[Τέλος] Ενας καλά κρυμμένος θησαυρος [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Παροτι τοσο ο Charlie, oσο και εγω ο ιδιος ειχαμε πολλες επιφυλαξεις πηγαινοντας στο χωριο των ιθαγενων, ηταν η μονη λυση που ειχαμε. Ειχε προχωρησει το βραδυ οταν φτασαμε αλλα το γλεντι καλα κρατουσε. Ειχαμε κρυφτει πισω απο φυλλωσιες οσο πιο κοντα στην πλατεια γινοταν μηπως ακουσουμε κατι.
---Μα δεν ακουγεται τιποτα! δυσανασχετουσε ο Charlie
---Εχεις δικιο. Πρεπει να πλησιασουμε...
Εγκαταλειψαμε την κρυψωνα μας στα ορια του δασους και μπηκαμε στο χωριο . Το σκοταδι μας βοηθησε να ελιχθουμε ευκολοτερα αναμεσα στα σπιτακια και να αποφυγουμε τυχον "ευχαριστες" συναντησεις.Καποια στιγμη φτασαμε στο καταλληλο σημειο ωστε να ακουμε ακριβως τι λενε. Παρατηρησα οτι ηταν μαζεμενοι καμμια εικοσαρια ιθαγενεις, αλλα αναμεσα τους ηταν και ενα μικρο ρακουν που χορευε τραγουδαγε και μιλαγε!
---Τι ειναι αυτο?ρωτησα μισογελώντας
---Τι δεν καταλαβαινεις? Ενα ρακουν με ενα κοκκινο καπελο που μιλαει!! χαχα! Τι αλλο θα συναντησουμε ακομα σ'αυτο το νησι!
---Σσσςς...ειπα φερνοντας τον δεικτη στο στομα μου, κατι λενε!
Αφουγκραστηκαμε ακομα πιο πολυ για να ακουσουμε το ρακουν που ειχε παρει το λογο και στεκοταν στο κεντρο της παρεας

Το ρακουν καθισε στο εδαφος και μιλησε κοιταζοντας τους ιθαγενεις
--- Σας ευχαριστω παρα πολυ... Ειστε πολυ φιλοξενοι και καλοι ανθρωποι!! Το ρακουν φαινοταν χαζοχαρουμενο και κουναγε συνεχεια τα χερια και τα ποδια του.
---Εμεις ευκαριστουμε. Βοητησε καλα κωριο μας. απαντησε ενας απο τους ιθαγενεις
---Και η βιβλιοθηκη σας ειναι εξαιρετικη... Οσο καιρο εμεινα εδω, αυτη η βιβλιοθηκη ηταν χρυσαφι για μενα! Εχει σπουδαιες πληροφοριες για πολλα θεματα...Ειναι και πολυ παλια οποτε εχει πολλα σπανια και συλλεκτικα κομματια...
---Βιβλιοτηκη ειναι παντα ανοικτη γκια σενα.Γκια οσο μενεις εντω.
--- Δυστυχως σε λιγες μερες θα φυγω ομως...απαντησε στεναχωρεμενο το ρακουν
---Οκι μη φυγκεις...
---Ισως επιστρεψω μια μερα! Παντα ομως θα θυμαμαι τις ομορφες στιγμες που περασαμε εδω!! Θυμαστε τοτε που...
Η συζητηση εδειχνε να χανει το νοημα της.
---Παμε λιγο πισω στο δασος να δουμε τι θα κανουμε
Επιστρεψαμε σε ενα ασφαλες (σχετικο αυτο) σημειο του δασους οπου ανεβηκαμε σε ενα δεντρο για να συζητησουμε και να κοιμηθουμε.

---Τι να πρωτοσχολιασει κανεις απο εκεινη τη συζητηση!! Καταρχην ενα ρακουν μιλαγε...Οχι μονο μιλαγε, αλλα ειπε τους ιθαγενεις και "φιλοξενους" και "ανθρωπους" !!
---Αυτο δεν ειναι τιποτα... Δεν ακουσες? Το ρακουν σκοπευει να φυγει σε λιγες μερες! Αυτο σημαινει οτι εχει εξασφαλισμενο τροπο να φυγει! Καπου υπαρχει ενα λιμανι και ενα καραβι!
---Ναι αυτο ηταν πραγματι ενδιαφερον...Αλλα πως θα καταφερουμε να μπουμε εμεις μεσα? ρωτησε ο Charlie πολυ σωστα
---Αυτο θεωρω οτι προς το παρον δεν πρεπει να μας απασχολησει. Εμενα το αυτι μου επιασε κατι εξισου σημαντικο. Το ρακουν ειπε οτι στο χωριο υπαρχει μια σημαντικη βιβλιοθηκη.
---Ε και? Τι μας νοιαζει?
---Αυτη η βιβλιοθηκη μπορει να περιεχει ενδιαφεροντα βιβλια ... απαντησα εγω. Η αληθεια ηταν πως το γεγονος οτι η βιβλιοθηκη ειχε πολλα , σπανια και προπαντων παλια βιβλια με ενδιεφερε παρα πολυ. Ενας απο τους στοχους που ειχα θεσει στον εαυτο μου, και ενας απο τους λογους που βγηκα στη θαλασσα, ηταν να συνεχισω την δουλεια των γονιων μου αρχαιολογων που ασχοληθηκαν με σημαντικα ιστορικα γεγονοτα. Επρεπε να μπω σ'αυτη τη βιβλιοθηκη.
---Δεν σε καταλαβαινω... Εδω παιζετε η ζωη μας κορωνα γραμματα και μου μιλας για βιβλια?

Δεν αδικουσα την εκπληξη του Charlie... Ειχε μαλλον δικιο...
---Ειδικα εσυ που θελεις τοσο πολυ να βρισκεσαι στις 17 στην χοροεσπεριδα στο νησι Εmerald! συνεχισε στον ιδιο τονο
---Εχεις απολυτο δικιο Charlie... Πρεπει να βρουμε τροπο να φυγουμε γρηγορα...
Ο Charlie χαμογελασε που με συνετισε, αλλα βιαστηκε γιατι δεν με αφησε να ολοκληρωσω
---Aλλα στην βιβλιοθηκη πρεπει να μπω και θα μπω σιγουρα.
---Αχ... αναστεναξε ο Charlie και δεν συνεχισε.
---Υπαρχει και ενα αλλο θεμα τωρα. Εχω αφησει στην παραλια το κουτι με το φρουτο του διαβολου...Εχει και ενα σεντουκι με χρηματα εκει. Πρεπει να παμε αυριο να τα παρουμε να ληξει αυτη η εκκρεμοτητα...
Ο Charlie ηταν ετοιμος να δυσανασχετησει με τις παραξενες αποφασεις μου αλλα φροντισα να τον ηρεμησω αναφεροντας αυτο ακριβως που τον ενδιεφερε
---Αλλωστε μπορει καπου εκει στην παραλια να βρουμε καμμια βαρκα να φυγουμε απο δω!!
Χαμογελασε και κοιμηθηκαμε...

Το επομενο πρωινο ξεκινησε η εκστρατεια αναληψης του κιβωτιου με την επιγραφη "ΠΡΟΣΟΧΗ- Φρουτο του Διαβολου" και του σεντουκιου με τα χρηματα. Ξεκινησαμε πολυ νωρις το πρωι και με βημα ταχυτερο ωστε να αποκτησουμε γρηγορα μια Χ αποσταση απο τους ιθαγενεις και να ειμαστε αργοτερα πιο χαλαροι. Στην μεση περιπου της μερας καναμε ενα διαλειμμα για να φαμε κατι.
---Δεν μου ειπες ρε, πως και γλυτωσες απο την τρικυμια? ρωτησα δαγκωνοντας ενα φρουτο.
---Αα!! Χαθηκα μεσα στη θαλασσα ποιος ξερει για ποσο, και ειδα κοντα μου μια βαρκα με δυο τυπους που εφευγαν και εκεινοι τρομοκρατημενοι απο το νησι, οι οποιοι φοβοντουσαν εξισου την τρικυμια και το νησι. Οποτε με εφεραν στο νησι, αποφευγοντας ετσι την τρικυμια, και ανοιχτηκαν ξανα...Ηταν μικρη η βαρκα τους..Με το ζορι χωραγαν οι ιδιοι...Το διδυμο αυτο ειχε πλακα...Shin και Desi λεγονταν...Τσακωνονταν συνεχεια κανοντας με να γελαω... Μετα με επιασαν οι ιθαγενεις και τα υπολοιπα τα ξερεις...
---Τα ξερω! ειπα πετώντας στο δασος το εσωτερικο του φρουτου . Συνεχιζουμε?
Σηκωθηκαμε και φτασαμε στην παραλια οπου ειχα αφησει το σεντουκι και το κιβωτιο ...Τα πηραμε και μπηκαμε ξανα στο δασος με κατευθυνση το χωριο των ιθαγενων...

Το ιδιο βραδυ φτασαμε ξανα στο χωριο των ιθαγενων χωρις να συναντησουμε κανενα προβλημα.
Μπηκαμε σαν τους κλεφτες μεσα στο χωριο και φτασαμε στην κεντρικη πλατεια, παντα φροντιζοντας μην μας αντικρυσει κανεις. Παρακολουθησαμε για αρκετη ωρα την ερημη κεντρικη πλατεια υπο το φως του φεγγαριου ωσπου στο βαθος, εκει οπου ηταν η βαση του γιγαντιου δεντρου, ειδαμε να ανοιγει μια μεγαλη πορτα την οποια μαλιστα φρουρουσαν τρεις οπλισμενοι ιθαγενεις. Απο την πορτα, βγηκε το ρακουν που ειχαμε δει την προηγουμενη μερα, συνοδευομενο απο εναν ιθαγενη.
---Αα.... χαιρομαι τοσο πολυ... ειπε το ρακουν γελώντας και κουνώντας τα χερια του, και σημερα ηταν μια μερα γεματη γνωσεις!! Θα ξαναερθω αυριο και μεθαυριο για λιγο...Γιατι μεθαυριο φευγω!
---Οκι Chopper μη φυγκεις...Σε αγκαπαμε τοσο πολυ...
Το ρακουν αρχισε να κουναει τα χερια του και να λεει χαζογελώντας:
---Νομιζεις οτι με αυτα τα κοπλιμεντα θα με κανεις να μεινω, you bastard??
Απομακρυνθηκαν και δεν ακουσαμε τί αλλο ειπωθηκε...
---Ακομα με παραξενευει που μιλαει αυτο το ρακουν!! μου ψιθυρισε ο Charlie
---Ενω οι χοντροι ιθαγενεις ...?? απαντησα εγω

Γυρισαμε ξανα σε ενα ασφαλες σημειο για να κουβεντιασουμε. Ειδικα με τις νεες πληροφοριες επρεπε να καταστρωσουμε σχεδιο.
---Ακουσες τι ειπε το ρακουν... Μεθαυριο σαλπαρει...Σημερα ποσο εχουμε?
---Νομιζω πως σημερα εχει 13...
---Αν φυγουμε στις 15 και το νησι Εmerald βρισκεται 2 μερες αποσταση, θα ειμαι στις 17 στο Emerald !
---Oλα αυτα υπο την προυποθεση οτι το ρακουν θελει να παει στο Emerald ! Eιπε ο Charlie καταστρεφοντας το ονειρο μου
---Δεν εχει σημασια. Αν εχω ακομα και μια στις χιλιες πιθανοτητα να το καταφερω θα το προσπαθησω. Μεχρι μεθαυριο ομως πρεπει να μπω σ'αυτην την βιβλιοθηκη και να δω μηπως μπορω να αντλησω καποια χρησιμη πληροφορια...
Ο Charlie με κοιταξε με ενα παραξενο βλεμμα. Ηξερα οτι δεν ενεκρινε το ενδιαφερον μου για τη βιβλιοθηκη αλλα θα εκανε πολλα για να με βοηθησει.
---Ωραια, αφου λυσσαξες τοσο, πρεπει αυριο πρωι πρωι να ειμαστε εδω και να καταφερουμε να μπεις μεσα χωρις να γινεις αντιληπτος.
---Ναι, απαντησα εγω αλλα πρεπει να καταστρωσουμε σχεδιο...
---Τι περιμενουμε λοιπον? απαντησε ορεξατος κλεινοντας μου το ματι
---Ετσι σε θελω!!!

Μου αρεσε που ο συνταξιδιωτης μου επιανε το νοημα και με βοηθαγε οπως μπορουσε παρα τις οποιες διαφωνιες και γκρινιες του. Ειδικα το θεμα με την εισοδο στην βιβλιοθηκη το ειχε παρει πολυ ζεστα...
---Λοιπον, ο μονος τροπος ειναι να κανουμε αντιπερισπασμο.Συγκεκριμενα εγω θα τον κανω, για να καταφερεις να μπεις μεσα με λιγοτερα εμποδια.
--- Τι ακριβως αντιπερισπασμο θα κανεις?
---Αυτο αστο πανω μου. Θα το κανονισω εγω...Εσυ το μονο που εχεις να κανεις ειναι να βρισκεσαι απο το πρωι πανω ακριβως απο την εισοδο ωστε να μπεις μαζι με το ρακουν και τον συνοδο που μπορει να εχει.
---Ναι αλλα πως θα βγω?
---Αυτο ειναι ενα αλλο θεμα...Σημασια εχει να μπεις και να κανεις τη δουλεια σου. Μπορεις παντως να βγεις το βραδυ οταν θα βγαινει το ρακουν...
---Ναι..Με τον ιδιο περιπου τροπο...
---Ναι θα τα βρουμε, θα τα βρουμε...

Αυτο το "θα τα βρουμε" με φοβιζε παρα πολυ, αλλα επειδη και εγω ημουν λιγακι μετεωρος σε πολλα ζητηματα, δεν εδωσα πολλη σημασια. Κοιμηθηκαμε γιατι το επομενο πρωτινο επρεπε απο νωρις να ειμαστε στα ποστα μας...

Το επομενο πρωινο ολα κυλουσαν ρολοι. Εγω βρισκομουν απο ωρα πανω απο την εισοδο της βιβλιοθηκης κρυμμενος στο μικρο πετρινο υποστεγο. Τα ματια μου βαραιναν καθως ο Charlie με ξυπνησε βιαια το πρωι για να εκτελεσουμε το σχεδιο μας. Ημουν απλωμενος σαν την καμπια εκει πανω για να μην με αντιληφθει κανεις, αλλα παρολα αυτα επρεπε να ειμαι σε διαρκη εγρηγορση για να πηδησω κατω και να τρυπωσω στη βιβλιοθηκη.
Ενοσω εγω βαριομουνα και χουζουρευα με τις πρωτες ακτινες του ηλιου να με νανουριζουν, ακουστηκαν μερικα βηματα απο μακρια. Ακουγα δυο ζευγαρια ποδιων να πλησιαζουν. Τα πρωτα ηταν ενος ιθαγενη σιγουρα, ενω ο δευτερος βηματισμος εμοιαζε σαν να πιεζες ενα πλαστικο παπακι μπανιου. Ηταν του ρακουν! Το ρακουν προχωραγε μπροστα και απο πισω ακολουθουσε ενας ιθαγενης ισως κατι σαν βιβλιοθηκαριος ή ατομο με διοικητικα καθηκοντα.
Αφου χαιρετισαν τους φυλακες οι οποιοι αυτη τη φορα ηταν μονο δυο, αρχισαν να κατηφοριζουν τα σκαλια τα οποια οδηγουσαν στην εισοδο της βιβλιοθηκης.
"Ολα καλα ως τωρα..." ψιθυρισα στον εαυτο μου βλεποντας τον ιθαγενη να βγαζει ενα κλειδι απο την τσεπη του και να επιχειρει να ανοιξει την πορτα."Σειρα σου Charlie!" Eυχηθηκα να μην ειχε μπλεξει πουθενα και οντως δεν ειχε...Ο αντιπερισπασμος του ομως ηταν τοσο μα τοσο γελοιος...

Ο Charlie ειχε κρυφτει πισω απο τον τειχο που ειχαν απεναντι τους οι δυο φυλακες και αρχισε να πεταει μερικα κερματα προς την μερια του τοιχου που εβλεπαν οι φυλακες. Σιγα σιγα πεταγε ολο και πιο πολλα και σε μεγαλυτερη συχνοτητα κερματα τραβώντας ετσι την προσοχη των δυο φυλακων.
Οι δυο φυλακες αρχισαν να κοιταζονται μεταξυ τους με ειτε ερωτηματικα ειτε πονηρα βλεμματα.
Ο Charlie στο τελος πεταξε ολοκληρο το σεντουκι που βρηκαμε στην παραλια και τα κερματα αφου χτυπησαν μεταξυ τους βγαζοντας τον ηχο που ειναι θελκτικοτερος των σειρηνων, χυθηκαν στο εδαφος...
"Οχι...οχι δεν ειναι τοσο βλακες για να πεσουν στην παγιδα!" σκεφτηκα απηυδησμενος.
Κι'ομως...Οι δυο φυλακες κλεινοντας ο ενας το ματι στον αλλο, εκαναν μικρα δηθεν διακριτικα βηματα προς εκεινη την κατευθυνση.
"Κοροιδα! " σκεφτηκα και αφου σηκωθηκα, επεσα οσο πιο αθορυβα γινοταν στο εδαφος, και κανοντας μια μεταβολη, βρεθηκα αντιμετωπος με την μεγαλη εισοδο στην οποια ειχαν μολις μπει το ρακουν και ο ιθαγενης συνοδος του...
Την ανοιξα αργα και αθορυβα και μπηκα μεσα...