[Τέλος]Χορός μετά συνοδείας κυνηγών.

Τότε το σώμα μου χωρίστηκε και αντί για ένας υπήρχαν δύο "εγώ".Τα ξίφη του Alex έτσι δεν με πέτυχαν και πέρασαν ανάμεσα από τους δύο μου εαυτούς.Έβλεπα τα πρόσωπα τον αντιπάλων μου εκείνη την στιγμή.Ήταν και οι δύο μπερδεμένοι και ήταν λογικό άλλωστε.Παρόλα αυτά ο Alex που βρήκε πρώτος το κουράγιο του έστειλε για άλλη μια φορά τα ξίφη του εναντίων των δύο μου κλώνων.Παρόλα αυτά,εκείνα πέρασαν από μέσα του σαν να ήντουσαν φαντάσματα,πράγμα που τρομοκράτησε ακόμα περισσότερο τους αντιπάλους μου.
 Στην πραγματικότητα αυτό που μόλις είχα κάνει δεν είχε καμία σχέση με πολλαπλασιασμό ή κλώνους.Ήταν ακόμα μια παράπλευρη ικανότητα του Shadow Step.Το όλο θέμα ήταν ότι αποκτούσα τέτοια ταχύτητα που καθώς έτρεχα φαινόταν σαν να βρίσκομαι σε παραπάνω μέρη από ένα,καθώς τα μάτια των ανθρώπων δεν προλάβαιναν να αντιληφθούν την γρήγορη μετακίνηση μου και έτσι η εικόνα που είχαν από εμένα σε ένα άλλο σημείο παρέμενε και φαινόταν σαν να ήμουν σε δύο μέρη ταυτόχρονα.Έτσι όχι μόνο δεν ήξεραν που θα χτυπήσω,αλλά δεν μπορούσαν να με πετύχουν γιατί στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήμουν ακριβώς εκεί όπου φαινόντουσαν οι "κλώνοι" αλλά σε ενδιάμεσες θέσεις.Πίσω στο Island of Rare Animals είχα δει τον δάσκαλο Moriya να κάνει αυτή την τεχνική,βέβαια εκείνος μπορούσε να παράγει πολύ περισσότερους "κλώνους" από δύο.
 Έτσι λοιπόν οι αντίπαλοι μου δεν γινόταν να με πετύχουν ούτε να με εμποδίσουν.Είχα κερδίσει.Καθένας από τους κλώνους μου κινήθηκε προς έναν από τους δύο μου αντιπάλους.
-Δεν μπορείς να πιάσεις μια σκιά... ακούστηκε από τον ένα κλώνο.
-Γιατί μια σκιά είναι άυλη... ακούστηκε από τον δεύτερο μιας και δεν πρόλαβα να συμπληρώσω την φράση μου προτού μετακινηθώ.
 Οι αντίπαλοι μου προσπάθησαν να με μπλοκάρουν αλλά μάταια.Το ξίφος μου κουνήθηκε και εκείνοι έμειναν στις θέσεις τους ακίνητοι.Οι δύο μου κλώνοι σταμάτησαν από πίσω τους και τελικά ενώθηκαν πάλι στην μέση,στο σημείο όπου στεκόμουν εγώ.Έκλεισα τότε το ξίφος μου και στο σώμα του καθενός δημιουργήθηκε μια ουλή από το στήθος τους μέχρι κάτω.Έπειτα σωριάστηκαν στο έδαφος.Σίγουρα ήταν ότι πιο εντυπωσιακό μπορούσα να κάνω μέχρι τώρα,όμως το πρόβλημα ήταν πως για να το κάνω έπρεπε να χρησιμοποιήσω ενέργεια αρκετή σαν να έκανα τρία Shadow Step μαζί.Πλέον ήμουν άδειος από ενέργεια και μετά βίας στεκόμουν.Και το χειρότερο όλων ήταν πως ακόμα δεν είχα πολεμήσει τον αρχηγό τους,τον Jim.

Κοίταξα γύρω μου.Ήμουν τόσο απασχολημένος με την μάχη μου-λογικό άλλωστε-που δεν είχα γυρίσει ούτε λίγο να δω τι γινόταν γύρω μου.Από ότι φαινόταν μερικοί από τους κυνηγούς είχαν βάλλει στοίχημα σχετικά με το αποτέλεσμα της μάχης.Είδα μόνο κάνα δύο να εισπράττουν και καμιά δεκαριά να δίνει λεφτά.Υποθέτω δεν ήταν και πολλοί εκείνοι που στοιχημάτισαν υπέρ μου.Χαίρομαι που τους διέψευσα.
 Ο Jim έκανε μερικά βήματα μπροστά τότε και ξεχώρισε από το πλήθος.

Jim:

-Εντυπωσιακός... μου είπε και έκανε μια παύση.
-Λυπάμαι που αμφέβαλλα για τις ικανότητες σου.Εγώ ο ίδιος δεν μπορώ  να τα βάλλω και με τους δύο μαζί.Μου έδειξες την αξία σου. είπε και τράβηξε πίσω από την πλάτη του ένα μεγάλο ξίφος.
 Φαινόταν ότι από όποιον και να είχε φτιαχτεί είχε γίνει πολύ καλή και επαγγελματική δουλειά.Φαινόταν να είναι γερό ξίφος και η λαβή του ήταν περίτεχνα δημιουργημένη.Λίγο προτού αρχίσει η λεπίδα πετάγονταν ομοιόμορφα και από τις δύο άκρες δύο μυτερά φτερά περιτριγυρισμένα από κλαδιά με αγκάθια,ενώ στο κέντρο λαμπύριζε ένα αρκετά μεγάλο ρουμπίνι-θα έλεγα-.Εντυπωσιακή δουλειά.Δεν θα με πείραζε να είχα αυτό το ξίφος στην κατοχή μου,παρότι δεν χρησιμοποιώ τόσο μεγάλα όπλα.
 Ξαφνικά ένας δροσερός αέρας φύσηξε και με αναζωογόνησε κάπως.Παράλληλα η μπέρτα του Jim κουνήθηκε στο πέρασμα του ανέμου και γύρισε προς το μέρος μου,επιτρέποντας μου να δω ένα μεγάλο περίεργο σχήμα ζωγραφισμένο απάνω της.Παρότι δεν ήταν ίδιο με αυτά που είχε η Aira μου έφερε κάποια ομοιότητα.Συνήθως τέτοια σύμβολα είχαν σημασία για όποιον τα φορούσε.Ποιοι να ήταν άραγε αυτοί οι τρεις;Σίγουρα είχαν μεγάλη ιστορία να πουν για την ζωή τους.Δεν ήξερα τους ίδιους,αλλά ήμουν σίγουρος για αυτό.
-Είσαι έτοιμος για την μάχη μας; με ρώτησε και πραγματικά ένιωσα την ανάγκη να τον στραγγαλίσω.
 Με είχε κάνει να πολεμήσω και τους δύο του ακόλουθους ταυτόχρονα και έτσι ήμουν γεμάτος πληγές και άδειος από ενέργεια,μα παρόλα αυτά τώρα ήθελε να πολεμήσουμε;Ξέρω ότι είχα ήδη δεχθεί,αλλά που να πάρει στραβός είναι;Εκείνη την ώρα από μέσα μου έκανα τον κακό χαμό και έλεγα διάφορα για αυτόν.Απέξω από την άλλη έμενα ατάραχος όπως πάντα.
-Έτοιμος. του απάντησα ήρεμα,ενώ από μέσα μου τον έβριζα.

-Ο φίλος σου αν θέλεις μπορεί να συμμετάσχει.Ο δικός μου θα  το κάνει. και μου έδειξε με νεύμα τον αετό του.
 Έκανα νόημα στον Arashi να με πλησιάσει και έσκειψα να του μιλήσω στο αυτί.
-Είμαι σε κακό χάλι φίλε οπότε θα σε χρειαστώ οπωσδήποτε σε αυτή την μάχη... του είπα ...Για αρχή φρόντισε να προσέχεις αυτόν τον αετό μην μου προκαλέσει ζημιά,όμως να είσαι σε επιφυλακή.Παρακολούθαμε και όποτε βλέπεις να χρειάζομαι άμυνα όρμα στην μέση.Εγώ θα διώχνω τον αετό για σένα αν συμβεί αυτό.Εντάξει φίλε; τον ρώτησε και τότε σαν εκείνος να μου έγνεψε και ήξερα πως κατάλαβε.
 Έτσι και αλλιώς δεν είχα ποτέ πρόβλημα συνεννόησης μαζί του.Και μάλιστα καλύτερα που ήταν και αυτός εκεί.Έτσι η μάχη θα μπορούσε να κρατήσει λίγο.Δεν ήξερα τι δυνάμεις είχε ο αντίπαλος μου αλλά όσο δεν είχε ο ίδιος φρούτο μπορούσα να στηριχτώ στην ικανότητα του φίλου μου.
-Ωραία λοιπόν ξεκινάμε. αναφώνησε ο Jim και ο αετός του εκτοξεύτηκε στον ουρανό και κάνοντας μια βουτιά έδειχνε να με στοχεύει.
 Ο Arashi πήδηξε τότε άμεσα στον αέρα και το κεφάλι του συγκρούστηκε με αυτό του αετού ανακόπτοντας έτσι την βουτιά του.Παράλληλα ο Jim με πλησίαζε με ταχύς ρυθμούς.Έδειχνε ευέλικτος,μα παρότι θα τον απέφευγα εύκολα-τουλάχιστον έτσι πιστεύω-αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω όλη μου την ταχύτητα,στην κατάσταση μου με το ζόρι κινόμουν και έτσι σίγουρα θα μου έκανε την ζωή δύσκολη.Το χειρότερο όμως ήταν ότι δεν χρειαζόταν να με φτάσει για να μου επιτεθεί.Μόλις κάλυψε κάποια απόσταση απλώς τέντωσε το ξίφος του και εκείνο με έφτασε με ευκολία.Πήδηξα προς τα πίσω και έτσι το μόνο που κατάφερε να μου κάνει με εκείνο το χτύπημα ήταν μια γρατζουνιά στο κούτελο.
 Όμως όταν πάτησα ξανά κάτω ένιωσα τα γόνατα μου να λυγίζουν από μόνα τους και έτσι βρέθηκα να κάθομαι κάτω.Να πάρει η ευχή.Πραγματικά δεν άντεχα άλλο.Ο αντίπαλος μου με πλησίασε άμεσα και εγώ αναγκάστηκα να κάνω μια κολοτούμπα προς τα πίσω για να τον αποφύγω.Κοίταξα τον Arashi πιο πέρα που σαν να έπαιζε κυνηγητό με τον αετό και του σφύριξα.Εκείνος χωρίς να δει καν τι έκανε ο δικός του αντίπαλος γύρισε προς το μέρος μου και άρχισε να τρέχει.Ο αετός τον ακολουθούσε,ενώ ο Jim πλησίαζε εμένα.Όμως πραγματικά δεν άντεχα πολλά.
 Το ξίφος του εκτινάχτηκε στον αέρα στοχεύοντας με όμως τότε ο Arashi πρόλαβε και πήδηξε στην μέση κάνοντας το ξίφος να γυρίσει από εκεί που ήρθε και τον Jim από την απωθητική δύναμη να παραπατήσει προς τα πίσω.Ο αετός πλησίασε και εγώ εκτινάχτηκα στον αέρα στοχεύοντας τον.Φυσικά το πτηνό όντας πιο ευέλικτο στο στοιχείο του από εμένα σταμάτησε απότομα και άλλαξε κατεύθυνση αποφεύγοντας έτσι την επίθεση μου,όμως σημασία είχε που το εμπόδισα να επιτεθεί στον Arashi.
-Ώστε δεν είναι απλός λύκος έτσι; έκανε ο Jim με θαυμασμό.
-Όχι. του απάντησα και παρότι ελάχιστα με κρατούσαν τα πόδια μου πήρα την δεύτερη στάση του στυλ μου.

Αμέσως τότε κίνησε για άλλη μια φορά καταπάνω μου,ενώ ο αετός του τον ακολουθούσε από δίπλα.
-Κοντά μου Arashi. του είπα και μόλις ο αντίπαλος μου πλησίασε αρκετά πετάχτηκα απότομα μπροστά τραβώντας το ξίφος μου.
 Η κάθε μου κίνηση με σκότωνε-μα δεν μπορούσα να κάνω πίσω-και όταν λέω κάθε μου κίνηση το εννοώ.Ακόμα και που τράβηξα το ξίφος μου από την θήκη μου ήταν αρκετό για να ξεκινήσει ένα κύμα πόνου από το χέρι μου μέχρι την πλάτη μου.Παρόλα αυτά έβαλα όλη μου την δύναμη σε αυτή την κίνηση,όση μου είχε μείνει.Ο αντίπαλος μου όμως πρόλαβε και αφού έκανε ένα βήμα προς τα πίσω έβαλε το ξίφος του στην μέση μπλοκάροντας το χτύπημα μου.Με το που σταμάτησα όμως έκανα μια επιτόπια στροφή και με μια κλωτσιά έριξα κάτω τον αντίπαλο μου.
 Οι πληγές μου άνοιξαν ακόμα πιο πολύ ακαριαία και ένιωθα το αίμα να τρέχει ζεστό απάνω μου σε κάθε άκρη του σώματος μου.Όμως δεν σταμάτησα.Έτρεξα από πάνω του και με δύναμη κατέβασα το ξίφος μου.Εκείνος το μπλόκαρε για άλλη μια φορά και έπειτα το έσπρωξε με δύναμη-και λόγο της αδυναμίας μου-με ανάγκασε να κάνω βήματα προς τα πίσω ενώ εκείνος βρήκε την ευκαιρία να σηκωθεί.Κοίταξα παραδίπλα και είδα τον Arashi να χτυπιέται πάλι με εκείνον τον αετό και να τον κρατάει μακριά μου όπως του είχα πει,όμως παρόλα αυτά βρισκόταν αρκετά κοντά μου ώστε αν τον χρειαζόμουν να έφτανε έγκαιρα.
 Ο Jim ήρθε άλλη μια φορά και κατέβασε με δύναμη το ξίφος του προς το κεφάλι μου.Σήκωσα γρήγορα το δικό μου και το έβαλα στην μέση σταματώντας τον.
-Έχει φάει κάποιο φρούτο; με ρώτησε ο Jim καθώς κουνούσε το ξίφος του για μια ακόμα επίθεση από τα δεξιά αυτή την φορά.
-Ναι... ναι απάντησα-καθώς προφανώς αναφερόταν στον Arashi-ενώ παράλληλα ξαναμπλόκαρα την επίθεση του.
-Χαχα...Σίγουρα είστε ένα πολύ περίεργο και δυνατό δίδυμο.
-Σίγουρα είμαστε.
-Ξέρεις έχω απογοητευτεί κάπως...Τώρα τελευταία δεν βρίσκεις καλούς αντιπάλους εδώ στις αρχικές θάλασσες και αυτό με στεναχωρεί.Χαίρομαι που επιτέλους βρήκα έναν άξιο αντίπαλο.
-Καταλαβαίνω πως νιώθεις και σίγουρα είναι ευχάριστο και για εμένα να συναντώ κάποιον σαν εσένα και την ομάδα σου.
Και κάναμε όλη αυτή την συζήτηση ενώ παράλληλα συνεχίζαμε να πολεμάμε.

Ήμουν σε άσχημη κατάσταση και δεν είχα επιλογές για νίκη,έτσι αποφάσισα πως άμα ήθελα να καταφέρω κάτι έπρεπε να βρω την δύναμη να κάνω ακόμα ένα Shadow Step.Και να έπεφτα αναίσθητος μετά δεν θα υπήρχε πρόβλημα μιας και σε αυτό το νησί δεν είχα κάποιον άμεσο κίνδυνο να αντιμετωπίσω,άρα μπορούσα να το παίξω όλα ή τίποτα.Άλλη μια επίθεση του Jim ήρθε και εγώ επιστράτευσα όλη μου την δύναμη για να τον συγκρατήσω.Όμως δεν τα κατάφερνα και τελικά με ξεπέρασε στην κόντρα μας και βρέθηκα κάτω.
 Τότε ήταν που κάτι έπεσε από την τσέπη μου.Το μάζεψα και είδα  ότι ήταν ένα χάπι.Τότε αστραπιαία οι εικόνες άρχισαν να περνάνε από το μυαλό μου.Γύρισα πίσω στο Zanakand Island.Θυμήθηκα τον Sam και εκείνα τα παυσίπονα τα οποία ξεγελούσαν τον οργανισμό σου ότι δεν πονάς.Θυμήθηκα που το είχα χρησιμοποιήσει και πράγματι έκανε την δουλειά του για κάποιο διάστημα.Θυμήθηκα μάλιστα ότι είχα πάρει μια χούφτα από αυτά ώστε να τα έχω σε περίπτωση ανάγκη.Και παρότι τα περισσότερα τα είχα στο πλοίο μου είχε μείνει όπως φαίνεται απάνω μου ένα.Τι τύχη!
 Πέταξα το χάπι μέσα στο στόμα μου και το κατάπια.Τότε ήταν που άλλη μια επίθεση του αντιπάλου μου ήρθε.Κύλησα γρήγορα στο πάτωμα και αφού απομακρύνθηκα αρκετά σηκώθηκα όρθιος.Και πράγματι πλέον δεν ένιωθα τον πόνο.Ένιωθα ακόμα τις πληγές μου να ανοίγουν και το αίμα να κυλάει σαν ρυάκι μα δεν ένιωθα καθόλου πόνο.Ήξερα ότι όλο αυτό ήταν μια παραίσθηση και ότι αν συνέχιζα να πολεμώ θα βρισκόμουν σε πολύ χειρότερη κατάσταση-χα! όπως και τότε στο Zanakand...ωραία μέρα-όμως τώρα ήταν αργά για να αλλάξω γνώμη.
 Ο Jim τέντωσε το χέρι του και το ξίφος του τινάχτηκε σε μια ευθεία στοχεύοντας το στήθος μου.Τράβηξα άμεσα το δικό μου ξίφος και με μια απότομη κίνηση έσπρωξα το δικό του παραπέρα αφήνοντας τον εκτεθειμένο για μια άμεση επίθεση.Άρχισα να τρέχω καταπάνω του και με το που τον έφτασα κίνησα το ξίφος μου για τον ώμο του.Τότε τρία καρφιά πετάχτηκαν από την πανοπλία του στο σημείο εκείνο-στις  οποίες χτύπησε το ξίφος-μου και το έκαναν να ταλαντωθεί βίαια.

Για λίγη ώρα έμεινα ακίνητος χωρίς καμία πρόθεση να αντιδράσω και έτσι ο αντίπαλος μου βρήκε τον χρόνο να αντεπιτεθεί με μια γερή μπουνιά στο στομάχι μου,η οποία με έστειλε ξανά προς τα πίσω.Τι σόι δύναμη ήταν αυτή;Ήταν προφανές ότι δεν χρησιμοποιούσε τόσην ώρα όλη του την δύναμη και τις ικανότητες του εναντίων μου.Αλλά τι με ένοιαζε εμένα;Κακό δικό του.Έτσι μου έδινε περισσότερες ευκαιρίες για νίκη και σκόπευα να τις εκμεταλλευτώ στο έπακρο.Έβαλα λοιπόν το ξίφος μου στην θήκη του και για άλλη μια φορά στάθηκα απέναντι του περιμένοντας τον.
 Εκείνος κίνησε καταπάνω μου με αυξημένη ταχύτητα και κουνώντας το ξίφος του με δύναμη προς διάφορες κατευθύνσεις θέλοντας να μου κάνει παράλληλες επιθέσεις από διάφορα μέτωπα.Δεν είχε όμως και πολύ σημασία η στρατηγική του.Εφόσον πλέον είχα εξαλείψει τον παράγοντα "πόνο" μπορούσα ελεύθερα να χρησιμοποιήσω το κλασικό μου στυλ.Έτσι άρχισα να κινούμαι πέρα δώθε αποφεύγοντας κάθε του χτύπημα.
 Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να περιμένω μέχρι να χαμηλώσει τον ρυθμό του και τότε θα έβρισκα την ευκαιρία μου για αντεπίθεση.Παρόλα αυτά οι επιθέσεις του συνεχίζονταν για μερικά λεπτά και έτσι όπως πήγαινε δεν τον έβλεπα να κουράζεται ιδιαίτερα πράγμα που με ανησυχούσε.
-Akai έλα εδώ. φώναξε κάποια στιγμή.
 Ο αετός του τότε-όπως είχε κάνει πριν και ο Arashi όταν τον είχα φωνάξει-παράτησε αμέσως τον αντίπαλο του και άρχισε να πετάει προς το μέρος μας με μεγάλη ταχύτητα.Ο Arashi με την σειρά του άρχισε αμέσως να τον κυνηγά.Παρόλα αυτά ο αετός φάνηκε πιο γρήγορος και με το που μας έφτασε όρμησε καταπάνω μου προτού το επόμενο χτύπημα του Jim ήρθε.Έτσι με το που έκανα ένα βήμα να τον αποφύγω πλέον ο Jim με είχε βρει σε μία θέση και έτσι το χτύπημα του πάνω μου θα μπορούσε να είναι καθαρό.
 Όμως με το που πήγε να με χτυπήσει,ο Arashi τον έφτασε και τον δάγκωσε στο πίσω μέρος του δεξιού του αστραγάλου κάνοντας τον να χάσει την ισορροπία του και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία με ένα πισώπλατο βήμα να αποφύγω το χτύπημα του.

O Jim-όπως ήταν λογικό-έβγαλε άμεσα μια κραυγή πόνου και προσπάθησε με ένα βίαιο ταρακούνημα του ποδιού του να διώξει τον Arashi,αλλά όπως φάνηκε το μόνο που κατάφερε με αυτή του την κίνηση ήταν να πονέσει περισσότερο.Ο αετός του ήρθε άλλη μια φορά προς το μέρος μας,με προσπέρασε άμεσα και στόχευσε τον Arashi.Ο φίλος μου παρόλα αυτά φέρθηκε έξυπνα,και χωρίς να ανοίξει το στόμα του,με το που τον έφτασε ο αετός πήδηξε στο πλάι τραβώντας μαζί του και το πόδι του Jim.Έτσι όχι μόνο δεν χτύπησε ο ίδιος αλλά προκαλούσε ακόμα μεγαλύτερο πόνο στον αντίπαλο μου.
 Με μια γρήγορη κίνηση τον έφτασα και τραβώντας το ξίφος μου εξίσου γρήγορα τον έκοψα στην κοιλιά.Αυτό που δεν περίμενα ήταν η αντίδραση του.Παρ'όλη την κατάσταση του πρόλαβε και προτού απομακρυνθώ με χτύπησε και εκείνος στην πλάτη,όμως ευτυχώς χάρις το χάπι δεν ένιωσα τον πόνο που θα ένιωθα κανονικά και έτσι μπόρεσα να συνέλθω γρήγορα.Ο αετός του Jim επιτέθηκε άλλη μια φορά στον Arashi όμως εκείνος με το ίδιο τέχνασμα με πριν τον ξαν' απέφυγε.Όσο ο φίλος μου έμενε γραπωμένος στο πόδι του αντιπάλου μου μου έδινε πολύ καλές ευκαιρίες για επίθεση.Όμως όπως φάνηκε δεν θα έμενε για πολύ.
 Ξέροντας ότι δεν μπορούσε να τραυματίσει τον Arashi με το όπλο του,ο Jim επειχήρησε να του επιτεθεί με τα χέρια.Και δυστυχώς πέτυχε διάνα.Το φρούτο του Arashi του επέτρεπε να απωθεί μόνο τα άψυχα αντικείμενα τα οποία έρχονταν κατά πάνω του άρα το χέρι του Jim δεν υπήρχε κάτι να το σταματήσει.Γύρισε απότομα το σώμα του και με μια μπουνιά στην πλάτη του Arashi τον έκανε να τον αφήσει και ο φίλος μου παραπάτησε λίγο από τον πόνο.Την ίδια στιγμή επέστρεψε και ο αετός του και βρίσκοντας τον Arashi απροετοίμαστο τον χτύπησε και εκείνος.
 Εκείνη την στιγμή  ο θυμός μέσα μου άρχισε να βράζει.Δεν είχε σημασία πως φαινόμουν εξωτερικά.Εσωτερικά είχα ανάψει και είχα την επιθυμία να τρίψω την μούρη του Jim στο πάτωμα.

Ξαφνικά ένιωσα ζέστη να περιβάλλει...Έξαψη...Μια έντονη μουντή αύρα άρχισε να ξεπροβάλλει γύρω μου πράγμα που έκανε τον Jim να ανοίξει ασυναίσθητα το στόμα.
-Δεν έχει σημασία τι θα κάνεις σε εμένα...Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα με χτυπήσεις...Μα κανείς δεν χτυπάει τον Arashi...Όχι όταν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. είπα σχεδόν φωνάζοντας και πάτησα το πόδι μου μπροστά με όλη μου την δύναμη.
-ΑΑΑΑΑ...Shadow Step-Two Petals. και εξαφανίστηκα ακαριαία.
 Ήταν αδύνατον πλέον για αυτόν να αντιδράσει.Δεν με έβλεπε και όπου και να πήγαινε θα τον πρόφτανα.Στην τελική βέβαια δεν πρόλαβε να κουνηθεί καν. Εμφανίστηκα από πίσω του και έκλεισα το ξίφος μου.Δύο ουλές σχηματίστηκαν τότε στο στήθος του και τον έκαναν να γονατίσει.Πραγματικά με ανάγκαζαν να δείξω τα χαρτιά μου σήμερα.Χάρις την ταχύτητα από το Shadow Step μπορούσα να κινηθώ αρκετά γρήγορα ώστε να κάνω παραπάνω από ένα χτυπήματα ταυτόχρονα.Φυσικά το καλύτερο μου ήταν δύο,ενώ η επίθεση του δασκάλου μου,το Petal Storm,δεν είμαι σίγουρος πόσα χτυπήματα μαζί ήταν μιας και ποτέ δεν μου είπε.
 Με το που σταμάτησα αίμα πετάχτηκε από το στόμα μου και λέρωσε το πάτωμα γύρω μου και λίγο τα πόδια μου.Πόσο χαιρόμουν που είχα πάρει εκείνο το χάπι και δεν ένιωθα το πόνο.Όμως δυστυχώς δεν μπορούσα να μην νιώθω και την κούραση η οποία είχε αρχίσει να με καταβάλλει για τα καλά πλέον.Κοίταξα τον αντίπαλο μου και τον είδα να σηκώνεται.Φαίνεται πως λόγο της κατάστασης μου τα χτυπήματα μου δεν ήταν τόσο δυνατά όσο ήταν κανονικά και έτσι δεν είχα καταφέρει να τον αποτελειώσω.

Δεν είπε τίποτα παρά μόνο έκανε νόημα στον Akai να απομακρυνθεί.Κοίταξα τον Arashi και του είπα το ίδιο.Κανείς δεν μιλούσε...Κοιταζόμασταν και περιμέναμε πότε θα έκανε ο άλλος την κίνηση.Όπως φαινόταν τώρα θα δινόταν το τελειωτικό χτύπημα.Πήρα την δεύτερη μου στάση ενώ ο Jim παρέμενε ακίνητος...Συνεχίζαμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον σιωπηλά.Τότε ήταν που κάποια στιγμή ένας από τους κυνηγούς από το πλήθος φώναξε...
-Άντε τι κοιταζόσαστε...Πολεμήστε.
 Ένα μαχαίρι έφυγε τότε από το χέρι του Jim και καρφώθηκε στον ώμο του κυνηγού ο οποίος έμπηξε μια φωνή,η οποία παρόλα αυτά σταμάτησε απότομα.Το ίδιο απότομα σταμάτησαν και όλοι οι υπόλοιποι θόρυβοι.Μέχρι και οι ψίθυροι είχαν πάψει.Όμως ο διαγωνισμός κοιτάγματος μας δεν έλεγε να τελειώσει.Τότε όμως ήταν που κάποια στιγμή ο Jim σήκωσε το ξίφος του προς τα πάνω και εκείνο άρχισε να λάμπει.Μια λάμψη διαφορετική και πολύ πιο δυνατή από εκείνη που έβγαζε το δόρυ της Aira.Λες και το ξίφος του εξέπεμπε φως του ήλιου.
-Ας το τελειώσουμε Shadow. μου είπε.
-Κανένα πρόβλημα. του απάντησα και λύγισα το σώμα μου προς τα μπρος.
-Heaven's Light-Angel Beam...
-Shadow Step-Elusive Shadow. ξεφωνίσαμε ταυτόχρονα.
 Μια ακτίνα φωτός έφυγε από την λεπίδα του με στόχο εμένα.Παρότι με ένα Shadow Step υπέθετα ότι μπορούσα να την αποφύγω,στην κατάσταση όπου βρισκόμουν ακόμα και το Shadow Step ήταν πολύ πιο αργό και έτσι προτού εξαφανιστώ η ακτίνα του πρόλαβε και με πήρε στον ώμο δημιουργώντας μου μια τρύπα.Παρόλα αυτά πίεσα τον εαυτό μου και έκανα το βήμα.Εξαφανίστηκα και εμφανίστηκα για άλλη μια φορά πίσω του.Με το που έκλεισα το ξίφος μου μια ουλή ακόμα σχηματίστηκε αυτή την φορά στον δικό του ώμο και λίγο στο πλευρό του.

Παρότι στην πραγματικότητα στόχευα για το στήθος του η ακτίνα του με είχε κάνει να παρεκτραπώ από την θέση μου και έτσι το χτύπημα μου βρήκε εντελώς διαφορετικό σημείο του.Για άλλη μια φορά το αίμα άρχισε να κυλάει από το στόμα μου και πλέον δεν μπόρεσα να μείνω όρθιος.Κάθισα γονατιστός κάτω και έβαλα τα χέρια μου μπροστά από το στόμα μου,κάνοντας τα έτσι μούσκεμα.
 Ο Jim με πλησίασε και έβαλε το χέρι του πάνω στον ώμο μου απαλά.
-Ήταν πολύ καλή μάχη... μου είπε και χαμογέλασε ...Παρότι ήσουν σε αυτήν την κατάσταση μπόρεσες και πολέμησες με τέτοια δύναμη και πάθος που ήταν τρομακτικό.Παρόλα αυτά δεν αρκεί αυτό για να με κερδίσεις,εξάλλου δεν χρησιμοποίησα καν όλες μου τις δυνάμεις.Μην ανησυχείς όμως.η μάχη ήταν άδικη οπότε θα σου δώσω την ευκαιρία να ξαναπολεμήσουμε κάποια άλλη φορά.Α! και...συγνώμη για τον Arashi.Πάντως μην ταράζεσαι δεν τον χτύπησα πολύ δυνατά.
-Το εκτιμώ...Και όσο για την επανάληψη...σίγουρα την θέλω.
-Σου είπα μην ανησυχείς...θα την έχεις. μου απάντησε και μου έδωσε το χέρι του.
 Το έπιασα και εκείνος με βοήθησε να σηκωθώ.Τότε σαν να του ήρθε ξαφνική επιφοίτηση μου είπε.
-Τι θα έλεγες για μια ακόμα μάχη τώρα;
-Μια ακόμα μάχη τώρα; μα καλά ήταν τρελός,ψυχάκιας;Τι;
 Έχε χάρη που δεν μπορούσα αλλιώς μπορεί να του έδινα καμιά καρπαζιά.
-Τι έχεις στο μυαλό σου; τον ρώτησα.
 Εκείνος γέλασε και γύρισε προς τους κυνηγούς.
-Ε Kairiken...Τι θα έλεγες να βάζαμε ένα στοίχημα;
-Τι στοίχημα;
-Προτείνω μια μάχη.Εσύ και οι άντρες σου εναντίων εμού,των δικών μου και του Shadow.Αν κερδίσετε θα ξεχρεώσεις αυτόματα το χρέος σου σε εμένα,αν χάσετε τα πράγματα θα μείνουν όπως έχουν.Τι λες;
 Ο Kairiken δεν το σκέφτηκε καν και λογικό άλλωστε.Δεν έχανε και τίποτα οπότε γιατί να αρνηθεί.
-Εντάξει φίλε μέσα.
 Και μάλλον ήμουν ο μόνος που ανησυχούσα-εσωτερικά πάντα-.