{Αρχή}Για να δούμε{τέλος} [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Κοιμόμουνα για αρκετές ώρες μετά από την περιπέτεια που είχα στο νησί Machanon.Αυτές τις μέρες σε όποιο νησί και αν πηγαίνω συναντάω φασαρίες λες και το επιδιώκω.Πάλεψα με πειρατές, marines,cp,στρατιώτες ενός βασιλιά και ακόμα δεν ήμουνα δυνατός και το σώμα μου, μου το έλεγε.Αφού χρησιμοποίησα την δύναμη του DF μου το σώμα μου δεν άντεχε όλα μου τα κόκαλα πονούσαν.Έτσι σκέφτηκα να κάνω στο πλοίο εντατικά προπόνηση έτσι ώστε άμα μου προκύψει μία μάχη με αντίπαλο να αντέξω και να μην πέσω κάτω από την κούραση.Σηκώθηκα και αφού έφαγα 3 πιάτα με μπριζόλες και πατάτες στο φούρνο που μου είχαν μείνει έκατσα να τα χωνέψω καθαρίζοντας τα katana μου.Ευτυχώς παρατήρησα πως τα katana μου δεν είχαν πάθει τίποτε απολύτως και έτσι είναι κοφτερά σαν να τα είχα πάρει μόλις εχθές.

Αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα και έτσι μου έδωσε κουράγιο και δύναμη.Το DF μου απ'τι φαινόταν ήταν ένα DF που σε κάνει να καταναλώσεις πολύ δύναμη για να κάνεις επίθεση.Ευτυχώς παλιά όταν ήμουνα πολύ μικρός και με δίδασκε ο δάσκαλός μου στο katana είχα βρεθεί σε μία παρόμοια κατάσταση.Δηλαδή τότε που ήμουνα μικρός μου φαινόταν αρκετά βαρύ ένα μεταλλικό katana και έτσι έχανα όλη μου την δύναμη για να βαρέσω με αυτό.Τότε μου είχε πει ''Να θυμάσαι pashali,πρέπει να προπονηθείς πρώτα ψυχικά και μετά σωματικά για να δυναμώσεις'' και έτσι κάθισα οκλαδόν έκλεισα τα μάτια μου και συγκεντρώθηκα μέσα στο μυαλό μου.Για κάμποσα λεπτά όλα ήταν ήρεμα είχα συγκεντρωθεί και ένιωθα σαν τον ψυχικό μου κόσμο να αναπτύσσετε,να μεγαλώνει και να δυναμώνει.Άνοιξα τα μάτια μου και αμέσως ένα πνεύμα δύναμης με κυρίευσε,πήγα μετά στην αποθήκη και θυμήθηκα πως είχα κάτι βαράκια για τα χέρια και για τα πόδια.Πήγα τα έψαξα και όταν τα βρήκα ήταν γεμάτο στις σκόνες.Το κάθε ένα ζύγιζε 50 κιλά οπότε συνολικά αφού είχα τέσσερα ζύγιζαν όλα μαζί 200 κιλά

Αμέσως πήγα στο κατάρτι του πλοίου,αφού είδα την loge pose μου και σιγουρεύτηκα πως είμαι στον κατάλληλο ''δρόμο'' έδεσα τα βαράκια στα χέρια μου και στα πόδια μου.Μου φάνηκαν βαριά και έτσι κατέβαλα προσπάθεια για να σηκώσω τα χέρια μου ψηλά,όχι πολύ αλλά αρκετή δύναμη.Έτσι έκανα δύο ''Quakes Bubbles'' στα χέρια μου και τράβηξα τα δύο katana μου,και άρχισα να ''χτυπάω'' τον αέρα με τα katana.Αυτό θα με βοηθούσε σε τρία πράγματα,να είχα καλύτερη αντοχή για το φρούτο μου,να έχω ποιο δυνατά και γρήγορα χέρια και να μπορώ να χειρίζομαι πιο γρήγορα και καλά τα katana μου.Τότε άρχισα να τρέχω πάνω κάτω όλο κι ποιο γρήγορα έτσι ώστε να βελτιώσω και τα πόδια μου για να μπορώ να παλεύω και να σκοτώνω ποιο γρήγορα.Μετά από λίγες ώρες προπόνησις και καθώς ο ήλιος έδυε πήγα και έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο και μετά πήγα και ξάπλωσα στο κρεβατάκι μου γιατί ήμουν κουρασμένος

Έπεσα ξερός στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκα μέσα σε πέντε λεπτά.΄Ξύπνησα το πρωί έκανα έναν καφέ να πιω και πήγα στο κατάρτι του πλοίου για να δω την πορεία και άμα τα πηγαίναμε καλά.Καθώς ανέβηκα στο κατάρτι στο ορίζοντά μου είδα ένα τεράστιο νησί.αυτό που με παραξένευε ήταν πως το νησί δεν είχε κανένα βουνό,μόνο καταπράσινες πεδιάδες και από εκεί που ήμουνα φαινόταν μία πόλη του νησιού.Αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα γιατί το νησί φαινότανε ήσυχο και γαλήνιο σαν επίγειος παράδεισος και έτσι δεν θα μπλεκόμουν σε φασαρίες ξανά.Όμως άρχισα να καθαρίζω και να ακονίζω τα katana μου γιατί ακόμα δεν ήμουν σίγουρος για το άμα θα περάσω ''καλά'' σε αυτό το νησί.Έβαλα το καράβι για να κατευθύνετε στο νησί και μετά πήγα στην κουζίνα για να φάω κάτι επειδή πείνασα.

Καθώς έφαγα,άρχισα να ετοιμάζομαι γιατί έφτανα στο νησί.Έβαλα τα καλά μου ρούχα,έδεσα τα katana μου λίγο κάτω από την κοιλιά στην λεκάνη,φόρεσα τα σανδάλια μου και ήμουνα έτοιμος να κατέβω στο νησί.Μόλις έφτασα στην παραλία του νησιού έδεσα το πλοίο μου σε ένα πάσσαλο.Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση όμως ήταν πως πολλοί πολίτες του νησιού έκαναν μπάνιο την συγκεκριμένη ώρα που είχα φτάσει αλλά δεν τρόμαξαν καθόλου ούτε έκαναν καμία κίνηση να φέρουν κάποιον marine.''Μάλλον δεν θα κατάλαβαν πως είμαι πειρατής'' σκέφτηκα και έτσι έδεσα το πλοίο μου στην παραλία.
-Συγνώμη κύριε,ποιος είναι ο κοντινότερος δρόμος για την πόλη του νησιού???
-Δεν υπάρχει άλλος δρόμος κύριέ μου,συνεχίστε ευθεία και θα βρείτε την πόλη
-Ευχαριστώ
παρόλο που δεν φαινόμουν και τόσο φιλικός όλοι οι πολίτες φαινόντουσαν τόσο φιλόξενη.Μάλλον η σκέψη μου ως τον επίγειο παράδεισο έβγαιναν αληθινές

Πλέον είχα ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό μου,γιατί είχα έρθει σε ένα νησί όπου όχι μόνο το κλίμα ήταν πολύ ωραίο αλλά και οι κάτοικοι ήταν πολύ φιλόξενοι και αυτό με χαροποιήσει αρκετά.Αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου πάντα είχα μήπως βρω κανέναν μπελά σε αυτό νησί και γι αυτό κρατούσα σφιχτά με το δεξί μου χέρι τα katana μου.Καθως πήγαινα για την πόλη παντού έβλεπα χωράφια με φραουλιές και πολλούς ανθρώπους να τις μαζεύουν '' μάλλον είναι το κύριο προϊόν του νησιού σκέφτηκα ενώ έβλεπα έναν γέρο να κρατάει ένα καλάθι με φράουλες και να έρχεται προς το μέρος μου
-Παιδί μου δεν σε έχω ξαναδεί εδώ είσαι καινούριος???
-Ναι μόλις ήρθα και βλέπω πως ασχολείστε πολύ με τις φράουλες
-Χαχαχα το παρατήρησες λοιπόν,πως να μην το παρατηρήσεις όλο το νησί είναι γεμάτο από φραουλιές θες να δοκιμάσεις μία????
-Δεν έχω πρόβλημα
και έτσι πήρε μία από το καλάθι του και μου έδωσε να την φάω

Αμέσως όταν την έβαλα μέσα στο στόμα μου,ήρθε αυτή η γλυκιά γεύση της φράουλας και με δρόσισε.Αλλά κάτι διαφορετικό είχε αυτή η φράουλα,καθώς την μασούσα και την μασούσα γευόμουν κάτι διαφορετικό κάτι που δεν ήταν φράουλα
-Συγνώμη,αυτό που μου δώσατε ήταν σίγουρα φράουλα????
-Χαχαχαχαχα παραξενεύτηκες έτσι?????
-Ε,λίγο
-Μην φοβάσαι,θα σου πω γιατί έχουν διαφορετική γεύση από τις κοινές φράουλες.Λένε παλιά σε αυτό το νησί επικρατούσε μεγάλη ξηρασία και έτσι καθημερινά όλοι οι κάτοικοι του νησιού προσευχόντουσαν να βρέξει,όμως δεν έγινε τίποτα,για πολλά χρόνια οι κάτοικοι με το ζόρι άντεχαν τις καιρικές συνθήκες του νησιού αλλά δεν μπορούσαν να φύγουν γιατί δεν είχαν δύναμη και εκτός αυτού επειδή είχε μαθευτεί σε αυτήν την θάλασσα τι γινόταν πάνω στο νησί κανένας δεν ερχότανε να τους βοηθήσει.Αλλά μία μέρα συννέφιασε και άρχισε να βρέχει πολύ πάρα πολύ και τότε οι κάτοικοι βγήκαν από τα σπίτια τούς χαρούμενοι και άρχισαν να χορεύουν μέσα στην βροχή αλλά ξαφνικά άρχισε να ρίχνει αστραπές σε όλο το νησί,κάτι πρωτοφανές γι αυτή την θάλασσα.Πολύ σκοτώθηκαν εκείνη την μέρα αλλά την επόμενη μόλις ο ήλιος βγήκε οι κάτοικοι είδαν αυτές τις ανθισμένες φραουλιές και έτσι άρχισαν να ασχολούνται με αυτές.......

.........όμως παρατήρησαν κάτι,και αυτό ήταν πως όσοι είχαν πεθάνει εκείνη την μέρα στην μεγάλη βροχή,τόσες ήταν η φραουλιές που φύτρωσαν την άλλη μέρα.Τότε πολλοί άνθρωποι άρχισαν να βγάζουν φήμες πως οι φραουλιές δημιουργήθηκαν από τα πνεύματα των νεκρών,από τα κόκαλα,από την τέφρα των πτωμάτων αλλά πάντα στο ίδιο κατέληγαν πως ήταν καταραμένα.
-Τελικά τι έγινε????
-Μην βιάζεσαι θα σου πω,τότε στείλανε να δοκιμάσει τις φράουλες το πρωτοπαλίκαρο του χωριού,αυτός πήγε και δοκίμασε και του άρεσαν τόσο πολύ που άρχισε να τρώει και να τρώει και να τρώει μέχρι που του φούσκωσε οι κοιλιά και μόλις γύρισε στο χωριό για να πει πως όλα ήταν καλά σωριάστηκε κάτω στο έδαφος και πέθανε από ανακοπή καρδιάς
-Τελικά ήταν καταραμένες!!!!
-Μην βιάζεσαι όλα θα τα πω στην ώρα τους αλλά τώρα που είχα μείνει???
Όταν το πρωτοπαλίκαρο πέθανε από καρδιακή προσβολή

Α ναι λοιπόν,όταν μαθεύτηκε αυτό στο χωριό όλοι άρχισαν να τρέχουν από εδώ και από εκεί τρομαγμένοι και όλοι να λένε ''οι φράουλες είναι καταραμένες,οι φράουλες είναι καταραμένες'' όλοι έκλαιγαν και κρατιόντουσαν τις φράουλες και έτσι το βράδυ ο αρχηγός του νησιού μαζί με κάποιος άνδρες πήγαν να βάλουν φωτιά σε αυτές τις φραουλιές.Λένε πως μόλις πήγαν βγήκαν τα πνεύματα των νεκρών ανθρώπων και εμπόδισαν όλους τους άνδρες έτσι ώστε να μην βάλλουν φωτιά.Οι άνδρες άρχισαν να φεύγουν τρομαγμένοι αλλά στο σημείο χωρίς να φοβάται έμεινε μόνο ο αρχηγός του χωριού και τους ρώτησε.''Αφού αυτές οι φραουλιές είναι καταραμένες γιατί δεν μας αφήνετε να τις κάψουμε???'' και τότε τα πνεύματα απάντησαν ''Δεν θα σας αφήσουμε γιατί αυτές οι φραουλιές είναι η σωτηρία του νησιού μας''.Ο αρχηγός δεν το είχε καταλάβει και το σκεφτόταν μέρες μέχρι που το κατάλαβε και απλός οι πολίτες έπρεπε να τις μαζέψουν και να τις πουλήσουν και έτσι έγινε.Μετά από πολύ καιρό φτάσαμε σε σημείο οι φραουλιές μας να πωλούνται ακόμα και στο New world και έτσι άρχισαν να έρχονται εργάτες για να δουλέψουν και έτσι αυτό το χωριό έγινε μία πόλη.

-Δηλαδή γέρο μου λες πως αυτή η φράουλα που έφαγα ήταν καταραμένη????
-Μύθος είναι......
-Α,ευτυχώς
...νομίζω
-Τι?!?!?!?!?!?!
-Έλα ηρέμησε σε πειράζω απλός,κοίτα πήγαινε στην πόλη και θα βρεις ότι θέλεις εκεί
-Ευχαριστώ γέρο
-Τίποτα,απλός να προσέχεις τους πειρατές είπε και έφυγε
Εγώ τότε ξαφνιάστηκα δεν περίμενα να ακούσω ότι υπάρχουν πειρατές σε αυτό το όμορφο μέρος έτσι κι αλλιώς άμα συναντούσα πειρατές εδώ θα έστρεφα το βλέμμα μου από την άλλη μεριά γιατί ήρθα σε αυτό το νησί για να ξεκουραστώ,όχι για να πολεμήσω.Άρχισα να περπατάω προς την πόλη που όλο και πιο πολύ φαινότανε στον ορίζοντα,δεν είχε και τόσο μεγάλα κτήρια αλλά η μορφολογία του εδάφους την έκανε έτσι ώστε να φαίνεται ακόμα και από την θάλασσα

» {Αρχή}Mafia{Τέλος} [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Αρχή των πάντων [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» {Αρχή} Κανίβαλοι {τέλος} [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» {Αρχή}Εκδίκηση {Τέλος} [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» {Αρχή}Tremor Human{Τέλος} [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]