[Τέλος-Αποστολή]Μια στάση ανάγκης.

Για λίγο έμειναν και οι δύο σιωπηλοί,χωρίς να μου δείχνουν καμία διάθεση να επιτεθούν.
-Τι έγινε;Δεν πιστεύω να μην θέλετε να συνεχίσετε επειδή μάθατε ποιος είμαι;Αν είναι έτσι σημαίνει ότι έχασα τον χρόνο μου εδώ και για αυτό θα πρέπει να το πληρώσετε στο διπλάσιο. είπα ενώ διατηρούσα την στάση μου.
-Όχι!... απάντησε δυναμικά ο Virkas.
-...Ούτε να το σκεφτείς κάτι τέτοιο. τον συμπλήρωσε ο αδερφός του.
-Από τότε που ήρθε ο Alucard στο νησί και τα όσα περάσαμε δεν φοβόμαστε τίποτα.
 Μα τι ωραίο που είναι όταν σου πετάνε οι αντίπαλοι σου τόσο ενδιαφέρουσες πληροφορίες την ώρα της μάχης.Να ναι καλά.Για την ώρα πάντως συνέχισα σαν να μην τους άκουσα.
-Τότε είμαστε εντάξει... είπα ...Παρόλα αυτά η μάχη μας θα πρέπει να λήξει σύντομα.
-Ποιο πολύ θα λυπηθείς που θα χάσεις ήταν η απάντηση που έλαβα,την οποία έπειτα την ακολούθησε η ταυτόχρονη επίθεση των αδερφών.
 Άντε θα τους έκανα την χάρη-όχι να χάσω φυσικά-να κρατήσω την μάχη λίγο περισσότερο.Ήθελα να δω μέχρι που φτάνουν οι ικανότητες τους.Θα έπρεπε να άξιζαν αν είχαν πολεμήσει στο πλευρό ή εναντίων του Alucard-δεν μου το διευκρίνισαν-και ακόμα και τα λίγα που μου είχαν δείξει αυτό φανέρωναν.
 Άλλη μια ταυτόχρονη επίθεση ήρθε καταπάνω μου αυτή τη φορά με τα ξίφη τους να κατεβαίνουν διαγώνια από τα πλάγια μου.Πήδηξα πίσω και τους απέφυγα,όμως μου απέδειξαν για άλλη μια φορά το πόσο γρήγορη ήταν,καθώς δεν ήταν παρά θέμα λίγων δευτερολέπτων μέχρι να έρθει η επόμενη επίθεση τους.Εγώ την απέφυγα και αυτή,όπως επίσης και τις επόμενες που ακολούθησαν.Έτσι θα συνέχιζα να χορεύω και να χορεύω μέχρι να τους έκανα να κουραστούν και να χαμήλωναν τον ρυθμό τους.

Από τις κινήσεις τους ήταν ξεκάθαρη η εμπειρία τους,καθώς επίσης και η ικανότητα τους στις ομαδικές μάχες.Οι κινήσεις τους ήταν τρομερά συντονισμένες.Ο ένας συμπλήρωνε τα βήματα και τις επιθέσεις του άλλου σε ένα αρμονικό χορό με ξίφη.Η συνεργασία τους ήταν τόσο καλή που θα μπορούσα να πω ότι ξεπερνάει και εκείνη της Aira και του Alex.Παρόλα αυτά εκείνο το ζευγάρι και δυνατότερα όπλα είχε και πολύ πιο δυνατή ήταν,οπότε παρ' όλη την καλή συνεργασία των αδερφών δεν ήταν αρκετοί για να με νικήσουν.
 Μια κάθετη επίθεση ήρθε από πάνω.Με ένα πισώπλατο βήμα την απέφυγα.Απευθείας ο δεύτερος αδερφός έκανε κίνηση και πήγε να με χτυπήσει από τα δεξιά μου.Ακόμα ένα βήμα πίσω.Ακόμα μία επίθεση από τα αριστερά μου αυτή την φορά.Και πάλι προς τα πίσω.Εναλλάξ συνέχιζαν να μου επιτήθονται με τρομερή ακρίβεια και με μια καλή ταχύτητα.Απλοί άνθρωποι σίγουρα δεν θα ήταν αρκετά καλοί για αντίπαλοι αυτών των δύο.Καλό αυτό.Σήμαινε ότι ήταν άνω του μετρίου.
 Ξαφνικά καθώς περπάταγα προς τα πίσω η πλάτη μου κόλλησε σε τοίχο.Ουπς!Οι αντίπαλοι μου πλησίασαν γρήγορα,σίγουροι ότι με πέτυχαν σε ένα σημείο αυτή την φορά.Θα μπορούσα να κάνω ένα Shadow Step ώστε να έφευγα από εκεί και να τους έπαιρνα μαζί μου.Όμως επειδή μου αρέσει να κάνω επίδειξη και να δοκιμάζω ότι πιο τρελό μου έρχεται στο μυαλό,δεν το έκανα.Και σίγουρα αυτό που προτίμησα ήταν τρελό.
 Πήδηξα στον αέρα και οριζοντιόθηκα ώστε η κοιλιά μου να κοιτάζει στο έδαφος.Κούνησα γρήγορα τότε το ξίφος μου με την θήκη του  και το έβαλα από κάτω μου πιέζοντας με τα χέρια μου.Έτσι έμεινα στον αέρα για ένα-δύο δεύτερα.Μόνο τόσα χρειαζόμουν.Με το που έμεινα στον αέρα έσπρωξα τα πόδια μου προς τα πίσω και αυτά πέτυχαν τοίχο.Συνέχισα να σπρώξω και έτσι απόκτησα ώθηση και πετάχτηκα μπροστά.Άνοιξα τα χέρια μου κι όπως ήμουν στον αέρα έπιασα τον Virkas από την μέση και τον έριξα κάτω.Έκανα τότε μια κωλοτούμπα και αφού απομακρύνθηκα ξανά στάθηκα όρθιος.
 Τότε ήταν που άρχισαν να ακούγονται ψίθυροι από το πλήθος γύρω και κάποιες εκφράσεις ενθουσιασμού.Είμαι τρομερός ο άτιμος το ξέρω!

Λοιπόν αρκετά είδα.Ας τελειώσουμε.Εκείνοι άρχισαν άλλη μια φορά να τρέχουν προς το μέρος μου,μα εγώ από την άλλη τους περίμενα.Με το που πλησίασαν αρκετά έκανα την κίνηση μου.
-Shadow Step-Clone Step Dual Assault και "χωρίστηκα" στα δύο,αφήνοντας του αντιπάλους μου με ανοικτό το στόμα,λογικό άλλωστε.
 Παρά την μάταιη προσπάθεια τους να με μπλοκάρουν δεν κατάφεραν και τίποτα.Τα ξίφη τους σαν να πέρασαν μέσα από τους "κλώνους" μου,δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.Έτσι είχα όλο το ελεύθερο και τους χτύπησα καθαρά,ταυτόχρονα,στο στήθος.Σταμάτησα κάπου από πίσω τους και ξανά έγινα ένας.Εκείνοι παραπάτησαν για λίγο και έπειτα έπεσαν κάτω.
-Καλή μάχη...Οι ικανότητες σας είναι εντυπωσιακές,όμως χρειάζεστε ακόμα προπόνηση. τους είπα και πήγα από πάνω τους.
 Οι ψίθυροι γύρω μας είχαν πολλαπλασιαστεί,ενώ παράλληλα έβλεπα και κάποιους να πανηγυρίζουν και άλλα τέτοια.Τους αγνόησα όμως και γύρισα προς τα αδέρφια,τα οποία ναι μεν είχαν χάσει αλλά είχαν ακόμα τις αισθήσεις τους.
-Καταρχάς να ρωτήσω...Πόσα ακριβώς χρωστάτε στον Kal;
-Ε...δεν είμαι εντελώς σίγουρος...μπορεί κάνα εκατομμύριο.
 Κάνα εκατομμύριο;Καλά με δουλεύουν;Τι στο καλό αγόραζαν από ένα παντοπωλείο;Τέλος πάντων...Ψυχραιμία,πάνω από όλα ψυχραιμία.
-Καλά...Ακούστε πως θα γίνει το πράμα.Θα φροντίσω εγώ να πληρωθεί το χρέος σας και θα πω στον Kal ότι το πληρώσατε εσείς για να μην σας κυνηγάει άλλο.Εσείς ως αντάλλαγμα θέλω να μου δώσετε μερικές πληροφορίες και ακόμα να μπείτε στην οργάνωση κυνηγών που αυτή τη στιγμή αναπτύσσω. τους είπα και δεν μου έδειξαν να διαφωνούν μαζί μου ούτε στο ελάχιστο.
Λογικό...Με τόσα που χρωστούσαν.

Έτσι ξαναμπήκαμε όλοι μας στο μπαρ και εγώ πήγα και κάθισα μαζί σου τους σε ένα τραπέζι.Παραγγείλαμε κάτι να πιούμε ο καθένας μας και έπειτα κάτσαμε να συζητήσουμε.
-Λοιπόν τι ακριβώς είναι αυτό που θες να μάθεις;
-Μου είπατε ότι από τότε που ήρθε ο Alucard στο νησί και τα όσα συνέβησαν,δεν φοβάστε τίποτα.Λοιπόν θέλω να μάθω για αυτά τα "όσα συνέβησαν".
 Έτσι λοιπόν άρχισε μια αρκετά μεγάλη ιστορία που παρουσίαζε όμως πολύ ενδιαφέρον.Ο Alucard είχε βρεθεί στο νησί και οι φασαρίες τον ακολούθησαν όπως φαίνεται.Από ότι μου είπαν τα αδέρφια έγινε μια συμπλοκή μεταξύ του Alucard,των ίδιων-τους οποίους ο Alucard τους είχε βοηθήσει να διαφύγουν από τον κίνδυνο που διέτρεχαν και για αυτό τον βοηθούσαν-και του Raziel-που εμφανίστηκε αργότερα- με μια ομάδα που ονομαζόταν Circle of Ossus,που αποτελούταν από εκπαιδευμένους στρατιώτες μισθοφόρους και εγκληματίες που δρουν κάτω από τις εντολές ενός αγνώστου ταυτότητας άντρα ο οποίος βρίσκετε σε εξέχουσα θέση-σύμφωνα με τις πληροφορίες που τους έδωσε ο ίδιος ο Alucard-.
 Έπειτα έκαναν την εμφάνιση τους μέλη μιας οργάνωσης που κατά περίεργη σύμπτωση ονομάζεται "Οργάνωση".Προφανώς κάποιος βαριόταν να σκεφτεί ένα καλύτερο όνομα.Δεν γνώριζαν πολλά για αυτήν καθώς δεν είχαν λάβει ιδιαίτερες πληροφορίες.Το μόνο που μπορούσαν να μου πουν ήταν ότι ήταν από τις μεγαλύτερες και δυνατότερες οργανώσεις του κόσμου.
 Όλος αυτός ο χαμός φαινόταν να είχε γίνει για ένα μόνο άντρα που όλος περιέργως το όνομα του το είχα ξανακούσει.
-Dr.Jekins είπες;
-Ναι ακριβώς...Και μάλιστα ακόμα δεν ξέρω γιατί έγινε αυτό.Εδώ στο νησί τον Jekins τον ξέραμε όλοι ως ένα άκακο γεράκο που έλεγε απίθανες ιστορίες.

-Μήπως αυτός ο γεράκος είναι αρκετά ψηλός με άσπρα μαλλιά μέχρι τον ώμο του,γενειάδα άσπρη-γκρι και φοράει γυαλιά;
-Ναι...τον ξέρεις;
-Όχι προσωπικά,αλλά έχω ακούσει για αυτόν.
 Πολύ περίεργος...Τι έκανε κάποιος σαν και αυτόν σε ένα μέρος σαν και αυτό και έπειτα τι δουλειά μπορεί να είχε με τον Alucard,καθώς από ότι μου είπαν έφυγε μαζί του τελικά.Μέσα σε όλες τις ιστορίες που είχα ακούσει από τους δασκάλους μου,είχα ακούσει και για αυτόν από τον Sven.Ήταν ένας επιστήμονας που δούλευε για την κυβέρνηση και προσπαθούσε να δημιουργήσει φρούτα του διαβόλου.Κανονικά μια τέτοια πληροφορία ήταν άκρως απόρρητη,όμως εφόσον ο δάσκαλος μου δεν υπαγόταν πια στο ναυτικό,καθόλου δεν τον ένοιαζε να μου το πει.
 Το θέμα όμως είναι άλλο.Τι έκανε κάποιος σαν και αυτόν σε ένα τόσο άκυρο μέρος και γιατί στο καλό είχε πάει με τον Alucard αφού ήταν με την κυβέρνηση;Λες να είχε λιποταχτήσει;Να πάρει...Μακάρι να ήξερα ότι κάποιος σαν και αυτός ήταν τόσο κοντά μου,όμως τώρα ήταν αργά.Είχα ακούσει ότι ο Alucard είχε πάει στην Μεγάλη Γραμμή,άρα και ο Jekins θα ήταν εκεί.Πάντως διόλου απίθανο που όλοι τον κυνηγούσαν.Με τέτοιες έρευνες και ικανότητες πως να μην το κάνουν.Άραγε τα είχε καταφέρει;Είχε μπορέσει να δημιουργήσει κάποιο φρούτο;Μια ερώτηση που για την ώρα θα έμενε αναπάντητη.
 Στο νησί λοιπόν έγινε ο κακός χαμός και εγώ τον έχασα.Γκαντεμιά!Πάντως βρήκα πράγματα που ούτε καν περίμενα να βρω,οπότε κάτι ήταν και αυτό.
-Μάλιστα... μονολόγησα όταν τελείωσαν τα όσα μου έλεγαν ...Και τώρα που έμαθα ότι ήθελα πείτε μου...Να σας θεωρήσω σαν δύο από τους κυνηγούς μου;
-Εγώ είμαι μέσα.Πάντα ήθελα να καταταγώ στο ναυτικό,αλλά μιας και δεν με δέχθηκαν και η θέση του κυνηγού δεν με χαλάει.Ειδικά αφού απλά θα κάθομαι εδώ και θα πληρώνομαι ακόμα και αν δεν πιάνω πειρατές.
-Και εγώ μέσα είμαι.
-Ωραία λοιπόν...Κύριοι καλώς ήρθατε στην οργάνωση μας.

Μετά από αυτό τους έδωσα τον κωδικό για να καλέσουν τον Hyakkimaru και να τον ενημερώσουν σχετικά με την ένταξη τους,καθώς επίσης και τον κωδικό για το δικό μου den den mushi,καθώς αν έβρισκαν κάτι παραπάνω για τα γεγονότα που εξελίχθηκαν εδώ θα ήθελα να το ξέρω από πρώτο χέρι.Έπειτα πλήρωσα για το ποτό μου,πήρα ακόμα ένα μπουκάλι σάκε και κίνησα-μαζί με τον Arashi-για το καράβι μας.Ευτυχώς που η προβλήτα ήταν δίπλα.
 Ανεβήκαμε,πήρα ένα εκατομμύριο από τα χρήματα που είχα κερδίσει και ξανά πήγα όλον τον δρόμο μέχρι το παντοπωλείο του Kal.Μα πάνω που περπατούσα δύο τύποι πετάχτηκαν μπροστά μου.
-Να τος αυτός πρέπει να είναι. είπε ο ένας από αυτούς,ένας τύπος με κοντό μαύρο μαλλί,γυαλιά ηλίου και ένα τατουάζ στο αριστερό του μάγουλο,δείχνοντας με παράλληλα στον δεύτερο άντρα.
-Όντως αυτός πρέπει να είναι. παρατήρησε ο δεύτερος άντρας,ένας τύπος με...δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που βλέπω είναι η κορυφή του καπέλου του ή τα μαλλιά του...ας πούμε με ένα κόκκινο καπέλο,με γκρι στην κορυφή του,ένα πράσινο παλτό,μια μαύρη μπλούζα και υποθέτω το σώβρακο του που του πήγαινε πάνω στα μπούτια και έδειχνε και αξύριστα πόδια του.
 Και οι δύο είχαν την ίδια σοβαρή έκφραση στα πρόσωπα τους,την ίδια σκεπτική στάση και τις ίδιες κουμούτσες-κάτι πλατιά ξίφη για όπλα-.Από την στάση τους και τον τρόπο που μιλούσαν έδειχναν οι ίδιοι να πιστεύουν ότι ήταν δυνατοί,βέβαια εμένα από την άλλη κάτι μέσα μου με έκανε να αμφιβάλλω.
-Εσύ είσαι ο κυνηγός που ανέλαβες την δουλειά από τον Kal; με ρώτησε ο πρώτος άντρας.
-Ναι...
-Το ξέρα...Βλέπεις φίλε είμαστε και εμείς κυνηγοί και δεν μας αρέσει να μας παίρνουν τις δουλειές κάποιοι τυχαίοι. είπε ο δεύτερος και ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήξεραν ποιος είμαι.

-Ακριβώς για αυτό ήρθαμε εδώ να σου δώσουμε ένα μαθηματάκι.
-Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάτσω να ακούσω τα παράπονα σας.Φτάσατε αργά και χάσατε την δουλειά.Τέλος της υπόθεσης. είπα και έκανα να προχωρήσω μα με εμπόδισαν.
-Δεν πας παραπέρα φίλε...Τώρα θα νιώσεις την οργή του Johnny...
-...Και του Yosaku. είπαν και ξαναπήραν τις γελοίες πόζες τους.
-Πολύ καλά,αφού έτσι το θέλετε... είπα και γύρισα προς τον φίλο μου ...Arashi μπορείς να δαγκώσεις ελεύθερα. του είπα και ήξερα πως χαιρόταν.
 Τότε οι δύο κυνηγοί τράβηξαν τα ξίφη τους και ήρθαν καταπάνω μας φωνάζοντας.Αξιολύπητο.Ο Arashi πήδηξε άμεσα και έπεσε πάνω στον Yosaku.Εκείνος έπεσε κάτω,μα πρόλαβε να βάλλει το ξίφος του στην μέση και να πιέσει με αυτό τον Arashi προς τα πίσω,προτού προλάβει να τον δαγκώσει.O Johnny από την άλλη κινήθηκε προς εμένα,αφού δεν βρήκε αντίσταση.Κατέβασε με δύναμη το ξίφος του,μα εγώ τον απέφυγα πηδώντας προς τα πίσω.Αποφάσισα εκείνη την μάχη να την κέρδιζα χωρίς ξίφος.
 Πέρα από το ξίφος,που είχα μάθει από τον Moriya,είχα επίσης μάθει να χρησιμοποιώ καραμπίνα και πιστόλια,από τον Kakei-κάτι που απέδειξα στο Inuyama Island-μα και πολεμικές τέχνες,από τον Sven.Και ακόμα δεν είχα κάνει επίδειξη αυτών των γνώσεων,οπότε ήταν κρίμα να μην το κάνω τώρα που μου δινόταν η ευκαιρία.Θα ήταν σαν να τον προσέβαλα.Έτσι μόλις πήρα κάποια απόσταση άνοιξα τα πόδια μου και τα έβαλα παράλληλα το ένα στο άλλο,λύγισα το πίσω χέρι προς τα πάνω και με φορά μπροστά,ενώ το μπροστά το έτεινα με την παλάμη μου ναι μεν ανοικτή,αλλά τα δάχτυλα μου κολλητά μεταξύ τους.Και έτσι είχα λάβει την στάση μου.

Με πλησίασε και έτεινε την λεπίδα του προς το μέρος μου.Γύρισα την παλάμη μου στο πλάι και έσπρωξα το πλατύ μέρος του ξίφους,αλλάζοντας του ελαφρά την κατεύθυνση,ενώ παράλληλα έκανα ένα βήμα στα αριστερά μου στρίβοντας το σώμα μου.Έτσι βρέθηκα στο πλάι του αντιπάλου μου,ο οποίος ήταν εντελώς εκτεθειμένος.Κατέβασα τότε γρήγορα και άνοιξα το δεξί μου χέρι,που κρατούσα πίσω και η γροθιά μου τον πέτυχε στο μάγουλο του.Το χτύπημα τον έκανε να στρυφογυρίσει επιτόπου και να πέσει πάνω σε ένα βαρέλι που βρισκόταν εκεί δίπλα.Βασικά έτσι όπως σκόνταψε έπεσε μέσα στο βαρέλι το κεφάλι του και όταν βγήκε ήταν πλέον κάτασπρο.
 Αν και δεν το είχα παρατηρήσει στην αρχή στο σημείο του δρόμου όπου παλεύαμε υπήρχε ένας φούρνος,άρα υποθέτω το βαρέλι είχε μέσα αλεύρι.Έβγαλε το κεφάλι του,όμως κρατούσε τα μάτια του κλειστά χωρίς να μπορεί να δει τίποτα.
-Τώρα θα σου δείξω. γρύλισε και άρχισε να κουνάει το ξίφος του δεξιά και αριστερά,προς όλες τις άκυρες κατευθύνσεις.
 Δεν θα με έβλαπτε με κάτι τέτοιο,ούτε αν το έβλεπε σε όνειρο.Μιας και ο αντίπαλος μου δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο σοβαρός και ούτε ιδιαίτερη απειλή,γύρισα το κεφάλι μου προς την πλευρά του Arashi για να δω τι έκανε εκείνος.Αυτό που έβλεπα δεν το έλεγα μάχη.Πιο πολύ πανηγύρι θα έλεγα.Ο Yosaku έτρεχε φωνάζοντας και κουνώντας,χωρίς να κοιτάζει,το ξίφος του πίσω από την πλάτη του,ενώ ο Arashi τον κυνηγούσε από πίσω του χωρίς επίσης να κινδυνεύει ούτε στο ελάχιστο.Και τους έβλεπα να κάνουν κύκλους και κύκλους στο σημείο όπου βρίσκονταν καθώς συνέχιζαν το κυνηγητό του.
 Αφού όλα ήταν καλά γύρισα στον αντίπαλο μου,ο οποίος σκέφτηκε τελικά να καθαρίσει το αλεύρι από τα μάτια του.Ήταν ακόμα άσπρος,μα τουλάχιστον έβλεπε.Βέβαια δεν θα τον βοηθούσε και πολύ αυτό στην προκειμένη περίπτωση.Κούνησε άλλη μια φορά βίαια το όπλο του και έτρεξε καταπάνω μου.Ή τουλάχιστον αυτό ήθελε να κάνει.Με το που έκανε δύο-τρία βήματα.Βρισκόμουν ξαφνικά μπροστά στην μούρη του με την γροθιά μου να ακουμπάει την μύτη του,όμως δεν συνέχισα την κίνηση μου.Η ταχύτητα μου ήταν αρκετά μεγάλη συγκριτικά με την δικιά τους οπότε δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω καν ένα Shadow Step για να το κάνω.Όμως δεν είπα ότι δεν θα χρησιμοποιούσα κανένα.
-Ας δούμε τα γεγονότα...Είμαι πολύ δυνατότερος και πολύ πιο γρήγορος από εσάς.Μα αν ακόμα πιστεύετε ότι μπορείτε να με νικήσετε,τότε σας δίνω μια τελευταία ευκαιρία.Μπλόκαρε την επόμενη μου επίθεση και μπορείτε να πάτε εσείς να εισπράξετε την αμοιβή. του είπα ενώ είχαμε μείνει στην ίδια ακριβώς θέση.
 Το χέρι μου στην μύτη του και εκείνος κοκαλωμένος.

Μόλις το είπα αυτό πετάχτηκα προς τα πίσω και απόκτησα κάποια απόσταση.
-Λοιπόν;
-Σύμφωνοι...Θα σταματήσω την επίθεση σου και θα σου δείξω ότι δεν έπρεπε εξαρχής να τα βάλλει μαζί μας. είπε ο αντίπαλος μου αφότου κατάφερε τελικά να ξεκολλήσει.Πάντως φαινόταν ότι ακόμα δεν καταλάβαινε τίποτα.
-Πολύ καλά...Shadow Step-Zeus Punch
 Εξαφανίστηκα και εμφανίστηκα μπροστά του.Το δεξί μου χέρι έφυγε με τεράστια ταχύτητα και δύναμη από την θέση του και προσγειώθηκε στο στομάχι του Johnny.Με το που τον ακούμπησε το έστειλε ακαριαία πάνω σε ένα τοίχο και τον έκανε να φτύσει αίμα.
-Shadow Step-Zeus Punch έκανα για ακόμα μια φορά και χτύπησα τον Yosaku τώρα.
 Έπιασα τον Johnny από την μπλούζα του και τον έσυρα μέχρι τον Yosaku,όπου και τον άφησα.
-Έτσι για να ξέρετε,ο Mr.Shadow δεν είναι κάποιος τυχαίος. τους είπα τότε και ξαφνικά τα πρόσωπα τους γέμισαν τρόμο.
-Ο...ο Mr.Shadow;
-Εσύ είσαι αυτός; ρώτησαν και ακαριαία γονάτισαν μπροστά μου και άρχισαν να με παρακαλούν να μην τους σκοτώσω,αλλά να τους συγχωρέσω.
 Τώρα μάλιστα!Αυτό μπορώ να το δεχθώ,βασικά θα μπορούσα να βλέπω άτομα να το κάνουν αυτό όλη μέρα.Αλλά τέλος πάντων ήθελα να φύγω οπότε τους είπα να σηκωθούν.
-Δεν πρόκειται να σας σκοτώσω,όμως θα πρέπει και εσείς να κάνετε κάτι για εμένα.
-Ότι θέλετε εσείς...
-Θέλω να μπείτε στην οργάνωση μου.
 Ξέρω...Τρελό έτσι;Ήταν άχρηστοι,όμως το θράσος τους ήταν αξιοθαύμαστο.Παρόλα αυτά δεν τους ήθελα για αυτό.Υπήρχαν και νησιά σε αυτή την θάλασσα όπου ήταν πιστά στην κυβέρνηση.Σε ένα τέτοιο νησί και εγώ ήθελα να τους βάλλω.Πρώτον γιατί σε ένα τέτοιο νησί δεν θα αντιμετώπιζαν και σπουδαίους κινδύνους συγκριτικά με άλλα,όμως κυρίως γιατί ήθελα να υπάρχει κάποιος δικός μου σε αυτά τα νησιά ώστε να μου δίνει εσωτερικές πληροφορίες σε περιπτώσεις που οι ίδιοι οι Marines δεν θέλανε να το κάνουν.

-Δηλαδή λες ότι θα καθόμαστε μόνιμα σε ένα νησί και θα πληρωνόμαστε ασχέτως αν πιάνουμε κάποιον ή όχι,ενώ θα έχουμε παράλληλα και την βοήθεια της κυβέρνησης;
-Ε...υποθέτω μπορείς να το πεις και έτσι.
 Οι κυνηγοί κοιτάχτηκαν μεταξύ τους,έσκασαν ταυτόχρονα ένα χαμόγελο και σαν μια φωνή μου απάντησαν.
-Ναι!
-Ναι!
-Θα είναι μεγάλη τιμή για εμάς να δουλεύουμε για κάποιον σαν και εσάς.
-Και μην ανησυχήτε θα σας βγάλουμε ασπροπρόσωπο.Θα δείξουμε σε όλους την δύναμη της οργάνωσης μας.
-Σίγουρα. απάντησα,όμως αμφέβαλλα για αυτό.
-Έχουμε και ένα φίλο που κάποτε ήταν κυνηγός και θα ήταν σπουδαίος για την ομάδα σας.Τον λένε Roronoa Zoro,όμως πλέον είναι πειρατής οπότε κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει.
 Roronoa Zoro;Κάτι μου θύμιζε αυτό το όνομα,μα δεν ήμουν σίγουρος.Ε,για να μην τον θυμόμουνα δεν θα ήταν και κάνας σπουδαίος.Για να ήταν φίλος αυτών των δύο λογικά θα ήταν στο ίδιο επίπεδο ικανοτήτων.Πάντως εκείνη την ώρα θυμήθηκα και για ένα άλλο κυνηγό που έγινε πειρατής και πλέον ήταν το μεγαλύτερο όνομα μετά τον Alucard.Το όνομα του ήταν Kenshin και σκόπευα κάποια στιγμή να τον καταδιώξω και μόνο που τόλμησε να αλλάξει παράταξη.Σίγουρα όποιος διάλεγε το δρόμο της πειρατείας ήταν χαζός,αλλά το να είσαι με την κυβέρνηση και να γίνεις πειρατής...ο τύπος πρέπει να ήταν θεότρελος.
-Αφού είναι έτσι τότε δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για τον φίλο σας.Για την ώρα ελάτε μαζί μου. τους είπα και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε προς το παντοπωλείο του Kal.
 Εκεί του έδωσα το ένα εκατομμύριο-του είπα ότι ήταν από τα δύο αδέρφια-και του είπα πως δεν θα του ξαναπροκαλέσουν προβλήματα.Εκείνος με ευχαρίστηση και μου είπε πως θα πλήρωνε τον λογαριασμό μου στον γιατρό,αφού τα είχα καταφέρει.Λες και υπήρχε περίπτωση να αποτύχω.Έπειτα τον χαιρέτησα και μαζί με τους άλλους δύο κυνηγούς και τον Arashi,επιστρέψαμε στο λιμάνι,μπροστά από το καράβι μας.