[Τέλος-Αποστολή] Άδης: Τρίτη Πόρτα Δεξιά

Αν του το επέτρεπε η περίσταση, ο Lewis θα κουνούσε αποδοκιμαστικά το κεφάλι του. Σε έναν άνδρα παραδομένο στον πόνο του, που άφηνε την κρίση του να διακυβεύεται από αυτόν, η αναφορά της πηγής αυτού του πόνου ήταν το πρώτο μεγάλο λάθος που θα μπορούσε να κάνει κάποιος. Απέναντι σε έναν άνδρα που δεν είχε διοχετεύσει την οργή του, η επιμονή και η κριτική απέναντι στην απόφασή του ήταν μοιραίο να στρέψει τα πάντα εναντίων τους. Αφελές, θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει, το πρώτο λάθος του Rossiou ήταν ότι είχε αφήσει τα συναισθήματά του και την εμπιστοσύνη του απέναντι στον Simon να τον εμποδίσουν να κάνουν κατάχρηση της εξουσίας του τη σωστή στιγμή.

Εκείνη τη στιγμή, η μικρή νίκη απέναντι στους άνδρες που είχαν σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά του, ήταν το μοναδικό πράγμα που του έδινε μερικές ελπίδες ότι θα κατάφερνε να διαφύγει από εκείνο το νησί. Όμως τίποτα δεν είχε τελειώσει. Μια λάθος κίνηση και τα κάγκελα της φυλακής θα φρόντιζαν να φιλοξενήσουν και τον ίδιο και αν έμπαινε εκεί μέσα, οι πιθανότητες να δραπετεύσει ήταν ελάχιστες. Είχε συνεννοηθεί ήδη με τον να αφήσουν το νησί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, δώσανε τόπο και μέρος συνάντησης, δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να τον μπλέξει παραπάνω σε κάτι τέτοιο. Είχε αρνηθεί να αφήσει πρώτος το νησί, αλλά στα μάτια του δημάρχου και των ανδρών του ο νεαρός έπρεπε να παραμείνει ένας απλός μάρτυρας.

Εκμεταλλευόμενος την αμηχανία της στιγμής, αποφάσισε ότι θα ήταν φρόνιμο να μη μιλήσει. Ο δήμαρχος σίγουρα θα είχε πολλά ερωτήματα μέσα στο μυαλό του, δεν έπρεπε να δώσει σε καμία περίπτωση το έναυσμα αυτές η ερωτήσεις να δημιουργήσουν την αλυσιδωτή αντίδραση της καταστροφής του. Έμεινε σχεδόν ακίνητος, προσπαθούσε να βάλει τις σκέψεις του σε μια τάξη, να γεμίσει τα κενά που έβρισκε στο σχέδιό του και αυτό τον άγχωνε. Αντιστάθηκε έντονα στον πειρασμό ν' ανάψει τσιγάρο και όταν τελικά ο δήμαρχος του απεύθυνε τον λόγο, ένιωσε τον ιδρώτα να τρέχει κρύος επάνω στο δέρμα του.

"Η περίπτωσή σας δε διαφέρει, κύριε Kinsley," σημείωσε προσπαθώντας να φανεί ψύχραιμος. "Κρύψατε την ταυτότητά σας, και όσο παράλογες κι αν είναι αυτές οι κατηγορίες, ήσασταν κοντά στον τόπο του εγκλήματος. Εξαιρετικά κοντά. Δεν πιστεύω ότι ήσασταν εσείς που πήρατε τη ζωή της γυναίκας μου, το τηλεφώνημά σας το κάνει να φαίνεται αδύνατον μέσα στο μυαλό μου, αλλά δεν μπορώ να αποκλείσω μια πιθανή συνεργασία."
"Καταλαβαίνω απολύτως, κύριε Simon," απάντησε με ένα ελαφρύ νεύμα του κεφαλιού του. "Η δολοφονία ενός κοντινού προσώπου φαντάζομαι προσφέρει αβάσταχτο πόνο και οργή. Κυρίως επειδή ο χαμός της γυναίκας σας σε τέτοια ηλικία ήταν άδικος. Λυπάμαι που δεν είμαι σε θέση να εξετάσω το σώμα της, ίσως θα μπορούσα να εκτιμήσω τον τρόπο με τον οποίο έγινε το έγκλημα, αλλά η εκτίμησή μου αυτή τη στιγμή δε θα ήταν διόλου αξιόπιστη. Αν θέλετε να μου κάνετε ερωτήσεις, είμαι στη διάθεσή σας. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι σε θέση ούτε έχω λόγω να το βάλω στα πόδια. Δεν λυπάμαι παρόλα αυτά που αναγκάστηκα να σας πω ψέματα για την ταυτότητά μου, ήμουν ενήμερος για την πραγματική ταυτότητα των δύο ανδρών, ελπίζω να καταλαβαίνετε τη θέση μου. Μπορεί να μη συμμερίζεστε τον σκοπό μου, αλλά θεωρώ ότι οι λόγοι μου ήταν προφανείς."

"Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που φτάσατε σε αυτό το νησί λοιπόν;" ρώτησε με έκδηλο ενδιαφέρον.
"Μάλιστα, θα σας απαντήσω αμέσως," είπε ήρεμα ικανοποιημένος που η συζήτηση στράφηκε σε κατεύθυνση που δεν παρουσίαζε πολλούς κινδύνους. "Οι διαταγές μου ήταν να φθάσω στο νησί και να παρακολουθήσω τις κινήσεις των δύο ανδρών. Σύμφωνα με τις πληροφορίας μας είχαν εισχωρήσει μια διοικητικές θέσεις, αλλά ο σκοπός τους ήταν άγνωστος. Λόγω τις μικρής κίνησης που παρουσίαζαν, παρά τη μακροχρόνια παραμονή τους στο νησί, η υπόθεσή τους δεν είχε δεχθεί μεγάλη προτεραιότητα. Αυτό όμως άλλαξε το τελευταίο διάστημα. Μου ζητήθηκε να έρθω αρχικά να ερευνήσω τους λόγους και τα συμφέροντα που είχαν να εγκατασταθώ στον τόπο σας και αυτή ήταν μόνο η δουλειά μου. Φτάνοντας στο νησί παρόλα αυτά, τα νέα για την απαγωγή της γυναίκας σας δεν άργησαν να φτάσουν στα αφτιά σου και τα στοιχεία που κατάφερα να αποσπάσω γύρω από την υπόθεση ήταν ελάχιστα, η ίδια η υπόθεση ήταν περίεργη. Με δύο ανθρώπους της κυβέρνησης στη δούλεψή σας, η λύση της θα μπορούσε να δοθεί άμεσα και η κυβέρνηση θα κέρδιζε την εμπιστοσύνη σας.
Δεν έγινε όμως τίποτα από αυτά, έμαθα ότι η υπόθεση είχε μείνει άλυτη για μέρες αλλά δεν ήμουν σε θέση να κάνω κάτι και σίγουρα θα ήταν ύποπτο αν έφτανα πρώτος στη λύση. Ήταν επίσης μια εξαιρετική δικαιολογία για να έχουν περισσότερη φρουρά γύρω τους, αυτό θα δυσκόλευε τη δουλειά μου. Αποφάσισα λοιπόν να πάρω το ρίσκο και να σας επισκεφτώ. Δεν ήταν εύκολη απόφαση, αλλά αν πετύχαινα να δώσω μια λύση μετά από έκρισή σας, θα μπορούσα να ζητήσω μια προσωπική ακρόαση μαζί σας, όταν πια θα ήσασταν ήρεμος και θα είχα κερδίσει την εμπίστοσύνη σας για να σας εξομολογηθώ τους λόγους για τους οποίους βρισκόμουν στο νησί, να εκθέσω τους φόβους μου και να να κηρύξω για τα ιδανικά τα οποία υποστηρίζουμε. Βλέπετε, δεν είχα αθώα κίνητρα, αλλά ο σκοπός μου ήταν ξεκάθαρος από την αρχή.
Αυτή τη στιγμή δεν έχω κανένα δικαίωμα να σας μιλήσω για όλα όσα ήθελα, ούτε έχω καταφέρει να κερδίσω την εμπιστοσύνη σας, είμαι ένας ξένος που δεν έχετε κανέναν λόγο να πιστέψετε και, ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, κρατάτε τη ζωή και την ελευθερία μου στα χέρια σας.Προσπάθησα να είμαι όσο πιο σαφής γίνεται, αν έχετε κάποια ερώτηση επάνω σε αυτά που σας είπα, είμαι πρόθυμος να την απαντήσω."

"Καταλαβαίνω," είπε μετά από μια μικρή παύση. "Καταλαβαίνω και εκτιμώ το γεγονός ότι είσαστε τόσο πρόθυμος να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου. Σας θεωρώ έξυπνο άνθρωπο, άλλωστε είχατε καταφέρει να φτάσετε στην γυναίκα μου πριν τους άνδρες μου. Τα λόγια σας πριν φύγετε δεν κρύβω ότι με προβλημάτιζαν, οι υπόνοιες που είχατε αφήσει για πιθανή προδοσία είναι ένα ακόμη ελαφρυντικό στοιχείο που απέφυγα να αναφέρω."
"Δε με τιμά ιδιαίτερα αυτά που λέτε," απάντησε ο Lewis. "Γνώριζα την πραγματική ταυτότητα των δύο ανδρών, θα μπορούσαν να είναι όλα μέρος ενός σχεδίου, ξέρετε."
"Πράγματι. Γι' αυτό με προβληματίζει η περίπτωσή σας, αναφέρατε ότι ήσαστε γιατρός;"
"Μάλιστα."
"Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή της πόλης μου, το χτύπημα ήταν αδέξιο, χωρίς καμία τεχνική, από κοντινή απόσταση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η γυναίκα μου πρόλαβε να δει τον δράστη και πέθανε από αιμορραγία," είπε με φωνή που έτρεμε. "Αδυνατώ να πιστέψω ότι ένας ειδικός θα επέτρεπε στον εαυτό του να μην δώσει ένα κι αποτελεσματικό χτύπημα με κίνδυνο να προδοθεί. Το όπλο βρέθηκε δίπλα από το σώμα του άνδρα που πιθανόν ήταν υπεύθυνος για την απαγωγή της. Με άλλα λόγια, δεν έχω λόγω να υποψιάζομαι κανέναν από τους τρεις σας ως δολοφόνο. Παρ' όλα αυτά, τα σημάδια δείχνουν ότι αυτός ο άνδρας μάλλον δούλευε για κάποιον. Το πρόβλημά μας είναι, ποιος ήταν αυτός ο κάποιος; Θα μπορούσε να είναι μέχρι και ο οποιοσδήποτε περαστικός."
"Και όμως αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι είμαστε οι βασικοί ύποπτοι, καταλαβαίνω," είπε ο Lewis προσπαθώντας να δείξει κατανόηση, στην πραγματικότητα η αναφορά των περαστικών τον τάραξε, η σκέψη του πήγε κατευθείαν στον Caleb.
"Κι όμως, η μαρτυρία του νεαρού που έφτασε πρώτος στο σώμα του δράστη έχει αρκετές αντιφάσεις. Η δολοφονία του άνδρα έγινε από κοντινή απόσταση, ο νεαρός ισχυρίζεται ότι είδε τον άνδρα να τρέχει προς την κατεύθυνση της πόλης. Δεν υπάρχει καμία άλλη μαρτυρία από περαστικούς ή από φρουρούς που να επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο."

"Άρα η δολοφονία έγινε με μαχαίρι, ο δράστης κατά πάσα πιθανότητα θα είχε σημάδια αίματος επάνω του κι αυτό θα τον έκανε αντιληπτό, πράγματι, είναι λογικό," είπε κάνοντας τον προβληματισμένος ο Lewis.
"Κι όμως, δολοφονήθηκε με όπλο," είπε ο δήμαρχος ανασηκώνοντας το ένα του φρύδι. "Μάλιστα από πολύ κοντινή απόσταση.
"Φαντάζομαι πως δεν υπάρχουν αποτυπώματα επάνω στο όπλο. Μα δεν είναι λογικό, μια δολοφονία με όπλο θα μπορούσε να γίνει από μακριά."
"Ακριβώς, η δολοφονία έγινε όμως από κοντινή απόσταση, δε βρέθηκαν σημάδια επάνω στο πτώμα που να υποδεικνύουν ότι μεταφέρθηκε εκεί χωρίς τη θέλησή του, η μανία με την οποία σκοτώθηκε μας αφήνει να συμπεράνουμε εύκολα ότι δεν ήταν αυτοκτονία. Και άλλωστε, βρέθηκαν πατημασιές που κάνουν την παρουσία ενός δεύτερου άνδρα αναμφισβήτητη. Όπως ήταν φυσικό ήσασταν ο κύριος ύποπτος, πήραμε την ελευθερία και συγκρίναμε το μέγεθος των παπουτσιών σας με αυτό των αποτυπωμάτων.
Τα αποτυπώματα όμως ήταν αρκετά μεγαλύτερα, σύμφωνα με τους άνδρες μου μιλάμε για έναν ψηλότερο και πιο αδύνατο άνδρα, επίσης στα παπούτσια σας δε βρέθηκαν ίχνη από το χώμα και τις λάσπες της περιοχής γύρω από το σπίτι μου, μα αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα.
Τα αποτυπώματα δεν ταίριαζαν ούτε με εκείνα του νεαρού. Ο ίδιος βρισκόταν σε κατάσταση σοκ, είχε αγγίξει το πτώμα πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να το σώσει, κατέρρευσε μπροστά από του άνδρες που έφτασαν στον τόπο του εγκλήματος μετά από τις φωνές του. Δεν είχε ίχνος αίματος επάνω του, στα παπούτσια του βρέθηκαν υπολείμματα του χώματος της περιοχής. Λόγω τις κατάστασης της ψυχικής του υγείας και μετά από κάποια τεστ, εκτιμήθηκε ότι δε θα μπορούσε να είχε διαπράξει εκείνος το έγκλημα, τουλάχιστον όχι τη δολοφονία της γυναίκα μου. Δεν βρέθηκε όμως κανένα στοιχείο που να συσχετίζει τα δύο πρόσωπα, αν δεν είχε να κερδίσει κάτι ή αν ο άνδρες δεν είχε να του παραδώσει κάτι, δεν είχε κανέναν λόγο να διαπράξει το έγκλημα από τόσο κοντινή απόσταση.
"Ομολογώ ότι η υπόθεση ακούγεται πιο μπερδεμένη απ' ό,τι περίμενα. Αφού βρέθηκαν όμως αποτυπώματα επάνω στον άνδρα, τι γίνεται με τα αποτυπώματα επάνω στο όπλο, ή στη γυναίκα σας; Τυχών σημάδια πάλης; Έτσι όπως τα παρουσιάζεται, ο δολοφονημένος άνδρας θα μπορούσε να μην είναι ο φονιάς της."
"Τα ρούχα του ήταν ποτισμένα με το αίμα της."
"Τα παπούτσια;"
"Ορίστε;"
"Υπήρχε χώμα στα παπούτσια του; Αυτό θα αποδείκν-"
"Το πτώμα δε φορούσε παπούτσια."
"Ω..." έδειξε κάπως απογοητευμένος, μα στην πραγματικότητα ήθελε να τελειώσει η διαδικασία όσο πιο σύντομα γινόταν, αν βρίσκανε τη σύνδεσή μεταξύ εκείνου και του Caleb θα έφτανε το τέλος και για τους δύο. "Παρόλα αυτά, κύριε Simon, νομίζω ότι ως τώρα, δεν εξετάσατε καθόλου μία περίπτωση."

"Τι εννοείς;" ρώτησε έκπληκτος.
"Πράγματι, εξετάσατε τόσο εμένα, όσο και τα σημεία στα οποία βρισκόταν οι άλλοι δύο άνδρες την ώρα που εκτιμάτε ότι διεπράχθη το έγκλημα. Με βάση αυτήν την λογική και το γεγονός ότι η μαρτυρία του νεαρού δεν επιβεβαιώθηκε από κανέναν, σαν ύποπτος έχω πολύ περισσότερες πιθανότητες να είμαι ένοχος. Ωστόσο..."
"Ωστόσο;"
"Ωστόσο τι συμβαίνει στην περίπτωση που δράστης είναι ένα τρίτο άτομο;"
"Αυτό..."
"Αυτό μεν δεν καθαρίζει το όνομά μου από κάθε υποψία. Ακόμη και αφού άφησα το γραφείο σας, θα είχα αρκετό χρόνο για να βρω κάποιον να διαπράξει το έγκλημα στη θέση μου. Παρ' όλα αυτά, αν πράγματι είχα τη δυνατότητα να κάνω κάτι τέτοιο, πιστεύετε ότι θα είχα κάποιον λόγο να βρίσκομαι κοντά στον τόπο το εγκλήματος; Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο δράστης είναι ένα τρίτο άτομο, ίσως να μην είναι τυχαίο ότι ο μόνος που είδε τον δράστη κατά την ώρα της διαφυγής του ήταν ένας απλός πολίτης. Επομένως..."
"Τι θέλετε να πείτε;"
"Επομένως, τι συμβαίνει στην περίπτωση που ο δράστης δεν είχε την ανάγκη να κρυφτεί; Αν είχε κάποιον πολύ δυνατότερο να τον καλύπτει; Ή αν είχε τη δυνατότητα να κρυφτεί μέσα στους άνδρες σας; Αυτή τη στιγμή μπορεί να γνωρίζω για ποιον πραγματικά δουλεύουν οι δύο άνδρες που κλείσατε στην φυλακή, αλλά δεν έχω τη δυνατότητα να ξέρω την πραγματική ταυτότητα κάθε άνδρα στη δούλεψή σας. Με άλλα λόγια... Οι άνδρες σας μπορεί να είναι εξίσου ένοχοι με όσο θέλατε να παρουσιάστε τον μάρτυρα!" είπε με στόμφο. "Άρα αν το δείτε από αυτή την άποψη, κύριε Simon, οι πιθανότητες αντιστρέφονται."
"Αυτό... είναι.. είναι αλήθεια," είπε σοκαρισμένος ο άνδρας.

Το τηλεφώνημα, η μαρτυρία, η έλλειψη στοιχείων, και όλα τα επιχειρήματα του πληγωμένοι επαναστάτη έδεναν και κάλυπταν ερωτήματα που τον προβλημάτιζαν ως εκείνη τη στιγμή. Και ήταν αλήθεια, ότι η ψυχραιμία του ξένου τον καθησύχαζε και διέλυε ελαφρά τις υποψίες του, άκουγε τις ερωτήσεις, υπολόγιζε τα στοιχεία και απαντούσε στις ερωτήσεις και τις υποθέσεις με τη σειρά.

"Η υπόθεσή σας είναι υπερβολική, αλλά έχει βάση," είπε σωριάζοντας τον εαυτό του κουρασμένα σε μια πολυθρόνα. "Δεν είναι κάτι το απίθανο."
"Παραμένει υπόθεση," είπε ο Lewis. "Δυστυχώς δεν έχω τα απαραίτητα στοιχεία."
"Ίσως δεν έχει νόημα να ψάχνουμε για στοιχεία πλέον," είπε ο άνδρας τρίβοντας ελαφρά το μέτωπό του με τις άνδρες των δαχτύλων του. "Τα επιχειρήματά σας έχουν λογική και δεν προσπαθείτε να με πείσετε με άσκοπους χαρακτηρισμούς. Σ' αυτό το σημείο δεν έχω λόγο να μη σας πιστέψω. Σ' αυτό συμβάλει και η αντιπάθεια των ανδρών της κυβέρνησης απέναντι στην παράταξή σας, είσαστε το πιο προφανές και εύκολο θύμα," συνέχισε. "Λοιπόν, κύριε Kinsley-"
"Μπορείτε να με φωνάζετε Cardon."
"Κύριε Cardon, νομίζω ότι είμαι έτοιμος να πιστέψω όλα όσα μου λέτε."
"Δεν ξέρω τι να πω."
"Όμως η θέση μου παραμένει δύσκολη. Η παρουσία σας στο νησί έγινε γνωστή, δεν ξέρω τι βήματα θα ακολουθήσουμε από εδώ και πέρα."
"Κύριε Simon..."
"Ναι;"
"Τον τόπο τον κάνουν οι άνθρωποι, θέλω να πιστεύω ότι όσα πετύχατε ως τώρα τα πετύχατε μόνοι σας, χωρίς τη βοήθεια καθενός."
"Πράγματι, έτσι είναι," παραδέχτηκε και χαμογέλασε αχνά. "Γενιές και γενιές της οικογένειάς μου κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο και με τη βοήθεια όλων καταφέραμε όλα αυτά που βλέπετε σήμερα."
"Άρα κανένας δεν έχει δικαίωμα να πειράξει αυτόν τον τόπο," του είπε. "Ένας επαναστάτης δεν είναι λόγος να βλάψεις ένα ολόκληρο νησί."
"Είναι αλήθεια, μα και πάλι..."
"Το μόνο που μπορεί να σας κοστίσει είναι η θέση σας."
"Μου ζητάτε να χάσω τη θέση μου για την ελευθερία σας, κύριε Cardon;" ρώτησε έκπληκτος.
"Όχι. Σας ζητάω να μην αφήσετε τη θέση σας ακόμη κι αν σας ζητηθεί για την ελευθερία όλων. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να ορίσει ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, παρά μόνο οι πολίτες του. Αν οι ίδιοι σέβονται την ελευθερία τους, δεν θα αφήσουν να συμβεί. Δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά, αλλά αν αυτοί οι άνδρες σκότωσαν τη γυναίκα σας, σημαίνει ότι ήδη καταπάτησαν το δικαίωμά σας για την ευτυχία. Αν μπορούν να καταστρέφουν έτσι τις ζωές των ανθρώπων με δύναμη, τι θα γίνει όταν έρθει η σειρά του επόμενου και του επόμενου, μέχρι του τελευταίου. Ειδικά όταν άνθρωποι στις φτωχές γειτονιές του τόπου σας στερούνται ήδη αρκετά δικαιώματα."

Ο δήμαρχος κοίταξε σιωπηλός έξω από το παράθυρό του, απ' όπου μπορούσε να δει την πόλη και τους κόπους των προγόνων του να εκτείνονται μπροστά του. Νιώθοντας ότι πλησίαζε στον στόχο του, ο Lewis μια βαθιά ανάσα. Ήθελε να φύγει από εκεί μέσα κι εκείνο το καταραμένο νησί, ένιωθε τη παλάμη του που είχε βαφτεί με το αίμα της γυναίκας να τον τρώει λες και του υπενθύμιζε τα λάθη του, και οι ενοχές τον έτρωγαν παρόλο που ήξερε ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια αντίδραση του υποσυνείδητού του και για μια στιγμή ένιωσε ανακουφισμένος που δεν υπήρχε κανένας άλλος για να αντικρούσει τα επιχειρήματά του εκεί πέρα.

"Μία μέρα," είπε τέλος ο δήμαρχος.
"Ορίστε;"
"Μπορώ να σου εξασφαλίσω μία μέρα για να φύγεις από αυτό το νησί, ούτε λεπτό παραπάνω," είπε πιο αποφασιστικά και γύρισε προς το μέρος του.
"Θέλετε να πείτε πως..."
"Είσαστε ελεύθερος. Φύγετε πριν αλλάξω γνώμη."
"Φυσικά," είπε αφαιρώντας τον ορό που του είχαν τοποθετήσει. "Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας," συνέχισε κάνοντας μια ελαφριά υπόκλιση. "Θα ενημερώσω τους ανωτέρους μου, αν μας χρειαστείτε, για οποιονδήποτε λόγο, θα είμαστε στη διάθεσή σας."
"Αυτά είναι μόνο λόγια."
"Για την ώρα, ναι. Ελπίζω με τον καιρό να δείτε ότι μπορούν να γίνουν και πράξεις," είπε και με ένα νεύμα άφησε το δωμάτιο παίρνοντας μαζί τα λιγοστά υπάρχοντά του.

Οι πληγές του από τις γρατσουνιές έτσουζαν ακόμα, μα αυτό δεν ήταν τίποτα απέναντι στο χάος που επικρατούσε μέσα στο κεφάλι του. Επιτάχυνε το βήμα του και άφησε το γραφείο χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά πίσω του, χάθηκε μέσα στους δρόμους και πήρε το πρώτο μεταφορικό μέσο που βρήκε για να βγει στο λιμάνι. Ο καθαρός αέρας και το φως του ήλιου τον ηρέμησαν, είχε μέρες ν' αναπνεύσει τέτοια φρεσκάδα και έγειρε το κεφάλι του στο πλάι αγναντεύοντας τα ατελείωτα πετρώματα που απλώνοντας μπροστά του.

"Δεν πίστευα ούτε τα μισά από όσα έλεγα," σκέφτηκε σκουπίζοντας το ήδη καθαρό του χέρι με μανία. "Ποια ιδανικά και ποια εμπιστοσύνη; Το τομάρι μου κοιτούσα μόνο..."

'Εσφυξε τα δόντια του καθώς το μουσκεμένο πανί είχε αρχίσει να τρίβει έντονα το δέρμα, κι ένιωθε την παλάμη του να καίει. Ξανά και ξανά, με δύναμη, το περνούσε από επάνω μέχρι που δέρμα ξέφτισε και άρχισε να ματώνει.

"Έι, κύριε, είσαι καλά;" η φωνή του αμαξά τον έκανε να επανέλθει στην πραγματικότητα.
"Ε; Α, ναι..." είπε κοιτώντας το χέρι του. "Ναι, είμαι καλά... Καλά είμαι."
"Σίγουρος;"
"Σίγουρα... Είμαι εντάξει..." επανέλαβε μηχανικά.

Η άμαξα τον άφησε στο λιμάνι, δίπλα από ένα μικρό ταβερνάκι που φιλοξενούσε όσους πεινασμένους έφταναν και όσους περίμεναν να φύγουν από το νησί. Μα δεν θα έφευγε κανένα καράβι μέχρι τη νύχτα. Προβλήματα στο σκάφος τους είπαν και οι επιβάτες αγανακτισμένοι και οι περισσότεροι βάλθηκαν να κόβουν βόλτες ενώ ο ήλιος βουτούσε σιγά-σιγά μες στα νερά της θάλασσας.

Κι έτσι, μαζεύτηκε ο κόσμος μέσα στην ταβέρνα και τα τραπέζια γέμισαν. Μόνος σε μια γωνιά, είχε αδειάσει κιόλας το μισό από το μπουκάλι ρούμι που είχε παραγγείλει. Ήθελε να μιλήσει σε κάποιον και στο τέλος άρχισε να μιλάει στον εαυτό του και το μουρμουρητό του έγινε τραγούδι και το τραγούδι άρχισε να ενοχλεί το πελάτες, σήκωσε φασαρία και δεν άρχισαν να τον πετάξουν έξω παρότι αντιστάθηκε.

Τρεκλίζοντας άφησε το μικρό ταβερνάκι, τρεκλίζοντας έφτασε στην άκρη του λιμανιού, με το μπουκάλι και τη μοναδική του αποσκευή στα χέρια. Τα ρούχα του τον έπνιγαν και με έλυσε τη γραβάτα που είχε καταφέρει να φορέσει μετά από καιρό με αδέξιες κινήσεις. Στο τέλος εγκατέλειψε την προσπάθεια και την άφησε να κρέμεται στο κεφάλι του, συμπληρώνοντας την αξιοθρήνητη εικόνα του.

"Οίνος, μπαρούτι και φωτιά
στους δρόμους και στα κάναβα
σφίζουν οι φυλακές της.
Πέφτουν τα σώματα σωρός
κι εγώ ανόητος, μωρός
τα 'χω για αρετές της

Ωωω, στην Colt, τ' αντρίκεια σου τα βήματα
θα σου τα μάθουν βλήματα
και σκάγια και οι ερωτικές φωλιές της
στην πόλη μας σαν έρθεις."

Η παραπονεμένη, βραχνή φωνή του αντιλαλούσε στη γύρω περιοχή και ενοχλημένοι οι ναύτες εξαπώλησαν μερικές βρισιές προς τον ανόητο που έκοβε την ησυχία τους, μα δεν έπιασαν τόπο. Παραπατώντας έφτασε στην άκρη της προκυμαίες, λέγοντας ξανά και ξανά το τραγούδι του, λες κι αυτό του σήκωνε από τους ώμους του τις έγνοιες. Σκόνταψε σε μια πέτρα, σύρθηκε στο έδαφος κι στο τέλος εγκατέλειψε την προσπάθεια να σηκωθεί γελώντας με ένα γέλιο νευρικό και κρύο.