[Τελος] Το ημερολογιο ενος επαναστατη I [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Στην προηογυμενη ιστορια εχοντας φυγει απο το Nanimonai, φτασαμε στο πρωτο νησι που βρεθηκε μπροστα μας, το Ukkari hot spring island. Eκει γνωρισαμε τους Ruski Pirates που μας ζητησαν βοηθεια εναντιον μιας τοπικης συμμοριας. Αφου τους νικησαμε σε μια μεγαλη μαχη στην κεντρικη πλατεια, βαλαμε πλωρη για το επομενο νησι...

H σκοτεινη και φουρτουνιασμενη θαλασσα μας οδηγουσε προς το αγνωστο. Ο πλοηγος μας Shin, παλευε με το τιμονι ενω ταυτοχρονα συμβουλευοταν το Log Pose του με βιαστικες και αγχωμενες ματιες. Εγω ειχα ξαπλωσει σε μια γωνια του καταστρωματος παιζοντας με μια μπαλα αφου δεν μπορουσα σε τιποτα να βοηθησω. Σε τετοιες περιπτωσεις νοιωθαμε παντελως αχρηστοι και τουλαχιστον προσπαθουσαμε να μην μπλεκομαστε στα ποδια του εκαστοτε πλοηγου και προπαντος να μην κανουμε συνεχεις ενοχλητικες ερωτησεις.Ο Charlie απτην αλλη, ειχε καθισει σε μια γωνια του καταστρωματος με ενα τετραδιο στο χερι και ηταν πολυ κατσουφης και μελαγχολικος. Τον ειχα ξαναδει ετσι αρκετες φορες τον τελευταιο καιρο και με ανησυχουσε...
---Παιδια σε λιγη ωρα φτανουμε στο νησι. Ακουστηκε η φωνη του Shin απο μακρια
---Νησι? ρωτησαμε απορημενοι και οι δυο
---Ναι...το επομενο νησι της διαδρομης, το Ruluka island ειναι ακριβως μπροστα μας...

Δεν το ειχα ξανακουσει εκεινο το νησι, οπως και πολλα αλλα απο τα οποια ειχαμε την τυχη ή ατυχια να περασουμε.
---Ειναι κατοικημενο το νησι? ρωτησα τον Shin
Μετα την καταφατικη του απαντηση επεσα σε βαθιες σκεψεις. Ποσος καιρος αραγε ειχε περασει απο τοτε που ασχοληθηκα με την υποθεση της εταιριας Modern Affairs? Ειχα δωσει υποσχεση οτι θα την κατεστρεφα και οτι θα εψαχνα σε καθε κατοικημενο νησι για τυχον πρακτορες ή στελεχη που δρουν εκει... Σε πολλα απ'τα νησια που ειχα περασει, δεν ειχα κινηθει καθολου προς αυτην την κατευθυνση και ενοιωθα αχρηστος που ο βασικοτερος λογος που επλεα στα νερα της Μεγαλης Γραμμης ειχε παραμεριστει.
"Ωραια λοιπον...Θα ερευνησω καποιον βασιλια, καποιον κυβερνητη ή οποιονδηποτε δειχνει να κατεχει μιας καποιας μορφης εξουσια μολις φτασουμε σε αυτο το νησι..."
---Ε...Εlf...Φτασαμε... φωναξε ο Shin λες και ηταν στο μυαλο μου. Σηκωθηκα ορθιος και διπλα στο αραγμενο πλοιο μου λικνιζονταν ντοπια ψαραδικα υπο το φως του φεγγαριου...

Λιγα λεπτα αργοτερα, περπατουσαμε στην παραλια της κωμοπολης του Ruluka island οπου μαλλον βρισκοταν σε ληθαργο αφου τα περισσοτερα φωτα ηταν κλειστα και κανενας δεν κυκλοφορουσε στον δρομο. Στο βαθος ενος στενου ομως ειδαμε ενα φως να τρεμοπαιζει, καπνους να βγαινουν απο μια καμιναδα και μολις τεντωσα λιγακι τα αυτια μου, ακουσα μουσικη να πηγαζει απο εκει. Εφοσον ηταν το μοναδικο ανοιχτο μαγαζι μετα τα μεσανυχτα, επρεπε να βολευτουμε με αυτο.
Ανοιξα την βαρια ξυλινη πορτα, και αφου κατεβηκαμε μερικα σκαλακια, βρεθηκαμε σε ενα ημιυπογειο ρακαδικο με ζωντανη μουσικη παρα το περασμενο της ωρας. Οι λιγοστοι θαμωνες που ειχαν μεινει, μας κοιταξαν λιγακι καχυποπτα και αμεσως συνεχισαν το κρασι τους . Καθισαμε σε ενα τραπεζακι και παραγγειλαμε το κρασι μας...
ΛΙΓΗ ΩΡΑ ΜΕΤΑ

"Τους μπεκρηδες κι'αν δικασουνε....αδικα θα με κρεμασουνε..."
Ειχε παει σχεδον 6 το πρωι και ειχαμε μεινει καμμια δεκαρια πελατες που ειχαμε καθισει ολοι μαζι σε ενα μεγαλο τραπεζι και χαζογελουσαμε.

Εγω διατηρουσα ακομα τις αισθησεις μου και ειχα τον ελεγχο της καταστασης. Επρεπε να μαθω πραγματα γι'αυτο το νησι και θα τα μαθαινα.
---Ρε παιδια! Εγω ειμαι ξενος... Πειτε μου για το νησι σας δυο λογια...
Οι υπολοιποι μισομεθυσμενοι πελατες αρχισαν να μιλανε για ασχετες πληροφοριες οπως η κορη του περιπτερα και η γατα της θειας του που γεννησε διδυμα.
---Υπαρχει καποιος κυβερνητης εδω? Ποιος εχει τον ελεγχο? ρωτησα για να παω το θεμα εκει που ηθελα
---Ο Δημαρχος Whetton... Eιναι ενας μαλ@&*ς που ηρθε πριν απο αρκετα χρονια και κατελαβε την εξουσια τουτου εδω του νησιου με τη βια... Ηταν ενας απλος πειρατης απο τους πολλους που τριγυριζουν στην θαλασσα, αλλα εγκατελειψε τις φουρτουνες και προσποιειται τον δημαρχο πια...
Οι μισομεθυσμενοι τελευταιοι θαμωνες εδειχναν να μην στηριζουν τον δημαρχο Whetton και αυτο ηταν καλο γιατι δεν θα αντιμετωπιζα προβληματα στην ερευνα μου...

Κατεβασα ενα ποτηρι κρασιου και αναστεναξα παιρνοντας μια κατσουφικη γκριματσα.
---Εμεις ομως εδω δεν τον γουσταρουμε και ουτε φορους του πληρωνουμε, ουτε υποκυπτουμε σ'αυτον. Οπου σταθουμε και οπου βρεθουμε φωναζουμε εναντιον του...
---Στην υγεια μας! φωναξε ενας αλλος υψωνοντας την κουπα του ατσαλα, κανοντας την να ξεχειλισει.
---Στην υγεια του χαρου! Να τον παρει και να τον σηκωσει!! χαχαχα Τσουγκρισαμε τις κουπες μας και γελασαμε ολοι μαζι.
---Ασε τον χαρο εκει που ειναι... Εμεις πρεπει να τον ξεκοιλιασουμε και να του κοψουμε το κεφαλι!!Χοχοχο πεταχτηκε καποιος αλλος
Ξαφνικα, ριχνοντας μια ματια στην εισοδο, ειδα εναν ψηλο καμπουριαστο αντρα να στεκεται στην μεση περιτριγυριζομενος απο καμμια δεκαρια αντρες.
---Ηξερα οτι αυτο το καπηλειο ειχε μαζεψει καθε λογης παρακμιακο υπανθρωπο, ηξερα οτι τοσο καιρο δεν πληρωνετε φορους και αντιτιθεστε σε καθε μου νομο...Αλλα να φτασετε σε σημειο να απειλειται την ζωη μου?? Εχω πατημα πλεον να σας ξεφορτωθω μια και καλη... Αντρες ! Επανω τους!

---Ο Whetton! Kρυφτειτε πισω απ'την μπαρα ολοι!! φωναξε ενας.
"Ωστε αυτος ειναι ο Whetton..." Σκεφτηκα κοιταζοντας τον καμπουριαστο γερο με τα καλα ρουχα. Κρατουσε ενα μπαστουνι στο ενα χερι και ενα οπλο στο αλλο...Ειχαμε πιει αρκετα και καποιοι παραπατουσαν μεχρι να φτασουν στην μπαρα. Δυο απο τους ντοπιους δεν τα καταφεραν και δεχτηκαν τις σφαιρες των αντιπαλων που ειχαν ηδη περασει στην επιθεση. Εγω ετρεξα και εσκυψα πισω απο την μπαρα κοιταζοντας γυρω μου για τον Charlie και τον Shin. Eιχα ωρες να ασχοληθω μαζι τους και δεν γνωριζα αν βρισκονταν καν στο μαγαζι. Ο Shin ειχε κατσει μοναχος του σε ενα τραπεζι και καπνιζε ατελειωτα, ενω ο Charlie δεν γνωριζα τι εκανε.
Σηκωσα αργα αργα το κεφαλι μου ωστε να κοιταξω τριγυρω.Συγχρονως ειχα τον νου μου στα σκαγια που επεφταν βροχη προς το μερος μας. Ο Shin απ'οτι προλαβα να δω, ειχε απλα σηκωθει ορθιος και προσπαθουσε να αποφυγει τις σφαιρες χωρις να πανικοβαλλεται.
---Shin ! Eλα τωρα εδω!! φωναξα και με ενα αλμα τον ειδα να πεταγεται διπλα μου.
Ο Charlie oμως , καθοταν στο πατωμα, σε μια γωνια του μαγαζιου με τα ποδια μαζεμενα και κρατουσε παλι εκεινο το τετραδιακι που συνηθιζε να κραταει πολλες φορες και να μελαγχολει...Τωρα δεν ηταν απλα κατσουφης, αλλα εκλαιγε κιολας...

"Αυτη η ιστορια πρεπει καποτε να ληξει..." ειπα αποφασισμενος. Εγινα αορατος και βγηκα εκτος της μπαρας. Με γρηγορους διασκελισμους εφτασα ως τον Charlie που απ'οτι ειδα επινε και εκεινος κρασι καθως διαβαζε αυτο το καταραμενο τετραδιο . Τον αγγιξα για να τον κανω αορατο και του ψιθυρισα.
---Charlie...Eιμαστε σε επικινδυνη θεση...Παμε να κρυφτουμε μαζι με τους αλλους στην μπαρα! Δεν βλεπεις τι γινεται??
Εκεινος με κοιταζε με ματια που γυαλιζαν - προφανως ειχε βουρκωσει για καποιο λογο - και κοιταξε γυρω του βαριεστημενα. Τοτε μονο καταλαβε οτι ειμασταν υπο επιθεση και εγκλωβισμενοι στο ημιυπογειο καπηλειο. Με ακολουθησε μεχρι την μπαρα και καθισαμε στο πατωμα. Οι υπολοιποι μεταξυ των οποιων και ο Shin προσπαθουσαν να κρατησουν τους αντιπαλους μακρια πετώντας οτιδηποτε μπορουσαν να χρησιμοποιησουν: απο μπουκαλια μεχρι καρεκλες και πιατα. Επρεπε να τους καθυστερησουμε γιατι αν πλησιαζαν την ειχαμε βαψει...
Εμενα δεν με ενδιεφερε τιποτα ομως. Επρεπε ο Charlie να συνελθει. Και θα τον επανεφερνα εκεινη ακριβως την στιγμη, μια για παντα.

Στραφηκα προς το μερος του και τον επιασα απο τον γιακα με τα δυο μου χερια. Εκεινος πηρε ενα βλεμμα αποριας και του επεσε το τετραδιακι απο τα χερια.
---Charlie! Charlie συνελθε!! Τι σου συμβαινει?? Πανε βδομαδες που περνας τον χρονο σου μονος αγκαλια με ενα σκατοτετραδιο και μιζεριαζεις. Γιατι μελαγχολεις? Τι διαολο γραφει εκει μεσα και σε κανει ακομα και τους αντιπαλους να μην βλεπεις???? Μιλουσα δυνατα, σοβαρα και δεν του αφηνα αλλη επιλογη. Επρεπε να μιλησει...
---Ενταξει ενταξει... ειπε και για λιγες στιγμες την προσοχη του τραβηξε ενα μπουκαλι κρασιου απο την καβα πανω μας που εσπασε σε χιλια κομματια λουζοντας μας ολους με το κοκκινο ποτο. Εννοειται οτι η ομαδα του Whetton δεν ειχε σκοπο να περιμενει εμενα και τον Charlie να τελειωσουμε την κουβεντουλα μας αλλα συνεχιζαν να πυροβολουν προς καθε κατευθυνση εχοντας το πλεονεκτημα της επιθεσης.
To τετραδιακι αυτο, ειναι κατι σαν σημειωματαριο ... Και ανηκε στον Dimitrov. Moυ το εδωσε λιγο πριν πεθανει στο Nanimonai...

"Σημειωματαριο?? Του Dimitrov??" σκεφτηκα και εφερα στην μνημη μου τον αντιπαθητικο επαναστατη.
---Πως στο εδωσε λιγο πριν πεθανει? Αφου εσυ ησουν στο πλοιο οταν πεθανε!
---Ναι αλλα για καποιον λογο ηξερε οτι θα πεθαινε σε εκεινο το νησι οποτε λιγο πριν αποχωρησετε απο το καραβι μου το εμπιστευτηκε...
---Ωραια...και τι σου εγραψε? ρωτησα παριστανοντας τον αδιαφορο ενω μεσα μου εβραζα για το τί ηταν εκεινο που εμπιστευτηκε στον Charlie λιγο πριν πεθανει ο Dimitrov.
---Δεν ΜΟΥ εγραψε Elf... ΣΟΥ εγραψε!! Μου το εδωσε για να το δωσω σ'εσενα...
Η περιεργεια μου χτυπησε κοκκινο. Ειχα ξεχασει και τις σφαιρες και την επιθεση του δημαρχου και τα παντα.
---Αρα λοιπον το διαβασες...Πες μου τι λεει!?!?! ρωτησα με αγωνια
Ο Charlie αναστεναξε βαθια και ξεκινησε να αφηγειται περιληπτικα...

Tα λογια του εβγαιναν μπερδεμενα καθως μεσα στην εκρυθμη εκεινη κατασταση δεν μπορουσε να συγκροτησει τη σκεψη του. Κουναγε τα χερια του άστατα και κοιτουσε δεξια αριστερα σαν να προσπαθουσε να βρει καποιον να τον βοηθησει να βρει τις λεξεις. Δεν τα καταφερνε ομως και τα λεγόμενά του επεφταν σαν αστραπες...
"Ξερεις... Η Rosalie, πριν γνωρισει εσενα, ειχε μακροχρονη σχεση με τον Dimitrov...'' ειχε πει την στιγμη που μια σφαιρα τρυπησε στο κεντρο ενα μπουκαλι κρασιου απο την καβα ακριβως απο πανω μας. Το μπουκαλι εγινε χιλια κομματια κανοντας τους υπολοιπους γυρω μου να καλυψουν το κεφαλι τους απο τα θραυσματα. Εγω αδιαφορησα για το γυαλι που επεσε και τρυπησε το δεξυ μου χερι γιατι στο ακουσμα αυτης της πληροφοριας, ειχα δεχθει και εγω οπως το μπουκαλι μια πληγη στην καρδια. Τα συναισθηματα μου ορμησαν αβιαστα απο μεσα μου σαν το παλαιο κοκκινο κρασι που ελουσε τα μαλλια μου.