[Τέλος The Show's about to begin [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Τα χέρια του ξαφνικά άρπαξαν την πένα και με τρεμάμενα χέρια άρχισαν να γράφουν. Το όνομα του παραλήπτη ήταν Thomas Wilson. Εκείνη την στιγμή, δεν ήξερε ποιος θα μπορούσε να ήταν αυτός που θα τον βοηθούσε στην κατάσταση που βρισκόταν. Το μόνο άτομο που του ήρθε στο μυαλό ήταν ο νεκροθάφτης: ο Lewis Cardon, ο άνθρωπος που είχαν κατηγορήσει άδικα και είχε βοηθήσει. Εκείνη την στιγμή ο ίδιος χρειαζόταν βοήθεια και δεν μπορούσε να εμπιστευθεί κανέναν άλλον.

Επικαλούμενος την βοήθειά του, ζήτησε και εκείνος την δική του. Να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει μια μεταφορά. Τα λόγια του σερίφη τον είχαν αγχώσει. Ο λόγος; Τα όπλα που κουβαλούσε το πλοίο ήταν περισσότερο, για μικρή ποσότητα, παραπάνω από αυτήν που πήγαινε στο ναυτικό. Άλλωστε η ποσότητα που έστελνε εκεί όλο και μειωνόταν. Τα λιγοστά όπλα όμως που βρισκόντουσαν στο αμπάρι του πλοίου είχαν άλλο προορισμό: το νησί Fabul όπου εκεί θα παραδιδόντουσαν σε άλλα άτομα, σε άτομα με διαφορετική ιδεολογία και άτομα που είχαν εναντιωθεί στην κυβέρνηση.

Στην παράταξη των επαναστατών.

Πια τα λόγια του σερίφη τον θορύβησαν. Τα όπλα έπρεπε να φύγουν νωρίτερα και όχι να περιμένουν την αναχώρηση του πλοίου για τον επόμενο προορισμό του. Ο μόνος τρόπος ήταν ο Lewis W. Cardon, ο μαυροφορεμένος και μουντός άνδρας με τον οποίο ποτέ δεν έκανε μια ουσιαστική συζήτηση, παραμόνο τυπικότητες.

Το γράμμα του ήταν κάπως εριστικό, σαν να προσπαθούσε να τον απειλήσει με τον ερχομό του σερίφη αλλά και να του θυμίσει για άλλη μια φορά την βοήθεια που του παρείχε με την επιβίβαση στο πλοίο του αλλά και την προειδοποίηση που του έδινε για δεύτερη φορά. Η σειρά του ήταν τώρα να τον βοηθήσει σε μια μεταφορά όπλων. Δεν ήξερε αν έπρεπε να τον εμπιστευτεί, αλλά ακόμη και αν ο Cardon τα κρατούσε για τον εαυτό του θα τον συνέφερε περισσότερο. Η ταυτότητα του ακόλουθου θα έδινε την άδεια να πάρει τα όπλα που υπήρχαν στο αμπάρι, κάτω και από τις δικές του διαταγές. Περαιτέρω εξηγήσεις, ίσως του έδινε κάποια στιγμή από κοντά.

Ναι, το είχε σκεφτεί καλά. Καλύτερα γι' αυτόν θα ήταν να φύγει από αυτό το νησί. Καλύτερο για την φήμη του εργοστασίου και της οικογένειάς του, αν τυχόν μάθαιναν τις κρυφές σχέσεις που διατηρούσε μοιράζοντας όπλα σε μια τέτοια οργάνωση. Κοίταξε καλύτερα το γράμμα και υπέγραψε.

Το Κοράκι.

Πια η μοίρα αποφάσισε να επισπεύσει την διαδικασία, να τον κάνει να φύγει από το νησί και την πόλη της Colt Town αφήνοντας πίσω την επιχείρησή του. Η μέρα πέρασε, ετοιμάζοντας κάποια πράγματα που είχε, τα όπλα του, τα σημαντικά του έγγραφα και το πολυαγαπημένο του ραβδί. Το βράδυ είχε φτάσει και το φεγγάρι φώτιζε στην μέση του ουρανού, ενώ μια μικρή ομίχλη επικρατούσε πάνω από τα γκρίζα κτήρια της πόλης, κρύβοντας που και που το λιγοστό φως της Σελήνης.

Ο χρόνος περνούσε και εκείνος περπατούσε στα έρημα σοκάκια της Colt Town. Όδευε προς το λιμάνι. Το είχε πάρει απόφαση ότι θα άφηνε το νησί με την δικαιολογία του επαγγελματικού ταξιδιού, δεν ήξερε που θα κατέληγε αλλά ήξερε ότι έπρεπε να συμβεί αυτό. Περπατούσε γρήγορα μέσα στο σκοτάδι, τα βήματα του ακούγονταν στο πλακόστρωτο ενώ τα μάτια του κοιτούσαν σαν τρελά δεξιά και αριστερά.

Η όψη του ήταν σκοτεινή, το βλέμμα του ήταν διαφορετικό από κάθε άλλη φορά. Μια δυνατή κραυγή ξαφνικά ακούστηκε καθώς εκείνος πια ανέβαινε στο μικρό πλοίο που του είχε ετοιμάσει ένας από τους λιμενικούς. Ένα κοράκι στάθηκε πάνω στην μοναδική κολόνα που φώτιζε, κατάμαυρο αλλά κάτι το έκανε να ξεχωρίζει. Γεμάτο αίματα έκραζε πάνω στο φως της λάμπας που ξαφνικά άρχισε να τρεμοπαίζει.

Τα μάτια του πλούσιου εργοστασιάρχη γυάλιζαν στο φως της λάμπας. Η λάμπα έσβησε και το κοράκι έπεσε κάτω στο έδαφος, πεθαμένο με τα μάτια του να κοιτάζουν κατάματα τον ευγενή. Έκλεισε τα μάτια του και με τρεμάμενα χέρια ακούμπησε την πόρτα του πιλοτηρίου του πλοίου. Σιγά σιγά απομακρυνόταν από το λιμάνι, αφήνοντας πίσω του τα πάντα, ακολουθώντας μια νέα ζωή.

Ο Edgar J. Mowbray. Ή πια, το Κοράκι.

Όνομα χαρακτήρα: Edgar J. Mowbray

P.o.M. Points: 10

Belli: 30.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Μ'άρεσε πολύ η ιστορία. Χρησιμοποιείς ωραίες εκφράσεις, εμπλουτίζεις πολύ καλά το κείμενο που διαθέτει μία γλαφυρότητα. Ομολογώ ότι δεν είχε ιδιαίτερη δράση αλλά οι διάλογοι με ενθουσίασαν. Ο χαρακτήρας σου ξέρει να χειρίζεται τον λόγο και να επιχειρηματολογεί. Γενικότερα σε μεταφέρει σε μία ατμόσφαιρα με τις εκφράσεις, τις κινήσεις του και το ύφος του. Το αποδίδεις πολύ καλά, πιστεύω. Επίσης, το σημείο με το κοράκι το θεωρώ συμβολικό, εγκυμονεί κινδύνους. Ήταν ενδιαφέρουσα πινελιά λίγο πριν εγκαταλείψεις την μέχρι τώρα ζωή σου για εκείνη του Επαναστάτη. Αυτά.