[Τέλος-Βιβλίο]Τα πάντα αλλάζουν...

Χωρίς να το σκεφτώ καθόλου, σηκώθηκα από την κρυψώνα μας και, πριν προλάβει να με κρατήσει η Shizu, κατευθύνθηκα προς αυτόν. Έτσι, με ακολούθησε κι εκείνη. 2 από τους φρουρούς μας εντόπισαν αμέσως, μαζί και αυτός που μιλούσε με τον Saburo, και μας σημάδεψαν με τα όπλα τους.
-Σταματήστε εκεί που είστε αλλιώς θα σας ρίξουμε! Φώναξε ο ένας αλλά εγώ δεν τον άκουσα και συνέχισα να προχωράω. Εκείνη την στιγμή μας είδε και ο Saburo και τους έκανε νόημα να κατεβάσουν τα πιστόλια και σχεδόν όλοι που ήταν μέσα στο κτήριο βγήκαν έξω και στάθηκαν κοντά στον Saburo.
-Βρε βρε… Για δείτε ποιοι είναι εδώ! Ο αγαπητός μου αδερφός και η μικρή μου αδερφή… Πώς και από τα μέρη μας? Είπε ο Saburo, έκπληκτος που μας είδε έτσι μπροστά του, αλλά προσπαθούσε να το κρύψει.
-Τι είναι όλα αυτά, Saburo? Γιατί έφυγες από το σπίτι χωρίς να πεις λέξη? Και γιατί μπλέχτηκες με όλο αυτό? Του φώναζα καθώς τον πλησίαζα όλο και περισσότερο και 5 τύποι από την συμμορία μπήκαν στον δρόμο μου για να μην φτάσω δίπλα του.

Όμως, εκείνος τους έκανε ένα νόημα για να φύγουν από μπροστά του.
-Seiji, Seiji, Seiji… Πρέπει να καταλάβεις ότι η δύναμη έρχεται με πολλούς τρόπους. Και όπως φάνηκε, εγώ μέσω της προπόνησης δεν τα κατάφερνα τόσο καλά όσο εσύ. Οπότε έψαξα για άλλους τρόπους. Και ένας από αυτούς είν…
-Είναι τα φρούτα του διαβόλου. Το διέκοψα και συμπλήρωσα την φράση του. Μας είχε πει ο πατέρας για αυτά και για μερικούς χρήστες που είχε αντιμετωπίσει. Μας είχε πει και για την ύπαρξη μερικών βιβλίων που υπάρχουν με τα οποία μπορείς να μάθεις τις ικανότητες κάθε διαφορετικού φρούτου, για να μην φας κάποιο στην τύχη. Και όλα αυτά συνδέονταν με τις επιθέσεις σε διάφορα βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες.
-Ακριβώς. Μαζί με τους συνεργάτες μου από εδώ μάθαμε για την ύπαρξη ενός τέτοιου βιβλίου σε κάποιο μέρος με πολλά βιβλία σε αυτό το νησί, και από τότε έχουμε έρθει εδώ και ψάχνουμε. Ιδιοφυές, ε?
-Saburo, λογικέψου. Αυτό που κάνεις αυτή την στιγμή είναι έγκλημα. Αν θες τόσο πολύ τη δύναμη ενός φρούτου μπορείς να το βρεις απλά ψάχνοντας.
-Και να χαλάσω τόσο πολύτιμο χρόνο και στο τέλος να φάω ένα φρούτο που θα μου δώσει μια άθλια δύναμη? Αυτό είναι πολύ πιο σίγουρο και ασφαλές ότι θα αποκτήσω μεγάλη δύναμη.
-Αν δεν βάζεις μυαλό με το καλό θα σου βάλω μυαλό με το ζόρι. Του είπα σηκώνοντας τα μανίκια της καπαρντίνας, έτοιμος να του επιτεθώ.
-Θέλω να σε δω να προσπαθείς… Αδερφούλη… Μου απάντησε χαμογελώντας.

Δεν έδωσα πολύ βάση στα λεγόμενά του και του επιτέθηκα. Ήλπιζα να συνέχιζε να λέει στους γύρω του να μην μπουν στην μέση, μέχρι το τέλος, αφού με τόσους αντιπάλους απέναντι δεν θα είχα καμία απολύτως ελπίδα. Έφτασα δίπλα του και πήγα να του ρίξω μια γροθιά. Εκείνος με μια απλή κίνηση στο πλάι, και το ηλίθιο χαμόγελο ακόμα στα χείλη του, την απέφυγε εύκολα και παρατήρησα, μάλιστα, ότι είχε τα χέρια του στις τσέπες της καπαρντίνας. Το ίδιο και τις επόμενες επιθέσεις μου. Χρησιμοποίησα την ίδια τεχνική που είχα κάνει και στον πατέρα με τις συνεχόμενες κλοτσιές και γροθιές που η μία ήταν πιο γρήγορη από την προηγούμενη και πάλι δεν μπορούσα να τον πετύχω. Απέφευγε κάθε επίθεση μου με σχετική ευκολία. Την επόμενή μου γροθιά όμως δεν την απέφυγε αλλά έμεινε ακίνητος μπροστά μου. Όταν το χέρι μου πλησίασε αρκετά κοντά, έβγαλε το αριστερό του χέρι από την τσέπη και, αφού το έβαλε μπροστά στο πρόσωπό του, έπιασε το δικό μου και κατευθείαν το ακινητοποίησε.

Πήγα να τραβηχτώ μακριά του, μιας και έβλεπα ότι κάτι είχε αλλάξει σε αυτόν, αλλά εκείνος μου έσφιγγε τόσο το χέρι που δεν μπορούσα να ελευθερωθώ και σφάδαζα στον πόνο.
-Τι έγινε, αδερφούλη? Δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα απέναντι στο «αδύναμο» κρίκο της οικογένειας? Με ρώτησε και φαινόταν να το διασκεδάζει. Έπειτα, με πέταξε με δύναμη προς τα πίσω.
-Τι έχεις κάνει στον εαυτό σου, Saburo? Τον ρώτησα, τραβώντας το σπαθί μου.
-Εγώ? Τίποτα… Κάτι επιστήμονες, που με βρήκαν σε μια ακτή χωρίς μερικά μέρη του σώματός μου όμως, με έκαναν πολύ πιο δυνατό από ότι ήμουν ποτέ. Απάντησε και δεν είχε χάσει ούτε λεπτό το χαμόγελό του. Βλέπεις όταν έφυγα από το σπίτι, έπεσα σε μια τεράστια τρικυμία και κατέληξα στη West Blue στη Machanon City, έχοντας χάσει το χέρι μου, είπε ανεβάζοντας το μανίκι του και βγάζοντας το γάντι που φορούσε, και το μάτι μου, συμπλήρωσε βγάζοντας από την μέση την φράντζα που του έκρυβε το αριστερό μάτι. Μάλιστα επειδή η καρδιά μου δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα μου την αντικατέστησαν και αυτή με μια μηχανική και ιδού το αποτέλεσμα! Καλύτερη όραση και μεγαλύτερη δύναμη, αντοχή και ταχύτητα. Είμαι μισός cyborg-μισός άνθρωπος και σε νικάω με ευκολία!

Γελούσε για λίγο ακόμα και μετά συνέχισε να μιλάει όσο εγώ και η Shizu τον κοιτούσαμε μην μπορώντας να πιστέψουμε πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να άλλαξε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
-Φαντάσου, αδερφέ, την δύναμη ενός χρήστη φρούτου που θα είναι και cyborg. Φαντάσου τι δύναμη θα αποκτήσω μόλις πάρω ένα δυνατό φρούτο. Μετά ούτε εσύ αλλά ούτε και ο πατέρας θα μπορείτε να πείτε το οτιδήποτε για εμένα και θα είμαι το πιο δυνατό μέλος που είχε ποτέ η οικογένεια! Και με αυτή την δύναμη, θα αλλάξουν μερικά πράγματα σε αυτό τον κόσμο.
-Τι εννοείς με αυτό?
-Περίμενε λίγο καιρό και θα δεις… Αλλά ξέχασα… Δεν θα ζεις μέχρι τότε για με δεις να μεγαλουργώ! Δεν περίμενα να πει τίποτα άλλο. Η δύναμη που θα αποκτούσε, τον είχε τυφλώσει και έπρεπε να τον σταματήσω, όσο ακόμα δεν την είχε, και έτσι του επιτέθηκα με το σπαθί μου υψωμένο.

Όταν το σπαθί ήταν αρκετά κοντά του εκείνος απλά έπιασε την λεπίδα με το μηχανικό του χέρι και δεν την ελευθέρωνε. Προσπάθησα 2 φορές να τραβήξω το σπαθί μου από το χέρι του αλλά ήταν ακατόρθωτο. Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα, έστριψε την παλάμη του και λύγισε μαζί και το σπαθί μου. Μετά, με μία απότομη κίνηση το άφησε και μου έριξε μια μπουνιά πριν προλάβω να αντιδράσω και με ξάπλωσε κάτω. Καθώς προσπάθησα να σηκωθώ, με έπιασε από τον γιακά με το κανονικό του χέρι και με το μεταλλικό άρχισε να μου ρίχνει δυνατές μπουνιές.
-Saburo, σταμάτα!! Φώναξε η Shizu καθώς έτρεχε κατά πάνω του. Εκείνος απλά σήκωσε το κεφάλι του και την κοίταξε και, αφού την έπιασε από τον λαιμό και την πέταξε λίγα μέτρα πιο πέρα, συνέχισε να με κοπανάει.
-Πόσο καιρό την περίμενα αυτή την μέρα… Είπε λαχανιασμένος μετά από αρκετές μπουνιές που μου έριξε. Η συμμορία του παρακολουθούσε με μεγάλο ενδιαφέρον τον αρχηγό τους να με νικάει με ευκολία και γελούσαν μαζί μου.

Εκείνη την στιγμή, όμως, βγήκε ένας δικός τους μέσα από το σπίτι και πλησίασε τον Saburo τρέχοντας.
-Αφεντικό, έχουμε πρόβλημα! Είπε λαχανιασμένος εκείνος.
-Τι πρόβλημα? Ρώτησε ενοχλημένος που τον διέκοπταν.
-Μόλις ήρθε αναφορά από τον κατάσκοπο που έχουμε στείλει στην βάση των Marines του νησιού και λέει ότι οι Marines βρήκαν το κρησφύγετο μας και από λεπτό σε λεπτό σχεδόν όλες οι δυνάμεις των Marines του νησιού, μαζί με ενισχύσεις από τα γύρω νησιά, θα έχουν φτάσει εδώ! Φώναζε και όσο συνέχιζε να μιλάει δυνάμωνε όλο και πιο πολύ η φωνή του, όντας πανικοβλημένος και από μακριά άρχισαν να ακούγονται marines ου φώναζαν.
-Τς… Για αυτή την φορά την γλίτωσες, Seiji… Την επόμενη φορά που θα σε βρω στον δρόμο μου θα γίνεις πιο νεκρός και από νεκρό… Μου είπε δυσαρεστημένος με την κατάληξη που είχαν τα πράγματα και αφού μου έριξε άλλη μια πολύ δυνατή μπουνιά με πέταξε και πάλι στο έδαφος.
-Άντρες ετοιμαστείτε! Φεύγουμε από εδώ! Φώναξε ο Saburo και λίγο μετά 3 αερόστατα άρχισαν να πετάνε στον αέρα. Εκείνη την στιγμή, ήμουν πολύ ζαλισμένος και δεν μπορούσα να δω καλά αλλά ούτε και να καταλάβω με ακρίβεια τι γινόταν γύρω μου. Το μόνο που είδα ήταν να μας περικυκλώνει μεγάλο πλήθος ατόμων και άκουγα πολλούς πυροβολισμούς. Μετά έχασα τις αισθήσεις μου.

Άνοιξα τα μάτια μου και βρισκόμουν μέσα σε ένα δωμάτιο, ξαπλωμένος σε κρεβάτι με έναν ορό στο χέρι. Έπιασα το κεφάλι μου που πονούσε και όταν συνήλθα λίγο θυμήθηκα όλα όσα έγιναν στο δάσος, από την στιγμή που βρήκα τον Saburo μέχρι την στιγμή που ήρθαν οι marines. «Οι marines θα μας έφεραν σε νοσοκομείο…» σκέφτηκα και έριξα μια ματιά στο δωμάτιο για να βρω την αδερφή μου. Δεν ήξερα που βρισκόταν και προσπάθησα να σηκωθώ για να την ψάξω. Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα μια νοσοκόμα και, αφού με καθησύχασε ότι η Shizu ήταν στο διπλανό δωμάτιο, με παρότρυνε να ξαπλώσω για να ξεκουραστώ. Μετά από λίγες αντιρρήσεις συμφώνησα. Έτσι, ξαναξάπλωσα και η νοσοκόμα μου άλλαξε τον ορό και έφυγε. Άρχισα να σκέφτομαι ξανά και ξανά το τι είχε γίνει και το τι είχε πει ο Saburo και όλα μου φαίνονταν ένα κακό όνειρο. Αλλά δυστυχώς όλα ήταν πραγματικότητα και έτσι έπρεπε να τα αντιμετωπίσω.
-Πρέπει να γίνω πιο δυνατός… Είπα χτυπώντας τα χέρι μου στο κρεβάτι. Πρέπει να βρω τρόπο να σταματήσω τον Saburo και, μετά από αυτά που είδα, ένας καλός τρόπος για να το κάνω είναι να αποκτήσω την δύναμη ενός φρούτου του διαβόλου, και μάλιστα ενός δυνατού φρούτου όπως ψάχνει και εκείνος. Πρέπει να βρω το βιβλίο που υπάρχει στο νησί πριν από αυτόν.

Καθώς τα σκεφτόμουν αυτά, η πόρτα του δωματίου άνοιξε και μπήκε μέσα ένας marine. Με πλησίασε και είπε:
-Καλησπέρα, νεαρέ. Είμαι ο Lieutenant Commander Adam και ήρθα για να σου κάνω μερικές ερωτήσεις για το περιστατικό στο δάσος πριν από 2 μέρες.
-Ρωτήστε με ό,τι θέλετε. Του είπα και το στομάχι μου δέθηκε κόμπος, προσπαθώντας να σκεφτώ κάποια πιστευτή ιστορία να του πω.
-Καταρχάς, ποιος είσαι και τι γύρευες στο δάσος μαζί με την κοπελίτσα με την οποία σας φέραμε εδώ?
-Είμαι ο Max Sayu και είχαμε πάει μια βόλτα μέσα στο δάσος για να δούμε διάφορα ζώα που ζουν σε αυτό.
-Χμμ… Πολύ ενδιαφέρον σενάριο. Αλλά για να μην βρεθεί με δύο καταζητούμενους γιους, αντί για έναν που έχει τώρα, ο Lieutenant Commander Rickon, καλύτερα να μου πεις την αλήθεια και όχι ότι σου έρχεται στο κεφάλι, Seiji. Είπε σοβαρός, όπως ήταν από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο δωμάτιο.

Δεν περίμενα αυτή την εξέλιξη. Ώστε είχαν ήδη αναγνωρίσει τον Saburo και τον είχαν βάλει στους καταζητούμενους. Αυτό δεν ήταν καλό. Αλλά χωρίς να έχω άλλη εναλλακτική, άλλαξα τα λεγόμενά μου και του εξήγησα το όλο σκηνικό από το νησί μας μέχρι εδώ.
-Πήγαμε με την αδερφή μου στο δάσος γιατί είχαμε στοιχεία ότι ο Saburo βρισκόταν εκεί και τελικά αποδειχτήκαμε σωστοί. Τον βρήκαμε και προσπαθήσαμε να τον πείσουμε να γυρίσει πίσω, όμως χωρίς αποτέλεσμα.
-Σας είπε τίποτα για τα σχέδιά του?
-Τίποτα. Το μόνο που είπε είναι ότι μισεί την οικογένειά του και ειδικά εμένα και με πλάκωσε στο ξύλο. Είπα προσπαθώντας να καλύψω τον Saburo όσο περισσότερο μπορούσα για να μην τον κατηγορήσουν και για χειρότερα πράγματα πέρα από ληστείες και φθορά ξένης περιουσίας.
-Από ότι ξέρω όμως είχες να χάσεις από αυτόν πολλά χρόνια! Πώς και σε νίκησε τώρα?
-Ήταν αυτός και άλλα 20-25 άτομα! Λες να μπορούσα να τους νικήσω όλους?
-Ναι σωστά… Απάντησε σκεπτικός. Ήλπιζα η Shizu να είχε σκεφτεί να πει παρόμοια πράγματα αλλιώς θα βρισκόμουν μπλεγμένος.
-Καλώς. Δεν έχω να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Και η αδερφή σου τα ίδια είπε άρα δεν έχω λόγο να μην σε πιστέψω. Χάρηκα για την γνωριμία και ίσως κάποια στιγμή τα ξαναπούμε. Είπε και σηκώθηκε όρθιος και μου έδωσε το χέρι του.
-Ναι.. Ίσως τα ξαναπούμε, ως συνεργάτες εκεί τη φορά όμως. Του απάντησα και σφίξαμε τα χέρια μας. Έπειτα έφυγε από το δωμάτιο και με άφησε και πάλι μόνο μου.