Οι υπόλοιποι "υπήκοοι" του βασιλείου έφυγαν με αρκετά παράπονα να ακούγονται, ήμουν σίγουρος πως θα ήθελαν να μας πάρουν μαζί τους και να μας κάνουν σαν και αυτούς.
Ο Scar με τον Ikkaku φαίνονταν φανερά ανακουφισμένοι που δεν χρειάστηκε να βοηθήσουν στην μάχη, κάτι μου έλεγε πως φοβόντουσαν να ακουμπήσουν κάποιον από τους πρώην εχθρούς μας στην σκέψη πως μπορεί να "κολλήσουν" την "αρρώστια" τους.
Οι μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα αφού πλέον δεν μας ενοχλούσε κανένας και δυο μέρες αργότερα ήμασταν και πάλι έτοιμοι να σαλπάρουμε. Για μια ακόμη φορά θα βλέπαμε το Sabaody Archipelago μπροστά μας, δεν έβλεπα την ώρα να δημιουργήσω λίγο πανικό για να δείξω στον κόσμο πως επέστρεψα πιο δυνατός από ποτέ. Άλλωστε την προηγούμενη φορά γλυτώσαμε ίσα ίσα από τα δίχτυα των Μαρίν.. Έριξα μια τελευταία ματιά στο περίεργο και πάντα ροζ νησί των Okama! Η θάλασσα ανοιγόταν και πάλι μπροστά μας!!!!
Τέλος.