[Τέλος-Αποστολή]Συμφωνία υπό τους 0 C [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

O Kaze αγνάντευε ήρεμος το παγερό γαλάζιο της θαλάσσης. Τα σύννεφα πύκνωναν στην περιοχή που εισέρχονταν, το κλίμα χειροτέρευε αλλά δεν έδειχνε σαν μια παροδική καταιγίδα από τις ξαφνικές που συναντούσαν κάθε τρεις και λίγο. Έδειχνε πιο μόνιμο, σαν να άλλαζε μπροστά στα μάτια του η εποχή του χρόνου και να εισέρχονταν με κάθε μέτρο μέσα σε έναν κόσμο με χειμώνα. Πράγματι ο κρύος άνεμος που γαργάλισε τον σβέρκο του επιβεβαίωνε τις υποψίες του, πλησίαζαν στον προορισμό τους. Πάνω στην ώρα, μία παρατεταμένη, διαπεραστική στριγκλιά ήρθε να ταράξει την ησυχία του από την μεριά της καμπίνας του καραβιού. Συνέχισε την πλοήγηση απτόητος, χρονομετρώντας από μέσα του. Δεν θα έκανε το ίδιο λάθος με την προηγούμενη φορά, όταν είχε εισβάλλει αιφνιδιασμένος μέσα στο δωμάτιο για να δει τι είχε συμβεί. Φτάνοντας στο νούμερο που είχε σημειώσει στο κεφάλι του, έδεσε πρόχειρα το πηδάλιο με ένα σχοινί και άνοιξε την πόρτα της καμπίνας. Η Shura βρισκόταν μισοξαπλωτή στο κρεβάτι, ασθμαίνοντας βαθιά, καταϊδρωμένη και τσιτωμένη. Στάθηκε σταυρώνοντας τα χέρια του στην πόρτα και την περίμενε να συνέλθει εντελώς. Την τελευταία φορά είχε ορμήσει με αποτέλεσμα παραλίγο να χάσει την ζωή του από το μαχαίρι που του πέταξε αυθόρμητα.

Η συνειδητοποίηση πλέον την έφτανε, θυμήθηκε που βρισκόταν αληθινά, ποια ήταν. Το ύφος της μετατράπηκε στο σκυθρωπό του Kaze και ύστερα πήρε την συνηθισμένη αμυντική της στάση. Πέταξε τα παπλώματα που είχαν τυλιχτεί γύρω της και τον προσπέρασε χτυπώντας τον με τον ώμο στην πορεία επίτηδες για να του πει να την παρατήσει. Εκείνος ρουθούνισε υποτιμητικά κουνώντας το κεφάλι του. Δεν θα άλλαζε ποτέ της, καλύτερα να μην ασχολιόταν άλλο. Όσες φορές την είχε πιέσει επί του θέματος, ποτέ δεν είχε πάρει εξήγηση. Εφόσον δεν την επηρέαζε σε κάποιο άλλο τομέα της ζωής της εκτός από τον ύπνο, δεν υπήρχε λόγος για συζητήσεις. Συνέχισε λοιπόν με την πλοήγηση μέχρι που η μύτη της Log Pose άρχισε όντως να δείχνει στεριά. Πρώτα από όλα διέκριναν τα βουνά, τα ψηλότερα σημεία, το περίεργο σχήμα των οποίων κέρδισε το όνομα του νησιού, του Drum Island. Πράγματι έδειχναν σαν τύμπανα που υψώνονταν σχεδόν κατακόρυφα στον κατάλευκο ουρανό. Αναγκάστηκαν να φορέσουν βαριά πανωφόρια για να μην τρέμουν, η θερμοκρασία έπεσε ραγδαία, κάνοντας τις αναπνοές του να βγαίνουν από το στόμα τους σε συννεφάκια.

Η Shura εκείνη την ώρα ετοίμαζε τα πράγματα τους, ενώ ο Kaze προσέγγιζε το λιμάνι ενός μικρού, χιονοσκέπαστου κόλπου. Από εκεί, με βήματα που εισχωρούσαν στο παχύ στρώμα χιονιού προσέγγισαν μια πόλη. Ελάχιστοι κάτοικοι κυκλοφορούσαν στους δρόμους, ακόμα και μια τόσο ψυχρή ημέρα όμως, ο αριθμός τους ήταν υπερβολικά μικρός. Και αυτοί, είχαν σκυμμένα τα κεφάλια στα βήματα τους, μην ανταλλάσσοντας κουβέντα ούτε καν με τους συμπολίτες τους. Οι δύο ταξιδιώτες αντάλλαξαν μερικά βουβά βλέμματα. Ο Kaze έδειχνε αγριωπός αλλά η κοπέλα τον αγνόησε αδιάφορα. Συνέχισαν την πορεία από τον κεντρικό δρόμο όπου το περισσότερο χιόνι είχε σκαφτεί στο πλάι για την διευκόλυνση τόσο της διάβασης ανθρώπων όσο και κάρων. Έξω από μία ταβέρνα υπήρχαν δεμένα μερικά ζώα για μεταφορές που έτρωγαν όπως έκαναν οι ιδιοκτήτες τους στο πιο ζεστό εσωτερικό. Το μέρος ήταν φιλικό αλλά καθόλου πρόσχαρο. Ο ιδιοκτήτης, ένας άντρας μεσαίου ύψους και ηλικίας τους υποδέχτηκε ευγενικά, χωρίς πολλά-πολλά, και τους έφερε να φάνε.
-Δεν φαίνονται να πανηγυρίζουν την επιστροφή της διοίκησης, σχολίασε χαμηλόφωνα ο νεαρός κλέβοντας διακριτικές ματιές στα πρόσωπα των κατοίκων. Ίδιο φαγητό για όλους, πενιχρές συναλλαγές. Φαντάζομαι σκληρή φορολόγηση. Ο τόπος ποτέ δεν άνθιζε αλλά αυτό καταντά καταθλιπτικό.

-Δεν είναι δουλειά μας αν είναι αγαπητός ή όχι ο Mushuru. Θα μπορούσε να διοργανώνει δημόσια μαστιγώματα και η Παγκόσμια Κυβέρνηση να τον ραίνει με ροδοπέταλα. Οι γνώμες μας δεν μετράνε! του τόνισε όπως είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν όταν έφταναν σε τέτοια θέματα.
Εκείνος έμεινε βουβός, σκεπτικός για το ποια θα ήταν η αντίδραση της αν της πρότεινε να κάνουν σκόπιμα άβολες τις διαπραγματεύσεις για να έχουν αργότερα δικαιολογία να αναλάβουν δράση εναντίον του τυράννου. Στο μεσοδιάστημα, η κοπέλα είχε ανοίξει συζήτηση με τον ιδιοκτήτη που τους έφερνε το λογαριασμό.
-Το κάστρο; Εννοείς το Drum Castle μάλλον. Ναι, βρίσκεται στην κορυφή του μεσαίου βουνού των Drum Rockies. Εϊναι το ψηλότερο, βλέπεις, και έχει γρήγορη πρόσβαση σε πολλά χωριά του νησιού. Αλλά δεν γίνεται να το πλησιάσεις. Είναι η κατοικία του ...άρχοντα του νησιού, του Mushuru.
Το μάγκωμα στην φωνή του όταν ανέφερε το όνομα του πρόδιδε φόβο και πίκρα. Έπειτα από αυτό δεν είχε άλλη διάθεση για κουβέντες, ούτε καν αφού διέκρινε το γενναιόδωρο φιλοδώρημα που του άφησε η κοπέλα πριν αναχωρήσουν.

Οι δυο τους ανασκουμπώθηκαν μέχρι τις μύτες για να τολμήσουν την εξόρμηση. Ευτυχώς ο ουρανός ήταν καθαρός και η πιθανότητα για χιονοθύελλα μικρή, η θέα που είχαν για τα βουνά μαρτυρούσε ελάχιστη απόσταση σχετικά με το μέγεθος ολόκληρου του νησιού. Ο δρόμος πέρα από την πόλη ήταν μοναχικός, μόνο έλατα έβρισκαν και ανά διαστήματα κάποιο μικρόσωμο ζώο που κρυβόταν πίσω από θάμνους ή σε τρύπες στο έδαφος.
-Αααα! γκρίνιαξε δυνατά η Shura μετά από ένα ξέπνοο φτάρνισμα. Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με την ζέστη αλλά αυτό το κρύο δεν αντέχεται!
-Μιλάς και εσύ που κυκλοφορείς ημίγυμνη τις μισές ημέρες! Τουλάχιστον εσύ μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις δυνάμεις σου, σαν αέριο δεν πρέπει να νιώθεις και πολλά! συμπλήρωσε βλέποντας την να ρουφά την μύτη της.
Ως αποτέλεσμα εξέλαβε μια δολοφονική ματιά που τον έκανε να απορήσει. Τέντωσε τα αυτιά του και συνειδητοποίησε ότι τους ακολουθούσαν. Δεν τόλμησε όμως να γυρίσει γιατί δεν ήξερε που ακριβώς ήταν. Σε μια προσποιητή χειρονομία της κοπέλας να της προσαρμόσει τον σάκο που την έσφιγγε, την πλησίασε και εκείνη του ψιθύρισε:
-Από τότε που φύγαμε από την πόλη. Τουλάχιστον δύο, πάω στοίχημα ότι είναι άνθρωποι του Mushuru.

-Δεν μας εμπιστεύεται, δεν ξέρει ποιοι ήμαστε και τι θέλουμε στο νησί του. Αλλά ούτε εσύ τον εμπιστεύεσαι, συμπέρανε με δεικτικότητα.
-Η απληστία δεν είναι καλός οιωνός για τις πρώτες συστάσεις! κατέληξε διπλωματικά και συνέχισαν τον δρόμο τους.
Σε όλη την πορεία δεν τους ενόχλησαν και εκείνοι συνέχισαν να προσποιούνται ότι δεν τους είχαν καταλάβει. Μέχρι που πράγματι κατάφεραν μετά από αρκετή διαδρομή να φτάσουν σε ένα μέρος όπου έστεκε ένας μηχανισμός που έμοιαζε με γραμμές από τρόλεϊ.
-Κι όπως πάντα, άτυχοι! σχολίασε δείχνοντας στις άδειες γραμμές.
Το μεταφορικό μέσο, που είχε προφανώς κατεύθυνση το κάστρο και θα μπορούσε να διευκολύνει αρκετά την ζωή τους, έλλειπε της θέσης.
-Αναγκαστικά θα σκαρφαλώσουμε εκεί πάνω με τις δικές μας δυνάμεις, ανέφερε αρκετά δυνατά, κατανοώντας το τεστ που τους επέβαλλε η διαδικασία.
Από την ανάβαση μέχρι και την έλευση στο κάστρο, κανείς δεν τους ακολούθησε, πράγμα που έδειχνε ότι οι "ουρές" τους είχαν άλλα μέσα για να δώσουν την αναφορά τους. Παρά το σχετικά μικρό χρόνο που έκαναν να φτάσουν, πολύ περισσότερο τους πήρε η αναρρίχηση. Ως αποτέλεσμα, τα άκρα τους είχαν ξυλιάσει από το κρύο ενώ το υπόλοιπο σώμα έκαιγε από την θέρμη της προσπάθειας.

Σε αυτή την καταπονημένη κατάσταση αντίκρισαν το Drum Castle. Ήταν μεγαλειώδες όπως και η θέση του, με ψηλούς πύργους, μεγάλα παράθυρα από όπου ξεπρόβαλαν κανόνια και αστραφτερή όψη κάτω από τον λευκό ουρανό. Γύρω από την κεντρική είσοδο υπήρχαν ένοπλοι φρουροί, εξοπλισμένοι με βαριές καμπαρντίνες για να αντέξουν τις ώρες τις σκοπιάς, που δεν σάλεψαν από τις θέσεις μέχρι να τους πλησιάσουν οι άλλοι δύο. Τους έκλεισαν απότομα την διέλευση, διαλύοντας την εντύπωση ότι είχαν γίνει παγοκολόνες.
-Απαγορεύεται η είσοδος κατ εντολήν του βασιλιά Mushuru!
-Μπορείτε να τον ενημερώσετε ότι ήρθαμε για να τον δούμε. Εκ μέρους της Παγκόσμιας Κυβέρνησης, πείτε του!
Στο άκουσμα των συστάσεων της, τα μάτια τους βλεφάρισαν λες και τους τίναξε ρεύμα, αλλά γενικά κατάφεραν να διατηρήσουν την αυστηρότητα τους. Ο ένας από τους δύο μετέφερε το μήνυμα και έπειτα από λίγο επέστρεψε, γνέφοντας τους να περάσουν.

Ο Kaze άκουσε για δεύτερη φορά το τρίξιμο της κεντρικής πόρτας, με τι δυσκολία την έκλειναν, και διέκρινε στο μάρμαρο του πατώματος σημάδια που έδειχναν ότι είχε μείνει μισάνοιχτη για πολλά χρόνια. Το λόγο γι αυτό αγνοούσε, το αποτέλεσμα όμως ήταν η ψυχρή ατμόσφαιρα του εξωτερικού να έχει φωλιάσει στο εσωτερικό, αναγκάζοντας όσους κυκλοφορούσαν έξω να διατηρούν τα παλτά τους και μέσα. Ένας τόσο μεγάλος χώρος ήταν σχεδόν αδύνατο να θερμανθεί, οπότε τα τζάκια παρέμεναν σβηστά. Ο ίδιος φρουρός του έδειξε το δρόμο, ανεβαίνοντας μερικά σκαλιά για ανώτερους ορόφους. Τελικά τους μετέφερε σε μία σάλα με περισσότερη ζέστη και ένα μακρύ τραπέζι στολισμένο με φιλόξενα εδέσματα και διακοσμητικά κηροπήγια. Στην κορυφή του τραπεζιού καθόταν ένας ψηλός άντρας, με περίεργο χτένισμα και μαύρα γένια. Δίπλα του στέκονταν από την μία ένας τύπος με μαύρα, φουντωτά μαλλιά και από την άλλη, ένας περίεργος τύπος με αξιολύπητη έκφραση που κρατούσε ένα σημειωματάριο στα χέρια του, έτοιμος να καταγράψει το οτιδήποτε.
-Καθίστε, παρακαλώ, τους έτεινε τις θέσεις. Οι άνθρωποι μου με ειδοποίησαν ότι ήρθατε να μιλήσουμε.

-Σας ευχαριστούμε, ακούστηκε η Shura με ευγενικό τόνο και ακόμα πιο απορημένος, ο Kaze την είδε να παίρνει θέση και να σερβιρίζεται σαν να μην έτρεχε τίποτα.
Βιάστηκε να ακολουθήσει το παράδειγμα της, αλλά σύντομα κατάλαβε. Η κοπέλα συμπεριφερόταν λες και μόλις είχαν φτάσει στο νησί, σαν να μην είχαν σταματήσει ποτέ σε εκείνη την πόλη όπου είχαν φάει ήδη και όπου είχαν δει τις συνθήκες ζωής των κατοίκων. Η εντύπωση πέρασε στον Mushuru που τους χάρισε ένα χαμόγελο.
-Τώρα θα ήθελα να ακούσω τον λόγο που σας έφερε σε αυτό το απόμακρο νησί.
-Μάλιστα, ξερόβηξε και συνέχισε με αυστηρό επαγγελματικό ύφος. Όπως σας ενημέρωσαν ήμαστε εδώ με μήνυμα από την Κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, χαιρετούν την επιστροφή σας ως ανώτερο άρχοντα του νησιού και ζητάνε την συμμετοχή σας ως μέλος την Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Η απεσταλμένη, αναφέρθηκε στον εαυτό της, θα παραμείνει μέχρι να οριστικοποιήσετε την επίσημη απόφαση σας και θα μεταφέρει το τελικό μήνυμα.

Όσο ανέκφραστη κι αν προσπάθησε να διατηρήσει την στάση της, οι αργές μεταβολές των εκφράσεων του Mushuru, καθώς άκουγε τα λόγια της, της έφεραν μια σαδιστική ευχαρίστηση. Την έκανε να καταλήξει σε ένα υποτίθεται ευδιάθετο, αλλά στην πραγματικότητα άκρως επικίνδυνο, χαμόγελο. Δεν ανταποδόθηκε, ο τόνος του όμως όταν ξαναμίλησε ήταν πιο συγκρατημένος, πιο υπολογιστικός.
-Και οι προϋποθέσεις για την έγκυρη συνθήκη;
-Περιλαμβάνει την στήριξη των δυνάμεων των marines όταν εκείνοι έρχονται στο νησί, την προμήθεια τους με εφόδια και τις επισκευές στα πλοία τους, τουλάχιστον μέχρι εκεί που μπορείτε να βοηθήσετε. Από εκεί και πέρα θα διατηρείται ταχτικές επικοινωνίες με την Κυβέρνηση, θα ακολουθείτε την γραμμή της και θα την στηρίζεται οικονομικά με κάποιους φόρους.
Πιο παρατεταμένη η σιωπή που επικράτησε, άφησε την Shura να απολαύσει με χαλαρότητα λίγο από το τσάι που σερβιρίστηκε και τον Mushuru να τον κόβει κρύος ιδρώτας.