[Τέλος-Minion]Help me, help you.

Καθώς έβγαιναν από τον ναό ζήτησε τα όπλα του. Ο Firepaw μπήκε σε ένα σπίτι δίπλα από τον ναό και όταν βγήκε έξω κρατούσε στα χέρια του τα όπλα του Tobby τα οποία και του έδωσε. Ξεκίνησαν να τρέχουν προς το κέντρο της πόλης όπου και ήταν το επίκεντρο της μάχης. Μόλις έφτασαν στις σκάλες που οδηγούσαν προς τα κάτω σταμάτησαν. Από εκεί μπορούσαν να δούνε πως εξελισσόταν  η μάχη. Στην ανατολική πλευρά της πόλης υπήρχαν φλόγες οι οποίες προκλήθηκαν από της εκρήξεις νωρίτερα. Στο επίκεντρο της φωτιάς ήταν τα δύο μέτωπα των Pandarean και πειρατών όπου και μάχονταν.

Πάμε!Φώναξε ο Firepaw και ξεκίνησε να περπατάω αλλά σταμάτησε αμέσως μόλις είδε τον Tobby ακίνητο. Αρχικά σκέφτηκε το χειρότερο. Πως τελικά ο Tobby είναι εχθρός τους και είχε φτάσει η στιγμή να δράσει αλλά όταν τον κοίταξε καλύτερα είδε πως απλά παρατηρούσε.

Μόλις είδε το πεδίο της μάχης το πρώτο πράγμα που πρόσεξε ήταν το σημείο θέσης των δύο μετώπων. Είχαν περάσει 20 λεπτά από τότε που έγινε η πρώτη έκρηξη. Η φωτιά ήταν στην είσοδο της πόλεως οπότε αυτό σήμαινε πως οι πειρατές δεν προχώρησαν καθόλου απο την πρώτη έφοδο τους. Επίσης η φωτιά έκαιγε κυκλικά των δύο μετώπων πράγμα που σήμαινε πως κανένας δεν μπορούσε να βγει αλλά ούτε και να μπει, δηλαδή ήταν εγκλωβισμένοι. Περνώντας από το μυαλό του αυτή η σκέψη το πρώτο πράγμα που έκανε ο Tobby ήταν να κοιτάξει δυτικά. Εκεί είδε πως η πόλη συνδεόταν με ένα άλλο δάσος. Τότε ήταν σίγουρος. Η επίθεση αυτή ήταν αντιπερισπασμός! Οποιαδήποτε στιγμή πειρατές θα μπορούσαν να επιτεθούν την πόλη τώρα που όλοι οι πολεμιστές της ήταν απασχολημένοι και παγιδευμένοι. Εξήγησε στον Firepaw τι συμβαίνει και αυτός έπεσε στα γόνατα. Αμέσως σκέφτηκε πως είναι καταδικασμένοι. Ο Tobby όμως τον εμψύχωσε και του είπε πως μπορούνε να σταματήσουν την επίθεση αν έφταναν στην είσοδο του δάσους πριν από τους πειρατές. Αφού τον ενθάρρυνε ξεκίνησαν και οι δυό τους προς το δάσος.

Την ίδια ώρα η μάχη ανάμεσα στις φλόγες εξελισσόταν υπό τον ήχο κραυγών και τσιρίδων. Η θερμοκρασία ανέβαινε και γέμιζε καπνούς και υστερία τους υπερασπιστές της πόλης και των άμαχων Pandaren. Τα μικρά κουλουριάζονταν στις θέσεις τους τρέμοντας ενώ οι μαχητές Pandaren έστεκαν μπροστά τους, φύλακες απέναντι στους πειρατές που τους πίεζαν προς υποχώρηση. Η οποία θα οδηγούσε στον εγκλωβισμό και την μοιραία κατάληξη τους.
Ανάμεσα στις καθοριστικές φιγούρες, ξεχώριζες εκείνη του Pandaman. Ο μαχητής, που διακρινόταν ως ανώτερος ανάμεσα στους ομοίους του, είχε κρατήσει το έδαφος του απέναντι σε δύο πειρατές. Πίσω του, τον κοίταζαν με ανακούφιση ανάμεσα στην γενική απελπισία μερικοί που είχαν ήδη κυλίσει τραυματισμένοι. Μπροστά του, οι δόλιοι άντρες γελούσαν, εικονιζόμενοι ήδη το φριχτό τέλος που θα του πρόσφεραν. Πρώτα θα σκότωναν τους αθώους μπροστά στα μάτια του και ύστερα θα τον έκαναν να υποφέρει μέχρι να ξεψυχήσει ο ίδιος.
Ο Pandaman όμως δεν είχε καμία πρόθεση να παραδώσει κάποια ζωή στα χέρια τους, ούτε να χάσει. Η πολεμική ικανότητα της φυλής του δεν βασιζόταν κυρίως σε όπλα. Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που χρησιμοποιούσαν κάποιο κοντάρι από μπαμπού με μυτερή αιχμή. Η πλειοψηφία προτιμούσε τις πολεμικές τέχνες που μάθαιναν από νεαρή ηλικία. Με αυτόν τον τρόπο, ο Pandaman απέκρουε τις λεπίδες των μαχαιριών και σπαθιών των πειρατών, στρέφοντας τες σε άσκοπες διευθύνσεις. Προσέγγισε τον πρώτο και αφού απέφυγε το δικό του χτύπημα, εξαπέλυσε ένα δικό του. Έχοντας τραβήξει το ένα του χέρι πίσω από τον κορμό, πήρε ορμή και το εμβόλισε στο στήθος του άντρα. Η τρομαχτική δύναμη από το σώμα που ζύγιζε μισό τόνο, έστειλε τον πειρατή στον αέρα. Μέχρι που προσγειώθηκε 10 μέτρα μακριά και κουτρουβάλησε, ανίκανος να σηκωθεί ξανά.

Αυτό όμως ήταν μόνο μια επιτυχία ανάμεσα στα τόσα περιστατικά. Ο δεύτερος πειρατής άδραξε την ευκαιρία να πλησιάσει τα υποψήφια θύματα. Βάζοντας την ζωή τους σε κίνδυνο, τα Pandaren έσκουξαν από τρόμο και το κεφάλι του Pandaman βούλιαξε στην παρόρμηση που ξεπερνούσε την ψυχραιμία. Άπλωσε τα μέλη απαγορευτικά στον διάβα του άντρα, ο οποίος ανέμενε την χειρονομία και ανταποκρίθηκε. Τα μάτια του έλαμψαν και η λεπίδα του άστραψε αντανακλώντας τις φλόγες. Μια βαθιά χαρακιά ανοίχτηκε στο στέρνο του Pandaman, από όπου ανάβλυζε το αίμα πάνω στην γούνα γύρω από το τραύμα. Παραπάτησε κλονισμένος και σοκαρισμένος ταυτόχρονα, τώρα συνειδητοποιούσε το σφάλμα που είχε κάνει. Αλλά αν χρειαζόταν, θα το ξανάκανε για να προστατεύσει τους αδυνάτους.
Ο πειρατής πάτησε γερά μπροστά του και ο Pandaman ανάβλεψε με άσχημο προαίσθημα. Θα τον αποτελείωνε, το έβλεπε να έρχεται. Σε αυτό το δευτερόλεπτο το μυαλό του άδειασε, δεν ήθελε να το δεχτεί ότι θα πέθαινε χωρίς να καταφέρει να προστατεύσει όσους είχε προσπαθήσει να σώσει.
-Όι, ασχημόφατσα!
Ο πειρατής σκυθρώπιασε. Η πηγή της φωνής βρισκόταν πίσω του. Απότομα έστριψε το κεφάλι πίσω από τον ώμο, αλλά με πρώτη ματιά δεν βρήκε κάτι. Βασικά, κοίταξε πολύ ψηλά, ψάχνοντας κάποιον Pandaren που "επιθυμούσε να πεθάνει".
-Εδώ κάτω! του επισήμανε παιχνιδιάρικα.
Ο πειρατής εντόπισε την πηγή στο πρόσωπο ενός παιδιού που του χαμογελούσε προκλητικώς ευδιάθετα. Οι κόρες των ματιών του διαστάλθηκαν καθώς την επόμενη στιγμή, το παιδί εκτινάχτηκε σαν βέλος που ελευθερώθηκε από τόξο προς τα πάνω. Η γροθιά του πέτυχε το σαγόνι του, τα δόντια του κοπάνησαν εκείνα της άνω γνάθου. Όλο το σώμα του κλυδωνίστηκε και έπεσε πίσω ανάσκελα και παραδόξως, στα πόδια του έκπληκτου Pandaman.

Ο μεγαλόσωμος τραυματίας σαστισμένος παρακολούθησε καθώς το παιδί τυραννικά πάτησε το στήθος του πειρατή με ανυπέρβλητη υπεροψία.
-Μην ανησυχείς, τριχόμπαλα! του απευθύνθηκε. Ήρθα για να σας σώσω! του δήλωσε χωρίς να συνειδητοποιεί ότι τον πρόσβαλλε.
Ο Pandaman σκυθρώπησε. Από πού ξεπετάχτηκε αυτό το παιδί και με ποιανού το μέρος ήταν; Ήταν άνθρωπος όπως οι πειρατές που τώρα τους επιτίθονταν, αλλά μόλις είχε ρίξει κάτω έναν από αυτούς. Του έσωσε την ζωή, για να τον προσβάλλει την επόμενη στιγμή.
-Ποιος είσαι, μικρέ άνθρωπε; εξέφρασε την απορία του φωναχτά.
-Με λένε Mark, αλλά εσύ μπορείς να με φωνάζεις “Ευεργέτη”! εξακολούθησε στον ίδιο ευδιάθετο τόνο το παιδί.
Τώρα ο Pandaman άρχισε να εκνευρίζεται. Σαν πολύ θράσος είχε ο σπόρος απέναντι του. Την στιγμή όμως που αποφάσιζε να τον ξαποστείλει αγενώς, συνειδητοποίησε ότι ακόμα μια ομάδα πειρατών τους πλησίαζε. Τα μάτια του εστίασαν σε εκείνους και η έκφραση του μεταβλήθηκε. Η παρόρμηση του ήταν να προειδοποιήσει το παιδί για τον κίνδυνο, όπως θα έκανε σε κάθε άλλον. Αλλά για τον Mark δεν υπήρχε καν τέτοια ανάγκη. Το παιδί είχε ήδη συλλάβει το πρόβλημα και πριν τους φτάσουν, πήγε μόνος του να τους συναντήσει.
Το θέαμα που παρακολούθησε αμέτοχος ο Pandaman του άνοιξε τα μάτια και αποτυπώθηκε στο μυαλό του ανεξίτηλα. Το στυλ μάχης αυτού του παιδιού ήταν παραπλήσιο με το δικό του. Χαρακτηριζόταν από αρμονία αλλά και χειμαρρώδη ορμή που είχε την τάση να καταλάβει όλον τον γύρω του χώρο. Οι κινήσεις του σε συνδυασμό με την αύρα που εξέδιδε, σε μαγνήτιζαν και σου γεννούσαν θετικές αισθήσεις.

Ο Mark στηριζόταν στην ευκινησία και μεγάλη του ταχύτητα, ώστε να ελίσσεται ανάμεσα στα σώματα των αντιπάλων. Πολλοί από αυτούς αποπροσανατολίζονταν. Μερικές φορές, καθώς αστοχούσαν κατέληγαν να τραυματίζουν τους συντρόφους τους! Το χαμόγελο του παιδιού, που τους κορόιδευε περιπαικτικά, ήταν το μόνο που τους κρατούσε συγκεντρωμένους πάνω του και τους απέτρεπε από το να τα βάλλουν μεταξύ τους.
Η λεπίδα ενός πειρατή εξαπολύθηκε στο πλήρες μήκος της για να τον καρφώσει και να τον διαπεράσει, αλλά το παιδί προσπέρασε γρήγορα το πεδίο κινδύνου. Αμέσως μετά κοντοστάθηκε απότομα και έκανε ελιγμό, περνώντας στο πλάι του ακονισμένου όπλου και φτάνοντας πολύ κοντά στον χειριστή. Διέκρινε καθαρά το μένος να καθρεπτίζεται στα μάτια του και ο Mark ένιωσε μεγάλη ικανοποίηση γι αυτό το συναίσθημα που του προκαλούσε. Κοπάνησε τον καρπό που έσφιγγε το όπλο με την δική του παλάμη, παραμερίζοντας το και στρέφοντας το προς την μεριά ενός νέου επιτιθέμενου εχθρού. Τόσο ο άμεσος όσο και ο προωθούμενος αντίπαλος σκίρτησαν αιφνιδιασμένοι, αλλά ο Mark δεν είχε τελειώσει. Τινάσσοντας το γόνατο του, πήρε φόρα μέχρι που σηκώθηκε ολόκληρος από το έδαφος και κοπάνησε το γόνατο στο κεφάλι του μπροστινού του. Στο χτύπημα, εκμεταλλεύτηκε το κλότσημα για να μεταβάλλει την θέση του και να συνεχίσει με νέο στόχο. Οι αντίπαλοι του άρχισαν να πέφτουν ένας ένας, μέχρι που παρέμεινε μόνο ο ίδιος όρθιος μπρος στα έκπληκτα μάτια του Pandaman, που πλέον έχασκε από το σοκ.
-Άντε, τριχόμπαλα! Έχουμε ακόμα δουλειές πριν ξεκουραστούμε! τον παρότρυνε να σηκωθεί σαν να μην είχε μεσολαβήσει τίποτα και η διάθεση του Pandaman ταλαντεύτηκε και πάλι.

Ένα γκρουπ ανθρώπων περπατούσαν στο δάσος που υπήρχε στην δυτική πλευρά του νησιού. Τα ζώα που βρίσκονταν στην γύρω περιοχή τράπηκαν σε φυγή. Οι άντρες έκπεμπαν μία μαύρη αύρα από τα σώμα τα τους. Τα μάτια τους γυάλιζαν. Το χρώμα στις κόρες των ματιών του είχε γίνει κόκκινο. Κόκκινο σαν το αίμα. Η δίψα τους για αίμα ήταν τόσο δυνατή που καθώς προχωρούσαν τα πουλιά πετούσαν μακριά το ένα μετά το άλλο. Αγριογούρουνα λύκοι μέχρι και μία τίγρης δεν τόλμησαν να τους πλησιάσουν. Γι’ αυτά ήταν σαν να έβλεπαν ένα θηρίο 10 μέτρων μπροστά τους. Την δίψα αυτή θα την σταματούσε το σχέδιο τους που είχε ήδη ξεκινήσει. Ένας από τους άντρες περπατούσε πιο μπροστά από τους υπόλοιπους. Στο πρόσωπο του είχε σχηματιστεί ένα σατανικό χαμόγελο. Στο δεξί του χέρι κρατούσε το σπαθί του όπου και έτρεμαν από την ανυπομονησία.

Στο μεταξύ η May βρισκόταν πίσω από κάτι βράχια όπου και κρυβόταν. Από εκεί μπορούσε να δει την πόλη και την μεγάλη φωτιά. Το μόνο που περνούσε από το μυαλό της ήταν τα κακόμοιρα πάντα και ο Mark. Ανησυχούσε μήπως πάθει κάτι προσπαθώντας να προστατεύσει τα πάντα. Ενώ κοιτούσε ανέκφραστη την πόλη ένα πουλί προσγειώθηκε δίπλα της. Γύρισε το κεφάλι της για να το δει και το κοίταξε στα μάτια. Για μερικά δευτερόλεπτα απλά ξέχασε τι συνέβαινε στην πόλη και απλά παρακολουθούσε το όμορφο αυτό πλάσμα. Το πουλί πλησίαζε αργά αργά την May αλλά σταμάτησε. Γύρισε το κεφάλι του και κοίταξε προς τα πίσω και στην συνέχεια πέταξε μακριά. Η May παρακολουθούσε το πουλί που πετούσε μακριά και δεν πρόσεξε πίσω της τους 6 άντρες που είχαν μόλις βγει από το δάσος. Οι άντρες ήταν οι πειρατές που σκόπευαν να κάνουν ενέδρα στα πάντα. Ο αρχηγός τους πρόσεξε αμέσως την May. Χαμογέλασε ακόμα περισσότερο και βγάζοντας μία κραυγή έτρεξε κατά πάνω της.

Στο άκουσμα της κραυγής η May τρομαγμένη κοίταξε πίσω της και είδε ένα τέρας να έρχεται κατά πάνω της. Τα μάτια του άντρα είχαν γίνει κατακόκκινα και οι κινήσεις του σώματος του έδειχναν να μην είναι ανθρώπινες. Μέσα σε δευτερόλεπτα έφτασε δίπλα στην May. Την κοίταξε στα μάτια καθώς στεκόταν πάνω από το κεφάλι της. Η May ήταν τόσο τρομαγμένη που το σώμα της δεν μπορούσε να κουνηθεί. Απλά κοιτούσε τον άνδρα. Έμοιαζε λες και ήταν παγιδευμένη όπως ένα ζωύφιο στον ιστό μιας αράχνης. Έσφιξε την λαβή του σπαθιού και σήκωσε το σπαθί του πριν το τραβήξει προς τα κάτω κόβοντας το κεφάλι της May στην μέση. Η λεπίδα, μόλις μερικά εκατοστά μακριά πριν βρει επαφή με το μέτωπο της, εκτινάχθηκε πίσω πετυχαίνοντας στο κεφάλι έναν από τους πειρατές που ήταν λίγο πιο πίσω. Γύρισε το κεφάλι του για να δει τι η ποιος το προκάλεσε αυτό. Πρόσεξε ένα τριχωτό κεφάλι λίγο πιο κάτω από το σαγόνι του και στην συνέχεια αισθάνθηκε ένα πόνο πριν τιναχτεί πάνω στους πειρατές. Ο Ji Firepaw είχε κλοτσήσει τον πειρατή και τον έστειλε μερικά μέτρα πίσω. Μερικά μέτρα μακριά ήταν ο Tobby ο οποίος κοιτούσε από το σκόπευτρο ανακουφισμένος ενώ ταυτόχρονα από το τουφέκι του έβγαινε καπνός καθώς μόλις το είχε εκπυρσοκροτήσει.

Η May ήταν μπερδεμένη. Όλα έγιναν μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Δεν υπήρχε κάποια αντίδραση ήταν λες και το μυαλό της έπαψε να λειτουργεί εκείνη την στιγμή. Ο Tobby φτάνοντας είδε το πρόσωπο του κοριτσιού. Αμέσως του φάνηκε γνώριμο αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί από πού. Δεν είχε χρόνο για συλλογισμούς. Την πλησίασε και προσπάθησε να της μιλήσει.

Είσαι καλά? Τη ρώτησε με απαλό ήρεμο τόνο αλλά δεν πείρε απάντηση. Τα μάτια της έμοιαζαν άδεια λες και δεν υπήρχε ψυχή μέσα της και στην συνέχεια λιποθύμησε. Ο πειρατής σηκώθηκε όρθιος και έμοιαζε να μην τον επηρέασε πολύ το χτύπημα του Firepaw. Τον κοίταξε και στην συνέχεια είπε στους πειρατές:

Το πάντα είναι δικό μου! Εσείς αναλάβετε την κοπέλα με το αγόρι.

Επίθεση!! Φώναξε ο ένας από τους 4 πειρατές και όρμησαν πάνω στον Tobby. Ο Firepaw δεν έκατσε άπραγος πετάχτηκε μπροστά στους πειρατές και κλότσησε τον έναν στο κεφάλι στέλνοντας τον πάνω σε ένα δέντρο όπου και χτύπησε το κεφάλι του στον κορμό και έπεσε λιπόθυμος. Έκανε ένα άλμα προς τα μπροστά και άπλωσε το δεξί του πόδι στοχεύοντας τον επόμενο πειρατή αλλά στον δρόμο του πετάχτηκε ο αρχηγός των πειρατών και τον σταμάτησε με την γροθιά του.