[Τέλος-Αποστολή]Κλέφτης Διαμαντιών [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

-Μαζέψτε τα πανιά, πλησιάζουμε!
Ήταν σχεδόν στο τέλος της ημέρας, όταν ο Hairem έδωσε αυτήν την περίεργη εντολή στους marines του πλοίου. Τον κοίταξαν καλά-καλά, παραξενεμένοι. Ο άντρας αυτός ήταν ο ανώτερος σε θέση στο πλοίο τους και τον εμπιστεύονταν γιατί, αν και σπάνια έκανε επεμβάσεις στα διαδικαστικά του ταξιδιού τους, δεν έκανε ποτέ λάθος. Η αλήθεια ήταν ότι βρίσκονταν ακόμα πολύ μακριά από τον επόμενο προορισμό τους, το νησί Emerald όπου θα εκτελούσαν μια αποστολή που τους είχε σταλθεί, και ότι η στεριά ίσα που φαινόταν. Μπορούσαν μόνο να διακρίνουν το σχήμα της πόλης που υψωνόταν ανάμεσα στους κάμπους και τίποτα άλλο. Και μάλιστα, η προσέγγιση θα ήταν δυσκολότερη αν αργούσαν λίγο ακόμα και χανόταν το τελευταίο φως της ημέρας. Η μαθητευόμενη του τον κοίταξε για μια στιγμή αινηγματικά αλλά αποφασισε να εμπιστευτεί τους λόγους για την απόφαση που δεν μοιράστηκε σε κάποιον. Έκανε και αυτή τις διαδικασίες για να μαζέψουν τα πανιά και να τα δέσουν. Τώρα το πλοίο κινιόταν σταθερά προς τον προορισμό του αλλά πολύ πιο αργά. Οι marines ένιωσαν μια αναστάτωση για την κίνηση αυτή, καθώς έβλεπαν τη στεριά ακόμα μακριά και τον ήλιο να κατεβαίνει πίσω από την πόλη και να ρίχνει τις σκιές των κτηρίων μακριές.

-Καλύτερα να καλύψετε τα μάτια σας σε λίγο, πρότεινε αδιάφορα ο Hairem που δεν κοίταζε προς την κατεύθυνση της πόλης και το ηλιοβασίλεμα.
Οι υπόλοιποι παραξενεύτηκαν ακόμα περισσότερο, επέστρεψαν όμως στο θέαμα και όντως κόντεψαν να τυφλωθούν από την λάμψη. Από παντού ξέφυγαν φωνές διαμαρτυρίας, εξαιτίας της ενόχλησης του φωτός, και θαυμασμού για την ομορφιά που αντίκρυζαν για μια στιγμή καθαρά. Ο ήλιος είχε πέσει τόσο που ήταν σαν να ακουμπούσε την θάλασσα. Το φως του έπεφτε πάνω στην πόλη αλλά, αντί τα κτήρια να "σκεπάζουν" το φως αυτό, εκείνο πέρναγε από μέσα τους και ερχόταν πάνω τους πιο δυνατό, πιο καθαρό και με μια πράσινη απόχρωση. Γιατί όλα τα κτήρια της πόλης ήταν διάφανα και στην ίδια πράσινη απόχρωση που έκανε το φως να μοιάζει μαγικό. Και έπειτα ο ήλιος έπεσε πιο αθιά και οι ακτίνες του δεν έπεφταν κατευθείαν πάνω τους. Η εικόνα καθάρισε και πλέον μπορούσαν να διακρίνουν καθαρά τις λεπτομέρειες των γυάλινων, αστραφτερά σμαραγδένιων κτηρίων. Ο Hairem χαμογελούσε αχνά στο ύφος θαυμασμού της μικρής του μαθήτριας, αλλά δεν πρόσθεσε τίποτα. Την άφησε να συνεχίζει να κοιτάει το απολαυστικό θέαμα μέχρι που είχε πέσει εντελώς ο ήλιος και το πλοίο τους είχε πλησιάσει πολύ στο φυσικό λιμάνι του νησιού.

Η προσέγγιση αποδείκτηκε τελικά ότι ήταν πιο εύκολη από ότι περίμεναν. Μόλις σκοτείνιασε, έφτασαν στο λιμάνι άντρες που άναψαν πυρσούς που υποδείκνυαν πως έπρεπε να κινηθεί το πλοίο για να αράξει. Έδεσαν και βγήκαν με τα πράγματα τους. Οι ίδιοι άντρες τους περίμεναν για να τους συνοδεψουν στον προορισμό τους. Το κέντρο της Emerald City όπου θα έμεναν απείχε δύο χιλιόμετρα από το λιμάνι και τους πήρε λίγη ώρα να φτάσουν. Τώρα που οι μόνες πηγές φωτός ήταν οι λάμπες στους δρόμους, η ομορφιά της πόλης δεν φαινόταν σε όλο της το μεγαλείο. Ωστόσο ήταν φανερό ότι όλη η πόλη ήταν φτισμένη από το ίδιο υλικό, πράσινο γυαλί και αληθινά σμαράγδια. Εκείνη την ήρεμη ώρα, κανείς άλλος δεν βρισκόταν στους δρόμους. Τους οδήγησαν στο κτήριο που διέμεναν και οι υπόλοιπες αρχές και όλοι αυτοί που τους είχαν καλέσει στο νησί.
-Αύριο θα ενημερωθείς για την αποστολή σας και θα ξεκινήσετε αμέσως, της είπε ο Hairem καθώς προχωρούσαν μέσα από ένα τέτοιο κτήριο για τα δωμάτια τους. Σήμερα ξεκουράσου. Πάρε και αυτά, θα δώσω και στους υπόλοιπους. Της πέρασε ένα ζευγάρι περίεργων, μαύρων γυαλιών που κάλυπταν όλη την περιοχή γύρω από τα μάτια. Όπως πρόσεξες, η πόλη είναι κυριολεκτικά εκτυφλωτική! Είναι απαραίτητα την ημέρα!

Η κοπέλα ξεκουράστηκε και την επόμενη μέρα πήγε να βρει τους υπόλοιπους για την ενημέρωση και να λάβει οδηγίες. Εκεί, περίμεναν και όλοι οι αλλοι που ήταν σραμένοι προς το μέρος ενός άντρα με επιβλητικό βλέμμα και μακριές φαβορίτες.

Spoiler:

-Λοιπόν, σας κάλεσα εδώ γιατί η Emerald City είναι μια από τις πιιο πολύτιμες οικονομικές πηγές της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Όπως θα είδατε και μόνοι σας, στο νησί αυτό υπάρχει τέτοιος πλούτος και αφθονία σε πολύτιμους λίθους που μέχρι και η πόλη είναι χτισμένη από σπαράγδια. Περιττό να αναφέρω ότι η προσφορά των κυρίων προς την Κυβέρνηση είναι εξίσου γενναιώδωρη. Όμως πρόσφατα λάβαμε μια κλήση για "χαμένους" λίθους από την καλύτερη ποιότητα, κάτι που ανησύχησε τους τοπικούς άρχοντες. Τώρα ζητανε την βοήθεια μας για να βρεθούν οι ένοχοι και να σταματήσει η κατάσταση αυτή. Εμείς θέλουμε να επιστρέψουν τα πράγματα στους κανονικούς τους ρθμούς. Θα με ακολουθήσετε στην έρευνα που θα διεξάγω καθώς υπάρχουν στοιχεία ότι οι λίθοι διακινούνται παράνομα.

Όπως άκουγε η κοπέλα, η δουλειά ήταν πολύ απλή. Κυρίως θα συνόδευαν τον άντρα αυτόν, τον επωνομαζόμενο Lieutenant Commander Drake, στην έρευνα του. Όλοι οι άντρες εφοδιάστηκαν με όπλα, η κοπέλα πήρε μαζί της και το δικό της σπαθί για σιγουριά, εκτός από το συνηθισμένο τουφέκι των marines. Έπειτα φόρεσαν όλοι τα μαυρα γυαλιά που τους είχαν προμηθεύσει έτσι ώστε έμοιαζαν με συμωρια περισσότερο παρά με όργανα της δικαιοσύνης. Βγαίνοντας όμως στο φως της πόλης, που χτύπαγε κάθε γωνία εκτυφλωτικά και σχεδόν εξαφάνιζε τις σκιές κάτω από τα πόδια τους, ανακάλυψαν ότι κάθε κάτοικος της πόλης, πλούσιος ή λιγότερο ακριβοντυμένος(φτωχοί δεν υπήρχαν στους δρόμους!) φορούσε παρόμοια για να προστατεύει τα μάτια του. Της ίδιας, όσο και να την είχε εκπλήξει την προηγούμενη μέρα η ομορφιά αυτή, τώρα που είχε φύγει ο πρώτος θαυμασμός, την εκνεύριζε. <<Τι καθόλου πρακτικο μέρος!>> σκέφτηκε, αδιάφορη σε ερωτήματα για την ματαιοδοξία των κατοίκων που θα ενοχλούσαν τους περισσότερους περαστικούς ανθρώπους. Αναρωτήθηκε που κατευθύνονταν γιατί έδειχναν να βγαίνουν από την πόλη, κατευθνόμενοι προς το πιο εσωτερικό του νησιού και πέρα από τα πίσω τείχη της πανέμορφης πόλης.

Ο τελικός τους προορισμός της φάνηκε και ο πλέον προφανός. Βρίκονταν κοντά στην περιοχή των ορυχείων που διακρίνονταν από μακριά ως μια σκούρα κυλίδα στους καταπράσινους, έφορους κάμπους. Τα ορυχεία πρέπει να εκτίνονταν γιγαντιαία κάτω από την επιφάνεια της γης. Εξωτερικά όμως το μόνο που το επιβεβαίωνε ήταν τα πολυάριθμα καρότσια με τα πολύχρωμα πετράδια. Πρώτος στην γραμμη βρισκόταν ο Lieutenant Commander Drake που τον υποδέχτηκε ένας κύριος με ακριβό κουστούμι από μετάξι που περίμενε αδιάφορος για τις πολύφερτες δολειές των πιο φτωχών κατοίκων της πόλης που δούλευαν στις εξορύξεις.
-Καλημέρα σας, του είπε και του έσφυξε το χέρι για μια στιγμή μονάχα χωρίς να χάσει το αυστυρό του ύφος. Ήρθαμε για να ελέγξουμε το χώρο.
-Καλωσορίσατε κύριοι και ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ορυχείο του νησιού. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως η δουλειά των εργατών δεν επιβλέπεται αυστηρά. Όμως η ποσότητα της εκσκαφής είναι σταθερή και γι αυτό δεν υποψιαστήκαμε τίποτα. Αργότερα όμως παρατηρήσαμε κάποια σημάδια στο εδαφος από κάρο που κινήθηκε προς διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη της πόλης. Και στην διαδρομή βρήκαμε αυτό.
Έβγαλε από την τσέπη του μια πέτρα σε μέγεθος νυχιού που άστραφτε αδιάφανη με τέτοια λαμπρότητα που σε μαγνήτιζε.

-Βρήκαμε και άλλα και επιβεβαιώσαμε από την καθαρότητα τους ότι η προέλευση τους ήταν από εδώ. Έπειτα ξεφύσσηξε λίγο στρεσσαρισμένα και έκλεισε τα μάτια. Δυστυχώς όμως τα σημάδια από τους τροχούς του κάρου εξαφανίζονται μετά μερικά μέτρα και εμείς αδυνατούμε να συνεχισουμε την έρευνα.
-Αυτό είναι αρκετό, σχολίασε ο Drake έτοιμος να γυρίσει στους άντρες του.
Ο άντρας με το ακριβό κουστούμι τα έχασε για λίγο. Προφανώς περίμενε να του ζητήσει ο άντρας παραπάνω λεπτομέρειες, πληροφορίες για εχθρούς του και τέτοια. Ό,τι και αν φανταζόταν, έκανε λάθος. Ο Lieutenant Commander Drake δεν είχε ανάγκη τίποτα από όλα αυτά, δεν τον ένοιαζε να φτάσει με σκεπτικά μέσα στον υπεύθυνο. Σκόπευε να τον πιάσει όποιος κι αν ήταν και να εκτελούσε την δουλειά του.
-Θα συνεχίσουμε την έρευνα στην πόλη, σχολίασε και αμέσως όλοι παρατάχτηκαν για επιστροφή.
Η αλήθεια ήταν ότι το πιο σωστό θα ήταν πρώτα τα σημάδια από τους τροχούς του "χαμένου" κάρου, και αυτό το σκέφηκε η Shura. Δεν είπε όμως τίποτα, κάθισε φρόνιμη διατηρώντας ανεξιχνίαστο το ύφος της από σκέψεις και συναισθήματα που πέρναγαν από το μυαλό της. Δεν ήξερε βέβαια, ότι ο Drake είχε ήδη κάνει κρυφά την έρευνα αυτή για να διαπιστώσει τι είχε συμβεί. Και δεν ήξερε ότι ούτε και ο Lieutenant εμπιστευόταν τους άρχοντες της Emerald City.

Οι απορίες της Shura αποδείκτηκε ότι τυραννούσαν και λιγότερο εγκρατείς άτομα. Ένα από αυτά, πλησίασε τον Lieutenant Drake και τον ρώτησε γιατί δεν είχαν ελέγξει τα σημάδια και συνεχίσει την έρευνα από κει και πέρα.
-Γιατί, όποιος και αν το έκανε ξέρει ότι είμαστε στην έρευνα. Θα θέλει να τα ξεφορτωθεί από πάνω του όπως και δήποτε. Αν τα πουλήσει, τελείωσε την δουλειά του και καθάρισε. Που θα τα πουλήσει μικρέ; Στους κάμπους;
Αυτός που τον είχε ρωτήσει δεν ήταν καθόλου μικρός, παρόλα αυτά δέχτηκε την προσβολή με σιωπή και κατακοκκινα από ντροπή μάγουλα. Φυσικά και θα έπρεπε να ελέγξουν το λιμάνι. Αν έφευγε πλοίο από οποιοδήποτε άλλο μέρος του νησιού θα αποτελούσε παράδοξο. Αντιθέτως, στο λιμάνι από όπου έφυγαν πλοία καθημερινά θα ήταν πιο δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος κάποιο φορτίο που δεν θα έπρεπε να ήταν εκεί. Φτάνοντας, ανακάλυψαν γιατί είχε καλέσει ο Lieutenant τόσο πολλούς marines στο νησί. Το λιμάνι είχε μεγάλη έκταση και ήταν όντως αρκετά βιαστικό στα πήγαινε-έλα των εμπορικών. Οι marines απλώθηκαν και εκτέλεσαν έρευνα σε κάθε πλοίο που ναχωρούσε, ελέγχοντας χαρτιά και κουτιά όσο πιο γρήγορα μπορούσαν για να μην δυσκολευουν τις εργασίες των μεταφορών. Και όλοι οι υπόλοιποι ασχολήθηκαν με καταγραφές στις αποθήκες.

Η Shura εργαζόταν όπως όλοι αν και ένιωθε ότι η εργασία τους δεν θα έφερνε τα ζητούμενα αποτελέσματα εκτός κι αν επιχειρούσαν εκείνη ακριβώς την ώρα οι κλέφτες να περάσουν τις πέτρες κάτω από την μύτη τους. Διαφορετικά, οι κλέφτες θα μπορούσαν να τα μεταφέρουν σε κάθε μεριά, παίζοντας κρυφτούλι με τους marines. Αυτό ήταν κάτι που γνώριζε και ο υπεύθυνος τους, όμως συνέχιζε την ίδια δουλειά για μερικές ακόμα μέρες, αναγκάζοντας τους να τρέχουν κάθε μέρα με διάθεση που έπεφτε συνεχώς από την έλλειψη προόδου.
-Δεν είναι ο σκοπός σας να πιάσετε τους κλέφτες, ανάφερε μια μέρα ο Lieutenant ως απάντηση στις δυσφορίες. Σκοπός σας είναι να τους δείξετε ότι είστε εκεί και να τους κάνετε να το σκεφτούν καλύτερα για το πως θα "βγάλουν" τα διαμάντια από το νησί. Σκοπός σας είναι να τους τρομάξετε. Δικός μου σκοπός είναι να τους πιάσω.
Αυτή η δήλωση ικανοποίησε τους ανυπόμονους marines που επέστρεψαν στα καθήκοντα της επίβλεψης και καταγραφής. Όμως πέρα από αυτούς, μια ομάδα οργανωνόταν κρυφά για να λάβει δράση. Και η Shura, όντας η μαθητευόμενη ενός φημησμένου marine όπως ο Orahaku Hairem και έχοντας αποδείξη τη σύνεση και αυστηρότητα που ελέχιστοι διέθεταν, καλέστηκε να παραστεί στο γραφείο του Lieutenant Drake εκείνο το βράδυ.

Οι περισσότεροι marines είτε βρίσκονταν στα πόστα τους στο λιμάνι σε σκοπιές και φρουρές, είτε στην βάση αυτή και ξεκουράζονταν. Δεν ήξερε γιατί την είχαν καλέσει εκείνη την ώρα. Ήταν σίγουρη ότι δεν είχε προκαλέσει κάποιον με την συμπεριφορά της που την κραούσε επίτηδες ψυχρή και απόμακρη όπως της είχε μάθει ο Hairem. Όταν χτύπησε και μπήκε στο γραφείο ανακάλυψε ότι, αν και το κλίμα ήταν βαρύ, δεν ένιωσε κάποια έχθρα και ηρέμησε. Εκτός από τον Lieutenant Drake υπήρχαν και άλλοι marines σε θέση αναμονής. Πήρε θέση ανάμεσα τους και μετά από λίγο άκουσε ακριβώς πως είχε η κατάσταση.
-Όσο οι υπόλοιποι θα συνεχίζουν στο λιμάνι, εσείς θα εργαστείτε μόνοι σας. Δεν μπορώ να σας επιβλέπω συνέχεια. Η παρουσία μου είναι αναμενόμενη στο λιμάνι και αυτό το πρόσχημα θέλουμε να διατηρήσουμε, ότι μόνο εκεί κοιτάμε. Εσείς όμως θέλω να ελέγξετε διαφορετικά σημεία, μέσα στην πόλη και φυσικά διακριτικά. Θέλω να προσεγγίσετε άτομα και περιοχές χωρίς να τραβήξετε τα βλέματα. Τα βράδια θα αναφέρετε σε μένα ό,τι συλλέξετε. Θα σας ενημερώσω για τις θέσεις σας αλλά σας συνηστώ την προσοχή. Δεν πρέπει να ενεργήσετε αυτοτελώς ό,τι και αν δείτε. Σε περίπτωση που βρείτε μια πηγή, θα φύγετε και θα ενημερώσετε τον κοντινότερο συνάδελφο σας και θα επιστρέψετε μαζί στην βάση για ενημέρωση!