[Τέλος-Αποστολή] Φωτιά στα μπατζάκια μας

Χαρακτήρες που ταξιδεύουν μαζί μου:

Στα προηγούμενα
Μετά την αποστολή μας στην South Blue και το Endless Waste, μας έδωσαν εντολή να μπούμε στην Grand Line. Στο Reverse Mountain αντιμετωπίσαμε κάποια μικροπροβλήματα με το πλοίο, αλλά τελικά τα καταφέραμε και το περάσαμε.

Τώρα
Βρισκόμασταν 2 ώρες μακριά από το Reverse Mountain. Σε αυτό το διάστημα τα καιρικά φαινόμενα δεν έχουν σταματήσει να διαδέχονται το ένα το άλλο σε απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. Αυτή η τρέλα ξεκίνησε περίπου μία ώρα πριν και έκτοτε έχουμε δει χιόνι, χαλάζι, ομίχλη, πολύ δυνατή βροχή, και λιακάδα, με ζέστη αντίστοιχη του Endless Waste, πάνω από 2 φορές το καθένα. Εξαιτίας αυτών των αλλαγών ο πλοηγός μας κι εγώ, δηλαδή ο βοηθός του, δεν σταματήσαμε να παρατηρούμε τον καιρό ούτε δευτερόλεπτο. Στο τελευταίο πεντάλεπτο επικρατούσε μια υπερβολικά ασυνήθιστη ηρεμία και βρήκαμε μια ευκαιρία να ξαποστάσουμε.
-Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι σε όλη την Grand Line. Θα τα τινάξουμε! μου είπε, καθώς είχαμε βγει στο μικρό μπαλκόνι που υπάρχει μπροστά από το δωμάτιο και είχαμε κάτσει στο πάτωμα.
-Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο, αυτό γίνεται μόνο όταν βρισκόμαστε ανάμεσα σε νησιά με διαφορετικό κλίμα. του απάντησα ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο που είχε ορισμένες βασικές πληροφορίες για την Μεγάλη Γραμμή.
-Δηλαδή?
-Είναι απλό. Τα νησιά της Grand Line χωρίζονται σε 4 κατηγορίες: Χειμωνιάτικα, Ανοιξιάτικα, Καλοκαιρινά, Φθινοπωρινά. Φυσικά και οι εποχές κυλούν κανονικά στα νησιά οπότε σύμφωνα με το βιβλίο στην Grand Line μπορείς να συναντήσεις 16 διαφορετικές εποχές.
-Και αυτό πώς επηρεάζει τον καιρό εδώ γύρω?
-Εφόσον το κάθε νησί έχει το δικό του κλίμα και οι περιοχές γύρω τους έχουν το ίδιο. Όσο δεν βρισκόμαστε κοντά σε κάποιο νησί, μπαινοβγαίνουμε σε ζώνες κάποιων από τα πιο κοντινά και αυτός είναι ο λόγος της τόσο ξαφνικής αλλαγής των φαινομένων. Του απάντησα.
-Μάλιστα... Δηλαδή όταν πλησιάσουμε τον προορισμό μας αρκετά, θα σταθεροποιηθεί ο καιρός.
-Ακριβώς. αποκρίθηκα και σηκώθηκα για να δω την log pose που υπήρχε δίπλα στο πηδάλιο.

Σηκώθηκα βιαστικά και, 1 λεπτό μετά, γύρισα πίσω ανακουφισμένος.
-Ευτυχώς δεν άλλαξε κάτι στην πορεία μας... είπα, χωρίς να κάτσω και πάλι κάτω.
-Σου έχει συμβεί πολλές φορές αυτό? με ρώτησε ειρωνικά, καθώς δεν είχε ξανακούσει για πλοία που άλλαζαν μόνα τους κατεύθυνση.
-Μην το γελάς καθόλου και κάτσε διάβασε και το υπόλοιπο βιβλίο πέρα από τις 3 πρώτες σελίδες! Στην Grand Line ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει το κακό. Θα πρέπει να κοιτάμε όλο το 24ωρο την Log Pose και είναι το μόνο όργανο που μπορούμε να εμπιστευόμαστε για την πλοήγησή μας.
-Θα το έχω στα υπόψη μου. μου απάντησε και έβαλε τα χέρια πίσω από το κεφάλι και απλώθηκε περισσότερο.
-Εγώ τα λέω, εγώ τ' ακούω... σχολίασα και ξαναμπήκα μέσα εκνευρισμένος. Είχε περάσει κάμποση ώρα και ο καιρός δεν είχε αλλάξει, οπότε, σύμφωνα με όσα είχα διαβάσει στο βιβλίο, πλησιάζαμε σε κάποιο νησί. Καθώς καθόμουν στο πηδάλιο και κοιτούσα πότε την log pose και πότε τον ωκεανό μπροστά μας, ένας γλάρος και προσγειώθηκε στο κάγκελο του μπαλκονιού. Αμέσως βγήκα έξω και τον πλησίασα, αφού είδα ότι φορούσε ένα καπελάκι με το σήμα των marines και κουβαλούσε μια τσάντα μαζί του, μιας και ο Shiki δεν έκανε κάποια κίνηση. Μόλις με είδε, έστριψε το σώμα του με την τσάντα προς τα εμένα, σαν να μου έλεγε να την ανοίξω και να πάρω το περιεχόμενο της. Έτσι κι έκανα. Μέσα βρήκα ένα μικρό πακέτο με το όνομα του Ren σαν παραλήπτη και ζήτησα από τον Shiki άδεια για να το πάω σε εκείνον.
-Πήγαινε αλλά μην αργήσεις. Θέλω να κάνω διάλλειμα σε λίγο. απάντησε και χασμουρήθηκε για να μου δείξει πόσο πολύ κουρασμένος ήταν, αλλά ήξερα ότι απλά ήθελε να με βάλει να δουλεύω, όσο αυτός θα πίνει τον καφέ του.
-Πρόσεχε την log pose. του είπα και έφυγα τρέχοντας για το γραφείο του Ren.

Λίγο αργότερα βρισκόμουν στο μικρό γραφείο του Lieutenant Commander μας και του είχα δώσει το πακέτο. Το άνοιξε και μέσα βρήκε κάτι που έμοιαζε με log pose και ένα γράμμα. Για 1-2 λεπτά, όσο διάβαζε το γράμμα δηλαδή, επικράτησε ησυχία και έπειτα, αφού το άφησε πάνω στο γραφείο του, μου απηύθυνε τον λόγο, έχοντας ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
-Έγινα Commander! μου ανακοίνωσε όλο χαρά και σηκώθηκε όρθιος. Στην συνέχεια άρχισε να σιγοτραγουδάει μια μελωδία και να κάνει διάφορες κινήσεις, νομίζοντας ότι χορεύει και μόλις είδε το βλέμμα μου σταμάτησε και ξανακάθισε.
-Εχεμ... ξερόβηξε και συνέχισε. Ευχαριστώ που μου το έφερες. Μπορείς να γυρίσεις στην δουλειά σου.
-Και αυτό εδώ τι είναι? τον ρώτησα, δείχνοντας το αντικείμενο που έμοιαζε με log pose, παραβλέποντας την διαταγή που μου έδωσε.
-Α ξέχασα! φώναξε. Η προαγωγή μου ήταν μόνο το υστερόγραφο του γράμματος. Το υπόλοιπο αναφερόταν στην επόμενη αποστολή μας. συμπλήρωσε ξύνοντας το κεφάλι του.
-Και εσύ τώρα είσαι ο ανώτερός μας... σχολίασα αναστενάζοντας και κάθισα αναπαυτικά στην καρέκλα περιμένοντας λεπτομέρειες.
-Λίγα τα λόγια σου για τον Commander σου, είπε όλο περηφάνια, αλλά αυτό δεν το σχολίασα καν και απλά τον κοιτούσα με βαριεστημένο ύφος.

-Ννναι... Τέλος πάντων. Η αποστολή μας είναι η εξής και φαίνεται πολύ απλή για έναν Commander. είπε, επαινώντας τον εαυτό του για άλλη μια φορά, και ακολούθησε μια μικρή διακοπή, σαν να περίμενε κάποιο σχόλιο. Αφού με είδε απλά να περιμένω, συνέχισε. Πρέπει να πάμε σε συγκεκριμένο νησί μαζί με μια ομάδα επιστημόνων για να το εξερευνήσουν και να τους κρατήσουμε ζωντανούς μέχρι να φέρουν την δική τους αποστολή εις πέρας.
-Κατάλαβα... Απάντησα, αποθαρρυμένος από το πόσο εύκολη φαινόταν η αποστολή, και το βλέμμα μου είχε κολλήσει στο αντικείμενο που έμοιαζε με log pose. Αυτό το παρατήρησε πολύ γρήγορα και έστρεψε προς τα εκεί το θέμα.
-Αυτό εδώ το μαραφέτι λέγεται eternal pose και είναι σαν τις log pose, μόνο που πάντα δείχνει ένα συγκεκριμένο νησί, και στην προκειμένη περίπτωση το Kilauea.
-Και τι νησί είναι αυτό το Kilauea που χρειάζονται και συνοδεία από marines για να το εξερευνήσουν? ρώτησα, χωρίς να ενθουσιάζομαι ιδιαίτερα στην ιδέα να προσέχω μερικούς επιστήμονες.
-Είναι ένα φλεγόμενο νησί, στο οποίο οι φωτιές δεν σβήνουν ποτέ, σύμφωνα με αυτά που μου έγραψαν. Παραπάνω λογικά είτε δεν ξέρει κανείς και περιμένουν να τα μάθουμε από αυτή την εξερεύνηση, είτε θα μας τα πουν οι επιστήμονες, όταν τους συναντήσουμε λίγο έξω από το νησί. απάντησε και μου έδειξε έναν μικρό χάρτη με μόνο ένα κομμάτι του νησιού σχεδιασμένο και ένα Χ λίγο έξω από αυτό, στο οποίο θα ήταν και το σημείο συνάντησης με τους επιστήμονες και την συνοδεία τους.
-Και τώρα από αυτό πρέπει να καταλάβουμε πού θα συναντηθούμε με τους άλλους?
-Τι να σου πω? Ό,τι ξέρεις, ξέρω.
-Μάλιστα... Αφού είναι έτσι τα πράγματα, παίρνω την eternal pose και επιστρέφω στο πόστο μου για να αλλάξουμε πορεία. του είπα και, αφού μου έγνεψε καταφατικά, την πήρα και βγήκα από το δωμάτιο.

Λίγα λεπτά μετά είχα γυρίσει στο δωμάτιο ελέγχου και βρήκα τον Shiki στην ίδια θέση που τον είχα αφήσει.
-Ακόμα εκεί είσαι εσύ? τον ρώτησα, καθώς πλησίαζα το πηδάλιο και άφησα την eternal pose δίπλα στην log pose. Εκείνος χασμουρήθηκε και σηκώθηκε όρθιος.
-Επιτέλους γύρισες. Ώρα για διάλλειμα. Απάντησε και καθώς κατευθύνθηκε προς την έξοδο του είπα:
-Αλλάζουμε πορεία. Έχουμε αποστολή για το Kilauea και μας έστειλαν αυτή την eternal pose από τα κεντρικά.
-Ωραία. Κάνε τις απαραίτητες ενέργειες και γυρίζω σε 10 λεπτά. είπε χωρίς να μου δώσει ιδιαίτερη σημασία και έφυγε. Εγώ αναστέναξα και έκανα ό,τι χρειαζόταν για την αλλαγή πορείας. Ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά την ολοκλήρωση των ετοιμασιών, ένας δεύτερος γλάρος σταμάτησε στο κάγκελο. Για λίγο έμεινα στην θέση μου προσπαθώντας να καταλάβω γιατί μπορεί να ήρθε κι άλλος γλάρος σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και έπειτα βγήκα έξω για να πάρω ότι κουβαλούσε στην τσάντα του για εμάς. Αυτή τη φορά η τσάντα περιείχε ένα γράμμα και όταν το κοίταξα είδα πάλι το όνομα του Ren γραμμένο πάνω. Έτσι, ξεκίνησα για άλλη μια φορά για το γραφείο του, μιας και για να έρθουν τόσο σύντομα 2 γλάροι από τα κεντρικά κάτι σημαντικό θα πρέπει να έγραφε. Μόλις βγήκα από το δωμάτιο, φώναξα έναν που περιφερόταν στους διαδρόμους.
-Πρόσεχε την Eternal Pose, για όσο θα λείπω και αν δεις κάποια αλλαγή στην πορεία, οποιαδήποτε αλλαγή, του τόνισα, να φωνάξεις είτε εμένα είναι τον Shiki αμέσως.
-Μα έχω άλλη δουλειά. Έφερε αντίρρηση στην εντολή που του έδωσα.
-Καμία άλλη δουλειά δεν είναι το ίδιο σημαντική αυτή την στιγμή. Πρέπει να παραδώσω αμέσως αυτό το γράμμα στον Commander Ren.
-Lieutenant Commander. με διόρθωσε και λίγο ήθελα για να τον βαρέσω.
-Ώχου όλο αντιρρήσεις είσαι, κάνε αυτό που σου ζήτησα και επιστρέφω αμέσως. Του είπα και αμέσως έφυγα χωρίς να του δώσω ευκαιρία να αντιμιλήσει ξανά.

Σε όλη τη διαδρομή μέχρι το γραφείο του Ren έτρεχα, για να του το παραδώσω όσο πιο γρήγορα γινόταν, και 2 φορές έπεσα πάνω σε άλλους που προχωρούσαν στους διαδρόμους. Καθώς απομακρυνόμουν από αυτούς, άκουγα βρισιές προς το μέρος μου αλλά δεν τους έδωσα σημασία. Όταν επιτέλους έφτασα, ούτε πόρτα δεν χτύπησα και μπήκα μέσα. Ο Ren βρισκόταν πάνω από μια στοίβα χαρτιά και σήκωσε το κεφάλι του ξαφνιασμένος.
-Πώς μπαίνεις έτσι? Δεν σου έχω πει να χτυπάς? Μου φώναξε εκνευρισμένος και όσο μιλούσε είχα μπει μέσα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Λαχανιασμένος όπως ήμουν, άφησα το γράμμα πάνω στο γραφείο του και κάθισα σε μια καρέκλα.
-Τι είναι αυτό? ρώτησε καθώς το έπιασε στα χέρια του.
-Μόλις ήρθε με άλλο γλάρο, οπότε θεώρησα ότι είναι σημαντικό. απάντησα και περίμενα να το διαβάσει.
-Θα έχουμε έξτρα βοήθεια. μου είπε, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, καθώς το άφηνε πάνω στο γραφείο του και πάλι.
-Όταν λες έξτρα βοήθεια?
-Ο Bounty Hunter με το ψευδώνυμο Mr. Shadow, μαζί με την ομάδα του.
-Πφφ... Για ενισχύσεις από κάποιον τυχαίο Bounty Hunter ήταν το γράμμα? Κι εγώ έλεγα θα είναι κάτι σημαντικό... σχολίασα, καθώς έκανα κίνηση για να σηκωθώ και να φύγω από το δωμάτιο, κάπως απογοητευμένος με το περιεχόμενο του γράμματος.
-Δεν είναι τυχαίος. Είναι ιδρυτής μιας μεγάλης οργάνωσης κυνηγών στην North Blue και είναι και αυτός σαν εμάς νέος στην Grand Line. Εφημερίδα δεν διαβάσεις?
-Όχι. Θα έπρεπε? του απάντησα ενώ είχα ήδη φτάσει στην πόρτα.
-Ναι θα έπρεπε. Τα νέα του κόσμου γράφει, όχι κάτι που δεν έχει σημασία. απάντησε, με ύφος σαν να του έβρισα την οικογένεια.
-Καλά καλά... του είπα αδιάφορος. Επιστρέφω στο πόστο μου, γιατί προβλέπω να φτάνουμε σε άλλο νησί χωρίς την παρουσία μου στο πηδάλιο. και στη συνέχεια βγήκα από το δωμάτιο. Μερικές στιγμές αργότερα, βρισκόμουν πάλι στο πόστο μου και ο marine που διέταξα να προσέχει την Eternal Pose βρισκόταν εδώ. Αφού τον ευχαρίστησα και του εξήγησα επιτέλους όλη την κατάσταση, έφυγε για την δουλειά του.

Οι ώρες πέρασαν και άρχισε να νυχτώνει. Ο Ren είχε ενημερώσει όλο το πλήρωμα για την αποστολή και στο βραδινό γεύμα ακούγονταν διάφορα για την βοήθεια των Bounty Hunters.
-Δεν πειράζει, λιγότερη δουλειά για εμάς! είπε ο Hiroshi, υποστηρίζοντας με πρωτοφανή θέρμη για τον ίδιο, την απόφαση για τις έξτρα ενισχύσεις.
-Δεν περιμέναμε τίποτα παραπάνω από εσένα. του απάντησε η Saeko.
-Γιατί? Χαζοί είμαστε να μην δεχτούμε αυτή την βοήθεια? Όχι! προσπάθησε να δικαιολογηθεί και μπουκώθηκε με φαγητό. Η συζήτηση διακόπηκε κάπου εκεί, αφού από τα μεγάφωνα μας ανακοίνωσε ο Shiki ότι υπήρχε νησί μπροστά μας και μου φώναξε να πάω να τον βρω. Έτσι, αφού άφησα με μισή καρδιά το φαγητό μου, έφυγα από το δωμάτιο και το μάτι μου όπως έβγαινα έπιασε τον Hiroshi να παίρνει και το πιάτο μου μπροστά του. Μαζί με εμένα βγήκαν και αρκετοί άλλοι που ήθελαν να ρίξουν μια ματιά στον προορισμό μας και όλοι μαζί κατευθύνθηκαν προς το κατάστρωμα. Εγώ δεν τους ακολούθησα και άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες προς το δωμάτιο ελέγχου και, με μεγάλα βήματα, δεν άργησα να φτάσω. Όταν μπήκα μέσα, είδα τον Ren και τον Shiki να έχουν βγει στο μπαλκόνι και να κοιτάζουν μπροστά, αλλά το βλέμμα μου επικεντρώθηκε σε αυτό που κοιτούσαν, ένα ολόκληρο νησί να φωτίζεται από τις φλόγες. Βγήκα κι εγώ στο μπαλκόνι και αρχίσαμε να μιλάμε για το εντυπωσιακό θέαμα που βλέπαμε, και όσο πλησιάζαμε, τόσο περισσότερο βγαλμένο από βιβλίο φαντασίας φαινόταν. Φαινόταν σχετικά επίπεδο νησί χωρίς ζωή, όπως μας το είχαν περιγράψει, και φωτιές έκαιγαν σε διάφορα σημεία. Ατμοί έβγαιναν από το νερό γύρω του, πολύ πιθανό λόγω της υψηλής θερμοκρασίας του εδάφους. Καθώς καθόμασταν και το κοιτούσαμε, όπως και πάνω από το μισό πλήρωμα από κάτω μας στο κατάστρωμα, θυμήθηκα ότι έπρεπε να βρούμε το σημείο συνάντησης και έβγαλα τον χάρτη που μας είχαν δώσει.
-Και τώρα εμείς πρέπει να βρούμε αυτό το μέρος απλά κοιτάζοντας το νησί? ρώτησε ο Ren, χωρίς να πιστεύει ότι έχουμε πολλές ελπίδες να το βρούμε.
-Έτσι φαίνεται... Απάντησα και έριχνα μια ματιά στον χάρτη και μια στο νησί. Αν είναι σωστός ο χάρτης, νομίζω ότι το βρήκαμε κιόλας. Πρόσθεσα δείχνοντάς τους γιατί το πίστευα αυτό και ο Shiki, αφού φώναξε να μαζευτούν τα πανιά, μπήκε μέσα για να κάνει ότι άλλο χρειαζόταν για να σταματήσουμε εδώ μέχρι να έρθουν οι υπόλοιποι της αποστολής.
-Είμαστε αρκετά τυχεροί μου φαίνεται. Μακάρι να συνεχίσει να μας ακολουθεί η τύχη γιατί δεν τα βλέπω εύκολα τα πράγματα. σχολίασε ο Ren.

Το ταξίδι μας δεν διήρκησε πολύ ακόμα.Ξέραμε κάμποση ώρα ότι βρισκόμαστε κοντά όταν οι θερμοκρασίες είχαν ήδη αρχίσει να ανεβαίνουν.Όταν τελικά ήμασταν αρκετά κοντά,ώστε να δούμε το νησί,καπνοί και ατμός φαινόντουσαν να βγαίνουν από την επιφάνεια και να καλύπτουν όλο τον ουρανό από πάνω του.Είχαμε ήδη προετοιμαστεί και όλοι μας φορούσαμε τις ειδικές προστατευτικές στολές που μας έδωσαν.Ευτυχώς είχαν και στολές για σκύλους,οπότε αυτό ήταν αρκετό για τον Arashi.Καθώς φτάναμε στην ακτή είδαμε τότε ένα καράβι,που έπρεπε να είναι το πλήρωμα του Commander Ren,το οποίο περίμενε στο σημείο της ακτής όπου είχε κανονιστεί η συνάντηση.Φαίνεται πως όλες οι επιβιβάσεις στο νησί γίνονταν από εκείνο το σημείο,όπου η ακτή ήταν χαμηλή και έμπαινε μέσα στην θάλασσα,ενώ από τις προηγούμενες αποστολές είχαν ήδη προσπαθήσει να δημιουργήσουν ένα πρόχειρο μονοπάτι.Κοινώς αυτή ήταν η πιο εύκολη δίοδος στο νησί.Όταν φτάσαμε δίπλα του μπορούσα να δω ότι το έδαφος ήταν κόκκινο,όμως ήταν σχεδόν ολόκληρο καλλυμένο από το γκρι της στάχτης και ακόμα πιο έντονα το μαύρο του κάρβουνου.
Οι στολές που φορούσαμε ήταν άσπρες και χοντρές,ώστε να ξεχωρίζουμε μέσα στο μαύρο και να έχουμε ευκολία κινήσεων.Για το κεφάλι φορούσαμε μια κυλινδρική μάσκα,με ένα ανοικτό κομμάτι στην μέση -το οποίο είχε καλυφθεί από διαφανές πλαστικό- για να μπορούμε να βλέπουμε.Παρότι η στολή με προστάτευε μπορούσα ακόμα να νιώσω το πόσο υψηλή ήταν η θερμοκρασία,καθώς έπεφτε πάνω μου και με βάραινε,ενώ οι ατμοί,που πλέον πέταγαν από πάνω μας,θόλωναν ελαφρώς την ορατότητα μου.
Από το πλοίο της άλλης ομάδας των Marine ένας άντρας,που από την φωτογραφία που είχα δει ήταν ο Commander Ren,ήρθε πιο κοντά για να μας χαιρετήσει.
-Commander Ren στις διαταγές σας.Είστε ο Captain Very Good,υπεύθυνος της αποστολής; ρώτησε τον καπετάνιο.
-Ναι είμαι.Ανάπαυση διοικητά.Μοίρασε στους άντρες σου αυτές τις στολές για αρχή,για να μην πεθάνεται από την ζέστη,και έπειτα μπορούμε να συζητήσουμε τα σχετικά της αποστολής. απάντησε εκείνος και άντρες του πέρασαν στο άλλο καράβι για να μοιράσουν τις στολές.
Έχοντας φτάσει νωρίτερα ο Ren και οι δικοί του έπρεπε να περιμένουν μέσα σε όλη αυτή την ζέστη,χωρίς προστασία.Ήταν όλοι τους μούσκεμα στον ιδρώτα και από την στάση τους σώματος του φαινόταν πως ήταν εξαντλημένοι.Καλά που δεν αργήσαμε.
Καθώς τους παρατηρούσα η Kanae με πλησίασε.
-Έλαβα κλήση από τα κεντρικά.Επικοινώνησαν με τον κυνηγό και μου είπαν ότι είναι ήδη καθοδόν.Θα έχει φτάσει σε μερικές ώρες. μου είπε.
-Τέλεια.Η λίστα του Commodore είναι ήδη χρήσιμη. της απάντησα και πέρασα και εγώ απέναντι στο πλοίο του Ren.
-Μάλιστα κύριε,όλα κατανοητά. είπε ο Ren στο καπετάνιο,ενώ πλέον φορούσε την στολή που του δώθηκε.
-Συγνώμη που διακόπτω... είπα και...τους διέκοψα.
-Καπετάνιε,ένα έξτρα μέλος της ομάδας μου θα έρθει να μας βρει σε λίγο.Ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα.
-Κανένα.Κάλεσε όποιον θεωρείς αναγκαίο. είπε και γύρισε ξανά προς τον Ren.
-Commander,από εδώ ο Mr.Shadow,αρχηγούς της Wolfpack και σημαντικός μας σύμμαχος.Θα επιθυμούσα να λαμβάνεις υπόψην την γνώμη του προτού λάβεις τις αποφάσεις σου και να συνεργαστείτε για αυτή την αποστολή.
-Θα πράξω όπως μου ζητήτε κύριε. είπε και μου έδωσε το χέρι του Χαρά μου να δουλέψω μαζί σου Mr.Shadow. μου είπε,καθώς ανταλάξαμε χειραψία.
-Η χαρά δική μου.Άκουσα πολλά για εσάς και την ομάδα σας διοικητά. ανταποκρίθηκα.
-Τέλεια.Έχουμε επενδύσει πολλά λεφτά στην Wolfpack και έχουμε μεγάλες ελπίδες για το μέλον σου διοικητά,οπότε θέλουμε να επιτύχετε σε αυτή σας την αποστολή.
Για να δούμε λοιπόν.

Τα πλοία των marines και των bounty hunters κατέφθασε και τώρα μας μοίραζαν στολές και μας έδειχναν οι επιστήμονες πώς να τις φοράμε για να μην έχουμε διαρροές θερμότητας στο εσωτερικό τους. Εμένα η προσοχή μου είχε επικεντρωθεί στα νέα σημαντικά άτομα που είχαν ανέβει στο πλοίο μας και κυρίως στον bounty hunter, Mr. Shadow, που φαινόταν να του δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη ο Very Good. Ο Ren μου τον είχε δείξει στην εφημερίδα, αλλά κατάλαβα ποιος είναι μόνο από τις συστάσεις τους, αφού με τις στολές δεν φαίνονταν καλά τα πρόσωπα τους. Κάποια στιγμή που σταμάτησαν να μιλάνε, τους πλησίασα για να συστηθώ κι εγώ με την σειρά μου. Δεν είχα φορέσει ακόμα την στολή μου, την οποία είχα κρεμάσει στο αριστερό μου ώμο και το κράνος το κρατούσα στο ίδιο χέρι.
-Captain Very Good. είπα χτυπώντας το πόδι μου και χαιρετώντας στρατιωτικά. Κύριε Gerstone. έκανα μια μικρή υπόκλιση. Mr. Shadow. συνέχισα κοιτώντας τον bounty hunter. Masayuki Seiji. ολοκλήρωσα, προτάσσοντας το χέρι μου προς τον Mr. Shadow.
-Χάρηκα. Απάντησε με ήρεμη φωνή και ανταπέδωσε την χειραψία. Ήθελα να δω αν θα έδειχνε κάποιο συναίσθημα σε αυτή την ξαφνική "εισβολή" μου στην συζήτησή τους, για να αρχίσω να καταλαβαίνω τον χαρακτήρα του, αλλά δεν μου έκανε αυτή την χάρη και παρέμεινε ανέκφραστος. Όχι ότι θα μπορούσα να διακρίνω εύκολα κάτι μέσα από την στολή, αλλά ακόμα και η χειραψία έδινε τα δικά της μηνύματα για τον άλλο και το μόνο που κατάφερα να καταλάβω είναι ότι έχει αρκετή αυτοπεποίθηση στον εαυτό του, από την σφιχτή χειραψία που ανταλλάξαμε. Ο Ren είχε κολλήσει το βλέμμα του πάνω μου και με χτύπησε στο σβέρκο με αρκετή δύναμη, ασχέτως που αυτός πίστευε ότι με χτύπησε απαλά.
-Ναι ο Seiji από εδώ είναι πολύτιμος για αυτή την ομάδα. Δεν θα απογοητεύσει κανέναν μας σας διαβεβαιώνω. είπε και στη φωνή του μπορούσες να διακρίνεις την αμηχανία με την οποία μιλούσε.
-Το ελπίζω. Του απάντησε ο Mr. Shadow και μου απηύθηνε και πάλι τον λόγο, ενώ αφήσαμε ο ένας το χέρι του άλλου. Την στολή σου δεν θα την φορέσεις?
-Θα την φορέσω, μην ανησυχείς. Απλά ήθελα να γνωρίσω τον διάσημο bounty hunter από κοντά όσο πιο γρήγορα γινόταν. Απάντησα, χαμογελώντας.
-Θα έχουμε αρκετές ευκαιρίες γι αυτό, μην ανησυχείς. είπε και την συζήτησή μας διέκοψε ο Very Good.
-Αρκετά με τις συστάσεις. Ο καθένας στο δικό του πλοίο και ξεκινάμε για την ακτή. διέταξε και όλοι ακολούθησαν την εντολή του.
-Commander Ren, σου αφήνω 2 από τους επιστήμονες μου για να βοηθήσουν όλους όσους δεν είναι ακόμα έτοιμοι. Συμπλήρωσε στα λεγόμενα του Captain ο Gerstone, και αφού είπε σε 2 άτομα να μείνουν στο πλοίο μας, έφυγε και αυτός.

Ώστε αυτός ήταν ο Seiji.Λένε ότι δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του,αλλά αυτό το βιβλίο έδειχνε ότι θα έχει ενδιαφέρον σε πολλά θέματα.Φαίνεται ότι ήδη είχε την "συμπάθεια" του καπετάνιου του και ποιος ξέρει τι άλλο.Προτού περάσουμε στα καράβια μας,ο Seiji μας σταμάτησε άλλη μια φορά.
-Να προτείνω κάτι,γιατί έτσι όπως είναι οι στολές δεν νομίζω να βλέπουμε ποιος είναι ποιος.Γιατί να μην βάλουμε ένα διακρητικό πάνω τους,ας πούμε κάποιο χρώμα.Μπλε για εμάς,πράσινο για τους κυνηγούς,κίτρινο για τους επιστήμονες ας πούμε...
Παρότι δεν νομίζω ότι ήταν τόσο δύσκολο να με ξεχωρίσει κανείς όταν έχω έναν λύκο με στολή να περπατάει μαζί μου,η ιδέα του δεν ήταν άσχημη.
-Καλό ακούγεται είπα,χωρίς να σταματήσω να περπατάω ή να τον κοιτάξω Θα βάλω τους δικούς μου να το κάνουν.Κύριε Gerstone ειδοποιήστε και τους δικούς σας αν είναι. Εκείνος ένευσε θετικά και αποχώρησε.
Έτσι λοιπόν πέρασα και εγώ στο πλοίο μου και άφησα την Kanae να το αράξει στην ακτή.Εν το μεταξύ είπα στην ομάδα μου να σχεδιάσει ένα πράσινο σήμα,σύμφωνα με την ιδέα του φίλου μας,ώστε να ξεχωρίζουμε.Όλοι μας κάναμε έναν πράσινο λύκο πάνω μας,όσο καλά μπορούσαμε τουλάχιστον.Σε αντίθεση με εμένα και την Kanae οι άλλοι δύο θα μπορούσαν και καλύτερα,οπότε τους δώσαμε ένα χέρι μην βγει εντελώς άσχημο.Μου αρέσει που ακόμα και τώρα που έχουμε αλλάξει θάλασσα και έχουμε μπει στα βαθυά,είχαμε χρόνο για να κάνουμε τέτοια πράγματα και να αγνοούμε την κατάσταση γύρο μας.
Τέλος πάντων.Κατεβήκαμε τελικά στην ακτή.Το έδαφος ήταν τραχύ και σχετικά ανώμαλο.Πλέον που στεκόμουν πάνω του έδειχνε ακόμα πιο νεκρό και άγριο.Οι ατμοί να βγαίνουν από παντού,σαν να μας απωθούσε το ίδιο το μέρος.Δικό του πρόβλημα βέβαια.Εγώ δεν πήγαινα πουθενά μέχρι να τελείωνα από εδώ.Δίπλα μου αποβιβάζονταν οι επιστήμονες και οι χαρτογράφοι και είχα βάλει τους δικούς μου να βοηθήσουν του άντρες του Very Good να τους κατεβάσουν,μαζί με τα πράγματα τους.Όλοι τους φορούσαν και αυτοί τα δικά τους κίτρινα σημάδια,όμως εκείνοι είχαν αρκεστεί στο να κάνουν μερικές γραμμές.Ο Very Good με πλησίασε τότε.
-Λοιπόν,μίλησα και με τον Commander Ren.Εγώ,με τους άντρες μου πρέπει να αποχωρήσω τώρα.Από εδώ και πέρα εσείς οι δύο αναλαμβάνεται την αποστολή.Σας εύχομαι καλή τύχη. με χαιρέτισε και αποχώρησε.
Πήρα τότε τον Arashi και πήγαμε μπροστά,στον Ren.
-Ας προχωρήσουμε εμείς μπροστά... του είπα Προτείνω να κινηθούμε κατά μήκος του "δρόμου" και να έχουμε το νου μας μην συναντήσουμε τίποτα.Οι υπόλοιποι μπορούν να ακολουθήσουν από πίσω μαζί με τους κυριούς που συνοδεύουμε,για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα συμβεί τίποτα.
-Καλή σκέψη. είπε και γύρισε για να δώσει την εντολή στην ομάδα του,προτού κινηθούμε μπροστά.Μαζί μας όμως ήρθε και μια άλλη από το πλήρωμα του.
-Από εδώ η Saeko.Έχει καλά μάτια και θα μπορεί να δει πιο μπροστά από εμάς,ακόμα και μέσα σε όλο αυτόν τον καπνό.
-Ναι διάβασα για όλα τα μέλη του πληρώματος σου διοικητά. του ανταποκρίθηκα και γύρισα προς την κοπελιά.Παρατήρησα το μεγάλο της όπλο,περασμένο πίσω στην πλάτη της.
-Είναι αυτό ένα CheyTac Intervention Rifle; την ρώτησα και φάνηκε ξαφνιασμένη.
-Γνωρίζετε από όπλα κύριε; με ρώτησε.
-Φυσικά.Το κατάνα είναι το όπλο επιλογής μου,αλλά έχω εκπαιδευτεί σε πολλά όπλα.Πρέπει να ήσουν πολύ καλή πάντως αν σου δώσανε να δουλέψεις τέτοιο όπλο.Θα πρέπει να χαίρεσει και εσύ διοικητά που την έχεις μαζί σου.
Και ο Ren έδειξε κάπως μπερδεμένος,μάλλον δεν ήξερε πολλά από όπλα,όμως φάνηκε να εκτίμησε το τελευταίο σχόλιο.
-Πράγματι είναι πολύτιμη στην ομάδα. είπε εκείνος και με την σειρά του αυτό το σχόλιο φάνηκε να ευχαριστή την Saeko.