[Τέλος-Αποστολή] "Ο γητευτής των αλόγων" [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

-"Λοιπόν κύριε Thorin, ήρθα για να σας μεταφέρω κάποιες σκέψεις μου ως προς το αίτημα σας για προστασία από το Ναυτικό. Ξέρετε πως ήρθαμε εδώ να εκπληρώσουμε την αποστολή αυτή και να νικήσουμε τους ληστές, αλλά έχω να πω πως αυτό θα είναι προσωρινό μέτρο. Υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να επαναληφθούν τα γεγονότα, κι ειλικρινά απ' ότι έχω δει ως τώρα η φρουρά σας δεν μπορεί ν' ανταπεξέλθει σε αντίστοιχη περίπτωση. Προσωρινά έλαβα κάποια μέτρα βελτίωσης διαθέτοντας μια εβδομάδα για να εκπαιδεύσω τους άντρες της σε κάποια βασικά πράγματα, αλλά αυτό είναι επίσης προσωρινό μέτρο. Οπότε κατόπιν πρότασης από τους ίδιους τους άντρες της φρουράς πήρα την απόφαση να προτείνω στον διοικητή να έρθει κλιμάκιο Marines και να στήσει κέντρο εκπαίδευσης για τη φρουρά, να το στελεχώσει και θέσει ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης υψηλού επιπέδου, με στόχο να βελτιώσει σημαντικά την ικανότητα των αντρών στη μάχη. Ο διοικητής στάθηκε απρόθυμος να συμφωνήσει και να προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδίου. Έτσι απευθύνομαι σε σας για να εγκρίνεται το σχέδιο. Έχετε να κερδίσετε πολλά από αυτό το σχέδιο και........." συνέχισα να εκθέτω λόγους, ώσπου με διέκοψε με μια απότομη κίνηση του χεριού του.
-"Συγνώμη για τη διακοπή κύριε Mors αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί απευθύνεστε σε μένα. Αφού ο διοικητής σας είπε πως δεν χρειάζεται, εγώ γιατί να έχω αντίθετη γνώμη; Αν κατάλαβα καλά μου ζητάτε να παρακάμψω τον διοικητή μου και να στηρίξω το σχέδιο σας. Και διερωτώμαι γιατί, ως τώρα μια χαρά έχει ανταπεξέλθει η φρουρά στις προκλήσεις. Δε βλέπω το λόγο να γίνει κάτι τέτοιο. Αν δεν μπορούμε να χειριστούμε κάτι θα υπάρχουν πάντα οι Marines. Εξάλλου αυτό που λέτε κοστίζει πολύ και στο νησί μας δεν έχουμε τ' απαραίτητα κονδύλια για να το πράξουμε. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι."
Είχα μείνει άναυδος. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που άκουγα. Τελικά οι φρουροί είχαν απόλυτο δίκιο. Ήταν ακόμα ένας άχρηστος πλαδαρός ηλίθιος που το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να γεμίσει την κοιλιά του. Τόση χλιδή, τόσα στολίδια διασκορπισμένα στο κτίριο και το νησί δεν είχε πόρους; Απλά δεν ήθελε να τους διαθέσει για τη φρουρά, αλλά για την προσωπική του καλοπέραση. Οπότε κι εδώ είχα χτυπήσει τη λάθος πόρτα. Που όμως έπρεπε ν' απευθυνθώ;
Τέλειωσα τη συζήτηση όσο πιο κόσμια μπορούσα, κι έφυγα χωρίς να δείξω την δυσαρέσκεια μου. Κατευθύνθηκα στο χώρο αναμονής όπου μάζεψα τους άλλους νεοσύλλεκτους. Το πρόσωπο μου ήταν συννεφιασμένο κι αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από κανέναν. Μάντεψαν την πορεία της συζήτησης πριν τους ενημερώσω. Κι όλοι πλην του Pandaren είχαν αντίστοιχη έκφραση. Αυτός όμως έμοιαζε να κοιτάει κάτι άλλο κι ένα χαμόγελο ελπίδας είχε χαράξει στο πρόσωπο του.

Όσο ο Mors μας ενημέρωνε για την συζήτηση με τον δήμαρχο όλοι αισθανόμασταν περίεργα. Δεν ήταν ακριβώς προδοσία, ούτε αηδία, αλλά ένα μείγμα αυτών με την προσθήκη του θυμού, της απογοήτευσης και διαφόρων άλλων συναισθημάτων. Στην αρχή μοιραζόμουν τα ίδια συναισθήματα με τους άλλους, η μοναστική εκπαίδευση όμως με απέτρεψε να τα φανερώσω. Κάποια στιγμή καθώς κοιτούσα τον Mors εντόπισα στο βάθος μια φιγούρα να τον κοιτάει προσεκτικά. Ήταν μια γυναίκα, νεαρής σχετικά ηλικίας (γύρω στα 30), μετρίου αναστήματος, αδύνατη σχετικάμε λεπτή μέση, πλούσιες καμπύλες, πυκνά χαλκόχρωμα μαλλιά και γλυκά χαρακτηριστικά. Ανέδιδε έναν αέρα δύναμης κι εξουσίας. Αναρωτήθηκα ποια ήταν αυτή η τόσο δυναμική γυναίκα, γιατί κοιτούσε τον Mors με τόσο έντονο βλέμμα, και με τόσο ενοχλημένο πρόσωπο.
Αντιλήφθηκε το βλέμμα μου αρκετά γρήγορα, αλλά δεν τράβηξε το δικό της από τον Mors. Μου έκανε μια χειρονομία να σωπάσω και να μην δείξω τίποτα. Αμέσως έβγαλε ένα σημειωματάριο κι άρχισε να γράφει, κι όσο έγραφε τόσο το πρόσωπο της γινόταν πιο σκεπτικό, πιο χαρούμενο. Σταμάτησε ξαφνικά και γύρισε να φύγει πριν φύγει όμως μου έκλεισε το μάτι, και με τα χείλη της σχημάτισε μια φράση: "Θα το αναλάβω εγώ αυτό". Αυτό ακριβώς το συμβάν με έκανε να χάσω στιγμιαία τον αυτοέλεγχο μου και να χαμογελάσω γεμάτος ελπίδα. Για κάποιο λόγο η συγκεκριμένη γυναίκα μου είχε δώσει την αίσθηση πως μπορούσε να κάνει πράξη τα λόγια της. Ο Mors με αντιλήφθηκε παρ' όλα αυτά όμως συνέχισε να μιλάει χωρίς να δείχνει τίποτα. Αμέσως μετά με έπιασε κατ' ιδίαν και με ρώτησε τι είχε γίνει.
Αφού του εξήγησα το συμβάν, τις υποψίες μου, καθώς και την άποψη μου για τη γυναίκα, μου έριξε μια κατσάδα γιατί δεν την πλησίασα αμέσως και δεν έμαθα ποια ήταν. Σύμφωνα με την εκτίμηση μου, (στην οποία συμφωνούσε ο Mors με αρκετές επιφυλάξεις όμως), μάλλον είχαμε έναν πιθανό σύμμαχο σε κάποια από τις βαθμίδες της ιεραρχίας. Ήταν πολύ σημαντικό όμως να βρούμε αυτή τη γυναίκα και να βολιδοσκοπήσουμε τις προθέσεις της. Κι αφού εγώ την είχα βρει θα το αναλάμβανα εγώ.

Το κακό σημείο με τέτοιου είδους αποστολές, είναι πως η θεωρία κι η πράξη διαφέρουν πάρα πολύ. Το να βρω την γυναίκα αυτή ήταν πανεύκολο θεωρητικά, θα ρωτούσα κάποιον υπάλληλο στο δημαρχείο μέχρι να βρω κάποιον που να την ήξερε. Δυστυχώς όμως αυτό δεν ήταν και τόσο απλό μιας και θα ξεσήκωνα υποψίες, μια γυναίκα η οποία σου δίνει αυτή την υπόσχεση θα έπρεπε να κατέχει σημαντική θέση στην εξουσία, γεγονός το οποίο από μόνο του αποτελούσε πρόβλημα. Αν οι υπάλληλοι μάθαιναν πως την ψάχναμε θα το μετέφεραν από δω κι από κει με το γνωστό κουτσομπολιό τους. Προφανώς και θα έφτανε στ' αυτιά του δημάρχου ο οποίος θα υποπτευόταν την αλήθεια και θα λάμβανε τα μέτρα του. Η μόνη λοιπόν επιλογή που μας έμενε ήταν να γίνει μυστικά και ήσυχα, χωρίς ανάμιξη τρίτων. Το πρόβλημα που παρουσιαζόταν εδώ ήταν καθαρά πρακτικό. Θα εμφανιζόταν άραγε αυτή η γυναίκα ξανά στο δημαρχείο ή όχι; Ήταν ένα ρίσκο, μια τυχαία ζαριά, αλλά η φυλή μας είχε εδώ και πολλά χρόνια την τύχη με το μέρος της. Ήλπιζα να συνεχίσει και τώρα αυτή η παράδοση, αλλιώς όπως είπε κι ο Mors ήμασταν απλά χαμένοι.
Την επόμενη κιόλας μέρα πήγα στο δημαρχείο, με την δικαιολογία πως ήθελα να κλείσω νέα συνάντηση με το δήμαρχο. Ο γραμματέας του με κράτησε τουλάχιστον μια ώρα στην αίθουσα αναμονής, κι άλλη μια μου αράδιασε διάφορες δικαιολογίες για το δύσκολο πρόγραμμα του δημάρχου για να με διώξει. Δεν το κατάφερε, οπότε αποφάσισε να με αφήσει να περιμένω στην αίθουσα αναμονής μέχρι να μπορέσει να με δεχτεί ο δήμαρχος. Γεγονός το οποίο δεν με ένοιαζε καθόλου. Ούτως ή άλλως εγώ να περάσει ο χρόνο μου ήθελα. Μέχρι να εμφανιστεί η γυναίκα, θα περίμενα στο δημαρχείο. Πήρα ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη του δημαρχείου, κάθισα αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα και βυθίστηκα στην ανάγνωση. Το βιβλίο ήταν άκρως ενδιαφέρον, ήταν μια συνοπτική ιστορία του νησιού. Όλα όσα χρειαζόταν να ξέρεις για την ιστορία του Mejis ήταν γραμμένα εδώ. Αφοσιώθηκα λοιπόν στο βιβλίο, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο διάδρομο μήπως περάσει αυτή η μυστηριώδης γυναίκα. Κι οι ώρες κυλούσαν αργά και βασανιστικά.......

Είχε φτάσει πλέον το μεσημέρι. Εδώ και πολλές ώρες δεν με πλησίασε κανένας, άνθρωποι περνούσαν, καθόταν, διεκπεραίωναν τις δουλειές τους κι έφευγαν. Εγώ παρέμενα στη θέση μου, ακίνητος. Είχα διαβάσει το βιβλίο με τις πληροφορίες για το νησί κι είχα πάρει ένα καινούργιο βιβλίο, το οποίο περιέγραφε λεπτομερώς την κουλτούρα του νησιού και τη λαογραφία του. Είχε αναλυτικές περιγραφές για έναν τομέα που στη βάση δεν μας είχαν παρά μόνο τα βασικά. Την ιππασία, κι ότι είχε σχέση με άλογα. Στην εκπαίδευση ενός Marine η ιππασία δεν ήταν απαραίτητο συστατικό, και σχεδόν σε καμία βάση δεν εκπαιδεύονταν οι νεοσύλλεκτοι σε αυτήν. Στη South Blue όμως λόγω της ύπαρξης του Mejis υπήρχαν κάποια άλογα διαθέσιμα κι οι νεοσύλλεκτοι μάθαιναν κάποια βασικά (όπως να στέκονται χωρίς να πέφτουν, να ιππεύουν σε χαλαρό βηματισμό και σε γρήγορο καλπασμό), αλλά το να μάχονται έφιπποι ή να κάνουν κάτι άλλο έφιπποι δεν ήταν στο πρόγραμμα εκπαίδευσης. Οπότε ο βιβλίο αυτό ήταν πολύ εποικοδομητικό, και πολύ διασκεδαστικό όσον αφορά τις πληροφορίες του. Αμέσως πήρα ένα άλλο βιβλίο καθαρά για την ιππασία και βυθίστηκα στην ανάγνωση. Αλλά δυστυχώς θόρυβοι με διέκοψαν.
Μια γυναικεία φωνή, δυνατή, ισχυρή, επιτακτική, συνηθισμένη να διατάζει και να εκτελούνται αμέσως όσα λέει έσκισε τον διάδρομο. Βήματα ακούγονταν, δυνατά, πολλά σαν μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων να ερχόταν από τον διάδρομο. Λίγο αργότερα φάνηκαν στην είσοδο, μια ομάδα τριών αντρών και στη μέση τους αυτή η γυναίκα. Ντυμένη κομψά, χτενισμένη, πανέμορφη. Φαινόταν να διαφωνούσε μαζί τους, συζητούσαν έντονα, με δυνατή φωνή χωρίς να ενδιαφερόταν αν τους άκουγε κανείς ή όχι. Προσπέρασαν το δωμάτιο και κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του δημάρχου. Καθώς περνούσαν την αίθουσα συνέλαβα τη ματιά της να με κοιτάει καθαρά και μετά να συνεχίζει να μιλάει με τους υπόλοιπους της ομάδας. Οι υπόλοιποι που βρίσκονταν στην αίθουσα είχαν σταματήσει προς στιγμήν τις κουβέντες τους κι είχαν αρχίσει να μουρμουράνε με θαυμασμό για τη γυναίκα αυτή. Από τα διάφορα σχόλια και μισόλογα που άκουσα, κατάλαβα πως είχαμε είτε πολύ μεγάλη τύχη ή τρομακτικά μεγάλη ατυχία. Διότι αυτή η γυναίκα δεν ήταν απλά μια τυχαία γυναίκα, αλλά η αδερφή του δημάρχου κι ο τρίτος τη τάξη ισχυρότερος άνθρωπος στο νησί. Πιο πάνω ήταν ο σύμβουλος του δημάρχου κι ο ίδιος ο δήμαρχος.
Έφυγα σχεδόν αμέσως από το δημαρχείο κι επέστρεψα στους στρατώνες μας. Ήμουν σίγουρος πως ο Mors θα ήθελα πολύ να μάθει τα ευρήματα μου.

Η έκπληκτη έκφραση στο πρόσωπο του Mors, έδειχνε το πόσο απίστευτη θεωρούσε την πληροφορία μου. Ή είχε τύχη βουνό ή εξίσου μεγάλη ατυχία. Ήλπιζε να ήταν απλά μια γυναίκα με μεγάλη εξουσία, αλλά όχι το τρίτο τη τάξη σημαντικό πρόσωπο του νησιού. Αυτό ήταν άκρως ανησυχητικό. Σχεδόν μπορούσα ν' ακούσω το μυαλό του Mors να δουλεύει πυρετωδώς για να σκεφτεί, σχέδια και πιθανότητες. Η αλήθεια είναι πως δεν τον αδικούσα. Μια ανησυχία διακατείχε κι εμένα. Αυτή η γυναίκα μπορούσε να γίνει ο μεγαλύτερος μας σύμμαχος, ή ο χειρότερος εχθρός μας. Κι είχε τη δύναμη και την εξουσία να μας κάνει να υποφέρουμε. Οπότε έπρεπε να χειριστούμε το όποιο ζήτημα μαζί της με λεπτότητα και διακριτικότητα. Το τελευταίο που θέλαμε ήταν να την προκαλέσουμε. Όπως όμως παρατήρησε ο Mors έπρεπε να διερευνήσουμε τις προθέσεις της. Κι εγώ θα ερχόμουν μαζί του για να τη συναντήσουμε.
Ξεκινήσαμε σχεδόν αμέσως, αφού ρωτήσαμε κάποιον στο δρόμο για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κατοικία της και για την ίδια. Μάθαμε πως είναι αρκετά έξυπνη, διορατική, με ευχέρεια στο λόγο και στα πολιτικά παιχνίδια. Δεν τις θεωρούσαμε και τις καλύτερες συστάσεις μιας και μάλλον θα δυσχέραιναν το έργο μας. Η κατοικία της, την οποία μοιραζόταν με τον αδερφό της, ήταν κοντά στο δημαρχιακό μέγαρο. Ένα μεγάλο, ωραίο κτίριο, σε κομψή κλασσική δομή. Ανθισμένοι κήποι διακοσμούσαν την μεγάλη αυλή του, μαζί με αγάλματα από κάτασπρο μάρμαρο, μια μεγάλη λίμνη γεμάτη ψάρια βρισκόταν μπροστά στην είσοδο μ' ένα συντριβάνι στη μέση. Στην είσοδο της αυλή είχαμε ήδη δηλώσει τα ονόματα μας και ένα ψεύτικο σκοπό επίσκεψης. Μόλις μπήκαμε στο οίκημα μας οδήγησαν σ' ένα άνετο και μεγάλο σαλόνι με βαριά έπιπλα και διακόσμηση, όπου καθίσαμε αναπαυτικά και περιμέναμε την οικοδέσποινα να μας δεχτεί.
Η οικοδέσποινα μας εμφανίστηκε μετά από κάποια ώρα, εκθαμβωτική όπως την είχα δει στο δημαρχείο, μ' έναν αέρα ανωτερότητας, εξουσίας και δύναμης να την περιτριγυρίζει. Χαιρετήσαμε ευγενικά κι εκείνη μας ανταπέδωσε το χαιρετισμό με χάρη και κομψότητα αξιοζήλευτη. Καθίσαμε στα αναπαυτικά καθίσματα κι o Mors χωρίς να χάσει χρόνο έθεσε κατευθείαν το θέμα της επίσκεψής μας.

-"Αξιότιμη κυρία, οφείλω να σας ευχαριστήσω εκ των προτέρων για τον χρόνο που μας αφιερώνετε. Έρχομαι σήμερα σ' εσάς για ένα ζήτημα το οποίο αφορά την ασφάλεια του νησιού σας. Όπως γνωρίζετε, οι πρόσφατες επιθέσεις ληστών στην πόλη σας κι η ανεπάρκεια της φρουράς ως προς την αντιμετώπιση τους οδήγησε τον αξιότιμο δήμαρχο να καλέσει βοήθεια από την Παγκόσμια Κυβέρνηση και το Ναυτικό. Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα η ομάδα, της οποίας έχω την τύχη να ηγούμαι, ήρθε στο νησί για ν' αναλάβει τη σύλληψη των ληστών αυτών. Σχεδιάσαμε μια τακτική η οποία θα μας βοηθούσε να παγιδεύσουμε τους ληστές και να τους ξεγελάσουμε ώστε πάνω στον πανικό τους να μας οδηγούσαν στο κρυσφήγετό τους. Σημαντικό ρόλο στην επίτευξη αυτού του στόχου θα έπαιζε η φρουρά του νησιού. Δυστυχώς όμως κατόπιν αξιολόγησης που έκανα στη φρουρά κατέληξα στο συμπέρασμα πως δεν θα μπορέσει να συνεισφέρει καθόλου στο σχέδιο αυτό, το αντίθετο μάλλον. Οπότε προσπάθησα να βοηθήσω λίγο την φρουρά καθυστερώντας την εκτέλεση του σχεδίου μου ώστε να προσφέρω μια εβδομάδα εντατικής εκπαίδευσης στα μέλη της ώστε ν' ανεβάσω το επίπεδό τους. Ελπίζω έτσι να μπορέσουν να επιτελέσουν το χρέος τους. Αν δεν το καταφέρουν, τότε είναι πολύ πιθανό οι ληστές να σταματήσουν τη δράση τους για κάποιο διάστημα ώστε να κρυφτούν και να επέλθει εφησυχασμός. Περιττό να πω πόσο προβληματικό θα είναι αυτό για το νησί σας μιας και απλά θ' αναβάλει το πρόβλημα.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της αναβάθμισης που επιχείρησα να κάνω στη φρουρά πρότεινα στον διοικητή και το δήμαρχο της φρουράς να στείλω κλιμάκιο εκπαιδευτών από το Ναυτικό ώστε να εκπαιδευτεί η φρουρά σωστά και να γίνει αποτελεσματική. Προς μεγάλη μου έκπληξη συνάντησα την κατηγορηματική άρνηση και των δύο πλευρών. Ειδικά από τον αξιότιμο δήμαρχο ο οποίος επανειλημμένα μου τόνισε πως το κόστος όλης αυτής της διαδικασίας θα ήταν δυσβάσταχτο για το νησί.
Προστρέχω λοιπόν σε εσάς για να μεταπείσετε τον αδερφό σας ώστε να δεχτεί τις προτάσεις μου. Είναι προς όφελος του νησιού να δεχτεί μια τέτοια πρόταση."

΄Οσο μιλούσε ο Mors η κυρία Thorin τον άκουγε σιωπηλή. Μόλις τελείωσε, αναστέναξε, τον κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο συμπάθεια αλλά κι οίκτο ταυτόχρονα. Αμέσως μετά πήρε το λόγο και μας εξήγησε γιατί η πρόταση του Mors δεν θα γινόταν ποτέ δεκτή τους λόγους που ούτε κι η ίδια θα μπορούσε να κάνει κάτι γι' αυτό.

-"Κύριε Mors πρέπει να σας πω πως η επίσκεψη σας σε εμένα ειδικά για το θέμα που θίξατε μόλις τώρα δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Βλέπετε όπως κι εσείς έτσι κι εγώ έχω προσπαθήσει αρκετές φορές ώστε να μεταπείσω τον αδερφό μου να κάνει κάτι για την πολιτοφυλακή μας. Αλλά όλες οι προσπάθειες μου έχουν αποβεί άκαρπες. Βλέπετε υπάρχουν αντικειμενικές κι υποκειμενικές δυσκολίες που παρεμποδίζουν την πρόοδο του νησιού μας.
Η θέση του δημάρχου της πόλης αυτής και κατ' επέκταση και του κυβερνήτη του νησιού είναι ζηλευτή. Πολλοί θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση αυτή. Έτσι ο εκάστοτε ιδιοκτήτης της απολαμβάνει μαζί με την κοινωνική καταξίωση και τον φθόνο που τη συνοδεύει, κι έχει να πολεμήσει με πολλούς φανερούς κι αφανείς εχθρούς. Απαιτείται λοιπόν μεγάλη δύναμη για να μπορέσει κανείς ν' ανταπεξέλθει στα καθήκοντα της θέσης αυτής. Δύναμη που δυστυχώς ο αδερφός μου δεν την έχει. Κι αυτό οδήγησε έναν φιλόδοξο σύμβουλο του νησιού μας να αρχίσει να αποκτά όλο κι αυξανόμενη επιρροή και δύναμη. Τώρα πλέον σχεδόν ελέγχει το νησί. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως αυτός είναι η πραγματική εξουσία κι όχι ο αδερφός μου χωρίς όμως εκείνος να υποπτεύεται τίποτα. Γεγονός που πιστεύω δεν θ' αργήσει ν' αλλάξει. Κι η πολιτοφυλακή στέκεται εμπόδιο στα σχέδια του. Οπότε καταλαβαίνεται πόσο δύσκολο είναι αυτό που ζητάτε να γίνει.
Δυστυχώς όμως υπάρχει κι άλλος ένας λόγος που το αίτημα σας δεν πρόκειται να γίνει ποτέ δεκτό. Βλέπετε οι έριδες μεταξύ των συμβούλων δεν είναι η μόνη απειλή για το νησί μας. Η δεύτερη απειλή είναι η φιλαργυρία του αδερφού μου. Είναι υπερβολικά φιλάργυρος για το καλό του νησιού. Με κάθε ευκαιρία αποσπά χρήματα από τον προϋπολογισμό του νησιού και τα χρησιμοποιεί για να ικανοποιεί τις όποιες απολάυσεις έχει. Οπότε το να ξοδέψει τόσα χρήματα για τη φρουρά στερεί άμεσα από αυτόν πηγές εσόδων, γεγονός που δεν είναι διατεθειμένος ν' αφήσει να συμβεί.
Καταλαβαίνεται τώρα κύριε Mors πως είστε τελείως καταδικασμένος ως προς την προσπάθεια σας ν' αναμορφώσετε το νησί. Εκτελέστε την αποστολή σας κι αφήστε το νησί στην τύχη του. Θα τα καταφέρουμε όπως κάναμε πάντα."
Με αυτά τα λόγια έκλεισε τη συζήτηση και σηκώθηκε από την θέση της. Ήταν η ένδειξη πως η επίσκεψη μας είχε τελειώσει. Σηκωθήκαμε κι εμείς και φύγαμε όπως είχαμε έρθει. Με άδεια χέρια. Στη διαδρομή ο Mors ήταν αμίλητος. Είχα καταλάβει πως ότι είχε ακούσει τον είχε ενοχλήσει βαθύτατα. Αλλά δεν είχε κανέναν τρόπο να κάνει απολύτως τίποτα για να διορθώσει την κατάσταση. Κι αυτό τον ενοχλούσε ακόμα πιο πολύ.

Μόλις φτάσαμε στο αρχηγείο της πολιτοφυλακής ο Mors κλείστηκε στο γραφείο του διοικητή, ο οποίος απουσίαζε, κι άρχισε να μελετάει χάρτες και να γράφει πυρετωδώς σχέδια και να κάνει πολύλποκους υπολογισμούς. Όλοι όσοι δεν είχαν έρθει μαζί του κοιτιόταν με περιέργεια και κατόπιν των δικών μου εξηγήσεων κατανόηση. Είχαμε κατανοήσει πλέον πως θα δρούσαμε μόνοι μας, χωρίς τη βοήθεια κανενός. Και τα πράγματα είχαν δυσκολέψει αρκετά. Βέβαια, ακόμα δεν ξέραμε το επίπεδο των εχθρών μας, και μέχρι να το εξακριβώναμε απλά ανησυχούσαμε χωρίς λόγο. Από την άλλη όμως δεν έπρεπε να υποτιμήσουμε τους αντιπάλους μας μιας κι η υπεροψία είναι ο συντομότερος δρόμος προς την ήττα. Έτσι παραμέναμε προσγειωμένοι κι ανήσυχοι ως προς τα σχέδια του διοικητή μας.
Ο Mors βγήκε από το γραφείο ώρες αργότερα, όταν η νύχτα είχε προχωρήσει αρκετά. Το φεγγάρι φώτιζε τον ουρανό μαζί με τα φώτα της βιβλιοθήκης του κτιρίου, όπου και μας συγκέντρωσε.
-"Λοιπόν, τα σχέδια αλλάξανε. Όπως μάθατε, και δεν έχω καμία αμφιβολία πως όλοι ρωτήσατε τον Chen τι έγινε, δεν έχουμε καμία ελπίδα να λάβουμε την υποστήριξη που χρειάζεται από τις αρχές και την πολιτοφυλακή του νησιού. Αυτό μας αφήνει με τη μοναδική επιλογή να χειριστούμε το θέμα μόνοι μας. Είμαστε λίγοι σε σύγκριση με τους κλέφτες αλλά αυτό δεν πρέπει να μας πτοήσει. Θα τα καταφέρουμε με καλή οργάνωση, σωστό σχεδιασμό και πειθαρχία. Δυστυχώς μέχρι να καταφέρουμε να πιάσουμε κάποιον ληστή ζωντανό και να μάθουμε περαιτέρω πληροφορίες ή ακόμα καλύτερα ν' ανακαλύψουμε το κρυσφήγετο τους, θα συμβούν πολλά. Θα μας ξεφύγουν κάποιες φορές κι άλλες όχι. Αλλά δεν πρέπει ν' απογοητευτούμε, κάθε αποτυχία απλά θ' ανανεώνει το χρονόμετρο, ενώ κάθε επιτυχία θα μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο μας. Ακούστε λοιπόν τι θα κάνετε. Aron, Seldy θα.........."
συνέχισε να μιλάει και ν' αναλύει το σχέδιο του. Απλό κι έυκολο. Αλλά πολύ δύσκολο. Μιας και χωριζόμασταν σε ομάδες, με τομείς ευθύνης. Αν γινόταν οτιδήποτε απλά προσπαθούσαμε να καθυστερήσουμε τους ληστές και να φωνάξουμε ενισχύσεις. Αλλά μέχρι να έρθουν , ήμασταν μόνοι μας.
Την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε ο καθένας για την περιοχή ευθύνης μας. Έπρεπε να εξοικιωθούμε με αυτή, να μάθουμε τη τοπογραφία της, να μελετήσουμε τα χαρακτηριστικά της. Τους δρόμους, τα στενά, τις στέγες της. Που οδηγούσε το κάθε δρομάκι, ποια τα καλύτερα σημεία για ενέδρες, από που μπορούσαν να μας ξεφύγουν τη νύχτα. Το κάθε ζευγάρι από μας μελέτησε την περιοχή του προσεκτικά, αποτύπωσε όσο καλύτερα μπορούσε την τοπογραφία. Και μετά αρχίσαν τα σχέδια. Διορθώσαμε τα σχέδια του Mors, προσθέσαμε λεπτομέρειες, αναπτύξαμε στρατηγικές. Όλα αυτά μας πήραν μια εβδομάδα κοπιαστηκής δουλειάς.

Είχαμε κλείσει στο νησί δύο εβδομάδες παραμονής. Δύο εβδομάδες στις οποίες δεν είχε γίνει τίποτα. Οι κάτοικοι είχανε αρχίσει να ξεθαρεύουν, νόμιζαν πως ίσως είχαν τελειώσει τα βάσανά τους. Ήδη σποραδικές κουβέντες πως πλέον δεν χρειαζόμασταν στο νησί, άδικα μας τάιζαν κι άλλα παρόμοια σχόλια είχαν αρχίσει να διαδίδονται. Ακολούθησαν φήμες πως οι ληστές είχαν φύγει δια παντώς από το νησί. Ο Mors όμως δεν χαλάρωσε τα μέτρα του. Εφίστουσε όλη την ώρα την προσοχή μας ώστε να μην πιστέψουμε τίποτα και να κλείνουμε τ' αυτιά μας στις προσβολές. Ήξερε όπως όλοι μας πως ήταν η ησυχία πριν την καταιγίδα. Οι ληστές δεν ήταν χαζοί, και κατασκόπους είχαν και πληροφοριοδότες στην πόλη. Γνώριζαν για τον ερχομό μας και είχαν σταματήσει τη δράση τους μέχρι να φύγουμε. Οπότε το πρόβλημα μας ήταν το πως θα τους προκαλούσαμε να έρθουν σε μας. Χρειαζόμασταν ένα δόλωμα. Κάτι αξίας, κάτι το οποίο να μην μπορεί να αντισταθεί κάποιος στο να το κλέψει. Και για καλή μας τύχη το δόλωμα παρουσιάστηκε μπροστά μας.
Κάθε λίγο καιρό στο νησί αυτό γινόταν ένα διάσημο πανηγύρι. Ένα πανηγύρι έκθεσης αλόγων, το κύριο εξαγώγιμο προϊόν του νησιού. Το πανηγύρι αυτό γινόταν κάθε χρόνο όταν τ' άλογα μεγάλωναν αρκετά ώστε να μπορούν να εκπαιδευτούν και να υπευθούν. Κατόπιν πωλούνταν σε αγοραστές οι οποίοι έρχονταν από όλο τον κόσμο για να δουν και να πάρουν το δικό τους καλό άλογο. Τα κέρδη από αυτό το πανηγύρι ήταν αμύθητα. Όπως κι οι φόροι οι οποίοι εισπράτονταν από το νησί. Κι όλοι αυτοί οι φόροι φυλάσσονταν στο δημαρχείο. Ήταν η τέλεια μπάζα για κάθε ληστή, μια ληστεία ικανή να σε εξασφαλίσει για όλη σου τη ζωή. Και ταυτόχρονα η τέλεια παγίδα η οποία μας προσφερόταν στο πιάτο.
Ο Mors δεν ήταν άνθρωπος ο οποίος άφηνε τέτοιες ευκαιρίες να περάσουν ανεκμετάλευτες. Αμέσως πήγε στην Coral Thorin και της ζήτησε να μεσολαβήσει ώστε να γίνουν κάποιες τροποποιήσεις στους φρουρούς του δημαρχείου και στο σχέδιο φύλαξης. "Τυχαία" όλοι οι φρουροί της αίθουσας ήταν Ναυτικοί. Μετά φρόντισε να διαδώσει πως η φύλαξη του δημαρχείου θα ήταν ελειπής και θα υπήρχαν πολλές ευκαιρίες για να κλέψει κανείς τα χρήματα. Κατόπιν μας μάζεψε όλους και μας εξήγησε το σχεδιό του. Θα μας έβαζε μερικούς ως θεατές-ασφάλεια στο πανηγύρι ώστε να τραβήξει την προσοχή των ληστών και να νομίζουν πως όλοι ήμασταν εκεί, κάποιοι θα έμεναν στο δημαρχείο για να φυλάξουν τη λεία. Αμέσως μόλις χτυπούσαν οι ληστές το δημαρχείο θα ερχόμασταν ως ενισχύσεις αυτοί που συμμετείχαμε στο πανηγύρι. Δεν θα προλαβαίναμε αλλά θα λειτουργούσαμε ως κάλυψη ώστε ο Mors να διεισδύσει στις γραμμές τους και να τους ακολουθήσει. Και μετά θα μας οδηγούσε στο κρυσφήγετό τους.
Δεν μπορώ να πω πως ήταν και το καλύτερο σχέδιο που είχα ακούσει στη αωή μου, αλλά μου φάνηκε αποτελεσματικό. Κι αν μη τι άλλο ήταν το καλύτερο που είχαμε εκείνη τη στιγμή.

Έτσι περιμέναμε στις θέσεις μας, για ακόμη μια εβδιμάδα ώσπου να αρχίσει το πανηγύρι-παζάρι. Ο Mors μας είχε αφήσει ελεύθερους να κάνουμε ότι θέλαμε κι ότι μας φώτιζε ο "Θεός", όπως είπε. Κι αυτό κάναμε. Μόνο που το φως του Θεού, γι άλλους ήταν χρώματος κιτρινό-πορτοκαλί (όπως του ουϊσκι), γι' άλλους πράσινο (όπως η τσόχα), για κάποιους άλλους πολύχρωμο, με δαντελένια υφή (όπως τα εσώρουχα των κοινών κι όχι μόνο γυναικών της πόλης). Με δύο λόγια αυτές τις μέρες όλοι οι νεοσύλλεκτοι, τηρήσαμε τον κώδικα συμπεριφοράς και δεοντολογίας του Ναυτικού, κι είμασταν παραδείγματα προς μίμηση ως προς τη συμπεριφορά μας. Μάλιστα μερικοί ήταν τόσο καλοί που ο Mors αναγκάστηκε μια μέρα να υποβάλλει όλη την ομάδα σε καταναγκαστικά έργα (τη διάνοιξη ενός δρόμου) για να συμορφωθούμε. Πέραν αυτού, όλα κύλησαν ομαλά.
Λόγω της αυστηρής ανατροφής και των αρχών που είχα λάβει δεν συμμετείχα σε καμία από τις κραιπάλες των υπολοίπων, ούτε στα υπόλοιπα παραστατήματα τους. Εν αντιθέση αφιέρωσα (όπως ένας σωστός Pandaren μοναχός οφείλει να κάνει) τις μέρες αυτές στη μελέτη του νησιού και του πολιτισμού του. Διάβασα αρκετά βιβλία ιστορίας, και ταξιδιωτικούς οδηγούς για το νησί, συμπληρώνοντας τις γνώσεις από τα βιβλία με επισκέψεις σε διάφορες τοποθεσίες του νησιού. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσίαζε η εκτροφή κι η χρήση των αλόγων στην καθημερινότητα του νησιού. Έβλεπα σε πολλά σημεία της πόλης και της γύρω υπαίθρου την παρουσία των αλόγων και τη χρήση τους σε κάθε σημείο της ζωής του νησιού. Στις μεταφορές ανθρώπων, προϊόντων, στις αγροτικές εργασίες, στις κατασκευαστικές, σε αγώνες, σχεδόν παντού υπήρχε ένα άλογο να βοηθάει. Μετά από κάποιες ερωτήσεις έμαθα πως τα άλογα μείωναν σημαντικά τον κόπο και τον χρόνο που χρειαζόταν για να γίνει μια δουλειά. Οπότε πολλά πράγματα που θ' απαιτούσαν κόπο και χρόνο επισπέυδονταν σημαντικά ελευθερώνοντας χρόνο για τους κατοίκους να τον διαχειριστούν για τους εαυτούς τους. Θαυμάζοντας την φύση των ζώων αυτών αποφάσισα ν' αφιερώσω λίγο χρόνο να μάθω να ιππεύω κι εγώ.
Ομολογώ πως η απόφαση να μάθω να ιππεύω δεν ήταν κι η σοφότερη που πήρα στη ζωή μου. Τα αποτελέσματα της προσπάθειας μου ήταν τραγικά. Πρώτον δεν υπήρχαν πολλά άλογα ικάνα να σηκώσουν το βάρος μου. Δεύτερον, δεν ήξερα τίποτα, οπότε οι χειρισμοί μου ήταν αδέξιοι κι οδηγούσαν σε κωμικές πτώσεις, και κυνηγητά στην εξοχή μιας και ποτέ δεν κατάφερνα να διατηρήσω τον έλεγχο του αλόγου μου, το οποίο στο τέλος κατέλειγε να κάνει πάντα αυτό που ήθελε εκείνο. Όταν τελείωσε η βδομάδα, τελείωσε κι η εκπαίδευσή μου. Υποθέτω πως και το άλογο ανακουφίστηκε όσο εγώ.
Γύρισα πίσω στο αρχηγείο της φρουράς. Αύριο μας περίμενε μια μεγάλη μέρα κι ο Mors είχε αποφασίσει να μας μαζέψει για να κάνει μια επανάληψη του σχεδίου και να μας δώσει κάποιες τελευταίες οδηγίες. Κατόπιν πήγαμε για ύπνο. Έπρεπε να είμαστε ξεκούραστοι για την αυριανή μέρα.