Αποκαλύψεις και ανατινάξεις. Μέρος Δεύτερο [Τέλος]

Μεταλλική γεύση ΄ κάτι ζεστό που κρύωσε πάνω της ΄ μια περίεργη, γνωστή μυρωδιά...ξαφνικά μία άλλη, γλυκιά και πιπεράτη, την υπερκάλυψε. Ήταν τόσο έντονη που σιγά σιγά την έφερε πίσω στην παραγματικότητα. Ένιωθε το σώμα της βαρύ, μα τα βλέφαρά της ασήκωτα. Ήθελε και προσπάθησε ν'ανοίξει τα μάτια της, όμως μάταια. Κάτι η κούραση, κάτι η περιπέτεια με τη βόμβα, λίγο και το δυνατό υπνωτικό που κατανάλωσε, δεν έλεγε να κάνει κάτι τόσο απλό.

Για κάποιο λόγο, το στέρνο της ακολουθούσε την ίδια αν όχι χειρότερη μοίρα. Οι ανάσες της ήταν δύσκολες--σχεδόν αγκομαχούσε για την καθεμία και το βάρος δεν απαλυνόταν με την κάθε πνοή, πράγμα περίεργο. Τα χέρια της ήταν πιο ευλίγιστα, εφόσον ήδη κατάφερε να κουνήσει δάχτυλα, όπως και στα πόδια. Βάλθηκε να κουνάει ό,τι μπορούσε να κουνηθεί και να δοκιμάζει για τα υπόλοιπα.

Παλάμες και πέλματα τώρα είχαν πλήρη κινητικότητα, μισή ώρα σχεδόν αργότερα, ενώ μύες στους μηρούς και μπράτσα είχαν αρχίσει επιτυχώς να συπσώνται κατά παραγγελία...αλλά το βάρος δεν έλεγε να φύγει. Άρχισε να υποψιάζεται πως μπορεί να μην είναι εσωτερικό, αλλά κάτι να βρίσκεται πάνω της. Έκανε ξανά μια μεγάλη προσπάθεια να σηκώσει τα βλέφαρά της μα και πάλι ήταν ανεπιτυχής. Νύσταζε κιόλας...αλλά ο ήλιος ήταν ψηλά, τον ένιωθε να τη ζεσταίνει ευχάριστα όλο το κορμί. Έπρεπε κάποια στιγμή να κάνει το μεγάλο βήμα. Αναστέναξε σιωπηλά και βάλθηκε να μαζεύει κουράγιο: με το ένα, με το δύο, με το τρία άνοιξε τα μάτια της!

Το σώμα της Ταρό κείτονταν άψυχο επάνω της ΄ τα μάτια της ήταν ακόμη ανοιχτά και την κοιτούσαν με απόγνωση και μια απέραντη κατηγορία προδοσίας. Το στόμα της, ένας μόνιμος κύκλος αιφνιδιασμού και πόνου. Όντας νεκρή, μόνο το άσπρο το ματιών φαινόταν, κάνοντας ολόκληρη την εικόνα ακόμα πιο φρικιαστική. Μια τσιρίδα πέθανε πριν καν φτάσει στο στόμα της, μα η καρδιά της χτυπούσε ήδη πιο δυνατά! Πήγε να κάνει ένα βήμα προς τα πίσω αλλά ξέχασε πως στηριζόταν στους αγκώνες της και έπεσε κάτω! Πάλεψε λίγο ακόμα να φύγει μακριά, σέρνωντας πόδια και χέρια, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να την πάει από το στήθος στο στομάχι της.

Πήρε βαθιές αναπνοές στην προσπάθειά της να ηρεμήσει ΄ όταν είδε πως αυτό ήταν πολύ εύκολο πλέον με την Ταρό να χει φύγει απ'το στέρνο της, σταμάτησε να πανικοβάλλεται. Αμέσως κοίταξε παντού γύρω της.  Το δωμάτιο ακόμα πιο ανακατεμένο απ'ότι το άφησε, το παράθυρο ξεχαρβαλωμένο και...ο Mark ήταν πάνω στο κρεββάτι, αναίσθητος, με το ένα χέρι - βαμμένο κόκκινο - να πιάνει τα πλευρά του και το άλλο άκαμπτο δίπλα του. Σταμάτησε να σκέφτεται για μια στιγμή ΄ το πρώτο πράγμα που έκανε αμέσως μετά ήταν να κοιτάξει το στέρνο του. Ευτυχώς, ανεβοκατέβαινε ακόμα.

Ένα κύμα ανακούφισης την κατέκλυσε. Παίρνοντας θάρρος από το γεγονός ότι ο Mark ήταν ακόμη ζωντανός, η Ταρό όχι κι ότι αν το αίμα ήτνα δικό του ήθελε βοήθεια, κατάφερε να σμπρώξει τον εαυτό της από το πάτωμα, η Ταρό έπεσε κάτω με έναν γδούπο, και κοίταξε πιο καλά τον Mark. Το αίμα ήταν όντως δικό του, αλλά η πληγή μικρή και δεν κινδύνευε να πάθει τίποτα από την αιμορραγία. Πήγε με αργές κινήσεις στην τσάντα με τα εργαλεια της, γιατί το κεφάλι της γύρισε λίγο έτσι που έτρεξε δίπλα του. Βρήκε με ικανοποίηση πως δεν έλειπε τίποτα.

Πήρε τα γιατρικά της, πήγε δίπλα του και τον ταρακούνησε απαλά. Ξύπνησε σχετικά εύκολα, μάλλον ήταν ελαφρύς ο ύπνος, και με το που την είδε φωτίστηκε ολόκληρο το πρόσωπό του. «Πάλι καλά, είσαι ξύπνια,» είπε κι ακούστηκε όσο ανακουφισμένος ένιωθε η ίδια «με τρόμαξες εχθές κάτιτις όταν δεν έλεγες να ξυπνήσεις με την κολώνια, αλλά στην άφησα δίπλα σου και περίμενα να ελαττωθεί και η επήρεια του...» έκανε μια κίνηση ότι έπινε.
«Καλά έκανες.»

Αυτό ήταν και το μοναδικό πράγμα που είπε η κοπέλα για την επόμενη ώρα, ενώ φρόντιζε τον συνταξιδιώτη της. Τα μάτια της ταξίδευαν από το πτώμα στο πάτωμα στο αιματοκυλισμένο δωμάτιο, αλλά δεν έλεγε ή ρωτούσε τίποτα περαιτέρω. Μπορούσε να καταλάβει από τη φορά του αίματος αλλά και την ποσότητα ότι τουλάχιστον τρία άτομα πάλεψαν εδώ μέσα κι εφόσον ο Mark δεν έτρεχε σοβαρό κίνδυνο από αιμορραγία, το ένα ήταν η Ταρό και υπήρχαν άλλοι δύο άνθρωποι που έχασαν αίμα εδώ μέσα. Υπήρξε μια θεαματική μάχη που σίγουρα έχασε καθώς και κάποιου είδους συνάντησης ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

«Επαναστάτες ήταν,» είπε στο τέλος ο Mark. Δεν άντεξε τη σιωπή της - ή την έλλειψη περιέργειας - έτσι άρχισε μόνος του τις εξηγήσεις «αλλά η Ταρό ποτέ δε νοιάστηκε γι αυτά.»

Ααα βέβαια. Η εκδοχή αυτή δεν της πέρασε ποτέ απ'το μυαλό, αλλά ομολογουμένως ήταν ατή που έβγαζε το περισσότερο νόημα. Ήθελαν να κρατήσουν τον δεσμό με το Ναυτικό για να μαθαίνουν κινήσεις--οποιεσδήποτε κινήσεις. Δεν ήταν κακή τακτική.

«Φαντάζομαι καταλαβαίνεις γιατί κράτησαν ζωντανή την απάτη με το Ναυτικό...αυτό που με παρεξένεψε πιο πολύ απ'όλα ήταν τα κίνητρα της γυναίκας για να μου την πέσει. Όμως όταν την είδα με τους συμμάχους της δεν άργησα να καταλάβω. Τους μισούσε. Απλά και καθαρά, δεν ήθελε τίποτα να κάνει μ'αυτούς πλέον. Και τότε κατάλαβε γιατί με ήθελε. Ειδικά όταν είπε πως τόσα χρόνια διαταγές κι εντολές τα σιχάθηκε, ούτε στο Ναυτικό το ίδιο να ήτανε, κατάλαβα ακριβώς πώς να την προσεγγίσω.»

Η απορία της κυνηγού δεν είχε να κάνει με το τι αποζητούσε η Ταρό, θεωρούσε πως κι αυτή το χε καταλάβει πλέον, μα με τη μέθοδο που διάλεξε να ακολουθήσει ο Mark. Όμως δεν της απάντησε. «...θα μου πεις πώς την προσέγγισες;»
«Μπα; Κατάλαβες ήδη τι ήθελε;»
«...να με σκοτώσει και να πάρει την ταυτότητά μου. Εξού και η πρώτη επαφή μαζί σου.»
«Μου τη δίνει όταν τα μαντεύεις αυτά. Τέλος πάντων, ναι αυτό ήθελε, την ταυτότητά σου για να φύγει μια και καλή απ'το νησί που ποτέ δεν ήθελε να ρθει έτσι κι αλλιώς. Και με την άφιξή σου, οι ελπίδες της αναπτερώθηκαν. Όταν όμως είδε πως δεν ήταν το ίδιο δυνατή μαζί σου, αποφάσισε να βάλει τις βόμβες, μπας και κατάφερνε να σε σκοτώσει έτσι. Κι όταν εγώ της είπα πωςόντως πέθανες, οι συνθήκες ήταν άκρως ιδανικές για να τις αγνοήσει.»
«Πώς τη βρήκες;»
«Θυμήθηκα ένα μέρος που μας είχε δείξει όταν κάναμε βόλτα την πόλη που είπε ότι είναι το χειρότερο να βρεθείς για τον οποιοδήποτε λόγο. Με τον χαρακτήρα της υπέθεσα πως έτσι θα προστάτευε την κρυψώνα της. Και είχα δίκιο.»

Εντυπωσιασμένη, κούνησε το κεφάλι της πάνω κάτω ακρετές φορές. Δεν το περίμενε από τον Mark. Όχι μόνο βρέθηκε αντάξιος των περιστάσεων, αλλά και κάτι παραπάνω. Από δω και πέρα θα μοιραζόταν τα καθήκοντα και τις αμοιβές μαζί του. Κάνανε καλή ομάδα και δεν του το χε.

«Και αφού ήρθε εδώ και είδε πως ήσουν νεκρή, προσπάθησε, έτι μία φορά, να με ξελογιάσει και να με πάρει με το μέρος της. Όμως οι σύντροφοι την ανακάλυψαν, την ακολούθησαν μέχρι εδώ και...αυτό που βλέπεις γύρω σου. Δεν της χαρίστηκαν. Εγώ έφαγα μια δυο πάνω στον διαπληκτισμό αλλά όταν τους εξήγησα πως η Ταρό πήγε να σε σκοτώσει - είπα πως είμαστε αρραβωνιασμένοι - και την έφερα εδώ με σκοπό να σ'εκδικηθώ με αφήσαν ήσυχο. Είδαν κι εσένα σχεδόν πεθαμένη στο πάτωμα, πείστηκαν.
Αφού έφυγαν προσπάθησα να σε ξυπνήσω, αλλά τίποτα. Ωραία Κοιμωμένη.»

Του έδωσε ένα σκαμπίλι.
«Σε είπα Ωραία Κοιμωμένη--ούτε καν σκέτο κοιμωμένη! Γιατί με χτυπάς;!»
«...δεν έχω συνηθίσει να με βοηθάνε.»
«Ωραία μου το ανταποδίδεις, να το ξανακάνω.» Έσταζε σαρκασμό και κακή διάθεση, ενώ έτριβε το μάγουλό του, κοιτώντας την έντονα. Εκείνη κοίταξε απ'την άλλη με την κύληση των ματιών της για να επιστρέψει στον επίδεσμο που έδενε στα πλευρά του. «Πάνω που ήμουν έτοιμος να σου πω και τα καλά νέα...» Αυτομάτως το βλέμμα της επέστρεψε πάνω του. «Α θες να μάθεις ε; Και γυρνάς τώρα...περίεργη. Σαν τη γάτα μας...η οποία είνια μια χαρά παρεπιμπτόντως. Η μόνη που πέρασε καλά εδώ πάνω. Την είδα να την ταΐζουν κάτι πειρατές που ανέβηκαν στο πλοίο μας.»

Πέρασε ένα λεπτό ΄ μετά περάσαν δύο. Η Lorenza άρχισε να εκνευρίζεται. «Θα μου πεις τέλος πάντων;» ρώτησε αγανακτησμένη με την σιωπή του συνομιλητή της.
Το αυτάρεσκο χαμόγελο που απλώθηκε στο πρόσωπό του ήταν αρκετό για να θέλει να του χώσει κι άλλο σκαμπίλι, αλλά κρατήθηκε. Αρκέστηκε στο να σφίξει τον επίδεσμο λίγο παραπάνω. Μόρφασε στιγμιαία, αλλά δεν χάθηκε το χαμόγελο. «Οι προμήθειες που χρειαζόμαστε είναι ήδη στο πλοίο ΄ έκανα συμφωνία με τους επαναστάτες, με τον όρο ότι θα φύγουμε σήμερα κιόλας, με το που ξυπνήσεις.»

Δηλαδή τώρα, συνεισητοποίησε, και σηκώθηκε αυτόματα.

«Κάτσε, περίμενε ΄ μη φεύγεις ακόμα. Πρέπει να σε καθαρίσουμε πρώτα. Είσαι μέσα στα αίματα, Και καλό θα ταν να αλλάξεις ρούχα. Εγώ προτείνω εκείνο το σορτσάκι και τις κάλτσες από την Fabul.»

Αυτή τη φορά δεν τον χτύπησε..δυνατά μα με την ανάποδη της γροθιάς της στο στήθος, σαν να ήταν πόρτα. Μετά κίνησε για το μπάνιο, ή τα βαρέλια τέλος πάντων, μπας και καθαρίσει. Από χθες το ανέβαλε και συνειδητοποιησε πως εκτός από βρώμικη αισθανόταν και...ακάθαρτη. Ήθελε να αποβάλει όλο το μίασμα της προηγούμενης ημέρας αμέσως. "Έσπασε" τον λαιμό της μέχρι ν'ακουστεί το ικανοποιητικό "κρακ" και από τις δύο μεριές και κίνησε.
«Αν θες πάντως έρχομαι να σου τρίψω την πλάτη.»

Έξυπνος ο Mark, της το πε με πολλά μέττα ανάμεσά τους. Χωρίς να κοιτάξει καν πίσω , σήκωσε το χέρι της και του δειξε το μεσσαίο της δάχτυλο.

Player: Lorenza

PoM:24

Belli: 75.000

Παρατηρήσεις: Πολύ καλύτερη από του μινιον, συν ότι είχε και δράση αρκετή! 
Για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα λίγο πιο πολύ στο σημείο με την φωτιά.. Μου φάνηκε λίγο εύκολο.. Βέβαια έχεις και ένα επίπεδο με τον χαρακτήρα αυτόν οπότε μέχρι ένα σημείο είναι αναμενόμενο να μπορεί να τα βγάλει πέρα...
Αυτά.!!