[Τέλος-Αποστολή] Όταν λείπει η γάτα... Μέρος 2ο

"Καλύτερα να μην κάνεις αυτό που σκέφτεσαι."

Η σχετικά γνώριμη φωνή και ο μονότονος τόνος του σφυριού την έκαναν να σταματήσει. Γύρισε απότομα με σφιγμένο το σαγόνι υπολογίζοντας τι θα πει στη συνέχεια. Φυσικά και θα αρνιόταν κάθε υποψία για αυτό που σκεφτόταν να κάνει, τουλάχιστον έτσι σχεδίαζε. Απέναντί της ο νεαρός χτυπούσε προσεχτικά το καρφί μέσα στο ξύλο. Ένα φέρετρο. Ήταν το τελευταίο που ήθελε να δει εκείνη τη στιγμή.

"Δεν περίμενα πως μια ικανότητα σαν κι αυτή θα μου φαινόταν πάλι χρήσιμη... Εύχομαι να μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο," μονολόγησε κοιτάζοντας την απλοϊκή κατασκευή.
"Δεν έχει σημασία, οι νεκροί δεν νιώθουν τίποτα," απάντησε και του γύρισε την πλάτη. "Αυτές είναι ανοησίες των ζωντανών για να κάνουν τον εαυτό τους να νιώσουν καλύτερα."
"Ξέρεις ήξερε ότι θα δοκίμαζες κάτι παράτολμο," της είπε και έκανε το βήμα της να παγώσει.

"Είμαι σίγουρη πως τους αφήνω σε καλά χέρια, είπε μιλώντας για τον Καπετάνιο Σάλβε. Αυτά ήταν τα τελευταία της λόγια," η έκφραση της Σελέστε άλλαξε, τα χείλη της άρχισαν να τρεμοπαίζουν. "Νομίζω ότι θα έπρεπε να το ξέρεις. Εσύ και ο Λόπε ήσασταν οι μόνοι που ανέφερε με το όνομα."

Κατέβασε αργά το σπαθί της, σαν να παραδόθηκε και άφησε τη μύτη του να χτυπήσει με δύναμη στο έδαφος και να αντηχήσει στο στενό.

"Εσύ ήσουν εκεί όταν ξεψυχούσε;". Ο νεαρός απάντησε με ένα νεύμα. "από όλους όσους θα μπορούσαν να είναι δίπλα της... ήταν κάποιος που δε γνώριζε..."
"Φάνηκε να θέλει τον θάνατο του Ικίκι περισσότερο από όλους," σημείωσε ο Κάλεμπ συνεχίζοντας το έργο του επάνω στο φέρετρο.
"Χν," η γυναίκα έστρεψε το βλέμμα της τριγύρω προσπαθώντας να πνίξει τα δάκρυα της. "Επόμενο είναι... ο Ικίκι πήρε από εμάς έναν καπετάνιο και τον άνθρωπο που βλέπαμε σαν αδερφό και σαν πατέρα ταυτόχρονα. Εκείνης της πήρε τον άνθρωπο που αγαπούσε περισσότερο από κάθε άλλον στον κόσμο. Αμφιβάλλω βέβαια αν ο Ικίκι θυμόταν το πρόσωπο της... Και το χειρότερο είναι ότι η τελευταία της σκέψη ήταν απέναντι σε εμάς που ουσιαστικά της τον στερήσαμε," ο νεαρός δεν στράφηκε να την κοιτάξει. "Αν δεν τον είχαμε πιέσει εκείνο το βράδυ, δε θα πέφταμε στην παγίδα και δε θα έμενε πίσω να μας προστατέψει. Μόνο ο Σάλβε ήταν αντίθετος μαζί με ελάχιστα ακόμη άτομα που έπεισε με δυσκολία. Αποτέλεσμα να χάσουμε τον Καπετάνιο και οι περισσότεροι να ρίξουν το φταίξιμο στον Σάλβε λέγοντας ότι μας καθυστέρησε και ότι αν ήταν εκεί ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Στην πραγματικότητα αν δεν είχε πάρει το πλοίο από εκείνο το σημείο που το είχαμε αραγμένο μεταφέροντας το στο πιο πιθανό σημείο του νησιού όπου πίστευε ότι θα δραπετεύαμε δεν θα είχαμε καμία ελπίδα διαφυγής."

Κάθισε κάτω κι έβαλε το σπαθί μέσα στη θηκάρι, στη συνέχεια το ακούμπησε τα πόδια της.

"Ξέρεις πώς φωνάζουν τον Σάλβε; Το Τσακάλι που έφαγε τον λύκο. Μπορεί να μη δίνει σημασία και μπορεί να προσποιούμαστε ότι είμαστε ένα αγαπημένο πλήρωμα αλλά το πλήρωμα μας δεν ήταν ποτέ ίδιο από τότε που χάσαμε τον Καπετάνιο μας. Και τώρα αφήσαμε και την Αλίσα να χάσει τη ζωή της."
"...Νομίζω... Πως τα προβλήματά σας ξεκινάνε από το γεγονός ότι επιμένετε να αποκαλείται τον πρώην Καπετάνιο σας ακόμη σκέτο καπετάνιο. Ακόμη κι αν πάρετε εκδίκηση κι αν περιμένετε να νιώσετε καλύτερα σκοτώνοντας τον Ικίκι, τίποτα δεν θα τον φέρει πίσω ούτε το πλήρωμα θα γίνει όπως πριν. Εξάλλου, είναι παράλογο ένα πλήρωμα να παραμένει ότι τα πράγματα θα παραμείνουν τα ίδια όταν κάποιος άλλος πάρει τα ινία σε κάτι. Άποψη μου μεν, αλλά ακολουθείς κάτι γι' αυτό που είναι, όχι γι' αυτό που θέλεις να είναι και σίγουρα όχι από υποχρέωση. Αν θες τη γνώμη μου, νομίζω σας κάνει χάρη που δεν σας έχει διαλύσει."

"Θα μου πεις κι εσύ ότι η εκδίκηση δεν έχει νόημα; Αυτό πιστεύω ότι το ξέρουμε όλοι μας κατά βάθος."
"Μμμ," χαμογέλασε. "Η εκδίκηση δεν έχει νόημα, αν την στρέφεις σε λάθος άτομο τουλάχιστον."
"Ε;"
"Ξέρεις, όταν πήγα να δουλέψω για πρώτη φορά κάτω από το αφεντικό μου, σκόπευα να τον δυσφημίσω αρκετά για να μην έχει μούτρα να κυκλοφορήσει στο νησί."
"Και;"
"Γρήγορα κατάλαβα ότι είχε αποκτήσει ήδη κακή φήμη από μόνος του και ότι ουσιαστικά δεν τον ένοιαζε ιδιαίτερα. Χωρίς να το συνειδητοποιήσω, κατέληξα να τον νιώθω πολύ περισσότερο φίλο μου παρά εχθρό μου."
"Δεν κατάλαβα, αν σε είχε βλάψει γιατί να μείνεις μαζί του;"
"Η μητέρα μου ξέρεις, δούλευε σε μπαρ... Ουσιαστικά έβγαζε το ψωμί της ικανοποιώντας άνδρες. Δεν γνώρισα ποτέ τον πατέρα μου, όμως θυμόμουν μία και μοναδική σκηνή ενός άνδρα τον οποίο είχε συναντήσει μαζί μου σε ένα στενό σοκάκι της πόλης μας, κρυφά από τα μάτια του κόσμου. Μαζί του είχε ένα αγόρι, λίγο μεγαλύτερο από εμένα. Δεν θυμάμαι τη συνομιλία τους, μόνο την απεγνωσμένη έκφραση της μητέρας μου. Ο άνδρας διαφώνησε έντονα μαζί της, μου χάιδεψε για λίγο το κεφάλι, ρώτησε το όνομά μου κι έπειτα έφυγε μαζί με αυτό το αγόρι. Μου είχε κάνει εντύπωση ότι αυτός ο ψυχρός άνδρας μου χαμογέλασε. Για χρόνια πίστευα ότι ήταν πατέρας μου... Έτσι όταν η μητέρα μου αυτοκτόνησε λίγα χρόνια αργότερα, διοχέτευσα όλον τον θυμό και την απογοήτευση μου σε εκείνον," άφησε για λίγο το σφυρί να ξεκουραστεί επάνω στο καρφί. "Ορκίστηκα ότι θα πάρω εκδίκηση με κάποιον τρόπο, όμως εκείνος πέθανε πριν κάνω το οτιδήποτε. Έτσι έστρεψα αλλού τον θυμό μου, στο γιο του που είχε όλα όσα δεν είχα εγώ ποτέ. Αυτός ο γιος ήταν το αφεντικό μου..." γύρισε προς την Σελέστε. "Ανόητη ιστορία δεν βρίσκεις; Τελικά αποδείχτηκε πως ήταν πιεστικός και απόμακρος πατέρας, δεν είχε καλές σχέσεις με τον γιο του και ήταν απλώς ένας μονόχνοτος άνθρωπος που δεν είχε αφήσει καμία εντύπωση στο νησί, οπότε στην πραγματικότητα δεν μπορούσα να πω ότι έχασα πολλά."

"Και δεν του το είπες ποτές; Στο αφεντικό σου θέλω να πω."
"Ουσιαστικά δεν είχα απόδειξη ότι όντως ήταν ο πατέρας μου, απλώς χρειαζόμουν ένα πρόσωπο για να του μεταφέρω επάνω του τις ευθύνες. Άλλωστε δεν αποκλείεται να του ζητούσε να με δώσουν σε κάποιο ζευγάρι που έχασε το παιδί του, καθώς ήταν νεκροθάφτης, ή να ζητούσε χάπια για τη δουλειά της. Το νησί διατηρούσε μεν ιατρική σχολή αλλά αντί να ενισχύει την ποιότητα ζωής έκανε τα παράνομα χάπια να διακινούνται πιο εύκολα και μπορούσες να τα βρεις στα πιο περίεργα μέρη. Η μητέρα μου σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη μητέρα του κόσμου, αλλά ούτε κι εγώ ήμουν ο καλύτερος γιος που υπήρχε, πολλές φορές ντρεπόμουν για εκείνη και δεν το έκρυβα. Τα λόγια της Αμάντι νωρίτερα μου θύμισαν αρκετά πράγματα. Παρόλα αυτά... Όταν κάποιος ευθύνεται ξεκάθαρα για κάποια πράγματα... Ναι, τότε, δεν είμαι αρκετά ελεήμων για να πιστέψω ότι όλοι αξίζουν συγχώρεση. Ωστόσο... Το φέρετρο πρέπει να κλείσει καρφί-καρφί," συμπλήρωσε χτυπώντας και το τελευταίο καρφί του φέρετρου.

"Τι θες να πεις;" ρώτησε η Σελέστε πολύ σοβαρά.
"Θέλω να πω ότι..." άφησε το σφυρί ανάμεσα στα πόδια του. "Ο Ικίκι πρέπει να πεθάνει, αλλά δε θα μείνω ικανοποιημένος με μία απλή εκτέλεση του και σίγουρα πια δεν έχουμε χρόνο να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αν δεν χτυπήσουμε εμείς πρώτοι, θα μας χτυπήσουν αργά ή γρήγορα εκείνοι. Πόση δύναμη έχουμε σε αυτή τη μεριά;"
"Συνειδητοποιείς ότι μία τέτοια κίνηση χωρίς την άδεια των ανωτέρων δεν θα την επικροτήσει κανένας;" ρώτησε και ένα λεπτό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της.
"Αν ήσουν περικυκλωμένη από τον εχθρό θα περίμενες την άδεια των ανωτέρων να υπερασπιστείς τον εαυτό σου; Ή πρέπει να περιμένουμε νέες απώλειες πριν κινηθούμε; Πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο να δράσουμε τώρα που δεν το περιμένουν."
"Συμφωνώ κι εγώ..."

Στράφηκαν και οι δυο απότομα. Πίσω τους η Αμάντι τους πλησίασε, ανέκφραστη όπως πάντα με σταυρωμένα τα χέρια και κάθισε απότομα οκλαδόν πλάι της Σελέστε. Δεν περίμεναν μία τέτοια εμφάνιση και σίγουρα δεν περίμεναν συγκαταβατική διάθεση.

"Δεν σκόπευα να κρυφακούσω, αλλά δεν μπορώ να κρύψω ότι μου αρέσει να κρυφακούω επίσης," δήλωσε προσθέτοντας λίγη αμηχανία στη συζήτηση. "Όμως δεν θα ηρεμήσω αν δεν δω αυτό το κάθαρμα να το πληρώνει ακριβά."
"Συμφωνούμε όλοι ότι πρέπει να πεθάνει κι αυτό δεν απέχει από την αποστολή μας," τόνισε η Σελέστε προσπαθώντας να βρει τα κατάλληλα επιχειρήματα για την τελική αναφορά.
"Κι επειδή νιώθω άσχημα που άκουσα τις ιστορίες σας... Θα σας πω και τη δική μου."
"Βασικά..."
"Δεν χρειάζεται να φανείς διακριτικός," γύρισε προς τον Κάλεμπ. "Ουσιαστικά δεν έχω ιστορία, ήταν απλώς ένας τρόπος να ξεφύγω από το σπίτι μου, δε μου άρεζε η ζωή της νοικοκυράς και θέλαν να με παντρέψουν. Μπορώ όμως ως αντάλλαγμα να σας πω κουτσομπολιά για τον Καπετάνιο," είπε πολύ σοβαρά.
"Να μας λείπουν..." την έκοψε η Σελέστε.
"Εγώ προσφέρθηκα."
"Καλοσύνη σου," σάρκασε ο Κάλεμπ.
"Επίσης ο Ακίλ κρυφακούει επίσης αλλά κάντε ότι δεν το καταλάβατε."

"Σε αυτό το σημείο θα ήταν καλύτερα να εμφανιστείς," πρότεινε σοβαρά η Σελέστε και ο Ακίλ εμφανίστηκε μέσα από τις σκιές ντροπιασμένος.
"Τουλάχιστον θα μπορούσες να με αφήσεις να εμφανιστώ μόνος μου..." παραπονέθηκε και κάθισε κάπως απρόθυμα δίπλα τους. "Λοιπόν; Ποιο είναι το σχέδιο;"
"Εσύ δε θα μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας;" ρώτησε η Αμάντι.
"Παράτα με ήσυχο," διαμαρτυρήθηκε και γύρισε προς τη Σελέστε. "Δε θα είναι εύκολο να δικαιολογήσουμε τους εαυτούς μας αργότερα."
"Αμφιβάλλω ότι θα ενδιαφέρει κάποιον αυτό," η Σελέστε σφύριξε και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα εμφανίστηκε ο Λόπε στην πόρτα.
"Τι συμβαίνει;"
"Νομίζω έχουμε να συζητήσουμε κάτι πολύ σοβαρά," ανακοίνωσε η Σελέστε.

Στο μεταξύ, η παρουσία και η συμπεριφορά του Ικίκι στο νησί δεν απασχολούσε μονάχα τη μικρή δύναμη των επαναστατών στην πειρατική περιοχή του Las vamp. Ο Ικίκι αν μη τι άλλο είχε αρκετό θράσος και είχε εισχωρήσει απροκάλυπτα στην πρώην περιοχή του πειρατή Σαν μαζί με τους άνδρες του. Γεμάτος από αυτοπεποίθηση και αρκετή αλαζονεία, είχε καταλάβει ένα κτίριο της περιοχής το οποίο και βάφτισε το νέο του αρχηγείο.

Ο εκνευρισμός του Ρέι δεν ήταν τυχαίος άλλωστε. Ο διοικητής του ναυτικού δεν είχε χάσει χρόνο να τον προσεγγίσει τη στιγμή που έφτασε στο νησί. Το Las Camp βρισκόταν κοντά στην είσοδο της μεγάλης γραμμής, και γι' αυτό δεν ήταν διόλου τυχαίο που το ναυτικό ποθούσε αυτό το νησί. Βέβαια, οι προσωπικές του φιλοδοξίες συνέπιπταν άριστα με τα συμφέροντα του ναυτικού. Η περιοχή είχε περάσει ήδη από αρκετές αναταραχές. Με τον Σαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, οι περιοχές που έμειναν απροστάτευτες είχαν υποτυπώδη αλλά όχι ουσιαστική φύλαξη από τους πειρατές που κυριαρχούσαν τις γύρω εκτάσεις και τα γεγονότα έσπειραν μικρό αλλά αρκετά εξυπηρετικό φόβο μέσα στο μυαλό του πειρατή Ρέι. Μια καλή προσφορά για συνεργασία με το ναυτικό σε αντάλλαγμα με τη γη του στην περιοχή του Σαν που ελάχιστα φαινόταν να τον ενδιαφέρει και ίσως και η αβάσιμη αυτοπεποίθηση ότι η συμφωνία να του παραχωρήσουν το εμπόριο της περιοχής αλλά τον λόγο τους ότι δεν θα μπαίνουν στην περιοχή του θα του έδιναν την ευκαιρία να ανασυνταχθεί και να τους απωθήσει αργότερα τον οδήγησαν σε μία πολύ κακή απόφαση: Να αφήσει τον Ικίκι να καταλάβει ανενόχλητος αυτή την περιοχή.

Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Ικίκι όχι μόνο να δηλώσει αποτελέσματα από τις πρώτες κιόλας μέρες της άφιξης του στο νησί αλλά να εδραιωθεί χωρίς πολύ κόπο ή χρόνο. Γιατί μπορεί ο Ικίκι να μην γνώριζε από μπέσα και να ήταν το τελευταίο άτομο που έμενε πιστό σε συμφωνίες, όταν όμως χρειαζόταν πληροφορίες για να πετύχει τον στόχο του της μάθαινε και μάλιστα γρήγορα κι αποτελεσματικά. Έτσι στράφηκε προς τον Ρέι που σύμφωνα με τις φήμες δεν ήταν τόσο αρνητικός απέναντι στο ναυτικό αν του προσφερόταν μία πολύ καλή συμφωνία και ερχόταν δεύτερο σαν όνομα στο νησί. Φυσικά ποσώς τον ένοιαζε μία συμφωνία μαζί του. Λίγες μέρες μετά τη συμφωνία πάτησε μέσα στην περιοχή του πειρατή, δικτυώθηκε άμεσα και απέκτησε τα τσιράκια που πάντα τον ευνοούσε να έχει στο πλευρό του, τοκογλύφους, δημάρχους που φιλούσαν κατουρημένες ποδιές για την καρέκλα και διάφορους γραφειοκράτες με κάπως... πιο ιδιαίτερες ασχολίες. Το Las Camp δεν αποτελούσε εξαίρεση.

Στο μόνο που διέφερε ήταν η παρουσία ενός συγκεκριμένου άνδρα που, αντίθετα με άλλες περιπτώσεις, δεν μπορούσε να λυγίσει. Ο λόγος για τον Καπετάνιο Μέλγκορ ο οποίος βρισκόταν διαρκώς στα πόδια του κι έδειχνε απτόητος από κάθε είδους μεταχείριση ως εκείνη την ώρα. Δεν τον αποθάρρυνε ούτε η αδιαφορία ούτε η αγένεια του Ικίκι απέναντί του. Έτσι βρισκόταν και πάλι μέσα στο γραφείο του να ταράξει την ησυχία του και να διαλύσει την καλή του διάθεση μετά την διασκέδαση σου.

"...Πιστεύω πως θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν την κίνηση στην περιοχή του Las Vamp. Ο Ρέι δεν θα μείνει άπραγος απέναντι στην κίνηση αυτή. Σαφώς επικροτώ τις κινήσεις στις οποίες προβήκατε, στόχος μας άλλωστε είναι πάντοτε η εκδίωξη των πειρατών από το νησί. Εντούτοις, ο τρόπος με τον οπο-"
"Μπλα-μπλα-μπλα-μπλα...."