[Τέλος] Marine η Πειρατές ? [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Έτρεξα κατά πάνω τους και τους έκανα επίθεση. Εκείνοι την απέφυγαν αλλά δεν είχα σταματήσει εκεί πέρα, έκανα πολλαπλές επιθέσεις οπού δεν μπορούσαν να τις αποφεύγουν όλες. Τους είχα κάνει τραύματα σχεδόν σε όλο τους το σώμα, ας ήταν και λίγα τραύματα. Ο χοντρός τα είχε πάρει λίγο και ήρθε ξανά προς τα μένα, αποφάσισα ότι πρέπει να τους αποτελειώσω μια και καλής για να μπορέσω να πάω ο ίδιος να δω τι γίνεται. Καθώς ήρθε μπροστά μου, πήγε να μου δώσει μια κλωτσιά στην κοιλιά μου αλλά την απέφυγα και ταυτόχρονα έκανα επίθεση με το σπαθί μου στο πόδι του. Αυτή η πράξη που έκανα είχε ως αποτέλεσμα να του το κόψω το πόδι, εκείνος σπαρταρούσε στον πόνο μετά. Άρχιζαν να φοβόντουσαν οι άλλοι όταν είδαν να κόβεται το πόδι του και να τρέχουν ένα σορό αίματα.
-Τώρα είναι η σειρά σας!!! Οι τριγύρω άρχισαν να με φοβούνται σιγά σιγά από τον τρόπο που φερόμουν.
Φοβόντουσαν αλλά παρόλα αυτά ήρθαν ξανά πάνω μου και μου έκαναν επίθεση. Την στιγμή που μου έκαναν επίθεση είχαν βάλει το σπαθί μου πάλι για άμυνα, μετακίνησα μετά το σπαθί προς τα δεξιά ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία για να επιτεθώ. Και με μια γρήγορη έτσι όπως παρά λίγο να πέσουν κάτω πάω και τους καρφώνω το σπαθί στο στήθος οπού μπόρεσε και χώρεσε μέχρι και τρεις, ο τέταρτος είχε επιζήσει αλλά αμέσως άρχισε να τρέχει.

Δεν μπορούσε να κινηθεί άλλο αφού του είχα κόψει το πόδι, έπρεπε όμως μην κάνω καμία χαζή κίνηση και τον σκοτώσω επειδή πρέπει να μάθω κιόλας κάποια πράγματα. Τον έπιασα από τον λαιμό και άρχισα να του κάνω ερωτήσεις.
-Πες μου τώρα γιατί σε έριξε αυτός από εκεί πάνω, τι έχει κάνει?!?!?! Δεν απάνταγε και έπρεπε να το παίξω κάπως σκληρός. Του έδινα ένα σωρό σφαλιάρες αλλά δεν ένιωθε τίποτα, δεν είχα άλλη επιλογή από το να τον εκβιάσω με το σπαθί. Πήρα το σπαθί και του το έβαλα στο λαιμό.
-Αν είναι να με σκοτώσεις καν το τώρα, δεν θα σου πω τίποτα!!!! Μου είπε έντονα αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορώ να κάνω επειδή θα χάσω τις πληροφορίες. Τον ρώταγα συνέχεια και συνέχεια αλλά δεν μου απάνταγε καθόλου. Αυτό γινόταν εδώ και 10 λεπτά, και κάποια στιγμή έτσι όπως εξακολουθούσα να τον ρωτάω ξαφνικά δεν ακουγόταν καθόλου. Κοίταξα να δω τι είχε γίνει. Είχα διαπιστώσει ότι είχε δαγκώσει την γλώσσα του ώστε να μην πει τίποτα, δεν ήξερα τι να κάνω. Τότε σκέφτηκα κάτι, να ψάξω παντού εκείνον, πάλι καλά που θυμόμουν πως έμοιαζε ώστε να τον βρω με ευκολία

Ο άλλος πια είχε πεθάνει, τον άφησα εκεί πέρα και έφυγα να πάω να βρω τον άλλον. Καθώς πήγαινα θυμήθηκα ότι άφησα κιόλας πίσω τον Hound, έτρεξα μετά αμέσως πίσω. Όταν τον βρήκα του είπα ότι.
-Λοιπόν Hound, πάω να βρω τον άλλον που έριξε τον χοντρό, δεν είχε καμία αντίρρηση με αυτό που είπα. Έτσι έφυγα και πάλι από εδώ και ξανά πήγα να ψάξω για τον άλλον. Έψαχνα παντού αλλά δεν έβρισκα κανένα ίχνος του, μετά μπήκα μέσα σε ένα στενό δρομάκι οπού φαινόταν κάπως περίεργο. Καθώς περπατούσα στο δρομάκι άκουσα κάτι φωνές να έρχονται προς τα εδώ, κρύφτηκα αμέσως πίσω από κάτι σκουπίδια. Όταν κοίταξα καλά να δω ποιος ήταν νόμιζα ότι έβλεπα οφθαλμαπάτες. Ήταν εκείνος οπού έψαχνα, δεν έπρεπε να κάνω καμία κίνηση όμως επειδή θα με καταλάβαινε, και για αυτό κάθισα να ακούσω τι λένε.
-Λοιπόν τελικά τι θα γίνει θα μου πεις τι θα κάνεις? Δεν καταλάβαινα για πιο πράγμα μιλούσε αλλά αν καθόμουν να ακούσω λίγο πιο πολύ μάλλον θα καταλάβω.
-Καλά καλά θα σου πω, πήγε λίγο πιο κοντά να του το πει στο αυτί. Για μένα όμως ήταν κάπως δύσκολο να τους ακούσω.
-Το βράδυ θα σκοτώσουμε όλους ανθρώπους που υπάρχουν σε αυτό το νησί μαζί με τους marine.

Σχεδόν είχα κοκαλώσει όταν το άκουσα. Επίσης επειδή δεν μπορούσα να τους ακούσω καλά έπεσα πάνω στα σκουπίδια με αποτέλεσμα να πέσουν κάτω. Αφού έπεσαν κάτω είχα πλέον αποκαλυφθεί. Πέρασαν γύρω στα 2 με 3 λεπτά μέχρι να με πάρουν χαμπάρι, έβγαλαν τα σπαθιά τους αμέσως όταν με είδαν. Σηκώθηκα αμέσως και έβγαλα και το δικό μου αλλά δεν έπρεπε να τους επιτεθώ. Ο σκοπός που είχα βάλει τώρα ήταν μόνο ένας. Να μάθω γιατί θέλουν να τους σκοτώσουν.
-Περίμενε!!! Γιατί θέλετε να τους σκοτώσετε? Όταν τους ρώτησα κατάλαβαν ότι είχα ακούσει για ομιλία τους οπού δεν έκατσαν φρόνημα άλλο πια. Ήρθε κατευθείαν ο ένας πάνω μου, έκανε μια κάθετη επίθεση. Την είχα αποφύγει πηγαίνοντας ένα βήμα πίσω, όσο και να ήθελα να κάνω επίθεση,να τους βγάλω τα εντόσθια, δεν έπρεπε επειδή έπρεπε να μάθω το γιατί.
-Δεν έχουμε τίποτα να σου πούμε, άντε χάσου, η μάλλον άντε πέθανε!!! Μου είπε και ξανά ήρθε πάνω μου, έτσι όπως ερχόταν μπήκε στην μέση ο άλλος και τον σταμάτησε.

Ήθελε να με σκοτώσει ο άλλος. Από την πράξη του φίλου του είχε θυμώσει πάρα πολύ οπού ήταν έτοιμος να σκοτώσει τον ίδιο τον φίλο του.
-Λοιπόν πες μου τι άκουσες και θα σε αφήσουμε, δεν είχα ακούσει και πολλά πράγματα αλλά αυτό που άκουσα ήταν πολύ σκληρό και έπιανε λες είχε πει πάρα πολλά.
-Λες και θα σου πω, εσύ πες πρώτα, γιατί είχες ρίξει εκείνο τον χοντρό κάτω?
-Ήταν άχρηστος για αυτό, δεν καταλάβαινα το γιατί. Δεν μου φαινόταν καθόλου άχρηστος σε μένα, το αντιθέτω όμως ήταν, πολύ δυνατός.
-Ότι και να άκουσες πρέπει να σε σκοτώσω αλλιώς μπορεί να συμβεί τίποτα, ο διπλανός του χαιρόταν πολύ.
-Νομίζεις ότι θα μπορέσεις να με σκοτώσεις, σκότωσα εγώ ο ίδιος εκείνο τον χοντρό, δεν είχε τρομοκρατηθεί καθόλου.
-Ώστε έτσι ε? Τότε πρέπει να ξέρεις ότι αυτός ήταν ένας από τους πιο αδύναμους, αντί να κάνω εκείνους να τρέμουν, άρχιζα να τρέμω ο ίδιος.

Μπορεί να έτρεμα αλλά δεν φοβόμουν να τους κάνω επίθεση. Για μια στιγμή κράτησα το σπαθί μου γερά και έκανα μια οριζόντια επίθεση σε εκείνον. Εκείνος την απόφυγε, την είχε αποφύγει αλλά είχα πετύχει τον φίλο του. Όλο του το σώμα είχε κοπεί στα δυο λες και ήταν ένα φύλο χαρτί. Δεν είχε δώσει κανένα σημάδι λύπης ότι πέθανε ο φίλος του, ήταν το ακριβώς αντίθετο δεν τον ένοιαζε καν.
-Ώστε έτσι φέρεσαι στους δικού σου ε? Αν είναι άχρηστοι τους πετάς έξω!!! Δεν είχα πια τρόμο αλλά το αντίθετο, ήμουν τόσο νευριασμένος οπού ήθελα να τον σκοτώσω πάρα πολύ.
-Ναι και τι σε πειράζει αυτό!!!! Είπε γελώντας μανιακά. Δεν κρατήθηκα άλλο και του ξανά επιτέθηκα. Εκείνος είχε σκύψει αλλά μπόρεσα ξανά να του επιτεθώ κάνοντας μια σβούρα. Έτσι όπως έκανα την σβούρα κάποια στιγμή του έκανα μια οριζόντια επίθεση, είχε καταφέρει να βάλει το σπαθί του σαν άμυνα. Έβαλε μετά δύναμη και με έσπρωξε προς τα πίσω. Δεν ήξερα τι να κάνω, ήταν ποιο δυνατός από τι πίστευα, έβαλα το χέρι μου από πίσω και είχα πιάσει ένα μαχαίρι, οπού μου είχε δώσει την ιδέα να του το πετάξω χωρίς να το δει. Ήξερα αν έκανα κάτι τέτοιο θα ήταν το ίδιο σαν να ήμουν δειλός, δεν είχα άλλη επιλογή όμως. Ερχόταν να μου κάνει επίθεση, το ίδιο και εγώ. Καθώς τα σπαθιά είχαν συγκρουστεί πάμε μια πίσω. Έτσι όπως πηγαίναμε πίσω, πετάω το μαχαίρι με δύναμη προς τα πάνω του

Δεν μπορούσα να δω καλά επειδή είχε σηκωθεί πολύ σκόνη. Πήγα πιο μπροστά ώστε να κοιτάξω αν έκανε τίποτα. Όταν πήγα να δω, είχα δει το μαχαίρι μου να ήταν καρφωμένο στην κοιλιά του. Έτρεχε αίμα πάρα πολύ, πάλι καλά όμως που πέθανε.
-Και να με σκοτώσεις δεν θα κάνεις τίποτα, όλοι οι σύντροφοι μου θα έρθουν και θα βάλουν σε εφαρμογή το σχέδιο, είπε εκείνος. Δεν μπορούσα να τον κάνω να μου πει πιο πολλές λεπτομέρειες. Προσπαθούσα να τον πίσω να μου πει αλλά τίποτα, και σε μια στιγμή τον πίεζα πάρα πολύ οπού από την πολύ την πίεση δάγκωσε την γλώσσα του. Δεν είχα μπορέσει να μάθω αυτό που ήθελα, δεν ήξερα τι να κάνω πια. Πήγα μετά πίσω στο ξενοδοχείο. Όταν έφτασα μπήκα γρήγορα μέσα, πήγα προς τα πάνω στο δωμάτιο μου και μπήκα μετά μέσα. Ξάπλωσα για λίγο στο κρεβάτι και άρχιζα να σκεφτόμουν τι θα κάνω, δεν μου ερχόταν τίποτα παρά μόνο να καθίσω να περιμένω μέχρι το βράδυ και τότε να πάρω δράση. Δεν ήξερα κιόλας για ποιο λόγο ανησυχούσα για εκείνους. Αφού είμαι ένας πειρατής και να πάνε να δολοφονήσουν όλο το νησί δεν είναι καθόλου δικιά μου δουλειά. Ένιωθα έτσι αλλά και πάλι το σώμα μου ήθελε να πάει να τους σώσει, το γιατί δεν το ήξερα.

Καθώς ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι άρχιζε και με έπαιρνε ο ύπνος. Δεν πήρε πολύ ώρα ώσπου κοιμηθώ. Κοιμόμουν γύρω 30 στα λεπτά και ξαφνικά ακούω ένα θόρυβο. Σηκώθηκα, πήγα άνοιξα την πόρτα και είδα τον Hound έξω. Του πα να μπει μέσα μετά.
-Τι έγινε ρε Hayate? Γιατί δεν πήρες κανένα τηλέφωνο με το den den mushi οπού σου είχα δώσει, μου είχε πει αλλά δεν θυμόμουν κανέναν να μου είχε δώσει κάποιο den den mushi. Αφού μου το είπε έψαξα καλά τα πράγματα μου , βρήκα ένα den den mushi.
-Αυτό? Τον ρώτησα.
-Ναι αυτό, πως και δεν το είχες βρει όλη αυτή την ώρα, που είχες πάει όταν έφυγες? Με ρώταγε συνέχεια, ήξερα πως έπρεπε να του πω τι συνέβη αλλά μπορεί να τον αναστάτωνα επειδή είναι νησί του.
-Ε… έψαχνα κάποιον, του είπα. Μπορεί να έλεγα αλήθεια αλλά ήταν επίσης και ψέματα.
-Σίγουρα???? Καλά αν δεν θες να πεις οκ, αλλά!!!! Είπε έντονα.
-Ότι έχεις να πεις πες το μην ντρέπεσαι, δεν είμαστε φίλοι? Αφού μου είπε έτσι δεν είχα άλλη επιλογή από του να του το πω. Καθίσαμε στο κρεβάτι και μιλάγαμε σχεδόν μια ώρα. Όταν τέλειωσα δεν είχε λέξη να πει.

Πήγα να δω τι ώρα ήταν ώστε να δω αν προλαβαίνω για να πάω να σώσω το χωριό. Ήταν 12 το βράδυ πλέον. Είχε έρθει ο Hound δίπλα μου και μου είπε μετά.
-Εγώ τι θα κάνω? Να πάω να τους πω και σε άλλους, μήπως και προλάβουν και φύγουν? Είχε ένα δίκιο σε αυτό αλλά δεν είναι ο σωστός τρόπος.
-Όχι, μπορεί να προκαλέσει πανικό, άσε που μπορεί να μην σε πιστέψουν, δεν είχε καμία αντίρρηση σε αυτά που έλεγα.
-Τότε τι θα κάνουμε, δεν θα τους ειδοποιήσουμε? Η λύση ήταν μόνο μια σε αυτή την ερώτηση.
-Εμείς οι ίδιοι θα πάμε να τους πολεμήσουμε!!! Του είπα έντονα, εκείνος κάπως φοβόταν. Ήταν αναμενόμενο αυτό το πράγμα, δεν έχει πολεμήσει κανέναν στην ζωή του. Θα πρέπει να του μάθω να πολεμά. Η ώρα για αυτό το πράγμα δεν υπάρχει όμως, θα πρέπει να του πω μόνο τα βασικά.
-Μην φοβάσαι θα σου πω εγώ τι θα πρέπει κάνεις, κάθισα για λίγο και του τα είπα. Σηκώθηκα μετά πάνω και προετοιμάστηκα για να φύγω.

Αφού είχα φύγει μετά πήγα να ανοίξω την πόρτα για να φύγω. Πριν φύγω μου έδωσε το den den mushi ο Hound.
-Α πάλι το ξέχασα, ευχαριστώ Hound!!! Του είπα με μια ευχαρίστηση, σίγουρα θα μου ήταν χρήσιμο το den den mushi αφού αν ήμουν σε μια δύσκολη στιγμή θα μπορούσα να επικοινωνήσω με κάποιον οπού δεν είναι κοντά σε μένα. Βγήκαμε και οι δυο μας. Όταν είχαμε κατεβεί κάτω αρχίσαμε να ψάχναμε στοιχεία, τα στοιχεία οπού έπρεπε να βρούμε ήταν μόνο 1. Για ποιο λόγο θέλουν να δολοφονήσουν όλο το νησί, ήταν ακόμη ένας μύθος για μένα. Καθώς περπατούσαμε είδαμε κάτι marines, το περίεργο πάνω τους ήταν ότι δεν έμοιαζαν με αυτούς που είναι συνήθως εδώ πέρα.
-Λες να είναι κάποια άλλη βάση? Είπε ο Hound.
- Μπορεί, του είπα. Δεν ήμουν όμως σίγουρος αν ήταν καλοί η όχι. Έχω ακούσει πολλές φορές ότι οι marines δεν πάντα καλοί.
-Λοιπόν πρέπει να κοιτάξουμε λίγο ακόμη ώστε να δούμε αν είναι καλοί η όχι, δεν του πολύ άρεσε όμως. Δεν ήθελε να τους βγάλω κακούς, επιλογή δεν είχα όμως. Ένας πειρατής πρέπει πάντα να προσέχει τα πάντα.