Supernova? [Αρχή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Φύγαμε πλέον από το περίεργο νησί των Okama και βρισκόμασταν ήδη μερικές μόνο ώρες μακριά από το Sabaody Archipellago. Την προηγούμενη φορά που είχα βρεθεί εκεί ήμουν αρκετά πιο αδύναμος αλλά πλέον ήμουν σε μια εντελώς διαφορετική κατηγορία. Οι περιπέτειες μας στην Skypeia, αλλά και στο Elena Island ήταν κάτι παραπάνω από αρκετές για να μάθω να χρησιμοποιώ Haki σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, αν και ακόμα ήθελα αρκετή βελτίωση.
Σκοπός μας ήταν να μείνουμε όσο καιρό χρειαστεί για να κάνουμε μια ανανέωση στα τρόφιμα του πλοίου μας αλλά και να φτιάξουμε τυχόν μικρόπροβλήματα, ύστερα από αυτό θα ταξιδεύαμε και πάλι στο βασίλειο της Alabasta για να κάνουμε μια επίσκεψη στον Crocodile.

Πλέον δεν έβλεπα την ώρα να ξαναβρώ μπροστά μου εκείνα τα μηχανήματα της κυβέρνησης που έφεραν το όνομα Pacifista. Ήθελα να μετρήσω την εξέλιξη μου σε σχέση με την προηγούμενη φορά που είχα επισκεφτεί το όμορφο αλλά και ιδιαίτερα επικίνδυνο αυτό νησί.
Ώρες ώρες ήθελα να ήξερα τι σκέφτεσαι όταν κάθεσαι έτσι και κοιτάς το απέραντο μπλε της θάλασσας. Ακούστηκε η φωνή της Rangiku και τα χέρια της με αγκάλιασαν σφιχτά, γύρισα για λίγο και την κοίταξα αλλά ύστερα ξαναγύρισα το βλέμμα μου μπροστά.
Δεν είναι ότι σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο, απλά δεν βλέπω την ώρα να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα. Θέλω να αναμετρηθώ και πάλι με ανθρώπους της κυβέρνησης, όπως και να το κάνεις μου λείπει το κυνηγητό που ρίχναμε. Αλλά ξέρω πως όλα αυτά δεν είναι πλέον ίδια, δεν έχω ιδέα που είναι ο Alucard. Για την ακρίβεια δεν έχω ιδέα αν είναι ζωντανός ακόμα, πάει καιρός από τότε που είχε δώσει σημεία ζωής... Απάντησα τελικά...!

Εκείνη χαμογέλασε και έμεινε εκεί κοιτόντας το απόλυτο μπλε μαζί μου. Οι μέρες μας πάνω στο καράβι είχαν γίνει πλέον πολύ ήρεμες και χαλαρωτικές. Ο Ikkaku με τον Scar ήταν η μόνη πηγή "γέλιου" που είχαμε καθώς οι συνεχόμενοι καυγάδες τους συνεχίζονταν ακόμα. Ωστόσο από τότε που είχαμε "κατέβει" από την Skypeia τίποτα το ουσιαστικό δεν είχε συμβεί. Αν βέβαια μπορούσε να εξαιρέσει κανείς το γεγονός πως είχαμε συναντήσει εκείνο το ροζ νησί στον δρόμο μας. Η σκέψη του και μόνο μου δημιουργούσε μια ανατριχίλα στην πλάτη που πολλές φορές δεν με άφηνε να κοιμηθώ παρά μόνο όταν είχε πλέον πάει αρκετά αργά το βράδυ.
Kenshin, βλέπω ένα νησί μπροστά. Ένα νησί με μεγάλα δέντρα και μπρουμπρουλήθρες που βγαίνουν από το έδαφος... Ακούστηκε να φωνάζει ο Scar και λίγα λεπτά αργότερα εμφανίστηκε μαζί με τον Ikkaku. Οι δυο τους είχαν κάτι το διαφορετικό στο βλέμα τους, ήξερα ακριβώς τι ήταν αυτό το κάτι... Το ίδιο ακριβώς συναίσθημα είχε κατακλήσει και εμένα, ο αέρας μύριζε μπελάδες επιτέλους καθώς μπροστά μας απλωνόταν το τεράστιο νησί που κατέληγαν όλες οι διαδρομές του πρώτου μισού της Μεγάλης Γραμμής. Ο λόγος για το ένα και μοναδικό νησί με το όνομα: Sabaody Archipelago...!

Επιτέλους φτάσαμε!! Δεν βλέπω την ώρα να πιάσουμε λιμάνι..! Ξέρετε όλοι πως δεν θα σας πω να είστε "ήσυχοι", ας δείξουμε στον κόσμο τι αξίζουμε. Μόνο μην ξεχνάτε πως είμαστε πολύ κοντά στο αρχηγείο των Μαρίν, αν κάνουμε πολύ φασαρία θα έχουμε και απρόσμενες επισκέψεις! Οπότε λοιπόν θα σας δώσω μια εντολή: Καταστρέψτε τα πάντα γύρω σας... Είπα και ο ήχος που κάνει το κατάνα καθώς βγαίνει από την θήκη του ήχησε στα αυτιά μου σαν μια παλιά αλλά όχι ξεχασμένη μελωδία. Κοίταξα την μαύρη λεπίδα καθώς και την κατακόκκινη λαβή του σπαθιού μου, είχα καιρό να το χρησιμοποιήσω και το βάρος του φαινόταν λίγο περίεργο στο χέρι μου.
Να προσέχετε μόνο...! ΨΙθύρησα στο τέλος και με την άκρη του ματιού μου είδα τους δυο φίλους μου καθώς και την Rangiku να χαμογελάνε κρυφά.
Νομίζω ήρθε η ώρα να ανακοινώσουμε την άφιξη μας, τι λες και εσύ "αφεντικό"?
Θα συμφωνήσω με τον Ikkaku σε αυτό... Είπε ο Scar καθώς ελαφριές ηλεκτρικές εκκενώσεις γίνονταν στα χέρια του.
Πολύ καλά! Εμπρός λοιπόν!

Οι τρείς μας πλησιάσαμε την άκρη του πλοίου μας και κοιτάξαμε τα κτήρια που γίνονταν όλο και μεγαλύτερα καθώς πλησιάζαμε.
Sand Blades! Ακούστηκε να λέει ο Ikkaku και μονομιάς σημάδεψε τον ουρανό και εξαπέλυσε την δύναμη του φρούτου του. Άμμος άρχισε να πέφτει σε μορφή λεπίδων.
O Scar κίνησε τα χέρια του και μονομιάς ο ουρανός συνέφιασε, ένας δυνατός αέρας κούνησε το πλοίο μας και βοήθησε τις τεράστιες λεπίδες του Ikkaku να κινηθούν με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη προς το νησί.
Τς, υποθέτω πως δεν πρέπει να σας αφήσω να με ξεπεράσετε σε επίδειξη... Νομίζω πως θα παίξω σοβαρά μαζί σας.
Με κοίταξαν απορρημένοι αλλά και ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι συγχρόνως...
Zenshin Kibaku: Death Valley Μονολόγησα καθώς ύψωνα το κατάνα προς το Sabaody, έσφιξα την λαβή μου και ακούμπησα το άλλο μου χέρι στην λεπίδα. Ένα ελαφρύ σκίσιμο ήταν αρκετό για να γεμίσει με αίμα την όμορφη μαύρη λεπίδα. Έφερα το σκισμένο μου χέρι και έπιασα καλά την λαβή του σπαθιού μου.
Ο αέρας κόπηκε στα δύο με μια ελαφριά "φωνή" καθώς το θανατηφόρο κύμα κοφτερού αέρα που ξαπέστηλα προς το νησί μεγάλωνε όλο και περισσότερο.

Οι πρώτες κραυγές πόνου ακούστηκαν καθώς το νησί γινόταν κομμάτια από την επίθεση του Scar και του Ikkaku, τα κτήρια έπεφταν το ένα μετά το άλλο και ένα κύμα σκόνης κάλυπτε σιγά σιγά το τοπίο. Τότε όμως ήταν που άρχισε ο πραγματικός φόβος. Η σκόνη διαλύθηκε, τα κτήρια έγιναν θρύψαλα, οι φωνές τελείωναν κομμένες απότομα και μια σειρά από αλλεπάλληλες εκρήξεις έπερνε την θέση της στα δρόμενα.
Γύρισα την λαβή του κατάνα μου και η μαύρη λεπίδα άνοιξε στα δυο αποκαλύπτοντας τις θανατηφόρες χορδές που έκρυβε μέσα της.
Τα δάχτυλα μου έπαιξαν μια γρήγορη αλλά και διαπεραστική μελωδία καθώς πάτησα το πόδι μου στο λιμάνι, όσοι άνθρωποι είχαν απομείνει ζωντανοί πρόλαβαν να ουρλιάξουν πρωτού το κεφάλι τους σκάσει από την πίεση που του ασκήθηκε...
Δεν φτάνει μόνο τόσο, δεν θα ικανοποιηθώ μόνο με αυτό... Ούρλιαξα καθώς ένιωθα την τρέλα να παίρνει τον έλεγχο του σώματος μου. Η δίψα μου για αίμα δεν έλεγε να σβήσει καθώς ξεχύθηκα μπροστά και άρχισα να σφαγιάζω οποιονδήποτε έβλεπα στον δρόμο μου, δεν με ενδιέφερε αν ήταν άντρας ή γύναίκα, γιός ή κόρη... Όλοι βιώναν την παγωμένη μου λεπίδα, αυτοί που ήταν τόσο άτυχοι ώστε να παραμείνουν ζωντανοί έβλεπαν τις εκρήξεις, τους κεραυνούς και την άμμο να ακολουθούν πίσω μου, δίπλα μου, μπροστά μου....

Οι τρεις φίλοι αλλά και ακόλουθοι μου είχαν ξεχυθεί ο καθένας σε διαφορετικές κατευθύνσεις και έκαναν αυτό που ήξεραν καλύτερα από όλα... Ακολουθούσαν την εντολή του καπετάνιου τους.
Στην μεριά του Ikkaku:
Αχαχαχαχαχα, είναι πιο ωραίο από ότι το είχα φανταστεί... Τόσος πόνος, τόσος φόβος, τόση καταστροφή... Τελίκα είχε δίκιο ο Kenshin. Δεν ύπαρχει καλύτερη θέα από το να βλέπεις την ζωή να σβήνει από τα μάτια κάποιου άγνωστου..! Μονολόγησε καθώς με μια κίνηση τράβηξε όλη την υγρασία γύρω του και κάθε ίχνος ζωής πέθανε ακαριαία...
Κοντοστάθηκε για να θαυμάσει το έργο του αλλά όχι για πολύ, κάτι υπήρχε μπροστά του... Κάτι που του τράβηξε την προσοχή και έκανε την καρδιά του να σκιρτήσει από χαρά...
Δεν περίμενα να σας συναντήσω τόσο νωρίς... Ευτυχώς είστε πολλοί και θα το ευχαριστηθώ να σας σκοτώσω... Ούρλιαξε στην ομάδα των Μαρίν που μόλις είχαν ανοίξει πυρ εναντίων του...

Οι σφαίρες και οι οβίδες περνούσαν βροχή από μέσα του και κατέληγαν στον χώρο πίσω του προκαλώντας ακόμα πιο πολλές εκρήξεις.
Τα όπλα μας δεν κάνουν δουλειά εναντίων του, αυτός ο άνθρωπος είναι χρήστης Logia φρούτου του διαβόλου. Κινητή μονάδα, φέρτε πυρομαχικά και δίχτυα από Kairoseki. Φώναξε ένας αρκετά ψηλός άντρας που από ότι φαινόταν ήταν και ο Commander της ομάδος.
Νομίζετε πως θα σας αφήσω να μου ρίξετε με Kairoseki? Τς, κάνετε μεγάλο λάθος...
Με τα λόγια αυτά ο Ikkaku μετέτρεψε όλο του το σώμα σε άμμο και κινήθηκε στον άερα για να επιτεθεί στους αντιπάλους του. Όμως μια ακτίνα φωτός του έκοψε την φόρα και τον ανάγκασε να σταματήσει την επίθεση του για να μπορέσει να αμυνθεί.
Κοίταξε μπροστά ξαφνιασμένος και είδε το τεράστιο σώμα του κλώνου του Kuma να τον κοιτάζει. Το στόμα του άχνιζε από την ακτίνα που είχε μόλις ρίξει.
"Τς, αυτό μας έλειπε για να ολοκληρωθεί το σετ... Καλύτερα να στοχεύσω πρώτα αυτόν για να μπορέσω να πολεμήσω με την ησυχία δίχως να σκέφτομαι τις επικίνδυνες ακτίνες που ξερνάει..." Σκέφτηκε, αλλά οι Μαρίν είχαν άλλα σχέδια και μια σφαίρα καρφώκε στον δεξί του ώμο. Το σώμα του έγινε και πάλι κανονικό και ένιωσε την δύναμη του να τραβιέται από την ύπουλη επίθεση που είχε δεχθεί...

Τώρα είναι η ευκαιρία μας! PX-5 σκότωσε αυτό το καθίκι με μια από τις ακτίνες σου! Φώναξε ο Commander και το Pacifista ύψωσε την παλάμη του προς την μεριά του Ikkaku που είχε σχεδόν πέσει στο έδαφος από τον πόνο και την αδυναμία που του προσέφερε απλόχερα το Kairoseki από την ώρα που είχε μπει στο σώμα του.
Ένας κεραυνός έπεσε ανάμεσα τους και ο Scar εμφανίστηκε από το πουθενά κινούμενος με ένα κύμα αέρα, προσγειώθηκε μπροστά από τον Ikkaku και μονομιάς εξαπέλυσε άλλον έναν κεραυνό προς την ομάδα των Μαρίν που δεν είχε προλάβει ακόμα να αντιδράσει. Αρκετές κραυγές ακούστηκαν και μερικά σώματα έπεσαν στο έδαφος κυριολεκτικά ψημένα από τον ηλεκτρισμό.
Νόμιζα πως ήσουν καλύτερος από αυτό... Πως κατάφερες να πέσεις σε αυτό το λούκι από τώρα... Τς, με δυσκολεύει το γεγονός πως πρέπει να σε προσέχω λες και είσαι μωρό... Oi Ikkaku, με ακούς? Αναφώνησε νευριασμένος ο Scar.
Σε ακούω... Σκάσε όμως... Απλά ήταν τυχεροί με εκείνη την βολή, αυτό είναι όλο... Μπορώ ακόμα να σε σαπίσω στο ξύλο αν το θελήσω... Απάντησε με μια ψυχρή φωνή ο εξουθενιμένος Ikkaku...

Ο Scar έβγαλε ένα μαχαίρι και το κάρφωσε με δύναμη στον ώμο του Ikkaku, ο δεύτερος έβγαλε μια φωνή αλλά ήξερε πως έπρεπε να γίνει αν ήθελε να σωθεί... Η σφαίρα βγήκε από το σώμα και ευθύς ένιωσε την δύναμη του να επιστρέφει, η πληγή που είχε δημιουργηθεί επουλώθηκε ευθύς αμέσως χάρη στο φρούτο του.
Οι δυο τους στάθηκαν δίπλα δίπλα και εξαπέλυσαν αλλεπάλληλες επιθέσεις προς τους Μαρίν, το Pacifista είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης. Πράγμα που ανησυχούσε τόσο τον Ikkaku όσο και τον Scar...
Ωστόσο μερικοί μαρίν δεν ήταν αρκετοί για να πολεμήσουν τους δυο αυτούς άντρες και έτσι η μάχη έλειξε γρήγορα.
Πάμε, έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε. Πρέπει να φτάσουμε στο κέντρο της πόλης εκεί θα μπορούμε να δημιουργήσουμε πολύ μεγαλύτερο χαμό. Εκτός αυτού καλό θα είναι να εξαφανιστούμε τώρα που δεν μας βλέπει εκείνο το βρωμομηχάνημα, δεν νομίζω πως θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε ακόμα και αν πολεμάγαμε μαζί...
Μόνο ένας λόγος υπάρχει για να μας άφησε και να έφυγε... Εκείνος είναι κάπου εδώ κοντά... Αν κρίνω από τις φωνές και τις εκρήξεις είναι πολύ κοντά μας αυτή την στιγμή... Ίσως πρέπει να πάμε και να βοηθήσουμε με τον Pacifista...
O Kenshin είναι ικανός να καταστρέψει ολόκληρό το νησί μόνος του, σίγουρα μπορεί να διαλύσει εκείνο το έκτρωμα. Άλλωστε μη ξεχνάς πως θέλει να τους πολεμήσει μόνος του... Τα μάτια του δεν αστιεύονταν στο καράβι...!
Ο Ikkaku συμφώνησε με ένα νευρικό νεύμα και οι δυο άντρες άρχισαν να τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από τον καπετάνιο τους, προς το κέντρο της πόλης....

» [Αρχή - Βιβλίο] Deadlock! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Αρχή των πάντων [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» {Αρχή}Mafia{Τέλος} [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» {Αρχή} Κανίβαλοι {τέλος} [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» {Αρχή}Εκδίκηση {Τέλος} [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]