[Τέλος-Αποστολή-Φρούτο] Πολεμώντας τους άγριους [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Έφυγε από την μπροστινή πλευρά του χωριού και βάζοντας φτερά στα πόδια του κατευθύνθηκε προς τα εκεί που βρισκόταν ο κίνδυνος.   Φτάνοντας είδε με τρόμο πως ήδη κάποιοι πειρατές, με επικεφαλής τον ίδιο τον Yurikah, είχαν καταφέρει να σκαρφαλώσουν το τοίχος από την πίσω πλευρά του χωριού. Προφανώς είχαν κινηθεί απαρατήρητα μέσα από το δάσος που βρισκόταν περιμετρικά του χωριού πετυχαίνοντας αιφνιδιασμό. Ταυτόχρονα οι πειρατές από την μπροστινή πλευρά του τοίχους σταμάτησαν να πυροβολούν και εφόρμησαν προς την πύλη. Ο Iroh έδωσε διαταγές στους πανικόβλητους άντρες του να ρίξουν με βέλη εναντίον αυτών που επιτίθονταν  από την πλευρά της πύλης και ήταν οι περισσότεροι. Στη συνέχεια πήρε μαζί του πέντε άντρες και ξεχύθηκε εναντίον του   Yurikah και της ομάδας αιφνιδιασμού.

Ο πρώτος που βρέθηκε στον δρόμο του ήταν ένας πειρατής με δύο στιλέτα σε κάθε χέρι. Δεν πρόλαβε καν να τα χρησιμοποιήσει καθώς ο Iroh τον πλησίασε ταχύτατα  αφήνοντας τον διπλωμένο στο έδαφος με μία δυνατή κλωτσιά στο στομάχι. Δόρατα πέταξαν πάνω από το κεφάλι του εναντίον των πειρατών που βρίσκονταν μπροστά του. Τα περισσότερα αποκρούστηκαν εκτός από ένα που βρήκε την γάμπα κάποιου εχθρού. Οι πειρατές επιτέθηκαν ουρλιάζοντας με μπροστάρη τον  Yurikah να κραδαίνει τα δύο του σπαθιά. Οι άντρες του χωριού ελευθέρωσαν τα κοκάλινα ρόπαλά τους και εφόρμησαν με λύσσα ενάντια στους αντιπάλους τους. Ακούστηκε ένας πυροβολισμός αφήνοντας έναν από τους πειρατές αιμόφυρτο στο χώμα. Η Jessica είχε αρχίσει την δουλειά της. O Iroh απέφευγε λεπίδες και μοίραζε μπουνιές ψάχνοντας παράλληλα τον Yurikah ο οποίος όμως δεν φαινόταν πουθενά. Μέσα στην αναμπουμπούλα της μάχης είχε καταφέρει να ξεγλιστρήσει αν και ο Iroh φανταζόταν τον προορισμό του.  Γρονθοκόπησε άλλον έναν πειρατή αφήνοντάς τον αναίσθητο και έτρεξε προς την πύλη όπου διεξαγόταν η κύρια μάχη.

Όπως το περίμενε, βρήκε δίπλα στην πύλη τον Yurikah να μονομαχεί με δύο τοξότες. Μάζεψε ένα πεταμένο σπαθί που βρήκε στον δρόμο του και τινάχτηκε σαν αίλουρος για να αντιμετωπίσει τον καπετάνιο. Ο τελευταίος κατάφερε με μία περίτεχνη κίνηση να κόψει ταυτόχρονα και τους δύο αντιπάλους του πριν γυρίσει για να αντιμετωπίσει τον Iroh. Τα σπαθιά συγκρούστηκαν με δύναμη στον αέρα κάνοντας το μπράτσο του Iroh να μουδιάσει. O Yurikah ήταν σαφέστατα πιο επιδέξιος ξιφομάχος όμως ο αντίπαλός του υπερείχε σε ταχύτητα. Τα δύο σπαθιά του πειρατή κινήθηκαν παράλληλα προς το έδαφος στοχεύοντας το στήθος του εχθρού τους. Ο Iroh πρόλαβε μετά βίας να σκύψει και στην συνέχεια επιχείρησε ένα χαμηλό πλάγιο χτύπημα το οποίο ο καπετάνιος απέκρουσε με ευκολία. Ακολούθησαν από τον Yurikah κατακόρυφες, δυνατές συνεχόμενες σπαθιές κάνοντας τον Iroh να οπισθοχωρήσει προσπαθώντας να τις αποκρούσει. Τα γόνατα του άρχισαν να λυγίζουν. Έπρεπε με κάποιον τρόπο και να κερδίσει το πλεονέκτημα και αυτό θα γινόταν μόνο αν στερούσε από τον αντίπαλό του τα σπαθιά.

Έπεσε στα πλάγια και σύρθηκε ευκίνητα στο έδαφος ώστε να κερδίσει λίγη απόσταση από τον πειρατή. Τα μάτια του τελευταίου είχαν αποκτήσει μία ημίτρελη όψη. Κακάρισε δυνατά πριν ξαναεπιτεθεί όμως δεν περίμενε την κίνηση του Iroh, ο οποίος εκτόξευσε δυνατά το σπαθί του ενάντια στον πειρατή. Ο τελευταίος απέκρουσε με ευκολία αλλά πριν το καταλάβει ο αντίπαλός του είχε καταφέρει να πλησιάσει επικίνδυνα. Με βλέμμα να βράζει από θυμό, ο Iroh έπιασε με τα δυο του χέρια του καρπούς του Yurikah και τους έστριψε με τόση δύναμη που έσπασαν. Μία κραυγή πόνου ακούστηκε πριν ο Iroh χτυπήσει με το κούτελο τον Yurikah στο στήθος. Ο πειρατής άρχισε να παραπατά μέχρι που δέχτηκε μία τελειωτική κλωτσιά στον κρόταφο και έπεσε ξερός στο χώμα.

Ο Iroh έμεινε για λίγο πάνω από τον αναίσθητο πειρατή βαριανασαίνοντας πριν ξεχυθεί ξανά στην μάχη σαν σίφουνας. Οι μπουνιές και κλωτσιές του άφηναν διπλωμένο στο χώμα όποιον πειρατή έβρισκαν μπροστά τους. Οι άντρες της φυλής, αν και ανεκπαίδευτοι για μάχη,  πολεμούσαν θαρραλέα. Η Jessica πυροβολούσε σπάνια φοβούμενη μην τραυματίσει κάποιο σύμμαχο, αλλά όταν το έκανε έβρισκε πάντα στόχο. Η μάχη φαινόταν να μην γέρνει υπέρ κάποιου μέχρι που οι πειρατές αντιλήφθηκαν πως ο καπετάνιος του είχε ηττηθεί. Το πλήγμα στο ηθικό τους ήταν καθοριστικό και μετά από λίγο άρχισαν να οπισθοχωρούν. Δυστυχώς όμως γι’αυτούς, επέλεξαν ως  δρόμο υποχώρησης εκείνο το έδαφος που ήταν σπαρμένο με τις παγίδες για ζώα. Όταν αυτές άρχισαν να τραυματίζουν βαριά τους αστραγάλους τους, οι πειρατές τράπηκαν σε άτακτη φυγή. Ο Iroh έδωσε εντολή στους άντρες του να  αποτελειώσουν τους εχθρούς με βέλη. Ελάχιστοι πειρατές κατάφεραν να ξεφύγουν. Όσοι αιχμαλωτίστηκαν από τους ιθαγενείς, ανάμεσά τους και ο Yurikah, θανατώθηκαν.

Μετά το πέρας της μάχης οι κάτοικοι τους χωριού άρχισαν να μετρούν τις πληγές τους. Είχαν υποφέρει βαριές απόλυες με δεκαεπτά από τους τριάντα άντρες να είναι νεκροί, όμως είχαν καταφέρει να νικήσουν. Όταν οι γυναίκες και τα παιδιά επέστρεψαν στο χωριό οργάνωσαν τις κηδείες των πεσόντων. Οι κάτοικοι ευχαρίστησαν από καρδιάς τον Iroh και την Jessica για την πολύτιμη βοήθεια τους, υποσχόμενοι να τους ανταμείψουν όπως μπορούσαν. Ακολούθησε ένα χλιαρό γλέντι μπροστά από την μεγάλη καλύβα του χωριού χωρίς κανένας να έχει ιδιαίτερη όρεξη. Ήταν τότε που ο Iroh βρήκε την ευκαιρία να ρωτήσει για εκείνο που είχε έρθει εξ’ αρχής στο νησί.

-Kuki, μήπως έχετε στην κατοχή σας κάποιο φρούτο του διαβόλου;
-Θέλεις φρούτο; Πάρε μπανάνα, είπε δίνοντας του μία.
-Όχι δεν κατάλαβες. Μήπως έχετε κάποιο περίεργο φρούτο; Χαλασμένο;

Το ύφος του Kukilomaniotaruti σκοτείνιασε απότομα. Έκανε νόημα στην Likungafyteroipo να έρθει κοντά του και της έδωσε κάποια εντολή. Φάνηκε φοβισμένη, με τα ανήσυχα μάτια της να κοιτούν μία τον Kukilomaniotaruti και μία τον Ιroh, αλλά υπάκουσε. Χάθηκε μέσα στη μεγάλη καλύβα και όταν επέστρεψε κρατούσε στα χέρια της κάτι μαύρο. Ο Kukilomaniotaruti το πήρε στα χέρια του και το έδειξε στον Iroh. Ήταν το φρούτο του διαβόλου! Είχε τα σχήμα αχλαδιού αλλά το χρώμα του ήταν μαύρο με ανάγλυφα αστεράκια.

-Αυτό ζητάς;
-Αυτό ακριβώς, πετάχτηκε η Jessica που φαινόταν για πρώτη φορά τόσο χαρούμενη.

Η Likungafyteroipo ψιθύρισε στην γλώσσα της έντρομη και ο Kukilomaniotaruti μετέφρασε.

-Το φρούτο είναι καταραμένο.  Είναι το κακό των θεών. Κανείς άντρας δεν πρέπει να το ζητά. Όμως, είπε κομπιάζοντας, αν θέλετε μπορείτε πάρετε. Δεν είναι ευγενικό δώρο από εμάς για εσάς αλλά μας βοηθήσατε.

-Ευχαριστούμε πολύ, απάντησε εγκάρδια ο Iroh ενώ το έπαιρνε στα χέρια του.

Το περιεργάστηκε για λίγο, νιώθοντας περηφάνια που είχε φέρει εις πέρας με επιτυχία την πρώτη του αποστολή και στη συνέχεια το παρέδωσε στην Jessica. Η κοπέλα το κράτησε στα χέρια της σχεδόν λατρευτικά, ψηλαφίζοντας το για αρκετή ώρα. Ο Iroh  αναγνώρισε το βλέμμα της. Ήταν αυτό της δίψας για δύναμη. Εάν της επιτρεπόταν η Jessica θα κρατούσε το φρούτο σίγουρα για τον εαυτό της.

Διανυχτέρευσαν στο χωριό και την επόμενη μέρα αποχαιρέτησαν τους κατοίκους και ξεκίνησαν προς τις βάρκες τους. Καθώς έβγαιναν από την πύλη ο Iroh δεν μπορούσε παρά να νιώσει γαλήνη. Για πρώτη φορά  ύστερα από πολλά χρόνια ένιωθε πως είχε κάνει κάτι για να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο.

ΤΕΛΟΣ

Επόμενη Ιστορία:

Όνομα χαρακτήρα: Iroh

P.o.M. Points: 19

Belli: 57.500

Τυχόν παρατηρήσεις: Πολύ ωραία ιστορία. Και ο αιφνιδιασμός στην μάχη και το κομμάτι με το Φρούτο στο τέλος μου άρεσαν. Ισχύει ότι στην αρχή ήταν πιο ήρεμων τόνων αλλά τελικά μου άρεσε που χρησιμοποίησε το κομμάτι με την αρκούδα ως "πάσα" για τις παγίδες.