Η συνεχεια της ιστοριας απο εδω https://onepiece-rpg.forumgreek.com/t3286p20-marine#9100210 ποστΜετά από τρεις μέρες από όταν έφυγε ο ΡyoΗ ζωή μου επιτέλους μετά από κείνη την τρελή αποστολή είχε αρχίσει να μπαίνει ξανά σε ρυθμο. Βέβαια η αλήθεια είναι πως αυτή η αποστολή με είχε αφήσει λίγο τραυματισμένο . Αν και ήμουνα σε αναρρωτική και δεν έκανα σχεδόν τίποτα πόναγα πολύ . Όμως δεν άφηνα να φαίνεται αυτό .το χειρότερο από όλα όμως ακόμη και αν τον πόνο είναι ότι ο γιατρός μου είπε ότι πρέπει να σταματήσω το κάπνισμα για λίγο. Αυτό με σκοτώνει πέρναγα τις μέρες μου αναρρώνοντας συνήθως βλέποντας την ατελείωτη θάλασσα. Καθώς καθόμουν στη γνωστή μου θέση ένας άντρας με πράσινα μαλλιά και μαύρο μπλουζάκι κρατούσαι ένα κατάνα με πλησιάσαι. εκάτσε δίπλα μου και άρχισε και αυτός να βλέπει τη θάλασσα . έβγαλε τσιγάρο και έναν αναπτήρα και άναψε το τσιγάρο και άρχισε να καπνίζει μπροστά μου. Να μαι ειλικρινής το ζήλεψα έτσι πήρα την απόφαση να παράκουσω τον γιατρό και ζήτησα 1 τσιγάρο εκείνος με κοίταξε στα μάτια. τα ματια του ήταν χρυσάφι και αρκετά έντονα νόμιζα ότι ήθελε τσακωμό το κοίταξα και εγώ επίμονα.
-
εσύ δεν είσαι αυτός που τραυματίστηκε στην αποστολή του. Η φωνή του ήταν βαριά και αρκετά ρηχή
-
ναι εγώ είμαι. Του απάντησα Με τα μάτια μου καρφωμένα στα δικά του.
-
να σου κάνω μία ερώτηση μου είπε καθώς και εκείνος με κοιτούσε επίμονα. Η κατάσταση μύριζε μπαρούτι
-ναι
-σε εκείνη την αποστολή πολλοί άντρες πέθαναν και εσύ έφτασες πολύ κοντά στα όρια του θανάτου. Η ζωή σου ο τρόπος που σκέφτεσαι άλλαξε καθόλου. ο τύπος ηταν αρκετά τρομακτικός
-
τι να σου πω φίλε μου δεν νομίζω πάλι ο ίδιος αργόσχολος παραμένω απλά λίγο πιο τραυματισμένος ο άντρας με κοίταξε ακόμα πιο έντονα . Και ξέσπασε σε γέλια
-χαχαχαχαχα ενδιαφέρον ήσουν τόσο κοντά στο να μην έχει νόημα η ζωή σου και εσύ έμεινες ίδιος πολύ ενδιαφέρον ο τύπος με είχε τρομάξει δεν ήξεραν θα έπρεπε να φύγω ή να πηδήξω στην θάλασσα
-συγχώρεσέ με για όλο αυτό το τραγικό διάλογο απλά ψάχνω το νόημα της ζωής με λένε σαιτο Και άπλωσε το χέρι του του έσπασε το χέρι και του είπα
- με λένε Ρεν είσαι αρκετά περίεργος τύπος δεν είσαι λίγο μικρός για να ψάχνεις το νόημα της ζωής. Είπα καθώς του έσφιγγα το χέρι από κείνη τη στιγμή και μετά συνεχίσαμε να μιλάμε αφού πρώτα έβαλα τσιγάρο και με κέρασε η συζήτησή μας κράτησε πάρα πολύ ώρα αυτός ο άνθρωπος αν και πολύ περίεργος ήταν πολύ συμπαθής πιστεύω ότι ήμασταν στην αρχή μιας μεγάλης φιλίας τουλάχιστον όσο ήμασταν marines !.