Αποκαλύψεις και ανατινάξεις. Μέρος Πρώτο[Τέλος]

«Τι στο καλό έγινε εδώ μέσα; Και πόση ώρα είμαι αναίσθητος;»


Η Lorenza είχε στήσει αυτί πίσω απ'την πόρτα. Εδώ και δέκα λεπτά είχε τελειώσει με τις εργασίες της ΄ χέρια αναπόφευκτα κομμένα και καμμένα, εφόσον τόση λεπτοδουλειά απαιτούσε την απουσία γαντιών τα οποία όμως τώρα είχαν επανέλθει στα χέρια της, όπως και τα μαχαιράκια της. Ένα στο κάθε χέρι, κι ένα στο στόμα. Επιτέλους, άκουσε βήματα να πλησιάζουν. Με ανάλαφρα βήματα και κινήσεις που θα ζήλευε και φίδι, κρύφτηκε στο πίσω μέρος του δωματίου. Κάποιος κοντοστάθηκε απ'έξω.

Ένα δευτερόλεπτο ΄ δύο δευτερόλεπτα ΄ τρία δευτερόλεπτα...

Η πόρτα έτριξε ΄ άνοιξε ίσα με μια χαραμάδα καθώς δύο μάτια την ακολούθησαν. Χε, το ήξερε πως η Ταρό ήταν έξυπνη και προσεχτική γυναίκα γι αυτό και έβαλε τον σπάγγο να σπάει πιο μετά. Πότε; Τώρα! Μια αρμαθιά από ξύλινα, σμηλευμένα βελάκια εκτοξεύθηκαν προς το μέρος της...! Αλλά τα απέφυγε όλα γέρνωντας προς τα πίσω, τόσο πολύ που μαλλιά και χέρια ακούμπησαν το πάτωμα. Αυτό την έβαλε σε πλεονεκτική θέση όταν έσμπρωξε το πάτωμα και πετάχτηκε όρθια. Έτρεξε στο κρεββάτι, πήδηξε πάνω στο κομοδίνο και πέταξε στον αέρα!

Φύγαν κι άλλα βελάκια μα τα απέφυγε εξαιρετικά, με το θεαματικό της σάλτο. Προσγειώθηκε δίπλα στην Lorenza ΄ οι δύο γυναίκες κοιτάχτηκαν για μια στιγμή. Όταν η Ταρό έκανε προς τα πίσω πανικοβλημένη, η Lorenza ήδη έφερνε τη σφιγμένη γύρω απ'το μαχαίρι γροθιά της στο στομάχι της εισβολέα. Όμως, ακόμα πιο ικανή απ'ότι την περίμενε η κυνηγός, η Ταρό κατάφερε να αποφύγει το χτύπημα!

Αμέσως, ένα μπαράζ χτυπημάτων ακολούθησε από την βλοσυρή κυνηγό που τώρα είχε αρχίσει κανονική επίθεση, με τα μαχαιράκια να πηγαίνουν δεξιά-αριστερά, μπρος-πίσω με εξωφρενική ταχύτητα! Δεν ήθελε να την πληγώσει πολύ, και μια χαρακιά και δύο, κάνουν. Στηριζόμενες στα πόδια τους αλλά τόσο χαμηλά που σχεδόν κάθονταν κάτω, οι δύο κοπέλες παλεύαν μεταξύ τους πυρετωδώς: το κάθε χτύπημα συνοδευόταν από την τέλεια αποφυγή ΄ το μπρος της μίας το πίσω της άλλης.

Μέχρι που η Ταρό αγανάκτησε! Δημιουργώντας την τέλεια ευκαιρία, με ένα καλά λογισμένο χτύπημα ανάμεσα από τα μαχαίρια της Lorenza, έκανε την εχθρό της να γύρει προς τα πίσω! Πήδηξε μακριά ΄ το πρώτο μαχαίρι έφυγε πάνω της αλλά πάλι δε βρήκε στόχο ΄ το δεύτερο επίσης. Με γοργά βήματα, μαζεψε το ένα από κάτω κι άφησε αυτό στο στόμα της να πέσει στο χέρι. Τρέχοντας σε κύκλους, ρίχνοντας κάτω πράγματα, είχαν πιαστεί σε ένα κοπιαστικό γαϊτανάκι για πολύ ώρα. Καμιά δεν έβλεπε να τελειώνει.

Και τότε της ήρθε: θα ξεφύγει από την Lorenza απ'το παράθυρο. Με μια εντυπωσιακή κλωτσιά, έσπασε το παράθυρο! Τα θράυσματα θα είχχαν μεγαλύτερη επόδραση στην κυνηγό αν δεν ήταν σχεδόν ολόκληρη καλυμμένη από ύφασμα. Όμως ήταν. Το μαχαίρι βρήκε την πλάτη της Ταρό ΄ μια απεπλιστική κραυγή αργότερα η γυναίκα έπεσε αναίσθητη.

Επιτέλους, σκέφτηκε με ανακούφιση η γυναίκα, ενώ πέρασε την ανάποδη του χεριού της από το μέτωπό της για να σφουγγίσει τον ιδρώτα που πλέον έρρεε.

Αφού ήταν σίγουρη πως δε θα σηκωνόταν τώρα σύντομα, έδεσε και φίμωσε την Ταρό. Τα δηλητήριά της ήταν άκρως αποτελεσματικά αλλά δεν ήξερε τον οργανισμό του κάθε ανθρώπου και το πόσο ανθεκτικός ήτανε, έτσι, για να ναι σίγουρη, έκανε τα δεσμά ιδιαιτέρως σφιχτά. Εφόσον σιγουρεύτηκε πως δε θα της το έσκαγε, καθάρισε λίγο το κρεββάτι από τα βελάκια και το οτιδήποτε άλλο μπορεί να είχαν - ένα σπασμένο βάζο πρόσεξε σίγουρα - κι έκανε χώρο για να φέρει τον Mark ο οποίος αδιαμφισβήτητα θα ήταν κάπου εκεί κοντά χωρίς τις αισθήσεις του.

Και δεν χρειάστηκε να πάει μακριά για να τον βρει: με το που άνοιξε την πόρτα τον βρήκε να κείτεται στο κρύο πάτωμα. Ήταν ακόμα ζωντανός έτσι...; Δεν τον σκότωσε η τρελή; Έβαλε αμέσως το χέρι στον καρπό του ΄ ο χτύπος ήταν αδύναμος μα σταθερός. Καλό αυτό. Έψαξε να βρει κάποιο κράτημα και τον σήκωσε. Τον έριξε στον ώμο της και τον μετέφερε μέσα.


«Ω. Αυτό εξηγεί και τις μελανιές σου. Και τον χαμό. Και την άλλη στο πάτωμα.» Κύλησε τα μάτια της. Αν ήταν αρκετά καλά για να λέει το προφανές, δεν χρειαζόταν να ανησυχεί. «Και τώρα τι;»
Έδειξε με το κεφάλι της την Ταρό. «Την περιμένουμε.»

Αυτό πήρε πάνω από μία ώρα. Το δηλητήριο είχε δράσει πολύ καλά απ'ότι φάνηκε γι αυτό, όσο περνούσε η ώρα, η κυνηγός είχε δώσει οδηγίες στον Mark να χρησιμοποιεί δυνατές μυρωδιές για να διεγείρει πιο γρήγορα τις αισθήσεις της. Αυτό, σε συνδυασμό με την κυνηγό να πασχίζει να κάνει το αίμα της να τρέξει γρηγορότερα, έτσι ώστε να περάσουν και οι συνέπειες γρηγορότερα, επέτρεψαν την κοπέλα να ξυνήσει τότε. Αν δεν τα έκαναν όλα αυτά, θα έπρεπε να περιμένουν το ελάχιστο το διπλάσιο.

Όταν η Ταρό βρήκε τις αισθήσεις της, τα μάτια της γούρλωσαν ενώ το πρώτο πράγμα που πήγε να κάνει ήταν να - προσπαθήσει - να φτύσει την κοπέλα. Όταν όμως αυτό απέβη μάταιο, την κοίταξε με αρκετό μίσος για να τη σκοτώσει αν μπορούσε. Αμέσως μετά κοίταξε έξω απ'το παράθυρο και μόνο τότε συνειδητοποίησε το πέρας του χρόνου. Αν δεν είχε το στόμα δεμένο θα ακουγόταν πολύ δυνατά αυτή η βρισιά που ξεστόμισε η Ταρό.

«Τι κάνεις έτσι; Κι εσύ δε με νάρκωσες;» Του έριξε το πιο περιφρόνητικό βλέμμα που μπορούσε. «Ούτε καν προηγήθηκε πάλη. Απλώς με νάρκωσες.» Κάτι ήθελε να πει, αλλά δεν το κατάφερε. Εκείνη τη στιγμή, η Lorenza της έβγαλε το "φίμωτρο". Δεν χρειάστηκε καν να θέσει όρους, από μόνη της ήξερε τι θα επακολουθούσε μια τσιρίδα ή κάτι παρόμοιο. Όμως την έφτυσε εν τέλη.

Με μία κίνηση, το πρόσωπό της αποφασιστικά ανέκφραστο, η Lorenza απομάκρυνε τα σάλια από το μάγουλό της. Το μόνο που έκανε σαν αντίδραση ήταν να πάρει μια σπασμένη καρέκλα και να τη βάλει μπροστά στην κρατούμενη με τη λάθος μεριά. Έκατσε με τα χέρια της να στηρίζονται πάνω στην πλάτη της καρέκλας, το ένα να καλύπτει το άλλο και το σαγόνι της πάνω τους. «Γιατί ήθελες να με απομακρύνεις από το δωμάτιο;»

«Δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάς.»

Τη δήλωση της γυναίκας ακολούθησε ένα ηχηρό χαστούκι. «Lorenza!» o Mark αναφώνησε άναυδος. Η Ταρό κοκκίνησε ολόκληρη αλλά μάλλον από ντροπή κι όχι από το χτύπημα μόνο.
«Ό,τι κι αν μου κάνεις, δε μπορώ να σου απαντήσω αν δεν ξέρω για τι μιλάς.»

Το δεύτερο χαστούκι ήταν πιο δυνατό κι έκανε την καρδιά του Mark να χτυπήσει δυνατότερα ΄ μάλιστα, χτυπούσε τόσο δυνατά που φοβόταν ότι η κοπέλα θα την άκουγε. Την κοιτούσε με μια μικρή ανησυχία. «Απλώς πες της την αλήθεια, για το δικό σου καλό.»
«Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλά-»
Το μαχαίρι βρέθηκε στον λαιμό της πριν προλάβει να αποσώσει τη φράση της. Το έφερε τόσο κοντά ώστε να μην την κόψει αλλά αν η Ταρό αναπνεύσει λάθος, τότε θα κοπεί μόνη της. «Εγώ δεν...ξέρω...απλώς μου άρεσε ο Mark...»

H καθόλου πεπεισμένη έκφραση της Lorenza, που ένιωθε λες κι αυτή η γυναίκα κορόιδευε τη νοημοσύνη της, την κάρφωσε αντί για το μαχαίρι. Ο Mark τη μιμίθηκε για μια στιγμή μέχρι που συνειδητοποίησε κάτι. Ένα δευτερόλεπτο αργότερα αναφώνησε. «Έεεεεεει! Δεν είμαι κακή επιλογή.»
Όταν και οι δύο γυναίκες κύλησαν τα μάτια τους, ένα λοξό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της κυνηγού. «Την αλήθεια, ή ετοιμάσου ν'αποκτήσεις μεγάλα κενά μνήμης.»

Το στήθος της γυναίκας ανέβηκε και κατέβηκε υπερβολικά πολλές φορές ΄ ζύγιαζε τις επιλογές της με φρενήρη ρυθμό στο κεφάλι της και προσπαθούσε να βρει την καταλληλότερη έκδοση να της πουλήσει. Όμως η κοπέλα φαινόταν επιλεκτικός αγοραστής και ήξερε ότι αν έπρεπε να πουλήσει κάτι, το καλύτερο που θα έκανε ήταν να έχει τουλάχιστον 60% αλήθεια το προϊόν. «Καλώς...θα μιλήσω.» Το μαχαίρι που είχε απομακρυνθεί μόνο λίγα χιλιοστά τώρα κατέβηκε κατά πολύ. «Δεν ήθελα εσένα εκτός δωματίου, αλλά αυτόν μόνο του.»

Την κοίταξαν και οι δύο έξαφνοι. Δεν περίμεναν να πει κάτι τέτοιο. «Θέλουμε τη βοήθειά σου...αλλά δε νομίζω να είσαι διατεθειμένη να μας βοηθήσεις, τουλάχιστον χωρίς κάποιο αντάλλαγμα και κάποιον να σε προτρέψει σ'αυτό. Κι εκεί μπαίνει αυτός.» Έδειξε με το σαγόνι της τον Mark. «Ξέρω πως δεν είστε ζευγάρι κι εξαιτίας της προσωπικότητάς του αμφιβάλλω ότι είστε φίλοι. Αυτό αφήνει μόνο μία επιλογή: σε έπεισε να τον πάρεις μαζί σου. Όπως κι αν το κανε, σ'έπεισε. Άρα, μπορεί να επηρρεάσει τη γνώμη σου ή έτσι ή αλλιώς. Κι αυτό ήθελα να κάνω. Να τον καταφέρω να σε πείσει να μας βοηθήσεις.»

Οι δύο συνταξιδιώτες κοιτάχτηκαν ταυτόχρονα. «Και γιατί να το κάνεις αυτό; Αν απλώς της έδινες ένα χρηματικό αντάλλαγμα, άνετα θα σε βοηθούσε να εξαφανίσεις έναν ή δύο πειρατές χωρίς να με μπλέξεις...» Η εμβρόντητη έκφραση της Lorenza έδειχνε πως συμφωνούσε απόλυτα με τον προλαλήσαντα. «Εννοώ με τι θέλεις βοήθεια;»
«Ποιος σε στειλε.»
«Μία μία τις ερωτήσεις...αρχικά, μ'έστειλε το ναυτικό.» Τα μάτια τους μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο, κάτι που δεν περίμεναν να καταφέρει η κοπέλα μετά απ'αυτά που είπε. «Και θέλουν τη βοήθειά σου με το να πιάσουν συγκεκριμένους πειρατές από δω μέσα.»

Player: Lorenza Bane

PoM: 30

Belli: 75.000

Παρατηρήσεις: Δεν είχε κάτι σαν λάθος. Πιέστηκα πολύ για να καταφέρω να πω πως θα κόψω κάτι. Έκοψα 3.000 γιατί σε μερικά σημεία νομίζω υπήρχε υπερανάλυση. Κατα τα άλλα με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο σαν ιστορία αν και τεράστια....!