[Τέλος-Αποστολή]Το νησί των σαμουράι.

-Τι στο καλό ήταν αυτό;
-Όπως είπα δεν πρόκειται να με κερδίσετε.Δεν με φτάνετε ούτε στο μικρό μου δαχτυλάκι.
-Ώστε η φήμες ήταν αλήθεια...Mr.Shadow...ο  άνθρωπος που κινήται σαν σκιά.
-Μπορεί να νομίζεις ότι είσαι τόσο σπουδαίος,αλλά κάνεις λάθος που μας υποτιμάς.
-Ω μα δεν υποτιμάω ποτέ τον αντίπαλο μου.Απλά είμαι ρεαλιστής,με όλη την σημασία της λέξης.
-Θα το πληρώσεις αυτό... γρύλισε ο Packy και όρμησε καταπάνω μου.
 Όπως και ο Koze,ο Packy κρατούσε ένα σπαθί περίπου όσο ενάμισι άνθρωπος θα έλεγα.Υποθέτω ότι το τερατώδες τους ύψος τους διευκόλυνε σε αυτό.Το σπαθί του κατέβηκε με δύναμη προς το κεφάλι μου.Τώρα που δεν είχαν όμως σαν ασπίδα πολίτες δεν χρειαζόταν να βιαστώ ούτε και να χρησιμοποιήσω το Shadow Step.Η ταχύτητα μου ήταν αρκετή από μόνη της.Έβλεπα το ξίφος του σαν να ερχόταν σε αργή κίνηση πάνω μου.Τόσο εύκολο.Με ένα μικρό βήμα προς τα αριστερά μου απέφυγα το όπλο του και έπειτα κίνησα προς τα εμπρός.
 Σήκωσε ξανά το όπλο του μα δεν θα προλάβαινε να με χτυπήσει.Είχε φτάσει δίπλα του,οπότε ήταν αδύνατον να προλάβει να γυρίσει ένα σπαθί τέτοιου μεγέθους αρκετά γρήγορα ώστε να ανταγωνιστεί την ταχύτητα μου και να με εμποδίσει.Παρόλα αυτά εκείνος έκανε την μάταιη προσπάθεια του.Γύρισε το σπαθί του με όλη του την δύναμη.Δεν πρόλαβε όμως όπως είχα φανταστεί.Έγειρα το σώμα μου μπροστά και με ένα γρήγορο τράβηγμα έκοψα το δεξί του πόδι και βρέθηκα από πίσω του.Εκείνος παραπάτησε και θα έπεφτε πάνω μου,μα με ένα ακόμα γρήγορο τράβηγμα έσκισα την πλάτη του και από την δύναμη που έβαλα τον έκανα να πέσει μπροστά.
 Τότε ήταν που άκουσα τον Koze να φωνάζει και μου επιτίθεται από πίσω.Δεύτερη βλακεία που έκαναν όλοι αυτοί οι άκυροι πειρατές.Φώναζαν προτού επιτεθούν.Πιο το νόημα σε αυτό;Όχι μόνο δεν έβρισκα κάποιο κέρδος στο όλο θέμα,αλλά έτσι ειδοποιούσαν και τον εχθρό ότι πλησίαζαν.Πετάχτηκα μπροστά και άφησα το όπλο του να κόψει τον αέρα.Γύρισα τότε για να μην τον έχω στην πλάτη μου.Προς έκπληξη μου έδειξε να είναι πιο γρήγορος από τον φίλο του.Αλλά και πάλι όχι αρκετά.Χάρις τα μακρυά του πόδια μείωσε την απόσταση μεταξύ μας και χάρις το μάκρος του σπαθιού του δεν χρειαζόταν να με πλησιάσει άλλο.Πήγα για άλλη μια φορά να κάνω ένα βήμα στο πλάι,όμως κάτι που δεν το περίμενα συνέβει.

Δεν ήμουν σίγουρος πως μα το χέρι του αντιπάλου μου ξαφνικά επιμηκύνθηκε και έτσι το σπαθί του πρόλαβε και με έκοψε στο αριστερό πλευρό προτού προλάβω να βγω εντελώς από την μέση.Βέβαια είχα προλάβει να κουνηθώ οπότε δεν με πέτυχε καθαρά το χτύπημα.Πάλι καλά,γιατί αν πάθαινα ζημιά και έφευγαν και οι επίδεσμοι μάλλον θα είχα σοβαρό πρόβλημα.Πήδηξα προς τα πίσω και κοντοστάθηκα.Κοίταξα το δεξί χέρι του αντιπάλου μου-αυτό που είχε επιμηκυνθεί-.Τότε παρατήρησα πως υπήρχε ένα περίεργο μηχάνημα στην θέση όπου θα έπρεπε να είναι ο αγκώνας του και γενικά το χέρι του στην γύρω περιοχή.Δύο μεταλλικά "δαχτυλίδια" ένωναν τα δύο μέρη του χεριού,ενώ ενδιάμεσα υπήρχε λάστιχο,άρα έτσι το είχε κάνει.Θα έπρεπε να το είχα προσέξει εξαρχής,μιας και θα μπορούσε να μου είχε στοιχίσει,όμως στην τελική όλα ήταν καλά.
-Είσαι πράγματι καλός...Κανείς δεν έχει ξεφύγει από μια τέτοια επίθεση μέχρι στιγμής.
-Και κανείς δεν πρόκειται να το ξανακάνει,μιας και στην φυλακή όπου θα σας βάλω δεν θα μπορείς να κάνεις τέτοια.
-Α! παλιό.... γρύλισε και για άλλη μια φορά τίναξε το χέρι του.
 Καλό κόλπο,αλλά μόνο την πρώτη φορά.Ειδικά όταν είσαι κάποιος που φαίνεται πως δεν έχει άλλες ικανότητες ή κόλπα να επειδήξει.Έτσι εφόσον περίμενα την κίνηση του αυτή την φορά,δεν είχα κανένα πρόβλημα να την αποφύγω και να κινηθώ καταπάνω του.Τράβηξα αμέσως το χέρι του πίσω και έπειτα το ξαναεκτόξευσε καταπάνω μου.Το απέφυγα και πάλι.Προτού τον φτάσω το έκανε άλλη μία φορά,μα και πάλι κανένα αποτέλεσμα.Το έφτασα.Τράβηξα τότε το Yoku και μια ουλή από κάτω μέχρι διαγώνια πάνω στον αριστερό του ώμο δημιουργήθηκε.Έπειτα πήδηξα στο πλάι και με ένα ακόμα χτύπημα τον έριξα και αυτόν κάτω δίπλα με τον φίλο του.
 Τότε ήταν που άκουσα τα γρυλίσματα του Arashi.Γύρισα το κεφάλι μου προς την καλύβα μας κι τον είδα να τρέχει προς το μέρος μου μαζί με τον Johnny και τον Yosaku.Θα έλεγα ότι είχαν αργήσει,αλλά στην πραγματικότητα η μάχη απλά κράτησε λίγο οπότε πρέπει να είχαν σηκωθεί σε καλό χρόνο,υποθέτω.

-Αφεντικό είσαι καλά;
-Ακούσαμε φασαρία...Τι συναίβει; ρώτησαν οι δύο κυνηγοί μόλις έφτασαν δίπλα μου.
-Τίποτα το σπουδαίο.Οι δύο κύριοι από εδώ θέλησαν να επιτεθούν στην πόλη και έτσι τους σταμάτησα.Παρεμπιπτόντως δεν έχετε αφίσες με καταζητούμενους μαζί σας;
-Ε ναι αφεντικό.
-Ωραία για δείτε αν αυτοί οι γελοίοι έχουν καμιά αμοιβή στο κεφάλι τους μπας και δώσει κάποια αξία σε αυτήν την άθλια μάχη. είπα και ενώ εκείνοι έβγαλαν αμέσως τις αφίσες και άρχισαν να ψάχνουν,εγώ πήγα και στάθηκα πάνω από τους πεσμένους μου αντιπάλους.
-Μα πως μπορείς να μας νικάς τόσο εύκολα;
-Πως γίνετε;Είμαστε ο Koze και ο Packy...οι άρχοντες της North Blue.
-Είστε δύο φαντασμένοι και τίποτα παραπάνω.Πέρα από το ότι είστε εντελώς άχρηστοι το όνειρο σας είναι επίσης ένας λόγος που σας νίκησα,σας το είπα ήδη.Ο στόχος σας είναι πολύ μικρός και έτσι επαναπαύεστε στις λιγοστές σας ικανότητες και μένετε στην πραγματικότητα στάσιμη σε ένα άθλιο επίπεδο.Κάποιοι γελοίοι σαν και εσάς δεν είχαν ποτέ πιθανότητα να κερδίσουν κάποιον σαν εμένα που στοχεύει στην κορυφή,που στοχεύει στο να γίνει ο ανώτερος όλων.Για αυτό εσείς οι δύο,οι όμοιοι σας και κάποια στιγμή και όλος ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα έχει ελπίδα να με νικήσει.Για αυτό αν τύχει και σας ξαναδώ μην τολμήσετε να σκοτώσετε τα πολύτιμα δευτερόλεπτα μου για να μου δώσετε πληροφορίες,όπως τα ονόματα σας που δεν έχουν καμία αξία.Αν ήθελα εξαρχής να σας συλλάβω η φάτσα σας θα μου έφτανε για να την δω στην αφίσα.
 Μόλις τα είπα αυτά έδωσα από μία κλωτσιά στο πρόσωπο του καθενός και τους άφησα αναίσθητους στο έδαφος.Γύρισα τότε προς τους άντρες μου περιμένοντας την απάντηση τους,η οποία ήταν θετική.
-Πράγματι έχουν αφεντικό... είπε ο Johnny ...Koze και Packy.Ο Koze έχει αξία 3.500.000 μπέλι και ο Packy 1.500.000 μπέλι.
 Κοινώς τίποτα.Τουλάχιστον έπιαναν τα πέντε εκατομμύρια και οι δύο μαζί.
-Έπιασες καλή ψαριά αφεντικό. είπε ο Yosaku ενθουσιασμένος και τότε κατάλαβα τι είδους εγκληματίες κυνηγούσαν αυτοί οι δύο.Βέβαια για τις ικανότητες του καλοί αντίπαλοι θα ήταν.Αν και ακόμα και αυτοί οι δύο ξεπερνούσαν αυτούς του άχρηστους που θέλανε να λέγονται άρχοντες της North Blue.
 Δεν είχαν ιδέα πως έπρεπε να είναι οι πραγματικοί άρχοντες.Ο Willy θα ήταν πιο κατάλληλος για αυτόν τον τίτλο.Τι ήθελα και τον θυμήθηκα αυτόν;Ένας ρίγος με διαπέρασε στιγμιαία.

Αφού ζητήσαμε σκηνή από τους κατοίκους,δέσαμε τα δύο αποβράσματα και εκείνοι τους πήραν και τους έβαλαν σε ένα κτήριο που είχαν σαν φυλακή έκτακτης ανάγκης-αν γίνεται να το πεις έτσι-.Αφού όλα είχαν τελειώσει έστειλα και πάλι τους δύο κυνηγούς και τον φίλο μου να πάνε για ύπνο,ενώ εγώ πήγα με την κόρη του αρχηγού η οποία προσφέρθηκε να δει την πληγή μου.Όπως ήδη είπα δεν ήταν τίποτα το σοβαρό,αλλά καλό θα ήταν να το δούμε πριν γίνει.Έτσι για άλλη μια φορά μπήκα στο σπίτι της.Κάθισα σε μια καρέκλα και την περίμενα να έρθει με τον επίδεσμο.Μόλις επέστρεψε κάθισε και αυτή δίπλα μου και άρχισε να βάζει κάποιο είδος γιατροσοφιού πάνω στην πληγή,πράγμα που με έτσουκσε λίγο και έπειτα άρχισε να με τυλίγει.Το κακό ήταν ότι έπρεπε να αλλάξω και τους επιδέσμους από πριν οπότε είχε περισσότερη δουλειά στην τελικά από ότι περίμενε.
-Λυπάμαι για τον κόπο. της είπα.
-Μετά την βοήθεια σου έπρεπε κάπως να στο ξεπληρώσω,οπότε μην λυπάσαι. μου είπε ευγενικά και μου χάρισε άλλο ένα χαμόγελο.
 Για λίγο σιωπή,όμως τελικά αποφάσισα να την σπάσω.
-Τι ήταν εκείνο περιπλοκές που μου έλεγες όταν σε ρώτησα για τον πατέρα του παιδιού;Δεν πρόλαβες να το τελειώσεις.
-Κοίτα...Δεν ξέρω πως έγινε πριν,αλλά οι λέξεις βγήκαν από μόνες τους,όμως πραγματικά δεν μπορώ να σου πω.
-Καταλαβαίνω,προσωπικά θέματα.Δεν πειράζει.
-Δεν είναι αυτό το θέμα στην περίπτωση μας.Πιο πολύ φοβάμαι μην το μάθει ο πατέρας μου να πω την αλήθεια,για αυτό δεν το λέω πουθενά.
-Δεν ξέρει ο πατέρας σου ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού σου;
-Όχι,δεν του το λέω όσο και να επιμένει.Ούτε σε αυτόν ούτε σε κανέναν άλλο.Δεν μπορώ...Δεν μπορείς να καταλάβεις την κατάσταση.
-Κάνε ότι νομίζεις.Αν πιστεύεις ότι αυτή σου η κίνηση θα επιφέρει την καλύτερη δυνατή κατάληξη τότε συνέχισε έτσι.Αυτό πιστεύω εγώ.Ασχέτως τι λένε οι άλλοι.

-Ξέρεις είναι περίεργο...Για κάποιο λόγο νιώθω άνετα να το συζητώ μαζί σου...Δεν φοβάμαι μην το μάθει κάποιος.Ίσως επειδή δεν είσαι από εδώ,όμως και πάλι το ότι είσαι ξένος είναι αρκετό για να το κάνει περίεργο να σου τα λέω όλα αυτά.
-Είναι πράγματι περίεργο...Από μικρός φαινόταν να εμπνέω εμπιστοσύνη και χαίρομαι για αυτό,μακάρι να ισχύει.Και να σου πω κάτι...Αν θέλεις βοήθεια σχετικά με το όλο θέμα όσο είμαι εδώ,μην διστάσεις να μου την ζητήσεις.Θα χαρώ να βοηθήσω.
 Εκείνη έδειξε τότε σκεπτική.
-Ξέρεις...ίσως υπάρχει κάτι που θα μπορούσες να κάνεις για εμένα,όμως θέλω χρόνο να το σκεφτώ.Ελπίζω να καταλαβαίνεις.
-Καταλαβαίνω.Πάντως είμαι στην διάθεση σου.
-Το εκτιμώ...Είσαι πολύ καλός άνθρωπος...Με μεγάλη καρδιά.Τουλάχιστον εγώ αυτό βλέπω.Αν είναι ποτέ να βρεις κοπέλα θα είναι πολύ τυχερή.
 Και τώρα ξεφύγαμε.Σαν να γίναμε πολύ πιο συναισθηματικοί από ότι μπορώ να αντέξω.Είπαμε να είμαι καλός,βοηθητικός,ευγενικός μα όλα τα γλυκανάλατα και περί σχέσεων δεν τα άντεχα ποτέ και αυτό δεν είχα αλλάξει ακόμα.Αλλά τώρα τι να της έλεγα.Δεν είπα τίποτα.Ευτυχώς ούτε αυτή συνέχισε.Άλλαξε τους επιδέσμους μου και έπειτα με κέρασε λίγο σάκε για να με ζεστάνει.Δεν είχα  πρόβλημα με το κρύο,αλλά δεν γινόταν να αρνηθώ το σάκε ούτε αν με πλήρωναν.Εκτός αν μιλάμε για κάνα καλό ποσό,οπότε θα το δεχόμουν και θα πήγαινα να πάρω ακόμα περισσότερο σάκε.Με το μόνο μου έξοδο το σάκε θα είχα πάντοτε λεφτά,αυτό είναι το καλό,συνηδητοποίησα εκείνη την ώρα.
 Καθώς έπινα άρχισα να τις λέω διάφορα από τα όσα είχα κάνει,μιας και από ότι μου είπε της άρεσε πολύ να ακούει για περιπέτειες.Έτσι της δόθηκε η ευκαιρία να μάθει πολλά για το μεγαλείο μου.Μέσα από τις ιστορίες μου όμως παρατήρησα και εγώ κάποια πράγματα.Πρώτον...είμαι επικός ο άτιμος-όχι ότι δεν το ήξερα αυτό-.Δεύτερον τον τελευταίο καιρό πολλά ζευγάρια πολεμούσα,τα οποία όσο πήγαιναν γινόντουσαν και χειρότερα.Στην αρχή ξεκίνησα με τον Alex και την Aira,όπου ήταν και οι δυνατότεροι.Έπειτα ακολούθησαν ο Farkas και ο Virkas,μετά ο Johnny και ο Yosaku,κάπως άθλιοι,και τέλος οι χειρότεροι οι δύο κακομοίρηδες που είχα νικήσει μόλις πριν από λίγο.Με τόσα ζευγάρια που αντιμετώπιζα θα έπρεπε να χρησιμοποιώ περισσότερο τον Arashi.

Η υπόλοιπη μέρα ήταν ιδιαίτερα βαρετή και δεν έλεγε να περάσει.Και έτσι όταν βράδιασε ευχαριστούσα την ώρα και την στιγμή.Επιτέλους θα έβρισκα αυτόν τον σαμουράι,ο οποίος ήλπιζα να μου προσφέρει μια καλή μάχη,και έπειτα θα την έκανα για Frost Kingdom και τέλος η βαρεμάρα.Είχε νυχτώσει για τα καλά και πλέον κανείς δεν κυκλοφορούσε  στους δρόμους.Εγώ και η ομάδα μου είμασταν επίσης μέσα στην καλύβα μας θέλοντας να αιφνιδιάσουμε τον σαμουράι όταν τελικά θα ερχόταν.Ευτυχώς που έξω στους δρόμους έκαιγαν κάποια φαναράκια οπότε μας επέτρεπαν να βλέπουμε την κατάσταση έξω από το σπίτι,παρά το πυκνό σκοτάδι.
 Παρόλα αυτά κανένα σημάδι του σαμουράι δεν φαινόταν.Έτσι για να σκοτώσουμε την ώρα μας ο Yosaku έβγαλε μια τράπουλα που είχε και αρχίσαμε να παίζουμε χαρτιά.Να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα εντελώς τι παίζαμε ακόμα και μετά την πέμπτη παρτίδα.Έτσι δεν κέρδισα ούτε μία φορά.
-Ουαου αφεντικά είσαι χάλια στο χαρτιά.
-Πράγματι...ποτέ δεν το κατείχα,από μικρός.
-Χαχαχα...ακόμα και ο τρομερός Mr.Shadow δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις τρομερές ικανότητες μας στα χαρτιά. είπε ο Johnny χαρούμενος και έπειτα μαζί με τον Yosaku άρχισε να χορεύει και να πανηγυρίζει.
 Δεν ήταν άσχημη τύποι.Ίσως όχι οι ικανότεροι πολεμιστές που θα μπορούσες να βρεις,μα σίγουρα ήταν καλή παρέα και πολύ εντάξει χαρακτήρας.Λυπήθηκα που έλεγα μόνο κακά λόγια για αυτούς.Φυσικά καμία από αυτές τις σκέψεις δεν τις άφησα να βγουν στην επιφάνεια.Ήταν,όπως πάντα,μόνο εσωτερικές.Τότε ήταν που ένιωθα τον Arashi να τραβάει με τα δόντια του το παλτό μου.Γύρισα και τον κοίταξα.Μου έκανε νόημα να σηκωθώ και μου έδειχνε το παράθυρο.Έκανα στους άλλους δύο νόημα να κάνουν ησυχία και έπειτα πλησίασα το παράθυρο.
 Κάποιον έβλεπα στον δρόμο.Μέσα στην απόλυτη ερημιά περπατούσε ένας άντρας.Δεν μπορούσα να δω καλά τα χαρακτηριστικά του,όμως η σιλουέτα του κατάνα του διαγραφόταν φανερά στο δεξί του χέρι.
-Αυτός είναι... είπα τότε ...Παιδιά,αυτός είναι ο σαμουράι μας. είπα στους άλλους δύο οι οποίοι είχαν έρθει και εκείνοι στο παράθυρο.
-Ωραία...ώρα να του δείξουμε την αξία της Wolfpack.
-Η πρώτη μας αποστολή ως μέλη της...Δεν θα αποτύχουμε.
-Πάμε λοιπόν.Να είστε κοντά μου και να καλύπτεται ο ένας τον άλλον.
 Μόλις μου έκαναν νόημα ότι κατάλαβαν πλησίασα την πόρτα και την άνοιξα.

Ο σαμουράι,την ίδια ώρα που εμείς βγαίναμε από την καλύβα μας,έσπασε την πόρτα ενός σπιτιού και μπήκε μέσα.Τρέξαμε γρήγορα προς τα εκεί.Μόλις φτάσαμε μπήκαμε μέσα.Είδαμε έναν άντρα και μια γυναίκα να βρίσκονται σε μια γωνία του χώρου,στον οποίο μόλις είχαμε εισέλθει,και τον σαμουράι να καταστρέφει το τραπέζι που υπήρχε εκεί,ενώ άλλα έπιπλα έδειχναν να έχουν δεχθεί την οργή του νωρίτερα.Δεν μπορούσα να καταλάβω ποιο ήταν το κίνητρο του για να κάνει τέτοια πράγματα,όμως από την έκφραση του ήταν ξεκάθαρο ότι ο τύπος κουβαλούσε πολύ θυμό και μίσος.Ίσως ήταν κάνας μανιακός που μισούσε τα έπιπλα...αυτό θα εξηγούσε πολλά όσο γελοίο και να ήταν σαν δικαιολογία.
 Μόλις ο σαμουράι αντιλήφθηκε την ύπαρξη μας στον χώρο γύρισε προς το μέρος μας και ρώτησε,τι άλλο φυσικά πέρα από...
-Ποιοι στο καλό είστε εσείς;Δεν είστε από τους πολίτες της πόλης,αλλιώς θα σας είχα ξαναδεί.
-Το όνομα μου είναι Mr.Shadow και από εδώ ο Johnny,ο Yosaku και ο Arashi.Είμαστε κυνηγοί και ήρθαμε εδώ για εσένα.
-Α! ώστε τελικά έστειλαν κυνηγούς ε;Δεν έχει σημασία και που είστε τόσοι...δεν θα με πιάσετε.Κανείς δεν θα το κάνει.
-Ότι πεις φιλάρα...Τα λόγια όμως δεν θα σε σώσουν.
-Πως;
-Αυτό που άκουσες...Δεν είμαστε τυχαίοι κυνηγοί.Κανείς δεν γλυτώνει από εμάς.
-Χα! ανόητοι. είπε ο σαμουράι και αφού γέλασε έτρεξε άρπαξε ένα κομμάτι από το,πρώην,τραπέζι και μας το πέταξε.
 Με ένα γρήγορο τράβηγμα έκοψα το ξύλο στη μέση και έτσι ούτε γάτα ούτε ζημιά,αλλά όπως φάνηκε δεν ήταν αυτή η κανονική του επίθεση.Λόγο του ξύλου που είχε κλείσει το οπτικό μου πεδίο δεν πρόλαβα να τον δω να έρχεται καταπάνω μου και έτσι δεν μπόρεσα να τον αποφύγω.Έπεσε απάνω μου και με δύναμη με έσπρωξε έξω από το σπίτι.
 Ο Arashi βρισκόταν δίπλα μου οπότε δεν τον πήρε και εκείνο μαζί του,ενώ οι άλλοι δύο πρόλαβαν να παραμερίσουν.Δεν την δύναμη που έσπρωξε πέσαμε και οι δύο κάτω.Εκείνος γρήγορα μου έχωσε μια αγκωνιά στο στομάχι και έπειτα κύλησε παραδίπλα όπου και σηκώθηκε.Λοιπόν μου άρεσε ο τύπος.Θα ήταν καλή μάχη.

Σηκώθηκα όρθιος και στάθηκα απέναντι του.Οι υπόλοιποι ήρθαν και στάθηκαν δίπλα μου.Ο σαμουράι φάνηκε να μας επεξεργάζεται για λίγο και έτσι δεν άφησα τους δικού μου να επιτεθούν.Πέρα από αυτό πιθανότατα θα τους κομμάτιαζε.
-Εσύ κοκκινομάλλη... μου φώναξε τελικά ...Είσαι και εσύ σαμουράι,γιατί από την εμφάνιση σου αυτό καταλαβαίνω.
-Θα μπορούσες να το πεις.
-Τότε σου ζητώ να τιμήσεις τους κώδικες μας και να με πολεμήσεις μόνος σου,χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια,όπως θα κάνω και εγώ.
-Ενδιαφέρον... ανταποκρίθηκα και πράγματι ήταν.
 Έπρεπε να ήταν άξιος αντίπαλος,το ένιωθα,και αν ήταν έτσι θα ήταν κρίμα να τον χαραμίσω επιτρέποντας σε άλλους να τον αντιμετωπίσουν παράλληλα.Γύρισα τότε προς τους δικούς μου.
-Θα τον αντιμετωπίσω μόνος μου.Αν δείτε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά μπουκάρετε στην μάχη.Ο Arashi θα ξέρει αν πρέπει να επέμβει ή όχι,οπότε ακολουθήστε αυτόν.
-Εντάξει θα το κάνουμε,αλλά δεν νομίζω πως θα χάσεις.
-Όντως,κανείς δεν νικάει το αφεντικό. φώναξαν.
-Παρόλα αυτά να είστε έτοιμοι... συμπλήρωσα και γύρισα ξανά προς τον αντίπαλο μου ...Είμαστε σύμφωνοι.Θα σε πολεμήσω μόνος.
-Το εκτιμώ αυτό. είπε και υποκλίθηκε.
 Υποκλίθηκα και εγώ,ως δείγμα σεβασμού προς τον αντίπαλο μου και έπειτα πήραμε και οι δύο τις στάσεις μας.Τότε,λες και ξέραμε πότε θα κινηθεί ο αντίπαλος μας,ξεκινήσαμε ταυτόχρονα από τις θέσεις μας κατευθυνόμενοι ο ένας προς τον άλλο.Φτάσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο.Ταυτόχρονο πάτημα,ταυτόχρονο τράβηγμα.Τα ξίφη μας χτυπήθηκαν με βία στον αέριο χώρο ανάμεσα μας και έμειναν εκεί να σπρώχνει το ένα το άλλο.Ο ήχος της σύγκρουσης τους και της τριβής μεταξύ τους ακουγόταν τόσο δυνατός εκείνη την ώρα που κανέναν άλλος ήχος δεν έκανε καν προσπάθεια να ακουστεί.
 Μέσω της κόντρας μας ένιωθα την δύναμη του.Σίγουρα δεν είχε αρκετή για να με απωθήσει,μα ούτε εγώ είχα αρκετή για να απωθήσω εκείνον.Άρα;Βρήκα κάποιον ο οποίος ήταν εξίσου δυνατός με εμένα;Το πράγμα αποκτούσε όλο και περισσότερο ενδιαφέρον.Θα ήταν μια μακριά και απολαυστική νύχτα.

Τελικά απωθήσαμε ο ένας τον άλλο.Κάναμε ένα ταυτόχρονο βήμα προς τα πίσω και έπειτα ορμήξαμε ξανά μπροστά.Τα ξίφη μας συγκρούστηκαν πάνω από τα κεφάλια μας,αποτραβήχθηκαν,σημάδεψα την δεξιά του πλευρά,έβαλε το ξίφος του κάθετα για ν το μπλοκάρει,ξανά πίσω και έπειτα πάλι μπροστά.Κάθετα στο κεφάλι του αυτή την φορά,μα το ξαναμπλόκαρε.Με έσπρωξε προς τα πίσω και έπειτα κίνησε το ξίφος του προς τα αριστερά μου.Το μπλόκαρα.Πίεσα να το απομακρύνω και γύρισα επιτόπου.Με το που τελείωσα την στροφή μου τέντωσα το πόδι μου και κλότσησα τον αντίπαλο μου στο στομάχι απωθώντας τον προς τα πίσω.
 Στάθηκα με τα πόδια μου παράλληλα και με το ξίφος μου να κοιτάζει προς τον αντίπαλο μου,στο ύψος του κεφαλιού μου.Μόλις ο αντίπαλος μου πετάχτηκε μπροστά με το χέρι,που κρατούσε το ξίφος του,τεντωμένο όρμισα και εγώ καταπάνω του.Με το που φτάσαμε ο ένας τον άλλον,σπρώξαμε προς τα μπρος τα ξίφη μας.Ένα κύμα αέρα έφυγε προς διάφορες κατευθύνσεις και βρεθήκαμε να στεκόμαστε ο ένας πίσω από τον άλλο.Κάποιος άπειρος θα έλεγα πως είχαμε και οι δύο αποτύχει να πετύχουμε τον αντίπαλο μας,όμως στην πραγματικότητα είχαμε και οι δύο πετύχει.Βάλαμε τα ξίφη μας στην θήκη τους και γυρίσαμε να δούμε τον αντίπαλο μας.
-Εντυπωσιακός...Μετά από τόσες μέρες δεν το πιστεύω ότι βρίσκω έναν ισάξιο αντίπαλο.
-Ούτε εγώ περίμενα να βρω κάποιον με την δικιά σου κλάση σε αυτό το νησί.
 Τότε μια ουλή εμφανίστηκε στο σώμα του καθενός.Με είχε πετύχει στον δεξί αγκώνα,ενώ εγώ τον είχα βρει στο δεξί του πλευρό.Υπέροχα...τώρα οι δύο μου ώμοι ήταν ασορτί.Για μια ακόμα φορά ο αντίπαλος μου ήρθε καταπάνω μου.Τον περίμενα να πλησιάσει.Με το που με έφτασε τέντωσε το δεξί του χέρι και με στόχευσε με το ξίφος του,μια κίνηση που φαινομενικά ήταν εύκολη να αποκρουστεί από την πλευρά μου,όμως στην τελική δεν ήταν αυτό που περίμενα.
 Έγειρα προς τα αριστερά,ώστε να αποφύγω το χτύπημα του και να έχω την ευκαιρία για αντεπίθεση,όμως τότε εκείνος άφησε το ξίφος από το χέρι του,ενώ κίνησε παράλληλα το αριστερό του προς αυτό.Μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου το είχε αφήσει και το είχε πιάσει με το άλλο του χέρι,πράγμα που του επέτρεψε να αντιδράσει άμεσα χωρίς να σταματήσει την κίνηση του.Άφησα την λαβή του Yoku,το οποίο ήμουν έτοιμος να τραβήξω,και έπιασα ξανά την Σκιά.Την τράβηξα έξω και μπλόκαρα το χτύπημα,όμως δεν είχα καλή στάση και έτσι αναγκάστηκα να κάνω μερικά άθελα βήματα προς τα πίσω.

Στάθηκα για λίγο και έβγαλα την θήκη της Σκιάς και την κράτησα με το δεξί μου χέρι.Με γρήγορες κινήσεις ο αντίπαλος μου με έφτασε πάλι και στόχευσε,με μια κατακόρυφη επίθεση,το κεφάλι μου.Σήκωσα το ξίφος μου και μπλόκαρα.Παράλληλα με μια γρήγορη κίνηση έφερα την θήκη του όπλου μου στο πρόσωπο του αντιπάλου μου.Δεν μπορούσε να αντιδράσει και έτσι τον χτύπησα με δύναμη στο μάγουλο.Εκείνος έφυγε στο πλάι παραπατώντας.Προτού προλάβει να σηκώσει ξανά το κεφάλι του προς το μέρος μου τον είχα φτάσει.Προέκτεινα το χέρι μου με την θήκη και τον χτύπησα στην κοιλιά,κάνοντας τον να διπλωθεί.Έπειτα την ύψωσα στον αέρα και τον χτύπησα στο πίσω μέρος του κεφαλιού.Μόλις είχε σκύψει αρκετά σήκωσα το πόδι μου και τον χτύπησα στο πρόσωπο.
 Μετά αποφάσισα να σταματήσω.Μπορούσα και είχα μάθει να πολεμώ έτσι και σίγουρα δεν απαγορευόταν κάτι τέτοιο,αλλά δεν ήταν το στυλ που προτιμούσα.Μου άρεσε καλύτερα να χτυπάω με το ξίφος,παρά με τα πόδια ή τα χέρια.Τον άφησα να πάρει μερικές ανάσες και να ξανασταθεί.Μόλις σηκώθηκε είδα πως το χτύπημα στο πρόσωπο του,είχε κάνει καλή δουλειά.Πρέπει να τον είχα βρει στο στόμα,καθώς έτσι θα εξηγούνταν τα ματωμένα ούλα.Έδεσα την θήκη μου στην ζώνη μου και έβαλα το ξίφος μέσα.Έλαβα την δεύτερη στάση και τον περίμενα.
 Δεν τον έβλεπα θυμωμένο ή κάτι τέτοιο.Αντιθέτως φαινόταν πολύ ψύχραιμος και ήρεμος.Άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες καθώς τα μάτια του παρέμεναν καρφωμένα απάνω μου.Έβαλε το ξίφος του στην θήκη του και τότε μου υποκλίθηκε για μια ακόμα φορά.
-Αξιότιμε σαμουράι...χαίρομαι που βρέθηκες εδώ απόψε.Είχα καιρό να νιώσω τέτοια αδρεναλίνη και χαρά σε μια μάχη.Η σημερινή νύχτα ασχέτως του αποτελέσματος θα μου μείνει αξέχαστη.
-Υποθέτω το ίδιο ισχύει και για εμένα. ανταποκρίθηκα χωρίς να χαλάσω την στάση μου.
-Ήρθε η ώρα λοιπόν να σοβαρέψουν τα πράγματα.Τα προκαταρκικτά τελείωσαν.
-Χαίρομαι που το ακούω αυτό...Έλα λοιπόν.
-Τότε χωρίς καθυστέρηση... είπε και ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά.
 Μα οι κινήσεις του δεν ήταν ίδιες με πριν.Η ταχύτητα του είχε αυξηθεί κατά πολύ,τόσο που μάλλον έφτανε και την δική μου,χωρίς να χρησιμοποιήσω Shadow Step φυσικά.Πολύ εντυπωσιακό.πως έκρυβε κάτι τέτοιο τόσο καλά;Μέσα σε δευτερόλεπτα με είχε φτάσει και ήταν έτοιμος να χτυπήσει.Όμως και εγώ ήμουν έτοιμος.