[Τελος] A new hero, Danger! Part 2

Οι χαρακτήρες μου:

Προηγούμενες Ιστορίες:

Στην προηγουμενη ιστορια: Την προηγουμενη φορα ο Saizo ηταν στο νησι του και περναγε την ζωη του κανονικα οπως ο καθε πολιτης αλλα σε καποια στιγμη ειχε γινει επιθεση απο πειρατες. Προσπαθησαν ο στρατος του Jarl να κανει κατι αλλα δεν τα καταφεραν, ακομα και ο ιδιος ο Saizo δεν ειχε την δυναμη να αντεπεξέλθει μπροστα σε τοσους πειρατες. Οποτε η μονη λύση που τους ειχε μεινει ηταν να στειλουν τον Saizo σε ενα αλλο νησι να φερει βοηθεια, που ειναι φυσικα το ναυτικο.

Ο Saizo απο τοτε που ειχε φυγει το χωριο του ειχαν περασει κατι μερες, φαι δεν ειχε μαζι του, δεν ηξερε τι να κανει. πιναγε σαν λυκος, το στομαχι του γουργουριζε τρελα. Λεφτα ειχε καποια επειδη τον ειχε πηρωσει ο Νταν οταν ειχε τελειωσει την δουλεια του, του τα δινει στο χερι αμεσως. Επρεπε να βρει ενα νησι στα σιγουρα αλλιως θα πεθαινε στην θαλασσα, κατι που δεν ηθελε καθως ειχε μια αποστολη να κανει. Να φερει δυνατους πολεμιστες να σωσουν το χωριο του.
-Μακαρι να βρω αμεσως ενα νησι να εδρεωθω καθως ελεγε πραγματα απο μεσα του τοτε στον οριζοντα ειχε αρχισει να αντικρει ενα νησί. Ηταν ενα μεγαλο, περιπου το ιδιο με το δικο του. Χιονισμενο νησι δηλαδη. Ετσι αφου παρατήρησε το νησι εκεινο, αυτο που του εμεινε ειναι να παει εκει περα και να ριξει αγκυρα (οχι στην πραγματικοτητα, καθως ειναι μονο μια βαρκα). Ειχε πιασει το κουπι παλι και αρχισε να κωπηλατεί ασταματητα, ολη την ωρα τα χερια του πηγαιναν ανεμελα πανω κατω. Τοσο πολυ που ειχαν αρχισει να πονανε λιγο.
Μετα απο κατι λεπτα ειχε κουραστει αλλα ειχε φτασει στα σύνορα του νησιου.

Ο Saizo με το νησι απειχαν περιπου στα 100 μετρα, δεν εβλεπε ομως καποιο λιμανι και για αυτο ειχε αναγκαστικει να παει στην ακτη του νησιου για να αφησει την βαρκα του. Οταν ειχε μπει στα σύνορα του νησιου ειχε νιωσει λιγο κρυο αλλα σε σχεση με το νησι του οχι και τοσο, γενικως υπηρχε μια ατμοσφαιρα πιο ζεστη εδω. Ενω δεν νιωθει το κρυο χαρης την εκπαιδευση του, ο Saizo ηταν ιδιαιτερα θερμος.
Επειτα απο 15 λεπτα επιτελους ειχε φτασει στην ακτη, μολις σταματησε η βαρκα του να προχωραει τοτε πατησε στο νερο μεσα με το ποδι του και υστερα βγηκε απο την βαρκα. Μολις ηταν εξω, επιασε την βαρκα απο το σκοινι που ηταν στην πλωρη και εσπρωξε την βαρκα εξω απο το νερο πηγαινοντας προς τα πισω. Την ειχε παει καμποσα μετρα πιο πισω. Παταγε καλα μεσα στην αμμο, η βαρκα δεν μπορουσε πια να παρασυρθει απο το νερο. Ετσι αφου το εκανε εστριψε το κεφαλι του προς τα δεξια για να δει το νησι. Αυτο που αντικρισε ηταν ενα μονοπατι προς τα πανω και να ειναι ολα χιονισμενα αλλα το κρυο δεν το αισθανοταν, αντιθετος, ηταν ζεστα καπως. Υπήρχαν πετρες παντου κιολας, τεραστιες. Δεν ειχε αλλη επιλογη απο το να αρχισει να παρει τον δρομο για το μονοπατι, πριν φυγει ομως πηρε μεσα απο την βαρκα του, την τσαντα και το σπαθι του οπου το εβαλε πισω στην πλατη σε οριζοντια σταση.

Μολις πηρε τον δρομο εκεινο τοτε ειδε ενα σορο πετρινες σκαλες να πηγαινουν προς τα πανω, αμεσως αρχισε να τις περπαταει. Φαινοταν πως θα εκανε πολυ δρομο μεχρι να παει στην ακρη του μονοπατιου, θα κουραζοταν ισως αλλα δεν τον πειραζε καθως ειχε σκοπο να κανει, οπου θα τον κανει πασι θυσιας!
Ετσι μετα απο 30 λεπτα σκληρου περπατηματος ειχε παει στην απεναντι μερια του μονοπατιου, βρισκοταν πανω απο ενα λοφο τοτε και αμεσως αντικρισε δυο πολεις, μια μπροστα του ηταν μικρη και απο πισω ειχε μια αλλη πολη οπου ηταν μεγαλυτερη. Δεν ηξερε τι μπορει να να έβρισκε εκει περα αλλα το νου του ηταν να βρει πολεμιστες για να σωσουν το νησι του, στο νου του πηγαιναν οι μαρινς καθως ειναι προστατες των πολιτων. Μετα ο Saizo αφου ειδε τις πολεις εκεινες αρχισε να κατεβαινει τον λοφο, ειχε εναν διαδρομο οπου πηγαινε προς τα κατω. Μεσα σε 5 λεπτα ειχε παει τερμα κατω και υστερα αρχισε να μπαινει στο δασος οπου εβλεπε μπροστα του.

Μολις μπηκε δεν ειχε δει κατι το ιδιαιτερο, ηταν ενα απλο δασος οπου ειχε ενα συγκεκριμενο μονοπατι και χαρης το χιονι που υπηρχε ηταν μια πολυ ωραια εικονα για τον Saizo. Δεν ειχε ομως ωρα για ωραιες εικονες αυτη την στιγμη, επρεπε να δρασει γρηγορα. Ετσι αρχισε να τρεχει μεσα απο το δασος. Καθως ετρεχε ειχε αρχισει να εβλεπε τον ηλιο μπροστα του, καταλαβαινε πως εβγαινε απο εκει. Μετα απο 5 λεπτα περιπου ειχε καταφερει να βγει και μολις βγηκε αντικρισε την μικρη πολη πιο καλυτερα απο πριν, εβλεπε μπροστα του επισης μια ταμπελα που ελεγε Ana Nine και ελεγε σε ποση ωρα μπορουσε να εφτανε. Επισης ελεγε και κατω απο αυτη και αλλη μια που εγραφε Serine City, η οποια ηθελε ακομα πιο πολυ για να φτασεις.
-Ωραια απο εδω παμε ειπε απο μεσα του και τοτε πηρε τον δρομο για την πολη Ana Nine.
Μεσα σε λιγα λεπτα ειχε φτασει στην πολη, δεν υπηρχε καποια πυλη να περασει η κατι τετοιο, απλα φυσιολογικα ειχε βρεθει ηδη εκει περα. Μολις το εκανε αυτο τοτε αρχισε να την αντικριζει απο εδω και εκει. Ηταν κατι το διαφορετικο για τον Saizo. Στο δικο του χωριο τα κτιρια δεν ειναι τοσο μοντερνα αλλα εδω αλλα εβλεπε.

Τα σπιτια ειναι κολλημένα το ενα με το αλλο, στο νησι του Saizo δεν ηταν καθολου ετσι. Μαλιστα ειχε πολυ χωρο αναμεσα. Υπαρχουν επισης πολλων ειδων μαγαζια, απο καφετέριες μεχρι σε μπαρ για την νυχτα ωστε να περνα καλα ο κοσμος. Επρεπε τωρα που ειδε λιγο την πολη με τα ματια του, να αρχισει να ψαχνει κανεναν μαριν, αν υπηρχε βεβαια. Αν δεν βρει καθολου σε ολο το νησι τοτε θα φυγει απο εδω περα, η τυχη θα διξει αν θα ειναι με το μερος του.
Μολις ειχε αρχισει το ψαξιμο ειχε βαλει γοργο περπατημα για να κανει πιο γρηγορα. Εψαχνε σε οτι σοκακι εβρισκε μπροστα του και σε οτι δρομο. Οταν υπηρχε ομως πολυ κοσμο, πηγαινε κανονικα για να μην ενοχλησει καποιον.
Απο τοτε που ειχε αρχισει το ψαξιμο ειχε περασει πολυ ωρα και για αυτο ειχε αρχισει καπως να το παραταει, ηξερε ομως οτι εδω περα ειχε αλλη μια πολη, οπότε εβαλε την τυχη του σε εκεινη την πολη. Ετσι αμεσως πήρε πορεια προς τα εκει, την στιγμη που το εκανε τοτε εστριψε σε ενα στενο και μετα αντικρισε 3 αντρες. Δεν ειχε δωσει μεγαλη σημασία αλλα καπως οι φορεσιες τους, του θυμιζαν κατι. Δεν γνωριζε, δεν πολυ θυμοταν και για αυτο ηθελε λιγο να τους παρακολουθησει ωστε να δει τι ειναι ακριβως.

Πηγε λιγο πιο κοντα τους στα κρυφα και ειχε κατσει σε μια γωνια για να μην φανει, μετα εκανε μια κινηση με το χερι του στο αυτι για να μπορει να ακουσει. Ηθελε να ακουσει πραγματα οπως μαριν οτι ειναι και τετοια για να δει αν ηταν αυτο που νομιζε. Εκεινοι οι αντρες ειχαν κατσει κουβεντιαζαν μεταξυ τους.
-Τωρα τελευταια πολλες επιθεσεις απο πειρατες γινονται ειπε ενας απο αυτους.
-Ναι οντως εχεις δικιο.
-Το ναυτικο ειναι ομως που θα προσπαθησει να κανει κατι, ολη η δουλεια πανω τους πεφτει ο Saizo τα ειχε ακουσει ολα, και για το ναυτικο και για οτιδιποτε αλλο. Δεν μπορουσε φυσικα να βγαλει γνωμη απο αυτο ομως.
-Μα τι λες, κανεις πως δεν σε αφορα εσενα και εμας, εμεις στο ναυτικο δεν ημαστε??? Μαρινς δεν ημαστε???
-Ναι οντως, δικιο εχεις ειπε καθως εβαλε το χερι του πισω στο κεφαλι και το ετριψε λιγο. Ειχε νιωσει μια αμηχανια.
-Αλλα ακριβως για αυτο τον λογο εχουμε μπολικη δουλεια ο Saizo τοτε ειχε νιωσει μια χαρα μεσα του καθως επιτελους βρηκε καποιους μαρινς, το μονο που εμενε τωρα ειναι να βγει απο την κρυψωνα του.

Ετσι ειχε βγει πισω απο τον τοιχο που ηταν και αρχιζε να πηγαινει προς τους μαρινς που μολις ειδε, οι μαρινς δεν τον ειχαν καταλαβει επειδη υπηρχε μια χ αποσταση μεταξυ τους. Στην αρχη ο Saizo απλα περπατουσε αλλα σιγα σιγα ειχε αρχισει να περνει γοργο περπατημα ως που κατεληξε να γινει φουλ τρεξιμο. Την στιγμη που ειχε αρχισει να τρεχει προς τους μαρινς τοτε τον καταλαβαν αλλα νομιζαν πως ηταν κανενας εχθρος η κατι που ηθελε να τους κανει κατι, ετσι αυθορμητα ειχαν βγαλει το σπαθι τους για να προστατευσουν τον ευατο τους. Μολις το εκαναν τοτε ειχε φτασει ο Saizo στο μερος του, τους ειχε δει να εχουν βγαλει τα οπλα και για αυτο εβαλε αμεσως τα χερια του μπροστα, ανοιγμενα.
-Σταθειτε, δεν θελω να σας κανω κατι τους ειπε ενω τους σταματησε με τα χερια του. Οι μαρινς δεν καταλαβαιναν.
-Γιατι να σταματησουμε, κακος δεν εισαι???
-Οχι φυσικα, απλα ηθελα να ερθω σε εσας επειδη πρεπει να ζητησω βοηθεια τους εκανε να μην καταλαβαινουν ακομη πιο πολυ.
-Τι εννοεις με αυτο??? Ο Saizo καταπιε μια το σαλιο του και μετα μιλησε.
-Θελω βοηθεια γιατι το νησι μου το εχουν καταβαλει πειρατες και δεν μπορουμε να το παρουμε πισω πια, ηταν πολυ και δυνατοι, μονος μου δεν μπορουσα να κανω κατι ετρεχε ιδρωτας απο το προσωπο του Saizo καθως φοβοταν μην τον απεριψουν.

Μολις ειπε αυτο το πραγμα τοτε εβαλαν τα οπλα τους μεσα και επειτα επιασαν το κουτελο τους με το χερι τους.
-Οχι παλι, και εσυ το ιδιο στο προσωπο του Saizo του ειχε μεινει η απορια.
-Τι θελετε να πειτε??? Τους ειπε αποριμενος.
-Να ξερεις αν αυτα που λες ειναι αληθεια τοτε δεν εισαι ο μονος με αυτο το προβλημα ο Saizo δεν γνωριζε πως υπηρχαν κιαλλοι με αυτο το προβλημα.
-Και τι θα κανουμε τωρα, ειναι σε πραγματικη αναγκη το νησι μου, σας παρακαλω ελατε να μας βοηθησετε! Τους ειπε εντονα ενω ειχε πεσει κατω στα γονατα και τους παρακαλαγε. Ειχε γινει σχεδον ρομπα ο Saizo, οι μαρινς ντρεποντουσταν με αυτο που εβλεπαν καθως γινοντουσαν και εκεινη ρεζιλι.
-Σε παρακαλω σηκω πανω, μας κανεις ρεζιλι του ειπε σιγανα για να μην γινει μεγαλυτερη φασαρια ο Saizo τοτε σηκωθηκε και κοιταξε βαθια στα ματια τον μαριν. Τα ματια του Saizo εδειχναν να τον παρακαλαγαν, σαν γατα που δεν ειχε σπιτι ηταν.
-Ωραια λοιπον κατι θα κανουμε αλλα να ξερεις κατι πως ισως δεν θα ημαστε αρκετοι καθως ηρθαμε εδω περα με ενα μικρο καραβι, πρεπει να φερουμε ενισχύσεις για να γινει ολη η διαδικασια.

Ο Saizo τοτε δεν ηξερε τι συναισθημα να νιωσει, στο νου του ερχοταν χαρα αλλα δεν ηθελε να παρα χαρει και παθει τιποτα.
-Ωραια ποτε θα ξεκινησουμε να φευγουμε???
-Ναι με αυτο που λες, υπαρχει ισως ενα θεμα που δεν το ειχαμε υπολογισει ειχε αρχισει να ανυσηχει ο Saizo.
-Τι θελετε να πειτε??? Τους ειπε προβληματισμενος.
-Εμεις ειπαμε πως θα σε παμε αλλα δεν ξερουμε αν ο υπολοχαγος μας παει οντως, λογικα πως ναι καθως ειναι δουλεια του. Θα παμε στο καραβι και μετα θα δουμε ο Saizo δεν μπορουσε να κανει αλλιως, θα κατσει να τον παρακαλεσει.
-Ενταξει τοτε αν ειναι ετσι.
-Μια χαρα, αφου το αποφασισαμε αυτο, ας παμε. Το καραβι μας ειναι λιγο πιο εξω απο το νησι, εμεις ηρθαμε σε αυτο νησι με μια μικρη βαρκα οπου την εχουμε αφησει κατω απο κατι βραχια, ας ξεκινησουμε μετα απο τα λογια του μαριν τοτε ολοι τους ειχαν αρχισει να ξεκινανε.

Ο Saizo καθως πηγαιναν καθοταν και σκεφτοταν τον τροπο οπου θα ρωτησει τον υπολοχαγο, δεν γνωριζει επισης τι αντρας ειναι εκεινος οποτε δεν ξερει τι να κανει. Το μονο σιγουρο δεν θελει να γινει το ιδιο πραγμα που ειχε κανει και με τους αλλους.
Οταν ειχαν αρχισει να πηγαινουν μετα απο 10 λεπτα επιτελους βγηκαν απο την πολη και ξεκινησαν να παιρνουν τον δρομο προς ενα λοφο.
-Ωραια τωρα που ημαστε εδω περα, θα παμε πανω στον λοφο και μετα θα δουμε ενα δρομακι να πηγαινει προς την ακτη, σωστα??? Του Saizo κατι του θυμιζε, ηταν ο ιδιος δρομος οπου ειχε παρει για να ερθει στην πολη.
Οταν πηραν τον δρομο για τον λοφο σε λιγα λεπτα ειχαν φτασει τερμα πανω και επειτα κατευθύνθηκανε προς την ακτη.
-Τωρα που παμε στην ακτη δεν θα παμε τερμα κατω αλλα θα στριψουμε στα αριστερα μεσα απο κατι θαμνους, και θα βρεθουμε σε κατι βραχια μεγαλα, απο εκει κατω ειναι η βαρκα μας. Θα μας χωραει ολους σιγουρα δεν άργησε να πανε εκει, σε λιγα λεπτα ειχαν περασει τον θαμνο και επειτα βρεθηκαν στα βραχια.