[Τέλος-Αποστολή] Ανάφλεξη

-Η πλειοψηφία είναι υπέρ της διασφάλισης, ολοκλήρωσε την διαδικασία, χαμηλώνοντας και ο ίδιος το υψωμένο του χέρι. Σεβάσμιε γέροντα, απευθύνθηκε στον CangNan HaiDao που ανάβλεψε αδιάφορα, σήμανε τον συναγερμό. Ο άμαχος πληθυσμός να κατευθυνθεί στα καταφύγια και οι υπόλοιποι—
Η πρόταση έμεινε στον αέρα καθώς από το στήθος του άντρα ξεπρόβαλε η μύτη ενός σπαθιού μαζί με το αίμα του που πετάχτηκε. Ξαφνιασμένες κραυγές τάραξαν το πλήθος που σηκώθηκε όρθιο.
-Εσύυυυ! σφύριξε ο ίδιος ο Rignor στον άντρα που τον είχε καρφώσει από πίσω, κρατώντας την μύτη της λεπίδας που τον διαπερνούσε σταθερά.
-Τώρα είναι η ώρα! κινήθηκε εκείνος και ήρθε στο προσκήνιο.
Ήταν ένας κοινός άντρας με όψη όπως κάθε κοινός πειρατής ανάμεσα του. Κάνοντας όμως την κίνηση κατά του καπετάνιου του, άφησε την μάσκα του να πέσει και αποκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα.
-Προδότες! συνειδητοποίησε ο Kenai βλέποντας τον σύμμαχο του Rignor να φτύνει το ίδιο του το αίμα.
Παράλληλα όμως, ο ποντικομούρης καπετάνιος που στεκόταν δίπλα του τινάχτηκε προς το μέρος του Kenai. Κάτι μεταλλικό έλαμψε μέσα στην σφιγμένη του γροθιά που στόχευε το λαιμό του!
-Σε είχα στο μάτι εσένα! ψέλλισε ο Bloody που είχε προλάβει τον ποντικομούρη.
Του πέταξε ένα μαχαίρι και την επόμενη στιγμή πήδηξε πάνω στο τραπέζι για να πέσει πάνω στον συγκεκριμένο. Ο Kenai που γλίτωσε παραλίγο την ζωή του, τραβήχτηκε πίσω από τον σωματοφύλακα του για ασφάλεια και έδωσε την διαταγή που θα οδηγούσε στον πανικό:
-Πάμε να φύγουμε από εδώ μέσα! φώναξε πανικόβλητος.

Κόσμος άρχισε να συσσωρεύεται και να σπρώχνει στην είσοδο της σάλας, τρομαγμένος από τις ξαφνικές επιθέσεις. Το πρόβλημα ήταν ότι κρύβονταν και άλλοι προδότες ανάμεσα τους, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να το σκάσουν μαζί τους. Σίγουρα το πρώτο τους μέλημα ήταν να σκοτώσουν τους καπετάνιους των πληρωμάτων. Ωστόσο, βλέποντας ότι ο αιφνιδιασμός απέτυχε, συνέχισαν στο βασικό πλάνο: Την μαζική εξολόθρευση των πειρατών του Ornac! Και γι αυτό έπρεπε να δώσουν το σήμα στους δικούς τους να ξεκινήσουν την κατά μέτωπο επίθεση.
Μέσα στην σάλα είχαν παραμείνει ελάχιστοι τολμηροί. Ο Bloody είχε ορμήσει στον ποντικομούρη που είχε πληγωθεί από το μαχαίρι του νεαρού και ήθελε να ξεφύγει. Ο Mark συνόδεψε την May προς την είσοδο από όπου κατακεραύνωναν τους παρευρισκόμενους. Αν κάποιος αποκάλυπτε τα χρώματα του εκείνη την ώρα, θα τον εντόπιζαν και με την υποστήριξη των πειρατών θα τον εξόντωναν. Τέλος ο Arima στεκόταν δίπλα στον Rignor και παρακολουθούσε την σκηνή ανάμεσα στον τρανό πειρατή και τον προδότη σύντροφο του.
-Claus! Πώς μπόρεσες..;!
Η πίκρα στον τόνο του μαρτυρούσε ότι τον πονούσε περισσότερο η προδοσία παρά ο πόνος από το τραύμα στο στήθος του. Οι λίγοι άλλοι σύντροφοι του Rignor ήταν έτοιμοι να επέμβουν για να τον υποστηρίξουν. Κοιτούσαν δολοφονικά τον Claus, που χαμογελούσε με πανουργία. Τράβηξε το αιματοβαμμένο σπαθί του από το στέρνο του Rignor. Περισσότερο αίμα πετάχτηκε από την ανοιχτή πληγή και ο επιβλητικός άντρας, που με επιμονή συγκρατούσε την συναίσθηση του, κατέρρευσε για υποστήριξη στα χέρια των δικών του.
-Τουλάχιστον εσένα έπρεπε να σε βγάλουμε από την μέση πριν ξεκινήσει το γλέντι.
-Δεν θα επιζήσεις για να το βιώσεις, Claus! του πέταξε ο Rignor, έχοντας χάσει κάθε χρώμα από το πρόσωπο του.
Ο άντρας θα ορμούσε ενάντια στον Claus για να τον τραβήξει μαζί του στον τάφο. Οι σύντροφοι του όμως τον απέτρεψαν. Αν το επιχειρούσε, ο καπετάνιος θα έχανε την ζωή του στα σίγουρα. Έπρεπε να τον πάνε για επείγουσα περίθαλψη ώστε να μπαλωθεί το τραύμα, που θα είχε σκοτώσει οποιονδήποτε άλλο λιγότερο ικανό άντρα! Ο Arima όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη!

Ο Arima επιστράτευσε το δικό του όπλο, ένα σπαθί τύπου rapier, το οποίο έσυρε οριζόντια και συνάντησε ευθέως το σπαθί του Claus. Ο άντρας συγκράτησε την επαφή όσο χρειαζόταν για να μετρήσει την δύναμη του αγοριού. Ένα σαρκαστικό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του και έδωσε αντίσταση στην επαφή. Ο Arima τινάχτηκε πίσω μερικά βήματα για να επανέλθει. Η πρώτη σύγκρουση του έκανε επίσης σαφές: Παρότι ο Claus βασιζόταν σε αιφνιδιαστική επίθεση για να βγάλει εκτός τον Rignor, δεν ήταν διόλου ανίκανος!
Αντιθέτως, συγκριτικά με τον ποντικομούρη που αντιμετώπιζε ο Bloody, ήταν πολύ πιο ισχυρός. Ο άντρας είχε επιλέξει και πάρει την ευθύνη να αποκαλυφθεί στο πιο επικίνδυνο σημείο. Σίγουρα είχε τα προσόντα να υποστηρίξει την επιλογή του!
-Ώστε είστε οι Επαναστάτες που ανέστειλαν την ομάδα του Captain Agile, συμπέρανε. Τα μάτια του Arima έλαμψαν με αναγνώριση. Για να ήξερε τόσα ο Claus, σίγουρα αποτελούσε περισσότερο από ότι είχε υποψιαστεί ήδη. Το πιθανότερο να ήταν κάποιος Marine σε κρυφή αποστολή. Ποιο είναι το όνομα σου, αγόρι;
-Arima, απάντησε εκείνος απλά.
-Τότε μάθε το δικό μου για να ξέρεις ποιος σε έστειλε στον άλλο κόσμο: Captain Kringle! είπε και όρμησε κατά πάνω του.
Ο Arima που είχε συγκλονιστεί από την αποκάλυψη του βαθμού του άντρα, δεν πρόλαβε καθόλου να ετοιμαστεί για το έτσι κι αλλιώς τυραννικό χτύπημα. Ο Kringle πάτησε γερά μπροστά του και περίστρεψε επιτόπου το σώμα, στέλνοντας με ορμή μια κλοτσιά στο στομάχι του αγοριού. Ο Arima εκτοξεύθηκε στον αέρα και κοπάνισε πάνω στο πλήθος που συσσωρευόταν στην πόρτα.
Crash!
Η σύγκρουση παρέσυρε όλο το πλήθος προς τα έξω, παίρνοντας και κομμάτια της πόρτας μαζί!

-Αφεντικό!/Arima! ούρλιαξαν τα παιδιά έντρομα.
Ο Mark έκανε κίνηση να επιτεθεί στον Kringle, η ασυγκράτητη οργή για την κατάσταση του Arima τον έκανε σαν ταύρο μπροστά σε κόκκινο πανί. Εκείνος δεν θα υπολόγιζε τίποτα, ο Bloody όμως, που είχε ξεφορτωθεί τον ποντικομούρη, βιάστηκε να τον αρπάξει από την μασχάλη.
-Αυτή δεν είναι δική μας μάχη! του τόνισε. Πάμε να φύγουμε από εδώ πριν γίνει χαμός!
Μία που το είπε και μία που ξεκίνησε: Οι σειρήνες έδωσαν τον συναγερμό σε κάθε γωνιά της πόλης. Αντηχούσαν μέσα στο κούφιο βουνό και ενέτειναν το αίσθημα κινδύνου. Οι πολίτες συνέλαβαν το μήνυμα και κατευθύνθηκαν προς τα καταφύγια. Οι πειρατές προετοιμάστηκαν για μάχη, οπλίζοντας τους εξοπλισμούς τους. Βασικό τους μέλημα ήταν να πάνε προς τα καράβια τους. Αν ξεκινούσε μάχη στην θάλασσα ενάντια σε marines, με την υποστήριξη του φρουρίου του Ornac και των υπολοίπων πληρωμάτων, είχαν πλεονέκτημα.
Με την εξάπλωση του συναγερμού όμως, είχαν διαδοθεί και τα μηνύματα στους marines που ανέμεναν. Εκτός των καραβιών και των Ναυτικών που περίμεναν έξω από το Ornac, υπήρχαν αρκετοί που είχαν εισχωρήσει μέσα στην πόλη. Ο δικός τους στόχος ήταν η εντελώς απεγνωσμένη καθυστέρηση των πειρατών, έτσι ώστε να τους σπείρουν τον πανικό και να τους αναγκάσουν να χάσουν την ευκαιρία να συνεισφέρουν στην βασική μάχη. Γι αυτό, παρατάχθηκαν στους δρόμους και έκοψαν το δρόμο σε όσους βιάζονταν, κλείνοντας τους σε μάχη. Από το πουθενά εμφανίζονταν σαν πυροτεχνήματα: Έκαναν την φασαρία τους και τραβούσαν την προσοχή μέχρι να χάσουν το φως τους και εξαφανιστούν. Ήταν καταδικασμένοι ανάμεσα σε μύρια πειρατές, όμως αυτό τους έκανε ακόμα περισσότερο φονικούς! Οι δρόμοι βάφτηκαν κόκκινοι και τα σώματα των νεκρών στοιβάζονταν. Ρυάκια αίματος κυλούσαν από τα κορμιά και οι όρθιοι τα παραμέριζαν με ταραγμένα νεύρα στον διάβα τους.

Έτσι προσπαθούσαν επίσης να διαφύγουν τα παιδιά. Οι πειρατές ακολουθούσαν πορείες προς τα πλοία τους για να ανασυνταθφούν με το πλήρωμα τους. Marines ξεπετάγονταν από το πουθενά και τους επιτίθονταν. Ο Arima μετά το χτύπημα από τον Kringle, ένιωθε μια τεράστια πίεση στο στομάχι, στο σημείο όπου τον είχε πετύχει. Η ανάσα του έβγαινε βραχνή από το ανοιχτό στόμα και κάθε τόσο έφτυνε αίμα. Το κεφάλι του είχε πονοκέφαλο που χειροτέρευε από την μαζική υστερία, ενώ το στρες των φίλων του του μεταδιδόταν επίσης. Κάθε τόσο έστρεφε το κεφάλι πάνω από τον ώμο του. Είχε την εντύπωση ότι ο Kringle δεν είχε τελειώσει μαζί του.
-Bloody, προς τα πού..;
Η May και ο Mark υποβάσταζαν τον Arima που παραπατούσε, ενώ ο νεαρός ήταν μπροστά για να ανοίγει ασφαλές πέρασμα. Στην χαμένη ανησυχία του παιδιού, ο Bloody δεν ήταν σίγουρος πώς μπορούσε να τον καθησυχάσει.
-Από όποιον δρόμο και να πάμε, μέχρι το λιμάνι παντού τα ίδια θα δούμε! Απλώς βιαστείτε! τους παρακίνησε.
-Θέλετε να φύγετε; ακούστηκε μια γνώριμη φωνή και τα παιδιά τινάχτηκαν. Μετά από όσα προκαλέσατε, νομίζατε ότι θα βγάλετε τις ουρές σας απέξω; Ακόμα μας χρωστάτε!
Ήταν οι Λιγδιάρηδες που τους έκλειναν το δρόμο. Οι τύποι αυτοί είχαν προτάξει τα σπαθιά τους με δολοφονικές διαθέσεις. Τώρα μέσα στον πανικό, κανείς δεν θα νοιαζόταν, αν κανόνιζαν αυτά τα παιδιά! Παρότι τριγύρω καιροφυλακτούσαν εχθροί πολύ πιο βάναυσοι, το μίσος τους ζητούσε ανταπόδοση.

-Δεν έχουμε χρόνο για τα μούτρα σας! του πέταξε αγριεμένα ο Mark, χωρίς να τον βάζει στα μάτια του. Χαθείτε από μπροστά μας! πρόσταξε αλλά ο Λιγδιάρης #1 απλώς γέλασε.
-Από την στιγμή που ήρθατε, όλα πήγαν στραβά! τους κατηγόρησε. Πρώτα η ταβέρνα, μετά η επίθεση των marines!
-Εμείς σας προειδοποιήσαμε γι αυτό! αντέκρουσε η May απεγνωσμένα, γιατί βιαζόταν επίσης.
-Όπου πάτε φέρνετε την καταστροφή! την αγνόησε στην παραφροσύνη του. Άντρες, σκοτώστε τους! διέταξε και οι Λιγδιάρηδες με εξίσου σκοτεινές εκφράσεις επιτέθηκαν στα παιδιά.
Ήταν σύνολο τέσσερις εναντίον τεσσάρων, αλλά ο Arima δεν ήταν σε κατάσταση να συνεχίσει. Τα δύο παιδιά τον απόθεσαν στο έδαφος και στάθηκαν φρουροί του. Το αγόρι παρακολούθησε σιωπηλός την μάχη, ήξερε ότι θα τα έβγαζαν πέρα απέναντι σε αυτούς τους τύπους. Μόνο ένα εσωτερικό του ρολόι χτυπούσε αντίστροφα τον χρόνο που καθυστερούσαν. Και ο δείκτης σταμάτησε πριν φτάσει στο μηδέν... Μια ψυχρή αύρα επικεντρώθηκε στην πλάτη του, ένιωθε εκείνη την οικεία πρόθεση του φόνου. Γύρισε ξανά το κεφάλι, ξέροντας ποιον θα αντίκριζε. Ήταν ο Captain Kringle, που χαμογελούσε ως Χάρος. Ο Arima αισθάνθηκε το χάδι του θανάτου, σαν να τον καλωσόριζε έπειτα από μακροχρόνιο ταξίδι πίσω εκεί που άνηκε.
Κι ύστερα, η εικόνα έσπασε μαζί με την μύτη του. Το γόνατο του άντρα κοπάνησε στο πρόσωπο του με θόρυβο. Το χτύπημα τον μούδιασε. Πρώτα επέστρεψε η αίσθηση του υγρού που κυλούσε σαν ποτάμι από την μύτη και έπειτα ήρθε ο πόνος. Ο Kringle τον σήκωσε ολόκληρο όρθιο και ο Arima έμεινε μετέωρος, ανίκανος να αντιδράσει.

-Εσύ είσαι ο αρχηγός αυτής της ομάδας Επαναστατών;! ψιθύρισε στο πρόσωπο του ημιλιπόθυμου αγοριού. Αξιοθρήνητος!
Boom!
Τον κοπάνησε στο έδαφος συντρίβοντας το κεφάλι του ξανά. Τώρα αίμα έβγαινε και από τα αυτιά του, ενώ τα γυαλιά του δεν είχαν αντέξει και είχαν σπάσει. Τα θρύψαλα τους έκοψαν το δέρμα γύρω από τα μάτια έτσι ώστε αίμα έτρεχε πάνω στα βλέφαρα του μέχρι κάτω στα μάγουλα. Τώρα πλέον και τα 7 ανοίγματα στο πρόσωπο του έδειχναν να αιμορραγούν. Ο πόνος! Το κεφάλι του βούιζε όπως ποτέ ξανά και δεν μπορούσε να συλλάβει τι γινόταν γύρω του. Δεν συνειδητοποίησε καν ότι ο Kringle είχε στρέψει την μυτερή άκρη του σπαθιού του στην καρδιά του, έτοιμος να τον σουβλίσει και να τερματίσει την ζωή του.
-Αφεντικό! ούρλιαξε ο Mark και ο λαιμός του σχεδόν σχίστηκε από την ένταση.
-Ο εχθρός σου είμαι εγώ, μικρέ! ψέλλισε ο Λιγδιάρης #1, αναγκάζοντας τον να επιστρέψει στην κόντρα τους.
Η λεπίδα του Kringle κατέβηκε—
Clang!
—και ανακόπηκε από εκείνη του μαχαιριού του Bloody. Ο νεαρός είχε βουτήξει κυριολεκτικά για να προλάβει. Η μόνη δύναμη που κατάφερε να συγκεντρώσει εγκαίρως, πήγε στο να αποκρούσει την μοιραία επίθεση. Κατά τα άλλα ήταν ανοιχτός να δεχτεί την επίθεση του Kringle που τον κοιτούσε αφ υψηλού, εξοργισμένος που του στέρησε την ικανοποίηση.
-Ποιος σου είπε να μπλεχτείς; Χάσου από μπροστά μου! του έφτυσε ο άντρας και τον κλότσησε στο πρόσωπο.
Ο Bloody δεν μπορούσε να το αποφύγει. Το δέχτηκε και κύλισε μερικά μέτρα, αναπηδώντας στο πάτωμα σαν μπάλα μέχρι να σταματήσει. Σηκώθηκε και στάθηκε έτοιμος για μάχη, το σώμα του όμως κλυδωνίστηκε από την ζημιά που του προξένησε.
-Ένας μονάχα Captain έχει το θράσος να απαιτήσει τις ζωές μας;! μονολόγησε ειρωνικά. Ξεκαρδιστικό!
Αλλά ο Kringle δεν προβληματίστηκε. Απέναντι του έβλεπε μονάχα μερικά παιδάκια και έναν νεαρό που ίσως ήταν σε λίγο ανώτερο επίπεδο. Τίποτα όμως που θα τον δυσκόλευε από όσο έκρινε. Προέταξε πλάγια το σπαθί του και ο Bloody έμεινε σε επαγρύπνηση με το μαχαίρι ανά χείρας. Κάποιος όμως έβρισκε την παρούσα κατάσταση πραγματικά αστεία: Σπασμοί τράνταζαν το σώμα του και ο ρόγχος ενός χαμηλού γέλιου έβγαινε μαζί με αίμα από το στόμα του... Ο Arima σηκώθηκε όρθιος...

Ο Arima δεν είχε καμία συναίσθηση της πραγματικότητας. Οι αισθήσεις του, λες και είχαν στραφεί προς τα μέσα, λάμβαναν τα σήματα που έρχονταν από τα βάθη του είναι του. Απόλυτη ερημιά που σε έκανε να ανατριχιάζεις χειρότερα από το δυνατότερο ψύχος. Δεν έβλεπε τίποτα γύρω του. Το σκοτάδι έμοιαζε ότι θα τον συμπίεζε από κάθε μεριά, θα τον απορροφούσε. Άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει και άνοιξε και στην πραγματικότητα. Περισσότερο αίμα πετάχτηκε και χύθηκε στο στήθος του πηχτό. Είχε την εντύπωση ότι πέθαινε. Διάβολε, περίμενε τον ίδιο τον Θεριστή να έρθει να τον χαιρετήσει. Τα αυτιά του πετάρισαν στον ήχο του αχού. Κάτι πλησίαζε. Θα μπορούσε να είναι κύμα, ή σεισμός. Μόλις όμως έφτανε, θα τον παρέσερνε μέχρι αφανισμού. Απελπισία τον κατέκλυσε. Δεν ήθελε να ανακαλύψει ό,τι κι αν ερχόταν. Ένα γέλιο αντήχησε στον αχανή χώρο, σαν κάποιος να παρακολουθούσε τις ανούσιες προσπάθειες του να αντισταθεί. Και αυτό το γέλιο βγήκε από το δικό του στόμα και αντήχησε στα αυτιά των παρευρισκόμενων γύρω του.
Ο Arima έστεκε όρθιος στην φρικαλέα κατάσταση που τον είχε αφήσει ο Kringle και εντελώς παρανοϊκά γελούσε. Με τις άκρες των ματιών τους, όσοι μάχονταν ακόμα το διέκριναν. Και τραντάχτηκαν σύγκορμοι. Ένα κακό προαίσθημα τους κατέκλυσε και το ένστικτο του κινδύνου σήμανε σαν σειρήνα στα κεφάλια τους. Τόσοι στους φίλους του, όσο και στους εχθρούς τους. Κανείς δεν τον είχε ξαναδεί σε τέτοια κατάσταση, σχεδόν δεν τον αναγνώριζαν και είχαν την υποψία ότι ούτε εκείνος τους αναγνώριζε πλέον.
Κι μετά, ο Arima κινήθηκε και δεν πρόλαβαν να συλλάβουν την ταχύτητα του. Ο Kringle βλεφάρισε ξαφνιασμένος μπροστά στην απότομη αλλαγή και έντρομος ανακάλυψε ότι είχε επανεμφανιστεί μπροστά του. Μέχρι και ο Bloody πρόλαβε μόνο να ανοίξει το στόμα. Προτού βγάλει άχνα είδε ότι το rapier που Arima διαπέρασε το στήθος του Kringle που σκίρτησε ελάχιστα.
Ο άντρας με διάπλατα ανοιχτά τα μάτια κοίταξε χαμηλά στο στήθος του όπου τον είχε τρυπήσει, χωρίς να το πιστεύει. Το τραύμα είχε γίνει τόσο σβέλτα και αρμονικά που δεν το ένιωσε καν! Κοίταξε το πρόσωπο του αγοριού και πάνιασε. Η μάσκα που αντίκρισε ήταν μία που δεν θα ξεχνούσε ποτέ στην ζωή του. Το μεγαλύτερο μέρος της ήταν καλυμμένο από το ίδιο του το αίμα. Οι κόρες είχαν γυρίσει στις κόγχες των ματιών και φαίνονταν μόνο τα ασπράδια, γύρω από τα οποία μαζευόταν το αίμα και τα έβαφε στην απόχρωση. Και το στόμα του... Είχε αφρίσει στις άκρες του χαμόγελου και οι φουσκάλες έσπαγαν μαζί με το αίμα που πεταγόταν. Ήταν εφιάλτης!

Ο άντρας ασυναίσθητα τον έσπρωξε από κοντά του. Ο Arima απέσυρε και το λεπτό σαν καρφί σπαθί, που βγήκε από το στήθος του Kringle. Ο άντρας παραπάτησε. Ο Bloody εμβρόντητος από τον δαιμονισμένο Arima, οπισθοχώρησε επίσης.
Μέσα στο κεφάλι του, ο Arima πάλευε με το σκοτάδι. Για λίγο είχε καταφέρει να το ανακόψει και στην επιχείρηση του αυτή, είχε απελευθερώσει τα χέρια του. Τώρα το περίγραμμα τους έδειχνε πιο ξεκάθαρο στα μάτια του. Σαν να έγιναν επιτέλους αληθινά και μπορούσε να τα χειριστεί όπως ήθελε. Έπρεπε να επέλθει αυτή η πάλη για να συνειδητοποιήσει ότι μέχρι τότε δεν μπορούσε να τα νιώσει όπως θα έπρεπε εξαρχής. Κοίταξε χαμηλότερα τα πόδια του, που ήταν ακόμα θολά και παγιδευμένα στο σκοτάδι. Έπρεπε να τα ελευθερώσει. Έτρεπε να βιαστεί, αλλιώς θα πέθαινε στον αγώνα αυτό!
Απέναντι στον Kringle, ο Arima πήρε ένα ασταθές βήμα. Συνέχιζε να γελά αλλά οι γραμμές του προσώπου του μόρφαζαν, λες και υπέφερε μαρτυρικά. Αν δεν προκαλούσε τρόμο αυτή η εικόνα, σίγουρα κάποιος θα τον λυπόταν. Ο Kringle ξεροκατάπιε, βλέποντας ότι θα του επιθετόταν ξανά και προετοιμάστηκε. Μόνο έτσι κατάφερε να σταματήσει την πορεία του σπαθιού, που σύρθηκε για να του ανοίξει το στομάχι. Στην κλαγγή, ο άντρας ένιωσε τον καρπό του να γραπώνεται από το χέρι του Arima. Η δύναμη με την οποία τον έσφιξε, έκοψε σχεδόν την ροή στο άκρο.
-..Si..Si… η φωνή βγήκε πνιγμένη σαν να προερχόταν από τα βάθη της κόλασης.
Ο Bloody έχασκε για πρώτη φορά από την στιγμή που συνάντησε τα παιδιά. Στις τόσες καθημερινές του επαφές με τον Arima, πίστευε ότι τον είχε μάθει αρκετά καλά. Όμως αυτό που έβλεπε ξεπερνούσε όχι μόνο τις εντυπώσεις του, αλλά και όλα όσα ήξερε. Τι είδους δύναμη ήταν αυτή που εξέθετε το αγόρι;!
-…Haki..; μονολόγησε χαμένος, αλλά συνήλθε αμέσως. Όχι, αυτή δεν είναι δύναμη που του ανήκει!
Ο νεαρός μπορούσε να διακρίνει τις λεπτομέρειες και ξεχώριζε πολλά. Πολύ περισσότερα από όσα είχε αφήσει τα παιδιά να καταλάβουν. Αυτή την στιγμή έβλεπε την σπίθα της ζωής του Arima να υψώνεται σαν πυρκαγιά. Θα μπορούσε να το δικαιολογήσει, αν δεν παρατηρούσε επίσης το εξής: Αυτή η φωτιά ήταν καταδικασμένη να σβήσει!

Ο Arima ασκούσε όλο και περισσότερη δύναμη στον καρπό του Kringle. Το χέρι του άντρα που συγκρατούσε το σπαθί του πλέον έτρεμε. Στην προσπάθεια του να συγκρατήσει την λαβή του όπλου του, ο άντρας υπέφερε. Άνοιξε το στόμα και η κραυγή του εντάθηκε σε κρεσέντο πόνου. Στην ύψιστη κλίμακα, η λαβή του όπλου του έσπασε και το rapier του Arima πήρε ανοδική κλίση. Η φωνή και όλο το πρόσωπο του Kringle κόπηκαν στην μέση. Το κεφάλι του άντρα χωριζόταν σε δύο πλευρές από μια λεπτή γραμμή στην οποία ανερχόταν αίμα. Τα μάτια του έχασαν το φως τους, τα πόδια του παραπάτησαν μερικά βήματα προς τα πίσω. Έπεσε στο έδαφος ανάσκελα, νεκρός.
Ησυχία επικράτησε στον περίγυρο. Ο φαινομενικά πιο ανίσχυρος ανάμεσα τους, μόλις είχε σκοτώσει τον δυνατότερο αντίπαλο. Οι Λιγδιάρηδες έτρεμαν από το σοκ και η έκπληξη έγινε πανικός. Τρομαγμένοι για αντίποινα, προσπάθησαν να το βάλλουν στα πόδια.
Λες και αυτή την αντίδραση περίμενε ο Arima, ανταποκρίθηκε όπως περίμεναν. Τα παιδιά κρατώντας τις ανάσες τους, τους ακολούθησαν για να παραστούν μάρτυρες στην σφαγή. Οι Λιγδιάρηδες στρίγγλιζαν ένας ένας πριν πέσουν στο έδαφος βουβοί και άψυχοι.
-Έκανα λάθος! κλαψούρισε σε οίκτο ο #1. Λυπήσου με, σε παρακαλώ!
Δίχως έλεος, ο Arima του έκοψε το λαιμό και το πτώμα γκρεμίστηκε στα πόδια του. Από τις φωνές τους όμως είχαν προσελκύσει την προσοχή κι άλλων. Μια ομάδα Marines που είχαν γλιτώσει μέχρι στιγμής της ζωής τους και είχαν πάρει τις ζωές άλλων πειρατών, εμφανίστηκε. Υπέδειξαν τον Arima ως στόχο. Το γέλιο του αγοριού συνεχίστηκε...