[Τέλος]Είναι ζωντανος!Σκληρή προπόνηση και νεές πληροφορίες!

-Αλλα αν ηταν το τελος,τοτε θα το εκανα μεγαλο.Πηρα τα εκρηκτικα μαζι μου και προσφερα ασφαλη διοδο σε εσας ενω καθυστερουσα τους marines που σας κυνηγουσαν μανιασμενα.Επρεπε να εβλεπες την εκρηξη! ειεπ με περισσιο ενθουσιασμο.
-Δεν την ειδα αλλα την ακουσα.Τοτε ηταν που πειστηκα οτι εχεις πεθανει.
-Και θα ειχα πεθανει πραγματικα αν δεν ημουν ενας γερο-ξεροκεφαλος.Την τελευταια στιγμη,πριν με φτασουν οι ναυτικοι σε αποσταση βολης καταλαβα οτι ειχα ζωη ακομα μεσα μου.Αναψα τα εκρηκτικα και ολα τιναχτηκαν στον αερα.Και εγω μεσα στον χαμο ετρεξα.Ετρεξα με ολη μου την δυναμη και οταν τελειωσε αυτη,με ολη μου την θεληση.Εδεσα την πληγη μου με τα ρουχα και σταματησα καπως την αιμοραγια αλλα το κρυο ηταν τρομεορ,οπως ειμαι σιγουρος πως θα θυμασαι,και θα πεθαινα εκει.Εκει,στην μεση ενος καταλευκου δασους στην Βορεια Θαλασσα.Δεν ηταν στο νησι μου,αλλα ημουν τουλαχιστον χαρουμενος που βρισκομουν στην θαλασσα που γεννηθηκα.

-Και ετσι,σε λιγο καιρο,ημουν ξανα υγιης.Ομως δεν ηξερα τι επρεπε να κανω απο κει και περα.Η πρωτη μου σκεψη ηταν να σε αναζητησω αμεσα αλλα μια εφημεριδα,με προλαβε.Εμαθα νεα σου και ειδα πως εισουν ακομα στον βορρα και τα πηγαινες καλα.Ακολουθησα για λιγο τα βηματα σου και τελικα συναντησα τον Baruch στο Lyneel.Συγκινηθηκα πολυ που τον ξαναβλεπα ειναι αληθεια.Μου ειπε οτι θα πηγαινες στο Duergar.Αναρωτηθηκα τι σκοπευες να κανεις στην γεννετειρα μου και ομολογω πως οταν ειδα το βιολι μου,θαμμενο στον ταφο της οικογενειας μου τα εχασα.Ηταν ο καλυτερος αποχαιρτισμος που θα μπορουσες να μου κανεις,αν ειχα πεθανει φυσικα! ειπε και γελασε λιγο.Οταν ειδε πως συνεχισα να τον κοιταω ψυχρα,ξεροβηξε και συνεχισε σοβαρος την ιστορια του.
-Αχμ,ναι.Τελος παντων.Εκει καταλαβα οτι με ειχες σιγουρα για νεκρο και αν γυρνουσα ετσι ξαφνικα μπορει να σου χαλουσα τα σχεδια.Για αυτο αποφασισα να παρω εναν αλλο δρομο.

-Πρωτα γυρισα εδω για να προπονηθω και να ξαναβρω την φορμα μου.Και υστερα αρχισα να ταξιδευω σε ολη την Νοτια Θαλασσα.Μαζεψα ολες τις πληροφοριες που μας ελειπαν για την Οργανωση ενω παραλληλα εκανα και νεους συμμαχους που θα μας φανουν χρησιμοι στο μελλον.Αν φυσικα θελεις να συνεχισεις να κυνηγας αυτους τους ανθρωπους μαζι μου.Τι λες λοιπον?Θες να σου πω οσα εμαθα?Θελεις να συνεργαστουμε ξανα?Θελεις να καταστεψουμε μαζι αυτους τους αθλιους που τοσο πονο και οδυνη μας εχουν προκαλεσει?Τι λες λοιπον? μου φωναξε με ενταση.
-Αυτο ειναι αυτο που θελω περισσοτερο απο ολα φιλε μου! του απαντησα τελικα και χαμογελασα αγρια.
-Δεν φανταζεσαι ποσο ευτυχισμενος νιωθω! αποκριθηκε και με αγκαλιασε για λιγο.-Δεν ειμουν σιγουρος οτι θα με συγχωρουσες!
-Ειχες καλο λογο που εκανες οσα εκανες οποτε δεν υπαρχει κατι για να συγχωρεσω.Αν μου ελεγες οτι αραζες και εκανες διακοπες,το κεφαλι σου τωρα θα ηταν σε διαφορετικο μερος απο το σωμα σου.Αλλα ας τα αφησουμε αυτα!Πες μου λοιπον τι εχεις μαθει!

-Ωραια.Ακου με καλα.Kαταρχην ο ανθρωπος που σκοτωσες στην Emerald City ηταν ενας αξιωματικους της Οργανωσης.Το θεμα ειναι οτι υπαρχουν αλλοι δυο σαν αυτον.Ο ενας εχει την βαση του εδω και κανοντας μια μικρη παυση ανοιξε εναν χαρτη και μου εδειξε ενα νησι στην Νοτια Θαλασσα.-Ο δευτερος βρισκεται στα αρχηγεια τους,διπλα στον ηγετη τους.Ειναι το δεξι του χερι και ειναι πολυ επικινδυνος.Αυτοι οι δυο,μαζι με τον Sirien ειναι υπευθυνοι για ολες τις κινησεις του "συνδικατου" τους,εχοντας μονο εναν ανθρωπο απο πανω τους.Αλλα αυτοι δεν ειναι το μοναδικο μας προβλημα.Περα απο αυτους,υπαρχει ο Αρχηγος των Αγγελιοφορων,των ειδικα εκπαιδευμενων δολοφονων της Οργανωσης.Το ονομα του ειναι Malik και ειναι μια πραγματικα δυσκολη περιπτωση.Απ'οσα εχω μαθει θα μπορουσε ανετα να ειναι αξιωματικος τους αλλα αρνηθηκε αυτη την θεση γιατι ηθελε να δει τον γιο του εκει.Και εδω ειναι που μπαινεις εσυ.Γιατι οταν εισουν στο Sedna Kingdom εκανες κατι που εκνευρισε πολυ αυτον τον ανθρωπο και σε εκαν νουμερο ενα στοχο του,αγνοωντας ακομα και τις εντολες των ανωτερων του.Σκοτωσες τον γιο του.

-Πριν λιγο ειπες πως νικησες τον Sirien απο καθαρη τυχη.Θα ελεγα πως ισχυει μαλλον το αντιθετο.Το οτι αντεξε τοσο εναντιον σου ηταν εξαιτιας της τυχης του και της αγνοιας σου.Γιατι εχεις στην κατοχη σου ενα πολυ δυνατο φρουτο με πολλες δυνατοτητες.Ναι εψαξα και για αυτο.Το φρουτο σου ονομαζεται Doku Doku no Mi και μπορει να παραξαει και να ελεγξει ολα τα δηλητηρια σε ολες τις μορφες τους.Εχει μεγαλες προοπτικες και θα τις ανακαλυψουμε μαζι.Θα μεινουμε εδω μεχρι να αποκτησεις καλο ελεγχο πανω του.Θα επικεντρωθουμε εκει αλλα φυσικα δεν θα αγνοησουμε και την απλη σωματικη και πνευματικη δυναμη.Τωρα που το λεω,φανταζομαι οτι θα μεινουμε για αρκετο καιρο εδω.Αλλωστε χρειαζεται και λιγος χρονος για να ξεχαστουν τα τελευταια γεγονοτα.Ειμαι σιγουρος πως υπαρχει αναβρασμος αυτη την στιγμη στην θαλασσα γιατι πολλοι θα χασουν χρηματα απο την καταστροφη του δικτυου εμποριας ναρκωτικων στο Emerald City.Επισης,οταν με το καλο τελειωσουμε με την εκπαιδευση και επιστρεψουμε στην αποστολη μας,θα επιστρεψεις και στους παλιους σου τροπους.Δεν χρειαζεται να εχουμε και την προσοχη του ναυτικου πανω μας μου ειπε και εβγαλε ενα τυλιγμενο χαρτι απο την τσεπη του.

Ηταν ενα χαρτι επικυρηξης με την φωτογραφια μου.Η αξια μου ειχε ανεβει στα 25.000.000
-Εχεις δικιο.Με εχουν κουρασει και αυτοι και οι κυνηγοι.Αλλα οταν νομιζα πως πεθανες εξ'αιτιας τους δεν με ενδιεφερε τιποτα για αυτο και εγινα καπως πιο "θρασυς" στις κινησεις μου απαντησα σοβαρα.-Φαινεται πως εχουμε μεγαλο ταξιδι ακομα μπροστα μας αλλα χαιρομαι που θα το συνεχισουμε μαζι.Ας ξεκινησουμε την προπονηση λοιπον!Δεν μπορω να περιμενω για να μαθω τι αλλο μπορει να κανει αυτο το φρουτο.Ξερεις με εχει βοηθησει αρκετες φορε αλλα το χρησιμοποιουσα μονο για να πεταω σταγονες απο εκεινο το μωβ υγρο,που ειχα φανταστει πως ηταν δηλητηριο και τωρα επιβεβαιωνομαι.Παμε λοιπον,αντε!
-Μην εισαι βιαστικος.Ακουσες τον γιατρο,οι πληγες σου δεν εχουν κλεισει ακομα.Θα χρειαστεις περιπου εναν μηνα για να συνελθεις πληρως.Στο μεταξυ θα συνεχισουμε τα εκπαιδευτικα μαθηματα καθως και τα μαθηματα μουσικης που ειμαι σιγουρος οτι εχεις εγκαταλειψει!
-Μα,μα...
-Μιλησα!Τωρα ετοιμασου να βγουμε λιγο απο εδω μεσα.

Σηκωθηκα καπως κατσουφικα και ετοιμαστηκα.Φορεσα απλα ρουχα,χωρις την μασκα ή το δρεπανι μου γιατι ο Haytham μου τονισε πως δεν θα μου χρειαζοταν.Εξω ειχε αρχισει να νυχτωνει και ενα δροσερο αερακι φυσουσε.Το χωριο φωτιζοταν με λαμπες που ηταν τοποθετημενες κατα μηκος των πλακοστρωτων δρομων.Δεκαδες Pandarens εκανα ηρεμη βολτα.Καποιοι μας κοιταζαν περιεργα αλλα οι περισσοτεροι απλως μας αγνοουσαν.Εδειχναν ολοι φιλειρηνικοι  αλλα και καπως διστακτικοι.Φαινοταν οτι ο προσφατος πολεμος τους ειχε επηρεασει.Περσαμε διπλα απο πρασινες ανοικτοσιες,στις οποιες αρκετοι απο τους κατοικους του νησιου εξασκουταν με τα μακρια κονταρια τους,με σπαθια,ροπαλα ή απλως με διαλογισμο.Ο Haytham με οδηγουσε προς το μεγαλυτερο κτηριο που βρισκοταν στα ορια του χωριου,στο τελος του μεγαλου κεντρικου δρομου.Περασαμε μια ξυλινη πορτα,σε χρωμα κοκκινο και βρεθηκαμε σε εναν μεγαλο χωρο υποδοχης.Εκει μια Pandaren μας ειπε να βγαλουμε τα παπουτσια και να περασουμε μεσα,οπου μας περιμεναν.Μερικα λεπτα και μια πορτα αργοτερα,ειμασταν μεσα σε μια τεραστια ορθογωνια αιθουσα,με πολυ λιτη διακοσμηση.Τo μονα επιπλα ηταν ενα μεγαλο τραπεζι στο κεντρο ,στην κορυφη του οποιο καθοταν ενας ηλικιωμενος μεν,τεραστιος δε,pandaren.