[Tελος]Βrothers in arms (Part Two)

H προηγουμενη ιστορια εφερε εμενα και τον Baruch στο νησι Lyneel απο το οποιο καταγεται ο συντροφος μου.Εκει μαθαμε οτι οι γονεις του εχουν πεθανει και οτι αδερφος του εχει γινει αργηγος των Επαναστατων του νησιου.Μερικα μελη τους μας ζητησαν να τους βοηθησουμε με την δικαιολογια οτι ο Baruch ειχε καποια χρεη προς αυτους,Τελικα με την "βοηθεια" του αδερφου του καταφεραν να μας πεισουν και η ιστορια σταματησε λιγο πριν μας εξηγησουν τι ακριβως μας χρειαζονται.


-Λοιπον,το σχεδιο ειναι πολυ απλο.Εμεις θα οργανωσουμε μια μικρη επιθεση στην μπροστινη πυλη,η οποια θα τραβηξει την προσοχη των marines και ετσι εσεις θα μπορεσετε να μπειτε πιο ευκολα στην βαση τους,απο πισω,για να ελευθερωσετε τους συντροφους μας.Συμφωνοι?
-Ποσα ατομα εχει περιπου η βαση τους εδω?Ο Jake με κοιταξε με ενα στραβο χαμογελο και απαντησε.
-Γυρω στα 200
-Και ποσους απο αυτους υπολογιζεται οτι θα τραβηξει η επιθεση σας?
-150-180.Θα προσπαθησουμε να τους πεισουμε οτι ειναι μια πολυ μεγαλυτερης κλιμακας επιθεσης απο οτι θα ειναι πραγματικα.
-Και πως θα το κανετε αυτο?
-Αυτο ειναι δικη μας δουλεια.Αλλα μην ανησυχεις.Θα πετυχει.
-Και τι σε κανει να εισαι τοσο σιγουρος για αυτο?

-Η σιγουρια μου προερχεται απο το γεγονος οτι ο δοιηκητης της βασης θελει απεγνωσμενα να με συλλαβει.Ετσι οταν θα με δει να ηγουμαι της επιθεσης θα κανει τα παντα για να με πιασει.Ολη του η προσοχη θα ειναι στραμμενη επανω μου και ετσι δεν θα μπορει να δει καθαρα.
Τον κοιταξα για λιγο και σκεφτηκα αν θα επρεπε να συνεχισω τις ερωτησεις μου αλλα ο Baruch με προλαβε.
-Ας το κανουμε να τελειωνουμε ειπε απλα και βγηκε απο την σκηνη.Τον ακολουθησα,υπο το βλεμμα ολων των παρευρισκομενων,και βρεθηκαμε μαζι να στεκομαστε κατω απο τον σκοτεινο ουρανο.Το υψος και το πυκνωμα φυλλωμα των δεντρων σ'αυτο το σημειο του δασους δεν επετρεπε στο φως του φεγγαριου και των αστρων να περασει και ετσι μπορουσαμε να δουμε μονο χαρη στις φωτιες που ηταν αναμμενες εδω και εκει.Βρηκαμε ενα δεντρο αρκετα απομακρυσμενο απο τους Επαναστατες και καθισαμε εκει.Προσπαθησα να ανοιξω κουβεντα αλλα απο το υφος του φιλου μου καταλαβα οτι δεν ειχε ορεξη και σταματησα γρηγορα.Αναψαμε και εμεις μια μικρη φωτια και κανονισαμε τις βαρδιες που θα καναμε για να την προσεχουμε.Πρωτος θα "φυλουσε" ο Baruch,οποτε επεσα για υπνο.

Ανοιξα τα ματια μου μετα απο πολλες ωρες υπνου και ειδα οτι ειχε ξημερωσει.Αισθανομουν ξεκουραστος και φρεσκος.Αντιθετa ο Baruch,που στεκοταν με την πλατη του στον κορμο του δεντρου,δεν φαινοταν και τοσο καλα.Ειχε προσεξει μονος του την φωτια ολη την νυχτα,χωρις να με ξυπνησει καθολου.Σηκωθηκα,εβαλα την μαυρη καπα μου,καθως ειχε αρκετη ψυχρα,και πηγα κοντα του.
-Καλημερα ειπα απλα.Ο Baruch γυρισε αργα το κεφαλι του και με κοιταξε με βλεμμα χαμενο.Οταν βγηκε απο τις σκεψεις του με χαιρετησε με ενα νευμα του κεφαλιου του.
-Γιατι δεν με ξυπνησες?
-Δεν το θεωρησα απαραιτητο.Ειχα πολλα πραγματα να σκεφτω και ετσι εμενα δεν θα μου κολλουσε υπνος με τιποτα.Απο την αλλη εσυ εχεις περασει πολλα απο τοτε που εφυγες απο την ζεστη θαλασσα του νοτου και χρειαζεσαι την ξεκουραση περισσοτερο απο εμενα.Σηκωθηκε ορθιος,σκουπισε το παντελονι του και κοιταξε προς την πλευρα που ηταν μαζεμενες οι σκηνες.
-Τι λες?Παμε να τους βρουμε?
-Ναι.Νομιζω οτι ειναι ωρα του απαντησα και προχωρησαμε προς τα κει διπλα διπλα.

Ο Jake,ο αδερφος του Baruch δηλαδη,μας περιμενε στο κεντρο του καταυλισμου.Μαζι του ηταν ο Joss,ο αντρας που ουσιαστικα ξεκινησε ολη αυτη την περιπετεια μας,καθως σ'αυτον χρωστουσε ο Baruch,ενας αντρας με ξυρισμενο κεφαλι,που την προηγουμενη νυχτα ο Jake του ειχε απευθυνθει ως Adryan και πρεπει να ειχε σημαντικο ρολο στην ομαδα τους και αλλοι εξι που επισης βρισκοταν στην σκηνη την περασμενη.Οι δυο ηταν πολυ ψηλοι,πανω απο δυο μετρα,με μεγαλες πλατες και φορουσαν πανομοιοτυπα ρουχα.Μακριες καφες καπες με κουκουλες που εκρυβαν τα προσωπα τους,φθαρμενα σκουροπρασινα παντελονια και γκριζα πουκαμισα.Στα χερια τους κρατουσαν δυο μεγαλα κονταρια και στους γοφους ειχαν δεμενα σπαθια ενω στις μεγαλες πλατες τους κουβαλουσαν τοξο και φαρετρα.Μια κοπελα με μακρια μαυρα μαλλια και αγρια αλλα ομορφα χαρακτηριστικα στεκοταν αναμεσα τους φορωντας ενα καφε δερματινο παντελονι που τονιζε την σιλουετα της και μια απλη μαυρη μπλουζα.Στην μεση της ηταν περασμενη μια ζωνη με στιλετα,παρομοια με αυτη που ειχα χασει,στις πρωτες μερες μου στην North Blue.

Ενας βραχυσωμος αλλα γεροδεμενος νεαρος στεκοταν λιγο παραπερα.Ειχε κοντο μαυρο μαλλι με μια ασπρη τουφα και τα ματια του καλυπτοταν απο γυαλια ηλιου,που στεκοταν σε μια γαμψη μυτη.Φορουσε μακρυ σκουροπρασινο παλτο,μπλε ανοιχτο πουκαμισο και ενα ξεθωριασμενο τζιν.Στην μεση ηταν περασμενα δυο μεγαλα περιστροφα με λευκοκτρινες λαβες.Οι δυο τελευταιοι της συντροφιας ηταν πολυ νεοτεροι απο ολους,ισως ουτε καν ενηλικες και εκαναν φασαρια εκεινη την ωρα γιατη μαλωναν.Ο ενας ειχε μακρυ πυροξανθο μαλλι πιασμενο σε κοτσο και ηταν ψηλος για την ηλικια του με γερη κορμοστασια.Ο δευτερος ηταν επισης ψηλος αλλα οχι οσο ο πρωτος και ειχε κοντο καστανο μαλλι.Και οι δυο φορουσαν μαυρες μπλουζες με παραξενα σχεδια.Μολις μας ειδε ο Jake να πλησιαζουμε,μας χαιρετησε και διεταξε τους νεαρους να σωπασουν.Αυτοι τον υπακουσαν αλλα ακομα αγριοκοιταζοταν.
-Επιτελους ηρθατε!Τωρα η ομαδα μας ειναι ετοιμη να ξεκινησει φωναξε αρκετα χαρουμενος.
-Τι εννοεις?Αυτοι θα ειμαστε ολοι κι ολοι?τον ρωτησα παραξενεμενος.

-Γιατι?Δεν σου γεμιζουμε το ματι?με ρωτησε με ενα χαμογελο ο Jake.-Να σου συσητσω τα καλυτερα μελη της ομαδας μου.Ολοι ειναι πολυ καλοι και ειμαι τυχερος που ειμαι αρχηγος τους,αλλα τους συγκεκριμενους τους ξεχωριζω.Ο Joss και o Adryan ειναι οι υπαρχηγοι μου.Συνδυαζουν δυναμη και μυαλο και μου ειναι χρησιμοι σε ολες τις δουλειες.Εκει ειναι τα αδελφια Σεγκελιν.Οι διδυμοι,ο Βιλερεν και ο Στραγκομπορ,ειναι οι καλυτεροι πολεμιστες μου και η αδερφη τους, Καταρινα ειναι εξαιρετικη με τα μαχαιρια.Αν δεν θες φασαριες με τους ψηλος θα σε συμβουλευα να μην την κοιτας και πολυ συμπληρωσε ψιθυριστα.-Ο κοντος εκει περα ειναι ο Γκραβουν και ειναι ο πιο γρηγορος πιστολερο της North Blue.Και τελος οι δυο νεαροι της παρεας.Ο Ren και ο Akio.Ειναι το μυστικο μας οπλο.Οταν μεγαλωσουν και παψουν να μαλονουν για καθε βλακεια και αποκτησουν περισσοτερη εμπειρια,θα γινουν πολυ σηματνικοι για εμας.Τοτε για πρωτη φορα παρατηρησα σοβαρα τους νεαρους προσπαθωντας να καταλαβω τι ιδιαιτερο ειχαν αλλα δεν προσεξα κατι.-Πιστεψε με.Ειμαστε αρκετοι για να τραβηξουμε την προσοχη αυτου του ηλιθιου.Αλλωστε σου ειπα.Η επιθεση ειναι καθαρα για αντιπερισπασμο.Δεν θα ρισκαρα κι αλλους αντρες.Αυτοι εδω εχουν ερθει εθελοντικα.

-Και σε πληροφορω οτι δεν ηταν μονοι.Σχεδον ολοι προσφερθηκαν να βοηθησουν αλλα εγω επελεξα τους συγκεκριμενους για αυτη την αποστολη.Βλεπεις ο κοινος σκοπος μας,μας ενωνει.Ολοι ειναι προθυμοι να θυσιαστουν για να βοηθησουν.
-Αρκετα!τον διεκοψα.-Δεν με ενδιαφερει ο στοχος σου ουτε οι δεσμοι που σας ενωνουν.Το μονο που με ενδιαφερει ειναι,στο τελος της ημερας να ειμαι ζωντανος.Γιατι αν παθω οτιδηποτε τοτε θα φροντισω και εσυ να μην την βγαλεις καθαρη.Λες οτι εμπιστευεσαι αυτο τον συφερτο.Και εγω εμπιστευομαι εσενα.Φαινεσαι εξυπνος ανθρωπος και δεν νομιζω να ρισκαριζες την αποστολη διαλεγοντας οποιον και οποιον.Αυτο μου αρκει.Για την ωρα τουλαχιστον.Μια στιγμη ησυχιας επικρατησε και ενα αερακι φυσηξε.
-Ωραια λοιπον.Ας ξεκινησουμε τοτε,χωρις αλλες καθυστερησεις ειπε σοβαρα ο Jake και ετσι και εγινε.

Ξεκινησαμε ολοι μαζι και διασχισαμε με αργο αλλα σταθερο βημα την κατασκηνωση των Επαναστατων.Μερικοι μας ευχοταν καλη επιτυχια,αλλοι δεν ελεγαν τιποτα αλλα ολοι κοιτουσαν.Βγηκαμε απο το μεγαλο ξεφωτο και μπηκαμε στο πυκνο δασος,οπου η ταχυτητα μας μειωθηκε κι'αλλο.Κανεις δεν ελεγε κουβεντα και ολοι εδειχναν να σκεφτονται την μαχη που θα ακολουθουσε.Κοιταξα τα προσωπα τους και καταλαβα γιατι ο Jake τους εμπιστευοταν.Παροτι ολοι τους ηταν σκεφτικοι,κανεις δεν ηταν ανησυχος.Ή τουλαχιστον κανεις δεν τον εδειχνε.Τιποτα δεν εσπαγε την σιωπη.Ουτε καν καποιος ηχος του δασους.Ηταν σαν ολη η φυση να περιμενε,κρατωντας την αναπνοη της.Περπατουσαμε για αρκετες ωρες σε μια μονοτονη διαδρομη.Που και που στριβαμε και βγαιναμε απο τον δρομο γιατι εμφανιζοταν εμποδια.Ομως γρηγορα επιστρεφαμε στην σωστη πορεια μας και αυτο ηταν μια αποδειξη του ποσο καλα ηξεραν την περιοχη οι Επαναστατες.Εκει μεσα οι marines δεν ειχαν καμια ελπιδα εναντιον τους και για αυτο δεν τολμουσαν να κανουν κατι.

Τελικα,μετα απο καποιες ωρες που μου φανηκαν αιωνας,φτασαμε στο τελος του δασους.Βγηκαμε ακριβως στο μερος που ειχαμε συναντηθει το προηγουμενο πρωινο αλλα γρηγορα το αφησαμε πισω μας και συνεχισαμε την πορεια.Προχωρουσαμε παραλληλα προς την θαλασσα και μπορουσαμε να δουμε σε μεγαλη αποσταση μπροστα μας το λιμανι.Λιγο πιο κοντα δεσποζε ο στοχος μας.Ενα μεγαλο γκριζο οχυρο με το σημα του ναυτικου σχεδιασμενο πανω του και μπολικες σημαιες να ανεμιζουν.Στο μερος της θαλασσας που βρισκοταν μπροστα του υπηρχαν τρια καραβια με χαρακτηριστικα μαυρα και γαλαζοπρασινα χρωματα,που ειχαν στα πανια τους το ιδιο εμβλημα που "στολιζε" το οχυρο.Οσο πλησιαζαμε τοσο δυναμωναν οι ηχοι απο το λιμανι.Φωνες πωλητων,γαβγισματα και νιαουρισματα,γελια παιδιων.Ολα κυλουσαν φυσιολογικα και τιποτα δεν εδειχνε ικανο να ανησυχησει του πολιτες.Συντομα,αυτο θα αλλαζε.Σ'αυτο το σημειο θα ακολουθουσε μια μαχη.Μια μαχη που θα επηρεαζε ολους σ'αυτο το νησι.

Στο οχυρο
Ενας νεαρος δοκιμος σφουγγαριζει τον διαδρομο βλαστημωντας.Οταν καταταχτηκε στο ναυτικο,ονειρευοταν κατι εντελως διαφορετικο.Ονειρευοταν οτι θα τριγυρναει στις θαλασσες και θα τις καθαριζει απο τους βρωμερους πειρατες που τις λυμαινονται.Ονειρευοταν οτι γρηγορα θα εμπαινε στην μεγαλη γραμμη οπου βρισκονται ολα τα μεγαλα ονοματα και θα τους συλλαμβανε ολους.Και υστερα θα τον εκαναν Admiral.Ομως τρεις μηνες τωρα,ειναι κολλημενος σε αυτη την βαση της North Blue και το μονο που κανει ειναι να καθαριζει και να σφουγγαριζει.Υπομονη λεει απο μεσα του και σταματαει για να κοιταξει εξω την ομορφη θεα.Ο ουρανος ειναι καταγαλανος,ο ηλιος λαμπει δυνατα και το μεγαλο δασος δειχνει ηρεμο.Ολα δειχνουν φυσιολογικα με την πρωτη ματια αλλα λιγο πριν επιστρψει στην δουλεια του,κατι του τραβαει την προσοχη.Μεσα απο το δασος ξεπροβαλλουν καποιες φιγουρες.Τις παρατηρει με προσοχη και οταν φτανουν σε αποσταση που μπορει να τις δει καθαρα,τον λουζει κρυος ιδρωτας.Ειναι μερικοι απο τους Επαναστατες του νησιου.Και τους οδηγει ο αρχηγος τους!Αυτη ειναι η ευκαιρεια που περιμενε.Συγκεντρωνει ολο του το θαρρος και τρεχει γρηγορα για να ειδοποιησει τον διοικητη της βασης.