(Τελος-Αποστολη)Chapter 2: [The Witch Arc} Memories buried beneath our feet

Last edited by YokaiJester on Sun Aug 27, 2017 11:51 pm; edited 1 time in total

Τα μηχανήματα είχαν πιάσει δουλειά και έσκαβαν κάτω από τα τοιχώματα του ναού. Υπήρχε πολύ ανθρώπινο δυναμικό στις εργασίες. Κοντά στα 30 άτονα πήρε το μάτι όλοι οι υπόλοιποι κοντά στους 20 ήταν Marines. Ο αδερφός μου πήρε γρήγορα στα χέρια του το σαλιγκάρι και ήρθε σε επικοινωνία με την Lilly..
-υπάρχουν πολλά μπλε αγόρια εδώ.. Έχουν ανακαλύψει έναν αρχαίο ναό και κάνουν εργασίες... Θα προσπαθήσω να μπω μέσα με την Alice.. Ενημέρωσε την βάση και όπως είπα πριν κάλεσε ενισχύσεις...
-Μάλιστα Lieutenant... Να προσέχεις.. Nyah...

Η κλήση τελείωσε και ο Gilbert μου έκανε σήμα να τον ακολουθήσω για άλλη μια φορά. Έτσι με οδήγησε μέσα από έναν πολύ στενό δρόμο προς τα ανατολικά. Ενώ την ίδια στιγμή στα αριστερά μου υπήρχε ο γκρεμός. Ένα λάθος βήμα και θα βρισκόμουν σίγουρα στον πάτο του.

Last edited by YokaiJester on Sun Aug 27, 2017 11:52 pm; edited 1 time in total

Ξαφνικά φυσηξε ένας δυνατός άνεμος, κάτι που έκανε το έργο μου ιδιαίτερα δύσκολο.για μια στιγμή γλυστρισα και Μέσα στον πανικό μου έπιασα το χέρι του αδερφού μου. Εκείνος κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί και με τράβηξε προς το μέρος του. Με πήρε γρήγορα στην αγκαλιά του. Όμως δεν μου είπε τίποτα, μου χαμογέλασε και αμέσως μετά μου έκανε σήμα να συνεχίσουμε.

Μετά από μερικά λεπτά είχαμε βρεθεί κοντά στον ναό. Προσπαθώντας πάντα να κρυφτουμε από το βλέμμα τον ναυτικόν. Περνούσαμε ανάμεσα από τις λευκές πέτρες και σιγά σιγά ερχομασταν όλο και ποιο κοντά με τον ναό.
Τότε ο Gilbert μου έκανε κτύπησε στον ώμο και μου έδειξε δύο άνδρες που στέκονταν ανάμεσα στις πέτρες.

Last edited by YokaiJester on Sun Aug 27, 2017 11:53 pm; edited 1 time in total

Ήταν δύο εργάτες που λογικά θα είχα σταματήσει για κάποιο διάλυμα. Και οι δύο είχαν στο χέρι από ένα τσιγάρο και αρκετές φορές έπιαναν την κουβέντα και αμέσως μετά γελούσαν σαν τρελοί.
-Αυτό είναι το εισιτήριο μας... Θα τους βγάλουμε εκτός και θα πάρουμε τις στολές τους.. Όλα όμως πρέπει να γίνουν ήσυχα..
Μου ψιθύρισε ο Gilbert. Εγώ απλά κουνησα καταφατικά το κεφάλι καθώς τον κοιτούσα με ένα πολύ σοβαρό βλέμμα. Τότε εκείνος άρχισε να πλησιάζει με αργό βήμα προς την σχισμή. Εγώ ήμουν πάντα ακριβώς από πίσω του. Μόλις φτάσαμε κοντά στις πέτρες μου έδωσε το σήμα να ξεκινήσουμε. Εγώ αμέσως τράβηξα με το δεξί μου χέρι το πιστόλι μου. Έτρεξα μέσα με το που είχα οπτική επαφή με τον ένα άνδρα, τον χτύπησα στο πίσω μέρος τού κεφαλιού με την λαβή του όπλου. Εκείνος έπεσε άμεσα αναίσθητος καθώς αίμα έτρεχε από το κεφάλι του. Όταν σήκωσα το κεφάλι μου ο αδερφός μου είχε δέσει το χέρι του στον λαιμό του άλλου εργάτη. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα εκείνος κατέρρευσε.

Last edited by YokaiJester on Sun Aug 27, 2017 11:55 pm; edited 1 time in total

Όλα ευτυχώς είχαν πάει σύμφωνα με το σχέδιο. Οι δύο άνδρες είχαν καταρρεύσει στα πόδια μας και το μόνο που έλειπε ήταν να πάρουμε τις στολές του για να δυησδησουμε μέσα στον ναό. Η στολές ήταν ένα πράσινο γιλέκο και ένα κίτρινο κράνος προστασίας, τα υπόλοιπα ήταν πολιτικά ρούχα. Οπότε δεν μας ήταν δύσκολο να τα αφαιρέσουμε και να χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας. Όμως τα ρούχα είχαν μια απαίσια μηροδια τσιγάρου πάνω τους. Όσο όμως και αν ήταν ενοχλητικό έπρεπε να το αποδεκτό και να συνεχίσω.

-Alice πρέπει να αφήσεις τα όπλα σου πίσω..
Είχε δίκαιο πολύ πιθανό ήταν να μας έκαναν έλεγχο, και η κατοχή όπλου σίγουρα δεν θα ήταν μέσα στους κανόνες. Έτσι εσκαψα με τα χέρια μου μια τρύπα και έθαψα τα όπλα μου κατω από μια πέτρα...
-Αν δεν μπορείς να τα βρεις ξανά εσύ... Θα σου τα φέρει σίγουρα η Lilly...

Last edited by YokaiJester on Sun Aug 27, 2017 11:56 pm; edited 1 time in total

Έτσι ξεκινήσαμε την πορεία μας προς τον ναό. Όμως τώρα είχαμε τον ρόλο ενός εργάτη. Πλησιασαμε στον χώρο εργασιών, όπου τα μηχανήματα έσκαβαν με αργό και σταθερό ρυθμό τα τοιχώματα του ναού. Επίσης ο θόρυβος που. Έβγαζαν μπορούσε εύκολα να κουφανει τον οποιοδήποτε, και σίγουρα δεν θα ήθελα να αποκτήσω ένα δεύτερο πρόβλημα. Καθώς περπατούσαμε προς την πύλη, πόλοι ναυτικοί μας έριχναν γρήγορες ματιές αλλά δεν μας έδιναν σημασία.

Σε ένα από τα φυλακια στεκόταν ένας μεγαλόσωμος άνδρας με λευκό κοντά μαλλιά. Τα πράσινα μάτια του είχαν καρφωθεί επίμονα πάνω μου. Όμως άμεσα ένας από τους άνδρες του ναυτικού του τράβηξε την προσοχή. Για μια στιγμή νόμιζα ότι μας είχε πάρει χαμπάρι. Όμως είχαμε βγει ποια από το οπτικό του πεδίο καθώς ήμασταν έξω από την πύλη.

Last edited by YokaiJester on Sun Aug 27, 2017 11:57 pm; edited 1 time in total

-Καινούργιοι είστε εσείς δεν σας έχω ξαναδεί εδώ..
-Θα είναι οι βοηθοί που ζήτησαν οι αρχαιολόγοι, μην τους βασανίζεις τσάμπα..
-Όχι Elliot δεν θέλω να μπλέξω... Θα τους κάνει έναν έλεγχο...
-Δεν έχουμε πρόβλημα κύριε... Απλά το αφεντικό ξέρετε μισεί τις καθηστερησεις..
-Μην ανησυχείς δεν θα πάρει πολύ..

Τότε και οι δύο μας έκαναν έναν ελαφρύ έλεγχο. Ποιο πολύ στις τσέπες μας. Όμως προς έκπληξης μου ο ένας ανακάλυψε κάτι στο γιλέκο μου.
-αχα η μικρή έχει γούστο.. Είναι καλή η μάρκα... Αλλά λυπάμαι θα το κατασχεσω..
Είπε καθώς έβγαλε από την τσέπη μου ένα πακέτο με τσιγάρα που λόγικα ήταν του εργάτη. Ήμουν πολύ ηλιθια που δεν το πρόσεξα.
-Όλα καλά περάστε.. Και περαστικά... Οι αρχαιολόγοι κάνουν σαν τρελοί...
-Ευχαριστούμε κύριε..
Έτσι μας άφησαν να περάσουμε από τις χρυσες πύλες του ναού.

Last edited by YokaiJester on Sun Aug 27, 2017 11:57 pm; edited 1 time in total

Το κτυσμα από μέσα δεν ήταν καλά φωτισμένο αλλά μπορούσα εύκολα να ξεχωρίσω την ομορφιά του. Όλοι οι τοίχοι ήταν βαμμένη στο λευκό, και πάνω τους ήταν σχεδιασμένες διάφορες εικόνες. Από πολεμιστές μέχρι και διάφορα μυστήρια πλάσματα. Ποια μπροστά μας ήταν μια σειρά από σκαλοπάτια που οδηγούσαν σε ένα σκοτεινό υπόγειο.
-Έχουν κάνει μια σοβαρή ανακάλυψη εδώ... Δεν έχει ξαναβγεί στο φως κάτι τέτοιο..
Είπε ψιθυριστά ο αδερφός καθώς κατεβαιναμε τις σκάλες.

Όταν φτάσαμε στο τέλος, ένα τεράστιο φωτισμένο δωμάτιο έκανε την εμφάνισή του μπροστά στα μάτια μας. Στους τοίχους του υπήρχαν διάφορες χρυσές εικόνες. Έδειχναν μια αρχαία πολύ με πανέμορφα σπίτια και κτυσματα. Στους δρόμους ήταν σχεδιασμένοι άνθρωποι που είχαν κοντά τους κάποια περίεργα πλάσματα. Όλες εκείνες οι εικόνες με είχαν αφήσει με το στόμα ανοικτό, δεν περίμενα ποτέ στην ζωή μου ότι θα μπορούσα να αντικρίσω κάτι αντίστοιχο.

Last edited by YokaiJester on Sun Aug 27, 2017 11:58 pm; edited 2 times in total

-Πολύ ενδιαφέρον το αρχαίο duergar σωστά γλυκιά μου..
Ένας περίεργος άνδρας εμφανίστηκε δίπλα μου και με κοιτούσε με έναν πολύ περίεργο τρόπο. Εγώ απλά έκανα μερικά βήματα μακριά του και εσκηψα αμέσως το κεφάλι προς ένδειξη σεβασμό. Καθώς υποτίθεται ότι ήταν ο ανώτερος μου. Από την εμφάνιση του και μόνο μπόρεσα να καταλάβω ότι ήταν ένας από τους αρχαιολόγους. Φορούσε ένα καφέ πουκάμισο και ένα στρογγυλό λευκό καπέλο, και στα χέρια του και είχε ένα σημειωματάριο.
-Γειά σας κύριε ήρθαμε να σας βοηθήσουμε στο έργο σας...
-Αααααα ώστε έτσι εεεε... Χμμμ... Περίεργο νόμιζα ότι μου έφερναν έμπειρους βοηθούς... Όχι προσκόπους χαχαχα..
-Συγνώμη κύριε αν δεν καλύπτουμε τις προσδοκίες σας...
-ωωω μα πως τις καλύπτεται και με το παραπάνω.... Α το κορίτσι έχει τα σωστά μάτια για την δουλειά..
Αμέσως σκέφτηκα τι σχέση έχουν τα μάτια μου με την δουλειά.? Αλλά δεν αντέδρασα καθόλου συνέχισα να έχω το βλέμμα μου χαμηλά.

Last edited by YokaiJester on Mon Aug 28, 2017 12:00 am; edited 2 times in total

-Ονομάζομαι Jason Morrow... Και από εδώ η συνεργάτης μου Onizuka melany...
Πως γίνεται να έχουν κοινά ονόματα με τα δικά μας, τι είδους αστείο ήταν αυτό. Τότε μέσα από τις σκιές έκανε την παρουσία της μια ξανθιά γυναίκα με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη καθώς μας πλησίαζε σιγά σιγά. Τότε γύρισα απότομα το βλέμμα μου στον αδερφό μου ο οποίος έδειχνε οργισμένος.
-Δεν το βρίσκω αστείο αυτό που είπες ποντικομουρη..
-Άπαπα.. Τελικά δεν είναι η βοήθεια μας melany... Ο θεέ μου τι τραγικό.. Μας έχουν παγιδεύσει οι επαναστάτες..
-Μην ανησυχείς Jason.. Θα μας βοηθήσουν σε κάτι.. Μιας και βαρέθηκα το λευκό.. Ας του δώσουμε ένα κόκκινο... Shigan..

Πριν καν προλάβω να αντιδρασω η γυναίκα εκτοξεύτηκε μπροστά μου και το δάκτυλο της καρφώθηκε μέσα στον ώμο μου. Την ίδια στιγμή η δύναμη της με εκτόξευσε μερικά μέτρα μακρυά και η πλάτη μου έσκασε σε έναν τοίχο...
-Alice τρέ...
-πολυ αργά... Shigan...

Last edited by YokaiJester on Mon Aug 28, 2017 12:01 am; edited 1 time in total

Τότε ο άνδρας με το δάκτυλο του τρύπησε το στήθος του Gilbert και το πέταξε μακρυά με μια μόνο κίνηση.
-Τι καλά.. Το περίμενα ότι θα είχαμε παρέα αλλά όχι και τόσο special.. Ο Gilbert και το κορίτσι θαύμα.. Μια καταραμένη onizuka...
-Αστώ σε εμένα να την στείλω να κάνει παρέα στην μαμά της...

Τότε η γυναίκα αρχησε να τρέχει προς το μέρος μου. Εγώ την ίδια στιγμή στάθηκα στα πόδια μου με δυσκολία. Εκείνη ήταν έτοιμη να με κτυπήσει με το δάκτυλο της για άλλη μια φορά. Όμως όταν έφτασε κοντά έκανα ένα απότομο βήμα προς τα δεξιά για να το αποφύγω. Όμως εκείνη σήκωσε το το πόδι της και το έφερε στο μάγουλο μου. Αυτό το δυνατό κτύπημα με έκανε να πέσω για άλλη μια φορά στο πάτωμα. Ήθελα τόσο πολύ να είχα τα όπλα μου και να την γέμιζα σφαίρες.
-Δεν ήξερα ότι οι επαναστάτες είναι τέτοια σκουπίδια...