(Τέλος-Βιβλίο) Words Of Justice

-Σηκώστε το χέρι σας καπετάνιε.....
Την ίδια στιγμή με ένα δυνατό χτύπημα στα νεύρα του χεριού,το χέρι του τινάχτηκε ασυνεστιτα .Ήταν σε πολύ καλή κατάσταση ειδικά με όσα έχει περάσει στην θάλασσα τόσα χρόνια, περίμενα χειρότερα αποτελέσματα από τον γερο Captain Jacobs . Οι εξετάσεις του έδειξαν καλά αποτέλεσμα ,βέβαια είχε λίγη μυωπία αλλά δεν ήταν τίποτα σοβαρό.
-Πρέπει να ειστε περήφανος καπετάνιε..Βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση...Με εκπλήσσεται...
-Χρόνια τώρα μικρή Yukari....
-Όχι και μικρή Captain...
-Εγώ θυμάμαι ακόμα το μικρο κοριτση που ήθελε σαν τρελό να ταξιδέψει μαζί μου....Πως περάσαν τα χρόνια..
Όντως είχαν περάσει πολλά χρόνια και ακόμα και τώρα η δικαιοσύνη με οδηγεί ακόμα στο να ταξιδεύω της θάλασσες και να τιμωρό όσους το αξίζουν. Χρονια τώρα προσέχω την υγεία κάθε ναυτικού αυτού του πλοίου και είμαι περήφανη που τους έχω όλους σε πολύ καλή κατάσταση ειδικά τον πολυαγαπημένο μου καπετάνιο.

Την σιωπή έσπασε ενα απαλο κτύπημα στην πόρτα του γιατρειου μου.Καθως βρισκόμουν προς το τελικο στάδιο της εξέτασης του καπετάνιου.
-Παρακαλώ περάστε...
Εκεινη την στιγμη η πορτα άνοιξε και ενας νεαρος ναυτικος εκανε την εισοδο του μεσα στο γιατρειο μου.Εκεινη την στιγμη σηκώθηκα και τον καλωσόρισα με τον στρατιωτικο χαιρετισμό,και αυτός με παγωμένο βλέμμα απάντησε.
-Καπετανιε εχουμε σοβαρό προβλημα...Εχουμε έλλειψη τροφίμων θα χρειαστούμε σύντομα ανεφοδιασμό..
-Μαλιστα ναυτη...Έρχομαι άμεσα για να χαράξουμε πορεία για το επομενο νησι...Μπορεις να φυγεις..
-Μαλιστα Captain..!!!
Ο νεαρος με τον ιδιο τρόπο που μπήκε,εφυγε και δεν γυρισε ποτε την πλατυ του σε εμας.Ηξερε σιγουρα πολυ καλα απο σεβασμό.
-Συνηθισμένα προβλήματα καπετανιε...
-Εχεις έλλειψη φαρμάκων γιατρέ...?
-καθολου captain...Μην ανησυχείτε, ομως σιγουρα η τροφή ειναι μεγαλύτερο θέμα....
-Σίγουρα... ειπε και το βλέμμα του πάγωσε ,σίγουρα σκεπτόταν την επόμενη του κίνηση...
-Θα πρεπει να σε αφησω...Ειναι επείγον...
-Δεν χρειαζετε να ανησυχείτε οπως ειπα πριν ειστε σε τέλεια κατάσταση....
Εκεινη τη  στιγμη σηκώθηκε απο την καρέκλα και με τον ιδιο τροπο οπως ο νεαρός.Με λιγα βήματα πισω άνοιξε την πόρτα και έφυγε.Αφου πρώτα με χερετισε με ένα χαμογελο

Έτσι έμεινα μόνη μου στο ιατρείο μου,γυρο μου οι λευκοι τοιχοι που τόσα πολλα χρονια τους είχα πια συνηθίσει, και στην ακρη του ματιου μου πάντα εκεινο το μικρο παραθυράκι που κοιτουσε τον οριζοντα της ανοικτης θαλασσας καθώς σιγα-σιγα ο ηλιος επεφτε και καλωσόριζε την νυχτα.Εριξα άλλη μια μάτια στις εξετάσεις του καπετανιου για τοιχον λαθοι ,όλα καλά έτσι πήρα μια ανασα ανακούφισης .Η χθεσινη νυχτα ήταν υπερβολικα ανησυχητική ειδικα με εκεινον τον ασταματητο βηχα που είχε.
Έτσι σηκώθηκα και εριξα μια μάτια στην ντουλαπα με τα φαρμακα μου για να κανω έναν μικρο ελεγχω για το τι θα χρειαζόμουν για τις υπόλοιπες μερες.
-Παυσίπονα… Αναισθησία… φάρμακα για ναυτια…Όλα καλά φαίνονται…
Επίσης τα σύνεργα μου όλα ήταν σε πολύ καλη κατασταση.Ετσι μετεφερα οσα χρειαζομουν σε ένα βαλιτσακι μου ώστε να τα εχς ετοιμα για την αποβίβαση μας στο επομενο νησι.Ξαφνικα αρχισα να βλεπω θολά και να νιώθω έναν ελαφρη πονοκεφαλο, ίσως ήταν από τις πολλες αναταραχές που είχαμε στην θάλασσα σήμερα.Ισως χρειαζομαι λιγο καθαρό αερα σκεφτηκα.

Και έτσι έκανα, πήρα την ομπρέλα μου, που στεκόταν δίπλα από την ξύλινη πύλη του ιατρείου μου την όποια άνοιξα άμεσα. Ετσι βρεθηκα στον διάδρομο με τις καμπίνες τον ναυτικών ,καθώς χάραζα την πορεία μου προς της σκάλες που οδηγουσαν προς το κατάστρωμα αρκετοί νεαροι περνούσαν από δίπλα μου ανήσυχοι όμως δεν ξεχνούσαν να με χαιρετίσουν η να μου χαρίσουν ένα χαμόγελο, καθώς περνούσαν από δίπλα μου.Ετσι δεν μου πήρε πολύ το να φτάσω στην σκάλα καθώς μέσα σε μερικα λεπτα βρισκόμουν στο κατάστρωμα του πλοίου. Η νύχτα είχε ποια πέσει και το κατάστρωμα φωτίζονταν απο μερικές λάμπες που είχα εγκαταστήσει πρόσφατα οι μυχανικοι του πλοιου. Ομως καθώς έπεσε η νύχτα της εκαναν παρεα και μερικα σύννεφα που μας εφεραν ισχυρη βροχη .Ετσι άνοιξα την αγαπημένη μου ομπρέλα για να προστατευτώ. Ομως οι άνδρες γυρω μου δεν έδειχναν να ανησυχούν και συνέχιζαν την δουλεια τους ακατάπαυστα. Ετσι περπάτησα αργα προς την πλώρη του πλοιου. Εκει στάθηκα και άρχισα να περνω βαθιες ανάσες για ανακουφίσω τον ελαφρύ μου πονοκέφαλο.

Την ίδια στιγμή άκουσα από πίσω μου βαριά βήματα, αρκετά γνώριμα. Όπως πάντα ήταν ο Captain Jacobs οποιος μολις βρεθηκε κοντα μου ακουμπησε το βαρι του χερι στον ώμο μου.
-Χαραζουμε πορεία προς το νησι Yamagata γιατρε Yakumo….
-Xμμμ το νησι του Sake σωστα…? Νομίζω ότι θα χρειαστειτε αρκετο για το επομενο ταξιδι μας..
-Χα μικρη θυμασαι την τελευταια φορα που ειχαμε βρεθει σε εικεινο το νησι…
-Μαλιστα captain..Με διδαξατε πώς να χρησιμοποιώ το σπαθι για να μπορώ να αντιμετωπίσω τους εχθρους σας….
-Θυμάσαι ακομα το μάθημα σου.. σωστά…?
-Μάλιστα…
Εκεινη την στιγμή τραβηξα απαλα την λαβή της ομπρέλας μου και ακουμπησα την μύτη προς τον λαιμό του καπετανιου.Η κινηση μου τον ξάφνιασε για λιγο αλλά άμεσα ένα τεραστιο χαμογελο σχηματιστικε στο πρόσωπο του…
-Χμμμ Ωραια καινοτομία μικρη…Δεν περιμενα ότι θα έκρυβες ένα όπλο στην ομπρέλα σου…
-Όπως εχετε πει και εσεις…Κάθε γυναίκα είναι γεμάτη εκπλήξεις…
Εκείνη την στιγμή άρχισε να γελα ακατάπαυστα και με κτύπησε ελαφρά άλλη μια φορά στον ωμο.
-Πολύ σωστα… Βλεπω θυμάσαι και τις λεπτομέρειες ….Σε βλέπω μια μέρα να γίνεσαι εσυ καπετάνιος αυτού του πλοίου…

-Δεν νομιζω καπετάνιε όταν φτάσω στην ηλικία σας θα έχω άλλες βλέψεις για τον εαυτό μου..Δεν ειμαι φτιαγμένη για την θάλασσα αυτης της επικίνδυνης εποχής…
-Κανεις λαθος γιατρέ εχεις αρκετό ταλέντο εχεις επιβιώσει στην θάλασσα κοντά στα 20 χρόνια και δεν εχεις ζητήσει τίποτα σε αντάλλαγμα παρα μόνο την απόλυτη δικαιοσύνη στις θάλασσες…
-Σωστα καπετάνιε…
-Είναι λάθος δικο οσυ που δεν εχεις δεχθεί τις προαγωγές που σου εχουν προσφερθεί τόσα χρόνια, εινια ίσως στιγμή να ανεβεις στην ιεραρχία να κάνεις την δική σου καριέρα …Έχεις χρόνια μπροστά σου…Αρκει να το πάρεις απόφαση …Γιατρέ…
Τα λόγια του με εβαλαν σε σκέψεις,είχε δίκαιο τόσα χρονια απλα ακλουθούσα τον καπετανιο χωρις καμία αποψη η αντίρρηση για τις επιλογές τους.Ομως δεν ήταν αυτό το αρχικό μου ονειρο. Οταν ξεκίνησα να ταξιδεύω και κατατάχτηκα στους Marine ήθελα να εξαφανίσω κάθε απόβρασμα από την θάλασσα. Ισως ήταν μια στιγμή αλλαγης για μενα ,όμως δεν ημουν ακομα σιγουρη ίσως θα επρεπε να κανω ένα test στον εαυτο μου.Και το επομενο νησι ίσως ήταν μια καλη ευκαιρια.
-Βλεπω ότι το σκέπτεσαι μικρη…Καλω αυτό…Σε αφηνω εχω να οδηγήσω το πλοιο…. Σκέψου καλά τι θες για σενα…
-Μάλιστα καπετάνιε …Πριν γυρίσει την πλάτη του σηκώθηκα και τον χαιρέτισα με τον στρατιωτικό χαιρετισμό πριν αποχωρήσει .

Βυθίστηκα στις σκέψεις μου καθώς το πλοίο χάραζε την πορεία του μέσα στο απόλυτο σκοτάδι ελπίζοντας να βρούμε τα φώτα του επόμενου μας προορισμού .Χρόνια τώρα ήμουν μια απλή γιατρός για αυτό το πλοίο δεν ήθελα τίποτε παραπάνω από το να θεραπεύω και να κρατώ σε καλή κατάσταση κάθε άνδρα και γυναίκα αυτού του πλοίου. Όμως δεν νοιάστηκα ποτέ για τον εαυτό μου.Για την δική μου υγεία ,για την δική μου ζωή. Παρά μόνο την θυσίαζα για τους άλλος. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι απογοητευμένη από αυτό, αντίθετα είμαι περήφανη για ότι έχω καταφέρει .Όμως ο καπετάνιος είχε δίκαιο ίσως πρέπει να κάνω κάτι περισσότερο και να αφήσω το δικό μου σημάδι στην ιστορία. Ίσως πρέπει να κάνω μια μεγάλη αλλαγή. Αλλά πως.?
Όλες αυτές σκέψεις περνούσαν από το κεφάλι μου σαν μια καταιγίδα ,Όπως η σταγόνες που έπεφταν πάνω στην ομπρέλα μου. Σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα τον σκοτεινό ορίζοντα .Είχα πάρει την απόφαση μου, δεν θα ήμουν απλά μια γιατρός που κάθετε στην τελευταία γραμμή της μάχης .Αλλά θα πάρω την θέση μου στην Πρώτη γραμμή και θα θυσιάσω ακόμα και την ζωή μου για την απόλυτη δικαιοσύνη και για την ειρήνη στις θάλασσες .Όμως έπρεπε να ξεκινήσω από κάπου και το νησί Yamagata θα είναι αυτή η αρχή .Καθώς το βλέμμα μου είχε βυθιστεί στο απόλυτο σκοτάδι ,μια σπίθα εμφανίστηκε μπροστά μου και γέμιζε το βλέμμα μου με φως…

Ήταν τα φωτά του λιμανιού. μέσα σε μερικά λεπτά είχαμε φτάσει στο νησί, Αυτή η νέα μηχανί που εγκαταστήσαμε έκανε τέλεια δουλεία για άλλη μια φορά. Η απόλυτη σιωπή επικρατούσε στο κατάστρωμα καθώς σιγά-σιγα το πλοίο  έκανα την είσοδο του στο φωτεινό λιμάνι .Σε κάθε άκρη του λιμανιού υπήρχαν αναμμένοι πυρσοί και ένας φάρος που μας οδήγησε ασφαλείς μέσα στο λιμάνι .Το πλοίο έκανε μια απότομη στροφή και απαλά και σταθερά το δεξί μέρος του πλοίου ακούμπησε μετά από πολλές μέρες λιμάνι.
Την ίδια στιγμή στο κατάστρωμα έκανα την εμφάνιση του για άλλη μια φόρα ο Captain Jacobs.
-Άνδρες..!!! θέλω του μηχανικούς να μείνουν στο πλοίο και να κάνουν έλεγχο για τυχόν βλάβες. Θα αράξουμε στο νησί για λίγες μέρες θα πάρω 3 άνδρες μαζί μου στην πόλη για να κάνουμε έναν έλεγχο του νησιού…
Δυο ναύτες έκαναν αμέσως την εμφάνιση τους μπροστά του..Ο ένας γεροδεμένος ξανθός άνδρας ο οποίος ήταν οπλισμένος με μια λόγχη, ο νεαρός hibari νεοσύλλεκτος αλλά αρκετά ταλαντούχος. Και ο άλλος εξοπλισμένο με ένα μια κυνηγητική καραμπίνα ο έμπειρος yama .
-Τέλεια παιδια είστε και άριστα εξοπλισμένοι χαίρομαι για την ετοιμότητα σας… Θα ήθελα και..
Πριν καν προλάβει να πει την επόμενη του κουβέντα έκανα άμεσα την δική μου αστραπιαία εμφάνιση μπροστά του..
-Σας έδειξα ότι είμαι έτοιμη..Και τα λόγια σας με έμπνευσαν..Δεν έχω λόγο να μείνω πίσω …Θα σας ακολουθήσω πιστά Captain … είπα και έσκυψα το κεφάλι…
-Yukari sensei είστε σίγουρη για αυτό…? Είπε ο νεαρός hibari…
-Υukari sensei θα είναι τιμή μου να συνεργαστώ μαζί σας…

-Σήκωσε το βλέμμα σου γιατρέ …Είναι η σειρά σου να δείξεις την εμπειρία σου στους άνδρες μου..Θα έρθεις και ελπίζω να με κάνεις περήφανο..
Είπε και σήκωσα το βλέμμα μου και άμεσα κοίταξα έλους τους άνδρες γύρο μου. Όλοι τους ήταν σίγουροι για μένα μπορούσα να το δω στον κάθε έναν ξεχωριστά και αυτό μου έδινε παραπάνω βάσεις για να στηρίξω την απόφαση μου.
-Λοιπόν άνδρες σε μερικές μέρες θα έχω επιστρέψει και θα ανοίξουμε πανιά για τον επόμενο προορισμό μας και για να φέρουμε την ισορροπία στις θάλασσες …Ελεύθεροι …Οι υπόλοιποι μαζί μου…
Έτσι ακλουθήσαμε τον καπετάνιο καθώς ο hibari Άνοιξε την σκάλα για να κατέβει ο καπετάνιος από το πλοίο. Την ίδια στιγμή ο νεαρός πήδηξε και με μια κίνηση βρέθηκε στο πέτρινο πάτωμα του λιμανιού .Ο Yama ακολούθησε τον καπετάνιο από τις σκάλες, και αμέσως μετά ήρθε η σειρά μου. Ειχα πάρα πολύ καιρό να πατήσω σε στερεό έδαφος ,και μόλις τα πόδια μου ακούμπησαν σταθερά τις πέτρες ένιωσα μια ελαφρά ναυτία. Όμως συγκρατήθηκα και δεν έδειξα κανένα σημάδι αδυναμίας. Έπρεπε να κάνω τον καπετάνιο μου περήφανο και σίγουρα θα έβαζα τα δυνατά μου.
Έτσι βρεθήκαμε στο λιμάνι της Yamagata. γύρο μας βρισκοντουσαν πέτρινα κτίσματα και το μόνο φως ερχόταν από τις φλόγες που τρεμόπαιζαν πάνω στους πυρσούς και ο μόνος ήχος ερχόταν από την θάλασσα και τα βήματα μας που κτυπούσαν τις πέτρες.
-Λοιπόν Marines… Έχουμε δρόμο μπροστά μας θα κάνουμε ένα Μικρό ταξίδι που θα διαρκέσει περίπου 45 λεπτά με άμαξα από εδώ και θα φτάσουμε στην πόλη…
Την ίδια στιγμή δυο άνδρες με κόκκινες στολές μας έκλεισαν το δρόμο.
-Καλησπέρα… Προς τι η επίσκεψη σας στο νησί μας…
-Έχουμε ανάγκη από εφόδια οι άνδρες μας θα το αναλάβουν αυτό..Εμείς θέλουμε είσοδο στην πόλη για μερικές μέρες..
-Μάλιστα… Ο αρχηγός θα είναι πολύ ευχαριστημένος με την επίσκεψη σας Captain Jacobs..Κάθε φόρα που βλέπουμε την γαλάζια σημαία τον marine νιώθουμε περισσότερο ασφαλείς ..Παρακαλώ θα σας οδηγήσουμε στις άμαξες μας…

Προς έκπληξης μου ήταν άρτια προετοιμασμένοι και μπροστά μας βρισκόταν μια άμαξα με δυο μαύρα άλογα. Οι άνδρες της πολιτοφυλακής πήραν τι θέση του οδηγού και κράτησαν τα χαλινάρια τον αλόγων ,καθώς η αμάδα μου πήρε την θέση της στο πίσω μέρος της άμαξας και το ταξίδι μας προς την πολύ του νησιού Yamagata είχε ξεκινήσει. καθώς η άμαξα χάραζε την πορεία της μπόρεσα να νιώσω αρκετές φορές τις πέτρες που κτυπούσαν απότομα της ρόδες και το τράνταγμα τους μερικές φορές με ξάφνιαζε αλλά μετά από μερικά λεπτά το είχα πια συνηθίσει.
Καθολη την διάρκεια της διαδρομής η αμάδα ήταν σιωπηλή και εγώ είχα αφήσει το βλήμα μου να χαθεί στο άπειρο ,καθώς κοιτούσα το απέραντο σκοτάδι από το παράθυρο .Ελάχιστες φορές έκανα την εμφάνιση του ένα αδύναμο φως όμως εξαφανιζόταν όπως εμφανιζόταν ,άμεσα. Είχα χρόνια να βρεθώ πίσω σε εκείνη την πόλη και η διαδρομή μου ήταν γνωστή ,όμως δεν είχα ταξίδεψε ποτέ νύχτα .Θυμάμαι λάτρευα να χαζεύω για ώρες τα χωράφια και τις καλλιεργείς ρυζιού .Όμως αυτή η επίσκεψη μου είναι διαφορετική και θα πρέπει να δείξω την συγκεντρώσει μου και την σοβαρότητα που διαθέτω δεν είμαι ένα μικρό κορίτσι πια.