Μόλις εκτονώθηκαν, άρχισαν να σκέφτονται τί έπρεπε να κάνουν αλλά τις σκέψεις τους διέκοψαν βήματα στα σκαλοπάτια...
Αμέσως κοιτάχτηκαν και οι τέσσερις μεταξύ τους. Ηξεραν ότι το καμπαναριό ήταν ενός είδους αξιοθέατο της κωμόπολης και ότι γενικά θα μπορούσε να είναι κάποιος τουρίστας που ανεβαίνει να δει την θέα, αλλά δεν μπορούσε να είναι αυτό. Τα βήματα ακουγόντουσαν πολλά και γρήγορα. Ένοιωθες ότι έτρεμε η σκάλα. Ενας βηματισμός μάλιστα ακουγόταν πιο βαρύς απ΄τους άλλους και σύντομα η αναπνοή άρχισε να ακούγεται μάλλον από κάποιο ζώο. Η αρκούδα ήταν το πιο πιθανό που τους ήρθε στο μυαλό. Δεν μπορούσε επίσης να είναι ο Fabio γιατί τον είχαν δει μόλις λίγο πριν κάτω και επίσης τα βήματα δεν ήταν ενός ατόμου. Ο Kenzo άπλωσε το χέρι του, έτοιμος να εξαπολύσει επιθέσεις Φρούτου, ο Elvis τράβηξε απ'τις χειμωνιάτικες κάπες το κρυμμένο σπαθί του, ο Ovelix έβγαλε ξανά το σπαθί του απ'το στόμα-λάρυγγα-στομάχι όπου ταχυδαχτυλουργικά το τοποθετούσε ενώ ο Dany εμφάνισε το πιστόλι του.
Ακούγοντας τα βήματα να πλησιάζουν ολοένα πιο πολύ και πιο γρήγορα, ένοιωσαν ένα κακό προαίσθημα καθώς οι "επισκέπτες τους έτυχε να συμπέσουν με την δύση του ήλιου. Το αινιγμα αυτής της δύσης προσπαθούσαν να βρουν και άρα ποιος κρυβόταν από πίσω. Αν όμως εκείνοι τους είχαν εντοπίσει πρώτοι;