[Τέλος]Η απόδραση.

Αυτό όμως που με τίποτα δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε είναι το γιατί ήμασταν ακόμα ζωντανοί. Η πρόθεση του Kuro να μας σκοτώσει ήταν ξεκάθαρη και κάθε του χτύπημα έμοιαζε πιο θανατηφόρο από το προηγούμενο. Έτσι, περιμέναμε κάποιον να έρθει στο δωμάτιο και να μας εξηγήσει τι συνέβαινε. Μετά από μερικά λεπτά, μπήκε μέσα στο δωμάτιο ο marine που δωροδόκησε ο Kuro και σταματήσαμε να μιλάμε μεταξύ μας και τον αγριοκοιτάξαμε.
-Τι θες εσύ εδώ? Τον ρώτησε ο Ren μετά από μερικά δευτερόλεπτα που δεν μιλούσε κανείς.
-Θα πρέπει να μιλάς καλύτερα στον άνθρωπο που σου έσωσε την ζωή. Απάντησε εκείνος θιγμένος με τους τρόπους του Ren.

-Που μου έσωσε την ζωή? Δεν μπορεί να μιλάς σοβαρά. Είσαι ντροπή για το σώμα των marines. Την στιγμή που θα ξεφύγω από εδώ σε έχω αναφέρει στα κεντρικά και έχεις συλληφθεί στο άψε σβήσε! Απάντησε εκείνος, κάνοντας μερικές σπασμωδικές κινήσεις για να ελευθερωθεί.
-Δεν θα ήμουν τόσο αισιόδοξος στην θέση σου. Αλλά ακούστε πρώτα τι έχω να σας πω. Είπε και μας κίνησε το ενδιαφέρον παρόλο που όλοι θέλαμε να τον σπάσουμε στο ξύλο.
-Πρώτα από όλα, την στιγμή που σας πετσόκοβε ο Kuro, του είπα να σκεφτεί πιο λογικά και να σας ρωτήσει γιατί βρίσκεστε στο νησί πριν σας σκοτώσει, μήπως και μάθει τίποτα χρήσιμο για το αν έστειλαν και άλλες βάσεις marines στο νησί. Αυτός είναι και ο λόγος που είστε ζωντανοί ακόμα.

-Ευχαριστώ δεν θα ακούσεις πάντως. Του είπα διακόπτοντας τον. Εκείνος με αγριοκοίταξε αλλά χωρίς να μου δώσει περαιτέρω σημασία συνέχισε.
-Δεύτερον, με έστειλε να σας ρωτήσω εγώ για το ποιος σας έστειλε. Αλλά! Επειδή έχω μπλεχτεί σε όλη αυτή την υπόθεση παρά την θέληση μου και τα φράγκα είναι πολλά, θα του πω ότι δεν σας έστειλε κανείς και θα τελειώσει εδώ το θέμα.
-Και γιατί να το κάνεις αυτό? Τι θα κερδίσεις εσύ? Τον ρώτησε ο Hiroshi, εκφράζοντας την απορία όλων μας.
-Εγώ προσωπικά νομίζω ξέρετε τι θα κερδίσω. Αλλά θα κερδίσουν και οι marines αφού δεν θα καταλάβει ο Kuro τίποτα για το ότι τον κυνηγάνε ξανά και σιγά σιγά θα τον περικυκλώσουν από παντού. Ιδιοφυές, ε?

Εκείνη την στιγμή ανοίγει η πόρτα πίσω του και μπαίνει μέσα ο Kuro. Ο marine γύρισε και τον κοίταξε έντρομος και εμείς ξαφνιασμένοι και ανήσυχοι για το τι επρόκειτο να γίνει.
-Ώστε αυτά σχεδίαζες πίσω από την πλάτη μου…
-Όχι… Μη!! Φώναξε ο marine και ο Kuro τον κάρφωσε κατάστηθα χωρίς δεύτερη σκέψη. Έπειτα άφησε το νεκρό σώμα του να πέσει στο πάτωμα και το κοιτούσε για λίγα δευτερόλεπτα. Το σώμα είχε πέσει στο πάτωμα με τέτοιο τρόπο που τα κενά πλέον μάτια του "κοιτούσαν" κατευθείαν τα δικά μου και είχα ανατριχιάσει. Τελικά μάλλον ήταν καλός άνθρωπος, απλά έψαχνε κάποιον τρόπο να ξεφύγει από το Kuro, μαζί με τα λεφτά.
-Τς… Είναι δύσκολο να βρεις στις μέρες μας κάποιον έμπιστο marine που να τον νοιάζουν μόνο τα φράγκα. Είπε με θλιμμένο ύφος αλλά γρήγορα επανήλθε στην πραγματικότητα και μας κοίταξε.

-Ώστε είναι αλήθεια ότι και άλλες βάσεις πέρα από αυτή της Loguetown με έχουν βρει, ε? Μας ρώτησε περιμένοντας απλά την επιβεβαίωση μας για τα λεγόμενά του.
-Δεν είναι αλήθεια. Εμείς απλά σταματήσαμε για να πάρουμε προμήθειες από το νησί και να συνεχίσουμε την πορεία μας για το Dawn Island. Απάντησε ο Ren πριν καν προλάβουμε να βρούμε κάποιο πιστευτό ψέμα οι υπόλοιποι, και όλοι τον κοιτούσαμε παραξενεμένοι.
-Ναι καλά… Αφού άκουσα την συζήτηση που είχατε με το φιλαράκι σας από εδώ, είπε δείχνοντας τον νεκρό marine, και φαινόταν σα να ξέρατε αρκετά καλά για πιο πράγμα μιλούσε.
-Ή είσαι χαζός ή είσαι κουφός. Δεν εξηγείται αλλιώς. Μας άκουσες να του μιλάμε καθόλου? Όλη την ώρα εκείνος μιλούσε! Του είπα εγώ και αφού με πλησίασε, μου έριξε μια μπουνιά.

Έπειτα, μου απάντησε, κοιτώντας με με μίσος :
-Ώστε δεν θα ομολογήσετε τόσο εύκολα, έτσι? Δεν πειράζει. Σε 2-3 μέρες το πολύ θα έχετε στρώσει. Γιατί αν δεν το κάνετε σας περιμένει αργός και βασανιστικός θάνατος. Αν πάλι ομολογήσετε θα είναι γρήγορα, τα πράγματα και θα πάτε στον άλλο κόσμο χωρίς καν να το καταλάβετε! Και αμέσως μετά βγήκε από το δωμάτιο, χτυπώντας την πόρτα πίσω του. Μετά από αυτά που έγιναν μπροστά μας, για μερικά δευτερόλεπτα, δεν μιλούσε κανείς. Έπειτα, αρχίσαμε να μιλάμε όσο πιο σιγά μπορούμε, για να μην διακινδυνεύσουμε να μας ακούει και πάλι, για το τι μπορούσαμε να κάνουμε από εδώ και πέρα και ποιες ήταν οι εναλλακτικές μας, αλλά κάθε θεωρία μας κατέληγε στον θάνατό μας.

Προς το παρών το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι να υπομείνουμε τα βασανιστήρια στα οποία περιμέναμε να μας υποβάλει για να κερδίσουμε λίγο χρόνο, μήπως και σκεφτούμε τίποτα καλύτερο. Πέρασε μια μέρα και το επόμενο πρωί ήρθε η ώρα των βασανιστηρίων. Αυτός και άλλοι 3 μας χαράκωναν το σώμα και σταγόνα- σταγόνα το αίμα έφευγε από το σώμα μας, κάνοντας μας πιο αδύναμους κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Τελικά δεν τους είπαμε τίποτα καινούριο σε σχέση με την προηγούμενη μέρα και αποφάσισε να τα παρατήσει για τώρα. Μετά από ώρες, ακούστηκαν οι φύλακες που βρίσκονταν έξω από την πόρτα μας, σαν να μιλούσαν με κάποιον άλλο και έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα μια υπηρέτρια.

Μας έφερε λίγο νερό και μας έδωσε κατευθείαν στο στόμα αφού έτσι όπως ήμασταν δεμένοι, δεν μπορούσαμε να πιούμε μόνοι μας. Το νερό που μας έδωσε δεν ήταν πάρα πολύ αλλά ήταν παράδεισος για εμάς αυτή την στιγμή. Είχαμε να φάμε ή να πιούμε το οτιδήποτε από πριν πατήσουμε το πόδι μας στο νησί και αυτό το λίγο νερό είχες τη εντύπωση ότι είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να γευτεί ένας άνθρωπος. Εγώ ήπια δεύτερος νερό και μετά κοιτούσα προς την έξοδο, μήπως και παρατηρήσω το οτιδήποτε. Χωρίς να έχω μεγάλες ελπίδες, ξαφνιασμένος παρατήρησα μια μικροκαμωμένη κοπελίτσα να κρύβεται πίσω από τους 2 φύλακες και να μας κοιτάει όσο πιο διακριτικά μπορούσε. Δυστυχώς όμως πριν προλάβω να την παρατηρήσω καλύτερα Η υπηρέτρια βγήκε από το δωμάτιο και οι φύλακες έκλεισαν και πάλι την πόρτα.

Μόλις βεβαιώθηκα ότι δεν θα ξανάμπαινε κανείς στο δωμάτιο για την ώρα τους είπα για αυτή την κοπέλα που είδα.
-Ίσως να είναι κάποια κοπέλα που μένει στο κτήριο αυτό και να ήθελε να δει από κοντά τους αιχμαλώτους. Δεν ξέρω αν πρέπει να μας επηρεάσει καθόλου αυτό ή όχι, αφού και να της ζητήσουμε την παραμικρή βοήθεια, ίσως να πάει στον Kuro και να του το πει.
-Δυστυχώς έχει δίκιο ο Ren. Συμπλήρωσε η Shizu.
-Ναι αλλά μέχρι τώρα ποιο είναι το σχέδιο? Να περιμένουμε μέχρι να μας έρθει κάποια ιδέα? Ή κάποιος άγνωστος, χωρίς να του πούμε τίποτα, να ανοίξει την πόρτα και να μας σώσει? Γιατί δεν νομίζω να γίνει κάτι τέτοιο όσο είμαστε δεμένοι αλλά και ούτε οι άγνωστοι σε εμάς άνθρωποι θα τρέξουν να μας σώσουν. Εφόσον δεν έχουμε άλλο σχέδιο, πιστεύω πως θα πρέπει να το ριψοκινδυνεύσουμε!

-Δυστυχώς Ren, έχει δίκιο ο αδερφός μου εδώ… Είπε πάλι η Shizu.
-Μεγάλη συμβολή έχεις στην συζήτηση… παρατήρησα.
-Αυτό μπορώ αυτό προσφέρω… Ώχου… Είπε θιγμένη και γύρισε το κεφάλι της από την άλλη μεριά για να μην με κοιτάζει. Έτσι, μετά από λίγη ακόμα συζήτηση αποφασίσαμε ότι, αν την ξαναδούμε και βρούμε την ευκαιρία, θα της ζητήσουμε βοήθεια. Το βράδυ ήρθε και μαζί του και μία έκπληξη για εμάς. Η πόρτα άνοιξε και η κοπέλα που είχαν δει νωρίτερα βρισκόταν εκεί και οι 2 φύλακες βρίσκονταν δίπλα της.
-Είμαι εδώ για να σας βοηθήσω να φύγετε. Είπε η κοπέλα και ο Hiroshi την ρώτησε:
-Δεν είναι κάποιο είδος παγίδας αυτό, έτσι?
-Και να ήταν δεν θα στο έλεγε… Είναι η ευκαιρία μας να φύγουμε! Μην την καταστρέφεις! Του απάντησε η Saeko. Η κοπέλα και οι 2 φύλακες πλησίασαν και άρχισαν να μας λύνουν.