[Τέλος]El Dorado arc:Εναντίων El Drago.

-Τι έγινε κυνηγέ;Δεν θα πεις τίποτα; με ρώτησε.
Δεν μίλησα.
-Καλώς.Τότε εξαφανίσου εσύ και όλοι οι άλλοι μαζί σου. είπε και ετοιμάστηκε να ρίξει μία ακόμα ακτίνα.
-Shadow Step-Zeus Punch
Στο επόμενο δευτερόλεπτο βρισκόμουν μπροστά του με την δεξιά γροθιά μου να προσγειώνεται με όλη της την δύναμη πάνω στην μούρη του.
-Στο είπα ήδη ηλίθιο πλάσμα...όταν τελειώσω μαζί σου θα εύχεσαι να βρισκόσουν στην κόλαση.
Αυτός από το ξαφνικό χτύπημα άνοιξε το στόμα του πρόωρα και έτσι μια ακτίνα εκτοξεύτηκε και άρχισε να μου καίει το χέρι.Δεν με ένοιαζε.Δεν με ένοιαζε τίποτα.Συνέχιζα να πιέζω με όλη μου την δύναμη την γροθιά μου πάνω στην μούρη του.Η ακτίνα τελείωσε.Ο El Drago βρέθηκε να πετάει στον αέρα.Κοίταξα το χέρι μου.Είχε καψαλιστεί για τα καλά ενώ το δεξί μου μανίκι είχε γίνει στάχτες.Δεν με ένοιαζε.Δεν με ένοιαζε τίποτα.
-Shadow Step-Zeus Barage
Εξαφανίστηκα.Εμφανίστηκα δίπλα του ενώ εκείνος ήταν στον αέρα και τον χτύπησα ξανά στο πρόσωπο αλλάζοντας του κατεύθυνση.Ξαναεμφανίστηκα δίπλα του και τον βάρεσα.Και αυτό συνέχισα να κάνω.Δεν τον άφηνα να ηρεμήσει.Δεν τον άφηνα να πέσει κάτω.Συνέχιζα να προσγειώνω την μία γροθιά μου μετά την άλλη πάνω στο πρόσωπο του και το χαιρόμουν.Το χαιρόμουν τόσο πολύ.Τόσο πολύ που δεν μπορούσα να μην γελάσω.Και δεν με ένοιαζε αν το γέλιο μου ακουγόταν τρομακτικό,αν έδειχνε κακό.Πάτησα γερά κάτω στο έδαφος και έδωσα το πιο δυνατό μου χτύπημα.
-Ήσουν αρκετά ηλίθιος ώστε να τα βάλεις με ένα δράκο.Τώρα χάσου! του φώναξα και έπειτα η γροθιά μου τον έκανε ένα με το έδαφος,όμως λόγο της δύναμης εκείνος συνέχισε να σέρνεται με ταχύτητα πάνω του μέχρι που σταμάτησε κάτι μέτρα παραπέρα.
-Ο...ο καπετάνιος έχασε! αναφώνησε κάποιος από τους υπόλοιπους πειρατές.
Γύρισα προς το μέρος τους.
-Θέλει κανείς άλλος; ρώτησα και τότε όλοι φωνάζοντας άρχισαν να τρέχουν προς το δάσος ή τέλος πάντων μακριά μας.

Μόνο ένα άτομο έδειχνε αρκετά ψύχραιμο.Ένας μαυριδερός μεγάλων διατάσεων άντρας,που έφερνε σε ιθαγενή,δεν έβγαλε ούτε λαλιά.Κοίταξε προς το μέρος μας και έπειτα άρχισε ψύχραιμα να ακολουθεί το υπόλοιπο πλήρωμα.
-Golass μην φεύγεις πανάθεμα σε. άκουσα τότε την Kanae να του φωνάζει.
-Γιατί τι έγινε; την ρώτησα.
-Είναι ένας μισθοφόρος που δουλεύει για τον El Drago.Είναι επίσης ο μόνος στο πλήρωμα του που έχει bounty εκτός από τον ίδιο.Τον κυνηγούσα και αυτόν και έτσι όταν έμαθα πως δούλευε για τον El Drago ήλπιζα ότι θα μπορούσα να τους πιάσω και τους δύο μαζί.
-Άστον για την ώρα.Πιάσαμε το μεγάλο ψάρι.Μπορούμε να τον κυνηγήσουμε κάποια άλλη φορά αυτόν.
-Πιο σημαντικά τώρα... είπε ο Masta ο οποίος είχε πλησιάσει ...πως είναι το χέρι σου;
-Μην ανησυχείς θα ζήσω... του απάντησα και γύρισα προς τον Yosaku ...Όι Yosaku έφερες τους επιδέσμους μαζί σου έτσι;
-Ναι αφεντικό,εδώ τους έχω.
-Ωραία.Φρόντισε όσο καλύτερα μπορείς τις πληγές του Arashi σε παρακαλώ.
-Αμέσως αφεντικό.
-Δεν θα έπρεπε να δούμε και τις δικές σου;
-Δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε για την ώρα να κάνουμε για αυτές.Θα το αντέξω,οπότε πραγματικά μην ανησυχείτε.
-Για να το λες...Άλλωστε έχεις επιζήσει από πολύ χειρότερα από αυτό.
-Πράγματι και σε αυτά τα χειρότερα δεν ήσουν καν μαζί μου.
-Έπαθες χειρότερα και από εκείνα στο Zanakand;
-Άστο πονεμένη ιστορία.
Τότε ήταν που ακούστηκε η φωνή του El Drago.
-Ανόητοι.Νομίζετε ότι τελειώσατε μαζί μου; φώναξε καθώς πίεζε τον εαυτό του να σηκωθεί.
-Δεν το νομίζω... του απάντησα καθώς εμφανιζόμουν από πίσω του ...Τελειώσαμε.

Η πανοπλία του τότε έπεσε από πάνω του καθώς είχε κόψει κάθε σύνδεσμο της που την κρατούσε.Έβαλα τότε το ξίφος μου στην θήκη του.Με το που το έκλεισα μια χαραγματιά έγινε στην πλάτη του El Drago,ο οποίος έπεσε αναίσθητος στο έδαφος,μια και καλή αυτή την φορά.
-Κοιμήσου τώρα...Στον ύπνο σου έχεις περισσότερες ελπίδες να βρεις τον θησαυρό που ψάχνεις.
-Yosh!Άλλη μια σπουδαία νίκη για την Wolfpack! 
-Είμαστε πραγματικά ανίκητοι. 
-Το θέμα τώρα είναι πως τον δένουμε.Αν ξυπνήσει ούτε σχοινιά,ούτε αλυσίδες θα τον κρατήσουν.
-Εδώ...πιάσε. του είπε η Kanae και του πέταξε ένα ζευγάρι αλυσίδες.
-Τι είναι αυτά; ρώτησε ο Masta.
-Ήξερα τι κυνηγούσα και ήρθα προετοιμασμένη...Αλυσίδες από kairouseki.Θα τον εμποδίσουν από το να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του.
-Μπράβο Kanae.Masta πέτα τες μου.
-Προσοχή με αυτές.Ξέρεις δεν είναι εύκολο να τις βρεις στις αρχικές θάλασσες.
-Μην ανησυχείς,δεν θα πάθουν τίποτα... της απάντησα καθώς τις περνούσα στα χέρια του El Drago ...Άλλωστε από όσο ξέρω αυτές οι αλυσίδες είναι σχεδόν άφθαρτες οπότε δεν νομίζω να κινδυνεύουν να πάθουν  ζημιά.
-Καλά...Απλά θυμήσου να τις πάρω πίσω αφού τον παραδώσω στους Marines.Πάντως ήλπιζα να πιάσω και τον Golass.
-Κάθε πράγμα στο καιρό του.Μόλις τελειώσουμε από εδώ θα τον κυνηγήσουμε,όπου και να έχει πάει.Για την ώρα αφού κανονίσαμε το αφεντικό του συνεχίζουμε το ψάξιμο για την βάση των επαναστατών.

-Ναι αλλά από που αρχίζουμε τώρα;Ψάξαμε όλη την πόλη και το μισό παλάτι,ενώ το άλλο μισό το κοίταξαν οι πειρατές του El Drago για εμάς.Σίγουρα λοιπόν δεν βρίσκονται εδώ.
-Kanae μήπως ξέρεις εσύ αν υπάρχει κάνα άλλο μέρος όπου πιθανόν θα μπορούσε κάποιος να κρύβεται σε αυτό το νησί;
-Δυστυχώς ούτε εγώ μπορώ να σας βοηθήσω σε αυτό.Πρώτη φορά έρχομαι σε αυτό το νησί και το μόνο μέρος για το οποίο ήξερα είναι αυτή η πόλη.
-Τότε ίσως πρέπει να κατευθυνθούμε προς την άλλη πλευρά του νησιού.
-Έχει δίκιο ο Yosaku.Αφού σίγουρα δεν είναι από την πλευρά μας τότε αν όντως βρίσκονται εδώ θα πρέπει η βάση τους να είναι από την άλλη πλευρά του νησιού.
Αυτή οι δύο με τρομάζουν όταν μιλάνε σοβαρά.
-Ας είναι.Τότε θα κινηθούμε προς τα εκεί.
-Καλό θα είναι όμως να αφήσουμε κάπου τον El Drago πρώτα.
-Ας τον πάμε μέχρι το πλοίο μου,το έχω αφήσει στην δυτική πλευρά του νησιού.
-Θα χάσουμε πολύ χρόνο έτσι.Για την ώρα θα τον πάμε στα δικά μας πλοία.Είναι πιο κοντά.Όταν φύγουμε μπορείς να τον πάρεις και να τον παραδώσεις στις αρχές.
-Καλώς.
-Εντάξει,τότε μην χάνουμε χρόνο... είπε ο Masta και αφού σήκωσε τον El Drago τον έβαλε στον ώμο του ...Πάμε.
-Τον αντέχεις;
-Χα!Σε παρακαλώ τώρα...Για ποιον με πέρασες; είπε και γέλασε.
-Σωστά...συγνώμη που ρώτησα.
-Συγχωρεμένος.Πάντως την επόμενη φορά θα νικήσω εγώ τον αντίπαλο μας.Να το θυμάσαι.
-Αν ο αντίπαλος μας είναι καμιά γριούλα τότε πολύ πιθανόν.
-Καλά.Πάντως μην κλαις όταν αυτό συμβεί.
Και με αυτά αρχίσαμε να κατεβαίνουμε μέσα από το δάσος στην ακτή.

Πλέον δεν βρήκαμε κανένα ζώο στον δρόμο μας.Η ησυχία συνέχιζε να εξαπλώνεται γρήγορα πάνω από όλο το νησί.Ούτε ο αέρας δεν φυσούσε εκείνη την ώρα,κάνοντας την ησυχία ακόμα πιο έντονη.Μόνο τα βήματα μας την εμπόδιζαν από το να κυριαρχήσει πλήρως.Αυτά και οι φωνές μας.Ο Johnny μιλούσε με το Yosaku και ο Masta είχε πιάσει κουβεντούλα με τον Arashi.Χαχα!Αναρωτιέμαι τι να λένε οι δύο τους.Εγώ με την Kanae είχαμε μείνει στο πίσω μέρος της ομάδας και περπατάγαμε δίπλα δίπλα.Δεν μιλάγαμε πολύ.Παρόλα αυτά την κοίταζα διαρκώς.Σχεδόν δεν γυρνούσα καν να δω μπροστά.Τώρα που την είχα δίπλα μου μετά από τόσα χρόνια ήθελα να μην την χάσω ποτέ από τα μάτια μου.Μακάρι να ήταν και ο Kaizen εδώ.
-Τι είναι; με ρώτησε κάποια στιγμή η Kanae που με έβλεπε να την κοιτάζω διαρκώς.
-Τίποτα... απάντησα ...Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι εδώ μαζί μου.Μου είχες λείψει.Εσύ και ο αδερφός σου ήσασταν διαρκώς στις σκέψεις μου.Χαίρομαι που όλα πήγαν καλά για εσάς και την οικογένεια σας.
-Και εσύ μας έλειπες και σε σκεφτόμασταν διαρκώς.Περιμέναμε πως και πως την επιστροφή σου ακόμα και αφότου φύγαμε από το Aldean και ανυπομονούσαμε έπειτα να αρχίσουμε να ταξιδεύουμε μαζί όπως πάντα ευχόμασταν.Όπως είχαμε υποσχεθεί εκείνη την τελευταία νύχτα του φεστιβάλ των αστεριών.
-Και επιτέλους αρχίζει να πραγματοποιήται το όνειρο μας.
-Λίγη υπομονή ακόμα.Είμαι σίγουρη ότι ο Kaizen δεν θα αργήσει πάρα πολύ και αυτός να έρθει να μας βρει.Και τότε πραγματικά θα έχει πραγματοποιηθεί.
-Ανυπομονώ.
-Έι Arg...όχι,Mr.Shadow...γιατί δεν με αφήνεις να σε φωνάζω με το κανονικό σου όνομα;
-Ω ναι σωστά.Υποθέτω ότι πρέπει να σου δώσω κάποια εξήγηση.Βλέπεις από όταν έφυγα από το Aldean άφησα το όνομα μου και υιοθέτησα το Mr.Shadow.Για όλο τον κόσμο αυτό είναι το όνομα μου.Δεν σου φάνηκε περίεργο ότι ποτέ δεν είχες ακούσει το κανονικό μου όνομα και μόνο το Mr.Shadow στις εφημερίδες;
-Ναι αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο.Δηλαδή τώρα πρέπει να σε φωνάζω Mr.Shadow;
-Μπροστά στους άλλους ναι.Όταν είμαστε μόνοι μας μπορείς να με φωνάζεις όπως εσύ θέλεις.

-Καλώς...Αν έτσι το θέλεις.Όμως θα μου κάνεις μια χάρη;
-Τι;
-Μην πετάξεις το πραγματικό σου όνομα.Θα ήταν κρίμα.Είναι τόσο ωραίο όνομα. μου είπε και χαμογέλασε.
Έπειτα επιτάχυνε το βήμα της και πέρασε μπροστά στην ομάδα.Τα μάτια μου δεν ξεκόλλησαν από πάνω της πάρα αυτά.Συνέχιζα να κοιτάζω την πλάτη της με την σκέψη μου κολλημένο σε αυτό που μου είπε.Γλυκό από μέρους της,όμως δεν καταλάβαινε.Δεν είχε σημασία αν το όνομα μου ακουγόταν ωραίο ή όχι.Μου ήταν αχρείαστο.Το όνομα μου...το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να με βρει ο Willy.Ήταν η αιτία του να με αναγκάσουν σε μια ζωή που δεν ήθελα.Μου ήταν χειρότερο από αχρείαστο.Ήταν ένα βάρος.Ήταν ένα βάσανο.Γιατί λοιπόν να το θέλω;Γιατί να το κρατήσω;Καταραμένο και αυτό και το τατουάζ στο χέρι μου.Ούτε που ήξερα ποιος μου τα έδωσε και τα δύο.Ούτε ποιος,ούτε γιατί θέλησαν να μου τα δώσουν αν ήταν να μείνω μόνος μου στο τέλος.Γιατί να τα θέλω που να πάρει;!Μακάρι να μπορούσα να τα διαγράψω από την μνήμη όλων.Στα τσακίδια.Γιατί να τα θέλω;Mr.Shadow ήταν πλέον το όνομα μου.Όχι πλέον...Mr.Shadow ήταν πάντα το όνομα μου.Ο Argon θα ζει μόνο για εκείνες τις λίγες στιγμές με την Kanae και τον Kaizen.Θα ζήσει γιατί δεν θέλω να τους χάσω αυτούς τους δύο.Κατά άλλα δεν μου έχει καμία χρησιμότητα.Ας χαθεί και ας ξεχαστεί.Ας γίνει αυτό το όνομα ένα από αυτά που διαγράφτηκαν από την ιστορία.Ποσώς με νοιάζει.Ή μάλλον εύχομαι να γίνει έτσι.Δεν υπάρχει πια ο Argon Naito.Μόνο ο Mr.Shadow.Κανείς άλλος δεν πρόκειται να μάθει αυτό το όνομα.Και όταν χαθεί θα είμαι επιτέλους ελεύθερος.Για πάντα ελεύθερος.Η τελευταία αλυσίδα που με κρατάει στο πόνο του παρελθόντος θα χαθεί επιτέλους.Μην φοβάσαι Kanae δεν θα πετάξω το όνομα μου.Όχι πριν βεβαιωθώ ότι σας έχω πίσω και εσένα και τον αδερφό σου.Μέχρι τότε όμως και εσύ θα έχεις ξεχάσει αυτό το όνομα.Θα κάνω τα πάντα για να το ξεχάσεις.Πρέπει...Δεν το αντέχω άλλο.Δεν το αντέχω άλλο να υπάρχει.
Το όνομα μου είναι Mr.Shadow!

Μόλις επανήλθα στην πραγματικότητα παρατήρησα ότι προχωράγαμε πολύ αργά.Τι στο καλό νομίζουν ότι κάνουμε εδώ πέρα;Περίπατο στην εξοχή;
Βαρέθηκα. Αυτό ήταν...εγώ πήγαινα να βρω τους επαναστάτες.Οι υπόλοιποι ας έκαναν ότι ήθελαν.
-Λοιπόν φαίνεται ότι χάνουμε αρκετό χρόνο οπότε ας χωριστούμε. είπα και όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν.
-Johnny,Yosaku βοηθήστε την Kanae να μεταφέρει τον El Drago μέχρι το πλοίο σας.Εσύ Masta έλα μαζί μου.Θα πρέπει πρώτοι προς την άλλη πλευρά του νησιού,να πάρουμε μια ιδέα για το τι μας περιμένει.
-Αμέσως αφεντικό.
-Αμέσως αφεντικό.
-Αν αυτό θέλεις. είπε ο Masta και πέταξε κάτω τον El Drago λες και ήταν σακί με πατάτες.
-Και πως θα ξέρουμε έτσι που είσαστε; ρώτησε τότε η Kanae ...Θα χαθούμε εδώ.
Γύρισα τότε προς τον Masta.
-Έχεις απάνω σου το den den mushi σου;
-Πάντα... μου απάντησε και το έβγαλε από την τσέπη του.
-Ωραία.Μόλις φτάσατε ανεβείτε στο πλοίο μου και πάρτε το den den mushi που έχω στο δωμάτιο μου.Είναι λίγο μεγάλο οπότε καλό είναι να το βάλετε σε καμιά τσάντα.Έχω μία εκεί οπότε μπορεί να την χρησιμοποιήσεται.Θα σας καλέσουμε εμείς να να σας πούμε που έχουμε φτάσει.

-Καλώς...Πάμε παιδιά. είπε η Kanae και συνέχισε να περπατάει.
Ο Johnny και ο Yosaku φαινόταν να δυσκολεύονται να σηκώσουν το τεράστιο σώμα του El Drago,όμως τελικά τα κατάφεραν,και με αργά βήματα άρχισαν να ακολουθούν από πίσω την Kanae.Ο Arashi και ο Masta από την άλλη ήρθαν δίπλα μου.
Έσκυψα δίπλα στον Arashi.
-Πήγαινε μαζί τους φίλε μου.Θέλω κάποιον να τους προσέχει.Επίσης η Kanae πιθανόν να θέλει κάποια παρέα. του είπα και εκείνος έκανε όπως του ζήτησα.
Περίμενα λίγο να απομακρυνθούν και έπειτα άρχισα και εγώ με τον Masta να παίρνουμε τον δρόμο μας.
-Ελπίζω να βρούμε κάτι.Δεν θα ήθελα να έχω έρθει άδικα. είπα καθώς περπατάγαμε.
-Ε όχι και άδικα!Πιάσαμε ένα πολύ δυνατό πειρατή και συνάντησες την Kanae μετά από πολύ καιρό.Νομίζω ότι είναι υπέρ αρκετό για μία μέρα.
-Μάλλον έχεις δίκιο.Παρόλα αυτά ακόμα ελπίζομαι να βρούμε κάτι.
-Πάντα ο ίδιος έτσι;Πάντως και εγώ το ελπίζω.Αν δεν δείρω κάποιον πως θα σου αποδείξω ότι είμαι καλύτερος από εσένα.Ούτε τις νέες μου κινήσεις δεν πρόλαβα να σου δείξω.
-Αν ήσουν καλός θα το είχες κάνει όσο πολεμούσαμε με τον El Drago.
-Te-me...Εντάξει λοιπόν.Αν δεν βρούμε κάτι άλλο σε αυτό το νησί σε προκαλώ σε μάχη.Θα το λύσουμε μια και καλή έτσι.
-Θες τόσο πολύ να τις φας;
-Ποιος θα τις φάει;
Και έτσι λίγο πολύ συνέχισε η λεκτική μας διαμάχη όση ώρα περπατούσαμε.

Ξαφνικά ο Masta σταμάτησε απότομα,σαν κάτι να του είχε μόλις έρθει στο μυαλό.
-Ει Shadow σκεφτόμουν... είπε κάπως διστακτικά.
-Τι έγινε Masta;
-Η Kanae έφτασε εδώ με το δικό της πλοίο,σωστά;
-Ναι...
-Ναι αλλά εκείνη δεν ήξερε την πιθανότητα να υπάρχουν εδώ επαναστάτες.Άλλωστε για αυτό δεν έκρυψε το πλοίο της...
Ω όχι!Κατάλαβα που το πήγαινε ο Masta.Τι βλάκας,έπρεπε να το σκεφτώ νωρίτερα.
-...Αν όντως λοιπόν υπάρχουν επαναστάτες στο νησί είναι το μόνο σίγουρο ότι θα επιβλέπουν τα πάντα και άμα βρουν το πλοίο της Kanae...
-Τότε θα καταλάβουν ότι κάποιος βρίσκεται στο νησί.
-Και άρα το πιο πιθανό είναι ότι θα κάνουν τις έρευνες τους πιο εντατικές.Αν γίνει αυτό ίσως τα πλοία μας να είναι ασφαλή ούτε στην σπηλιά.
Ο Masta είχε απόλυτο δίκιο.Ίσως τα λεγόμενα του αφορούσαν ένα πολύ μεγάλο "αν",όμως ήταν πράγματι πολύ μεγάλη η περίπτωση και επειδή όντως υπήρχε αυτή η πιθανότητα δεν μπορούσαμε να το ρισκάρουμε.
-Δεν θα έχουν φτάσει ακόμα στα πλοία οι άλλοι,έτσι;
-Σκέψου πόσην ώρα περπατάγαμε μέχρι την πόλη εμείς.Δεν νομίζω.
-Να πάρει.Πρέπει να βρούμε το πλοίο της Kanae γρήγορα και να το κρύψουμε.
-Την άκουσες όμως...το πλοίο της βρίσκεται στην δυτική πλευρά του νησιού.Θα αργήσουμε πολύ να το φτάσουμε.Πιο πολύ από ότι θα πάρει στους άλλους να φτάσουν στα πλοία μας και να έρθουν μέχρι εδώ.
Και πάλι είχε δίκιο.Όμως τι να κάναμε;

Να παίρναμε σαν δεδομένο ότι δεν προλαβαίναμε να φτάσουμε εγκαίρως στο πλοίο της Kanae και να ελπίζαμε να είμασταν τυχεροί.Θα μπορούσα ίσως να το φτάσω αν χρησιμοποιούσα το Shadow Step,αλλά για να καλύψω μια τέτοια απόσταση θα μου άδειαζε όλη την ενέργεια.
-Λοιπόν τι κάνουμε;
-Πάμε προς την δυτική πλευρά του νησιού... αποφάσισα τελικά ...Αν είμαστε τυχεροί μία στο εκατομμύριο και προλάβουμε να κρύψουμε το πλοίο από πιθανούς κινδύνους τότε θα αξίζει τον κόπο.
-Τότε υποθέτω τρέχουμε.
-Ναι,τρέχουμε. απάντησα και πράγματι αλλάξαμε για μια ακόμα φορά κατεύθυνση και αρχίσαμε να τρέχουμε.
Δεν το πιστεύω ότι το κάναμε αυτό.Τρέχαμε από την μία άκρη του νησιού στην άλλη στην προσπάθεια μας να αποτρέψουμε ένα κίνδυνο που μπορεί να μην υπήρχε καν.Ακόμα δεν είχαμε δει επαναστάτες όμως ακόμα δεν γνωρίζαμε αν βρίσκονταν αλλού ή όχι.Αν όχι τότε όλο αυτόν τον κόπο τον κάναμε τσάμπα.Όμως υποθέτω ότι άξιζε.Καλό είναι να είσαι προετοιμασμένος για τα πάντα σε μια αποστολή.Δεν γινόταν να ρισκάρουμε τέτοια πράγματα.Τρέχαμε με όλη μας την δύναμη,μα ακόμα είχαμε πολύ δρόμο μπροστά μας.Παρόλα αυτά δεν σταματούσαμε.Και τότε ήταν που ακούσαμε μια έκρηξη!Πολύ δυνατή,ακούστηκε στο βάθος ευθεία μπροστά όπου πηγαίναμε.Κοιταχτήκαμε.Τρέξαμε ακόμα πιο γρήγορα.Είχαμε δρόμο μπροστά μας όμως θέλαμε τουλάχιστον να βγούμε από το δάσος.Και οι έξοδος του ήταν μπροστά.Βγήκαμε,μα δεν σταματήσαμε.Απλά σηκώσαμε το κεφάλι μας και κοιτάξαμε τον ουρανό.Μια λωρίδα μαύρου καπνού υψωνόταν πάνω από όλο το τοπίο και άνοιγε μια τρύπα στα ολόλευκα σύννεφα του ουρανού.Δεν μπορούσαμε να πούμε με σιγουριά τι ήταν αυτό,μα κατά βάθος ήξερα ότι όπως και εγώ και εκείνος είχε φανταστεί την χειρότερη για εμάς περίπτωση.
Προμηνύονταν προβλήματα!