[Τέλος-Αποστολή] Φωτιά στα μπατζάκια μας

1η Βάρδια

Είχα λοιπόν την πρώτη βάρδια,όπως είχαμε συνεννοηθεί,με τον Hiroshi.Χρειάζομαι ελέχιστο ύπνο,οπότε ήμουν εντάξει να παραμείνω περισσότερη ώρα ξύπνιος.Όσο για τον Hiroshi,ξέρω τι είχα διαβάσει για εκείνον και ο ίδιος ο Ren μου είχε πει ότι πιθανότητα δεν θα είχε κάνει τίποτα,αλλά όλη την ώρα παρατηρούσα τον άντρα δίπλα μου να χασμουριέται και να δείχνει λες και ανά πάσα στιγμή θα τον έπαιρνε ο ύπνος όρθιος.
-Σίγουρα αντέχεις; τον ρώτησα.
-Μωρέ αντέχω,αλλά σίγουρα δεν θα ήθελα να κάθομαι εδώ,αντί να κοιμάμαι. σταμάτησε κάπως απότομα όμως την πρόταση του και με κοίταξε.Η αντίδραση του ήταν ευθύς και πέρα για πέρα η πιο αληθινή που έχω δει σε άνθρωπο και μου έδειχνε ότι πιθανότατα έτσι αντιδρούσε και με τον κανονικό του διοικητή.Όμως εμένα δεν με ήξερε και δεν ήξερε ποια θα ήταν η αντίδραση μου ή αν είχα την δύναμη να τον τιμωρήσω ή όχι.Οπότε μάλλον για αυτό έκοψε την φόρα που είχε...
-Εννοώ...θα αντέξω. άλλαξε την πρόταση του.
-Δεν χρειάζεται να ανησυχείς Hiroshi.Μπορείς να είσαι απέναντι μου όπως είσαι και απέναντι στον διοικητή σου.
-Είστε σίγουρος,είμαι κάπως...ας πούμε ότι δεν είμαι και ο πιο στρατιωτικός τύπος που υπάρχει.
-Κανένα πρόβλημα μαζί μου.Κάποια από τα άτομα που δουλεύουν για μένα χρειάστηκαν χρόνο για να γίνουν πειθαρχημένα,αλλά και πάλι δεν θεωρούνται και οι καλύτεροι στο να ακολουθούν τους στρατιωτικούς τύπους -δεν λέω για αυτούς που είναι μαζί μου-.Άλλωστε ούτε εγώ είμαι του στρατού αν το σκεφτείς.
-Ναι αλλά έχεις φτιάξει όλη αυτή την οργάνωση και την διοικείς σαν κανονικός αρχηγός.Θα έλεγα ότι μια χαρά πρέπει να είσαι στον στρατιωτικό τομέα. Ο λόγος του ήταν αργός και χαλαρός σαν να άφηνε τις λέξεις να βγαίνουν από το στόμα του και απλά εκείνες πέταγαν και έφευγαν στον ορίζοντα.
-Ο καθένας συνηθίζει στις καταστάσεις που αντιμετωπίζει.
-Υποθέτω... ανταποκρίθηκε εκείνος,αλλά δεν μου ακούστηκε και πολύ χαρούμενος.
-Ξέρεις... του είπα και κάθισα δίπλα του ...έχω μεγαλώσει και έχω μάθει στις αρχές και στις ιδεολογίας των σαμουράι,μιας φιλής που με εξαίρεση ελάχιστους έχει σχεδόν εκλείψει από τον κόσμο.
-Δεν είναι όλοι οι ξιφομάχοι σαμουράι;
-Όχι.Οι σαμουράι,είναι μια κατηγορία,ακολουθούν δικούς τους κανόνες και ιδέες,όμως οι αλήθεια είναι ότι λίγοι τηρούν αυτούς τους κανόνες.Έτσι λοιπόν έχω μεγαλώσει με ιστορίες των σαμουράι πριν από εμένα και πάντα ανάμεσα σε όλους τους σαμουράι υπήρχαν και αυτοί που έφεραν ένα όνομα.Αυτό το όνομα περνούσε από γενιά σε γενιά και μόνο στους καλύτερους και δυνατότερους σαμουράι.Ένα από αυτά τα ονόματα ήταν και το Shigeru.Σπουδαίοι στρατηγοί είχαν αυτό το όνομα,όμως είναι κάπως αρχαίο πλέον.Είχα εκπλαγεί όταν άκουσα για πρώτη φορά το όνομα σου και σίγουρα ήταν τρομερή σύμπτωση.Βέβαια δεν πιστεύω στις συμπτώσεις.

-Καλά όλα αυτά αλλά εγώ δεν είμαι σπουδαίος στρατηγός,ούτε καν σπουδαίος στρατιώτης.
-Νομίζω ότι δεν το ξέρεις αυτό,όχι όσο δεν αφήνεις τον εαυτό σου να δράσει και να νοιαστεί.Αλλά δεν φαίνεσαι κακός άνθρωπος και αμφιβάλλω ότι δεν νοιάζεσαι για το πλήρωμα σου.Αργά ή γρήγορα θα είσαι και εσύ ο ήρωας στην ιστορία σου.
Δεν μίλησε,φάνηκε να τα αναλογίζεται όλα αυτά.
-Διάβασα στον φάκελο σου ότι σου αρέσουν πολύ οι γάτες. πήρα άλλη μια φορά τον λόγο Τι λες για αυτό;Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να κάνεις κάτι ή να δράσεις,αλλά νιώθεις ότι δεν μπορείς ή δεν θες,σκέψου ότι αν δεν κάνεις κάτι θα κινδυνεύσουν γατάκια.
Εκείνος έβγαλε ένα αγνό γέλιο.
-Ίσως και να πιάσει αυτό.
-Το μυαλό είναι δυνατό εργαλείο.Άμα κουνηθεί αυτό το σώμα θα ακολουθήσει.
Εκείνη την ώρα επέστρεψε ο Arashi,που τον είχα στείλει να ελέγξει παραπέρα.
-Αν θέλεις μπορείς να πας για ύπνο.Εμένα θα μου κάνει παρέα ο Arashi. του είπα.
-Είσαι σίγουρος για αυτό; με ρώτησε.
-Ναι πήγαινε,μπορώ να το χειριστώ μόνος μου.Και μην ανησυχείς,δεν θα πω τίποτα στον διοικητή σου -ακόμα και αν εκείνος περιμένει κάτι τέτοιο-. Με κοίταζε.
-Μπα ξέρεις κάτι,νομίζω θέλω να κάτσω. είπε και εγώ του ένευσα θετικά.Χαιρόμουν που το αποφάσισε αυτό.
-Ξέρεις κάτι δεν είσαι όσο παράξενος θεωρεί ο Seiji.
Να τα μας...τι ήταν αυτό τώρα;
-Τι εννοείς;
-Να έλεγε ότι σε βρίσκει παράξενο και ότι θα σε προσέχει ή κάτι τέτοιο... είπε και πραγματικά δεν πρέπει να σκεφτόταν ότι ο φίλος του μάλλον δεν θα ήθελε να τα ακούσω αυτά.
Καλά έτσι και αλλιώς δεν με ένοιαζε.Αν ήθελε να μου πει κάτι ο Seiji εγώ δεν είχα να πάω και πουθενά.

2η Βάρδια

Το πότε κοιμήθηκα και το πότε πέρασε η ώρα μέχρι την βάρδιά μου ούτε που το κατάλαβα. Ο Mr. Shadow μας ξύπνησε όλους και είδα τον Hiroshi να ροχαλίζει λίγο πιο πέρα.
-Μόνος σου έκανες την βάρδια? τον ρώτησα και άρχισα να χασμουριέμαι.
-Είχα και τον Arashi μαζί μου. Δεν υπήρχε θέμα. απάντησε ψύχραιμα όπως πάντα.
-Άμα τον πιάσω στα χέρια μου τον Hiroshi... σχολίασα, καθώς η συμπεριφορά του ήταν για άλλη μια φορά κατώτερη των περιστάσεων. Περίμενα τον Mr. Shadow να είναι έξαλλος με την ανευθυνότητά του αλλά ανταυτού πήρα μια πολύ ήρεμη απάντηση.
-Μην ανησυχείς, εγώ τον έστειλα για ύπνο. Άντεχα παραπάνω και αυτός όχι. Και όπως σου είπα είχα και τον Arashi μαζί οπότε δεν τρέχει τίποτα. συμπλήρωσε και με προσπέρασε.
-Καλή βάρδια. μας φώναξε όπως προσπαθούσε να βολευτεί στο σκληρό έδαφος του νησιού και έπειτα δεν τον ξανακούσαμε. "Ρε λες να έπεσα τόσο έξω...?" σκέφτηκα για μια στιγμή. Έτσι, αποφάσισα ότι θα συνέχιζα να τον παρακολουθώ όσο πιο διακριτικά γινόταν  για να σχηματίσω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Όταν μαζευτήκαμε ο Masta, ο Kisame κι εγώ αποφασίσαμε να κάνουμε περιπολίες γύρω από την περιοχή που κοιμόντουσαν όλοι. Σε πολλά σημεία γύρω μας φωτιές ήταν αναμμένες οπότε δεν είχαμε θέμα ορατότητας. Κάποια στιγμή, όπως προχωρούσαμε, άκουσα ένα περίεργο γέλιο από πίσω μου. Γύρισα να δω τι γινόταν και είδα τον Kisame να έχει διπλώσει από τα γέλια.
-Πες μας κι εμάς το αστείο να γελάσουμε. του φώναξα, αλλά απάντηση για την ώρα δεν πήρα. Έτσι, τον αγνόησα και συνέχισα να προχωράω μέχρι που είδα μπροστά μου τον Masta. Κατευθείαν το βλέμμα μου καρφώθηκε στην στολή του που είχε μαυρίσει μόνο στο σημείο των οπισθίων και στο κεφάλι από την μεριά που το ακούμπησε όπως κοιμήθηκε για κάποιο περίεργο λόγο.  
-Ει Masta. Ωραίο χρώμα έχεις στον κώλο και το κεφάλι. και άρχισα να χαχανίζω. Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα ότι κατά πάσα πιθανότητα και η δική μου είχε γίνει έτσι και ήρθε η επιβεβαίωση από τον Kisame.
-Ναι γιατί η δική σου είναι καλύτερη.  πρόσθεσε και συνέχισε να γελάει.
-Γύρνα να σε δω κι εσένα! μου πρότεινε ο Masta.
-Ναι καλά. Σιγά μην γυρίσω για να έχω δύο άτομα να γελάνε μαζί μου. του απάντησα.
-Καλάαα, τα κρατάω εγώ αυτά. είπε και με τον δείκτη και τον μέσο του χεριού του έδειξε πρώτα το σημείο της στολής στο οποίο από πίσω υπήρχαν τα μάτια του και μετά με τα ίδια δάχτυλα, έδειξε εμένα.
-Ουυ... Πρέπει να φοβάσαι τώρα Seiji. σχολίασε ο Kisame, κοροϊδεύοντας τον σύντροφό του και αρχίσαμε να γελάμε μαζί, ενώ ο Masta κοιτούσε και πάλι μπροστά του και συνέχισε την ανίχνευση της γύρω περιοχής.
-Θα σκάσετε να κοιμηθούμε επιτέλους? ακούστηκε ένας από αυτούς επιστήμονες.
-Σόρρυ! φώναξα, αλλά δεν με ένοιαζε και πολύ. "Τελικά αυτοί οι bounty hunters φαίνονταν να μην έχουν μεγάλες διαφορές από εμάς" σκέφτηκα και συνέχισαν τέτοιες σκέψεις στο μυαλό μου για όσο καταφέραμε να κάνουμε ησυχία.

Masta's POV

Καλά να πάθουν που τους φώναξαν.Έπρεπε να μάθουν ότι κανείς δεν ξεφεύγει από τον τρομερό Masta,όσο και αν κορόιδευε ο Kisame.Περίμενα να προχωρήσουμε λίγο και να απομακρυνθούμε από το κοιμισμένο πλήθος προτού γυρίσω προς τους άλλους δύο.
-Ξέρεις τι σκέφτομαι Seiji;'Οτι ο Kisame μας κοροϊδεύει,αλλά κατά πάσα πιθανότητα και εκείνος έχει γίνει μαύρος από πίσω. είπα και οι δύο τους κοιτάχτηκαν.Ο Seiji γύρισε προς τον Kisame με ένα πλατύ χαμόγελο,μόλις συνηδητοποίησε τις μεγάλες πιθανότητες κάτι τέτοιο να ήταν αλήθεια.
-Τώρα που το έφερε η κουβέντα,για κάνε μια στροφή μικρή γοργόνα. του είπε.
Εκείνος τράβηξε το τεράστιο ξίφος του και το έβαλε ανάμεσα τους.
-Ούτε να το σκέφτεστε. είπε απειλητικά.Μα έτσι και αλλιώς το καλό έγινε.
-Είναι εντάξει Kisame δεν χρειάζεται πλέον.Ωραίο ποπουδάκι Seiji. του είπα καθώς πλέον μου έιχε γυρίσει την πλάτη του.Μόλις εκείνος το συνηδητοποίησε πετάχτηκε να με ξαναέχει πρόσωπο,όμως ήταν πλέον πολύ αργά.Ο Kisame είχε αρχίσει πάλι να γελάει.
- Πολύ καλά λοιπόν αφού δεν έχω τίποτε άλλο να χάσω... είπε και κυριολεκτικά πήδηξε απάνω στον Kisame ... Δεν θα σε αφήσω να είσαι ο μόνος με τον οποίο δεν θα γελάμε. Έτσι οι δύο τους άρχισαν να τρέψουν γύρο γύρο και να χτυπιούνται.Τους έβλεπα άνετα μέχρι το τέλος να έχουν γίνει ολόκληροι μαύροι.
Καθώς τα παιδιά έπαιζαν παρατήρησα πιο πέρα έναν από τους ερευνητές να είναι όρθιος και να κοιτάζει ένα βράχο δίπλα του.Άλλος καμένος και αυτός.Τον πλησίασα απλά και μόνο για να επιθεωρήσω αν όλα ήταν εντάξει και για να φωνάξουν μόνο στους άλλους δύο όταν ξυπνήσουν περισσότερο κόσμο.Καθώς έφτασα δίπλα του εκείνος γύρισε προς το μέρος μου.Πίσω από την μάσκα του παρατήρησα ξανθά μαλλιά και ολόλευκο πρόσωπο.Αν ήταν αυτός που νόμιζα τότε παραδόξως ήθελα να του μιλήσω.
-Είσαι ο Frankenstein; τον ρώτησα.
-Πράγματι είμαι και εσύ πρέπει να είσαι ο Masta,είσαι με τον Mr.Shadow. μου απάντησε.
-Τυγχαίνει.Το αφεντικό μου είπε ότι του έχεις κάνει μεγάλη εντύπωση.Δεν συμβαίνει συχνά αυτό.
-Το αφεντικό σου με τιμά ιδιαίτερα και πρέπει να πω ότι και εμένα μου έχει κάνει εντύπωση.Θα αποτελούσε ένα εξαίρετο είδος για έρευνα.
Ο τυπάς πρέπει να ήταν μεγάλος ψυχάκιας,όπως τον έκοβα.Ήταν όντως όσο σπουδαίος όσο έλεγε ο Argon;
-Και τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνιος;
-Α τίποτα το σπουδαίο,απλά δεν ένιωθα ότι μπορώ να κοιμηθώ ιδιαίτερα και μιας και ούτε μπορώ απλά να κάθομαι σηκώθηκα να ασχοληθώ με κάτι.Όμως ας αφήσουμε τα ασήμαντα πράγματα με τα οποία ασχολούμαι εγώ.Χαίρομαι που ήρθες γιατί ήθελα να συζητήσουμε κάτι.
Παράξενο αυτό.
-Είμαι όλος αυτιά.
-Είναι κάτι το οποίο ένιωσα από εσένα από την πρώτη στιγμή που στάθηκες αρκετά κοντά μου.Μια αύρα.Είναι πολύ αμυδρή και κάποιος που δεν έχει συνηθίσει σε τέτοιες δυνάμεις αποκλείεται να την νιώσει -για αυτό και δεν υπάρχει αντίδραση από τους άλλους-,όμως μπορώ να πω με σιγουριά ότι βρίσκεται εκεί.Κάτι σκότεινο,κάτι...ποια είναι η λέξη;Α ναι...δαιμονικό! Τα μάτια μου γούρλωσαν στα λόγια του και δεν μπορούσα να συγκρατήσω την έκπληξη στο άκουσμα αυτών των λέξεων.Πως στο καλό...;
-Φαντάζομαι έπεσα μέσα λοιπόν.Έχω καιρό να συναντήσω κάποιον σαν και εσένα.Βασικά έχω συναντήσει ελάχιστους σαν και εσένα,όμως σίγουρα θα ήταν ενδιαφέρον η ιστορία σου για το πως κατέλειξες έτσι.Πραγματικά το πλήρωμα σας έχει κάποια αξιοσημείωτα και ενδιαφέρουσα είδη.Θα μου άρεσε πολύ κάποια στιγμή να κάνω κάποιους ελέγχους και καταγραφές πάνω στο σώμα σου. μου είπε με ένα χαμόγελο.
Του έδωσα και εγώ ένα αμυδρό χαμόγελο και του είπα.
-Ίσως,αν κλείσεις ένα ραντεβού πρώτα...είμαι πολυάσχολος βλέπεις. η φωνή μου έτρεμε και προφανώς δεν είχα ελπίδα να τον ξεγελάσω με κάτι τέτοιο.Δεν είχε αξία άλλωστε,ήδη είχε καταλάβει ότι τον φοβόμουνα.
-Α υπέροχα,θα το φροντίσω τότε!Στο μεταξύ δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα.Το μυστικό σου είναι ασφαλές.
-Έξοχα!Τώρα αν μου επιτρέπεις θα γυρίσω και εγώ στην δουλειά μου. του είπα και αποχώρησα.Με το που του γύρισα την πλάτη έσβησα το χαμόγελο μου και το μυαλό έκανε σαν τρελό.Πως το ήξερε,τι θα έκανε πραγματικά με αυτή την πληροφορία και αν είχα παραπάνω λόγο να τον φοβάμαι ήταν κάποιες από τις ερωτήσεις που έτρεχαν στο κεφάλι μου.Όμως ήξερα ότι αν φτάναμε στα άκρα δεν θα δίσταζα από να τον σκοτώσω.Δεν θα άφηνα κάτι τέτοιο να μου καταστρέψει την μόνη μου ευκαιρία,που είχα ποτέ,για μια καλή ζωή.

Ο Kisame κατάφερε να με αποφύγει με μια ευκολία που δεν περίμενα και παραλίγο να πέσω στο έδαφος και να γίνω χειρότερα από ότι ήμουν. Άλλη μια προσπάθειά μου να τον πετάξω κάτω είχε την ίδια κατάληξη αλλά κατάφερα να τον δω γύρω γύρω και όντως δεν είχε λερωθεί πουθενά.
-Μα καλά, πού κοιμήθηκες εσύ?
-Όποιος ψάχνει βρίσκει. μου απάντησε και εκείνη την στιγμή έφτιαξα ένα δωμάτιο και άλλαξα θέση με ένα μεγάλο κομμάτι κάρβουνο που υπήρχε δίπλα του και τον έσπρωξα. Για κακή μου τύχη όμως είχε πολύ καλή αίσθηση του χώρου αλλά και ισορροπία οπότε κατάφερε να στηριχθεί και να με σπρώξει αυτός και έτσι έπεσα εγώ κάτω και αυτός από πάνω μου και εκείνη την στιγμή παρατήρησα κάτι να κρύβει το φως από μια φλόγα που υπήρχε κάπου πίσω από το κεφάλι μου. Έτσι, γύρισα προς τα εκεί το κεφάλι μου και είδα την φάτσα του Ren ακριβώς από πάνω μου.
-... Και οι 2 φάγαμε από μία στο κεφάλι και έπειτα έφυγε για να συνεχίσει τον ύπνο του.
-Θυγγνώμη     Απαντήσαμε με μια φωνή.
Λίγες στιγμές αργότερα καθόμουν κάτω με τα χέρια μου γύρω από τα γόνατα και ο Kisame όρθιος λίγο πιο πέρα, πιάνοντας το κεφάλι του, ενώ εκείνη την στιγμή ήρθε κι έκατσε δίπλα μου ο Masta.
-Τι σε ήθελε ο περίεργος? τον ρώτησα χαμηλόφωνα. Δεν είχα καμία όρεξη να φάω και άλλη μπουνιά.
-Να μωρέ... Μου ζήτησε αυτόγραφο αλλά δεν είχα μαζί μου... Τον απογοήτευσα. Απάντησε χαχανίζοντας.
-Άσε σε καταλαβαίνω. του απάντησα κουνώντας πέρα δώθε το κεφάλι μου.
-Kisame! Έλα να κάτσεις μαζί μας! του πρότεινε ο Masta, όσο πιο σιγά μπορούσε.
-Δεν κάθομαι στις στάχτες και τα κάρβουνα, ακόμα και να μην με στηρίζουν τα πόδια μου! απάντησε, το ίδιο χαμηλόφωνα, και αρχίσαμε να γελάμε με τον Masta.
Η ώρα πέρασε και τίποτα το περίεργο δεν συνέβει. Μόνο μια στιγμή νομίζαμε ότι είδαμε κάτι, αλλά ήταν μόνο η σκιά μια φωτιάς πάνω σε μερικά κομμάτια κάρβουνου που τρεμόπαιζε. Έτσι, ήρθε η στιγμή να γυρίσουμε για ύπνο και να αφήσουμε τις κοπέλες να μας προσέχουν.

3η Βάρδια

Kanae's POV

Ήταν τόσο άδικο!Είχα ψηφιστεί ως η ομορφότερη γυναίκα που υπάρχει,όμως ακόμα και έτσι ο Argon αρνούταν να με δει σαν γυναίκα.Για εκείνον ήμουν ακόμα η αδερφή του.Είναι τόσο άδικο! Τουλάχιστον ας προσπαθήσει να προσέξει το πως νιώθω και ας μην θέλει να είμαστε μαζί με αυτόν τον τρόπο.Βασικά όχι,σε αυτή την περίπτωση θα προτιμούσα να μην το καταλάβει ποτέ,τουλάχιστον έτσι θα μπορώ να λέω στον εαυτό μου ότι έχω ελπίδες.Πέρα από όλα αυτά σήμερα καθόταν όλη την ημέρα και μιλούσε με την Shizu από το άλλο πλήρωμα.Το καλό που του θέλω να μην είχε τίποτα παράξενες ιδέες μαζί της.
-Kanae-chan γιατί δεν έρχεσαι μαζί μας;Δεν χρειάζεται να κάθεσαι μόνη σου από πίσω μας. μου είπε τότε η Shizu,λες και ήξερε ότι σκεφτόμουν για εκείνην.
Αυτή μαζί με την Saeko περπατούσαν πιο μπροστά μου και εγώ είχα μείνει πιο πίσω με τις σκέψεις μου.Πήρα την προσφορά τους και μπήκα ανάμεσα τους.
-Για πες μας Kanae,πως είναι να είσαι μόνη σε ένα πλήρωμα αντρών; με ρώτησε τότε.
-Εμείς έχουμε η μία την άλλη τουλάχιστον,οπότε τα βγάζουμε πέρα,όμως εσύ είσαι μόνη σου. την συμπλήρωσε η Saeko.
-Ε...δεν είναι τόσο άσχημα... απάντησα.Αλήθεια δεν το είχα σκεφτεί.Σίγουρα ήθελα να σκοτώσω τον Masta ώρες ώρες και ο Kisame μπορούσε να γίνει επίσης ενοχλητικός,αλλά ήταν φίλοι μου οπότε ποτέ δεν έπαιρνα τις "διαμάχες" μας στα σοβαρά ...Έτσι και αλλιώς δεν είμαστε και τόσοι πολύ,μόλις πέντε άτομα.
-Πέντε;
-Ναι μετράμε πάντα και τον Arashi.Είναι και αυτός μέλος του πληρώματος σαν τους υπόλοιπους.
-Α ναι και είναι τόσο γλυκός!Ίσως πρέπει να πάρουμε και εμείς κάνα ζώο,κάτι σαν μασκότ μας. συλλογίστηκε η Saeko.
-Και ο καπετάνιος σας είναι πολύ καλός και ευγενικός τύπος και ας μην φαινόταν εξαρχής. συνέχισε η Shizu,αγνοώντας το τελευταίο σχόλιο της φίλης της.
-Πράγματι και είναι και αρκετά ενδιαφέρον.Πρώτη φορά μίλησα με κάποιον που να μπορούσε να κάνει συζήτηση για τα όπλα.
-Και εμένα με βοηθάει πάρα πολύ με ένα προσωπικό μου θέμα.
Να τα μας!Δεν μπορώ να τις ακούω να λένε τέτοια. Ξέρω πόσο τέλειος είναι ο Argon,μα δεν θα τις αφήσω να μου τον πάρουν ποτέ!Η Shizu μου έβαλε τότε το χέρι της στον ώμο σου.
-Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα Kanae.Δεν θα στον κλέψουμε.Είναι όλος δικός σου. μου είπε καθησυχαστικά.Χαλάρωσα το σώμα μου τότε.
-Ώστε μέχρι και εσείς το καταλάβατε... είπα σιγανά,πιο πολύ σαν να μιλούσα στον εαυτό μου.
-Εμείς είμαστε λογικό να το καταλάβαίνουμε,τώρα οι άντρες που θέλουμε...είναι άλλη υπόθεση. μου είπε η Saeko.
-Και εσύ έχεις προβλήματα με τον Commander Ren; την ρώτησα και εκείνη αναστέναξε.
-Μην το ψάχνεις καλή μου,δεν νομιζώ να καταλάβουν ποτέ τι τρέχει μέχρι να τους τρύψουμε την αλήθεια στην μούρη τους.
Τώρα η αλήθεια είναι ότι ένιωθα πολύ καλύτερα που η συζήτηση πήγαινε έτσι.Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν ανταγωνισμός για τον Argon.
-Ίσως δεν θα έπρεπε να τους αδικείτε τόσο.Είναι και οι δύο τους πολυάσχολοι άνθρωποι και έχουν πολύ περισσότερα πράγματα στο κεφάλι του,από ότι εμείς.Ίσως απλά δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να έχουν στο νου τέτοια θέματα. είπε η Shizu.
Ακόμα πίστευα ότι αν το πως νιώθαμε ήταν ξεκάθαρο σε όλο τον κόσμο,θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο και σε αυτούς που θέλουμε,όμως και πάλι τα λόγια της Shizu έβαλαν και εμένα και την Saeko σε σκέψεις.

Σε όλη την διάρκεια της βάρδιάς τους συνέχισαν να μιλάνε για τέτοια θέματα έως ότου ξημέρωσε και αρχίσαμε να ξυπνάμε όλοι. Μας πήρε λίγη ώρα να οργανωθούμε και πάλι, και την στιγμή που τα καταφέραμε, αμέσως συνεχίσαμε την πορεία μας. Τα πράγματα κυλούσαν όπως και το προηγούμενο απόγευμα και βράδυ, με την μόνη διαφορά να είναι ότι πλέον είχαμε και το φως του ήλιου εκτός από τις φωτιές του νησιού και τις δάδες που είχαμε φέρει μαζί μας. Εμείς με τους bounty hunters κάναμε περιπολίες, οι επιστήμονες και η χαρτογράφοι έκαναν την δουλειά τους και ο Mr. Shadow μιλούσε με την Shizu. Πάλι. Αυτή την φορά δεν υπήρχε κάποιος να με σταματήσει, οπότε τους πλησίασα από πίσω και πέρασα το κάθε χέρι μου πάνω από τους ώμους τους και χώθηκα στην μέση.
-Τι λέει παιδιά? Πώς τα πάμε? ρώτησα, μιας και δεν είχα κάτι συγκεκριμένο να τους πω.
-Μια χαρά, Seiji. Εσύ? απάντησε ο Mr. Shadow.
-Ήμασταν μια χαρά μέχρι που μας διέκοψες, αδερφούλη. είπε η Shizu χαμογελώντας. Δεν κατάλαβα αν ήταν θυμωμένη, αφού άλλο είπε και άλλο κατάλαβα από την έκφρασή της. Ο Mr. Shadow έδειξε να την επιβραβεύει για κάτι, αφού σήκωσε το χέρι του από τον αγκώνα και κάτω και είχε σφιγμένη την γροθιά και σηκωμένο τον αντίχειρα.
-Λοιπόν? Θες κάτι? Με ρώτησε η Shizu.
-Όχι... Απλά περνούσα και είπα να πω ένα γεια. Απάντησα.
-Ε άσε μας τώρα γιατί είχαμε μια συζήτηση. Πρόσθεσε στα προηγούμενα λεγόμενά της και αφού έβγαλε το χέρι μου από τον ώμο της, και έβγαλα ενστικτωδώς και το άλλο από τον ώμο του Mr. Shadow συνέχισαν την πορεία τους και έμεινα ακίνητος και προβληματισμένος. Τι στο καλό ήταν αυτό? Την είχα ξαναδεί να λέει άλλα από αυτά που εννοεί, αλλά ποτέ δεν με έβαζε σε τέτοιο προβληματισμό.

Η Shizu μάθαινε γρήγορα και αυτό μου άρεσε.Θα ξεπερνούσε άνετα ακόμα και τον Masta.Μπορούσα να δω το μπερδεμένο ύφος του Seiji κάτω από την μάσκα του.Βέβαια όχι μόνο η Shizu προχωρούσε καλά,αλλά και γενικά η όλη υπόθεση.Εκτός από τον Masta που έδειχνε σκεπτικός,όλοι είχαν καλή διάθεση,από τους άντρες μου,τους άντρες του Ren και τους προστατευόμενους μας,ενώ είχαμε καλύψει με ικανοποιητική ταχύτητα το έδαφος που είχαμε χάσει την προηγούμενη βραδιά.Κάποια στιγμή ο Hiroshi,ο οποίος βρισκόταν στο τέλος της ομάδας γιατί περπάταγε όσο πιο αργά πήγαινε,μας φώναξε.
-Κάποιος πλησιάζει!
-Saeko,μπορείς να δεις ποιος είναι; ρώτησε αμέσως ο Ren.Η Saeko έβγαλε το σνάιπερ της και κοίταξε μέσα από σκόπευτρο.
-Είναι ένας άντρας.Κοκκινωπά μαλλιά,άσπρες ανταύγες,αρκετά ψηλός...μα το θέμα είναι ακριβώς ότι δεν φοράει στολή και για αυτό μπορώ να τον δω τόσο καθαρά.
-Δεν φοράει στολή;Ένας από τους γηγενείς;
-Δεν ξέρω κύριε,δεν δείχνει να έχει τίποτα παράξενο απάνω του.Συνηθισμένα ρούχα και φαίνεται να κουβαλάει πιστόλια.
-Μπορείτε να χαλαρώσετε... τους είπα διακόπτωντας τους ...δικός μου είναι. συμπλήρωσα και φάνηκαν σοκαρισμένοι.Δεν θα αργούσαν όμως οι εξηγήσεις.
Ο νεαρός μας έφτασε και άρχισε να παίρνει μερικές κοφτές ανάσες,μιας και φάνηκε να τρέχει το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής.Μου χαμογέλασε,όταν χαλάρωσε,και με χαιρέτησε.

Fire Heat Deren:

-Έι αφεντικό.Ελπίζω να μην άργησα πολύ. μου είπε εύθυμα.
-Καθόλου,δεν χρειαζόταν καν να βιαστείς.Συγνώμη που έπρεπε να σε φέρω μέχρι εδώ.
-Μην το συζητάς,αν δεν ερχόμουν να σε βοηθήσω εδώ που έχω πλεονέκτημα που θα το έκανα; Ο Masta τότε ήρθε και αντάλλαξαν χειραψία.
-Καιρό είχα να σε δω αδερφέ. του είπε.
-Παρομοίως φίλε.
-Συγνώμη που διακόπτω,αλλά μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πως ο άντρας αυτός αντέχει ακόμα χωρίς την στολή,ενώ μάλιστα νωρίτερα έτρεχε; με ρώτησε ο Ren.
-Από εδώ διοικητά ο Fire Heat Deren,κυνηγός επικηρυγμένων,παλιός φίλος του Masta.Έχει φαέι το mythical zoan salamandra και έτσι μπορεί να αντέχει σε αυτές τις θερμοκρασίες σαν να βρισκόμασταν σε φυσιολογικό κλίμα.Βρισκόταν καιρό τώρα στην γραμμή και σκέφτηκα ότι θα μας φανεί χρήσιμος σε μια τέτοια αποστολή.

Διευκρίνηση:

-Αν όντως έτσι έχει το πράγμα τότε πράγματι ήταν καλή κίνηση.Μπορεί να χρειαστεί να βασιστούμε σε αυτόν ώστε να επιβλέπει την περιοχή.
-Κανένα πρόβλημα μεγάλε...εννοώ κύριε. διόρθωσε ο Deren.
Έτσι έχοντας πλέον τον νέο μας ευκίνητο ανιχνευτή συνεχήσαμε την πορεία μας.Τα πράγματα κυλούσαν καλά και πάνω στο ίδιο μοτίβο,προτού καμιά ώρα μετά την συνάντηση μας,ακούστηκε ένας ήχος.Ακούστηκε ξανά...και ξανά.Τελικά είδαμε την προέλευση του στον ορίζοντα.Ένας άνθρωπος και αυτή την φορά όχι μαζί μας!
-Τώρα σίγουρα τους βρήκαμε! αναφώνισε ο Ren.
O άντρας αυτό φάνηκε να φυσάει ένα κέρας,με όλη του την δύναμη αν έκρινα από την ένταση του ήχου.Κοίταξα τον Ren.Είχαμε ήδη κανονίσει τι θα κάνουμε σε αυτή την περίπτωση.
-Deren μιας και είσαι εδώ και θα είσαι πιο γρήγορος από εμάς σε αυτή την περίπτωση μαζί μου,πάμε να δούμε τον άντρα εκείνον.Ren δανείζομαι τον Seiji.Διάβασα ότι είναι ο πιο δυνατός του πληρώματος σου και θα χρειαστώ κάποιον για κάλυψη. Ήξερα ότι ο διοικητής είχε ανάμεικτα συναισθήματα για τον νεαρό,αλλά ούτε εκείνος μπορούσε να διαφωνήσει ότι ήταν ο καλύτερος πολεμιστής του.
-Οι υπόλοιποι με τον Ren συνεχίζεται ότι και πριν. είπα στους δικούς μου και οι τρεις μας,μαζί με τον Arashi ετοιμαστήκαμε να φύγουμε,όμως τότε με σταμάτησε ο Frankenstein.

Επιτέλους είχαμε μια απόδειξη ζωής και όχι απλές ενδείξεις και θεωρίες. Ο Mr. Shadow με διάλεξε για να τον ακολουθήσω σε αυτό το κυνηγητό και φυσικά δεν θα έλεγα όχι, αφού είχε έρθει η ώρα για λίγη δράση. Όμως, καθώς ήμασταν έτοιμοι για να ακολουθήσουμε τον άγνωστο άντρα, ο Frankenstein, έπιασε από το χέρι τον Mr. Shadow και τον σταμάτησε.
-Τι έγινε? τον ρώτησε, παραπατώντας από αυτό το ξαφνικό τράβηγμα προς τα πίσω.
-Θα έρθω μαζί σας. απάντησε σίγουρος για αυτό που είπε και ξεκίνησε να προχωράει προς την ίδια κατεύθυνση που είχαμε σκοπό να κινηθούμε.
-Θα μείνεις με την υπόλοιπη ομάδα, όπως λέει το σχέδιο.
-Έχει δίκιο ο Mr. Shadow. Είναι επικίνδυνα εκεί έξω και δεν θα αφήσουμε κανέναν σας να πάθει τίποτα. συμπλήρωσε ο Ren.
-Εγώ ήρθα στην αποστολή για όποια μορφή ζωής μπορεί να υπήρχε στο νησί. Όχι για τις πέτρες. Και στο κάτω κάτω, αν δεν είμαι ασφαλής με τον ένα αρχηγό αυτής της αποστολής, συνέχισε δείχνοντας τον Mr. Shadow, και τον καλύτερό σου στρατιώτη, δείχνοντας εμένα, τότε μάλλον δεν θα είμαι πουθενά ασφαλής. Ο Ren με τον Mr. Shadow κοιτάχτηκαν για μια στιγμή.
-Αποφασίστε γρήγορα όμως, γιατί θα φύγει ο άλλος. φώναξα, προσπαθώντας να επιταχύνω κάτι που φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να γίνει. Δεν πέρασαν πάνω από δύο δευτερόλεπτα και ο Mr. Shadow έγνεψε καταφατικά στον Ren και εκείνος με την σειρά του έδωσε την άδειά του στον Stein.
-Εντάξει λοιπόν. Απλά τώρα πρέπει να είστε έξτρα προσεκτικοί, μην πάθει τίποτα.
-Έγινε, ό,τι πεις, πάμε! φώναξα και χωρίς κανείς να φέρει αντίρρηση αρχίσαμε να προχωράμε γρήγορα προς τον τύπο με το κέρας, ο οποίος στεκόταν και μας κοιτούσε για αρκετή ώρα, μέχρι που ξεκινήσαμε και έπειτα άρχισε να τρέχει για να κρυφτεί. Από πίσω μας ακούγαμε διάφορες φωνές που μας ξεπροβόδιζαν και μας εύχονταν καλή τύχη, κυρίως από επιστήμονες. Εμείς τους αγνοήσαμε και συνεχίσαμε να τρέχουμε πίσω του, με ένα μέρος της αποστολής να έχει πάει στράφι, αφού μας βρήκαν οι ντόπιοι πριν τους βρούμε εμείς.

Ο άνθρωπος εκείνος ήταν πολύ ταχύς ή μάλλον ήξερε που ακριβώς και πως να πατήσει ώστε να κινήτε πιο εύκολα.Τουλάχιστον αυτό μου έδειχναν τα μεθοδικά του βήματα.Όμως το πως κινούταν δεν ήταν το παράξενο,όχι,ήταν το πως ήταν το σώμα του.Δεν φορούσε παρά κουρέλια και μπορούσα να δω ρωγμές σχεδόν παντού πάνω του.Το δέρμα του έδειχνε τραχύ και άνισο,να παίρνει μη πραγματικές διαστάσεις σε κάποια σημεία του.Βέβαια παραμέναμε μακριά του και έτσι δεν μπορούσα να διακρίνω ξεκάθαρα τι ήταν αυτό που ακριβώς έβλεπα.Πάντως όσο τον παρατηρούσα τόσο περισσότερο μου έδειχνε εξωπραγματικός.
Φτάσαμε κάποια στιγμή σε ένα διαγώνιο ύψωμα,το οποίο φάνηκε να καλύπτει όλον τον ορίζοντα μπροστά μας.Ο άντρας με δύο τρεις δρασκελιές έφτασε ως εκεί και μετά σαν αίλουρος άρχισε να κινήτε και να σκαρφαλώνει στο ύψωμα,μέχρι που έφτασε στην κορυφή του και πήδηξε από πίσω,χάνοντας τον από το οπτικό μας πεδίο.
-Να πάρει τον χάνουμε! αναφώνισε ο Seiji.
-Το βλέπω αυτό... του είπα ...Βλέπε τον Frankenstein,θα προσπαθήσω να κερδίσω λίγο έδαφος. Έτσι και κατάφερνε να κρυφτεί πουθενά δεν νομίζω ότι θα τον βρίσκαμε.
-Shadow Step. εξαφανίστηκα και εμφανίστηκα ξανά στο ύψωμα σε δευτερόλεπτα.Με άλλο ένα έφτασα στην κορυφή και κοίταξα από πίσω.Μπορούσα τώρα να δω ότι το ύψωμα αυτό συνεχιζόταν για μεγάλη απόσταση και μάλιστα δημιουργούσε ένα δαχτύλιο γύρο από ένα μεγάλο κομμάτι του νησιού.Βέβαια δεν είχαμε φτάσει στο Igneous Zone,αυτό ήταν ακόμα πιο μεσά,κοντά στο κέντρο αυτού του δακτυλίου.Μπόρεσα να δω κάμποσα μέτρα πιο πέρα τον μυστήριο άντρα μας.Τον είδα να μπαίνει πίσω από έναν βράχο και να μην ξαναβγαίνει ποτέ.Ένα ακόμα shadow step και βρέθηκα μέχρι κάτω.Έπιασα την λαβή της Σκιάς και με προσεκτικές πλέον κινήσεις άρχισα να πηγαίνω προς τον εν λόγο βράχο.Γύρισα απότομα να κοιτάξω από πίσω του,αλλά κανείς δεν ήταν εκεί.Έσκυψα και άρχισα να κινώ την παλάμη μου πάνω στον βράχο μπας και βρω τίποτα,όμως έδειχνε φυσιολογικός.Καθώς έκανα ένα βήμα παραπέρα,για να τον κοιτάξω από μια άλλη πλευρά,το αριστερό πόδι βυθίστηκε μέσα στο έδαφος.Έχασα το βήμα μου και έπεσα με δύναμη στον πισινό μου.
-Τι στο καλό τώρα...; είπα και τράβηξα το πόδι μου έξω.Ένα μεγαλύτερο μέρος του εδάφους έπεσε μέσα,ανοίγοντας ακόμα περισσότερο την τρύπα.Μα φυσικά,πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα;Υπογείος.Μόνο εκεί θα ήταν χαμηλότερες οι θερμοκρασίες ώστε να επιβιώσουν οι άνθρωποι.Βέβαια από την άλλη μόλις τον κυνηγάγαμε σχεδόν γυμνό εδώ έξω.
Σηκώθηκα όρθιος και είδα στην κορυφή του υψώματος τον Deren,με τον Arashi,και εκείνη την ώρα τον Seiji και τον Frankenstein να φτάνουν επίσης.Τους κούνησα το χέρι μου και τους έκανα νόημα να έρθουν προς το μέρος μου.Έπειτα έσκυψα κάτω και άρχισα να σκάβω.Ο Arashi έφτασε γρήγορα δίπλα μου και άρχισε και αυτός να σκάβει.
-Τι κάνεις εκεί; ρώτησε ο Seiji που μάλλον έτρεξε για να φτάσει πρώτος.
-Σκάβω. του απάντησα.Σαν την νόμιζε ότι έκανα;
Ευτυχώς δεν χρειαζόταν παρά να σκαλίσουμε λίγο το χώμα επιφανειακά προτού βρω ένα βαθούλωμα.Έβαλα το χέρι μου και τράβηξα προς τα πάνω,σηκώνοντας μια πέτρινη πόρτα στο έδαφος.
-Καλό. είπε ο Seiji και έβαλε το κεφάλι του μέσα να δει τι βλέπει.
-Μοιάζει με διάδρομο... μας είπε ...Δεν μπορώ να δω το τέλος του,αλλά έχει φώτα κατά μήκος του.
-Ωραία.Με προσοχή τώρα.Θα μπω πρώτος και εσείς οι τρεις από πίσω έχετε τα μάτια σας στον Frankenstein. είπα στους υπόλοιπους,αλλά αυτό μάλλον έπρεπε να περιμένει.
Δύο άλλες παρόμοιες πόρτες άνοιξαν,η μία από τα δεξιά μας και η άλλη από τα αριστερά μας.Δύο παρόμοιοι άντρες βγήκαν από εκεί κρατόντας κάποια παλιά μοντέλα πιστολιών,όμως παρέμεναν πιστόλια.Όταν το μπαμ ακούστηκε δεν θα είχε χρόνο κανείς να αντιδράσει.Μία σφαίρα στο κεφάλι του Seiji και μία στην πλάτη του Deren.Να πάρει η ευχή.
-Shadow Step-Double Break. χωρίστικα σε δύο σκιές και τις έστειλα  να μπουν στην μέση.Την πρώτη στον Seiji πρόλαβα να την σταματήσω με το ξίφος μου,όμως την δεύτερη δεν την προλάβαινα.Έγειρα στο πλάι και την άφησα να με χτυπήσει στο αριστερό μου μπράτσο.Καλύτερο από κάποια σοβαρή πληγή ή τον θάνατο.
-Αφεντικό! αναφώνισε ο Deren.
-Η στολή μου τρύπησε. είπα εγώ που ήταν το μόνο που με ένοιαζε εκείνη την στιγμή,όμως όπως είπε και ο Seiji μετά έπρεπε να περιμένει.
-Αυτό θα πρέπει να περιμένει.Δες! φώναξε.Άλλες τέτοιοες πόρτες άνοιξαν γύρο μας,με άτομα να ξεπετάγονται από μέσα.Όμως πλέον είχαν αρπάξει μερικά απαρχαιωμένα ξίφη ή τσεκούρια και έρχονταν κατά πάνω μας.