[Τέλος-Αποστολή]Μια στάση ανάγκης.

Τότε μου ήρθε για άλλη μια φορά η συνάντηση μου με τον Alucard πίσω στο Zanakand.Αξέχαστο εκείνο το ταξίδι.
-Ο Alucard ήταν αυτός που μου είπε ότι στόχευε να αλλάξει τον κόσμο...Εκείνος το έχει μέσα στους στόχους του και μέρα με την μέρα όλο και δυναμώνει,όμως ακόμα και αυτός θα μπορέσει τελικά να τα βάλλει με την βρωμιά του κόσμου;Μήπως όμως είναι και εκείνος μέρος της βρωμιάς χωρίς ο ίδιος του ο εαυτός να του επιτρέπει να το δει;
-Μήπως όμως είσαι εσύ μέρος αυτής της βρωμιάς;Αν η κυβέρνηση είναι όντως τόσο διεφθαρμένη μήπως είσαι και εσύ μέρος της;
-Πολλά "μήπως"...πονοκεφάλιασα.
-Εγώ πιστεύω ότι δεν αξίζει να το ψάχνεις...Με το καιρό όλα θα απαντηθούν.Συνέχισε να κρατάς το ίδιο προφίλ απέξω σου και να είσαι πάντα χαρούμενος και περιπαιχτικός από μέσα σου.Συνέχισε να κάνεις ότι κάνεις και όλα θα πάνε καλά.Άλλωστε αυτός δεν αποφάσισες να είναι ο προορισμός της ζωής σου;Άρα όλα καλά θα πάνε.Για αυτό σοβαρέψου επιτέλους,ακόμα και στις πιο δύσκολες σου μέρες ποτέ δεν σκεφτόσουν έτσι.Που είναι εκείνος,ο χαλαρός και κάπως άπληστος τύπος που ήξερα.Πάγε να βρεις την δύναμη να σταθείς στην κορυφή του κόσμου και ο κόσμος άμα χρειαστεί έχει καιρό για αλλαγές.Πρώτα εσύ...Εξάλλου δεν είναι ότι δεν κάνεις και τίποτα για τον κόσμο παράλληλα.Πόσα άτομα βοήθησες;Πόσους έσωσες;Πάντα ήσουν καλός με τους ανθρώπους και τους βοηθούσες από παιδί.Γιατί αυτό να αλλάξει τώρα που μεγάλωσες;
-Έχεις δίκιο!... αναφώνησα ...Δεν είμαι εγώ αυτός που μιλάει τόσην ώρα.Τι έχω πάθει από το Inuyama;Υποθέτω ότι δεν έδειχνα πήραν φόρα και άρχισαν να βγαίνουν όλα μαζί.Όπως το είπες εσύ είμαι.Έτσι ήμουν και έτσι θα παραμείνω.Δεν ανήκω στην βρωμιά.Πάντα βοηθούσα και θα βοηθάω όποιων χρειάζεται βοήθεια,μόνο που ο στόχος μου είναι αυτός που είναι.Θα βρω την δύναμη αυτό είναι σίγουρο.Θα σταθώ στην κορυφή του κόσμου και τότε θα μπορώ να κάνω ότι θέλω επιτέλους ελεύθερα.Τα πάντα θα είναι εφικτά. είπα και άρχισα να γελάω δυνατά.

-Αυτός είσαι...
-Τελικά να που κάτι είπαμε και που κάπου καταλήξαμε.
-Πράγματι.
-Πάντως δεν νομίζεις ότι αυτό το όνειρο κρατάει αρκετά;
-Ναι,αλλά όχι για πολύ ακόμα,μιας και πρέπει να φύγω. είπε και σηκώθηκε όρθιος.
-Τι να φύγεις;Αφού δεν έχεις να πας και πουθενά.
-Εντάξει το να δουλεύεις τους άλλους,αλλά πάψε να το κάνεις σε εμένα.  
-Χαχα είσαι φοβερός.
-Όπως και εσύ άλλωστε... είπε και έκανε μια παύση προτού συνεχίσει ..Προτού την κάνω να σου πω αυτό:Να είσαι προσεκτικός στο Frost Kingdom.Πριν πας ζήτα να στείλουν ενισχύσεις οι Marines.
-Γιατί;Πιστεύεις ότι δεν μπορώ να χειριστώ τον Raziel;
-Δεν το είπα για αυτό...Κάτι δεν μου αρέσει με την όλη ιδέα,έχω ένα προαίσθημα ότι κάτι κακό σε περιμένει εκεί.Να είσαι προετοιμασμένος τέλος πάντων...
-Πες μου μόνο κάτι...Μήπως αρχίζω και τα χάνω που κάθομαι και μιλάω με κάποιον σαν και εσένα;
-Έλα τώρα!Και ποιος δεν μονολογεί ή ποιος δεν έχει κάτσει έστω και λίγο να τα βρει με τον εαυτό του.Έπειτα είμαστε μέσα σε όνειρο,όπου εδώ τα πιο απίθανα πράγματα συμβαίνουν.Δεν τα χάνεις αυτό είναι σίγουρο.Όμως σκέψου μήπως είμαι κάτι παραπάνω από μια απλή εκδοχή του εαυτού σου. μου είπε και αφού μου έκλεισε το μάτι εξαφανίστηκε.
 Κάτι παραπάνω;Θα μπορούσε;Τι;Μήπως...είχε ένα προαίσθημα σχετικά με το Frost Kingdom,μια ιδέα ότι κάτι θα συμβεί,σαν να ήξερε τι θα συμβεί.Μήπως λοιπόν ήταν το ένστικτό μου.Ναι θα μπορούσε και αν ήταν έτσι έπρεπε να το ακούσω.Κάτι θα συνέβαινε στο Frost Kingdom και θα έπρεπε να είμαι προετοιμασμένος για αυτό.Χα!Τι περίεργο όνειρο...Περίεργο,μεγάλο και τόσο αληθινό.

Άρχισα τότε να ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και τελικά βρέθηκα και πάλι στο ιατρείο όπου με είχε πάρει και ο ύπνος.Δεν ένιωθα καθόλου πόνο πράγμα περίεργο.Ακόμα και να είχε τελειώσει την φροντίδα μου ο γιατρός δεν θα έπρεπε να νιώθω ακόμα κάποιον πόνο;Κοίταξα τα χέρια μου,η επούλωση τους βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο.Ακόμα τον ώμο μου τον ένιωθα καλά και ξανά ενωμένο,παρότι δεν το έβλεπα καθώς ήταν καλυμμένος με επιδέσμους.Επίσης καλυμμένο ήταν το επάνω μέρος του σώματος μου κυρίως στο στήθος και έσφυγγε πίσω στην πλάτη μου.Φαίνεται πως ο γιατρός έκανε καλή δουλειά.
 Γύρω μου δεν βρισκόταν κανείς την ώρα που ξύπνησα,ούτε καν ο Arashi,όμως μπορούσα να ακούσω θορύβους να έρχονται από το διπλανό δωμάτιο.Έβαλα τα δάχτυλα μου στο στόμα και σφύριξα.Ξαφνικά άκουσα τον Arashi να κάνει κακό χαμό και να γδέρνει την πόρτα του ιατρείου με τα πόδια του,στην προσπάθεια του να την ανοίξει.Έπειτα ήρθε και ο γιατρός ο οποίος άνοιξε την πόρτα και έτσι ο φίλος μου ήρθε και έπεσε πάνω μου,ξαπλώνοντας με πάλι.Άρχισε να με γλείφει μανιωδώς.Ευτυχώς που το είχα συνηθίσει.
-Ηρέμησε μεγάλε...Είμαι καλά.
-Σίγουρα για λύκος είναι πολύ φιλικός... παρατήρησε ο γιατρός ...Φαίνεται ότι δεν έχεις ξαναμείνει αναίσθητος για τόσο καιρό.Ο φίλος σου είχε τρελαθεί. μου είπε και έδειξε ένα φιλικό χαμόγελο.
Πλέον το όνειρο είχε τελειώσει και έτσι ξανά απέκτησα τη συνήθης έκφραση,προτού μιλήσω.
-Τόσο καιρό;Δηλαδή πόσο κοιμόμουνα;
-Ένα διήμερο...
 Που να πάρει και να σηκώσει...Δεν με έβλεπα να προλαβαίνω τελικά τον Raziel.Παρόλα αυτά θα πήγαινα στο νησί,γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι παιχνίδια κάνει η τύχη και πέρα από αυτό αν όντως παιζόταν κάτι παραπάνω εκεί θα έπρεπε να το ελέγξω.Το μόνο που μπορούσα για την ώρα να πω είναι ότι κατανοούσα την αντίδραση του Arashi.To μεγαλύτερο που είχα μείνει αναίσθητος ήταν μερικές ώρες,άρα οι δύο μέρες ήταν μεγάλη διαφορά.Πάντως θα πρέπει σιγά σιγά να συνηθίζει αυτή την κατάσταση.Εγώ μάλλον το έχω.

-Δεν πιστεύω να δημιούργησε κανένα πρόβλημα αυτές τις δύο μέρες;
-Όχι απολύτως κανένα.Αντίθετα ήταν,θα έλεγα,μια ευχάριστη παρέα,μιας και συνήθως είμαι μόνος μου εδώ.
-Καλό αυτό. είπα και πήγα να σηκωθώ από το κρεβάτι,αλλά τα πόδια μου συσπάστηκαν βίαια και έτσι αναγκάστηκα να ξανακάτσω.
-Με το μαλακό.Μετά από δύο μέρες ακινησίας θα χρειαστείς μερικά λεπτά να ξανασυνηθίσουν τα πόδια σου.
-Τότε μήπως θα μπορούσατε να μου πιάσετε την μπλούζα μου;
-Φυσικά. μου απάντησε και μου την πέταξε.
-Ω! για δες...ξανά άσπρη!
-Ναι...δεν γινόταν να σε αφήσω να κυκλοφορείς με τα αίματα.Έδωσα την μπλούζα σου σε μια κυρία εδώ δίπλα που είχε την καλοσύνη να την πλύνει.
-Πράγματι καλοσύνης της. είπα και την φόρεσα.
 Έκανα άλλη μια προσπάθεια να σηκωθώ,μα αυτή την φορά κρατιόμουν από το κρεβάτι.Τα πόδια μου άρχισαν πάλι να χτυπιούνται από μόνα τους αλλά χάρις το στήριγμα μπόρεσα να σταθώ όρθιος και έμεινα λίγο εκεί μέχρι να συνηθίσω.
-Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι; ρώτησε ξαφνικά ο γιατρός.
-Τι;
-Μήπως τυχαίνει να είσαι ο κυνηγός Mr.Shadow;
-Τυχαίνει...
-Καλά το κατάλαβα.Αφού είναι έτσι τι θα έλεγες να έκανες μια μικρή δουλειά;
-Για σένα;[/color]

-Όχι για ένα φίλο τον Kal...βέβαια που να το ξέρεις εσύ...
-Ο τύπος με το πρόβλημα στο στομάχι;
-Άρα τον ξέρεις...Αυτός μου ο φίλος λοιπόν έχει κάποια προβλήματα με δύο τύπους και χρειάζεται κάποιον να τους βάλει στην θέση τους.Η δουλειά αυτή δεν είναι αρκετά σημαντική για να την αναθέσει σε άτομα τις κυβέρνησης,όμως ένας κυνηγός είναι ότι πρέπει.Είχε βάλλει και αγγελία αλλά κανείς δεν έχει πάρει την δουλειά μέχρι τώρα.Άρα θα το εκτιμούσε αν το έκανες εσύ.
-Αφού είμαι εδώ,γιατί όχι...Η δουλειά μου είναι έτσι και αλλιώς. απάντησα και έκανα μερικά αργά βήματα προς τα πέρα και πήρα το παλτό μου,το οποίο το έβαλα στον ώμο μου,ενώ έπειτα πήρε και τα ξίφη μου και τα πέρασα στην ζώνη μου.
-Έξοχα! αναφώνησε ο γιατρός ...Θα σου δώσω οδηγίες που θα βρεις τον φίλο μου ώστε να σου πει περισσότερες πληροφορίες περί του θέματος.
-Σύμφωνοι,όμως πριν από αυτό τι σου οφείλω;
-Τίποτα.Αν κάνεις αυτή την δουλειά ο Kal θα πληρώσει αυτά που οφείλεις.
 Προσωπικά δεν είχα κανένα πρόβλημα.Προφανώς για κάποια τέτοια δουλειά τα λεφτά δεν θα ήταν πολλά,μα αν ήταν αρκετά για ν καλύψουν τον γιατρό εντάξει από εμένα.Άλλωστε τα μόνα μου έξοδα ήταν τα λεφτά που πήγαιναν για το σάκε,οπότε είχα πάρα πολλά χρήματα που δεν καιγόμουν να πάρω και άλλα αυτή την στιγμή.Εδώ δεν είχα καν χρησιμοποιήσει τα τρία εκατομμύρια που είχα κερδίσει από τον Red,άρα είχα πραγματικά πολύ χρήμα.
 Ο γιατρός μου έδωσε οδηγίες για να βρω τον Kal και έτσι,αφού τον χαιρέτησα,αποχώρησα μαζί με τον Arashi.Από ότι μου είχε πει ο γιατρός ο Kal όλη του την ημέρα την περνούσε στο μαγαζί του,ένα παντοπωλείο,και έτσι το πιο πιθανό ήταν ότι θα τον έβρισκα εκεί.Ήταν αρκετά κοντά στο ιατρείο,όμως η απόσταση δεν είχε πλέον πολύ σημασία.Πλέον είχα συνηθίσει και πάλι να περπατώ και δεν πονούσα πια οπότε ήμουν εντάξει.Παρόλα αυτά ο γιατρός με προειδοποίησε να μην ζορίζω πολύ το σώμα μου για μερικές μέρες αλλιώς κινδύνευαν να ξανανοίξουν οι πληγές μου-,μα δυστυχώς δεν το έβλεπα να γίνει ατό.

Φτάσαμε λοιπόν στο παντοπωλείο και μπήκαμε μέσα.Στον χώρο-πέρα από εμάς τους δύο-υπήρχαν τρία άτομα,από τα οποία το ένα έπρεπε να είναι ο Kal.Ένας από τους τρεις,ένας λίγο πιο παχουλός με καράφλα άντρας,γύρισε προς το μέρος μας και μόλις μας είδε μας πλησίασε με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο.
-Ωραία ήρθες βλέπω... αναφώνησε ...Μόλις μου είπε ο γιατρός ποιος ήσουν-ή τουλάχιστον ποιος πίστευε ότι ήσουν-σκέφτηκα ότι είμαι πολύ τυχερός.Για να ήρθες εδώ πρέπει όντως να είσαι ο Mr.Shadow σωστά;
-Ναι...Και εσύ είσαι ο Kal να υποθέσω;
-Με σάρκα και οστά.
"Και με εντερικά προβλήματα" ήθελα να προσθέσω αλλά δεν το έκανα.
-Από ότι άκουσα έχεις προβλήματα με δύο τύπους.
-Ακριβώς.
-Και τι ακριβώς θες από εμένα;
-Βλέπεις,είναι δύο αδέρφια πολύ γνωστά στα μέρη μας,με τα οποία συναναστρέφομαι καθημερινά.Τον τελευταίο καιρό αυτοί οι δύο έρχονται και αγοράζουν συνέχεια πράγματα από το μαγαζί μου με πίστωση όμως τους τελευταίους τρεις μήνες δεν μου ξεχρεώνουν τίποτα και έτσι τα χρέη του έχουν φτάσει στα ύψη και εγώ θέλω τα λεφτά μου.Παρόλα αυτά εκείνοι επιμένουν να λένε ότι θα μου τα δώσουν κάποτε,όμως δεν τους πιστεύω.Από την άλλη δεν έχω και την δύναμη να τους πιέσω.Έτσι θέλω εσύ να πας και να τους δείρεις λίγο για να τους δώσεις ένα μάθημα και ίσως να τους κάνεις να με πληρώσουν τελικά.
-Κατάλαβα.Εντάξει λοιπόν,που μπορώ να βρω αυτά τα αδέρφια.
-Είναι ακόμα νωρίς οπότε πρέπει να βρίσκονται στην πόλη.Συχνάζουν σε ένα μπαρ μερικά στενά πιο κάτω."Το κασόνι" λέγεται.Μπορείς να ρωτήσεις τον δρόμο,θα το βρεις εύκολα.Όταν φάσεις εκεί ζήτα για τον Farkas και τον Virkas.Αυτά είναι τα αδέρφια που πρέπει να κανονίσεις.
 Κοινώς έπρεπε να ξαναπάω εκεί από όπου άρχισα,καθώς από ότι θυμόμουν το "Κασόνι" ήταν το μπαρ στο οποίο μπήκα με το που πάτησα το πόδι μου σε αυτή την πόλη.
-Κατανοητό... είπα ...Θα έρθω σε λίγο με αποτελέσματα. συμπλήρωσα και έφυγα μαζί με τον Arashi για το μπαρ.
Καλύτερα που βρίσκονταν σε ένα τέτοιο μέρος.Μετά από δύο μέρες ύπνου χρειαζόμουν σάκε κατ' επειγόντως.

Ο γιατρός είχε πει να μην ζορίσω το σώμα μου,μα εγώ από την άλλη ήθελα τόσο πολύ να το ζορίσω,μετά από δύο μέρες ύπνου και ακινησίας.Ήθελα να κάνουμε έναν από τους συνηθισμένους μας αγώνες ταχύτητας,με τον Arashi.Μα στην τελική δεν το έκανα.Ας ήμουν καλύτερα όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστος για ότι και να με περίμενε στο Frost Kingdom.
Έκανα συνεχώς σκέψεις με το τι μπορούσε να ήταν εκείνο που θα συνέβαινε εκεί.Θα έβρισκα τελικά τον Raziel;Είχα ακούσει ότι μια τρομερή συμμορία βρισκόταν στο νησί,μήπως θα κατέληγα να την αντιμετωπίζω;Μήπως θα έβρισκα επαναστάτες;Ή ακόμα πιο σημαντικό μήπως θα έβρισκα την επαναστάτρια που με έψαχνε από το Lyneel και μαζί της τον Elf;Πολλές πιθανότητες και πολλές ενδιαφέρουσες συνέχειες μπορούσα να σκεφτώ.Έτσι με όλες αυτές τις σκέψεις στο κεφάλι μου ούτε που κατάλαβα για πότε φτάσαμε στο μπαρ.
 Με το που μπήκαμε μέσα πήγα προς τον μπαρμαν και πήρα ένα μπουκάλι σάκε.
-Βλέπω ότι είσαι καλύτερα... μου είπε ο μπαρμαν που φάνηκε να με αναγνωρίζει ...Στο είπα ότι είναι καλός γιατρός.
-Πράγματι. ανταποκρίθηκε,ρούφηξα μια γουλιά και γύρισα προς το πλήθος που βρισκόταν στο μαγαζί.
-Ψάχνω δύο αδέρφια τον Farkas και τον Virkas και θα εκτιμούσα πολύ αν μου τα δείχνατε. είπα τότε
 Τότε ένα χέρι σηκώθηκε ανάμεσα στο πλήθος και μου έκανε νόημα να πλησιάσω.Και έτσι έκανα.
-Εγώ είμαι ο Farkas και από εδώ ο αδερφός μου ο Virkas... μου είπε τότε ένας άντρας,γύρω στα τριάντα και,με γενειάδα και μακρυά καφετιά μαλλιά τίγκα στην λίγδα.
 Κοίταξα δίπλα και παρατήρησα και τον αδερφό του.Πολύ πιο νέος γεροδεμένος,με λίγο πιο σκούρα μαλλιά που του έφταναν μέχρι τους ώμους και ένα τετραγωνισμένο πιγούνι.Και οι δύο τους φορούσαν πανοπλία και είχαν ένα μακρύ μεσαιωνικό ξίφος περασμένο στην πλάτη του,με τη μόνη διαφορά να είναι η λαβή τους.Φαινόντουσαν να είχαν εμπειρία και να ήταν έτοιμοι  για μάχη,κάτι που θεωρητικά θα έκανε το έργο μου πιο δύσκολο,μα συνάμα και πιο ενδιαφέρον.

-Κοίτα αν θες να πας στο χωριό είναι νωρίς ακόμα.Ετοιμάσου αν είναι και θα σε συναντήσουμε σε καμιά ώρα περίπου να ξεκινήσουμε. μου είπε τότε και από ότι κατάλαβα η δουλειά αυτών των δύο έπρεπε να είναι να οδηγούν τους ανθρώπους από την μία πόλη του νησιού στην άλλη,για να μου λένε κάτι τέτοιο με τόσο φυσικό τρόπο.
-Δεν έχω ιδέα για τι μιλάς.Δεν ήρθα εδώ για κανένα ταξίδι.Ήρθα μόνο για να εισπράξω.
-Να εισπράξεις;Περίεργο...Δεν θυμάμαι την φάτσα σου και ούτε θυμάμαι να χρωστάμε τίποτα σε κάποιον σαν και εσένα. απάντησε πρώτος ο αδερφός του αυτή τη φορά.
-Αν ήρθες να μας δουλέψεις καλύτερα δίνε του.Δεν έχουμε όρεξη για τέτοια.
-Καθόλου...Ήρθα εκ μέρους του Kal.Είτε λοιπόν θα πληρώσετε είτε μπορεί να χρειαστεί να σας δώσω  ένα μάθημα.
-Ο Kal σε έστειλε;Χα! Άρα πρέπει να είσαι κυνηγός.Είχε πει πως είχε βάλλει αγγελία,αλλά δεν τον πιστέψαμε για να πούμε την αλήθεια.
-Κρίμας για εσάς,γιατί είναι αλήθεια.
-Μάλλον δικό σου είναι το κρίμα,θα έλεγα. είπε ο Virkas και τα δύο αδέρφια σηκώθηκαν ταυτόχρονα όρθιοι.
-Καλύτερα γύρνα πίσω στον Kal και πες του να κάτσει ήσυχος και να περιμένει μέχρι να έρθουμε από μόνοι μας να τον πληρώσουμε.
-Καλύτερα ας αφήσει τις απειλές,για το δικό του καλό.
-Όπως φαίνεται προτιμάτε το μάθημα,παρά την πληρωμή.Πολύ καλά.Arashi κάτσε πίσω...μετά από δύο μέρες ακινησίας θέλω να το κάνω αυτό μόνος μου. του είπα και ετοιμάστηκα για μάχη.

-Κακό του κεφαλιού σου. είπε ο Virkas και σαν να είχαν συνεννοηθεί από πριν τράβηξαν ταυτόχρονα τα ξίφη τους σημαδεύοντας με.
 Αν και δεν το περίμενα η επίθεση τους ήταν εντυπωσιακά γρήγορη και σχεδόν απρόβλεπτη.Όμως  δικά μου αντανακλαστικά φάνηκαν αρκετά για να με σώσουν.Έσκυψα γρήγορα αφήνοντας τα ξίφη τους να περάσουν από πάνω μου και με το που βρήκα ελεύθερο χώρο έκανα ένα βήμα μπροστά και με ένα γρήγορο τράβηγμα έκοψε το δεξί πλευρό του Virkas.Παρόλα  αυτά δεν φάνηκε να τον επηρεάζει ιδιαίτερα το χτύπημα μου.Αντίθετα λες και δεν συναίβει τίποτα γύρισε απότομα το σώμα του και το ξίφος του ήρθε να με βρει στο κεφάλι.Πήδηξα γρήγορα στο πλάι αποφεύγοντας το μας τότε ήταν που ήρθε η επίθεση του Farkas από την άλλη πλευρά.
 Τράβηξα άμεσα το ξίφος μου και το έβαλα στην μέση μπλοκάροντας τον μιας και δεν προλάβαινα να κινηθώ.Μια ευθεία επίθεση ήρθε και πάλι από την πλευρά του Virkas.Με όλη μου την δύναμη έσπρωξα τον Farkas προς τα αριστερά μου και έτσι κατάφερα να αποκτήσω απόσταση από τον αδερφό του ενώ κόλλησα τον ίδιο στον τοίχο.Βασικά πιο πολύ ταίριαζε τον κοπάνησα στο τοίχο μιας και από την σύγκρουση βγήκε ένας βαρύς γδούπος.Άφησα το ένα μου χέρι από την λαβή του ξίφους μου και με αυτό έδωσα μια δυνατή γροθιά στην κοιλιά του Farkas κάνοντας τον να διπλωθεί.Τότε τον άρπαξα από το σβέρκο του,τον τράβηξαν και τον έσπρωξα προς τον αδερφό του που πλησίαζε.Η σύγκρουση τους δεν αποφεύχθηκε από κανέναν και έτσι βρέθηκαν και οι δύο σωριασμένοι στο έδαφος.
 Με γρήγορα βήματα τότε έφυγα από την θέση μου,πλησίασα την πόρτα του μπαρ και βγήκα έξω.Δεν ήταν ότι δεν με βόλευε ο χώρος για την μάχη μου,απλά σε ένα τέτοιο χώρο ήταν πολύ πιθανόν,με τόσα άτομα γύρω,κάποιος να τραυματιστεί σοβαρά και έπειτα θα προκαλούσαμε ζημιές και στο μαγαζί.Στάθηκα γρήγορα μπροστά από την πόρτα και έλαβα την δεύτερη στάση μου.Με το που είδα την πόρτα να ανοίγει και τα αδέρφια να βγαίνουν από πίσω πάτησα το πόδι μου μπροστά,γερά και εκτοξεύτηκα.

-Shadow Step-Elusive Shadow σιγά και μην δεν το χρησιμοποιούσα έστω και μία φορά.
 Εξαφανίστηκα άμεσα και εμφανίστηκα για άλλη μια φορά μέσα στο κτήριο πίσω από τα αδέρφια.Έκλεισα το ξίφος μου και στο στήθος του καθενός δημιουργήθηκε από μία ουλή.Γύρισα απότομα και με μία γερή κλωτσιά έσπρωξα τον Virkas,ο οποίος έσπρωξε έτσι τον Farkas και τελικά βρέθηκαν και οι δύο έξω από το κτήριο.Έτσι με τη σειρά μου,με πιο χαλαρό ρυθμό βέβαια,βγήκα ξανά έξω και έπειτα ακολούθησαν,ο Arashi και κάποιοι ακόμη που έδειχναν ενδιαφέρον για την μάχη,ενώ παράλληλα πλήθος από τον δρόμο γύρω πλησίαζε για να δει τι συνέβαινε.
-Τι στο καλό ήταν αυτό; ρώτησε ο Virkas με το που συνήλθε και βρήκε την δύναμη να σηκωθεί.
-Δεν ξέρω...Πως μπορεί κάποιος να κινήτε τόσο γρήγορα; αναρωτήθηκε με την σειρά του ο Farkas.
-Μα αυτός δεν είναι ένας τυχαίος κυνηγός! φώναξε τότε κάποιος από το πλήθος και όλοι γύρισαν προς το μέρος του.
-Δεν το βλέπετε;Κόκκινα μαλλιά,κατάνα,τρομακτική ταχύτητα και ένα λύκο μαζί του...Είναι ο Mr.Shadow.
Αχ τι ανακούφιση! Επιτέλους αναγνώριση.
-Πως;Στα αλήθεια είσαι αυτός;
-Αυτοπροσώπως.
-Μα πως μπόρεσε ο Kal να βρει κάποιον σαν και σένα για μια τέτοια δουλειά;
-Έτυχε να περνάω και να είμαι διαθέσιμος.Σας το είπα...έχετε κακή τύχη. είπα και έλαβα την δεύτερη στάση.