[Τέλος-Αποστολή]Νομος και Ταξη! Η δικαιοσυνη πανω απο ολα! Μερος 5ο - Νεες δυναμεις

Οταν σηκωθηκε ο Red, πηγε να τον ακολουθησει και η Rika αλλα την σταματησε ο Craul καθως ηθελε να της μιλησει παραπανω.
-Με εσενα τι εγινε?
-Τι εννοειτε κυριε?
-Γιατι δεν κολυμπησες? Θυμαμαι οτι ξερεις να κολυμπας.
-Εμμ... να....
-Rika?
-Κυριε... Η αληθεια ειναι πως βρηκα ενα φρουτο του διαβολου στο Παγωμενο βασιλειο.
-Συνεχισε.
-Και... Δεν το ανεφερα. Και το εφαγα.
Αλλα δεν ξερω τι κανει! Το ορκιζομαι!
Εσπευσε να συμπληρωσει
-Αρα θες να μου πεις οτι απεκρυψες κατι τοσο σημαντικο απο την αναφορα σου και τωρα εισαι οπως ησουν πριν χωρις να ξερεις να κολυμπας?
-Αν το θετετε ετσι...
-Κοιταξε να καταλαβεις τι νεες δυναμεις απεκτησες το ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ. Δεν θελω να παθουμε κατι μεσοπελαγα. Αυτο το φρουτο μπορει να ηταν οτιδηποτε! Μπορει απο στιγμη σε στιγμη να αρπαξεις φωτια και να καουμε ζωντανοι!
-Τιιιιιιιιιιι????
-Και ως τιμωρια για το μυστικο που κρατησες θα πρεπει, παραλληλα να προσεχεις τον Red και να σιγουρευτεις πως δεν θα καταστρεψει αυτος το πλοιο ή οτιδηποτε περα απο πειρατες και εγκληματιες.
-Μαλιστα...
-Κατανοητο?
-Μαλιστα κυριε!
-Ελευθερη και εσυ τοτε. Πιο προσεκτικη απο εδω και περα.

Την ιδια μερα, λιγες ωρες αργοτερα, ο Commander Craul μας καλεσε στο καταστρωμα καθως ηθελε να μας ανακοινωσει την νεα μας αποστολη.
-Ναυτες! Μολις εφτασαν εντολες απο τα κεντρικα. Η Ensign Nitsa ζητα ενισχυσεις για μια αποστολη στο νησι Micqeot. Στο πινακα ανακοινωσεων ειναι αναρτημενη η λιστα αυτων που θα την ακολουθησουν για την αποστολη. Λεπτομεριες για την φυση αυτης και το τι πρεπει να κανετε θα σας το πει η ιδια η Ensign. Οι υπολοιποι θα κυνηγησουμε καποια πειρατικα πληρωματα που εχουμε πληροφοριες οτι θα φτασουν κοντα στο νησι για να ανεφοδιαστουν! Οταν τελειωσουμε θα περασουμε να παρουμε την ομαδα που εχει μεινει στο νησι. Καταλαβατε?
-Ναι Κυριε!!
-Ωραια. Δειτε την λιστα και οσοι ειστε σε αυτην ετοιμαστειτε. Το βραδυ φτανουμε στο νησι.

Στην λιστα βρισκοταν το ονομα του Red και κατεπεκταση και της Rika. Οταν το ειδε αυτο ο Red εσπευσε στον καπετανιο του για να εκφρασει τις ανησυχιες του αλλα αυτος τον διεκοψε γρηγορα και του ειπε να το παρει σαν ευκαιρια να ανακαλυψει τι μπορει να κανει. Ο Red εγνεψε καταφατικα και επεστρεψε στην καμπινα του να ετοιμαστει.

Ο ηλιος ηταν ετοιμος να κρυφτει κατω απο την επιφανεια της θαλασσας οταν φτασανε στο νησι και ριξανε αγκυρα. Ειναι ενα μικρο νησι που απο μακρια φαινεται σαν ενας πελωριος βραχος στην μεση της θαλασσας. Ειναι περιτριγυρισμενο απο ψηλους βραχους εκτος απο καποιες ερημικες παραλιες και μια μεγαλη, συγκριτικα, οπου αγκυροβολουσε οποιος ηθελε να εισελθει στο νησι. Εκει τους περιμενε ηδη η Ensign Nitsa μαζι με λιγους απο τους αντρες της, καθως την ειδανε να τους χαιρεταει απο μακρια.
Ριξανε την μεγαλη σανιδα και μια ομαδα των 5 ατομων κατεβηκανε απο το πλοιο. Οι υπολοιποι τους χαιρετησαν, τραβηξαν την σανιδα πανω και εφυγαν να εκπληρωσουν την δικια τους αποστολη.
Την ωρα που κατεβαιναν, η Rika παρατηρησε πως ο Red δεν ειχε παρει μαζι του τα σπαθια του αλλα μονο τον βασικο εξοπλισμο των μαριν.
-Τι κανεις? Γιατι δεν πηρες τα σπαθια σου μαζι? Μπορει να τα χρειαστεις?
-Δεν ακουσες τι ειπε ο κυριος Craul? Μεχρι να μαθω να χειριζομαι αυτα (δειχνοντας τα χερια του) δεν θα εχω τα σπαθια μου. Αντιθετως, θα εχω αυτα!
Και εβγαλε ενα ζευγαρι ασπρα γαντια και τα φορεσε.
-Το δοκιμασα και αν δεν πιεστω δεν χρησιμοποιουνται οι πατουσες μεσα απο τα γαντια.

Αφου κατεβηκαν, σηκωθηκαν και οι υπολοιποι αντρες της Ensign και ολοι μαζι στηθηκαν προσοχη.
-Καλως ηρθατε μαρινς του Commander Craul. Ειμαι η Ensign Nitsa και αυτη ειναι η πρωτη μου αποστολη σαν Ensign. Θα ηθελα την συνεργασια σας και την υπακοη σας ετσι ωστε να ληξει αισιως οτι προβλημα υπαρχει στο νησι και να βοηθηθουν οι ανθρωποι εδω. Θα ηθελα να μην παιρνετε αποφασεις μονοι σας αλλα οτι εχετε να πειτε να μου το λετε προσωπικα και να το συζηταμε. Αυτα. Αναπαυση και ακολουθηστε με. Θα σας εξηγησω στο δρομο.
-Κυρια Ensign
-Ναι?
-Θα ταξιδεψουμε βραδυ?
-Ναι, δεν ειναι μακρια το κεφαλοχωρι του νησιου. Αναψτε τα φαναρια σας και ξεκινηστε.

Και οσο περπατουσανε και το θαμπο πορτοκαλι χρωμα του ηλιου αρχισε να εξαφανιζεται και αυτο, η Nitsa τους εξηγησε
-Παραπανω απο μια βδομαδα πριν, ο αρχηγος του νησιου εστειλε μηνυμα στα κεντρικα οτι υπαρχουν περιεργες ταραχες σε ολο το νησι. Δεν εξηγησε τι ακριβως ταραχες, ισως και να μην ηξερε, αλλα ζητησε την βοηθεια μας. Εμεις τωρα κατευθυνομαστε προς σε αυτον για να μας δωσει λεπτομεριες και να ερευνησουμε το προβλημα.

Λιγη ωρα μετα, ειδανε φωτα λιγο παρακατω και καταλαβανε οτι πρεπει να φτασαν στο χωριο. Και ετσι ηταν. Περασανε εναν ξυλινο φραχτη που φαινοταν να οριοθετει το χωριο και κατευθειαν ετρεξε μπροστα τους εναν ανδρας, κρατωντας ενα ξυλινο δορυ και ενα φαναρι.
Παιρνοντας επιθετικη σταση και τρομαγμενος φωναξε
-Ποιοι ειστε και τι θελετε στο χωριο μας?
Η Εnsign σηκωσε το φαναρι της στο υψος του προσωπου της και ειπε
-Ειμαστε η ομαδα του ναυτικου που ανταποκριθηκε στο καλεσμα σας. Θα μπορουσατε να μας πατε στον κυριο...
Καθυστερησε λιγο ψαχνοντας ενα χαρτι στην τσεπη της το οποιο το συμβουλευτηκε για να συνεχισει
-Farkas? Ειναι αυτος που μας ειδοποιησε.
Ο ανδρας περπατησε αναμεσα τους με το φαναρι του υψωμενο, μας κοιταξε και επειτα, με εναν πολυ φιλικοτερο τονο μας ειπε να τον ακολουθησουμε γρηγορα.

Μας οδηγησε στο μεγαλυτερο σπιτι του χωριου, απο οσο μπορουσαμε να δουμε, και ενα απο τα λιγα σπιτια με φως. Χτυπησε την πορτα και μετα απο λιγο την ανοιξε ενας αλλος ανδρας, πιο ψηλος και πιο γεροδεμενος.
-Τι εγινε? Τον ρωτησε ο ανωνυμος χωριατης νουμερο 1
-Ευχαριστα νεα! Ηρθαν οι Μαρινς που ζητησαμε! Φωναξτε τον Farkas!
-Θα το κανουμε. Καλη δουλεια ανωνυμε χωριατη νουμερο 2. Επεστρεψε στο ποστο σου τωρα. Περαστε μεσα παρακαλω.
Ειπε και εκανε νοημα να περασουν οι μαρινς.
Καθως περνουσαν μεσα ολη η ομαδα, φωναξε αυτος που ανοιξε την πορτα
-Τον ακουσατε! Πηγαινετε φωναξτε τον Farkas να κατεβει γρηγορα!
-Παρακαλω, καθηστε οπου βρειτε και θα ερθει ο αρχηγος να σας εξηγησει. Εχουμε μεγαλο προβλημα

Στιγμες αργοτερα, απο τον πανω οροφο κατεβηκε ενας μεσηλικας ανδρας, μυωδης, με καταμαυρα μακρια μαλλια και μια χαρακτηριστικη ουλη που διεσχιζε ολο το προσωπο του. Φορουσε απλα ρουχα που ηταν σαν κολλημενα πανω του απο τους φουσκωμενους μυς του και ειχε ενα σπαθι περασμενο στην ζωνη του και μια καραμπινα στην πλατη του. Φαινοταν σαν να ηταν ετοιμος να φυγει. Με το που εφτασε μπροστα μας εδωσε το χερι του στην Ensign Nitsa και της ειπε
-Καλως ηρθατε και ευχαριστουμε που ανταποκριθηκατε στον καλεσμα μας. Ονομαζομαι Farkas, ο αρχηγος του χωριου. Εχουν απαγαγει την οικογενεια μου. Νομιζω ξερω που βρισκονται. Ακολουθηστε με και θα τους βρουμε θα πρεπει ν-
-Ωπα ωπα, μην βιαζεστε κυριε Farkas. Ονομαζομαι Nitsa και ειμαι στο βαθμο του Ensign του ναυτικου. Και πριν αποχωρησουμε θα ηθελα να μου πειτε καποια παραπανω πραγματα. Η βιασυνη σπανια βγαζει σε καλα αποτελεσματα.
-ΤΙ? Μετα την εκληση μου στειλανε μοναχα μια Ensign?? Τι να σας κανω? Χρειαζομαστε παραπανω δυναμεις! Στειλτε επειγοντος μηνυμα για ενισχυσεις!
Η Nitsa φανερως ενοχλημενη
-Θα σας παρακαλουσα να κρατησετε την ψυχραιμια σας και να μας πειτε ποιο ειναι το προβλημα σας ακριβως και αν κρινω πως η ομαδα μου δεν ειναι αρκετη, τοτε θα καλεσω ενισχυσεις. Μεχρι τοτε εχετε εμας και καλα θα κανετε να ειστε πιο ευγνομων.

Λιγο πιο πισω, στους ναυτες
-Αν ημουν εγω θα τον ειχα ηδη βρισει. ψυθιρισε
-Σκασε βλακα
Του ειπε και του εδωσε μια αγκωνια στα πλευρα

-Πφφφφ... Καλα.
Ειπε και καθισε σε μια πολυθρονα.
-Ακουστε πως εχει. Πριν απο δυο εβδομαδες ηρθε ενας χωρικος απο το παραδιπλα χωριο και ειπε πως ολο του το χωριο ειχε εξαφανιστει, μαζι με ολα τα ζωντανα και ολες τις προμηθειες του. Αυτος ο χωρικος σωθηκε γιατι ξεχαστηκε στο χωραφι του και κοιμηθηκε εκει. Την αλλη μερα το πρωι, ολα και ολοι λειπανε. Απο την οψη του χωριου ειναι σιγουρο οτι το χωριο δεθηκε επιθεση. Η μικρη μου αδερφη η Ludia ηταν εκει εκεινο το βραδυ! Ειχε παει να μεινει στην θεια μας. Οργισμενος απο αυτο το συμβαν ο αδερφος μου, την ιδια μερα κιολας ξεκινησε να παει να βρει τι εγινε. Τεσσερα μερονυχτα περασαν και ο αδερφος μου δεν φανηκε πουθενα. Και μην με παρεξηγησετε την ανυσηχια μου. Ο αδερφος μου ειναι δυνατος. Μπορει να τα βαλει με δεκα αντρες και να βγει νικητης. Αλλα δεν επεστρεψε ποτε. Ημουν ετοιμος να τον ακολουθησω πριν σας καλεσω αλλα σκεφτηκα πως αν δεν ειμαι εδω το χωριο ειναι ευαλωτο σε επιθεσεις και ετσι δεν ξεκινησα ποτε. Σας ειδοποιησα ομως για να ερθετε και να ξεδιαλυνετε το τοπιο. Αλλα τωρα σας βλεπω λιγους για αυτο ισως θα ηταν καλυτερο να μεινετε εσεις εδω να προστατεψετε το χωριο και να παω εγω να τους βρω.

-Λιγο ειναι το ματι σου! Που θα μας πεις λιγους! Ποιος νομιζεις-
Φωναξε ο Red και πηγε κατα πανω του αλλα τον συγκρατησαν οι υπολοιποι ναυτες και τον διεκοψε η Nitsa.
-Ηρεμια Recruits. Κυριε Farkas οπως κανενας εδω μεσα δεν αμφεβαλλε για την δυναμη σας και για το κατα ποσο μπορειτε να τα καταφερετε μονος σας, ετσι θα ηθελα και εσεις να μην αμφιβαλλετε για τις δικες μας δυνατοτητες.
Η κατασταση που μας περιγραφετε ειναι οντως σοβαρη αλλα δεν νομιζω να ειναι κατι που δεν μπορουμε να αναλαβουμε εμεις που βρισκομαστε εδω. Εαν το επιθυμειτε μπορειτε να μεινετε εδω και να προσεχετε το χωριο οπως αναφερατε ή αμα θελετε να ερθετε μαζι μας, μπορω να αφησω καποιους απο τους ανδρες μου εδω για να προσεχουν το χωριο σε περιπτωση που θα επιτεθουν.
-Αυτο ακουγεται καπ-
-Αλλα οπως και να εχει, δεν θα γινει τιποτα αυτην την στιγμη. Ειναι βραδυ και δεν γνωριζουμε καθολου την περιοχη. Θα θελαμε να σας ζητησουμε εναν χωρο να ξεκουραστουμε για σημερα και αυριο με τις πρωτες ακτινες του πρωινου ηλιου σας υποσχομαι πως θα ξεκινησουμε την αναζητηση.

Και ετσι εγινε. Ο Farkas απροθυμος τους οδηγησε στον πανω οροφο του σπιτιου, οπου αραξανε παντου, στα δωματια, στους καναπεδες, ακομα και στα πατωματα. Αναζοπυρωσανε το τζακι που σιγο εκαιγε και καποιοι απο τους ναυτες καταφεραν να κοιμηθουν καποιες ωρες. Η Ensign δεν ηταν μαζι μας ολο το βραδυ αλλα βρισκοταν στον κατω οροφο, μαζι με τον Farkas και τους υπολοιπους χωρικους και μαθαινε λεπτομεριες για το νησι, το χωριο και μελετουσαν χαρτες της περιοχης.

Με το που εφτασαν οι πρωτες ακτινες του ηλιου στις οποιες αναφερθηκε η Ensign, πηγε, τους φωναξε να παρουσιαστουνε και τους ειπε
-Η ομαδα του Craul θα μεινει εδω για να προσεχει το χωριο. Πεντε ατομα πιστευω θα ειναι αρκετα. Θα εχετε και τους νευριασμενους αλλα φοβισμενους χωρικους μαζι σας. Αμα βρεθειτε σε δυσκολη κατασταση, πρωτο σας μελημα ειναι η υγεια των χωρικων. Δευτερο να με ειδοποιησετε να ερθω γρηγορα και τριτο να καταφερετε να προστατεψετε το χωριο. Δεν θελω ουτε ηρωισμους ουτε να ξεφυγετε απο τις εντολες μου. Καταλαβατε?
-Μαλιστα! φωναξαν οι 4 απο τους 5 σθεναρα
-Μαλιστα... φωναξε ο 5 ξενερωμενος
-Ωραια. Οι υπολοιποι μαζι μου! Φυγαμε αντρες!