτών, θα πρέπει να περιμένετε για να τελειώσει με την σύσκεψη που έχει αυτή την στιγμή. Μου είπε μια άλλη κοπέλα έξω από το γραφείο του ιδιοκτήτη. Έγνεψα καταφατικά και έκατσα σε έναν καναπέ για να περιμένω την σειρά μου, τα πέντε λεπτά πέρασαν και αφού βγήκαν όσοι άνθρωποι ήταν στο γραφείο του ιδιοκτήτη, η κοπέλα μου είπε πως μπορώ να περάσω.

Μπήκα στο δωμάτιο και κοίταξα γύρω μου, ένας τεράστιος χώρος απλωνόταν μπροστά μου. Ο Doskoi Joe καθόταν πίσω από ένα μεγάλο γραφείο, η πολυθρόνα του ήταν ανάλογη με τα λεφτά του.
Εσύ είσαι ο κυνηγός επικηρυγμένων Kenshin? Έχω ακούσει πολλά για σένα, επίσης άκουσα πως θες δουλειά από εμένα. Πες μου λοιπόν, τι μπορώ να κάνω για σένα?
Από ότι βλέπω οι πληροφοριοδότες σου είναι πάντα πολύ ανανεωμένοι με τα τελευταία "νέα", ωραία λοιπόν ας μπούμε κατευθείαν στο "ψητό". Θέλω να αναλάβω την διαφύλαξης της ηρεμίας κατά την διάρκεια του φεστιβάλ που οργανώνει η εταιρία σου.
Ετοιμόλογος όπως πάντα, χαίρομαι που οι πληροφορίες που έχω βγαίνουν σωστές. Οκ, τι σε κάνει όμως να πιστεύεις πως θέλω κάποιον σαν και εσένα ως αρχηγός της ασφάλειας μου?
Δεν είσαι ο μόνος που μπορεί να μάθει πράγματα εδώ γύρω. Εσύ μπορεί να έχεις καλούς πληροφοριοδότες, αλλά καλύτεροι από τους σερβιτόρους των μπαρ δεν είναι. Με ένα καλό φιλοδώρημα μπορεί κανείς να μάθει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.

Μάλιστα, βλέπω ήρθες προετοιμασμένος μικρέ, μου αρέσει αυτό. Πολύ καλά λοιπόν, παίρνεις την δουλειά, όμως δεν θέλω να δω παρατράγουδα στο φεστιβάλ της εταιρίας μου. Οπότε ελπίζω να τιμήσεις την εμπιστοσύνη μου...
Όταν υπάρχουν λεφτά στην μέση πάντα τηρώ τις συμφωνίες μου. Μιας που μιλήσαμε για λεφτά ας λήξουμε και αυτό το θέμα, πόσα σκοπεύεις να μου δώσεις για να "προσέχω" το φεστιβάλ σου?
Ας πούμε πως είναι ένα ποσό της τάξεως των 5.000 μπέλι, πως σου φαίνεται? 5.000 μπέλι για μια νύχτα, πιστεύω είναι καλή συμφωνία...
Χμ, ενδιαφέρον. Οκ, αλλά όσα φάω ή πιο από τον μπουφέ είναι τσάμπα...!
Ο Doskoi Joe χαμογέλασε και μου έγνεψε καταφατικά.
Σε περιμένω στην είσοδο του κτηρίου αυτού στις 9 ακριβώς. Μην αργήσεις, είμαι πολυάσχολος άνθρωπος. Μου είπε δείχνοντας μου την πόρτα, δίχως να πω κάτι γύρισα και βγήκα από το γραφείο του. Η κοπέλα απέξω μου είπε πως την πληρωμή μου θα την πάρω κατά το τέλος του φεστιβάλ, συμφώνησα με ένα νεύμα και έφυγα από το κτήριο της Doskoi Panda.

Κατευθύνθηκα προς το κέντρο της πόλης του MirrorBall Island, η πολυκοσμία συνέχιζε να υπάρχει σε όλους τους δρόμους του νησιού. Είδα ένα μεγάλο και ωραίο μπαρ, δίχως να το πολύ σκεφτώ άνοιξα την πόρτα και μπήκα. Άλλωστε είχα ακόμα αρκετές ώρες μέχρι την έναρξη της δουλειάς που είχα αναλάβει. Έκατσα σε ένα τραπέζι στο κέντρο περίπου του μαγαζιού και παράγγειλα φαγητό και πότο. Σύμφωνα με τα λεγάμενα του σερβιτόρου, ο ουρανός του νησιού ή μάλλον ο θόλος ανάμεσα στο νησί και τον ουρανό είναι τεχνητός. Εκεί είχε κρεμαστεί από παλιά η μπάλα της Ντίσκο και κάπως έτσι πήρε και το όνομα το νησί. Κάθε χρόνο γινόταν ένα μεγάλο φεστιβάλ χορού, στο οποίο έρχονταν άνθρωποι από όλοι την East Blue αλλά και από τις άλλες θάλασσες για να διαγωνιστούν στον χορό. Φέτος κατά την διάρκεια του φεστιβάλ θα γινόταν και το φεστιβάλ της Doskoi Panda, στην οποία θα πουλούσα προστασία.
Καθόλου άσχημη κίνηση κύριε Doskoi Joe, πραγματικά καθόλου άσχημη... Μονολόγησα χαμογελώντας καθώς έπινα το ποτό μου. Η αλήθεια είναι πως η εξυπνάδα του ανθρώπου αυτού με είχε εκπλήξει, έτσι ήμουν έτοιμος για κάθε "ενδεχόμενο" που μπορεί να προέκυπτε από μέρους του. Μπορεί αυτός όπως έλεγε να με εμπιστεύεται αλλά εγώ σίγουρα δεν του είχα καμία εμπιστοσύνη, έτσι όταν τελείωνε η δουλειά θα έπαιρνα το ποσό που μου αναλογεί και θα εξαφανιζόμουν από το MirrorBall Island.

Αφού έφαγα και τελείωσα με το ποτό μου, πλήρωσα και βγήκα στην πόλη για μια ακόμη φορά. Το να προσέχω ένα τόσο μεγάλο φεστιβάλ μόδας όπως του Doskoi Joe, θα ήταν σχεδόν απίθανο να το καταφέρω μόνος μου. Θα χρειαζόμουν βοήθεια και ήξερα που ακριβώς να την βρω, στο νησί υπήρχε μια μικρή βάση Marine η οποία ειδικευόταν στο κυνήγι πειρατών με μικρά Bounty, εν ολίγοις ήταν αρκετά αδύναμοι. Ωστόσο θα ταίριαζαν τέλεια για την δουλειά που τους ήθελα, το μόνο που μου έμενε θα ήταν το να τους πείσω να με βοηθήσουν. Μερικά λεπτά μετά βρισκόμουν μπροστά από την πόρτα της βάσης τους, ένας από τους Marine που είχαν σκοπιά με ρώτησε τι ήθελα.
Με λένε Kenshin, είμαι κυνηγός επικηρυγμένων και θα ήθελα να μιλήσω με τον άνθρωπο που διοικεί την βάση αυτή.
Ξέρω ποιος είσαι, σε είδα στην εφημερίδα. Αλλά δεν μπορώ να σε αφήσω να περάσεις, την περίοδο αυτή γίνεται χαμός στο νησί λόγω του φεστιβάλ. Έτσι η πύλη είναι κλειστή για τους πολίτες, δεν θέλουμε να δημιουργηθούν προβλήματα μέσα στην βάση. Είπε ο Marine.
Πρώτον δεν είμαι απλός πολίτης, αναλαμβάνω δουλειές από την κυβέρνηση σου, δεύτερον τι εννοείς πως με είδες στην εφημερίδα? Ποια εφημερίδα?

Δεν είμαι γραφείο τύπου για να σου δίνω πληροφορίες, αγόρασε μια εφημερίδα και θα δεις τι εννοώ και τώρα φύγε σιγά σιγά. Σου είπα πως επιτρέπεται να είσαι εδώ...
Garu, σου έχω πει πως δεν είναι τρόπος αυτός να φέρεσαι σε τόσο σημαντικούς καλεσμένους... Ακούστηκε μια φωνή, ο Marine μπροστά μου πάγωσε αμέσως.
Κύριε Διοικητά, εγώ δεν... Αυτός απλά εμφανίστηκε και έτσι... Ψέλλισε τελικά.
Άσε τα λόγια και πες στο καλεσμένο μας να περάσει. Είπε ο διοικητής και ο Marine ευθύς αμέσως έκανε στην άκρη για να περάσω μέσα στην βάση.
Χαίρομαι που με αφήσατε να περάσω, ήρθα με στόχο την βοήθεια σας.
Όλα στην ώρα τους νεαρέ μου, όλα στην ώρα τους. Προς το παρόν τι λες? Πάμε στο γραφείο μου να συζητήσουμε κάτι σημαντικό που θέλω?
Δίχως να έχω και πολλές επιλογές ακολούθησα τον διοικητή, κάτι μου έλεγε πως απλά ήθελε να χρησιμοποιήσει την φήμη που είχα αποκτήσει για να αναδειχτεί. Παρόλα αυτά τον ακολούθησα στο γραφείο του.

Μπήκαμε στο γραφείο και ο διοικητής μου έδωσε την εφημερίδα στην οποία αναφερόμουν. Η κυβέρνηση είχε βάλει ένα μικρό ποσό πάνω στο κεφάλι μου, το οποίο σύμφωνα με τον διοικητή δεν ήταν Bounty αλλά μια ένδειξη της δύναμης μου. Το δεύτερο νέο που έμαθα ήταν πως στην εφημερίδα υπήρχε ένα άρθρο για μένα αλλά και αρκετούς Marine που έκαναν το ντεμπούτο τους. Ανάμεσα σε αυτούς ξεχώριζαν δυο, μια κοπέλα με το όνομα Orahaku Shura και ένας άντρας ονόματι Masayuki Seiji. Ήταν και οι δυο τους πολύ γνωστοί από τα κατορθώματα τους απέναντι στο έγκλημα. Διάβασε σχετικά γρήγορα όλο το άρθρο καθώς και λίγο από το επόμενο. Ένας πειρατής ονόματι Alucard έκανε την αρχή του αυτόν τον καιρό, είχε καταφέρει να μαζέψει στο κεφάλι του πάνω από 25.000.000 και λέγεται πως ήταν υπεύθυνος για δυο δολοφονίες επισήμων.
Alucard, ακούγεται ενδιαφέρον τύπος, θα ήθελα να τον γνωρίσω κάποια στιγμή... Είπα και με την άκρη του ματιού μου είδα τον διοικητή να με παρακολουθεί, έκλεισα την εφημερίδα και γύρισα προς το μέρος του.
Λοιπόν για πες μου τι θα ήθελες από εμάς? Αν δεν κάνω λάθος θα θες κάτι σχετικό με την δουλειά που έχεις αναλάβει για την Doskoi Panda... Ναι ξέρω πως μίλησες με τον ιδιοκτήτη της... Είπε εκείνος απαντώντας στο απορημένο μου βλέμμα, από ότι φαινόταν τα νέα κυκλοφορούσαν γρήγορα πάνω στο MirrorBall Island...

Καλά τα είπες, για αυτό ακριβώς σας χρειάζομαι. Σε δυο ώρες θα αρχίσει το φεστιβάλ της εταιρίας και θέλω μερικούς από τους άντρες σου να με βοηθήσουν να διατηρήσω την τάξη.
Μάλιστα, θα σου δώσω τους άντρες μου. Αλλά θα πρέπει να πάρω κάτι ως αντάλλαγμα, θέλω το 50% της πληρωμής σου.
Το σκέφτηκα λίγο και συμφώνησα, δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς άλλωστε, αν δεν έπαιρνα την βοήθεια του διοικητή θα είχα μεγάλο πρόβλημα στην διαφύλαξη της ησυχίας του φεστιβάλ. Έδωσα 2.500 μπέλι στον διοικητή και εκείνος μίλησε στους άντρες του και τους ανέθεσε να με βοηθήσουν σε ότι και αν χρειαστώ. Κατευθύνθηκα προς το κτήριο της εταιρίας, μαζί μου πλέον είχα άλλους 15 Marine να με βοηθούν. Όλοι τους ήταν ντυμένοι με πολιτικά ρούχα για να μην ξεχωρίζουν μέσα στο πλήθος. Φτάσαμε στο κτήριο της εταιρίας, ο Doskoi Joe ήταν εκεί και μας περίμενε.
Αυτοί τι είναι? Δεν ήταν μέσα στην συμφωνία μας...
Αυτούς άστους να ασχολούμαι εγώ, δικό μου πρόβλημα. Εσύ θα μου δώσεις όσα συμφωνήσαμε και τίποτα παραπάνω. Του απάντησα ξερά και με ένα νόημα στους "άντρες" μου, όλοι πήραν τις θέσεις τους και περίμεναν διαταγές.

Το φεστιβάλ της Doskoi Panda ξεκίνησε, όλοι οι επίσημοι καλεσμένοι καθώς και πολλοί άλλοι απλοί πολίτες που είχαν πληρώσει εισιτήριο ήταν ήδη μέσα στην αίθουσα με την πασαρέλα και απολάμβαναν την "παρέλαση" των μοντέλων της εταιρίας. Δυο από τους άντρες μου έλεγχαν όποιον ήθελε να περάσει από την είσοδο της εταιρίας, ενώ άλλοι δυο έλεγχαν τις προσκλήσεις και τα εισιτήρια των ανθρώπων. Οι υπόλοιποι 11 ήταν μοιρασμένοι στην αίθουσα και περίμεναν τις διαταγές μου, ενώ παράλληλα έλεγχαν για μη επιθυμητές κινήσεις.
Σιγά σιγά όλος ο κόσμος είχε κάτσει στις θέσεις του και ο Doskoi Joe μαζί με όλα τα μοντέλα του βγήκε στην πασαρέλα για να καλώς ορίσει τους καλεσμένους του.
Καλώς ήρθατε, καλώς ήρθατε. Και φέτος όπως και κάθε χρόνο, η εταιρία μας Doskoi Panda διοργανώνει αυτό το πανέμορφο φεστιβάλ ώστε να μπορέσετε να δείτε όλα τα δημιουργήματα μας!!! Παρακαλώ, νιώστε σαν το σπίτι σας. Οι σερβιτόροι και ο μπουφές μας θα ικανοποιήσουν κάθε σας ανάγκη!!
Τς, ζάμπλουτα καθίκια... Μόνο την καλοπέραση και το πως να χαλάσετε τα λεφτουδάκια σας ξέρετε... Μονολόγησα χαμηλόφωνα ενώ κοιτούσα με αηδία τόσους πλούσιους μέσα στην αίθουσα. Επιτέλους άρχισε η επίδειξη μόδας, όλα έδειχναν να βαίνουν καλώς. Οι καλεσμένοι ήταν χαρούμενοι και τίποτα δεν φαινόταν να ενοχλεί την βραδιά αυτή.

» You wanna... Eat me? [Τέλος-Δουλειά] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [τελος-δουλειά] μια μεγάλη γιορτή [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος-Αποστολή]Δουλειά για όλους [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Another island [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» Once Again... [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]