[Τελος-Φρουτο]My Vengeance Begins!!!

Μπηκα στο μικρο μου δωματιο και σταθηκα για λιγο στον καθρεφτη που βρισκοταν πισω απο την πορτα.Καθε μυς του σωματος μου ηταν γυμνασμενος και ηταν πολυ δυσκολο να φανταστει κανεις οτι αυτο το σωμα ανηκε σε εκεινο το καχεκτικο αγορι.Τα μαλλια μου ειχαν ακομα το ιδιο μακρος και το σημαδι στον ωμο,βρισκοταν εκει για να μου υπενθυμιζει απο που ερχομουν και ποιος ειμουν.Το χρωμα του δερματος μου ηταν καταλευκο και τα ματια μου κοκκινα σαν την φωτια,απομειναρια τον πειραματων που εγιναν πανω μου.Με ολες αυτες της αλλαγες ηταν αδυνατον να με αναγνωρισει κανεις.Χαμογελασα στο ειδωλο μου και προχωρησα.Εσκυψα κατω απο το κρεβατι μου και τραβηξα ενα μεγαλο,καφε μπαουλο.Το ανοιξα με προσοχη και πηρα τα περιεχομενα του.Δυο κατανα,ενα πιστολι ,μια ζωνη με 10 μαχαιρακια και μια μασκα.Πρωτα περασα την ζωνη γυρω απο την μεση μου και υστερα εδεσα τα δυο σπαθια πανω της.Επειτα εβαλα το πιστολι απο την μεσα πλευρα και αφησα την μασκα πανω στο γραφειο μου.Πηγα προς την ντουλαπα του δωματιου και ανοιξα τα φυλλα της με ευλαβεια.Πισω τους υπηρχε ο πιο πιστος μου συντροφος.Το μεγαλο δρεπανι μου με το ονομα Harvester.To πηρα στα χερια μου με μεγαλη προσοχη και αφησα τα δαχτυλα μου να "τρεξουν" πανω στην λαβη του.Η αισθηση ηταν υπεροχη και την απολαυσα για μερικα δευτερολεπτα.Υστερα φορεσα στην πλατη μου την ζωνη που ειχα ειδικα για αυτο και το τοποθετησα εκει.Εβαλα τα γαντια μου που εφταναν μεχρι τους αγκωνες και ειχαν αναγλυφο σχεδιο κοκκαλων και εριξα πανω μου μια μακρια μαυρη καπα με κουκουλα.Ημουν σχεδον ετοιμος.Μονο ενα πραγμα ειχε μεινει.Πηρα την μασκα μου απο το γραφειο και σταθηκα για ακομα μια φορα μπροστα στον καθρεφτη.Την φορεσα με αργες κινησεις,σαν να ηταν καποιο τελετουργικο.Η μασκα καλυπτε τα παντα εκτος απο τα "πυρινα" ματια μου που ηθελα να ειναι το τελευταιο πραγμα που θα εβλεπαν ο εχθροι μου.Ειμουν ετοιμος.Ανοιξα την πορτα και βγηκα ξανα στο καταστρωμα.

Βρηκα τον Haytham να στεκεται στην πλωρη του καραβιου,ακουμπωντας με τους αγκωνες στην κουπαστη και αγναντευωντας τον οριζοντα.Πηγα εκατσα διπλα του και για λιγη ωρα μειναμε αμιλητοι,ωσπου μπροστα μας αρχισε να φαινεται το περιγραμμα ενος νησιου.Ενος πολυ ιδιαιτερου νησιου.Για την ακριβεια δεν ηταν ενα,αλλα δεκαδες μικρες βραχονησιδες που συνδεοταν μεταξυ τους με γεφυρες.Στο κεντρικο νησι,που φαινοταν και το μεγαλυτερο,υπηρχε ενα τεραστιο κτηριο που εδειχνε να ειναι το παλατι εκεινου του τοπου.Στους δρομους των νησιδων φαινοταν εκαντοταδες μικροτερα σπιτια και οι δρομοι εδειχναν να ειναι γεματοι με κοσμο.
-Αυτο ειναι το Zarzara Town μου ανακοινωσε ο Haytham.-Eιναι ο πρωτος μας σταθμος και απο εδω θα φανει αν θα κυλησουν καλα τα πραγματα για εμας.Τωρα που πλησιαζουμε θα σου κανω μια μικρη ενημερωση για το τι ακριβως εχω μαθει για την δραση της Οργανωσης σε αυτο το νησι.Ξερω οτι με καποιο τροπο ελεγχουν τον αρχοντα του νησιου.Πιστευω οτι τον εκβιαζουν και βαζισω αυτη την θεωρια μου,στο γεγονος οτι υπαρχουν φημες οτι ο Lord Elezen,δηλαδη ο αρχοντας τoυ Zarzara,ηταν καποτε πειρατης.Γνωριζωντας πλεον τον τροπο που λειτουργει η Οργανωση,πιστευω οτι εχουν τον τροπο να αποδειξουν αυτες τις φημες και ετσι τον κανουν οτι θελουν.Ξερω οτι ο πολλα απο τα ναυπηγεια του νησιου,που παρεμπιπτοντως ειναι και μερικα απο τα καλυτερα των τεσσαρων θαλασσων,φτιαχνουν συνεχως πλοια για αυτους.Ξερω επισης οτι καπου σε αυτες τις βραχονησιδες εχουν την βαση τους.Αυτο που δεν ξερω ειναι που ακριβως την εχουν γιατι,οπως ηταν αναμενομενο αλλωστε,ειναι μυστικη.Αρα το πρωτο πραγμα που εχουμε να κανουμε ειναι να μαθουμε που κρυβονται.
-Και πως ακριβως θα το κανουμε αυτο?ρωτησα,οντας σχεδον βεβαιος για την απαντηση που θα λαβω.Και ο Haytham δεν με απογοητευσε.Με κοιταξε με ενα μικρο χαμογελο και απαντησε απλα -Μην στεναχωριεσαι.Εχω ενα σχεδιο.Γελασα πισω απο την μασκα μου χαιδεψα την λεπιδα του δρεπανιου μου,που κρυβοταν κατω απο την μαυρη καπα μου.

Μιση ωρα αργοτερα,δεναμε το πλοιο μας αναμεσα σε δεκαδες αλλα που ηταν αραγμενα γυρω απο την βαση μιας μεγαλουτσικης βραχονησιδας που βρικοταν ανατολικα του παλατιου.Μολις τελειωσαμε και ημασταν ετοιμοι να κατεβουμε παρατηρησα οτι ενα μεγαλο πληθος κοσμου περιμενε σε μια ουρα μπροστα απο ενα κουβουκλιο.
-Μα τι συμβαινει εκει περα?αναρωτηθηκα.-Τι κανουν ολοι αυτοι?
-Περιμενουν το ασανσερ μου απαντησε σοβαρα ο Haytham.Toν κοιταξα περιεργα για λιγο γιατι νομιζα οτι με κοροϊδευε αλλα οταν καταλαβα οτι μιλουσε σοβαρα,επανεφερα το βλεμμα μου στον κοσμο και στο κουβουκλιο.Τοτε προσεξα για πρωτη φορα οτι ειχε πορτες και ανα ενα λεπτο περιπου,ανοιγαν,δεχοταν κοσμο και υστερα εκλειναν παλι.
-Βλεπεις,αυτα τα ασανσερ,που βρισκονται στην βαση καθε νησιδας,ειναι ο μοναδικος τροπος για να ανεβεις στο κυριο μερος του νησιου.Και για αυτο θα πρεπει να μπουμε και εμεις στην ουρα,μου εξηγησε.Δεν με ευχαριστησε ιδιαιτερα το γεγονος οτι θα πρεπε να περιμενω τοση ωρα σε μια ουρα αλλα εκανα οτι μου ειπε.Κατεβηκαμε απο το πλοιο,σταθηκαμε στο τελος της ουρας και περιμεναμε για μια ωρα,ωσπου τελικα εφτασε η σειρα μας.Οι πορτες ανοιξαν μπροστα μας και οι δυο μας μαζι με αλλους τρεις,καθως το ασανσερ δεχοταν πεντε ατομα καθε φορα,περασαμε μεσα.Το ασανσερ επιταγχυνε γρηγορα και σταματησε αποτομα.Η ανοδος μας,διηρκησε ελαχιστα.Ευτυχως γιατι η υπομονη μου ειχε αρχισει να εξαντλειται.Μια φωνη απο ενα ηχειακι στο ασανσερ μας καλωσοριζε στο Zarzara Town καθως οι πορτες ανοιγαν, αποκαλυπτωντας τους πολυβοους δρομους του νησιου.

Βγηκαμε απο το ασανσερ και οι φωνες χιλιαδων ατομων που μιλουσαν ή φωναζαν με εκαναν να τα χασω για λιγο.Ειχα συνηθισει στην μοναξια και στην ηρεμια και το να ακουω τοσες πολλες φωνες ταυτοχρονα με αναστατωσε καπως.Αντιθετα,o Haytham διπλα μου εδειχνε πολυ ανετος και εξοικειωμενος με την κατασταση.Ξεκινησε να περπαταει μπροστα και οταν ειδε οτι εμενα πισω μου εκανε νοημα να κουνηθω.Μετα απο λιγη ωρα ειχα αρχισει να συνιθιζω την κατασταση και αρχισα να παρατηρω τα παντα τριγυρω μου.Το νησι απ'οτι μπορεσα να καταλαβω,μαλλον αποτελουσε σταθμο για τους ταξιδευτες καθως στους δρομους του περπατουσαν ανθρωποι ολων των μορφων και χρωματων.Καποιοι προχωρουσαν ανεμελοι,καποιοι σκεπτικο ενω αλλοι καθοταν σε καποιο απο τα δεκαδες μαγαζια του νησιου απολαμβανωντας το γευμα ή το ποτο τους.Καναμε μερικες γυρες και μ'αυτα και μ'αυτα νυχτωσε.Τοτε τα φωτα αναψαν αποκαλυπτωντας την πραγματικη ομορφια του τοπου.Η αρχιτεκτονικη ολων των κτηριων,ακομα και των απλων σπιτιων,ηταν εντυπωσιακη αλλα κανενα δεν μπορουσε να συγκριθει με το μεγαλο καστρο.Δεν μπορεσαμε να το πλησιασουμε οσο θα ηθελα,καθως τεσσερις φρουροι στεκοταν στην αρχη της γεφυρας που οδηγουσε σ'αυτο.Ωστοσο ο Haytham επεμεινε να κατσουμε αρκετη ωρα εκει,παρατηρωντας το και οταν μου εκανε τελικα νοημα να συνεχισουμε τον ακουσα να φιθυριζει Ενδιαφερον...Η ολη συμπεριφορα του γυρω απο το θεμα "καστρο" με παραξενευσε αλλα δεν ειπα τιποτα.Τριγυρισαμε λιγο ακομα και προσεξα οτι με το που επεσε η νυχτα ακομα περισσοτερο κοσμος ειχε βγει.
-Αρκετα βολταραμε μου ειπε ξαφνικα ο μεντορας μου.-Ειδα οτι ηθελα να δω,τωρα ειναι ωρα να βρουμε καποιο ξενοδοχειο για να μεινουμε.Αλλωστε εχω αρχισει και να πειναω.Ακουγωντας την τελευταια φραση του το στομαχι μου εκανε εναν δυνατο ηχο υπενθυμιζοντας μου οτι δεν ειχα φαει τιποτα ολη μερα.Συμφωνησα βουβα με την αποφαση του και ξεκινησαμε την αναζητηση καταλυματος.

Μετα απο αρκετη ωρα ψαξιματος καταλαβαμε οτι το να βρουμε δωματια σε καποιο ξενοδοχειο,μπορουσε να αποδειχτει το ιδιο δυσκολο με το να βρουμε την βαση της Οργανωσης.Ολα τα ξενοδοχεια ηταν γεματα και δεν θα αδειαζαν συντομα.Ευτυχως,μετα απο πολλες αρνητικες απαντησεις,καταφεραμε τελικα να βρουμε δυο δωματια σε ενα μικρο πανδοχειο που ανηκε σε ενα ηλιωκειομενο ζευγαρι.Μιας και δεν κουβαλουσαμε πραγματα,και ετσι δεν χρειαζομασταν χρονο για να τακτοποιηθουμε,παραγγειλαμε αμεσως φαϊ το οποιο και καταβροχθισαμε σε ελαχιστα λεπτα.Μολις χωνεψαμε ανεβηκαμε στα δωματια μας,που βρισκοταν διπλα και εκει επεσα ξερος για υπνο.Η μερα ηταν αρκετα κουραστικη και ενας καλος υπνος θα με χαλαρωνε,αλλα ο Haytham ειχε αλλα σχεδια.Πριν καλα καλα συπληρωσω πεντε ωρες μπηκε στο δωματιο και με ξυπνησε.
-Σηκω.Ειναι ωρα για δουλεια μου ειπε κοφτα.Σκεφτηκα να φερω καποιες αντιρρησεις αλλα απο το βλεμμα του καταλαβα οτι ο κοπος μου θα πηγαινε χαμενος.Πλυθηκα και ντυθηκα στα γρηγορα και κατεβηκαμε μαζι κανωντας απολυτη ησυχια.Η πολη εδειχνε τελειως διαφορετικη τωρα.Δεν υπηρχε ψυχη στους δρομους και οι μονοι θορυβοι που ακουγοταν,προερχοταν απο ενα αερακι που φυσουσε κανωντας τα παραθυροφυλλα των κτηριων να τριζουν και απο μερικες γατες που που ετρεχαν περα δωθε παιζωντας.Τα φωτα ολα ηταν κλειστα και ενα στρωμα ομιχλης καλυπτε την ατμοσφαιρα.
-Θα μου πεις τουλαχιστον που παμε πρωνιατικα?ρωτησα ψιθυριστα.
-Θα δεις σε λιγο απαντησε και ανοιξε το βημα του.Κινουμασταν γρηγορα,περνωντας γεφυρες και αλλαζωντας συνεχως νησιδες ωσπου καταληξαμε σε αυτην που βρισκοταν πιο κοντα στο παλατι και σταματησαμε.

Ξαφνικα,αρχισαμε να κινουμαστε πιο αργα,πιο προσεκτικα.Κρυβομασταν πισω απο σπιτια και διαφορα αλλα κτηρια ωσπου καταληξαμε σ'αυτο που βρισκοταν πιο κοντα στην γεφυρα που οδηγουσε στο καστρο.Εκει σταματησαμε.Ο Haytham εβγαλε απο ενα μικρο σακο που κουβαλουσε,ενα ζευγαρι κυαλια και ενα τετραδιο.-Εχε τον νου σου μην μας δει κανενας πολιτης μου ειπε αυστηρα και υστερα εστρεψε τα κυαλια στο επιβλητικο κτηριο που βρισκοταν στην αλλη πλευρα της γεφυρας.Περασαμε καποια ωρα αμιλητοι ωσπου τελικα δεν αντεξα.
-Γιατι το κανουμε αυτο?Γιατι παρακολουθουμε το παλατι και γιατι ξεκινησαμε τοσο νωρις?ρωτησα σχεδον αγανακτησμενος.Ο Haytham με κοιταξε αγρια και αναστεναξε.
-Οπως σου ειχα πει η Οργανωση ελεγχει τον αρχοντα της πολης.Φανταζομαι οτι δεν θα αισθανεται και πολυ χαρουμενος για το γεγονος αυτο και αν μαθει οτι καποιοι θελουν να τους καταστρεψουν τοτε λογικα θα θελει να τους βοηθησει.Ισως να ξερει που βρισκεται η βαση τους και ισως μας πει.Ισως και να μην ξερει τιποτα ή να μην θελει να αποκαλυψει τιποτα.Οπως και να χουν τα πραγματα δεν μπορουμε απλως να εμφανιστουμε μπροστα του και να του μιλησουμε για ενα τετοιο θεμα.Για αυτο θα πρεπει να διεισδυσουμε στο καστρο του και να του "μιλησουμε" μεχρι να μας πει τα παντα.Και για να το πετυχουμε αυτο θα πρεπει να παρακολουθουμε συνεχως το παλατι μεχρι να μαθουμε ολες τις κινησεις.Καταλαβες?
-Ναι απαντησα ηρεμα.Οσο τρελο και δυσκολο να ακουγοταν ισως να ηταν ο μοναδικος τροπος να μαθουμε αυτο που θελαμε.

Μειναμε στην ιδια θεση μεχρι οι πρωτες ακτινες του ηλιου να κανουν την εμφανιση τους.Μερικοι κοκορες ακουστηκαν και το μεγαλο ρολοι που βρισκοταν στον ψηλοτερο πυργο του πλατιου σημανε το ξημερωμα.Σιγα σιγα παντζουρια αρχισαν να ανοιγουν και οι ντοπιοι ξεκινουσαν για τις δουλειες τους, ωστε οι αργοσχολοι τουριστες να μπορεσουν να απολαυσουν τα καλα της πολης οταν ξυπνησουν το μεσημερι.Για να μην τραβηξουμε περιεργα βλεμματα πανω μας μετακινηθηκαμε στο πρωτο καφε που ανοιξε και το οποιο για καλη μας τυχη προσφερε καλη θεα στο παλατι.Ηπιαμε απο δυο καφεδες ο καθενας ωστε να διατηρηθουμε σε εγρηγορση και συνεχισαμε την παρακολουθηση μας χωρις να μας παρει κανεις χαμπαρι.Το μεσημερι μετακινηθηκαμε στο ταβερνειο ακριβως απεναντι απο το καφε και απολαυσαμε ενα υπεροχο γευμα ενω το απογευμα καναμε βολτες στους δρομους γυρω γυρω δηθεν ανεμελοι.Οταν νυχτωσε πηγαμε στο μπαλκονι του δευτερου οροφου ενος μπαρ απο οπου ειχαμε και την καλυτερη θεα του στοχου μας.Και οταν τα παντα εκλεισαν και δεν κυκλοφορουσε κανεις πλεον επανηλθαμε εκει απο οπου ειχαμε ξεκινησει.Για τρεις μερες καναμε το ιδιο,χωρις να κοιμηθουμε ουτε για 10 λεπτα αλλα τελικα μαθαμε τα παντα για το παλατι.Οταν ξημερωσε και η τεταρτη μερα συμφωνησαμε με τον Haytham οτι ηταν καιρος να επιστρεψουμε στα δωματια μας και αυτο καναμε.

Ξυπνησα το απογευμα της ιδιας μερας και αισθανθηκα εντελως αναζωογονημενος.Σχεδον αμεσως αφου ξυπνησα,σαν να ημασταν συννενοημενοι,η πορτα χτυπησε και μεσα περασε ο Haytham.
-Eλπιζω να ξεκουραστηκες αρκετα γιατι εχουμε αρκετη δουλεια να κανουμε ηταν τα πρωτα λογια του.
-Μην ανησυχεις,ειμαι πανετοιμος του απαντησα καθησυχαζωντας τον.
-Υπεροχα.Για πες μου λοιπον.Τι μαθαμε αυτες τις μερες που παρακολουθουσαμε το παλατι?
-Οτι ο υπνος ειναι πολυ σημαντικος?απαντησα αστειευομενος.Ομως ενα δυνατο χτυπημα στο κεφαλι με εκανε να καταλαβω οτι η στιγμη δεν ηταν η καλυτερη για αστεια.
-Ωραια,ωραια.Μαθαμε τα εξης.Εκτος απο τους τεσσερις φρουρους που προφυλασσουν την γεφυρα,υπαρχουν αλλοι δυο που προστατευουν την πυλη του παλατιου και ακομα τεσσερις που βρισκονται στην σκεπη του.Οι δυο τετραδες μενουν σταθερες στο ποστο τους για ολη την ημερα μεχρι τις 8 το πρωι οπου τους αλλαζαν.Ομως οι δυο που στεκοταν μπροστα στην πυλη,αλλαζουν ανα 12 ωρες.Μια στις 12 τα μεσανυχτα και μια στις 12 το μεσημερι.Ο ιδιος ο βασιλιας δουλευει απο το πρωι μεχρι το βραδυ,πραγμα αξιοπεριεργο για ανθρωπο με εξουσια,και επεστρεφει στο δωματιου του,το οποιο βρισκεται στην ανατολικη πλευρα του παλατιου,στις 12 και 15 ακριβως.Αρα η μοναδικη στιγμη που εχουμε για να χτυπησουμε ειναι η ωρα της βραδινης αλλαγης της εσωτερικης φρουρας.Ενα ξεσπασμα δυνατου γελιου ακουστηκε οταν τελειωσα την αναφορα μου.
-Χαχαχαχα!!!Εξαιρετικα.Ευτυχως που υπαρχουν κατι τετοιες στιγμες και μου υπενθυμιζεις οτι εκανα καλα που σε εσωσα.Οπως πολυ σωστα ειπες η καλυτερη ευκαιρια για εμας ειναι απο τις 12 μεχρι τις 12 και 15 γιατι εκεινη την ωρα αλλαζει η εσωτερικη φρουρα.Οι στρατιωτες που τους αλλαζουν ερχονται απο την δυτικη πλευρα.Ο δικος μας στοχος ειναι η αντολικη.Αρα πρεπει να βρουμε εναν αντιπερισπασμο για να τους κρατησουμε ολους απασχολημενους στην δυτικη και εναν για να απομακρυνουμε τους φρουρους της γεφυρας.Αυτα θα τα αναλαβω εγω.Εσυ θα εισβαλεις στο κτηριο.Φευγω τωρα γιατι εχω μερικα πραγματα να κανονισω.Στις δωδεκα παρα τεταρτο να εισαι στο πισω απο το σπιτι που κρυβομασταν οσο καναμε την παρακολουθηση.Oταν σου δωσω σημα κανε την κινηση σου ειπε και γυρισε για να φυγει.
-Περιμενε!!!Ποιο θα ειναι το σημα?
-Θα το καταλαβεις μου απαντησε χαμογελωντας με σιγουρια και εξαφανιστηκε.

Οι δεικτες του μεγαλου ρολογιου εδειχναν 12 παρα 15 οταν κρυβομουν στο γνωριμο πλεον μερος μου.Φορουσα ολο τον εξοπλισμο μου και επιπλεον κουβαλουσα εναν σακο με χρησιμα εργαλεια για την συγκεκριμενη αποστολη.Πεντε λεπτα ειχαν περασει και εγω εστυβα το μυαλο προσπαθωντας να βρω τι ειχε σκεφτει ο Haytham για να τραβηξει την προσοχη των φρουρων,οταν ξαφνικα ακουσα μεγαλη φασαρια απο εναν πολυ κοντινο δρομο.Δευτερολεπτα αργοτερα ειδα εναν αδυνατο νεαρο,περιπου στην ηλικια μου,να τρεχει αλαφιασμενος προς το μερος των τεσσαρων φρουρων που στεκοταν μπροστα στηην γεφυρα που οδηγουσε στο καστρο.Σταματησε μπροστα τους και οταν ξελαχανιασε λιγο τους φωναξε.
-Ελατε γρηγορα!!!Τρεις πειρατες ψαρανθρωποι επιτιθονται στον κοσμο!!!Μην με κοιτατε!!!Καντε κατι γρηγορα!!!Θα σκοτωσουν κανενα!!!Οι φρουροι τον κοιτουσαν σαστισμενοι,μην ξερωντας πως ακριβως να αντιδρασουν.Τελικα ο ενας απο αυτους βγηκε μπροστα.
-Οδηγησε μας του ειπε ηρεμα.O νεαρος κουνησε καταφατικα το κεφαλι του και κινηθηκε προς την αντιθετη κατευθυνση.Στο μεταξυ ο φρουρος εκανε νοημα προς αυτους που προσεχαν την πυλη,και σ'αυτους που βρισκοταν στην σκεπη να παρακολουθουν την γεφυρα οσο αυτος και οι αλλοι τρεις τακτοποιουσαν το θεμα.Καθως τους εβλεπα να απομακρυνονται χασκογελασα καθως ειμουν σιγουρος οτι ο Haytham ειχε βαλει το χερακι του στην υποθεση.Ομως η ωρα ηταν παρα πεντε και οι αλλοι εξι φρουροι ειχαν καρφωμενα τα ματια τους στην γεφυρα.Πως θα αποσπουσε την προσοχη τους και θα τους εκανε να κοιταξουν ολοι δυτικα?αναρωτηθηκα και δεν αργησα να λαβω την απαντηση μου.Μολις το ρολοι χτυπησε ακριβως,η φρουρα της πυλης ηταν ετοιμη να αλλαξει,ενας δυνατος κροτος ακουστηκε και δεκαδες πολυχρωμα πυροτεχνηματα φωτισαν τον ουρανο.Προερχοταν απο μια νησιδα δυτικα του παλατιου και ολοι οι φρουροι εστρεψαν ξαφνιασμενοι τα βλεμματα τους προς τα εκει.Αυτη ηταν η ευκαιρια μου.

Ετρεξα ταχυτατα προς την γεφυρα με την μαυρη καπα μου να ανεμιζει πισω μου.Μπηκα στο προαυλιο του παλατιου ενω οι φρουροι ακομα κοιτουσαν με απορια τα πυροτεχνηματα.Κρυφτηκα στην ανατολικη πλευρα του κτηριου,οπου δεν υπηρχε κανεις και εβγαλα απο τον σακο μου ενα σχοινι με γαντζο.Το πεταξα και πιαστηκε σε εναν σωληνα ακριβως κατω απο τα αετωματα της σκεπης.Οταν βεβαιαωηκα οτι ηταν σταθερο ξεκινησα την αναρριχηση.Οι κινησεις μου ηταν πολυ επιδεξιες,αφου ειχα περασει χρονια προπονησεων στο σκαρφαλωμα,και ετσι εφτασα πολυ γρηγορα στο τελος του σχοινιου.Πιαστηκα με το ενα χερι απο τον σωληνα και με το αλλο μαζεψα το σχοινι και το εβαλα να κρεμεται στον ωμο μου.Απο εκει που ημουν,το μπαλκονι του δωματιου του βασιλια απειχε 20 μετρα.Τα χερια μου κινουταν αργα και σταθερα πανω στον σωληνα.Ημουν πολυ προσεκτικος καθως και ο παραμικρος θορυβος θα μπορουσε να μου στοιχισει,γιατι οι φρουρα βρικσοταν ακριβως απο πανω μου.Εφτασα στον στοχο μου χωρις κανενα απροοπτο και πηδηξα,αθορυβα,στο μπαλκονι.Τα φωτα του δωματιου ηταν κλειστα ακομα,πραγμα που σημαινε οτι ο βασιλιας δεν ειχε επιστρεψει ακομα.Δοκιμασα να ανοιξα την μπαλκονοπορτα,αλλα οπως ηταν αναμενομενο αλλωστε,ηταν κλειδωμενη.Ανοιξα ξανα τον σακο και εβγαλα ενα εργαλειο που μου ειχε δωσει ο Haytham και ηταν ειδικα φτιαγμενο για τετοιου ειδους δουλειες.Χρησιμοποιωντας το ξεκλειδωσα με μεγαλη ευκολια την πορτα και περασα μεσα.Το φως του φεγγαριου,που ηταν και η μοναδικη πηγη φωτος,μου επετρεπε να δω λιγο πραγματα.Το δωματιο ηταν τεραστιο και χωρις πολλα επειπλα.Ενα μεγαλο κρεβατι με ουρανο στα δεξια,ενα γραφειο απεναντι του και μια βιβλιοθηκη μετριων διαστασεων διπλα απ'αυτο.Η πορτα βρισκοταν ευθεια μπροστα μου.Προχωρησα προς τα εκει και τραβηξα το πιστολι μου.Σταθηκα διπλα της,σηκωσα το πιστολι και περιμενα.