[Τέλος-Παρελθόν] Οι Κουρσάροι

-Η μάχη τελείωσε! φώναξε και πέταξε το κεφάλι στον ωκεανό, ακολουθούμενο από ζητωκραυγές. Gibbs στο πηδάλιο! Αλλαγή σχεδίων, πάμε στην Las Rose για επισκευές! Joe, Yu, Rokku, Ed και Daiki μαζί μου για βόλτα στο πλοίο των μπλε μας φίλων! Hanzo, πάρε όσους θες για να μεταφέρουν τους τραυματίες κάτω! Pete, ξέρεις πως πάει!
Ο πειρατής που ο Takeshi ήλπιζε να είχε πεθάνει, έγνεψε χαιρέκακα, ενώ ταυτόχρονα το πλήρωμα οργανώθηκε γρήγορα και άψογα προς έκπληξη του νεαρού. Ο γκριζογένης πλοηγός με τον ηλίθιο παπαγάλο άρχισαν να υπολογίζουν τη νέα πορεία και οι πέντε που φώναξε ο Bonnet πήδηξαν στο αντίπαλο καράβι για πλιάτσικο. Ο επονομαζόμενος Hanzo, ήταν πιθανότατα ο γιατρός της Revenge και ήταν εξίσου γραφική φυσιογνωμία. Κόκκινη μπαντάνα, αμάνικη "λευκή μπλούζα", τα χέρια γεμάτα τατουάζ και ένα μόνιμο τσιγάρο στο στόμα. Όλοι όσοι μπορούσαν να σταθούν βρέθηκαν ξαφνικά στις υπηρεσίες του και ξεκίνησαν να μεταφέρουν τους τραυματίες στο αμπάρι, ενώ παράλληλα μια άλλη ομάδα αναγνώριζε τους νεκρούς και τους τοποθετούσε στην αριστερή μεριά του πλοίου (σε αυτή που ήταν και η πόρτα της καμπίνας). Ο Pete με άλλους δύο εκτελούσαν τον έναν ναυτικό μετά τον άλλον, παρά τις εκκλήσεις για έλεος. Τα πτώματα των τελευταίων, τα πετούσαν σαν τσουβάλια πίσω στο πλοίο τους. Ο καπετάνιος με τους πέντε άντρες τους επέστρεφαν με μικρά κουτιά, που είχαν είτε μπαρούτι, είτε πολύτιμα αντικείμενα, αν και αμφέβαλε για την ποσότητα και ποιότητά τους. Τα κουβάλησαν μέχρι την καμπίνα και μέχρι να τα αφήσουν, οι τελευταίοι τραυματίες μεταφέρονταν στο αμπάρι.

Ο καπετάνιος με την "ομάδα" του, ξαναπήγαν στο πλοίο των Marines, αυτή τη φορά με διαφορετικό σκοπό. Έλεγξαν για τελευταία φορά όλα τα δωμάτια και άρχισαν να σκορπούν αλκοόλ κι οτιδήποτε εύφλεκτο υλικό έβρισκαν. Ταυτόχρονα, οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο κάτω κατάστρωμα και μερικοί ξεκίνησαν να αφαιρούν τους γάντζους που κρατούσαν τα πλοία σε επαφή. Λίγο αργότερα, η πεντάδα επέστρεψε στο πλοίο των "Κουρσάρων", με τον Bonnet να περπατάει με γοργό βήμα τελευταίος.
-Πετάξτε τους γάντζους! Gibbs ξεκίνα κωλόγερε!!! γάβγισε ο καπετάνιος και πηδώντας στο πλοίο του, έκοψε έναν γάντζο. Οι άντρες του τον μιμήθηκαν και σε μερικά δευτερόλεπτα, η Revenge είχε ξεκινήσει την πορεία της αφήνοντας πίσω ένα άδειο κι ένα ακινητοποιημένο πλοίο της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Το πειρατικό καράβι βέβαια, δε βρισκόταν σε πολύ καλύτερη μοίρα. Η καμπίνα και το κατάστρωμα είχαν δεχθεί τρομακτική ζημιά και τα κατάρτια έδειχναν να έχουν σωθεί από θαύμα. Τουλάχιστον το 1/3 του πληρώματός τους είχε χάσει τη ζωή του στην ναυμαχία, ενώ το άλλο 1/3 αποτελούταν από τραυματίες, ανήμπορους να σταθούν. Παρόλα αυτά, η "ελίτ" τους παρουσιαζόταν ακμαία και δυναμική και ήταν ικανή να διατηρήσει το ηθικό ψηλά, παρά την όλη κούραση και θλίψη. Η ταχύτητά τους σύντομα έγινε για κάποιο λόγο πολύ μεγαλύτερη, χωρίς να φυσάει πολύ. Μια έκρηξη ακούστηκε από τα νότια, όπου βρίσκονταν τα πλοία των Marines και το ένα είχε τυλιχθεί στις φλόγες. Πάλι ζητωκραυγές και βρισιές ακούστηκαν απ'το πειρατικό πλήρωμα, καθώς ο καπετάνιος τους ανέβαινε στο πηδάλιο.
-Pete, απώλειες και ονόματα! διέταξε ακουμπώντας το καπέλο του σε ένα κατεστραμμένο κάγκελο.

Ο άντρας έσπευσε να απαντήσει, 16 νεκροί. Ο καπετάνιος ανέβηκε στο πηδάλιο και αφού έβγαλε το καπέλο του, το ακούμπησε σε ένα σπασμένο κάγκελο. Έκλεισε τα μάτια του και εκφώνησε γρήγορα έναν σύντομο επικήδειο λόγο. Ύστερα, άρχισαν να πετούν τα πτώματα στην θάλασσα, κάποια με εμφανή δυσκολία.
-Θέλω αναφορά απ'το κάτω κατάστρωμα! Εσείς καθαρίστε! Gibbs, ενημέρωσε για την πορεία!
-Μπήκαμε στην υδάτινη οδό καπετάνιε. Το πολύ σε μία ώρα θα φτάσουμε στην Las Rose.
-Δεν έχουμε σοβαρές ζημιές κάτω. O Hanzo είπε πως δεν μπορεί να κρίνει ακόμα, αλλά κάποιοι άντρες δε θα βγάλουν την νύχτα αν δεν αγοράσουμε παυσίπονα, αναισθητικά και καθαρούς επιδέσμους.
Ο Bonnet δεν του απάντησε και του έγνεψε να φύγει. Τότε άρχισε να κοιτάει διεξοδικά το πλοίο του, ενδεχομένως σκεπτόμενος πως έπρεπε να κινηθεί. Ο Takeshi παράλληλα, περπάτησε μέχρι τις σκάλες που οδηγούσαν στο πηδάλιο και κάθισε σε ένα απ'τα σκαλιά που έστεκε ακόμα για να ετοιμάσει την πίπα του.
-Κύριε Kouen, αναφώνησε ο πειρατής, θαρρώ πως οι "Κουρσάροι" σου οφείλουν ένα ευχαριστώ.
-Ούτε κατά διάνοια, καπετάνιε Bonnet. Ας πούμε ότι ελπίζω σε μια μακροχρόνια συνεργασία με το πλήρωμά σου. Συν του ότι με πηγαίνετε μέχρι την Las Camp. συμπλήρωσε, ενώ ο Κουρσάρος κάθισε δίπλα του.
-Αμφιβάλω πως θα μπορέσω να σε ξεναγήσω στην πόλη. Ο άντρας που ψάχνεις λέγεται Vaskuf και δουλεύει για τον Rei Abiru. Μην τον εμπιστευτείς, δεν είναι άνθρωπος του λόγου του. Θα σε βοηθήσει όμως με τις... φιλοδοξίες σου.
-Και πώς θα τον βρω; ρώτησε ανάβοντας την πίπα του και παίρνοντας μια βαθιά ρουφηξιά.

-Αυτό είναι το μόνο εύκολο. Είναι ένα δίμετρο ντερέκι με μια ουλή στο δεξί του μάτι. Ασχολείται με το λαθρεμπόριο σκλάβων. Πίστεψε με, τον αναγνωρίζεις αμέσως. και με αυτά τα λόγια σηκώθηκε και βάδισε κουρασμένα προς την "αεράτη" πλέον καμπίνα του.
-Ευχαριστώ! Ευχαριστώ που είστε όλοι τόσο ηλίθιοι... δεν μπορεί να πάει πιο γρήγορα το κωλοκάραβο; Τσίμα-τσίμα θα προλάβω να κατέβω... σκέφτηκε καπνίζοντας.
Η ώρα στο πλοίο πέρασε αργά, αλλά με μερικές εναλλαγές στο τοπίο. Το νησί φαινόταν πεντακάθαρα και οι πειρατές καθάριζαν το κατάστρωμα, το οποίο ήταν γεμάτο με αίμα και ανθρώπινα μέλη. Κανείς δεν είχε την παραμικρή απαίτηση απ'τον ίδιο, μιας και για κάποιον λόγο "τον θεωρούσαν φιλοξενούμενο" ή μάλλον κάπως έτσι του φέρονταν. Ο Bonnet παρέμεινε στην καμπίνα του για πάνω από μισή ώρα, ενώ ο Gibbs έλεγχε την πορεία του πλοίου, όπως και τον ορίζοντα, καθώς οι πιθανότητες οι Marines να είχαν καλέσει ενισχύσεις ήταν πολλές. Ο Pete βοηθούσε τον Hanzo στο αμπάρι, στο οποίο κάποια στιγμή πετάχτηκε ο κοκκινομάλλης για να δει τι γίνεται. Το θέαμα θα ήταν αποκρουστικό για έναν μη μυημένο στο αίμα και στον θάνατο άνθρωπο, αλλά όχι για τα γούστα του. Βογγητά, λιποθυμίες, αλκοόλ και βελόνες ήταν τα μόνα που συγκράτησε πριν επιστρέψει στις σκάλες.
-ΜΗΝ ΚΑΘΕΣΤΕ! ΜΗΝ ΚΑΘΕΣΤΕ! ΚΑΘΑΡΙΣΤΕ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑ! ακούστηκε ο σιχαμένος παπαγάλος στ' αυτί του την στιγμή΄που κάθισε στις σκάλες.
-Καλά του λες Craul! Η πριγκηπέσσα μας κάνει ό,τι θέλει!

-Τς! Θα σας αδειάσω τη γωνιά λοιπόν! φώναξε σαρκαστικά και κουτσαίνοντας περισσότερο απ' όσο έπρεπε, έφτασε στην πλώρη, δίπλα στο βαρούλκο που έριχνε την άγκυρα. Θα χαρώ τόσο πολύ όταν καείτε όλοι, σιχαμένα αποβράσματα. Κανείς σας δεν προσφέρει τίποτα· απλά παράσιτα. σκέφτηκε κοιτώντας το λιμάνι που φαινόταν καθαρά. Όπου να ναι θα σκάσει... πρόσθεσε, ενώ το ένστικτό του δεν τον άφηνε σε ησυχία. Οι πειρατές τελείωσαν με το καθάρισμα και πήγαν προς την καμπίνα για να μεταφέρουν τα κουτιά με το μπαρούτι στην μπαρουταποθήκη. Ο κοκκινομάλλης τους είδε με την άκρη του ματιού και πλησίασε περισσότερο στην γκόμενα, ώστε να προλάβει να βουτήξει ή να πηδήξει το λιμάνι την ώρα της έκρηξης.
-Καραβόσκοινα! φώναξε ο Gibbs και δύο πειρατές από το αμπάρι πετάχτηκαν και ανέβασαν τα πανιά σε χρόνο μηδέν. Στη συνέχεια έφτασαν στην πλώρη, δίπλα στο βαρούλκο, όπου έπιασαν δύο χοντρά καραβόσκοινα και ετοιμάστηκαν να τα πετάξουν στις πλατφόρμες του λιμανιού, στο οποίο είχαν μόλις εισέλθει. Μόλις πριν λίγο είχαν περάσει δίπλα από δύο πειρατικά πλοία, τα οποία είχαν την ίδια πειρατική σημαία, ένα θηλυκό κρανίο με δύο μαχαίρια αντί για κόκαλα στις άκρες. Το λιμάνι ήταν ένας μικρός, αλλά συνωστισμένος χώρος, γεμάτος καράβια κάθε μεγέθους. Σχεδόν όλα έφεραν πειρατική σημαία ή κανένα δείγμα ταυτότητας, είτε ήταν κλεμμένα ή προορίζονταν για λαθρεμπόριο δηλαδή. Οι πλατφόρμες ήταν ξύλινες με χοντρούς μεταλλικούς πασσάλους για να δένονται τα καραβόσκοινα, ενώ περίπου πέντε μέτρα μετά ξεκινούσαν οι λιθόστρωτοι δρόμοι. Η αγορά μπροστά έσφυζε από ζωή, αν και η παρουσία των πειρατών ήταν τόσο μεγάλη που σε έκανε να πιστεύεις πως δεν υπήρχαν απλοί πολίτες.

-Ώστε αυτή είναι η Las Rose! αναφώνησε κοιτώντας προς τα πίσω τα πειρατικά καράβια. Όταν είπαν πως η Yuki Sawaka ήξεραν τι έλεγαν... πρόσθεσε συνειδητοποιώντας τον έλεγχο που ασκούσε η γυναίκα. Οι δύο άντρες του πληρώματος πέταξαν τα σκοινιά στην προβλήτα, όπου θα πηδούσαν για να τα δέσουν, όταν μια φωνή τους έκανε να σταματήσουν.
-MARINE ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΟΥΤΑΠΟΘΗΚΗ!!! κραύγασε κάποιος απ'το αμπάρι κάνοντας σαφές στον Takeshi, πως ο ναυτικός που είχε σκοτώσει και κρύψει βρέθηκε. Οι δυο άντρες κι ο κοκκινομάλλης κοιτάχτηκαν με γουρλωμένα μάτια και με μιας κίνησαν προς τα κει, με τον νεαρό να κουτσαίνει υπερβολικά μένοντας πίσω. Απ'την καμπίνα πετάχτηκε ο Bonnet, ενώ ο Gibbs παράτησε το πηδάλιο (που στην τελική δεν χρειαζόταν πλέον, καθώς το πλοίο είχε σχεδόν σταματήσει) και κατευθύνθηκε κι αυτός προς το αμπάρι. Ο καπετάνιος πήδηξε κάτω ακολουθούμενος απ'τους δύο άντρες του και την στιγμή που ο νεαρός έφτασε στην είσοδο, τράβηξε απότομα το σπαθί του κόβοντας τον λαιμό του πλοηγού. Την αμέσως επόμενη στιγμή, έκλεισε την ξύλινη "πόρτα" και πιάνοντας ένα απ'τα πλαϊνά κανόνια, έσυρε το μισό πάνω της. Βρισιές και φωνές ακολούθησαν του εγκλωβισμού τους.
-Μπάσταρδε στο χρωστούσα! αναφώνησε κι έφτυσε τον γκριζογένη πειρατή, ενώ με γοργό βήμα μπήκε στην καμπίνα και γράπωσε την βαλίτσα. Πυροβολισμοί ακούγονταν απ'το αμπάρι και χτυπήματα στην πόρτα, καθώς προσπαθούσαν να βγουν. Περνώντας από δίπλα, έσπασε τις ξύλινες ρόδες του κανονιού με το σπαθί του και βάζοντάς το στη θέση του, έτρεξε στην πλώρη.

Πήδηξε στην ξύλινη πλατφόρμα κι ένα βογκητό βγήκε απ'το στόμα του, καθώς η πληγή του άνοιξε κι ένιωσε λες και τον χτυπούσαν με βαριοπούλα. Το τραύμα άρχισε να αιμορραγεί ξανά, αλλά ευτυχώς ο μανδύας του θα το κάλυπτε για τώρα. Με σφιγμένα δόντια, πέρασε τα καραβόσκοινα στους πασσάλους, για να μη φανεί περίεργος και δημιουργηθεί καχυποψία μεταξύ των περαστικών. Κατευθύνθηκε προς το κοντινότερο στενό βαδίζοντας γρήγορα, ενώ απ'το κατάστρωμα ακούστηκε μια κανονιά που τίναξε την πόρτα στον αέρα μέσα σε ένα σύννεφο καπνού. Η προσοχή όλων στράφηκε προς την Revenge που μόλις πριν λίγα λεπτά είχε φτάσει στην προβλήτα.
Σκάσε! Σκάσε! Σκάσε! Σκάσε! Σκάσε! Σκάσε! ΣΚΑΣΕ! παρακάλεσε από μέσα του και πέρασε τον πρώτο δρόμο. Μόλις χώθηκε στο πρώτο στενάκι που είδε, άφησε την βαλίτσα στο έδαφος και έπιασε το πονεμένο του πόδι. Που να πάρει ο διάολος, σκ... και πριν προλάβει να τελειώσει την σκέψη του, ένας αποκρουστικός ήχος προήλθε απ'το πειρατικό πλοίο, το οποίο τυλίχτηκε στις φλόγες. Τρεις απανωτές εκρήξεις ακολούθησαν, με ουρλιαχτά πόνου να αντιλαλούν απ'το κατάστρωμα. Ένα σαρδόνιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πλέον ιδρωμένο απ'τον πόνο και την ένταση πρόσωπο του Takeshi, ενώ οι φλόγες μεταπήδησαν στα διπλανά καράβια και οι περαστικοί έσπευσαν να φέρουν βοήθεια για να τις σβήσουν.
-Και κάπως έτσι κλείνεις το κεφάλαιο των "Κουρσάρων"... μουρμούρισε χαιρέκακα στην ιδέα πως όλοι τους είχαν γίνει στάχτη.
-ΠΥΡ! ΠΥΡ! ΠΑΡΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΑΝΤΡΕΣ! ακούστηκε μια γνωστή και συνάμα αηδιαστική φωνή μερικά μέτρα από πάνω του.
-ΟΧΙΙΙΙΙΙ!!! φώναξε κοιτώντας τον παπαγάλο με υψωμένα τα χέρια του προς τον ουρανό.

Παραμένω στο νησί.

Όνομα χαρακτήρα: Kouen Takeshi

P.o.M. Points: 24

Belli: 85.000

Τυχόν παρατηρήσεις:
1)Γενικά ήταν καλά γραμμένη ιστορία.Σαν στυλ μου θύμιζε πολύ Πειρατές της Καραϊβικής,παρά One Piece και αν και μου άρεσε παράλληλα δεν με ευχαρίστησε ιδιαίτερα.Δεν έκοψα όμως για κάτι τέτοιο.
2)Όταν ήρθαν να σε μαζέψουν ο Pete με τους άλλους δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούσατε να κάνετε τέτοιες μανούβρες πάνω στις βαρκούλες σας.Δεν υπήρχε χώρος και πιθανότατα θα βρισκόσασταν στην θάλασσα.Επίσης δεν μου άρεσε ο τρόπος που τους "έπεισες" να σε πάρουν μαζί τους.Θα μπορούσαν απλά να σε σκοτώσουν και να έπαιρναν ότι είχες και δεν είχες.
3)Η μάχη ήταν ωραία,αλλά εκεί που καθόσουν ατάραχος και κοιτούσες με τρέλανε.Μου αρέσει ο χαρακτήρας σου,αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη λογική.Καθόσουν σε ένα σημείο ακίνητος με το πλοίο να ταράζεται και παρότι ανέφερες ζημιές μόνο μία σε πλησίασε οριακά αλλά ούτε εκείνη σε πέτυχε.Με τόσα καράβια που έπεσαν εναντίων σας μου φαίνεται παράλιγο να μην χρειάστηκε να κινηθείς ή να κρυφτείς αλλού σε όλη την διάρκεια.Ακόμα και όταν τελικά μπήκες να πολεμήσεις δέχθηκες μόνο μία πληγή από μια σφαίρα.
4)Εκεί με το μπαρούτι:γενικά δεν ξέρω αν είναι εφικτό να κάνεις το φυτίλι να διαρκέσει τόσην ώρα οπότε το παραβλέπω,αλλά τελειώνει η μάχη και ο κόσμος κοιτάει τις ζημιές.Κανείς δεν κοίταξε την μπαρουταποθήκη;Απίθανο να συνέβαινε κάτι τέτοιο.Γενικά όσο καλό και να ήταν το σχέδιο σου είχε μια μεγάλη ευκολία καθόλη την διάρκεια της ιστορίας.
5)Ευτυχώς που δεν σκότωσες τον παπαγάλο γιατί θα τα είχαμε άσχημα.