[Τέλος-Αποστολή] Το σχέδιο της Αράχνης [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Πίσω στην μεριά της Shura, η κατάσταση έβραζε. Οι δύο γυναίκες βρίσκονταν ένα βήμα πριν πιαστούν στα χέρια. Κανείς από την υπόλοιπη ομάδα δεν τολμούσε να μεσολαβήσει για να ηρεμήσει τα πνεύματα. Η παραμικρή αφορμή θα αρκούσε και η Morena δεν πήγαινε πίσω στο να την προκαλεί. Βρίζονταν και γρύλιζαν ενώ η Shura ήταν η πρώτη που άπλωσε χέρι εναντίον της άλλης. Ευτυχώς που την έβλεπε διπλή γιατί αλλιώς θα την έπιανε στα χέρια της και θα μαλλιοτραβιόνταν!
-Puru~puru~puru~!
Ο ήχος από το den den mushi τους απέσπασε και η Morena έκανε να το πιάσει.

-Τι έγινε; την πρόλαβε η κοπέλα δείχνοντας στην άλλη την παλάμη της.
-Κυρία, εντοπίσαμε κάποιους περίεργους τύπους. Στην αρχή τους περάσαμε για τουρίστες γιατί κυκλοφορούσαν όλοι μαζί και ήταν παρόμοια ντυμένοι ως Μεξικανοί. Αλλά τα όπλα που κουβαλούν φαίνονται αληθινά. Και πλησιάζουν σταδιακά την γέφυρα.
-Τέλεια! αναφώνησε χαρωπή. Θα τους αναλάβω εγώ!

Πέταξε προς τα πίσω το σαλιγκάρι ώστε ένας αγχωμένος marine να πέσει να το πιάσει και προχώρησε προς την μεριά που είχαν στείλει την σκοπιά.
-Τι νομίζεις ότι κάνεις; Πού πας μόνη σου;
Την ακολούθησε από πίσω για να την συναιτήσει αλλά κατέληξε να την ακολουθεί γενικά γιατί δεν σταμάτησε.
-Μην μπλέκεσαι στα πόδια μου αλλιώς θα χτυπήσω τελικά εσένα.

Οι δυο τους λοιπόν έφτασαν μπροστά στην σκηνή που είχε εξελιχτεί σε ανοιχτή διαμάχη. Οι δύο σκοποί που είχαν στείλει είχαν ξεμπροστιάσει μια πολυπληθή κομπανία Μεξικανών με παραδοσιακές ενδυμασίες και σομπρέρο. Χώρος είχε ανοιχτεί από το πλήθος όπως δεν είχε συμβεί μέχρι τότε, αν και οι περίεργοι παρέμεναν κοντά σχηματίζοντας έναν κλοιό. Οι δύο πέρασαν στον κύκλο για να υποστηρίξουν τους δικούς τους. Στην εμφάνιση τους άναψε το ενδιαφέρον των μασκαρεμένων. Δεν δίστασαν να τραβήξουν τα πιστόλια τους και να τους σημαδέψουν.
-Ποιοι είστε εσείς; Τι δουλειά έχετε εδώ;
-Δεν έχεις κερδίσει τις απαντήσεις για τις ερωτήσεις, πήρε το λόγο ένας από αυτούς. Φορούσε πόντσο και μάσκα όπως οι παραδοσιακοί μαχητές πολεμικών τεχνών της χώρας του. Και δεν σκοπεύω να στις δώσω.
Σε αυτό το σημείο εμφάνισε δύο όπλα με 5 κάννες το καθένα, ένα σε κάθε χέρι και πυροβόλησε. Η Shura πετάχτηκε μπροστά, κλοτσώντας με φόρα προς τα πάνω κάθε κάννη και γλιτώνοντας μερικά άσκοπα θύματα. Επιτέλους οι περαστικοί κατάλαβαν τι έτρεχε και σκόρπισαν στριγκλίζοντας υστερικά.

Η Morena επίσης όρμησε εναντίον τους μεταμορφώνοντας τα χέρια της σε δρεπάνια. Οι άλλοι δύο υποχώρησαν μερικά βήματα, κρατώντας σφιχτά τα τουφέκια τους και σε ετοιμότητα για όποιον από τους αντιπάλους δοκίμαζε να πλευροκοπήσει τις κοπέλες. Ο αντίπαλος της Shura ακολούθησε την εναέρια πορείας της, πυροβολώντας ακατάπαυστα. Σε αυτή την φάση, οι βολές του δεν διακινδύνευαν να χτυπήσουν τον απλό κόσμο. Έτσι εκείνη πήρε την μορφή του αερίου και όρμησε εναντίον του παγιδεύοντας και κυκλώνονταν τον. Ο άντρας χτυπήθηκε αλλά αναγκαστικά εγκατέλειψε την προσπάθεια να την χτυπήσει και αφοσιώθηκε στο να προστατέψει τον εαυτό του. Εκείνη τον εγκλώβισε μέσα σε ένα πεδίο γύρω από το οποίο υπήρχαν δηλητήρια, στενεύοντας σταδιακά τον κλοιό. Δεν μπορούσε να χτυπήσει με μεγάλη ακρίβεια ούτε ήταν σίγουρη πόσο καλό έλεγχο είχε στις δυνάμεις της στην κατάσταση της. Χρειάζονταν απαντήσεις, δεν έπρεπε να τον σκοτώσει όπως είχε κάνει με τους άλλους στην προηγούμενη επιχείρηση.

Ξαναπήρε την κανονική μορφή της, αρπάζοντας τον από το πόντσο και σέρνοντας τον στο έδαφος. Τα πιστόλια του ξέφυγαν από τα χέρια κάτω από το βάρος της συντριβής και η κοπέλα κάθισε στην πλάτη του. Γύρω τους φωνές από τους συντρόφους του μαρτυρούσαν ότι δυσκολεύονταν να την συγκρατήσουν. Πράγματι ένα από τα σώματα εκσφενδονίστηκε μέσα στον κλοιό που είχε δημιουργήσει και προσγειώθηκε δίπλα τους φαρδύς-πλατύς. Άρχισε να βήχει, σημάδι ότι είχε εισπνεύσει μερικά από τα δηλητήρια. Ταυτόχρονα η ορμή του διέλυσε το στρώμα, αφήνοντας τους το περιθώριο να διακρίνουν καθαρά γύρω τους.

Αντί όμως να διακρίνουν το θέαμα που περίμενε είδε κάτι διαφορετικό. Η Morena ήταν όρθια αλλά είχε ακινητοποιηθεί. Ένας ψηλός άντρας επίσης με σομπρέρο και πόντσο την συγκρατούσε με κάτι περίεργα δίχτυα. Τα δρεπάνια που είχε για χέρια δεν κατάφερναν να τα κόψουν, οπότε η κατασκευή τους ήταν τουλάχιστον από κάποιο ανθεκτικό μέταλλο. Αλλά τα δίχτυα αυτά προέρχονταν από τα δικά του χέρια. Το λεπτό μουστάκι του άντρα έτρεμε από τα γέλια ενώ ο αντίπαλος της Shura μόλις τον είδε αναθάρρησε.
-Αδερφέ, ξύπνησες επιτέλους!
Και οι υπόλοιποι άντρες είχαν ισορροπήσει, ενώ οι δύο συνάδελφοι των γυναικών βρίσκονταν μπρούμυτα σε έδαφος με τις ζωές τους να φτερουγίζουν. Η Shura αγρίεψε, με μια κατακόρυφη γροθιά του τσάκισε την πλάτη και πήρε φόρα να σηκωθεί όρθια. Αντιθέτως, η Morena επέστρεφε τα μέλη της στο φυσιολογικό και λύγιζε, ανήμπορη να τραβήξει τα δεσμά της και να ελευθερωθεί.
-Είσαι ο αρχηγός τους;
-Si, seniorita! έγνεψε θετικά με την χαρακτηριστική προφορά του και χαμηλωμένα, νυσταγμένα βλέφαρα. Είμαι ο καπετάνιος των Amigo Pirates!
-Οπότε μου κάνεις για να πάρω απαντήσεις.

Έτρεξε κατά πάνω του αδιάφορη για την πρωτόγνωρη δύναμη του Φρούτου του. Εκείνος αναμενόμενα δοκίμασε να την "δέσει". Άπλωσε τα χέρια του και δίχτυα από σίδερο εμφανίστηκαν. Εκείνη επιστράτευσε το στοιχείο τη. Διέλυσε το σώμα της για να περάσει από τις τρύπες και ξαναδημιουργήθηκε μέσα στην ζώνη άμυνας του. Ο άντρας ίσα που πρόλαβε να αποδράσει πριν η γροθιά της γυρίσει το μακρύ του πιγούνι σε στροφή 360 μοιρών. Σε αυτό έπρεπε να τον παραδεχτεί, αν και κοιμήσης είχε σβελτάδα. Δεύτερη φορά τον πλησίασε δοκιμάζοντας μια κλοτσιά αλλά εκείνος συνέχισε να της ξεφεύγει.
-Καπετάνιε! φώναξε ένας από το πλήρωμα του.
Προς γενική έκπληξη, του πέταξε μια αναμμένη δάδα και προς ακόμα μεγαλύτερη, ο άντρας την κατάπιε. Λια λίγο σταμάτησαν οι κινήσεις κι έμειναν να τον παρακολουθούν άπαντες. Αδιανόητα τα δίχτυα που δημιούργησε ήταν φτιαγμένα από φλόγες! Πέταξε την δάδα που σιγόκαιγε μακριά και βρέθηκε ξανά αντιμέτωπος με την Shura. Αν φανταζόταν ότι η φωτιά ήταν η αδυναμία της είχε δίκιο και άδικο. Πάτησε στο πλάι για προσποίηση αλλά ύστερα δοκίμασε να την πιάσει και να την καθυποτάξει. Εκείνη άπλωσε το χέρι της, η κίνηση υποτίθεται ότι θα δέσμευε και θα αποτραβούσε το οξυγόνο γύρο της ώστε να σβήσει η φλόγα. Φάνηκε όμως ανίκανη να τα καταφέρει. Τσίριξε πέφτοντας στο έδαφος όπου άρχισε να χτυπιέται όντας σε επαφή με τις φωτιές.
-Shura!
Η φωνή προερχόταν από την Morena και ακουγόταν ...αγχωμένη; Τα μάτια της την έψαξαν αλλά όταν την είδε, καρφώθηκε στην εικόνα πίσω από την γυναίκα. Κανείς δεν έδινε σημασία αλλά ο απώτερος σκοπός έγινε ξεκάθαρος.
-Πίσω σου! Σταμάτησε τον!

Η Morena έκανε μεταβολή για να διακρίνει τον πρώτο αντίπαλο της Shura να ξεγλιστρά της προσοχής και να έχει επιστρατεύσει ένα όπλο σαν βαλλίστρα. Στην μύτη του ήταν αναμμένη φλόγα από την δάδα που πέταξε "αχρείαστη" ο άλλος. Και την είχε στραμμένη προς την γέφυρα. Από το σημείο που βρίσκονταν, η γέφυρα ήταν ψηλότερα έτσι ώστε μπορούσε να σημαδέψει στην βάση της. Δεν ήξερε γιατί αλλά ένιωσε ότι έπρεπε να τον σταματήσει πάση θυσία. Μεταμόρφωσε το δάχτυλο της σε πιστόλι και σημάδεψε. Με τον κρότο, το σώμα του άντρα έπεσε μπρούμυτα. Ταυτόχρονα ο αδερφός του φώναζε από τρόμο. Έκανε να επιτεθεί στην γυναίκα αλλά μια δεύτερη κραυγή τον διέκοψε. Η Shura πετάχτηκε όρθια μαζί με το πύρινο δίχτυ και έπεσε πάνω του τυλίγοντας τον επίσης με αυτό. Και τα δικά του ρούχα άρπαξαν φωτιά, άρχισε να κυλιέται στο πάτωμα μέχρι που αναγκάστηκε να τα καταστρέψει μόνος του για να γλιτώσει. Έτσι ελευθέρωσε και την Shura που καψαλισμένη άρχισε να τον κοπανάει μετά μανίας. Η Morena την τράβηξε όταν πια το λιπόθυμο σώμα του άρχισε να χάνει και δόντια εκτός από αίμα. Οι υπόλοιποι άντρες είχαν καταφτάσει ακολουθώντας τους θορύβους και είχαν ακινητοποιήσει τους εναπομείναντες πειρατές.
-Τι συνέβη; ζήτησε να μάθει εντελώς χαμένη. Αφού δεν υπήρχε τίποτα κάτω από την γέφυρα προηγουμένως, τι προσπαθούσε να χτυπήσει ο τύπος;
-Κάτι είπες σωστά. "Προηγουμένως"
-Αποκλείεται να πέρασε κάποιος εκρηκτικά κάτω από την μύτη μας! διαμαρτυρήθηκε.
-Δεν νομίζω ότι αυτοί θα μπορούσαν, αναφέρθηκε στους πειρατές. Κάποιος άλλος όμως;

Ο Kaze ανέβηκε τα τελευταία σκαλοπάτια μπαίνοντας σε ένα ευρύχωρο, κυκλικό δωμάτιο. Φως ερχόταν μουντό από τα βρώμικα, ψηλά παράθυρα. Ένιωθε αηδία, κάτι σπάνιο για τον ίδιο. Η δυσωδία όμως είχε πυκνώσει, έκανε τα μάτια του να δακρύζουν. Σημάδι ότι είχε φτάσει στον προορισμό του, στην πηγή εκείνη του γέλιου. Έψαξε τον χώρο αλλά δεν χρειάστηκε πολύ. Το μοναδικό έπιπλο βρισκόταν ακριβώς απέναντι του, ένα μαρμάρινο βάθρο πάνω στο οποίο καθόταν μια γυναίκα. Την περιεργάστηκε καχύποπτα όσο εκείνη είχε γερμένο στο πλάι το κεφάλι και δεν του έδινε σημασία. Ήταν μελαχρινή, με μακριά σπαστά μαλλιά και ωχρό δέρμα. Φορούσε μακρύ φόρεμα από μαύρη δαντέλα. Θα μπορούσες να την χαρακτηρίσεις όμορφη αν δεν υπήρχε κάτι τόσο λάθος πάνω της. Ακριβώς στην ώρα, η γυναίκα έστρεψε το κεφάλι ευθεία και τον αντίκρισε πρόσωπο με πρόσωπο. Ένιωσε την ανάσα να του κόβεται, αλλά συγκρατήθηκε. Το μισό της πρόσωπο ήταν φυσιολογικό στα όρια αυτού που χαρακτηρίζεις τέτοιο. Το υπόλοιπο ήταν παραμορφωμένο με απαίσια σημάδια και το χρώμα του γκρίζο. Το ένα μάτι της ήταν γαλάζιο ενώ το άλλο έδειχνε θολό, τυφλό.
-Κατέστρεψες το σχέδιο μου αγαπητέ. Ίσως είναι χειρότερο έγκλημα από το σπίτι εκείνης της αράχνης. Αναρωτιέμαι πως σκοπεύεις να πληρώσεις;
Η φωνή της τον περιέπαιζε. Αλλά ένα τόσο αδύναμο πλάσμα τι σόι μέσα είχε για να δείχνει τόσο σίγουρο για την κυριαρχία του;
-Εσύ κρύβεσαι πίσω από τις παρολίγο επιθέσεις; Και στο Pucci και εδώ, σωστά; Το χαμόγελο της πλάτυνε επιβεβαιώνοντας. Ποια είσαι;
-Είμαι αυτό που είμαι, επέστρεψε αινιγματικά. Γι αυτό κάνω ό,τι κάνω.
Έριξε το κεφάλι από την άλλη μεριά μαζί με τα μαλλιά της και φανέρωσε το λαιμό της από την "χαλασμένη" μεριά. Μια αράχνη βρισκόταν στον ώμο. Δίπλα σε μια ματωμένη πληγή στην βάση του λαιμού από όπου έτρεχε μια μελανή ουσία. Η αράχνη έδειχνε να τρέφεται από αυτό το πράγμα. Η αναγούλα του νεαρού μεγάλωσε. Ταυτόχρονα όμως συνέλαβε κάτι.
-Δικές σου ήταν οι αράχνες. Στο δωμάτιο πριν. Κάτω από την γέφυρα. Είσαι χρήστρια Φρούτου του Διαβόλου.
-Σε αυτό σφάλεις, τον διόρθωσε. Όμως υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις σε αυτόν τον κόσμο. Χειρότερες. Βλέπεις τα μωρά μου δεν είναι ακριβώς ζωντανά. Και γι αυτό υπάρχει ένα μειονέκτημα. Δεν μπορούν να παράγουν τίποτα, ούτε καν ιστούς! Μπορούν όμως να κάνουν άλλα πράγματα. Μπορούν, αν έχουν δίχτυα, να τα υφάνουν και μπορούν να μεταφέρουν για παράδειγμα μικρές ποσότητες εκρηκτικών απαρατήρητες. Μέχρι να συγκεντρώσουν αρκετή ποσότητα για να ανατινάξουν μια γέφυρα στον αέρα!

Ο Kaze συνέλαβε το σχέδιο της και τινάχτηκε. Έπρεπε να ειδοποιήσει. Άραγε πόσος χρόνος είχε περάσει; Η γυναίκα τον απέσπασε από τον μάταιο συλλογισμό.
-Είναι αργά τώρα. Το σχέδιο ναυάγησε όπως σου είπα ήδη. Ο Largo πιάστηκε. Του είχα υποσχεθεί δύναμη πέρα από την φαντασία αν τα κατάφερνε. Όπως και σε όποιον άλλο με βοηθούσε δηλαδή.
-Για ποιο λόγο; κατάφερε μόνο να ψελλίσει.
Του δημιουργούσε τέτοια αποστροφή που σχεδόν προτιμούσε να την σκοτώσει από το να πάρει απαντήσεις.
-Γλυκό μου αγόρι, έκανε και κατέβηκε από το βάθρο πατώντας στα πόδια της. Εκείνος πήρε αμυντική στάση. Γιατί λατρεύω κάθε τι ζωντανό στον κόσμο! Ιδίως όταν γεύομαι την τελευταία του πνοή...
Ακριβώς εκείνη την στιγμή μια σκιά εμφανίστηκε στο πίσω παράθυρο. Έσκασε και τα γυαλιά κομματιάστηκαν στο έδαφος, αλλά δύο φιγούρες προσγειώθηκαν άτσαλα στον χώρο.
-Σιχαίνομαι και μόνο που σε έπιασα! Βρωμάς αλκοόλ!  ανέκραξε η Morena αποτραβιόμενη από την Shura που την είχε μεταφέρει μέχρι εκεί πάνω, ακολουθώντας την γρήγορη δίοδο.
-Έπρεπε να σε αφήσω στα μισά να πέσεις!
-Όλοι εδώ λοιπόν! Να που γνωριζόμαστε από κοντά. Είχα μεγάλο ενδιαφέρον να σας γνωρίσω.
-Ποια είσαι εσύ;
-Μπορείς να με λες Αράχνη. Αλλά πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να σας τιμωρήσω. Είσαι περίπλοκος μπελάς αν σε αφήσω να αλωνίζεις, έτσι δεν είναι;

Το χέρι του Kaze έφερε την κάννη του περιστρόφου του με στόχαστρο το μέτωπο της Αράχνης πριν προλάβει να αντιδράσει η Shura.
-Αυτό είναι ένα όμορφο όπλο! παρατήρησε και η γλώσσα της έγλειψε την άκρη των χειλιών της. Φαίνεται όμως ότι δεν μπορείς να το "ακούσεις" ακόμα, σωστά; Γιατί δεν παίρνεις μία γεύση;
Κροτάλισε τα δάχτυλα της και κάτι στο κεφάλι του Kaze άνοιξε. Φωνές πλημμύρισαν το κεφάλι του, όλες βασανισμένες, ούρλιαζαν ένα βήμα πριν τον θάνατο. Λες και άνοιξε της πύλες της κόλασης και έφταναν στα αυτιά του οι τελευταίες τους στιγμές. Και το χειρότερο, δεν μπορούσε να τις σταματήσει. Ένιωσε το χέρι του να τρέμει. Το βλέμμα του σταμάτησε στο περίστροφο του. Τα δάχτυλα του είχαν αγκιστρωθεί πάνω του, χωρίς να ξεκολλούν. Δεν τα έλεγχε, την εξουσία είχε πάρει το ίδιο το όπλο. Πάντα ήξερε ότι είχε δική του θέληση. Αλλά αυτή τη φορά την βίωνε κυριολεκτικά. Με ορθάνοιχτα μάτια είδε τον καρπό του να γυρίζει. Προσπάθησε να το αποτρέψει καθώς η κάννη στρεφόταν προς το δικό του κεφάλι...

Η Shura έκανε ένα βήμα μπροστά βρίζοντας την Αράχνη δυνατά. Και πάλι η γυναίκα κροτάλισε τα δάχτυλα της.
-Τι αηδιαστική ψυχή που έχεις... Δεν σε έχω καμία ανάγκη. Μπορείς να πεθάνεις ακόμα μία φορά.
Σαν να είχε πέσει σε ύπνο, οι εφιάλτες της Shura ξύπνησαν όλοι μαζί, επαναλαμβάνοντας την μία εικόνα μετά την άλλη. Το σώμα της να εκρύγνεται ξανά και ξανά σε εκείνο το άγνωστο δωμάτιο, δεμένη σε εκείνη την αρρωστημένη μηχανή. Αλλά σε αντίθεση με τον ύπνο, αυτή τη φορά δεν σταματούσε. Ούρλιαζε συνεχώς, εντελώς εκτός πραγματικότητας.

Μόνο η Morena είχε μείνει όρθια. Έβλεπε φρενιασμένη τους συντρόφους της να σφαδάζουν χωρίς να κατανοεί. Κοίταξε την Αράχνη απειλητικά.
-Τι είδους σκοτεινή μαγεία είναι αυτή;
-Η χειρότερη. Η απαγορευμένη και πιο εκδικητική από όλες! Η ανάσα της έβγαινε ενθουσιώδης, ξετρελαμένη από το κακό που προξενούσε. Και τώρα είναι η σειρά σου. Μπορώ να δω μέσα σου. Μπορώ να δω τους ανθρώπους που πέθαναν εξαιτίας σου.
-Κάνεις λάθος. Δεν πέθαναν εξαιτίας μου. Εγώ τους σκότωσα!
Η Αράχνη σκίρτησε ενοχλημένη. Η Morena δεν έδειχνε αδυναμία για το παρελθόν της. Είχε συμφιλιωθεί εδώ και χρόνια εξάλλου με τα λάθη της και τα κόστη τους.
-Πρέπει να πεθάνεις τώρα. Αλλιώς μπορεί να γίνεις πρόβλημα... ψιθύρισε.
-Να σε δω να προσπαθείς!
Αμέσως μετέτρεψε το χέρι της σε σπαθί και πήδηξε κατά πάνω της. Η Αράχνη δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Η λεπίδα έκοψε το πλευρό της και η μελανή ουσία ξεχύθηκε πηχτή από το τραύμα. Έπεσε βαριά στο έδαφος και η Morena ενστικτωδώς υποχώρησε. Αλλά η Αράχνη δεν κουνήθηκε. Δεν μπορούσε εξάλλου.


-Θα επιστρέψω. Μια μέρα θα ελευθερώσω τον Δάσκαλο μου από τα δεσμά που του υπέβαλλε η Κυβέρνηση και τα σκυλιά της. Και τότε θα βλαστημήσεις την μέρα!
Η απειλή της συνοδεύτηκε από την πλήρη κατάρρευση του σώματος της. Το δαντελωτό της φόρεμα έπεσε στο έδαφος και όση από την ουσία είχε χυθεί μετατράπηκε σε αράχνες. Μικρές, γρήγορες που τρύπωσαν σε κάθε γωνία και εξαφανίστηκαν.