[Τέλος] Μαθαίνοντας για την οικογένειά μου

Πριν
Αφού τα έφτιαξα με την κοπέλα που μου άρεσε κάποιος είχε χτυπήσει τον μπαμπά μου και πήρε όσα λεφτά είχε πάνω του. Μετά πήγα τους κανόνισα και πήρα το σεντούκι τους. Τώρα μόλις ανοίξαμε το κουτί.

Τώρα
Η Νικολέτα μου είπε:

(Νικολέτα)-Έχει παράξενο σχήμα φάτω να δεις πως είναι η γεύση του.

(Εγώ)- Ξέχασα την μπλούζα μου στην παραλία θα το φάω όταν γυρίσω.

Έτσι πήγα πίσω στην παραλία κάτι μου έλεγε ότι έπρεπε να πάω στην θάλασσα και αυτό έκανα πήγα στην παραλία και έβγαλα την μπλούζα μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα στο νερό ήταν πολύ παγωμένο αλλά μετά από λίγο η θερμοκρασία μου έγινε κανονική. Άρχισα να κολυμπάω προς το βυθό της θάλασσας όλο πήγαινα και πιο βαθιά έφτασα μέχρι το πάτο της θάλασσας είδα ένα σεντούκι το έπιασα και άρχισα να πηγαίνω προς τα πάνω.

Είδα έναν καρχαρία να έρχεται προς τα πάνω μου με χτύπησε με το κεφάλι του στην κοιλιά μου άνοιξα το στόμα μου από το πόνο μετά από λίγο λιποθύμησα στο νερό.Ένιωσα κάποιον να με τραβάει προς τα πάνω με έβγαλε στην ξηρά και εμένα και το σεντούκι. Μετά από λίγο άνοιξα τα μάτια μου και είδα έναν ψαράνθρωπο και μου είπε:

(Κανονικός Μπαμπάς)-Γιε μου εγώ είμαι ο πατέρας σου συγνώμη που δεν μπόρεσα να σε προστατέψω την πρώτη φορά. Αν θες να δεις τι είχε η μητέρα σου στο σεντούκι πρέπει να πάρεις το κλειδί που το έχουν οι Marines στην κρυφή βάση τους.

Και τότε ο πατέρας μου και γύρισε στο νερό εγώ ξανά έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα στην μέση της παραλίας. Ξύπνησα και ήταν είδη απόγευμα έβλεπα τον ουρανό και τον ήλιο είχε δροσιά. Σηκώθηκα και έβαλα την μπλούζα μου είδα ένα σεντούκι δίπλα δεν θυμόμουν τίποτα έτσι το πήρα στο σπίτι μου.

Στην διαδρομή προσπαθούσα να θυμηθώ τι είχε γίνει αλλά δεν μπορούσα. Όταν μπήκα στο δωμάτιό μου η Νικολέτα ήταν είδη εκεί και με κοίταζε με ένα βλέμμα θυμωμένο και τότε είπα:

(Εγώ)-Συγνώμη αλλά λιποθύμησα και δεν θυμάμαι το γιατί.

(Νικολέτα)-Καλά αλλά είναι η τελευταία φορά που δεν θα σου φωνάξω για την αργοπορία σου. Άντε έχω περιέργεια φάε το φρούτο και πες μου τι γεύση έχει.

Έπιασα το φρούτο η υφή του ήταν λίγο άγρια αλλά φαινόταν ωραίο απέξω. Τότε το έφαγα όλο με μια μπουκιά με το που το κατάπια και κατέβηκε από το λαιμό μου μου ερχόταν να κάνω εμετό.

Άρχισα να τρέχω και να φωνάζω ευτυχώς είχα δίπλα μου ένα νερό το έπιασα και άρχισα να ρίχνω εξ επαφής το νερό στο στόμα μου. Εκείνη την στιγμή με ρωτάει η Νικολέτα:

(Νικολέτα)-Το σεντούκι που έφερες από που το πήρες;

(Εγώ)-Δεν θυμάμαι ας το ανοίξουμε να δούμε τι έχει.

Για άλλη μια φορά πήρα το κατσαβίδι και προσπαθούσα να το ανοίξω. Το έσπρωχνα από τα δεξιά μετά από τα αριστερά αλλά δεν άνοιγε τότε είπα:

(Εγώ)-Είναι γερή κλειδαριά δεν γίνετε να την ανοί...

Τότε θυμήθηκα τα πάντα από το πρωί. Θυμήθηκα τον πατέρα μου να μου λέει για το σεντούκι. Οπότε ήξερα τι να κάνω. Εκείνη την στιγμή λέω στην Νικολέτα:

(Εγώ)-Αυτό το σεντούκι είναι από την μητέρα μου και το κλειδί το έχουν η απαίσιοι Marines.

H Νικολέτα έμεινε άφωνη και εγώ άρχισα να τρέχω πάλι ώστε να πάω στην βάση των Marines.

Στο δρόμο για την βάση ένιωθα χαρά γιατί επιτέλους θα ανακάλυπτα κάτι για τον εαυτό μου. Όταν έφτασα χτύπησα την πόρτα αλλά δεν απάντησαν και πάλι την έριξα κάτω με μια κλωτσιά. Όταν μπήκα μέσα και είδα 10 Marines άρχισα:

(Εγώ)-Να φωνάζω που είναι το κλειδί πείτε μου αλλιώς θα καταλήξετε χτυπημένοι.

Αυτοί άρχισαν να γελάνε έπιασα από τον λαιμό αυτόν που ήταν δίπλα από την πόρτα που μπήκα και τον πέταξα μπροστά από τους άλλους. Οι Marines είπαν:

(Marine 1)-Έρχεσαι πρώτα μας κλέβεις το σεντούκι με το φρούτο του διαβόλου και ξαναέρχεσαι και μας ζητάς ένα κλειδί από τα πολλά που έχουμε.

(Εγώ)-Το έφαγα και τι είναι το φρούτο του διαβόλου;

(Marine 2)- Είναι ένα φρούτο που σου δίνει ειδική ικανότητα ανάλογα με το είδος. Υπάρχουν τα Paramencia σου δίνουν μια οποιαδήποτε ικανότητα, τα Zoan που σου δίνουν κυρίως γρηγοράδα και δύναμη και την ικανότητα να γίνεσαι τελείως ζώο ή μισός άνθρωπος και μισός ζώο, και τα Logia που κάνει όλο το σώμα σου π.χ σε φωτιά. Και δεν πεθαίνεις εύκολα. Εσύ έφαγες φρούτο κατηγορία Zoan συγκεκριμένα τίγρης.

(Marine 1)- ΜΗ ΤΟΥ ΤΟ ΛΕΣ!!!

Δεν ήξερα πως να το χρησιμοποιώ ακριβώς οπότε σκεφτόμουν πως γίνεται. Τότε συγκέντρωσα όλη την δύναμη μου στα πόδια και άρχισα να τρέχω προς το μέρος τους. Η ταχύτητά μου δεν ήταν όπως κουνιόμουν παλιά. Τώρα πιο γρήγορα.

Τότε σταμάτησαν να γελάνε και έτρεξαν όλοι κατά πάνω μου έχωσα μια μπουνιά στον μεσαίο και πετάχτηκε προς τα πίσω οι δύο που ήταν δίπλα του πήγαν να μου ρίξουν κλωτσιά τους έπιασα τα πόδια τους τους σήκωσα στον αέρα και τους πέταξα κάτω. Οι υπόλοιποι έξι με είχαν περικυκλώσει έριξαν όλοι μαζί μπουνιά και εγώ έσκυψα τα χέρια τους βρήκαν το ένα στο άλλο και άπλωσα το πόδι μου έκανα μια περιστροφή και έπεσαν όλοι κάτω. Πλησίασα στον μεσαίο που ήταν πεσμένος έβαλα με δύναμη το πόδι μου στο θώρακά του και τον ρώτησα:

(Εγώ)-Λοιπόν ακούω πού είναι το κλειδί;

(Marine 2)-Είναι στο γραφείο δίπλα από τις αφίσες των διακηρυγμένων.

Πλησίασα προς τα εκεί και έψαξα στο πρώτο συρτάρι και βρήκα πολλά κλειδιά τα πήρα όλα και έφυγα. Πήγα στο σπίτι μου και κλείστηκα στο δωμάτιό μου βάζοντας κάθε κλειδί ένα προς ένα στην κλειδαριά για να ανοίξει.

Μετά από πολλές προσπάθειες βρήκα το κλειδί που ταιριάζει το έβαλα και άνοιξα το σεντούκι.Βρήκα μέσα ένα γράμμα και άρχισα να διαβάζω''Προς τον γιο μου, ελπίζω να φτάσε στα χέρια σου αυτό το γράμμα ήθελα μόνο να σου πω πόσο πολύ σε αγαπώ και θέλω όσο μπορείς να προστατεύεις τον αδερφό σου που είναι μισός ψαράνθρωπος σαν και εσένα έχει μια φωτογραφία του μέσα στο σεντούκι έχει ένα κόκαλο στο μισό του πρόσωπο περίπου.'' Κοίταξα την φωτογραφία που ήταν στο σεντούκι και αποφάσισα να τον βρω.Αποφάσισα να γίνω πειρατής να ταξιδεύω στις θάλασσες μέχρι να βρω τον αδερφό μου και μετά θα ταξιδεύαμε μαζί. Έπρεπε να το πω στον πατέρα μου γι'αυτό πήγα στο σπίτι του είπα όλα όσα έγιναν την προηγούμενη νύχτα και το πρωί. Και την απόφασή μου να γίνω πειρατής και όπως περίμενα με στήριξε και σε αυτό.

Μετά πήγα και το είπα και στην Νικολέτα άρχισε κλέει και μου έλεγε:

(Νικολέτα)-Καταλαβαίνω αλλά να ξέρεις ότι θα μου λήψεις και μια μέρα θα έρθω να σε βρω.

Τότε το καλύτερο που μπορούσα να κάνω είναι να την αγκαλιάσω και αυτό έκανα. Μετά από πολύ ώρα κατευθύνθηκα προς το λιμάνι.Πήρα την βάρκα μου και την έδεσα στο λιμάνι. Σκεφτόμουν τι να πω όταν δω τον αδερφό μου δεν ήξερα πως να του το πω. Στο τέλος αποφάσισα να του δώσω το γράμμα της μητέρας μου και μάλλον θα καταλάβει. Τότε είδα τον φίλος μου και την Νικολέτα με είδαν και αμέσως έτρεξαν προς τα εμένα και μου είπαν:

(Φίλος)- Φίλε που πας;

(Εγώ)- Αποφάσισα να γίνω πειρατής και να βρω τον αδερφό μου.

Τότε τους έδειξα το γράμμα και την φωτογραφία του αδερφού μου, έμεινε με ανοιχτό το στόμα και μου είπε:

(Φίλος)-Τότε σε υποστηρίζουμε πήγαινε και κάνε μας περήφανους.

Τους αγκάλιασα και τους δύο και τους είπα:

(Εγώ)-Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ.

Ήξερα ότι μπορούσα να πεθάνω γιατί υπάρχουν πολλά επικίνδυνα αλλά δεν με ένοιαζε γιατί θα πέθαινα για κάτι που έψαχνα από μικρός. Ανέβηκα στην βάρκα μου και έβγαλα το σκοινί και άρχισα το κουπί ήμουν στην μέση της θάλασσας και κατάλαβα ότι η περιπέτειά μου άρχισε. Επιτέλους ένιωθα αυτό το συναίσθημα ελευθερίας και ήμουν πολύ χαρούμενος που θα συναντούσα τον αδερφό μου. Άρχισα το κουπί αλλά πριν βγω από το λιμάνι κοίταξα πίσω μου και τους είδα όλους μαζί. Τον πατέρα μου, την Νικολέτα και τον φίλο μου. Ένα δάκρυ κοίλησε στο πρόσωπό μου και το σκούπισα με το χέρι μου. Συνέχισα να κάνω ταξίδια προς το άγνωστο.