Τοτε σηκωσα το κεφαλι μου και ειδα εναν ψυλο και μεγαλωσομο ανδρα.Φορουσε μια ανοιχτοχρωμη μωβ μπλουζα και ενα ενα μαυρο παντελονι.Τα μαλλια του ηταν καπως φουντοτα αλλα δεν ηταν πολλα.
Οι Kairiken τι κανεις εκει περα?
Τιποτα,σκοτωσα εναν πειρατη ο οποιος ηταν ετοιμος να σκοτωσει ενα παιδι.Φαινεται πως μαλλον οι πειρατες μας προλαβαν γι' αυτο ας βιαστουμε και ας παμε στην πολη.
Μαλιστα!Αφου ακουσα 2 φωνες ανθρωπων να μιλαν γυρισα το κεφαλι μου προς την θαλασσα και ειδα ενα καραβι στα δεξια μου.Τοτε γεμισα ελπιδες πως το νησι μου θα σωζοταν.
Μικρε ακους?Ειπε ο Kairiken και γυρισα το κεφαλι μου προς αυτον.Αυτο δεν ειναι ασφαλες μερος για να βρισκεσε πια πρεπει να πας σε ασφαλες μερος.Θα φωναξω καποιον να σε μεταφερει στο πλοιο μου γι' αυτο μεινε ακινητος ενταξει?Δεν απαντησα με λεξεις μονο κουνησα το κεφαλι μου θετικα και τοτε αυτος και περιπου αλλα 100 ατομα εφυγαν προς το χωριο.Τοτε ηταν η πρωτη φορα που αντικρισα την ελπιδα στα ματια μου απο καποιους ανθρωπους που προσπαθουσαν να κανουν τον κοσμο καλυτερο.Αυτοι οι ανθρωποι λεγονταν κυνηγοι επικυρηγμενων και τοτε ηταν που αποφασησα και εγω να γινω ενας.Τοτε ηταν που μισηα τους πειρατες τοσο πολυ...