[Τέλος]Η απόδραση.

-Θα συμφωνήσω με την κοπέλα. Θα σας αφήσω να φύγετε όμως υπό έναν όρο. Θα γυρίσετε εδώ με βοήθεια για να νικηθεί ο Kuro και θα πάρετε μαζί σας και αυτούς τους 2. Είπε δείχνοντας τους φύλακες.
-Σύμφωνοι. Απάντησε ο Ren. Αλλά γιατί να τους πάρουμε μαζί μας?
-Σαν φύλακές σας, θα είναι αυτοί που θα πεθάνουν με το που μαθευτεί ότι ξεφύγατε, ως υπαίτιοι για την απόδραση.
-Ναι αλλά εσύ δεν κινδυνεύεις?
-Εγώ είμαι από τα ελάχιστα άτομα που είναι ασφαλείς στο νησί για την ώρα. Οπότε μην ανησυχείτε για εμένα. Και τώρα βιαστείτε πριν μας πάρουν χαμπάρι. Είπε καθώς ήμασταν όλοι λυμένοι και έτοιμοι να φύγουμε.
-Εδώ είναι και τα όπλα σας. Μας είπε δίνοντάς μας μια τσάντα που τα είχε μέσα όλα.

Κατευθυνθήκαμε προς την πόρτα και όταν βγήκαμε έξω από το δωμάτιο μίλησε και πάλι.
-Από εδώ και πέρα είστε μόνοι σας. Εγώ δεν μπορώ να σας παρέχω παραπάνω βοήθεια. Αυτοί οι 2 ξέρουν πολύ καλά το σπίτι μου, οπότε θα σας οδηγήσουν έξω από αυτό από τον καταλληλότερο δρόμο για να μην σας καταλάβει κανείς. Καλή τύχη.
-Ευχαριστούμε πολύ για όλα! Της είπα κάνοντας μια μικρή υπόκλιση και μετά οι δρόμοι μας χώρισαν. Είχαμε 2 μέρες να σηκωθούμε από εκείνες τις καρέκλες και οι πληγές μας ήταν ακόμα φρέσκες, οπότε δεν μπορούσαμε να τρέξουμε πολύ γρήγορα.
-Λοιπόν? Πώς θα φύγουμε από εδώ? Ρώτησε τους φύλακες ο Ren. Εκείνοι ήταν για λίγο σκεπτικοί και έπειτα ο πιο ψηλός από τους 2 είπε:
-Δυστυχώς για να βγούμε από το κτήριο χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι μερικά άτομα είναι αρκετά δύσκολο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πηδήξουμε από το παράθυρο και έτσι θα έχουμε να ξεφύγουμε μόνο από τους φύλακες που βρίσκονται στην αυλή.

-Τιιι??? Δεν μπορεί να μιλάς σοβαρά? Τον ρώτησα κοιτώντας το ύψος στο οποίο βρισκόμασταν, από ένα παράθυρο. Αν υπολόγισα καλά πρέπει αν ήμασταν στον δεύτερο όροφο.
-Μην ανησυχείτε. Θα κατέβουμε στον πρώτο όροφο, θα ρίξουμε από το παράθυρο ένα σχοινί και θα πηδήξουμε από αυτό. Δεν θα μας έχει μείνει πάνω από 1-2 μέτρα απόσταση οπότε δεν θα πάθουμε και τίποτα. Είπε χαμογελώντας αμήχανα. Δεν φαινόταν τελείως παράλογο το σχέδιο οπότε συμφωνήσαμε. Μετά από περίπου ένα τέταρτο, είχαμε όλοι πηδήξει από το παράθυρο και βρισκόμασταν κρυμμένοι πίσω από ένα μεγάλο θάμνο και παρατηρούσαμε την αυλή. Όλοι οι φύλακες βρίσκονταν σε δυάδες και ήταν δύσκολο να βγάλουμε κάποια δυάδα στην μέση χωρίς να μας καταλάβει κάποιος άλλος.

-Μήπως κάποιοι από αυτούς είναι σαν κι εσάς και θέλουν να πέσει ο Kuro? Ρώτησε ο Ren τους φύλακες.
-Πολύ πιθανό. Βέβαια οι περισσότεροι είναι πειρατές του πληρώματός του Kuro αλλά υπάρχουν και άντρες από το χωριό ανάμεσα σε αυτούς και θέλουν να φύγει ο Kuro από αυτό.
-Όμως μπορούμε να κάνουμε και το άλλο. Θα φτάσουμε κρυμμένοι όσο πιο κοντά μπορούμε στην έξοδο και μετά πλακώνουμε όποιον βρούμε μέχρι να φτάσουμε στο πλοίο.
-Καλή ιδέα. Συμφώνησε μαζί μου ο Hiroshi, και μετά και οι υπόλοιποι εκτός από τους 2 φύλακες.
-Δεν μπορεί να μιλάτε σοβαρά! Αντέδρασε αμέσως ο ψηλός φύλακας, φανερά αντίθετος με την ιδέα μου.
-Πάντα σοβαρά μιλάμε εμείς. Αλλά δεν βλέπω κάποιο άλλο καλύτερο σχέδιο να υπάρχει. Ή θα κάτσουμε εδώ μέχρι να μα ς βρουν ή θα πεθάνουμε προσπαθώντας! Του απάντησα και χωρίς να φαίνεται να έχει πειστεί, αναγκάστηκε να συμφωνήσει και αυτός μαζί με τον φίλο του με εμάς.

Έτσι κι έγινε. Αρχίσαμε να πλησιάζουμε όλο και περισσότερο προς την έξοδο προχωρώντας ένας ένας από τον ένα θάμνο στον άλλο. Όμως δεν προχωρήσαμε παρά μόνο 2 θάμνους πιο πέρα και ένας φύλακας μας είδε και αμέσως γύρισε και ο διπλανός του και μας σημάδεψαν και οι 2 με τα σπαθιά τους.
-Ει εσείς εκεί! Ποιοι είστε και τι θέλετε? Μας ρώτησε ο ένας και ο Ren του απάντησε με μια σφαίρα στο κεφάλι. Tον τύπο που βρισκόταν δίπλα του, τον πυροβόλησε ο Hiroshi στο στομάχι και έπεσε αιμόφυρτος στο έδαφος.
-Κάτι μου λέει ότι αυτοί οι 2 ήταν χωρικοί…
-Ουπς… Χεχε… έκανε ο Ren και μετά συμπλήρωσε. Ότι έγινε, έγινε! Τώρα πρέπει να πολεμήσουμε καμιά τριανταριά άτομα που βρίσκονται ανάμεσα σε εμάς και την έξοδο, και δεν θα είναι εύκολο. Το μόνο που θα πρέπει να μας τρομάζει είναι το να μην ακούσει την μάχη ο Kuro γιατί τότε την βάψαμε.

Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, είχαν μαζευτεί γύρω μας τουλάχιστον 10 άτομα και όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα έρχονταν όλο και περισσότεροι. Άλλοι μας σημάδευαν με καραμπίνες και άλλοι με τα σπαθιά τους, πάντως σίγουρα βρισκόμασταν σε πολύ άσχημη θέση.
-2 φύλακες του καπετάνιου μας και 5 κρατούμενοί του… Σίγουρα θα εκτιμήσει πολύ το γεγονός ότι θα σας παραδώσουμε σε αυτόν τόσο γρήγορα μετά από την στιγμή που το σκάσατε. Είπε ένας από τους πειρατές του Kuro. Εκείνη την στιγμή ο διπλανός του, που από ότι κατάλαβα ήταν χωρικός, τον πυροβόλησε στο κεφάλι και όλοι τον κοιτούσαμε έκπληκτοι.
-Ανταρσία!! Φώναξε ένας άλλος χωρικός και άρχισε και αυτός μαζί με άλλους 2 να πολεμάνε με πειρατές. Όμως μερικοί χωρικοί προσπαθούσαν να τους σταματήσουν, αλλά κάτι τέτοιο δεν είχε αποτέλεσμα κι έτσι μπήκαν και αυτοί στην μάχη απέναντι στους πειρατές. Έτσι, ήμασταν 13 άτομα απέναντι σε 18 πειρατές.

Η μάχη ήταν πολύ σκληρή και οι 2 πλευρές έδιναν τα πάντα για να επικρατήσουν. Όμως όλα τα πρόσωπα ήταν ευδιάκριτος ο φόβος. Όλοι φοβόντουσαν κάτι και είχα βάσιμες υποψίες για το τι ήταν αυτό. Κατά πάσα πιθανότητα όλοι φοβόντουσαν τις επιπτώσεις που θα είχε η ήττα τους όταν το μάθαινε ο Kuro και βαθιά μέσα μου το φοβόμουν κι εγώ αυτό αλλά προσπαθούσα να το ξεχάσω. Η μάχη όμως από την αρχή μέχρι το τέλος πήγε καλά για την ομάδα μας και αφού εκμεταλλευτήκαμε το στοιχείο του αιφνιδιασμού, καταφέραμε να τους νικήσουμε. Δυστυχώς σε αυτή την προσπάθειά μας είχαμε αρκετές απώλειες αφού 4 χωρικοί και ένας φύλακας πέθαναν στα χέρια των πειρατών. Από τους πειρατές οι περισσότεροι κείτονταν νεκροί μπροστά μας αλλά 2 κατάφεραν να ξεφύγουν και μπήκαν γρήγορα μέσα στο σπίτι για να ειδοποιήσουν τον Kuro.

Ο Ren με τον Hiroshi και έναν χωρικό πυροβολούσαν προς το μέρος τους αλλά κατάφεραν να πετύχουν όνο τον ένα. Έτσι, αρχίσαμε να τρέχουμε προς την έξοδο για να φύγουμε πριν έρθει ο Kuro. Όμως την είσοδο μπλόκαραν 2 περίεργοι τύποι, ο ένας χοντρός και ο άλλος λεπτός, οι οποίοι χαμογελούσαν.
-Μπορεί να νικήσατε αυτούς του αδύναμους τύπους του πληρώματος αλλά από το καλύτερο δίδυμο των Black Cat Pirates θα τα βρείτε σκούρα! Χαχαχα! Είπε ο λεπτός γελώντας.
-Δεν έχουμε χρόνο να παίξουμε μαζί σας. Λυπάμαι αλλά θα καταστραφούν γρήγορα οι ψευδαισθήσεις σας. Τους είπα και όρμησα κατά πάνω τους. Μαζί με εμένα ακολούθησαν και οι άλλοι 7 αλλά εκείνοι δεν έχασαν το χαμόγελό τους και ετοιμάστηκαν για την μάχη.

Όμως, η όλη αυτοπεποίθησή τους δεν κράτησε για πολύ αφού, αν και κατάφεραν να σκοτώσουν άλλον ένα χωρικό μόνο και μόνο λόγω της ταχύτητάς τους, νικήθηκαν εύκολα. Ο λεπτός έγινε πανεύκολα 2 κομμάτια από το σπαθί μου, και ο χοντρός άντεξε λίγο παραπάνω και πάλεψε αλλά στο τέλος έπεσε κι αυτός αναίσθητος στο έδαφος. Χωρίς να χάσουμε χρόνο κατευθυνθήκαμε προς την πύλη και όταν βγήκαμε από αυτή, προς το μέρος που είχαμε το πλοίο μας. Δεν ξέραμε που ακριβώς ήταν μιας και ήμασταν αναίσθητοι όταν μας μετέφεραν στην έπαυλη και μας είπαν οι χωρικοί στους οποίους ένας από αυτούς μας μετέφερε όλη αυτή την διαδρομή. Έτσι, λίγο μετά είχαμε φτάσει στο πλοίο.

Ανεβήκαμε πάνω και το ετοιμάσαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε. Μετά από λίγο όλα ήταν έτοιμα και σαλπάραμε. Καθώς απομακρυνόμασταν από την ακτή είδαμε τον Kuro να στέκεται στην ακτή και να μας κοιτάει.
-Δεν έπρεπε να είχατε φύγει μόνο εσείς. Έπρεπε να είχατε πάρει μαζί σας και όλους τους κατοίκους του χωριού. Αυτό που κάνατε θα στοιχήσει ακριβά σε όσους αφήσατε πίσω, να το θυμάστε αυτό! Φώναξε ο Kuro και εμείς τον κοιτούσαμε χωρίς να μπορούμε να απαντήσουμε κάτι. Το μόνο που ευχόμουν είναι να μην τους σκοτώσει ή τουλάχιστον αν επιχειρήσει να το κάνει να τον προλάβουμε μαζί με τις ενισχύσεις μας. Πάντως, ένα πράγμα ήξερα... Έπρεπε να βιαστούμε για να φτάσουμε στο Dawn Island και πολλά εξαρτιόνταν από εμένα ως πλοηγός αυτού του πλοίου.