[Τέλος-Αποστολή] Έλμερ και Έσλι

"Φαντάζομαι ότι δε σας οδήγησε εδώ η δουλειά μου στον επιστημονικό τομέα."
"Προφανώς κανένας δεν αμφισβητεί την προσφορά σας," ξεκίνησε ενθουσιωδώς ο Λιούις. "Και ακριβώς γι' αυτό η κλοπή των ερευνών σας απασχολεί το κοινό σας. Υπάρχουν πολλοί που δεν μπορούν να κρύψουν τον προβληματισμό τους για τον σκοπό που είχαν αυτοί που σας στόχευσαν όπως και για το γεγονός ότι αυτά τα δεδομένα μπορεί να πέσουν σε λάθος χέρια!"
"Αλήθεια; Προσωπικά δεν είδα κανέναν προβληματισμό στους πολίτες αν εξαιρέσουμε τον φόβο τους για την ασφάλεια των σπιτιών τους," απάντησε στεγνά ο άνδρας.
"Και η παγκόσμια γνώμη;"
"Αμφιβάλλω αν έγινε ήδη τόσο γνωστό."
"Μάλιστα," η έκφραση του Λιούις άλλαξε και κοίταξε σοβαρά τον άνδρα απέναντί του. "Μιας και είστε φειδωλός στα λόγια σας περί του θέματος, επιτρέψτε μου να ρωτήσω τη γνώμη σας για ένα άλλο θέμα."
"Ελεύθερα," απάντησε ο επιστήμονας σίγουρος για τον εαυτό του.

"Σαν διακεκριμένος πολίτης αυτού του νησιού, ποια είναι η γνώμη σας για τις εξαφανίσεις παιδιών που έχουν σημειωθεί τα τελευταία δύο χρόνια;" ρώτησε σχεδόν απαιτητικά.
Ο άνδρας τον κοίταξε ατάραχος χωρίς να απαντήσει για μερικά δευτερόλεπτα. "Μα φυσικά οφείλονται στη δράση των πειρατών, όπως έχει γνωστοποιηθεί από τις τοπικές αρχές."
"Και εσάς σας καλύπτει αυτή η εξήγηση;"
"Βεβαίως, δεν βλέπω τον λόγο να ασχοληθώ περαιτέρω με το θέμα."
"Περίεργο. Δεδομένου ότι είσαστε επιστήμονας και ότι δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο απέναντι στους πειρατές, θα περίμενε κανείς ότι θα εξετάζατε περισσότερο τα δεδομένα πριν βασιστείτε στην αβάσιμη κατηγορία των τοπικών αρχών."
"Ακριβώς κύριε Έλμερ, είμαι επιστήμονας όχι επιθεωρητής, κάνω τη δουλειά μου όπως και εκείνοι κάνουν τη δική τους," σημείωσε και σηκώθηκε απότομα. "Γι' αυτό θεωρώ αστείο να σπαταλάτε τον χρόνο μου για ερωτήσεις που θα έπρεπε να απευθύνετε στην αστυνομία. Αν δεν έχετε κάποια πιο σοβαρή ερώτηση να κάνετε ας λήξει εδώ αυτή η κωμωδία. Έχω να ασχοληθώ με σημαντικότερα πράγματα," είπε γυρνώντας του την πλάτη.
"Μία τελευταία ερώτηση τότε, κύρια Αλντάνα. Πώς κρίνεται την ανικανότητα των αρχών να δώσουν απαντήσεις στο νεκρό σώμα της μικρής που βρέθηκε σήμερα το πρωί στη βορειοδυτική περιοχή του νησιού;"

Ο άνδρας γύρισε απότομα και τον κοίταξε κατάματα με έκδηλο τον εκνευρισμό μου.

"Δεν έχω ενημερωθεί για κάτι τέτοιο από τις αρχές. Δε θα εκφέρω γνώμη."
"Λογικό, μιας και ήταν απλά μία φήμη," είπε βάζοντας το σημειωματάριο στη τσέπη του. "Ωστόσο για κάποιον που δεν ενδιαφέρετε ιδιαίτερα για το θέμα, μου κάνει εντύπωση που ενημερώνεστε απευθείας από την αρχές."
"...Ο μόνος λόγος είναι επειδή θεωρούν ότι μπορεί να υπάρχει μια ελάχιστη πιθανότητα οι πειρατές να κρύβονται πίσω από την κλοπή."
"Πολύ αμφιβάλλω ότι οι πειρατές θα ενδιαφέρονταν για κάτι τέτοιο," γέλασε. "Αλλά έχετε δίκιο, θα πρέπει να εξετάζουμε όλα τα ενδεχόμενα, δεν είναι απίθανο κάποιος να τους μίσθωσε για να σας βλάψει. Μήπως κάποιος ανταγωνιστής σας; Μπορούμε να μιλήσουμε για υπόγειες κλίκες μέσα στο ερευνητικό σας κέντρο; Ποιος πιστεύετε ότι μπορεί να έχει βλέψεις στη θέση σας;" ρώτησε παρουσιάζοντας έντονη περιέργεια.
"Δεν είχα ενημερωθεί ότι η εφημερίδα σας ασχολείται με ίντριγκες για να βγάλει είδηση," απάντησε ο άνδρας σαφώς πιο ήρεμος και ένα σαρκαστικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του. "Ακόμη κι αν οι ανταγωνιστές μου επέλεξαν τέτοιους τρόπους, δεν είναι αρκετό για να με βλάψουν," δήλωσε με βεβαιότητα.
"Ναι αλλά κάπου θα πρέπει-"
"Φαίνεται ότι οι δημοσιογράφοι σήμερα αναλώνονται σε άσκοπες ερωτήσεις. Νομίζω αρκετό χρόνο σπατάλησα σήμερα. Θα σας ζητούσα να αποχωρίσετε."
"Μα-"
"Αντίο σας, κύριε."
"Καλώς. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Ελπίζω η αστυνομία να εγγυηθεί την ασφάλεια σας από εδώ και πέρα."

Άφησε το δωμάτιο μετά από τους τυπικούς χαιρετισμούς και τη διαβεβαίωση ότι είχε λάβει τα στοιχεία που ήθελε για ένα ενδιαφέρον άρθρο και άφησε το ερευνητικό κέντρο όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Παρόλο που δεν είχε αποσπάσει τις πληροφορίες που θα ήθελε, ήταν σίγουρος ότι είχε ανακαλύψει την πρώτη άκρη του κουβαριού. Πριν όμως αποφασίσει την επόμενή του κίνηση, τον διέκοψε μία άγνωστη φωνή ενός άνδρα.

"Φαντάζομαι θα βρήκατε την προσωπικότητα του κύριο Αλντάνα, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα..." ο άγνωστος στάθηκε ακριβώς από πίσω του.
"Αρκετά ιδιόρρυθμη θα έλεγα. Αν και δεν ήταν τίποτα απρόσμενο, είναι σύνηθες χαρακτηριστικό ανάμεσα στους ανθρώπους της κοινότητάς του," απάντησε ο Λιούις όσο πιο ήρεμα μπορούσε και στράφηκε προς τα εκείνον. Όπως το περίμενε, ήταν ο άνδρας που είχε βγει λίγο νωρίτερα από το γραφείο του Αλντάνα.
"Μιλάτε εκ πείρας, κύριε..." κοίταξε την ταυτότητα που είχε καρφιτσωμένη στο σακάκι του. "...Έλμερ; Έλμερ... Σε ποια εφημερίδα εργάζεστε αν επιτρέπετε;"
"Δε βρίσκεται λίγο αγενές να συστήνεστε χωρίς να δώσετε πρώτος το όνομά σας;"
"Α, παράληψή μου," είπε και χτύπησε ελαφρά το τακούνι του δεξιού του παπουτσιού στο έδαφος. "Τζορτζ Μπεστ. Προφανώς δεν είμαι αρκετά γνωστός για να αναγνωρίζετε το όνομά μου."
"'Αλαν Έλμερ, του "Γαλάζιου Κήρυκα," συστήθηκε με τη σειρά του.
"Αν θυμάμαι καλά ο "Γαλάζιος Κήρυκας" βρίσκεται στην..." χτύπησε ρυθμικά το σαγόνι του.
"Ντεσατόγια."
"Και έρχεστε από εκεί;"
"Μάλιστα."
"Περίεργο. Δε φαντάζομαι να σας ήταν και πολύ εύκολο, κύριε Έλμερ... Ή μήπως μεταξύ σας θα έπρεπε να σας αποκαλώ Κάρντον;"

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III.

Ο επαναστάτης πετάχτηκε πίσω και έλαβε αμυντική στάση. Δεν ήξερε τι έπρεπε να περιμένει από αυτόν τον άνδρα. Κοίταξε προσεκτικά γύρω του αλλά δεν παρατήρησε καμία ύποπτη κίνηση. Υπολογίζοντας τον χρόνο που είχε ξοδέψει στο γραφείο τον Αλντάνα, ο άνδρας αυτός είχε αρκετή ώρα στη διάθεσή του για να ζητήσει ενισχύσεις. Τον κοίταξε από πάνω ως κάτω και έβαλε το χέρι του μέσα στην τσέπη του. Στην χειρότερη των περιπτώσεων θα έπρεπε να προστατέψει τον εαυτό του ενώπιον των ανίδεων πολιτών. Παρόλα αυτά ο άνδρας δε φάνηκε να κάνει οποιαδήποτε κίνηση, παρά μόνο άφησε ένα χαμηλότονο γελάκι και χαμογέλασε σαρδόνια.

"Η αλήθεια είναι ότι απογοητεύτηκα ελαφρώς," είπε και χάιδεψε το γενάκι που κοσμούσε το πιγούνι του. "Περίμενα μία πιο ψύχραιμη αντίδραση. Βεβαίως δεν μπορούμε όλοι μας να είμαστε σαν τον κύριο Αλντάνα. Αν και υποψιάζομαι ότι χρειάζεται να έχει κανείς αρκετή ψυχραιμία και γερά νεύρα για να κυκλοφορεί ελεύθερα όταν υπάρχει επικήρυξη για το κεφάλι του. Από την άλλη, δεν είναι ότι σας δίνεται και άλλη επιλογή. Η ζωή της παρανομίας έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Θα πρέπει να είναι αποπνιχτικό να νιώθεις διαρκώς κυνηγημένος. Και μόνο η σκέψη ότι είσαι θήραμα για τον οποιονδήποτε γύρω σου είναι αρκετό για να λυγίσει κάποιος σε μια δύσκολη στιγμή."
"Συνηθίζεις να μιλάς πάντα τόσο πολύ;" ρώτησε ενώ ο άνδρας είχε αρχίσει να εξαντλεί την υπομονή του.

"Το συνηθίζουμε βλέπεις εμείς οι δημοσιογράφοι," είπε ανασηκώνοντας τα χέρια του. "Αλλά ξέχασα, ως συνάδελφος θα έπρεπε να το γνωρίζεις και ο ίδιος."
"Ωωω; Κάνουμε πνεύμα;" ρώτησε ο Λιους και χαλάρωσε τη στάση του. "Το γεγονός και μόνο ότι καθυστερείς να δείξεις τις προθέσεις σου φαίνεται ότι προσπαθείς να κερδίσεις χρόνο. Μήπως αργούν ακόμα οι ενισχύσεις;"
"Το εναντίον," είπε κουνώντας το κεφάλι του. "Δεν έχω ειδοποιήσει κανέναν για την αναπάντεχη αυτή ανακάλυψή μου, αν και οι ειδήσεις φαίνεται να ακολουθούν πολλές φορές τους ανθρώπους του επαγγέλματός μου. Εξάλλου δε θα ήθελα να διακόψει οποιοσδήποτε τη συζήτησή μας αυτή τη στιγμή. Δεν έχουμε πει ακόμα τίποτα."
"Αλήθεια; Γιατί για την ώρα δε μου δίνεις την εντύπωση ότι μετράς τις λέξεις σου, ούτε έχω οποιονδήποτε λόγο να σε εμπιστευτώ."
"Νομίζω ότι οι υποψίες είναι περιττές. Δεν είμαι τίποτα παραπάνω από ένας τίμιος, νομοταγής πολίτης, το γεγονός ότι δουλεύω στην εφημερίδα της κυβερνήσεως μπορεί να μου δίνει ένα ή δύο πλεονεκτήματα παραπάνω αλλά τίποτα το ιδιαίτερο, τουλάχιστον η δική μου ζωή δεν μπορεί να συγκριθεί με τη δική σας. Δεν υπάρχει λόγος για εκνευρισμούς," συμπλήρωσε παρατηρώντας την έντονη αμυντική στάση που προκάλεσαν τα λόγια του στον συνομιλητή του. "Άλλωστε, όχι μόνο δεν θεωρώ ότι διαθέτω τη μυϊκή δύναμη να σε αντιμετωπίσω αλλά αν πραγματικά το επιθυμούσα αυτή τη στιγμή δε θα συνομιλούσαμε ανενόχλητοι μέσα σε αυτό το πλήθος. Εντούτοις, σαν σημείο δε θα το θεωρούσα ασφαλές για να συνεχίσω αυτή τη συζήτηση. Τι θα λέγατε να μεταφερθούμε κάπου αλλού;"

"Και γιατί πιστεύεις ότι θα σε ακολουθήσω;"
"Κυρίως γιατί αν αυτή τη στιγμή αποκαλύψω φωναχτά την ταυτότητά σου, ακόμη κι αν με σκοτώσεις στη συνέχεια, θα είναι αρκετό για να μην μπορέσεις να παραμείνεις λεπτό παραπάνω σε αυτό το νησί. Α, εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι παρόλο που δε θεωρώ ότι διαθέτω αρκετή μυϊκή δύναμη, έχω αρκετή εμπιστοσύνη στα ανακλαστικά μου για να καταφέρω να προλάβω να αποκαλύψω την ταυτότητά σου πριν καταφέρεις να μου πάρεις τη ζωή. Αν και ακόμη κι αν επέλεγες να κάνεις κάτι τέτοιο το αποτέλεσμα θα ήταν σχεδόν το ίδιο. Τι θα έλεγες λοιπόν να με ακολουθήσεις κάπου παράμερα, νομίζω ότι και οι δύο έχουμε να ανταλλάξουμε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες κουβέντες."

Χωρίς να χάσει λεπτό ο άνδρας γύρισε την πλάτη του και προχώρησε δείχνοντας τον δρόμο. Δεν ήξερε πλέον τι να υποθέσει. Τι λόγο θα είχε ένας άνδρας που είχε έστω και έμμεση σχέση με τη Κυβέρνηση να θέλει από εκείνον; Εκτός των άλλων, οι εικόνα και οι τρόποι του τον εκνεύριζαν εξ αρχής χωρίς να καταφέρει να προσδιορίσει το γιατί αλλά όσο περνούσε η ώρα μπορούσε να συνδέσει όλη τη συμπεριφορά με τον εκνευριστικό οπλοποιό της Κολτ, παρότι δεν ήταν όμοιοι, ποτέ δεν μπόρεσε να έχει καλές σχέσεις με τους ανθρώπους αυτού του τύπου και όμως πάντα του έβρισκε μπροστά του.

"Και τώρα που μπορούμε να μιλήσουμε κάπως πιο ήσυχα, ελπίζω η συζήτηση να γίνει μέσα σε πολιτισμένους τόνους."
"Αν και δεν μπορώ να καταλάβω τι έχουμε να μοιραστούμε εσύ κι εγώ," τον έκοψε ο Λιούις.
"Φυσιολογικά τίποτα, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι θα μπορούσα να σε μετατρέψω ένα εξαιρετικό άρθρο φορτώνοντάς σου διάφορες κατηγορίες. Η πένα είναι εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο, ξέρετε. Μπορεί να καταστρέψει έναν άνθρωπο από τη μία μέρα στην άλλη, ειδικά αν οι λέξεις που γράφει τυπώνονται στη συνέχεια μέσα στις σελίδες μίας εφημερίδας. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι κριτικοί σκέψη και δυστυχώς για μερικούς αυτοί που δεν έχουν υπερτερούν σε ποσοστό."

Δε χρειαζόταν να του εξηγήσει κάτι τέτοιο. Αυτό το είχε νιώσει εδώ και καιρό επάνω στο πετσί του, πριν ακόμη μπλέξει σε όλη αυτήν την υπόθεση. Ο άνδρας συνέχιζε να κάνει κύκλους γύρω από το θέμα αλλά αποφάσισε να τον ακούσει όπως και να έχει.

"Ήρθαμε λοιπόν εδώ για να με απειλήσεις καλύτερα;" ρώτησε.
"Φυσικά και όχι. Ήρθαμε για να μοιράσουμε τα συμφέροντά μας σε αυτή την υπόθεση."
"Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω τι θέλεις να πετύχεις. Δεν έχω κανένα κέρδος αν μοιραστώ κάτι με κάποιον που στη πραγματικότητα δεν έχει κανένα συμφέρον να μοιραστεί κάτι μαζί μου. Τι δουλειά έχει άλλωστε οποιοδήποτε σκυλί της κυβέρνησης να συνεργαστεί με έναν επαναστάτη."
"Σκληρά λόγια θα έλεγα. Οποιοσδήποτε άλλος θα μπορούσε να εκλάβει τον χαρακτηρισμό σκυλί ως προσβολή, αλλά το θεωρώ αρκετά τιμητικό. Τα σκυλιά έχουν εξαιρετική όσφρηση ξέρετε κι αν εγώ μπορώ να παινέψω τον εαυτό μου για κάτι είναι ότι μυρίζομαι πολλά πράγματα. Το θέμα είναι ότι είμαι πρώτα δημοσιογράφος και μετά οτιδήποτε άλλο, ωστόσο δυστυχώς δεν μπορεί να βγει οτιδήποτε στη δημοσιότητα. Αυτό που θέλω είναι να καταφέρω να βγάλω έστω και τη μισή αλήθεια, εγώ αποκτώ το άρθρο που θέλω, εσύ δε φορτώνεσαι το κρίμα και οι πολίτες μαθαίνουν τη πικρή αλήθεια, έστω και κάπως παραποιημένη. Λοιπόν, τι λες;"

"Δεν έχω να φοβηθώ και πολλά εφόσον δεν είμαι μπλεγμένος σε κάτι."
"Εδώ όχι αλλά τα στοιχεία που έχω συγκεντρώσει από προηγούμενα συμβάντα δεν θα περάσουν αδιάφορα," είπε και έβγαλε μερικά φύλλα χαρτιού από τη τσέπη του. "Η υπόθεση της Γιαμαγκάτα απασχολεί ακόμα, ξέρετε, παρόλο που οι αρχές έχουν αποκρύψει το μεγαλύτερο μέρος των στοιχείων."

Με το άκουσμα και μόνο τους ονόματος του νησιού, ένιωσε τη κρίση του να θολώνει και έσφυξε τις γροθιές του. Η ματιά του Μπεστ ακολούθησε τις κινήσεις του αλλά συνέχισε να τον κοιτάζει με απάθεια.

"Ως ένδειξη καλής θέλησης λοιπόν," συνέχισε και έβγαλε ένα κουτί σπίρτα από τη τσέπη του. "Ιδού η δική μου προσφορά," είπε λίγο πριν παραδώσει τα φύλλα στη φωτιά. "Θα γίνω λίγο πιο συνοπτικός," τόνισε και η φωνή του αυτή τη φορά είχε πιο σοβαρό τότε. "Δεν γνωρίζω πολλές λεπτομέρειες αλλά η κυβέρνηση εδώ και καιρό καλύπτει ανθρώπινα πειράματα σε αυτό το νησί. Ξέρεις πότε άρχισαν; Δύο χρόνια αφότου ο Αλντάνα διορίστηκε εδώ. Έναν χρόνο μετά την ολοκλήρωση του εργαστηρίου. Το θέμα όμως δε σταματάει εκεί. Σύμφωνα με τη πηγή μου, 6 μήνες πριν υπήρξε ένα ατύχημα στο εργαστήριο το οποίο όμως καλύφθηκε και λίγη στην πόλη γνωρίζουν γι' αυτό."
"Και λίγο αργότερα άρχισε να ακούγεται η φήμη για επαναστατικές κινήσεις στο νησί."
"Ακριβώς."
"Και ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα σου εδώ; Από τη δική μου πλευρά δε βλέπω ποιο είναι το κέρδος σου αν βοηθήσεις να φύγει η ευθύνη από πάνω μας."
"Είσαι αλήθεια τόσο αθώος ή κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις;" γέλασε ο Μπεστ. "Ο Αλντάνα έχει αποτύχει ξεκάθαρα να κρατήσει μυστική την υπόθεση. Τι πιστεύεις ότι θα ακολουθήσει; Η κλοπή των αρχείων δεν ήταν τυχαία, καμιά φορά είναι καλύτερα να αποσπάς πληροφορίες από τον βοηθό παρά από το αφεντικό του. Αυτή τη στιγμή υποκινείται ολόκληρο κίνημα στο νησί. Σε τι πιστεύεις ότι αποσκοπεί;"
"Θα καταστρέψει κάθε στοιχείο που έχει απομείνει..."
"Αργείς λίγο αλλά τα παίρνεις."

"Και η ομάδα που προκαλεί τις αναταραχές;"
"Εκεί είναι το πρόβλημα. Δεν μπόρεσα να αποσπάσω καμία πληροφορία για τα μέλη της. Ούτε κατά που κινούνται ούτε ποιος κινεί τα νήματα. Ουσιαστικά δεν γνωρίζω πώς μπλέχτηκαν στην υπόθεση, ούτε ποιοι κρύβονται πίσω από όλο αυτό, στην πραγματικότητα δεν ξέρω ούτε για τι πειράματα πρόκειται. Ξέρω όμως ότι έχουν χαθεί 17 παιδιά Κάρντον, κάποια από αυτά δεν έχει δηλωθεί καν ότι εξαφανίστηκαν, τα πήραν απλά από το ορφανοτροφείο της πόλης και τα ίχνη τους χάθηκαν από εκεί και μετά."
"Και γιατί τα λες σε εμένα όλα αυτά; Δε θα ήταν προτιμότερο να τα εμπιστευτείς στο ναυτικό;"
Ανασήκωσε τους ώμους του. "Νομίζεις ότι το δικό μου κεφάλι δεν κινδυνεύει εδώ; Ούτε κι εγώ ξέρω ποιος είναι μπλεγμένος. Μπορεί όμως να αποκαλυφθεί αν καταστραφούν τα σχέδιά του και σίγουρα θα υπάρχουν περισσότερες βάσεις για να δημοσιευτούν τα γεγονότα."