[Τελος-Παρελθον]The conclusion and the new beginning[Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

7 χρονια ειχαν περασει πια απο την μεγαλυ καταστροφη στο νησι Inuyama.Ο μεγαλος πολεμος μεταξυ πειρατων και ξυνηγων επικυρηγμενων ειχε λαβει μερος εδω ο οποιος ηταν αιματερος.Πολλα ατομα σκοτωθηκαν αλλοι τραυματηστηκαν και δεν αντεξαν στο τελος τον πονο ενω αλλοι ευτυχως η δυστυχως καταφεραν κ εζησαν.Οι κυνηγοι επικυρηγμενων οι οποιοι εσπευσαν στο νησι για να αποτρεψουν την εισβολη τον πειρατων καταφεραν και εσωσαν περιπου 100 ατομα απο τα 3.000 που ζουσαν εδω.Εγω ημουν ενα απο αυτα τα 100 ατομα που σωθηκαν.Αυτος ο πολεμος ειχε χαραχθει πολυ καλα στο μυαλο μου και δεν θα μπορουσα να τον ξεχασω ποτε μου.Ηταν η αιτια για το πραγμα το οποιο ειμαι σημερα,ενας κυνηγος επικυρηγμενων!

Αφου ειχα διασωθει απο εναν δυνατο κυνηγο,τον Kairiken ,αυτος και οι υπολοιποι κυνηγοι οι οποιοι εσπευσαν στο νησι πολεμησαν τους πειρατες και μπορεσαν να τους αποτρεψουν απο το χειροτερο.Δυστυχως υπηρχαν πολλες απωλειες και για τις δυο μεριες αλλα περισσοτερο για την μερια των πειρατων.Αφου τελικα οι πειρατες υποχωρησαν ξερωντας πως στο τελος θα σκοτωνωνταν ολοι τους οι κυνηγοι εψαξαν το μερος για τυχον επιζωντες.Αφου βρηκαν ελαχιστους ζωντανους τους μετεφεραν στο πλοιο τους και εφυγαν για το κοντινοτερο νησι.Μεσα στο πλοιο οι κυνηγοι φροντιζαν οσους ειχαν τραυματιστει και προσπαθουσαν να κρατισουν ζωντανους οσοι ηταν βαρια τραυματισμενη.Εγω μην εχωντας να κανς κατι παρακολουθουσα τους γιατρους του πλοιου που φροντιζαν τους τραυματιες.Τοτε ηταν η πρωτη φορα που μου τραβηξε το μερος η ιατρικη.

Μετα απο μια διαδρομη 3 ωρων ειχαμε φτασει στο νησι Aldean.Οι κυνηγοι μετεφεραν τους τραυματιες στο κοντινοτερο ιατρειο για να τους φροντισουν οι γιατροι του νησιου.Εμενα με συνοδεψε απο το πλοιο ο ιδιος ανθρωπος που με προσεχε στο πλοιο.

Λοιπον μικρε θα πρεπει να κατεβεις εδω, χαρηκα για την γνωριμια αλλα πρεπει να φυγουμε αντιο!

Οχι σε παρακαλω μην με αφηνεις!Θελω να ερθω μαζι σας!

Λυπαμε αλλα αυτο δεν γινεται.Μου ειπε και τοτε ανεβηκε στο πλοιο.Εγω πια μην εχωντας καποιον να με προσεχει ειχα μεινει μονος μου και δεν ειχα καπου να παω περπατουσα στο λιμανη.Τοτε ηταν που μου ηρθε η ιδεα στο μυαλο καθως εβλεπα να ανεβαζουν κατι κουτια στο καραβι των κυνηγων.Αμεσως μπηκα μεσα σε ενα βαρελι και κρυφτηκα εκει.Μετα απο μερικα λεπτα με πειραν και με ανεβασαν πανω στο πλοιο οπου και εφυγε.

Εγω βρισκομουν μεσα στο βαρελι το οποιο ηταν γεματο ρουμι το οποιο ηταν γεματο μεχρι και το λαιμο μου.Δεν μπορουσα ομως να μεινω ετσι για ολοι την διαδρομη και αναγκαστηκα να πιω λιγο γιατι διψουσα.Στο μεταξυ στο πλοιο των κυνηγων εκαναν παρτι και ολοι τους ετρωγαν και επιναν μετα απο την μεγαλη αυτη μαχη με τους πειρατες.

Οι Shigov φερε ακομα λιγο ρουμι!Wahaha!

Μαλιστα Kairiken!Ο κυνηγως αυτος τοτε πλησιασε προς το βαρελι στο οποιο βρισκομουν και αφου το πειρε πειγε να αλει ρουμι στο ποτηρι του ομως δεν εβγαλε καθολου.Αμεσως εβγαλε το καπακι που ηταν στο βαρελι για να δει το λογο και ειδε εμενα να ειμαι μεθυσμενος μεσα στο ρουμι...!

Ολοι μεσα στο πληρωμα εμειναν εκπληκτοι.Δεν περιμεναν ενα παιδι λαθρεπιβατης στο δικο τους πλοιο.

Οι μικρε τι γυρευεις εσυ εδω περα?

Χικ...Γουω δεα...Χικ...Εεεαα...Χικ.Προσπαθησα να τους μιλησω αλλα ημουν πολυ μεθυσμενος και επεσα για υπνο αμεσως λογο του ποτου.Ολοι οι κυνηγοι ειχαν ξεραθει στα γελια .

Παρτε τον μικρε και βαλτε τον σε ενα δωμτιο θα τον επιστρεψουμε στο νησι αυριο το πρωι,τωρα συνεχιστε το παρτι!Ειπε ο Minoruba και αρχισαν να πινουν απο τα ποτηρια τους ρουμι.Εγω την επομενη μερα ξυπνησα μεσα στην καμπινα στην οποια με εβαλαν με ενα μεγαλο πονοκεφαλο...Ειχα προσεξει ομως πως μου ειχαν αλαξει ρουχα λογο οτι ειχαν μουσκευτει απο το ρουμι.Επισης διπλα απο το κρεβατι μου αφησαν λιγο φαγητο για να φαω μολις ξυπνησω.

Χωρις δευτερη σκεψη ορμισα στο πιατο με το κρεας.Ειχα μια ολοκληρη μερα να φαω και ετσι δεν αφησα ουτε κομματι στο πιατο.Μολις το εφαγα ολο ξαπλωσα στο κρεβατι με μια φουσκωμενη κοιλια.Τοτε μπηκε μεσα ο Minoruba κρατωντας στα χερια του ενα ποτηρι νερο και ενα ακομα πιατο με φαγητο.Αμεσως καταλαβε πως ειχα ξυπνησει αφου ειδε το πιατο αδειο που ειχαν αφησει νωριτερα.

Ωστε τελικα ξυπνησες?

Ναι...Ειπα με φοβο.Που βρισκομαι?

Αυτην την στιγμη ειμαστε στο νησι Inuyama.Μολις ειπε το ονομα του νησιου η αναπνοη μου κοπηκε και οι αναμνησεις που ειχα απο την προιγουμενη μερα εμφανηστηκαν μπροστα στα ματια μου μια μια.Τα ματια μου δεν ανοιγοκλειναν και φαινοταν ο φοβος.Αμεσως σηκωθηκα και ετρεξα εξω απο την καμπινα για να δω το νησι μου.Αυτο που ειδα δεν περιμενα ποτε να το δω...

Ολοκληρο το νησι ηταν μια καμενη ερημος μεχρι εκει που μπορουσε να δει το ματι σου.Δεν υπηρχε ιχνος απο πρασσινο χρωμα.Δεν πιστευα πως το νησι στο οποιο ζουσα εδω κ 12 χρονια ειχε πια καταστραφει.Αμεσως συνηδητοποιησα οτι δεν θα ειχα πια κοντα μου την μητερα μου και τον πατερα μου και ξεσπασα σε κλαμα.Ο Minoruba ηρθε διπλα μου και ακουμπησε το χερι του στον ωμο μου, ενδειξη πως καταλαβαινε τον πονο που ζουσα αυτη την στιγμη.

Ολα θα πανε καλα μικρε μην ανησυχεις.Ειπε και με αγκαλιασε.Το μεσημερι εκεινης της μερας βρισκομουν ακομα στο πλοιο των κυνηγων.Ο μαγειρας τους ειχε ετοιμασει ενα μεγαλο φαγοποτι για να φανε ολοι και ο Minoruba με καλεσε.Ειχα μεγαλο φοβο για το πως θα με αντικρισουν.Οταν με εβγαλε στο καταστρωμα ολοι με κοιτουσαν και αυτο με εκανε να νιωθω αμηχανια.Οταν εκατσα στο τραπεζι μου εδωσαν ενα πιατο φαγητο και με αφησαν μονο.Δεν μου μιλουσε κανεις εκτος απο τον Minoruba φυσικα.Αποδειχθηκε πως ηταν καλοκαρδος ανθρωπος και αγαπουσε τα παιδια.Καποια στιγμη που μιλουσα με τον Minoruba με ρωτησε τι θα ηθελα να γινω οταν μεγαλωσω,τοτε ηταν που μου ολο το καταστρωμα με κοιταξε περιμενωντας την απαντηση μου...!

Τοτε κοιταξα τον Minoruba στα ματια και του απαντησα.

Θελω να γινω ενας κυνηγος επικυργμενων.Θελω να κυνηγαω τους πειρατες και να τους σταματαω απο το να κανουν κακα πραγματα οπως εσεις.Ολοι εμειναν εκπληκτοι με την απαντηση μου.Δεν περιμεναν ενα μικρο αγορι 12 χρονων να πει κατι τετοιο.Ο Minoruba ειχε μεινει πιο πολυ εκπληκτος γιατι το μονο που ειδε στα ματια μου ηταν αποφασηστικοτητα.Δεν ειδε κατι που πολλοι αλλη θα ειχαν.Αυτο ηταν φοβος και δυσταγμος!Δεν ενιωθα τιποτα απο τα 2 οταν του απαντησα στην ερωτηση μου και αυτο τον εκανε να με δεχτει σαν μαθητευομενο του.Απο εκεινη την μερα κ μετα με εκπαιδευε να γινω ενας δυνατος κυνηγος επικυρηγμενων.Μου εμαθε οτι τεχνικη ηξερε και με εβαζε πιο δυσκολες αποστολες απ' οτι σε αλλους μαθητευομενους του.Ετσι ο καιρος περασε κ 7 χρονια ειχαν ειδη περασει και πλεον ημουν 19 χρονων.

Στην διαρκεια αυτον τον 7 χρονων εκτος απο το να μαχομαι εμαθα και διαφορα πραγματα για την ιατρικη.Ο Minoruba ειχε εναν φιλο του στο πλοιο ο οποιος ηταν ο Γιατρος του πλοιου και ηξερε παρα πολλα.Μολις ειπα στον Minoruba οτι με ενδιεφεραν αυτα με συστησε στον φιλο του και μου εμαθε οσα ηξερε και καμια φορα τον βοηθουσα κιολας.Μεσα σε αυτην την περιοδο τον 7 χρονων εκανα κ εναν φιλο.Τον νεοτερο αναμεσα στους κυνηγους τον Yashirobi ο οποιος ηταν κ μαθητευομενος του Minoruba.Ο Yashirobi ηθελε να γινει ο πιο δυνατος ξιφομαχος στους κυνηγους και παντα ηθελε να μονομαχησει με καποιον.Αυτη ηταν ο αφορμη για να γινουμε κολλητοι εμεις οι 2 καθως και εγω ηθελα παντα να μονομαχησω με καποιον.Καθε φορα που μονομαχουσαμε καταληγαμε σε ισσοπαλια αλλα δεν τα παρατουσαμε μεχρι μια μερα καποιος απο τους 2 μας να βγει νικητης.

Ο καιρος περνουσε και εγω και ο Yashirobi γινομασταν ολο και πιο δυνατοι αλλα παντα βγαιναμε ισοπαλοι.Μια μερα ο Minoruba ειπε στον Yashirobi πως δεν ηταν πλεον μαθητευομενος του.Ειχε αναπτυχθει αρκετα ωστε να μπορεσει να βγει στα ανοιχτα και να ζησει σαν ενας καινουργιος κυνηγος επικυρηγμενων.Αυτο δεν με χαροποιουσε πολυ καθως θα εχανα τον μοναδικο φιλο που ειχα εδω περα αλλα ταυτοχρονα μου εδωσε ενα μεγαλυτερο κινητρο να γινω πιο δυνατος οσο πιο γρηγορα γινεται και να φτασω τον Yashirobi μια μερα ωστε να δωσουμε την τελικη μας μαχη για να δουμε ποιος θα ειναι πιο δυνατος.Με αφορμη αυτο ο καιρος περασε κ αλλα 3 χρονια ειχαν περασει σχετικα γρηγορα...Πλεον ημουν 22 χρονων και την σημερινη μερα θα εβγαινα και εγω στα ανοιχτα ως ενας κυνηγος επικυρηγμενων.