[Τέλος] Πες το με ένα δηλητήριο

“Σήμερα, ένας από τους γιατρούς της πόλης έκανε μια ανάληψη αρκετών χιλιάδων μπέλι. Τι λέτε, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο λόγος που συνεργάστηκε με τους γιατρούς ήταν για να τους εκβιάσει; Κανένας δε θα τη κατηγορούσε εύκολα επειδή πούλησε δηλητήρια ενώ δεν τα χρησιμοποίησε η ίδια. Οι κοπέλες, δύσκολα θα μιλούσαν. Τι γίνεται όμως με τους γιατρούς που έλαβαν μέρος στη δολοφονία τις κοπέλας για να εξασφαλίσουν ακόμα περισσότερο τα χρήματά τους; Μπορεί να τους έπεισε η ίδια μέσω κάποιου τρίτου για να κάνουν κάτι τέτοιο, μπορεί να το έκανε και ίδια. Όπως και να είχε, πώς πιστεύετε ότι θα αντιδρούσαν οι γιατροί που ήταν μπλεγμένοι στην υπόθεση απέναντι σε έναν απρόσμενο εκβιασμό;”
“Όπως αντέδρασε και ο γιατρός που αναφέρατε;”
“Ακριβώς.”
“Μα τότε… Αν γνωρίζατε για την υπόθεση, γιατί με υποχρεώσατε να ψάξω;”
“Οι υποθέσεις με τις αποδείξεις διαφέρουν, κύριε Κάρντον. Δε θα μπορούσα να ξέρω με σιγουριά αν έχουμε να κάνουμε με την ίδια γυναίκα. Εξάλλου τα στοιχεία που έχουμε γι’ αυτήν είναι ελλιπή. Και… με αυτόν τον τρόπο έχετε μια ιδέα για τον τρόπο που δρα.”

“Επιτρέψτε μου, πάλι δεν καταλαβαίνω. Τι σημασία έχει αν θα ξέρω ή όχι κάτι τέτοιο. Σκοπός δεν ήταν να αθωώσετε τα χαμαιτυπεία;”
“Και θα το κάνουμε,” τον διαβεβαίωσε. “Χωρίς τη βοήθειά σας βέβαια. Εσείς θα είσαστε απασχολημένος με άλλη υπόθεση άλλωστε.”
“Ορίστε;”

Του πέταξε έναν φάκελο.

“Η γυναίκα που ψάχνετε βρίσκεται στο νησί Γιαμαγκάτα, αν οι πληροφορίες μας είναι σωστές. Φεύγετε σήμερα το βράδυ για εκεί.”
“Μα-“ άνοιξε τον φάκελο ανάστατος. “Τι λέτε; Μου ζητάτε να τη σκοτώσω; Τι όφελος-“ ο άνδρας γέλασα.
“Μα φυσικά και όχι, κύριε Κάρντον. Αυτό πράγματι δε θα επέφερε κανένα όφελος,” είπε πίνοντας μια γουλιά από το ποτήρι του. “Στόχος σας είναι να τη βρείτε και να εξασφαλίσετε τις υπηρεσίες της, θα μείνετε έκπληκτος όταν μάθετε τι περνάει από τα χέρια της.”
“Θέλετε να πάρω με το μέρος μας αυτή τη γυναίκα;” ύψωσε τη φωνή του.
“Γιατί όχι, κύριε Κάρντον; Εσείς θα εκτελέσετε μερικές, απλές διαταγές,” είπε και σηκώθηκε. “Και τώρα επιτρέψτε μου,” είπε και σηκώθηκε. “Η θέση μου δεν μου επιτρέπει να μείνω παραπάνω σε αυτή την πλευρά του νησιού.”
“Και πώς στην ευχή περιμένετε να κάνω κάτι τέτοιο;”
“Νομίζω ότι είναι αρκετά απλό, κύριε Κάρντον,” είπε και χαμογέλασε. “Από τη στιγμή που έχετε τόσο κοινό τρόπο σκέψεις, πιστεύω ότι σαν άνδρας θα τη βρείτε σαγηνευτική… Τι λέτε να μάθετε από αυτήν; Βλέπω πως έχετε αρκετά κοινά ενδιαφέροντα.”
“Μα-“
“Καλό σας ταξίδι, κύριε Κάρντον.”

Ο άνδρας έκλεισε πίσω την πόρτα του παρά τις διαμαρτυρίες του γιατρού που άναυδος από την αποστολή που του ζητήθηκε, γύρισε μηχανικά προς τον Κάλεμπ. Μόνο τότε συνειδητοποίησε ότι οι φωνές του είχαν ανησυχήσει τις κοπέλες του μαγαζιού, που περίεργες είχαν σκύψει επάνω από τα κάγκελα της σκάλας. Τις κοίταξε ενοχλημένος και κλώτσησε το τραπέζι που είχε μπροστά του.

“Ηρέμησε αφεντικό!” είπε έξαφνος ο Κάλεμπ που πρόλαβε τελευταία στιγμή το άδειο πλέον ποτήρι.

Ο πρώην νεκροθάφτης πήρε μερικές βαθιές ανάσες για να ηρεμήσει κι έπειτα έπεσε βαρύς στην πολυθρόνα. Μια τέτοια υπόθεση ήταν το τελευταίο που ήθελε εκείνη τη στιγμή. Το μόνο που ζητούσε ήταν μερικές μέρες απόλυτης ηρεμίας, αλλά ούτε κι αυτό κατάφερε να έχει όσο ταξίδευε. Άρπαξε ζοχαδιασμένος τον φάκελο που του είχε αφήσει ο Έινταν και ξεφύλλισε με νεύρο τις λιγοστές σελίδες. Τα μάτια του στάθηκαν στη θολή φωτογραφία της γυναίκας κι αφού την κοίταξε για μερικά λεπτά, πέταξε τον φάκελο πίσω και σταύρωσε τα πόδια του, κρύβοντας το πρόσωπό του μέσα στη χούφτα του με μια παιδιάστικη κίνηση.

Ήξερε πολύ καλά ότι δε θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτό ό,τι κι αν έκανε, πράγμα που έθετε αυτή τη συμπεριφορά ανούσια κι ανώφελη, μα κάπως έπρεπε να εκφράσει το παράπονο που τον έπνιγε και η σκέψη ότι θα δηλητηρίαζε πρόθυμα αυτή τη γυναίκα για να γλιτώσει από αυτό βασάνιζε το μυαλό και τον γέμιζε με ενοχές. Πρόσφατα είχε ανακαλύψει ότι μια παιδιάστικη τέτοια σκέψη έπρεπε να είχε περισσότερο βάρος διότι στην πράξη τίποτα δεν ήταν τόσο απλό…

“Γιαμαγκάτα, λοιπόν;” ρώτησε ο Κάλεμπ παίρνοντας τον φάκελο στα χέρια του.

Γιαμαγκάτα. Όχι ότι είχε κι άλλη επιλογή…

Όνομα χαρακτήρα:Lewis Cardon

P.o.M. Points: 29

Belli: 88.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Πρέπει να σου πω οτι μου κράτησες το ενδιαφέρον και με έκανες να κάνω 2-3 υποθέσεις για το ποιος ήταν ο ένοχος ακόμα και μέχρι το τέλος.Είμαι fan αυτού του είδους ιστοριών! Σου έκοψα 2.000 για το τέλος καθώς περίμενα κάτι πιο περίπλοκο η δύσκολο όπως ας πούμε ο γιατρός να σας έστησε κάποια παγίδα, όμως επιφυλάσσομαι και δεν σου έκοψα παραπάνω γιατί ίσως το κάνεις έτσι στην συνέχεια. Όπως κατάλαβες δεν εμπιστεύομαι τα λεγόμενά του .Κάτι ''αρνητικό'' στο σενάριο πέρα απο αυτό δεν υπήρχε.

Το μόνο ''λάθος'' που μπόρεσα να δω ήταν μερικοί χρωματισμοί σε μερικά σημεία της ιστορίας. Δες μια στα γρήγορα τα ποστ σου όταν τα κάνεις ωστε να τα αποφεύγεις!


Τώρα στο κομμάτι του χαρακτήρα πρέπει να σχολιάσω οτι με εξέπληξε η αντίθεση που έδειξε όσον αφορά το τι σιχαίνεται και τι όχι.. Tι εννοώ. Στην αρχή λες πως σιχάθηκε το λερωμένο νερό που έβρεξε τα πόδια του ενώ στην συνέχεια εξετάζεις έναν δηλητηριασμένο άντρα σε τραγική κατάσταση και όχι μόνο κάνεις νεκροψίες αλλα έχεις την άνεση να κουβαλάς μαζί σου και ένα στομάχι! Προσωπικά θα ήθελα να βλέπω τον χαρακτήρα σου όπως ήταν στο τέλος