[Τέλος] An unexpected place [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Ήμουν στην ανοιχτή θάλασσα και έβλεπα να είναι πολύ ήρεμη η θάλασσα, ψάρια έβλεπα παντού. Έβλεπα τόσο πολλά οποί άρχιζα να πεινάω σε κάποια στιγμή. Έκανα συνέχεια κουπί ώστε να πάω γρήγορα στο επόμενο νησί αλλά όχι ότι μερικές φορές έκανα. Που και που άφηνα το ρεύμα να  πάει την βάρκα στο επόμενο νησί κιόλας άλλα όταν κάνω κουπί προχωρώ πιο γρήγορα. Αυτή την στιγμή όμως είχα αφήσει το ρεύμα, η θάλασσα να με πάει στο επόμενο νησί επειδή ήμουν στην βάρκα ξαπλωμένος. Όλη αυτή η διαδρομή με κουράζει κάπως για αυτό, και για αυτό το λόγο μακάρι να είχα ένα κανονικό καράβι για να μην έχω τέτοιο πρόβλημα. Μπορεί να ήταν ήρεμη η θάλασσα αλλά κουνιόταν κάπως η βάρκα. Σηκώθηκα για στιγμή πάνω και κοίταξα να δω μήπως πλησιάζω σε κανένα νησί αλλά ακόμη να δω κάτι. Έτσι μετά κάθισα κάτω στην βάρκα και έβαλα το χέρι μου στην θάλασσα για να πάρω λίγο νερό. Αφού πήρα λίγο νερό, το έριξα στην φάτσα μου για να πλυθώ.
-Αααααα, καλή ξεκουράσει ήταν αυτή!!!! Είπα έντονα και μετά πήρα ξανά το κουπί για να προχωρήσω πιο μπροστά μπας και βρω κανένα νησί  στον ορίζοντα. Από την στιγμή που πείρα ξανά το κουπί είχαν περάσει γύρω στα 20 λεπτά και όλη αυτή την ώρα δεν έβρισκα κανένα νησί. Από την στιγμή που είχα φύγει από το mirrorball πρέπει να είχε περάσει περίπου στην μια μέρα. Δεν το έβαλα όμως κάτω, συνέχισα να κάνω κουπί. Έκανα κουπί πάρα πολύ και τελικά είχα βρει ένα νησί στα ανοιχτά.

Έκανα πιο γρήγορα κουπί μετά ώστε να πάω γρήγορα εκεί πέρα. Περάσαν γύρω στα 30 λεπτά και είχα φτάσει κοντά στο λιμάνι του νησιού, το θέμα ήταν ότι δεν ήξερα ποιο νησί ήταν και για αυτό θα πρέπει να το εξερευνήσω λιγάκι. Βγήκα από την βάρκα, έδεσα το σκοινί της βάρκας στο πάσσαλο και μετά πήγα να εξερευνήσω λίγο το νησί. Περπάταγα στα μονοπάτια του νησιού αλλά κάπως μου έμοιαζαν πολύ γνωστά, φαινόταν πιο πολύ σαν χωρίο παρά σαν μια πόλη. Συνέχιζα να κάνω ακόμη βόλτες στους δρόμους του νησιού και κάποια στιγμή είδα ένα κορίτσι οπού έμοιαζε πολύ για την αδερφή μου την Nagi. Μόλις είδα εκείνο το κορίτσι άρχιζα να μου λείπει η Nagi άλλα δεν πρέπει να είμαι έτσι, ακολούθησα τον δρόμο του πειρατή. Ξαφνικά όμως έτσι όπως περπάταγα άκουσα το όνομα μου να το φωνάζει κάποια, γύρισα να δω ποια ήταν και είχα δει να είναι εκείνο το κορίτσι που πέρασα από δίπλα της πριν.
-Hayate!!!! Φώναζε και χαιρόταν, ερχόταν προς τα εδώ με ανοιχτές αγκαλιές εκείνο το κορίτσι άλλα δεν καταλάβαινα τι είχε γίνει, πως ήξερε το όνομα μου και γιατί ερχόταν έτσι κατά πάνω μου. Της είπα μετά εγώ.
-Ποια είσαι δεν σε ξέρω, όταν είπα έτσι ήταν σχεδόν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
-Πέρασαν τόσα χρόνια και δεν θυμάσαι τη μικρή αδερφή σου???? Μου έλεγε καθώς είχε μερικά δάκρυα στις άκρες των ματιών της. Σίγουρα δεν θα ξεχνούσα την μικρή αδερφή μου άλλα τι σχέση είχε η αδερφή μου με αυτή, δεν καταλάβαινα γιατί είχε πει πως ήταν η αδερφή μου. Η αδερφή μου είναι στο σπιτικό μου νησί, τι δουλειά έχει εδώ πέρα δεν ήξερα.

Μονο μια εξήγηση θα υπήρχε, θα είχε έρθει σε αυτό το νησί η Nagi. Το θέμα όμως πως θα είχε έρθει, σύμπτωση δεν θα είναι για να με βρει τόσο γρήγορα, από την άλλη όμως μπορεί να ήρθε για δουλείες εδώ πέρα.
-Είσαι η Nagi έτσι??? Αν είσαι, τι δουλειά έχεις εδώ πέρα, μην πεις με ακολούθησες έμενα και εφτασες ως εδώ πέρα... αν ήταν στα αλήθεια η nagi μπορώ να πω πως είχε μεγαλώσει πολύ από την τελευταία φορά που την είχα δει και σε πολλά σημεία του σώματος της είχε μεγαλώσει αρκετά.
-Εεεεε, για πιο πράγμα μιλάς, δεν πήγα πουθενά... το ακριβώς αντίθετο έγινε, γύρισες πίσω εσύ.... πως και έτσι???? Όταν μου είπε έτσι δεν μπόρεσα να το πιστέψω, αντί να πάω στο επόμενο νησί πήγα πίσω στην πατρίδα μου.
-Οχ θεέ μου!!!! Φώναξα κάπως δυνατά και αμέσως το έβαλα στα πόδια, έτρεχα πολύ γρήγορα και όσο έτρεχα έβλεπα ένα σωρό κτήρια οπού μου ήταν πολύ γνωστά και δεν μπορούσα να αρνηθώ ότι είχα έρθει πίσω στο νησί μου επειδή ότι έβλεπα τα θυμόμουν από παλιά. Καθώς έτρεχα σταμάτησα για μια στιγμή απέξω από ένα κτήριο, το κοίταξα και την στιγμή που είδα ποιο κτήριο ήταν παρά λίγο να πέσω κάτω.
-Δεν γίνεται αυτό που βλέπω.... πως είναι δυνατόν....γιατί είμαι έξω από το σπίτι μου?!?!?!? Είπα φωνάζοντας καθώς είχα δάκρυα στα μάτια.

Καθώς είχα δάκρυα στα μάτια μου τότε είδα να βγαίνει κάποια κηρία από το κτήριο. Ότι και να ήθελα να πιστέψω αυτή την στιγμή ήταν μάταιο επειδή από την στιγμή που βγήκε έξω η κηρία όλες οι ελπίδες μου διαλύθηκαν, η κηρία που είχε βγει έξω ήταν η μάνα μου.
-Όλα τελείωσαν, γιατί γύρισα πίσω?!?!?!? Είπα φωναχτά, μετά ήρθε η μάνα μου κατά εδώ και με βάρεσε στο κεφάλι.
-Τι κάνεις??? Της είπα αγριεμένος, εκείνη δεν φοβήθηκε καθόλου. Ήταν πολύ λογικό όμως, είναι η μάνα μου όσο τρομερός και να γίνω δεν θα με φοβάται πότε.
-Εγώ τι κάνω, εσύ τι κάνεις... τι είναι αυτή η άφησα??? Ξέρω έφυγες για να γίνεις πειρατής αλλά πως και έχεις μόνο 2.000.000 επικήρυξη τόσο καιρό που είσαι έξω?!?!?!? Μπορεί να μην την είχα φοβίσει εγώ άλλα εκείνη αυτή την στιγμή κάπως με τρόμαζε έτσι όπως έκανε.
-Ε δεν φταίω εγώ αλλά ήταν κάπως δύσκολες εποχές τότε που βγήκα για πειρατής, α και η επικήρυξη εκείνη πρέπει να είναι πρόσφατη, όταν της το είπα έγινε πιο έξαλλη μετά.
-Αλλά μην φοβάσαι τώρα θα αρχίσω και θα κάνω άνω κάτω όλο τον κόσμο, μου έχουν δημιουργήσει προβλήματα πολλά η κυβέρνηση και για αυτό το λόγο θα τους εξολοθρεύσω!!!! Είπα περήφανα.

-Καλά άμα είναι έτσι τότε εντάξει, άλλα φρόντισε να πάρεις πιο πολύ ώστε να είμαι περήφανη για το γιο μου εντάξει??? Εντάξει είναι λίγο περίεργο μια μάνα να λέει έτσι για το γιο της άλλα έμενα δεν με ένοιαζε γιατί και να μου έλεγε το αντίθετο εγώ δεν θα έκανα το αντίθετο άλλα αυτό που είχα βάλει ήδη σε στόχο. Την καταστροφή της κυβέρνησης. Είδα μετά να έρχεται προς τα εδώ η Nagi.
-Αδερφέ!!! Ήρθε ξανά πάνω και με αγκάλιασε, πριν είχα φύγει από εκεί που ήμουν μαζί της και της έλειψα ήδη.
-Εντάξει εντάξει πως κάνεις έτσι, τουλάχιστον μια μέρα θα μείνω, σταμάτα επιτελούς λίγο, όταν της το είπα έκατσε φρόνιμα αλλά άρχισε να λυπάται για λίγο.
-Εεεεε, γιατί να φύγεις πάλι, τόσα χρόνια είχα να σε δω και θα φύγεις πάλι με την πρώτη???? Δεν ήταν πως δεν καταλάβαινα τι έλεγε αλλά έπρεπε να φύγω επειδή είναι το καθήκον μου να φύγω.
-Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγω, είμαι πειρατής τώρα πια... όταν της είπα έτσι ησύχασε λιγάκι.
-Μάνα θα μπω λίγο μέσα ώστε να ξεκουραστώ και μετά θα κάνω καμία βόλτα... της είπα και μπήκα μετά μέσα στο σπίτι, η αλήθεια ήταν ότι μου είχε λείψει λίγο το σπίτι μου ασχέτως ότι δεν ήθελα να γυρίσω πίσω τόσο νωρίς. Λογικό κιόλας, αν γυρίσω πίσω τότε πως θα μπορέσω να ολοκληρώσω τον σκοπό μου. Αφού μπήκα μέσα το κοίταξα να δω μήπως και έχει αλλάξει άλλα δεν είχα δει κάποια αλλαγή, ήταν σαν το παλιό κάλο σπίτι μου. Πήγα στις σκάλες μετά, της ανέβηκα και έφτασα στο δωμάτιο μου. Μπήκα μέσα και το είδα να είναι καθαρό, περίμενα να ήταν γεμάτο στην σκόνη επειδή έλειπα τόσο καιρό αλλά μάλλον θα το καθάριζε η μάνα μου.

Έκλεισα μετά την πόρτα του δωματίου μου και πήγα να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου. Επειδή έλειπα τόσο καιρό μου είχε λείψει το δωμάτιο μου και γενικά το κρεβάτι. Όταν πήγα να ξαπλώσω στο κρεβάτι δεν ξάπλωσα απλώς άλλα βούτηξα στο κρεβάτι μου λες και είμαι στην θάλασσα, όλο αυτό τον καιρό που ήμουν στην ανοιχτή την θάλασσα είχα νιώσει τόσα πολλά κύματα οπού με έκανε να μου λείπει και η θάλασσα κιόλας. Αλλά αυτό που ήθελα να κάνω πάνα πολλα ήταν ένα πράγμα, να σφάξω ένα σωρό marine. Τόσο πολύ μίσος είχα καλλιεργήσει μέσα μου οπού ήθελα αυτή την στιγμή να σφάξω marine, δεν ήξερα όμως από τι δημιουργηθηκε. Άραγε επειδή έγινα πειρατής και πείρα το πνεύμα του κακού πειρατή που του αρέσει να σκοτώνει τους αντιπάλους του, όποιοι και να είναι αυτοί. Κάπως έτσι ένιωθα, άλλα δεν έλεγα όχι, μου άρεσε. Καθώς ήμουν ξαπλωμένος σιγά σιγά τα μάτια μου άρχιζαν να κλείνουν. Μέτα από 5 λεπτά είχαν κλείσει εντελώς τα μάτια μου. Την στιγμή που κοιμόμουν σκεφτόμουν στον ύπνο μου πως θα ήταν αν κάνω το σκοπό μου αλήθεια, μετά για πιο πράγμα θα πολεμάω, θα έχω γίνει άραγε ένας σπουδαίος πειρατής??? Ήμουν όλο σκέψεις καθώς κοιμόμουν, το πιο σημαντικό ήταν όμως αν τα καταφέρω και για να τα καταφέρω θα χρειαστώ συντρόφους. Πάλι καλά που γνώρισα την Rosalie στο Mirrorball, θα έχω ήδη στα σίγουρα ένα μέλος για να μπει στο πλήρωμα οπού θα φτιάξω αλλά αν δεν έχω και άλλους, μπορεί να μην ζήσω επειδή η θάλασσα είναι πολύ επικίνδυνη, ειδικά η Grand Line οπού είχα ακούσει πολλές φορές στα ταξίδια που έκανα. Το μέλος οπού θα χρειαζόμουν πάνα πολλα θα ήταν έναν πλοηγό επειδή μπορεί να ξανά συμβεί κάτι σαν και αυτή την φορά, κάτι το απαράδεχτο.

Η ώρα πέρναγε σαν νεράκι και εγώ κοιμόμουν πολύ βαθιά, είχα κουραστεί τόσο πολύ από τα ταξίδια μου που δεν με ξύπναγε κανείς και τίποτα. Από κάτω ακουγόταν μια φασαρία και όσο πέρναγε η ώρα τόσο πιο πολύ δυνατά ακουγόταν. Και μετά από 10 λεπτά ακούστηκε κάποιος να βαράει την πόρτα πολύ δυνατά οπού είχε κοπανίσει στον τοίχο την πόρτα με δύναμη, ήταν σχεδόν έτοιμη να σπάσει. Δεν ήταν όμως αυτό αρκετό, ο ίδιος που είχε κοπανίσει την πόρτα στον τοίχο είχε ένα τύμπανο και διάφορα άλλα όργανα οπού τα κοπάναγε για να κάνει φασαρία. Κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί τόσο μεγάλη φασαρία όταν κοιμάται κάποιος, το ίδιο και εγώ, από την πολύ την φασαρία ξύπνησα. Ο τρόπος που ξύπνησα όμως ήταν πολύ άγριος. Είχα σηκωθεί πάνω με φωνές και αγριάδες και πείρα στα χέρια μου το σπαθί.
-Ποιος είσαι?!?!?!? Δεν πειράζει όποιος και να είσαι θα σε σκοτώσω για αυτό που μου έκανες!!!! Είπα και ήμουν έτοιμος να πάω να επιτεθώ σε εκείνον, από την τσαντίλα δεν είχα δει ποιος ήταν. Πριν όμως φτάσει το σπαθί πάνω του είχα δει καθαρά ποιος ήταν και σταμάτησα κατευθείαν.
-Σε παρακαλώ μην με σκοτώσεις, απλώς ήθελα να σε ξυπνήσω... έκλαιγε και με παρακάλαγε ενώ είχα σταματήσει ήδη, ήταν η αδερφή μου και από αυτή την πράξη μου κατάλαβα ότι έχω γίνει ένας πολύ βίαιος άνθρωπος οπού σκοτώνω όποιον με ενευριασει. Μπορεί και για αυτό να θέλω να σκοτώσω τους marine επειδή με ενευριαζουν.

Πήγα να την κάνω να ηρεμήσει μετά επειδή είχα φόβο μήπως με μισήσει, δεν θα έχει όμως άδικο, έχω γίνει ένα τέρας.
-Συγνώμη, δεν ήθελα να το κάνω σε σένα αυτό το πράγμα, είσαι η μικρή αδερφή μου... απλά όλα τα ταξίδια που είχα κάνει είχα δει τόσα πολλά πράγματα που έχω αλλάξει κάπως, ήλπιζα να με συχωρέσει αλλά δεν είναι κάτι οπού μπορεί να με συχωρέσει τόσο εύκολα. Μπορεί κάποιος να με κλείσει φυλακή για αυτό το πράγμα, αλλά όχι μόνο για αυτό άλλα και για πολλά άλλα που έχω κάνει όλο αυτό το καιρό.
-Εντάξει σε συγχωρώ αφοί είσαι ο μεγάλος αδερφός μου, έλεγε καθώς σκούπιζε τα δάκρυα από τα μάτια της. Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα να με συχωρέσει τόσο εύκολα αφού αυτό που της έκανα ήταν κάτι το ασυγχώρητο. Άκουγα μετά κάτι βήματα να έρχονται προς τα εδώ.
-Τι φασαρίες ακούγονται από εδώ πέρα, και τι φοράς Nagi??? Είχε αποδεχθεί τελικά ότι ήταν η μάνα μου, νόμιζα ότι ήταν κανένας κλέφτης και ερχόταν να μας επιτεθεί.
-Τι θες, μην μας φοβίζεις έτσι... τίποτα δεν συμβαίνει, πήγαινε κάτω και κανε τις δουλείες σου, είπε η nagi στην μάνα. Προσπαθούσε να με υπερασπιστεί η Nagi επειδή η μάνα μπορεί να το έκανε και θέμα αν άκουγε τι είχε συμβεί.
-Εντάξει άμα είναι έτσι, σε λίγο θα σας φωνάξω να έρθετε κάτω για να φάτε, είπε και έφυγε, πήγε κάτω να τελειώσει τις προετοιμασιες για το φαγητό.

Εμείς καθίσαμε πάνω και περιμέναμε μέχρι να μας πει να πάμε κάτω για να φάμε. Ήμασταν πάνω γύρω στα 30 λεπτά, περιμέναμε τόσο πολύ και είχε αρχίσει η κοιλιά μου να γουργουρίζει. Είχα επιθυμήσει το φαγητό της μάνας μου. Ξαφνικά ακούγαμε κάτι βήματα στις σκάλες. Πήγα να δω ποιος ήταν και είδα ότι ήταν η μάνα.
-Λοιπόν ελάτε, το φαγητό είναι έτοιμο!!! Μας το είπε και κατέβηκε κάτω. Πήγα κάτω το ίδιο και η Nagi για να φάμε. Καθίσαμε στις καρέκλες, η nagi ήταν έτοιμη να φάει από μόνη της άλλα την σταμάτησα για να κάνουμε την προσευχή μας.
-Κύριε, σε παρακαλούμε ευλόγησε για τα φαγητά που μας έδωσες και κανε το όνειρο μου να βγει αλήθεια, αμήν! Κανονικά δεν έπρεπε να την πω εγώ επειδή είμαι ένας κακός και δεν ζητάω λύτρωση για αυτά που έχω κάνει, αφού τελείωσα την προσευχή πείρα το πειράξουν και άρχιζα να τρώω. Όπως ακριβώς το είχα καταλάβει, τίποτε άλλα δεν ήταν τόσο νόστιμο όσο της μάνας μου. Περάσαν 10 λεπτά και το είχα καταβροχθησει όλο το φαγητό, η κοιλιά μου είχε φουσκώσει πολύ.
-Λοιπόν αφού έφαγα θα βγω έξω και θα πάω μια βόλτα, είπα και πήγα να βγω άλλα θυμήθηκα τότε να πάρω μαζί μου το σπαθί πριν βγω ώστε να το έχω μαζί μου για όλες τις στιγμές. Πήγα πάνω, το πείρα, μετά κατέβηκα κάτω και άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου. Έφυγα και έκλεισα μετά την πόρτα.

Αφού είχα φύγει από το σπίτι μου εξερευνούσα για μια ακόμη φορά το χωρίο μου, ήθελα να δω μήπως υπάρχει τίποτα καινούργιο αλλά όσο και να έψαχνα δεν έβρισκα κανένα καινούργιο κτήριο η κάτι οπού να έδειχνε ότι είναι καινούργιο. Αφού δεν είχα τίποτε άλλο να κάνω πήγα προς το μπαρ της Makino, δεν ήξερα αν με θυμάται ακόμη η αυτό το χωριό γενικά να με θυμάται. Αν για κάποιο λόγο με θυμάται θα είναι επειδή έχω επικήρυξη, αυτό το πράγμα όμως με έκανε να χαίρομαι άλλα την ίδια στιγμή ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα επειδή δεν με θυμούνται σαν τον Hayate άλλα σαν τον πειρατή Hayate. Αφού εφτασα στο μπαρ μπήκα μέσα και έψαχνα μια θέση για να κάτσω. Είχε έρθει μια γυναίκα και μου πρόσφερε μια θέση, έκατσα και περίμενα να έρθει κάποιος η κάποια για να παραγγείλω. Μετά από 20 λεπτά είχε έρθει μια κηρία οπού ήταν η makino, ευχόμουν να με θυμηθεί αλλά όχι σαν τον πειρατή Hayate αλλά σαν έμενα.
-Τι θα θέλατε κύριε??? Με ρώτησε αλλά μπορεί να είπε αυτό και όχι " Hayate εσύ είσαι, χρόνια και ζαμάνια ρε συ " επειδή είναι η δουλειά της και δεν επιτρέπεται να συζητά με τους πελάτες. Έτσι και εγώ έκανα πως ήρθα σε ένα μπαρ για να φάω, να πιω και να διασκεδάσω.
-Έχετε καθόλου σαλάτες??? Αν ναι μπορειτε να μου πείτε τι???
-Ναι έχουμε, και είναι τα εξής...χωριάτικη, αγγουροτομάτα, μαρούλι (φρέσκο κρεμμυδάκι, άνηθο), ρόκα με Παρμεζάνα (προαιρετικά με λιαστή τομάτα), φέτα (με λαδορίγανη ή χωρίς), μελιτζανοσαλάτα, τυροσαλάτα.
-Ωραία τότε μια αγγουροτομάτα, μπορείτε να φέρεται και λίγο κρασί μαζί με την σαλάτα???
-Αμέσως!!!! Μου είπε και έφυγε αμέσως για να ετοιμάσει την σαλάτα, κάπως θλιμμένος ήμουν που δεν με είχε αναγνωρίσει αλλά ούτε σαν έμενα αλλά ούτε και σαν τον πειρατή Hayate.