Είστε απλώς ψάρια [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Tue Nov 27, 2012 9:00 pm; edited 1 time in total

Είχα φύγει από το Frost Kingdom και πλέον ήμουν στο "καινούργιο" μου πλοίο και ταξίδευα προς το μικρό νησάκι Aldean. Κατά κύριο λόγο το νησί αυτό ήταν ιδιαίτερα ήσυχο και υπό άλλες συνθήκες δεν θα πέρναγα καν από εκεί, όμως φήμες λένε πως ένα πλήρωμα ψαρανθρώπων είχε φτάσει στο νησί και έκανε συχνές επιθέσεις στους ανθρώπους του νησιού. Η κυβέρνηση δεν μπορούσε να βρει στοιχεία για να στείλει Μαρίν να λύσουν το πρόβλημα και έτσι ένα γράμμα μου ήρθε καθώς ήμουν στην θάλασσα. Από ότι φαινόταν ο "φίλος" μου που μου είχε αναθέσει την "αποστολή" για τον Nero, είχε μάθει πως επέστρεψα στην Βόρειο Θάλασσα και ήθελε να πάω στο Aldean και να καθαρίσω το ζήτημα ήσυχα και γρήγορα. Δίχως να έχω και πολλές επιλογές, βρισκόμουν ήδη καθόδων για το μικρό νησάκι. Σύμφωνα με το γράμμα, αρχηγός των ψαρανθρώπων ήταν κάποιος ονόματι Willy, αν σκότωνα αυτόν οι υπόλοιποι θα σταματούσαν τις εγκληματικές ενέργειες.
Αυτή θα είναι μια ενδιαφέρουσα μάχη, έχω ακούσει ιστορίες και ιστορίες για την υπεράνθρωπη δύναμη των ψαρανθρώπων, ελπίζω να είναι αλήθεια και να μην με κάνει να βαρεθώ. Έχω καιρό να απολαύσω μια καλή μάχη... Είπα στον εαυτό μου καθώς πλησίαζα τον προορισμό μου.

Σχεδόν μια ώρα αργότερα έβλεπα μπροστά μου τις ακτές του Aldean Island, ήταν ένα μικρό νησάκι και αρκετά αδύναμο συγκριτικά με όλα τα υπόλοιπα νησιά της North Blue. Η μεγαλύτερη του έκταση καλύπτεται από βουνά και λίμνες, έτσι η χλωρίδα του νησιού είναι ελάχιστη όμως η υδρόβια ζωή του είναι στα ύψη. Οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού είναι ψαράδες και το ψάρι που βγαίνει από τα νερά του Aldean είναι ξακουστό σε όλες της θάλασσες, άλλοι βέβαια είναι υλοτόμοι μιας που το νησί έχει αρκετές δασικές περιοχές. Σύμφωνα με τον "εργοδότη" μου, οι ψαράνθρωποι έχουν την βάση τους κάπου πάνω στο νησί, ωστόσο δεν ήξερε ή μάλλον παρέλειψε να μου πει που ακριβώς. Έφτασα επιτέλους στο μικρό λιμανάκι του νησιού και έδεσα το πλοίο μου. Αρκετά μικρά ψαροκάικα ήταν αραγμένα στο λιμάνι, κατέβηκα και πήρα ότι μου χρειαζόταν. Κατευθύνθηκα προς το κέντρο της πόλης του νησιού για να ξαποστάσω και να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για τους ψαρανθρώπους που είχαν την βάση τους στην περιοχή.

Μερικά λεπτά αργότερα βρέθηκα να μπαίνω στο ένα και μοναδικό μπαρ του νησιού, φαινόταν αρκετά ήσυχο αν και είχε πολύ κόσμο μέσα. Όλοι σχεδόν ήταν σκυμμένοι πάνω από το ποτό ή το φαγητό τους και δεν πολύ μιλούσαν, κοίταξα γύρω μου για να βρω ένα μέρος να κάτσω. Εντόπισα ένα μικρό, σκοτεινό τραπεζάκι στην άκρη του μαγαζιού και κατευθύνθηκα προς το μέρος του, στην διαδρομή μου πρόσεξα αρκετά βλέμματα να με παρακολουθούν αλλά δεν έδωσα σημασία. Ένας μεγάλος φόβος πλανιόταν στην ατμόσφαιρα του μαγαζιού και έτσι ήξερα πως οι πολίτες του νησιού δεν θα έκαναν κάποια επικίνδυνη κίνηση εναντίων μου. Έκατσα στο τραπεζάκι και μερικά λεπτά αργότερα εμφανίστηκε δειλά δειλά η φιγούρα του σερβιτόρου, παράγγειλα λίγο σάκε και άναψα ένα τσιγάρο. Τα βλέμματα είχαν ήδη φύγει από πάνω μου, όμως ένιωθα πως όλοι με παρακολουθούσαν με κάποιον τρόπο. Περίμενα να μου φέρει το ποτό μου ο σερβιτόρος και ύστερα του είπα να καθίσει λίγο στο τραπέζι μου αν δεν είχε δουλειά. Εκείνος φάνηκε να ξαφνιάζεται από την πρόταση μου, αλλά τελικά έκατσε. Σήκωσα το ποτήρι μου και ήπια δυο γουλιές σάκε ύστερα τον κοίταξα, απέφευγε κάθε οπτική επαφή όπως και όλοι οι άλλοι εδώ μέσα. "Αυτοί οι ψαράνθρωποι πρέπει να τους τα έχουν πάρει όλα ή τους έχουν δείξει τι θα πει τρόμος..." Σκέφτηκα από μέσα μου...

Ξέρω τι γίνεται στην περιοχή σας και ήρθα για να σας βοηθήσω... Καλά θα κάνεις λοιπόν να μου δώσεις όσες πιο πολλές πληροφορίες έχεις για τους ψαρανθρώπους, αν είναι να τους αντιμετωπίσω θα ήθελα να είμαι προετοιμασμένος. Του είπα αφού ήπια μερικές γουλιές σάκε ακόμα, στο άκουσμα της λέξης "ψαράνθρωπος" και αυτός αλλά και οι υπόλοιποι πελάτες του μαγαζιού πετάχτηκαν όρθιοι. Ενθουσιασμένος από τον φόβο που υπήρχε στο πρόσωπα τους έκανα λίγο πίσω και βολεύτηκα στην καρέκλα μου, ύστερα κάνοντας δυο τζούρες από το τσιγάρο μου τους παρακολουθούσα.
Κοιτάξτε, είμαι κυνηγός επικηρυγμένων οπότε μην περιμένετε πως το κάνω από την καλή μου την καρδιά. Αλλά και πάλι, έχετε μια ευκαιρία να σωθείτε και αντί να την αρπάξετε κάθεστε εκεί ακίνητοι και τρέμετε σαν τα ψάρια? Καλώς, δεν χρειάζομαι την βοήθεια σας, θα τους βρω μόνος μου, άλλωστε το μόνο που έχω να κάνω είναι το να νικήσω τον Willy. Οι υπόλοιποι θα ησυχάσουν αν δουν το κεφάλι του αρχηγού τους να πετάει στον αέρα... Είπα και τελείωσα το ποτό μου, ύστερα σηκώθηκα να φύγω αλλά ένας από τους πελάτες με σταμάτησε. Η μπλόφα μου είχε πιάσει, αν όλα πήγαιναν καλά θα μου έδιναν όσες πληροφορίες χρειαζόμουν.

Με λένε Igmund και είμαι ο δήμαρχος της πόλης αυτής, λες πως μπορείς να βοηθήσεις... Θέλω να ακούσω την πρόταση σου, εδώ και δυο μήνες προσπαθώ να φτιάξω έναν στρατό για να πολεμήσουμε και να διώξουμε επιτέλους αυτούς τους βάρβαρους από τα μέρη μας. Είμαστε μια φιλήσυχη και αρκετά αδύναμη κοινωνία, όμως ξέρω πως μπορούμε να το κάνουμε αν πολεμήσουμε όλοι μαζί. Το πρόβλημα είναι πως αυτούς τους δυο μήνες ο μόνος που έχει γραφτεί για τον στρατό είναι το παιδί αυτό, λέγεται Strife. Έχασε την γλώσσα του σε μια μάχη με τον Willy τον αρχηγό των ψαρανθρώπων, όμως είναι πολύ δυνατός και θέλει να τους ξανά πολεμήσει και να τους διώξει μια και καλή από τα μέρη μας. Είπε ο γέρος, τον κοιτούσα με ενδιαφέρον. Το πρόσωπο του σε αντίθεση με όλων των άλλων δεν έκρυβε φόβο αλλά πείσμα και θέληση για μάχη, ωστόσο η δύναμη του δεν έδειχνε το ίδιο αλλά ο Strife ήταν το εντελώς αντίθετο. Μπορεί να μην μπορούσε να μιλήσει αλλά φαινόταν αρκετά δυνατός μαχητής. Δίχως να πω λέξη έκατσα στο τραπέζι του δημάρχου, το ίδιο έκανε και εκείνος μετά από μένα.
Θέλω να μου πείτε όλα όσα ξέρετε για τους ψαρανθρώπους, αν είναι να χρησιμοποιήσω την βοήθεια σας θα πρέπει να ξέρουμε πως και που να επιτεθούμε... Είπα τελικά...

Κάνουν συχνές επιθέσεις στην πόλη μας, δεν είναι πολλοί... Για την ακρίβεια είναι μονάχα τρεις, αλλά είναι πολύ δυνατοί. Ο αρχηγός τους ο Willy είναι δεινός πολεμιστής, χρησιμοποιεί ένα ρόπαλο με καρφιά και τις ικανότητες του για μάχη σώμα με σώμα. Δεύτερος στην ιεραρχία είναι ο Kitajima. Δεν χρησιμοποιεί κάποιο όπλο, δεν του χρειάζεται βέβαια. Είναι ιδιαίτερα γρήγορος στις κινήσεις του και ιδιαίτερα καλός σε μια τεχνική που λέγεται Fishman Karate. Ήταν αυτός που ακινητοποίησε τον Strife και έδωσε την ευκαιρία στον Willy να του ξεριζώσει την γλώσσα. Τέλος έρχεται ο Girarin, είναι ίσος ο μόνος αδύναμος κρίκος των ψαρανθρώπων. Στα χέρια του έχει λεπίδες, μην σε ανησυχεί όμως μιας που δεν κόβουν, είναι απλώς για εκφοβισμό των αντιπάλων του. Είπε ο δήμαρχος μετά από μερικά λεπτά...
Οπότε πλέον ξέρω περίπου την δύναμη του κάθε ένα από τους τρεις... Ωστόσο δεν ξέρω πότε κάνουν επιθέσεις...
Σε αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω, δεν έχουν συγκεκριμένες μέρες ούτε και παίρνουν φόρους... Απλά έρχονται λεηλατούν τα πάντα και παίρνουν ότι τους χρειάζεται, θα πρέπει να περιμένεις την επόμενη επίθεση τους.
Μάλιστα... Θυμάστε τουλάχιστον πότε ήταν η τελευταία τους επίθεση??

Ο δήμαρχος το σκέφτηκε λίγο και τελικά μου είπε πως είχε περάσει περίπου μια βδομάδα από την τελευταία επίθεση των ψαρανθρώπων. Τους είπα πως δεν έπρεπε να χάσουμε στιγμή και να ετοιμαστούμε για την επόμενη επίθεση, σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι πελάτες του μαγαζιού φοβόντουσαν για την ζωή τους και έτσι έριξα τις ελπίδες μου στον Strife. Ήθελα να πολεμήσει με τον Kitajima έτσι ώστε να μου δώσει την ευκαιρία να αντιμετωπίσω επί ίσων όρων των Willy. Εκείνος συμφώνησε με ένα νεύμα και όλοι μαζί βγήκαμε από το μαγαζί. Ο Strife και ο δήμαρχος της πόλης με οδήγησαν σε ένα μέρος που μας έδινε το πλεονέκτημα στην μάχη, ήταν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του δημάρχου, το μόνο στεγνό μέρος πάνω στο νησί. Οπότε εκεί δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το μέγιστο των δυνάμεων τους οι ψαράνθρωποι. Φτάσαμε και πιάσαμε τις θέσεις μας, ο δήμαρχος ανέβηκε ψηλά πάνω σε ένα δέντρο για να μπορεί να κατευθύνει τις κινήσεις μας.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου αλλά και με αυτά που μου είπε ο δήμαρχος, υπέθεσα πως ο Willy και η συμμορία του θα έρχονταν από στιγμή σε στιγμή. Ποτέ δεν έπαιρναν πάρα πολλά πράγματα, μόνο όσα ήθελαν μέχρι την επόμενη επιδρομή, αν κάθε επιδρομή γινόταν σχεδόν κάθε βδομάδα, από στιγμή σε στιγμή θα έπρεπε να κάνουν την εμφάνιση τους. Άλλωστε τα τρόφιμα τους πρέπει να είχαν ήδη τελειώσει αυτές τις μέρες. Ο Strife είχε περάσει στην απέναντι μεριά του "φαραγγιού" και περίμενε το σήμα του δημάρχου για να επιτεθεί, εγώ ήμουν κάτω από το δέντρο που είχε ανέβει ο δήμαρχος και κοιτούσα προς την κατεύθυνση που μου υπέδειξαν. Μερικές ώρες πέρασαν και επιτέλους δικαιώθηκα, ο Willy και η "παρέα" του, έκαναν την εμφάνιση τους. "Οι ψαράνθρωποι είναι πράγματι κακάσχημοι...!" Ήταν η μόνη φράση που μου ήρθε στο μυαλό, δεν είχα ξανά δει ποτέ μου ψαράνθρωπο, έμοιαζαν αρκετά με ανθρώπους αλλά είχαν διάφορα χρώματα, ο τύπος με το ρόπαλο με τα καρφιά υπέθεσα πως είναι ο Willy. Προπορευόταν λίγο από τους άλλους δυο, τα δόντια του πετάγονταν έξω από το στόμα του και το σώμα του ήταν περίεργα χοντροκομμένο... Τα χέρια και τα πόδια του ήταν λεπτά αλλά ο λαιμός και η κοιλιά του ήταν χοντρά. Το χρώμα του ήταν γκρίζο σαν πέτρα και στο πλάι του λαιμού του ξεπετάγονταν βράγχια...

Περιμέναμε λουφαγμένοι στις κρυψώνες μας να μας πλησιάσουν και μερικά λεπτά αργότερα ο δήμαρχος έδωσε το σήμα της επίθεσης. Πρώτος επιτέθηκε ο Strife, πήδηξε από την πλαγιά που ήταν κρυμμένος και προσπάθησε να χτυπήσει έναν από τους δυο ακολούθους του Willy με το τσεκούρι του. Εκείνος φάνηκε να αποφεύγει αρκετά εύκολα την επίθεση του Strife, παρατήρησα πως δεν είχε λεπίδες στα χέρια του αρά αυτός ήταν ο Kitajima και ο άλλος ήταν ο Girarin. Ο Strife σηκώθηκε από το έδαφος και επιτέθηκε ξανά στον Kitajima, οι άλλοι δυο ψαράνθρωποι φάνηκαν να μην θέλουν να μπλεχτούν στον καβγά. Ο Willy είπε στον Girarin να σταματήσουν και να απολαύσουν το θέαμα καθώς και την ήττα του Strife. Έκαναν στην άκρη και παρακολουθούσαν τον Kitajima να διαλύει κυριολεκτικά τον Strife, το σώμα του έπαιρνε στάσεις καράτε, όμως οι γροθιές και οι κλωτσιές του φαίνονταν να είναι ιδιαίτερα δυνατές. Μέσα σε δευτερόλεπτα ο χώρος γύρω από τον Strife και τον Kitajima φάνηκε να διαλύεται από τις επιθέσεις των δυο αντιπάλων. Αποφάσισα πως ήταν ώρα να κάνω την εμφάνιση μου, βγήκα από την κρυψώνα μου και πήδηξα πίσω από τους δυο άλλους ψαρανθρώπους.
Ενδιαφέρον θέαμα δεν συμφωνείτε?! Είπα δυνατά για να τους αφήσω να με καταλάβουν, εκείνοι γύρισαν ξαφνιασμένοι, μάλλον δεν περίμεναν άλλον άνθρωπο εκτός από τον Strife.

Μπα, μπα και άλλος άνθρωπος... Τι έγινε αποφάσισαν επιτέλους οι κάτοικοι να εναντιωθούν? Αλλά όχι, εσύ δεν είσαι από το χωριό... Φαίνεσαι διαφορετικός, σαν να μην γνωρίζεις τον τρόμο, σαν να πιστεύεις πως μπορείς να τα βάλεις μαζί μου... Girarin, αυτός ο αντίπαλος είναι δικός μου. Θέλω να του μάθω τι θα πει τρόμος... Είπε τελικά ο Willy και έκανε ένα νόημα στον Girarin, ο δεύτερος έκανε μερικά βήματα πίσω για να δώσει χώρο στο αφεντικό του να πολεμήσει. Χαμογέλασα και έβγαλα το κατάνα μου.
Ρόπαλο ή κατάνα, ενδιαφέρον μάχη... Ας δούμε πιο από τα δυο θα υπερισχύσει του άλλου... Αλλά σε προειδοποιώ, μην χάσεις την προσοχή σου... Δεν θα στο συγχωρήσω, θα το πληρώσεις με το κεφάλι σου.
Χεχεχε, ενδιαφέρον άνθρωπε... Από ότι φαίνεται δεν ξέρει πιο είναι το επικρατές είδος πάνω στον κόσμο αυτό... Επίτρεψε μου να σε διαφωτίσω, εμείς είμαστε! Ο θεός μας έφτιαξε τέλειους, δέκα φορές πιο δυνατούς από εσάς, μας επέτρεψε να αναπνέουμε στο νερό και μας έδωσε μια αποστολή... Να σας κατακτήσουμε όλους...
Θεός? Δεν πιστεύω στον θεό, μόνο κάποιος που δεν έχει πίστη στην δική του δύναμη πιστεύει σε μια άλλη οντότητα... Δεν θα χάσω από ένα τέτοιο σκουπίδι... Όσο για το ότι είσαι δέκα φορές πιο δυνατός από εμένα, υποθέτω πως θα είμαι σε άλλο επίπεδο όταν αφαιρέσω το κεφάλι από το σώμα σου...

» The Job...[Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος] Ice Nine [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» The Name... [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος]R.E.M. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Keep going [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]