Την ιδια στιγμη, ο Shin, o Charlie και οι υπολοιποι αντες απο το καπηλειο που προφανως ειχαν αποτελειωσει τους υπολοιπους αντρες του Whetton, βγηκαν στον δρομο και καταλαβαν τι ακριβως συνεβη.
---Παιδια μπορουμε να πηγαινουμε... Δεν εχουμε τιποτα να κανουμε στο νησι πλεον... ειπα και κινησα για το λιμανι με τους δυο συντροφους μου να ακολουθουν.
Λιγο πριν σαλπαρουμε, τρεις αντες απο το καπηλειο μας αποχαιρετισαν και μας ευχαριστησαν για την σπουδαια βοηθεια που δωσαμε στους καταπιεσμενους ανθρωπους του νησιου που δεν εβρισκαν την δυναμη να διωξουν αυτον που με τη βια κατελαβε την εξουσια . Πλεον ξεραμε οτι οποτε ερχομασταν ξανα στο νησι, θα υπηρχαν ανθρωποι που θα μας εδιναν καθε ειδους βοηθεια...
ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΜΕΤΑ...
---Shin...οταν φυγαμε απο το Ruluka ειπες οτι μπορουσαμε να ακολουθησουμε πολλες διαδρομες... με ποιο κριτηριο ακολουθησαμε μια απ'αυτες?? ρωτησε ο Charlie ξαπλωμενος στο καταστρωμα.
--- Ο Elf αποφασισε με ενα πολυ σοβαρο τροπο... του ειπα τις επιλογες μας και ειπε ενα ποιηματακι με "α μπε μπα μπλομ" για να καταληξει στο νησι Omatsuri ...
Oι δυο φιλοι μου κοιταξαν το πατωμα ακουμπώντας το χερι στο μετωπο τους και εγω χαμογελασα κοιταζοντας τον οριζοντα...